Možda ovaj sajt pomogne... http://www.vgmusic.com/
Znam za sajt. Ipak, hvala. Moje putešestvije u kraljevstvo video-igara je bilo dvojako: preko Edge-a i preko izvesnog Jamesa McCawleyja (poznatijeg kao ongakusei = "student muzike" na japanskom), sada kompozitora u Treyarchu. I mada se nisam više godina čuo sa njim, moj dug prema njemu je nemerljiv - pre svega zato sto se udostojio da odgovora nekom tamo iz pi*de materine na sijaset pitanja i nedoumica.
Chudah's Corner je mesto gde se okupljala dobra ekipa fanova, od kojih su mnogi postali i profesionalci, ali nažalost više nije aktivno, a i stari forum je nedostupan.
Kao što rekoh, evo jednog subjektivnog preseka priče o muzici u Squaresoftovim igrama, to jest, RPG-ovima. Čovek zaslužan za njihov muzički prestiž (barem u Japanu) je svakako
Nobuo Uematsu, čiji uticaj, i u pozitivnom i u negativnom smislu, nikako ne moze biti preuveličan. Prema magazinu Time, pre nekih 5-6 godina, jedan od 100 najznačajnijih likova u savremenoj muzici. I to je dobro za video-igre, šta god vi ili ja mislili o njegovoj muzici. A evo šta ja mislim.
U glavama većine FF fanova stoji jednačina: Nobuo Uematsu = FF, gledano muzički. S jedne strane, njegova jednostavnost i direktnost pojačale su emotivnu težinu FF igara, i uobličile određeni muzički glas video-igara, s kojim se povezuju i dan-danas. To je, s druge strane, osudilo ovu muzičku oblast (nazvaću je žanrom) na poređenje sa dečjom muzikom i generalno podcenjivanje od "ozbiljnijih" ljubitelja muzike (čak i one "neozbiljne"). Jos jedna loša strana je Uematsuova hiperproduktivnost, koja je kulminirala u vise od 150 tema na petostrukom disku za FF IX! (U samoj igri ih možda ima i više.) Prirodno je da se rad takvog kompozitora razblaži i nađe spas u ponavljanju. Ali, u njegovu počast treba reći da ima i dobrih, čak odličnih radova; vrhuncem se smatra rad za FF VI.
Primer. (iz FF VI)
Terra (FF IX)
Međutim, posle njega dolazi prva liga. Liga koja predstavlja najbolje u žanru:
Yasunori Mitsuda,
Masashi Hamauzu i
Junya Nakano.
Mitsudin Chrono Cross je apsolutna paradigma žanra, pogotovo u domenu japanskih RPG-ova. Uzor za sve što je došlo kasnije. Folklorna instrumentacija i odabir tema kakve ćete čuti u gotovo svakom JRPG-u posle 2000. (Samo treba čuti temu o mističnoj šumi!)
Primer (nisam mogao da nađem šumsku temu, ne na brzinu, ali imam sve to, mnogo toga i na CD-ovima, pa koga zanima...)
Drugi primer, Chronopolis.
Iako Mitsuda to nikad više nije dostigao, a kamoli prestigao, takođe jedan od najboljih albuma aranžirane muzike iz neke igre je njegov:
Xenogears Creid. I posle bi keltska muzika opšte mesto u RPG-ovima... Šuškalo se godinama o Chrono Cross aranžiranom albumu, međutim, do sada se nije pojavio.
MelkabaMobius.
Za razliku od Mitsudinih folklornih aspiracija i Nakanovog ambijentalnog majstorstva (a o njemu ću pisati posebno, jer ovaj tekst, ovaj, esej, postaje sve duži), Hamauzu je komplikovaniji. Teže ga je smestiti bilo gde, jer vlada raznim žanrovima i pristupima (iako bismo mogli reći da je uticaj "impresionista' najveći). Prvo što čoveku upadne u oči kada čita njegovu biografiju je mesto rođenja: Nemačka. Da bih olakšao sebi posao, besramno ću kopirati ono što je sam McCawley rekao u svojoj kritici FF X saundtreka:
After scoring all nine of Square's ever more complex and relentlessly produced Final Fantasy games, culminating in a gargantuan five-disc, 150+ track score for Final Fantasy IX, for the 10th installment and debut of the series on PlayStation2, series composer Nobuo Uematsu evidently and sensibly decided to hell with tradition, it was time for a little help.
Uematsu reached his apex for me with FFVI and has since struggled to varying degrees. I found VII generally excellent, but with some misguided and failed efforts at experimentation, VIII wildly inconsistent - several inspired tracks nestled among many more intolerable ones - and IX more assured and well crafted, but a bit shallow and workaday. However, IX evidently cost him far more of his energies than he could recover in time for X. The decision to bring on co-composers Masashi Hamauzu and Junya Nakano was felicitously timed, for had Uematsu carried the soundtrack alone, it would have been the most disappointing and unmemorable Final Fantasy score since the series' inception. The choice of composers was also fortunate as Hamauzu and Nakano, the two current brightest lights at Square, both possess strongly individual and idiosyncratic harmonic styles that have imbued their past scores with inimitable musical voices, and now change the soundscape of Final Fantasy with a myriad of new flavors.
Hamauzu takes center stage. After rescuing the SaGa series from the mediocrity of Kenji Ito and providing Square one of its finest scores ever in SaGa Frontier II, Hamauzu here saves FFX from what's unquestionably Uematsu's flattest, most uninspired work to date, leaping chamelonically across a dynamic and volatile aural topography in full grasp of a refined harmonic palette and sharp ear for attractive, original tone colors. From the abstract downtempo beauty of "Bisaido Island", the sparkling and impressionistic "Splendid Performance", the energetic techno of "Blitz Off", the martial atonal orchestral snarls and shrieks of "Crisis" and the lonely, hypnotic minimalism of "Wandering Flame", Hamauzu doesn't have a single poor or even derivative track. His work infuses the Final Fantasy brand with fascinating new sounds which have no prior equivalents, and alone makes the soundtrack compulsory listening.
Underwater Ruins (Junya Nakano, FF X)
Splendid Performance (Hamauzu, FF X)
Wandering Flame (Hamauzu, FF X)
Naturvolk (Hamauzu, SaGa Frontier II)
Silent Edge (Hamauzu, Dirge of Cerberus)
Sneaky Cait Sith (isto)
Darkness (isto)
Kod fanova FF-a i dan-danas postoji odbojnost prema kompozitorima koji nisu Uematsu ili ne podražavaju njegov stil. U tom smislu, Hamauzu mu je praktično suprotan: komplikovane, često nemelodične kompozicije, više opisuju događaj ili stanje svesti nego scenu, kako je već običaj u RPG-ovima. Fanovi su kukali zbog Sakimotovog rada na 12. delu, kukaju zbog Hamauzuovog zaduženja na 13. delu ("gde nestadoše sve dobre stvari?"). DOKLE, BRE, VIŠE?
Hamauzu je jedna od najlepših stvari koja se dogodila VGM-u. Ikada.
