The Crippled Corner

[crippled_avenger]

Kako sam i naslutio - Morten Tyldum ide u Holivud>

Morten Tyldum, the Norwegian director of "Headhunters" -- the most successful Norwegian film in history -- has signed on to the thriller "What Happened to Monday?," Vendome Pictures announced Wednesday.

Vendome decided to finance the movie in December 2010 -- just after Max Botkin's script was named to the Black List of best unproduced screenplays.

"What Happened to Monday" is about identical septuplets who try to hide in an overpopulated world in which it is against the law to have more than one child.

Raffaella De Laurentiis developed the project and will produce with Vendome's CEO, Philippe Rousselet.

Tyldum is repped by WME, Anonymous Content and his lawyer Michael Schenkman.

Tyldum's action drama "Headhunters" has sold more than 500,000 tickets at Norway's multiplexes and 100,000 in Denmark. Magnolia Pictures has acquired North American distribution rights, while Summit bought English-language remake rights.
Related Articles:  Vendome Pictures Names Guy Stodel President of Production Like the iPhone, the Black List Is About to Get a Major Upgrade

[crippled_avenger]

Pogledao sam SALVATION BOULEVARD George Ratliffa, ekranizaciju romana Larry Beinharta, indie crnu komediju sa All-Star glumačkom podelom u kojoj se nudi satiričan pogled i osuda američkih televangelista i sličnih malih privrednika u crkvenom bizinisu. Sam svet verskih fanatika i malih verskih zajednica već je dobrano parodiran u američkom filmu i u tom smislu SALVATION BOULEVARD dolazi prekasno. S druge strane, ovo je po formi crna komedija sa elementima krimića i ta vrsta indie filma je prešla dug put od BLOOD SIMPLE i takođe više nije previše aktuelna.

Otud, sve ono čime se SALVATION BLVD. bavi nije previše novo, a u formalnom i zanatskom smislu nije ni naročito vešto realizovano tako da se postavlja ozbiljno pitanje šta su Pierce Brosnan, Greg Kinnear, Ed Harris, Jennifer Connelly, Ciaran Hinds i Marisa Tomei uopšte videli u ovom projektu kada im je ponuđen. Odgovor možda leži u tome što je jedan od producenata Mandalay Pictures, kuća koja je svojevremeno imala output dilove sa mejdžorima, tako da ovo nije baš tako indie produkcija kako se spolja čini, odnosno film je nudio ipak neku vrstu izlaska u bioskop i sl.

Međutim, SALVATION BLVD. i pored ograničene distribucije nije materijal za bioskop. Ratliffova realizacija je prosečna, na nekom elementarnom nivou što se veštine tiče i možda ovaj film može nekoga zainteresovati na televizijskom programu. Za neko ciljano gledanje svakako nije i šteta je što su ovako ugledni glumci snimili film koji im se neće računati ni kao pogodak ni kao promašaj.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

U novom broju časopisa SCENA ima IN MEMORIAM Oliveri Marković u kome sam pokušao da sagledam njen značaj za razvoj glume kod nas, kao i njen opus.

PDF ima ovde http://www.pozorje.org.rs/scena/scena311.pdf a koga mrzi da traži, tekst je na 137. strani.

[crippled_avenger]

Dir: Guy Ritchie. UK-US. 2011. 128mins

This latest film featuring the sleuthing duo of Sherlock Holmes and Dr Watson, as re-imagined by Guy Ritchie, is strong on romping high adventure and action and modest in terms of actual by-the-numbers detective work. But Sherlock Holmes: A Game Of Shadows certainly delivers in terms of good-natured entertainment and has enough style and panache to keep action fans happy.

    Director Guy Ritchie smartly keeps things moving at a breakneck pace.

Its main Christmas-time box office opposition will be Mission: Impossible – Ghost Protocol, and while Sherlock Holmes: A Game Of Shadows might lack the sheer star power of Tom Cruise, it can match Mission: Impossible on the explosion quota and in Robert Downey Jr. and Jude Law has a detecting duo to be reckoned with. The pair have an easy chemistry and bring a good deal of warmth and oddball humour to the proceedings.

Director Guy Ritchie smartly keeps things moving at a breakneck pace, peppering the film with impressive cameos that help the link to the successful first film (Rachel McAdams's Irene Adler and Eddie Marsan's Inspector Lestrade make brief but memorable appearances) and adding to the pot a deliciously intelligent performance by Stephen Fry as Holmes's smarter older brother Mycroft.

Of course Holmes' purists and devotees of Sir Arthur Conan Doyle's original source novels may well continue to be mortified by Robert Downey Jr's more muscular and skittish interpretation of Sherlock Holmes (no Deerstalker here), but the film is a freewheeling pleasure in terms of action and adventure.

Sherlock Holmes: A Game Of Shadows sees Holmes up against his greatest enemy. A criminal mastermind has been coordinating a series of murders and bombings around the world and Holmes has finally unraveled the thread that links them to one man – the seemingly honest academic Professor James Moriarty (Jared Harris), a man dubbed 'the Napoleon of crime'.

The only real fly in the ointment for Holmes and his unveiling of Moriarty as an arch-criminal is Dr Watson's long-planned wedding to Mary Watson (the charming Kelly Reilly). After a boozy and bloody stag night – with Mycroft Holmes also in attendance – the wedding finally takes place, and the happy couple head off on a train to Brighton for their honeymoon.

But Moriarty and his men view Watson as a target given the Holmes is on his trail, and an attack is planned on the train. In an impressive series of set piece sequences Holmes (disguised of course) and Watson fight off the attackers, and Mary is reluctantly sent to stay with Mycroft for safety. In a choice scene Mary comes across an unrepentantly naked Mycroft wandering his house, with Stephen Fry bringing to the character his expected blend of wit, humour, intelligence and naked sophistication.

Joining forces with a mysterious Gypsy named Sim (played in her first English-speaking role by Swedish actress Noomi Rapace, who starred in the Swedish The Girl With The Dragon Tattoo films) who has her own personal reasons for stalking Moriarty, the detective duo travel to France, Germany and finally to Switzerland where Moriarty has evil plans for a peace conference being staged at the Reichenbach Falls.

As with his original Sherlock Holmes film, Guy Richie makes extensive use of slo-mo for some of the action sequences – particularly an escape through German woods as our heroes are bombed and shot at – and replicates moments where Holmes works out in brutal slow motion how he will take down an enemy before repeating the footage in bone-crunching normal time.

Robert Downey Jr's Sherlock Holmes is stubbly and disheveled but also a charismatic figure whose powers of deduction are second to none. This time round Downey Jr seems more at ease in the role and doesn't have to try as hard, resulting in an engaging, physical and amusing performance. He is aided but a nicely stoical performance from Jude Law as Dr Watson, a man as fond of the chase as Holmes and thankfully not lumbered with the bumbling hanger-on personality given to him in other versions. The pair work well together and their personal chemistry is what most boosts the film.

Around the edges the film fails to grip at times. Noomi Rapace is a striking figure, but her gypsy fighter is given little to do, apart from some nice fighting moves in her introductory scenes. And while Jared Harris is a fine actor, his everyman persona doesn't quite work in terms of making Moriarty an evil figure to be terrified of. Somehow films need a physically threatening villain, and in truth Moriarty's villainy – as it does in the source stories - lies on a cerebral rather than physical level.

[crippled_avenger]

Šta ima novo sa Mel Gibsonom

http://dobanevinosti.blogspot.com/2011/12/pojavio-se-prvi-zvanicni-poster-za-novi.html

[crippled_avenger]

Pogledao sam PRAKTIČAN VODIČ KROZ BEOGRAD SA PEVANJEM I PLAKANJEM Bojana Vuletića. Ako imamo u vidu autorsku ekipu, ovaj film bi se mogao nazvati LOVE ACTUALLY I DRUGI ZLOČINUI. Ruku na srce, VODIČ nije toliko okrenut publici kao Richard Currtis ali nije ni hermetičan, i u tom smislu predstavlja dobrodošlo osveženje u našoj filmskoj ponudi naročito ako imamo u vidu da je okosnica našeg bioskopskog repertoara u poslednje dve godine ideološki dosta agresivna, sa naslovima kao što su ŠIŠANJE, MONTEVIDEO i PARADA. U ovom nizu, patriotski naboj MONTEVIDEA pokazao je da je publika pre svega željna nešto manje agresivnih ideoloških postavki ili barem nekih platformi oko kojih ljudi mogu lakše da se okupe. S druge strane, ŠIŠANJE i PARADA pokazali su da publika više voli agresivnije senzacionalističke teme od istijski kvalitetnog filma spuštenog dnevnmopolitičkog tonusa kao što je NEPRIJATELJ. U takvim okolnostima, VODIČ već uzima poene time što odaje utisak filma koji je snimio neko ko nije za hospitalizaciju i nema nameru da vaspitava narod. Ne znam da li su autori imali velike pretenzije ili ne, ali pretenzije se ne osećaju kada se film gleda, tako da ne pobuđuje na negativne reakcije.

Sastavljen od četiri priče, VODIČ ni iz jedne ne izvlači maksimum, osim iz četvrte, i u rediteljskom smislu, čini se, moglo je da se postigne još, čk i sa ovakvim scenarijem. Međutim, tamo gde su glumci dobri a najšarmantniji su u četvrtoj priči i najstudiozniji u trećoj, ta neiskrorišćenost potencijala ne remetni previše ukupni ugođaj.

Spoj nepretencioznih ljubavnih priča i činjenica da se tri od četiri priče odvijaju na engleskom, čini da VODIČ ne liči previše na srpski film i to dodatno odmara publiku - naročito što najbolja - završna priča koja je na srpskom - po duhu odudara od regionalnog čemera iako je po svom zapletu vrlo "regionalna".

Bojan Vuletić i Stefan Arsenijević su sarađivali na fakultetu i u tom periodu Stefan je izgradio poetiku sa kojom je imao uspeha kod nas, ali to nije bila poetika (A)TORZIJE a naročito ne LJUBAVI I DRUGIH ZLOČINA. U tom pogledu, VODIČ je povratak toj poetici i on potvrđuje njenu validnost pa je samim tim šteta što joj se Arsenijević nije vratio kao reditelj, već samo kao scenarista jer mu je to ipak najbolje išlo.

Upravo je u Arsenijevićevim rukama ovaj koncept arty romcoma dobro funkcionisao i eventualno bi film tog tipa mogao imati prevratničku ulogu koja VODIČU ipak izmiče.

Ako imamo u vidu termin premijere, PARADU u bioskopima i sve ostale faktore, uskoro ćemo videti na kakvu klimu će naići VODIČ. Ipak, naša publika do sada nije imala naročito dobra iskustva sa srpskim romcomima a sa ovim bi se mogla provesti sasvim podnošljivo.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam VEČERNJA ZVONA Lordana Zafranovića, film snimljen po motivima romana VRATA OD UTROBE Mirka Kovača koji su za film adaptirali sam Kovač i Filip David. Zbilja, ovaj film se tek dotiče nekih motiva iz romana tako da je ovaj potpis pošteno definisan.

Lordan Zafranović je jedan od najvećih jugoslovenskih reditelja i u njegovom radu se na određeni način sublimira sve ono što su tradicije jugoslovenskog filma. S jedne strane, on je neprikriveno okrenut stranim uticajima i Visconti se lako prepoznaje u njegovom rukopisu, s druge strane on je počeo kao amater slično crnotalasovcima ali se posle i školovao u Pragu kao studenti praške škole. Konačno, on je sklon velikim temama, prelamanju ličnog i istorijskog, koliko je Viscontija fascinirao nacizam, Lordana fascinira komunizam, Mediteran, Hercegovina i NOB, spoj mistike, erotike i ideologije. Otud ne čudi da je Zafranović svoja najznačajnija dela i ostvario u saradnji sa Mirkom Kovačem, sa kojim je radio na OKUPACIJI U 26 SLIKA, svom ključnom delu, ali i na mnogim drugim. Reklo bi se da je Kovač sa svojom prozom koja takođe mistifikuje pitanja Zavičaja, nasilja i ideologije idealan pisac za Lordanove opsesije ali sa druge strane, upravo je po mom dubokom uverenju on i bio razlog što Lordan nije postigao značajniji međunarodni uspeh. Zbilja, Lordan se ne može optužiti da je eklektičniji od Kusturice, i da se u njegovom rukopisu išta više prepoznaju uticaji raznih klasika svetske kinematografije. Međutim, čini se da Kovač zbog svojih mistifikacja, za razliku od Sidrana, nije mogao da ponudi jednostavnu i svuda čitljivu priču, tako da Lordanovi filmovi nikada nisu imali tu emotivnu notu koja bi odjeknula širom sveta.

Kovačev pristup stvarima je previše hermetičan, često reklo bi se bez pokrića, a s druge strane njegovo vladanje dramaturgijom na elementarnom nivou vođenja priče često stoji kao problem i u njegovoj prozi pa je tako i u scenarijima. Naravno, Kovač ima i vrlo uspelih scenarija koji su solidni na nivou vođenja priče, međutim u VEČERNJIM ZVONIMA njegov scenario omogućuje da se kod Lordana konstatuje da je ne samo jedan od najvećih jugoslovesnkih reditelja već i da njegovi filmovi u sebi sadrže neke od najvećih problema jugoslovenskog filma.

VEČERNJA ZVONA ne oskudevaju u vrlo zanimljivom sadržaju, i ako se izuzme usiljen kraj baziran na tome da junaci iz kranje besmislenih i nedovoljno pripremljenih razloga pomru i izginu što je upravo pravi primer jugoslovenske škole dramaturgije da je najlakše zavšriti film smrću kad već nemaš dobar kraj, ostatak priče je itekako zanimljiv. Nažalost, Kovač to sve strukturira kroz seriju dugih scena jer priča pokriva period od 22 godine, i to ne bi bilo pogrešno kada mnoge značajne scene u tom nizu ne bi bile preskočene, i to bez ikakvog razloga, a potom prepričane u nekoj drugoj sceni, što čini da uprkos solidnom trajanju od preko dva sata VEČERNJA ZVONA deluju prekratko. Unutar scena u pojedinim dijalozima Kovač naravno briljira i plasira vrhunske misli u gotovo krležijanskom maniru a Lordan sa dosta pokreta kamere Andrije Pivčevića i vrhunsku glumačku ekipu koju predvode Rade Šerbedžija, Petar Božović i Mustafa Nadarević nema problema da kreira izvrsne likove. I uopšte, sve u ovom filmu sem strukture i završnice (što su prilično važne stvari) je na jednom jako visokom nivou.

Oko pola sata ovog dvočasovnog filma dešava se za vreme rata ali ceo film govori o ideologiju, komunizmu, ilegalnoj borbi i dolasku na vlast tako da nema razloga da se ne ubroji u red ratnih, a pošto govori o partizanima i partizanskih filmova.

VEČERNJA ZVONA je upravo primer kako bi eventualni ratni film izgledao da je SFRJ preživela. Plakatske ratne spektakle zamenili bi filmovi koji govore o tome kako se Sunce revolucije ponekoga i opeklo, a često bi se bazirali na literarnim klasicima. Međutim, činjenica da Sunce revolucije može da opeče ne znači da bi se izgubilo iz vida da je ono osnovni izvor života u SFRJ i da su ustaše ništa drugo do prilično izopačeni kvislinzi. Otud, Lordan sa ovim filmom verovatno već počinje da smeta usponu hrvatskog nacionalizma i 1986. snima svoj pretposlednji igrani rad.

Dileme o revoluciji nisu ispražene dilemama o Nemcima i ustašama i tu je Lordan jasan. Štaviše, iako postoje izvesne dileme u redovima ljudi koji bi se opirali okupatoru, on ne nudi nijednog junaka koji za išta više od saradnje sa Italijanima kako bi se odbile ustaše.

VEČERNJA ZVONA je veliki film po svojoj ambiciji ali nažalost ne i po svojoj dramaturgiji i šteta je što se na više mesta urušava. Međutim, reč je o delu ozbiljnog autora koji zna šta radi i ima priličnu autonomiju što smo u današnjim okolnostima i prestali da očekujemo od jugoslovenskog filma.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

U sklopu industrijske špijunaže pogledao sam MODERN ROMANCE Alberta Brooksa. Brooks je jedna od vrlo specifičnih pojava u američkom filmu, komičar koji je dobio veliku priliku i kao glumac i kao reditelj i reklo bi se da je tu priliku delimično iskoristio. Naime, Brooks je ostvario nekoliko uloga u antologijskim filmovima, pre svih James L. Brooksa, ali i kod Soderbergha, pa zašto da ne i kod Refna, a kao reditelj je izgradio repsektabilan i reklo bi se vrlo cenjen opus.

Jedna od stvari koje karakterišu Brooksa kao autora jesu priče koje se bave Holivudom i podsmeđljiv stav prema filmskoj industriji. MODERN ROMANCE je film koji je u osnovi romantična komedija vudialenovskog tipa o montažeru kome ne uspeva da funkcioniše u vezi sa ženom koju voli i bez koje ne može a naravno ne ide mu ni kad se raziđu. Osnovni problem ovog zapleta je to što ga Brooks smešta u svega nekoliko dana tako da i ono što je istinito kao opservacija o odnosu nekako deluje neuverljivo kada se desi tako brzo. Isto tako u formalnom smislu, reditelj Brooks je zaljubljen u sebe kao glumca tako da nekritički ostavlja u filmu mnoge scene u kojima se glumac prepušta samoupravljanju.

Međutim, ono u čemu je MODERN ROMANCE izvanredan jeste sam prikaz rada na filmu. Naime, u toku svoje ljubavne priče, montažer radi na nekom jeftinom SF filmu za AIP sa George Kennedyjem u glavnoj ulozi. Inače, reditelja filma-u-filmu igra James L. Brooks. Scene u kojima glavni junak montira scene i radi tonske efekte su briljantne i savršeno ubedljive, ali pre svega jako su simptomatičan prikaz rada na filmu. Mislim da je MODERN ROMANCE pre svega zbog ovog segmenta danas značajan film.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam MONEYBALL Benneta Millera. Reč je o adaptaciji dokumentarne knjige Michaela Lewisa o Billy Beaneu i Peteru Brandu koji su primenili novi statistički princip vodeći MLB tim Oakland Athletics i u priiličnoj meri promenili principe menadžmenta u bejzbolu. Doduše, na kraju se ispostavilo da je MONEYBALL nemoguće uzeti kao jedini princip u radu ali svakako da su neke statistike koje su Beane i Brand istakli postale ključne u proceni igrača.

MONEYBALL je film koji ne govori o bejzbolu per se i može se razumeti i ako se ne znaju pravila tog sporta. Međutim, ipak nije film za ljude koje sport barem elementarno ne zanima. No, ono što je najvažnije i oko čega nema spora jeste to da su u adaptaciji knjige Steven Zaillian i Aaron Sorkin uspeli da istaknu likove i da Brad Pittu i Jonah Hillu ponude potencijal da izgrade upečatljive kreacije. MONEYBALL je šarmantan film koji ozbiljno prilazi temi i u tom smislu dosta podseća na filmove iz sedamdesetih. Miller je veteran indie filma i njegov senzibilitet se pre svega oseća u radu sa glumcima i celokupnom akcentu na likove.

Stilski, Miller se drži konvencionalne postavke, film je mahom baziran na dijalozima i trudi se da ih realizuje što je življe moguće u čemu i uspeva. Zanimljivo je obratiti pažnju na rekonstrukciju 2002. godine, vrlo bliske prošlosti koja se ipak po dizajnu pojedinih detalja razlikuje od današnjeg vremena. Ekranizacija tako skorašnje priče omogućuje i ljupke detalje, recimo da Satriani igra sebe koji svira himnu na otvaranju sezone.


* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam korejski film SECTOR 7 Ji-Hun Kima i moram priznati da če iz Južne Koreje stići ovako slab monster movie, naročito ako imamo u vidu da je u ovoj zemlji nastao THE HOST Bong Joon Hoa, kao jedan od najboljih u istoriji a da je čak i Sever proizvevši PULGASARIja našao svoje mesto u istoriji monster movieja. Ali eto, desilo se, i nadam se da SECTOR 7 nije znak neke večće krize u koju bi mogao ući korejski film pošto bi bilo šteta da se sada obrne krug i da se opet vrate u epiginsku fazu u kojoj su bili pre deset-petnaest godina.

Ako ostavimo po strani to što je ovaj film evidentno namenjen lokalnom tržištu sudeći po nekakvim pokušajima komike koji su nama potpuno nejasni ali možda u Južnoj Koreji nešto znače, počinje kao Kim Jong Ilov san, sa grupom radnika koji u dinamičnoj sceni uživaju u radu na naftonj platformi. Oznojena tela radnika koji se ne obaziru na opasnosti ne bi li eksploatisali naftu, i tome prilaze bez ikakvog cinizma, deluje kao nižerazredna parafraza situacije sa početka ARMAGEDDONa ali bez cinizma koji imaju Bruno i Affleck u toj sekvenci. I to ima jednu specifičnu blue collar atmosferu kakva se zbilja retko sreće.

Potom, malo naivne karakterizacije sa demonima prošlosti koji progone junake danas dovode nas do monstruma, bića uzgajenog kako bi lučilo naftu što je ideološka prva lopta u ravni Pulgasarija. Ako je THE HOST bio kritika američkog prisustva i elegična priča o razočaranim studentskim aktivistima, gajenje monstruma koji luči naftu je pulgasarijevski touch.

Meni su takve političke postavke intrigantne i milo mi je da neko misli u tom pravcu, međutim, film je toliko preopterećen CGIjem, neinventivnim situacijama i očiglednim ustupcima 3Du što ga čini još tromijim na planu inscenacije, da povremeno deluje gotovo meliesovski na nivou kadriranja.

Sasvim sigurno je da ovaj film mnogo više može da inspiriše na ideološkom nivou nego na nivou estetskih dometa i stilskih rešenja. Međutim, kada film tako direktno iznese svoju tezu, kada nam pokaže vesele proletere koji stradaju od monstruma uzgajenog da bi davao naftu, onda nema šta tu mnogo da se analizira, osim da se SECTOR 7 upiše kao obavezna tačka kada se govori o političnosti korejskog monster movieja.

* 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam GOJIJEON Hun Janga, reditelja koji je počeo kao Kim Ki Dukov štićenik sa prilično slabim ROUGH CUTom ali se onda prošle godine nametnuo kao odlična mejnstrim uzdanica sa filmom SECRET REUNION. GOJIJEON je preveden kao THE FRONT LINE za stranu tržište i reč je o još jednom južnokorejskom ratnom spektaklu prilično velikog zamaha na koje smo već u suštini navikli.

THE FRONT LINE je zaradio sasvim respektabilnih 20 miliona dolara u Južnoj Koreji i mislim da će imati određenu atraktivnost i na stranom tržištu premda nisam siguran koliko je velika potreba strane publike za ovakvom vrstiom filma naročito posle dosta eksploatisanog TAEGUKGI. THE FRON LINE u suštini nije slabiji od TAEGUKGI ali naprosto ne nudi ni previše toga novog pa ga zato smatram prevashodno lokalnim proizvodom. Sa trajanjem od 130 minuta u ovoj verziji takođe nudi dosta prostora za skraćenje, mada jasno je koje "produžene" scene mogu pobuditi velike sentimentalne izlive.

Hun Jang se u SECRET REUNIONu pokazao kao reditelj koji je vrlo vešt u scenama akcije. Ovde nema urbane akcije i potere mačke i miša ali ako imamo u vidu koliko puta su snimane scene ratovanja sa opremom iz četrdesetih i pedesetih (naoružanje u Korejskom ratu je slično onom iz Drugog svetskog) uspeo je da nađe svoj ugao gledanja na tu problematiku i da mu se obilje masovki ne pretvori i gibanja mase bez identiteta već da postoji svest o borbi, ciljevima na terenu i prostoru na kome se to dešava.

Likovi su prilično zanimljivi i diferencirani, ali bi filmu svakako prijala redukcija pojedinih sekvenci, a ideološki profil je na liniji da je rat uprkos herojstvu i pojedinim vidovima zbližavanja među muškarcima koji su nemogući u mirnodopskim uslovima u stvari jedna velika apsurdna nesreća. Međutim, to ne treba da nas zavara da u svojoj dubokoj suštini THE FRONT LINE ipak nije jedan ratni film koji prikazuje borbu kao jedno ipak uzbudljivo i katarzično iskustvo i u određenom smislu ga svakako estetizuje i eksploatiše kako bi zabavio publiku.

Hun Jang rukuje ogromnom količinom municije različitog kalibra u ovom filmu a junaci se dosta razbacuju i emocijama tako da je THE FRONT LINE i sentimentalan onoliko koliko južnokorejski film ume da bude a to je znači preko svake mere. Scenarista Sang Yeon Park je napisao roman DMZ po kome je snimljen film JSA Chan Wook Parka a potom se dokazao i kao samostalni scenarista na raznovrsnim projektima među kojima je i MAY 18 koji planiram da uskoro overim zbog zanimljive istinite priče. U ovom filmu on pokazuje da dosta solidno vlada tematikom rata i odnosima u hijerarhizovanim institucijama kao i u JSA ali da kad je reč o emocijama ume da ode u prilična preterivanja. Jedno od njih je i zanimljivi lik ozloglašenog severnjačkog snajperiste fullmetaljacketovskih metoda i identiteta.

Kao i inače u filmovima iz Južne Koreje, Severnjaci su prikazani sa dosta razumevanja tako da je ovo film koji će moći da se gleda i kada ih Kim Jong Il pregazi.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

SF akcija snimana prošle godine u Srbiji najzad ima trejler, i deluje dosta cool!

http://dobanevinosti.blogspot.com/2011/12/lock-out.html

[crippled_avenger]

"Parks And Recreation" and "Moneyball" star Chris Pratt is in talks to play the lead role in Kathryn Bigelow's new untitled action drama about the hunt for Osama bin Laden reports Twitchfilm.

Bigelow and her "The Hurt Locker" writer Mark Boal were developing the project, then titled "Kill Bin Laden", when U.S. forces succeeded in killing the al-Qaeda leader. That lead to a massive leap in interest in the project, but also required extensive retooling of the script.

Earlier this year Joel Edgerton was attached but had to drop the film due to his schedule. Tom Hardy, Guy Pearce and Idris Elba have also been rumoured while Jason Clarke reportedly landed a supporting role in November.

Producers are now aiming to begin shooting in February.

[crippled_avenger]

Tony Kaye ("American History X," "Black Water Transit") is in talks to direct the indie thriller "Attachment" at W2 Media says Variety.

Christopher Denham penned the story which centers on a married woman's one night stand with a student coming back to haunt her when the lover begins to date her daughter and stalk her family.

Shooting aims to kick off in the Spring. Kaye's latest film, the Adrien Brody-led "Detachment", will be released by Tribeca Films early next year.

[crippled_avenger]

Neil Jordan radi vampirski film

http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-2070643/Gemma-Arterton-shows-ample-assets-set-Neil-Jordans-vampire-movie-Byzantium.html?ito=feeds-newsxml

[crippled_avenger]

Drew Barrymore has signed on to direct the coming-of-age suburban murder mystery "When the Street Lights Go On" for Imagine Entertainment reports News In Film.

The Eddie O'Keefe and Chris Hutton penned script is set in 1983 and follows 15-year-old Charlie who comes upon the dead bodies of Chrissy Monroe, the 17-year-old 'town hottie', and Mr. Pulaski, the English teacher she was having an affair with.

Charlie suspects either Chrissy's jock boyfriend Ben or local bad boy Casper Tatum. Along the way all three fall for Chrissy's younger sister Becky. Yesterday the project placed second on this year's prestigious "Black List," an annual compilation of Hollywood's most-liked unproduced screenplays.

Ron Howard and Brian Grazer are expected to produce. It's unknown when Barrymore will shoot the project as she's linked to numerous other films.

[crippled_avenger]

Malo razmišljanja o medijima u ove zimske dane...

http://www.politika.rs/rubrike/Pogledi-sa-strane/Televizija-bez-televizije.sr.html

[crippled_avenger]

Druga sesija Vračarskog Kino Oka - gostovali Aleksandar Radić i Dejan Zečević

http://dobanevinosti.blogspot.com/2011/12/mandzurijski-kandidati.html

[Albedo 0]

da, ja sam načuo da ''elita'' ne može da se dogovori da li je srpska kultura u stvari ona partizanska-socijalistička-sekularna-antipalanačka-građanska, ili je nacionalna-pravoslavna-''četnička''... i pošto nisu mogli da se dogovore, potpuno je napušten kulturni program.

Drugi razlog je naravno što im kultura ne donosi profit, bar ono što su oni smatrali kulturnim programom prije par godina. Ali da, apsolutno mi nije jasno da su i Radivojević i Bekvalac morali da napuste i običnu lokalnu televiziju, mislim možda je sve to bila njihova želja, odakle znam, ali to je u medijskom smislu gubitak.

[crippled_avenger]

Bato, jel proveren info da je Aleksandar Radić pisao u časopisu Vojske Republike Srpske PRVA LINIJA?

[crippled_avenger]

Pogledao sam film Tome Janića GLINENI GOLUB iz 1966. godine, jedan vrlo potcenjen i gotovo nepoznat partizanski film koji uspeva da skoro pa u potpunosti poštujući žanr trilera ispuni neke od egzistencijalističkih postavki kojima je obilovao partizanski film. Kao što je dobro poznato, egzistencijalistički pogled na svet zauzimao je značajno mesto u našoj literaturi pa i na filmu ali je u partizanskoj varijaciji takvih postavki obično gubio svoju oštricu jer se sve moralo rešiti kroz esencijalizovane pozitivne osobine partizana i njihovih starešina.

Kod Janića međutim imamo sličnu postavku kao u Novakovićevom VETAR JE STAO U ZORU - nemački oficir pušta ilegalca koji nije odao drugove i stvara utisak da je on cinkaroš ne bi li isterao njegove drugove na videlo. Njegovi drugovi, s druge strane, ne samo da pomišljaju da ga treba likvidirati već i istrajavaju u toj nameri. To je razlika u odnosu na Novakovićev vrlo solidan film. Priču je inače osmislio "provereni kadar" Stole Janković koji zapravo ima vrlo kontradiktornu i nedovoljno osvetljenu ulogu u razvoju našeg filma. Olako otpisan kao najviše pozicionirani reditzelj u partijskoj nomenklaturi on je ostavio dosta moćan opus iza sebe i niz bitnih "sporednih" filmova. Scenario za GLINENOG GOLUBA napisali su Đorđe Lebović i sam Janić.

Ono čime Janić slabije vlada to je vođenje priče na nivou trilerske intrige. Naime, gledaocu nije do kraja jasno šta je nemački plan ali u psihološkom smislu pritisak koji se vrši na junaka je gotovo opipljiv. Kada se tome doda je Janićev stil crnotalasovski, sa snažnim francuskim uticajem, nervoznim pokretima kamere, dosta blizak onome što je radio Kokan Rakonjac, onda GLINENI GOLUB spada uz JEDINI IZLAZ među retke akcione trilere iz NOBa koje su radili zastupnici "umetničkog filma".

Janić je umro prilično mlad i iza sebe je ostavio vrlo solidan opus prepoznatljiv po filmovima o problemima mladih CRNI BISERI i GLASAM ZA LJUBAV. Nešto te mladalačke atmosfere donosi i u ovom filmu u sceni žura u kući gde glavni junak živi.

Zoran Radmilović je odličan u underplayu kao glavni junak kome Gestapo namešta igru. U ovom periodu, Radmilović je još uvek bio sklon eksperimentisanju i ostvario je nekoliko vrlo solidnih uloga koje su bile vrlo funkcionalne u datim filmovima.

Atmosferi doprinosi i izvanredna fotografija Miroljuba Dikosavljevića. Dikosavljević je snimio nekoliko kultnih filmova kao što je VALTER BRANI SARAJEVO ali više je radio dokumentarne i kratkometražne filmove.

Janićev opus je nedovoljno poznat ali je izuzetno vredan pažnje i rekao bih da ne zaostaje previše za autorima kao što su Kokan Rakonjac i Joca Živanović.

* * * / * * * *

[Albedo 0]

Bato, jel proveren info da je Aleksandar Radić pisao u časopisu Vojske Republike Srpske PRVA LINIJA?

ja nemam ni tu dojavu a kamoli provjerenu informaciju

[crippled_avenger]

Može li Služba da se barem elementarno osloni na tebe ili sve moramo sami?

[Albedo 0]

u teoriji može

[crippled_avenger]

"U teoriji" u smislu da naše stavove zastupaš u teorijskim tekstovima?

[crippled_avenger]

Brad Bird je konačno debitovao sa igranim filmom. To nije njegov film o zemljotresu 1906 koji je dugo očekivan već četvrti MISSION IMPOSSIBLE koji je posle De Palminog daleko najbolji u serijalu i poslužo je kao odličan poligon da nam pokaže po čemu se to Brad Bird izdvaja od drugih reditelja. Rad u serijalima ponekad podseća na sportsko takmičenja na kome nastupaju nacionalni timovi i onda se gleda kako koji ljudi u zavisnoti od svoje fizičke građe i mentaliteta pristupaju istom problemu. Bird unosi u svoj MI film pre svega pažljivo orkestriranu inscenaciju akcionih prizora i uopšte svih situacija na jednom čisto grafičkom nivou. U pojedinim situacijama on komponuje kadrove kao crteže u animiranom filmu i film je vrlo precizan po čemu Bird recimo dosta podseća na igrane filmove Franka Tashlina i Dušana Vukotića. Mehaničnost takvog rediteljskotg postupka do koje često dolazi, i izvesno odsustvo spontanosti do kog u takvim situacijama može doći, Bird nadoknađuje smislom za vizuelni, u ovom slučaju fizički humor koji je vrlo animatorski po svom pristupu.

Scenario koji su napisali Nemec i Applebaum ima mentalitet jako dobre akcione igre baziranhe na filmskoj franšizi. U pojedinim scenama osećao sam se kao da igram neku Bond igru tipa EVERYTHING OR NOTHING. Kao i kod Paul WS Andersona stvari su postavljene gejmerski, jasan je zadatak i šta treba da se uradi kako bi se postigao. Kod Andersona posle postavljanja zadatka sledi egzekucija, a kod Birda je egzekucija obogaćena smislom za humor i taj smisao za humor je upravo ono što nedostaje igrama. S jedne strane, scena upada u Kremlj sadži između ostalog i daljinski upravljan alončić kojim se ubacuje neki aparat kroz rešetke. Nemali broj puta smo imali posla s tim u igrama a u poteri kroz peščanu oluju u Dubaiju koja jako podseća na jedan nivo iz pomenute EVERYTHING OR NOTHING imamo situaciju da na mapi svog smartphonea, Hunt traži cilj koji ne vidi a na ekranu se očitava ikonicama koje su svojstvene igrama.

E sad, ono gde GHOST PROTOCOL nije igra jeste Birdov humor. Taman kada uspostavi mehaniku upotrebe gedžeta u pojedinim situacijama, oni počinju da otkazuju, i vrlo često se junak ne dočeka na način na koji je mislio. To j naročito izraženo u završnoj sekvenci one on one obračuna sa negativcem u mumbajskoj garaži koja je ingeniozna. Postavka je gejmerska - oni se biju na liftovima za spuštanje kola koje se mimoilaze ali kofer oko koga se otimaju ima kretanje kao u Pixarovom animiranom filmu i ova scena je po svojoj čistoj fuziji humora i fizičke akcije antologijska i u ravni klasika iz vremena nemog filma.

Isto tako i penjanje po soliteru je spektakularno, i potera u pustinjskoj oluji, i svaka od tih scena je zaista izvrsna.

Međutim, kada nije uvučen u ono po čemu pretenduje da se izdvoji, Bird je osvežavajuće old school, vrlo jednostavan u svom postupku, i može se pohvaliti time da vrlo solidno rukovodi glumcima. GHOST PROTOCOL nije glumački previše zahtevan film i u podeli su znalci, ali Bird ih vodi bez greške, solidno i precizno iako se lako moglo skliznuti u solističke arije.

Ono što me je malo zbunilo jeste odnos Tom Cruisea premma ovoj pojavi Ethan Hunta. U pojedinim scenama on se ponaša kao domaćin ostatku podele i kao da sebe namerno gura u drugi plan. Naravno, ključne sekvence su njegove ali ukupan utisak je da GHOST PROTOCOL od svih nastavaka najviše ostavlja utisak da je IMF zapravo tim sa autonomnim članovima.

Očigledno je da se Jeremy Renner priprema da peuzme mesto headlinera u serijalu, i to je u redu, ovde on nagoveštava veliki potencijal kao akcioni heroj sa ozbiljnim glumačkim potencijalom.

Za nas je zanimljivo to da se Srbi dosta pominju kao vinovnici događaja između dva filma i očigledno je njihova uloga bila blagotvorna čim je posle trećeg nastao GHOST PROTOCOL. Iz "regiona" je još prisutan i Zagreb kao lokacija gde su Srbi imali posla sa Huntom i Goran Navojec koji se maltene pojavi kao prvo lice u filmu u sceni bekstva iz ruskog zatvora. Navojec je inače trenutno prisutan u našim bioskopima sa PARADOM u kojoj igra "Roka", nažalost ne način koji bi obradovao Mehmeta i mene.

U svakom slučaju, GHOST PROTOCOL je classy ekstravagancija. Prvi MI je doneo nešto retro svežine u svoje vreme, četvrti donosi jedan svež rediteljski postupak.

* * * 1/2 / * * * *

[Albedo 0]

"U teoriji" u smislu da naše stavove zastupaš u teorijskim tekstovima?

u teoriji mogu sve da saznam o nekoj osobi. U praksi, Aleksandar Radić je potpuno nejasan fenomen

[crippled_avenger]

Postoji li išta zanimljivije za nekoga ko je diplomirao FDU od francuske ekranizacije američkog krimića?

Svakako da ne, a u slučaju filma CONTRE-ENQUETE Francka Mancusoa, reč je o ekranizaciji odličnog i retko ekranizovanog Lawrence Blocka. Block nije potpuni stranac na ekranima ali manji deo njegovog kanonskog opusa je dospeo na film iako se razne ekranizacije stalno najavljuju.

Mancuso je ekranizovao Blockovu kratku priču, i film efektivno traje nekih 77 minuta u kojima je ključna stvar svakako preokret kojim se priča razrešava i koji je dosta logičan, iako ruku na srce nije neočekivan. Mancuso se dokazao ranije kao scenarista uspešnih francuskih krimića i u rediteljskom smislu, CONTRE-ENQUETE je prilično old school, sa dosta rudimentarnom vizuelnom kulturom koja podseća na francuski krimić iz osamdesetih, na pragu TV filma.

Jean Dujardin inače poznat kao komičar, u ovom filmu nudi jednu vrlo solidnu dramsku ulogu policijskog inspektora koji sumnja da je osuđeni ubica i silovatelj njegove ćerkica zapravo nevin i da je počinilac neko drugi. Dujardin je konačno dobio zasluženo priznanje kao i sjajni reditelj Hazanavicius tek ove godine, ali je u nekoliko ranijih filmova kao što je izvanredni LE CONVOYEUR pokazao da je vrlo kvalitetan glumac van komedija.

CONTRE-ENQUETE je film u kome Dujardin vrlo rzo uspeva da razbije predrasudu o sebi kao komičaru i da nas uvede u lik.

Mancusov film nije uzbudljiv u vizuelnom smislu i svoje ključne pripovedačke adute čuva za kraj. Međutim, u samom toku razvoja radnje čak i kad tretira opšta mesta ima dobrodošlu dozu ozbiljnosti i ubeđenja. Otud je ovo pristojan krimić koji međutim nema šta da ponudi onima koje ne zanima barem neki od elemenata na nivou podele i autorske ekipe.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

In The Land Of Blood And Honey

16 December, 2011 | By Howard Feinstein

Dir/scr: Angelina Jolie. US. 2011. 127mins

Funneling not only her enormous celebrity clout but also her impressive resume as an actor in a constructive direction, Jolie, still evolving in her commitment to foreign affairs and social injustice, courageously takes on for her directorial and screenwriting debut the subject of the Bosnian war (1992-95). Her focus is principally on its impact on Muslim women who suffered unspeakable horrors in the Bosnian Serb rape camps.

    Jolie is correct when she expresses disbelief that most of the world stayed out of the conflict.

Commercial appeal is limited, perhaps appealing chiefly to progressives, aficionados of the war, and political junkies. Not only did the armed conflict end 16 years ago, but the topic has proven in the past difficult to finance, as well as to lure audiences. As one might expect given Jolie's remarkable credentials, the greatest strengths of the film are in the performances she elicits.

But her stretch is bigger than her grasp. Unfortunately, the improbabilities of a script that often misses the boat, overly tasteful direction for a movie that ventures into such horrific terrain, and the creation of over- and under-drawn characters chip away at the good intentions and the skills of much of the cast.

She goes beyond acceptable dramatic license. Except for a fascinatingly complicated male protagonist, the Serbs are caricatures, gleeful when sniping at the elderly and the young and throwing babies off balconies, whereas the Muslims are at least more differentiated, both positively and negatively, brave fighters and traitors amongst them.

That Jolie chose to remain behind the camera—she opted for an authenticity that included working with actors only from some of the republics of ex-Yugoslavia, especially Bosnia and Serbia—will not help sell tickets. Neither, and this is to her (and GK Films's) credit, will opening it in the US and some other European territories with the Bosnian/Serbian/Croatian soundtrack rather than in the alternate English one shot simultaneously. Film District releases the film in the US. December 23; no date has yet been announced for UK distribution.

One selling point could be the foregrounding of an outstanding portrayal of a Bosnian Serb camp commander and civilian cop, Danijel, by the Bosnian Serb actor Goran Kostic, despite the sometimes ludicrous plot situations into which he is thrust. His physical agility, soft but masculine face, piercing blue eyes, and remarkable capacity to shift moods in a split second recall a younger Ralph Fiennes.

Many will find it odd that the head of a rape camp, who has a strong rapport with his men, is the sympathetic tragic hero of the tale. He is unable to reconcile an oedipal chasm between himself and his inflexibly nationalist general of a father, Nebojsa (veteran Croatian Serb actor Serbedzija, fine in a two-dimensional part modeled on
Bosnian Serb military commander Radko Mladic, architect of the Srebenica massacre of 8,000 men), with a wildly improbably love affair inside the camp and later on, in his bedroom in the Serbs's Sarajevo headquarters, with a beautiful young Muslim woman, the nearly inert Ajla (Marjanovic), whom he had met one evening in a bar just before an explosion nearly killed them both and was one of the first signs of war.

The relationship never had a chance to develop - they next see each other four months later, after she has been rounded up and sent to the camp - and the likelihood that a respected Bosnian Serb captain from a distinguished military family would keep fairly openly a mostly willing Muslim lover in his quarters is too preposterous to contemplate. Danijel's transformation from nearly unwilling gunner to bestial killer is deeply connected to the state of his romance.           

Jolie opts for graceful pans and tilts and an overly signaled, soft piano and string score that intervene with the more visceral response that should emanate from the action. She selects art over grit. It can border on being precious.

In fact, Ajla is an aspiring portrait painter, and the film begins and ends with close-ups of eyes on canvases, and even her one confrontation with Danijel's bigoted father becomes a sketch session. To be fair, her gift does serve narrative functions as well—it allows her to become less of a victim (Danijel protects her from rape) than a cog in the story, and provides a key plot point involving a painting of her beloved sister, Lejla (Glodjo).

When the lovers sneak off into the night to Sarajevo's municipal art museum and she begins explaining art to the clueless man as the examination of "empty space"—during a war of ethnic cleansing, in which the two are as much enemies as enamorados. More than 100,000 people died, 2,000,000 were displaced, and up to 50,000 women were violated during the conflict.

The rapes marked the first time that sexual violence was recognised as a war crime many of those responsible indicted. Jolie is correct when she expresses disbelief that most of the world stayed out of the conflict. As an American secretary of state says on an English-language radio broadcast, "We don't have a dog in that fight."

At least someone of Jolie's global stature is attempting, even at this late stage, to rectify the gross injustices perpetrated against the Muslims that were tolerated in the name of a mythological Greater Serbia, masterminded by Slobodan Milosevic. Noting in post-credit text that the animosity still remains high, Jolie makes a case for addressing these issues years after the Dayton Accords ended combat. 

[crippled_avenger]

Film MARS NEEDS MOMS je nešto što bi po naslovu automatski privuklo Mehmeta i onda bi se razočarao kada shvati da je reč o animiranom filmu namenjenom pre svega deci. Ipak, ako iko može biti neprijatnije iznenađen od Mehmeta jeste studio Disney kada je ovaj film od 150 miliona zaradio samo 20 na američkim blagajnama.

Ruku na srce, uvek postoji mogućnost da je došlo do nekakve interne opstrukcije unutar studija, gotovo je neverovtano da Disney ispusti ovakvu investiciju. Isto tako, moguće je da MARS NEEDS MOMS plaća danak zasićenju publike kako 3D prikazivanjem tako i performance capture tehnologijom. To je šteta pošto me MARS NEEDS MOMS jedan izvanredan film te vrste, i svakako odličan film po bilo kom drugom kriterijumu.

TINTIN je ove godine postavio nove standarde na nivou koreografisanja situacija i smisla za humor ali nije razvio nikakve likove, priču, dramski konflikt i bio je kao superiorna slikovnica sa dopsta duhovitosti i efektom koji ostaje na površini. MARS NEEDS MOMS je s drue strane vizuelno vrlo zanimljiv, jako maštovit i što ja najvažnije vrlo je zanimljiv u psihološkom smislu. MARS NEEDS MOMS deo za razloga za neuspeh može tražiti i u tome što je previše mračan i intenzivan za decu, a po dizajnu vrlo često skreće u pravcu Jeuneta i Caroa.

Sasvim je moguće da je high concept na kom je film baziran bio preintenzivan za decu, da su klinci osetili kako ih previše uznemiruje ideja da im Marsovci odvedu mame, da scena ubistva jedna od mama nije baš prilagođena senzibilitetima dece, ali MARS NEEDS MOMS ima u sebi onu finu dozu tragike i brutalnosti na koju smo barem mi navikli u dečjim sadržajima koji su nam servirani u školi. Moguće je da su američka deca previše anestezirana kad je reč o takvim stvarima.

S druge strane, dizajn likova je uglavnom vrlo mio, animacija se vrlo brzo prevazilazi, ništa teže nego inače u boljim primercima performance capture filmova, dakle nema problema koji je imao POLAR EXPRESS.

Akcija je vrlo maštovita i povremeno istinski napeta, a mislim da je možda i taj pravi suspense doprineo utisku i da su deca jednim delom i zato bila uznemirena. Ne znam u kojoj formi je izašla ilustrovana knjiga Berkeleya Bretheda i da li je ideja bila da ima podjednako široku ciljnu grupu kao animirani film.

U svakom slučaju, iako je ovo bio promašaj koji je rastavio Zemeckisov ImageMovers od Disneya, mislim da je ovo sličan slučaj kao sa CITY OF EMBERom Gila Kenana, ovaj film uprkos komercijalnom fijasku i mlakom prijemu kod kritike ima kvalitet koji će biti prepoznat. Nažalost, Simon Wells, praunuk HG Wellsa ostaje jedan od najbaksuznijih reditelja u savremenom Holivudu, posle dva filma koja nisu uspela uprkos ogromnom očekivanju. U svakom slučaju, barem kvalitet nije izostao i Zemeckisov pečat je vidljiv.

* * * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam MAY 18 Kim Ji Huna koji je ozloglašen kao reditelj filma SECTOR 7. U tipičnom korejskom maniru njegov film MY 18 nema nikakve vze sa onim što je SECTOR 7 i to se u njihovoj kinematografiji često dešava. Dok je SECTOR 7 monster movie u 3Du, MAY 18 je istinita priča o čuvenom masakru nad studentima i pobunjenim građanima u jednoj nemirnoj varošici u Južnoj Koreji 1980. godine. Sticajem okolnosti ranije sam već bio upućen u ovaj događaj pošto ga iz Kim Ji Hunovog filma nikako ne bih razumeo što samo svedoči o tome da je ponovo reč o filmu samo za lokalnu upotrebu jer masakr od 18. maja 1980. je nacionalni praznik u Južnoj Koreji.

Scenarista Park Sang-Yeon koji je pisao JSA i THE FRONT LINE, neuporedivo uspelije filmove, i MAY 18 počinje kao jednostavnu varošku melodramu koja se bez jasne motivacije ransformiše u priču o sukobu vojske i pobunjenih studenata a zatim i naroda. Park i Kim očigledno da podrazumevaju naše predznanje o južnokorejskim političkim okolnoszima čim ne ulaze u objašnjavanje konteksta i motivacija, međutim, čak i u tom slučaju, brutalnost armije ostaje prilično neobjašnjiva, naročito ako imamo u vidu da se u Južnoj Koreji služi vojni rok i da vojnici nisu profesionalci već takođe deo tog istog naroda koji tlače u ovom slučaju.

Otud MAY 18 uprkos tome što je tehnički kompetentan deluje često krajnje paradoksalno a samim tim i neuverljivo.

Park i Kim se ne ustežu od najbestidnijih emocija i melodrame i više vremena provode motivišući radnju na taj način nego kroz neke druge, ipak važnije detalje. Stoga, MAY 18 nikada zapravo ne uspeva da profunkcioniše kao film o iole istinitom događaju.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

Ukoliko neko želi da upiše koju misao ili uspomenu na Kim Jong Ila, neka to slobodno uradi na mom Wallu...

[crippled_avenger]

North Koreans weeping hysterically over the death of Kim Jong-il

[Meho Krljic]

Kažu da je Kim Džong Un opak gik i da rado igra Xbox 360 igre. Da li će ovo dovesti do pada Sjeverne Koreje pod zapadnjački jaram?

[crippled_avenger]

Kim Jong Un je suedeći po memoarima onog kuvara veliki fan belgijskog sineaste Van Dammea. Ne čudi me da cepa Xbox360. Lako je njemu, dok je ostatak naroda još na PS2.

[Meho Krljic]

Liderstvo ima svoje privilegije!

Za rahmetli oca kažu da je bio fan NBA. A pošto on nije popustio ja pretpostavjam da neće ni sin.

[crippled_avenger]

Sin je već protagonista jedne igre.

Homefront Easter Egg - Kim Jong-un message

[crippled_avenger]

The actor reveals why he attacked "Bourne 4" director Tony Gilroy as the parties involved open up about the troubles at the heart of the billion-dollar franchise.

This article appears in the Jan. 6, 2012 issue of The Hollywood Reporter magazine.
OUR EDITOR RECOMMENDS

Matt Damon Calls Tony Gilroy's 'Bourne Ultimatum' Script 'Unreadable,' Promptly Apologizes
It seemed out of character and out of left field: Matt Damon attacking The Bourne Identity screenwriter Tony Gilroy in the pages of GQ magazine, accusing him of writing an "unreadable" script for the third movie and then walking away, leaving director Paul Greengrass to fight through "chaos."
The comments, which landed awkwardly Dec. 14 online as Damon was promoting We Bought a Zoo, prompted top executives around Hollywood to wonder, as one puts it, what had happened that made "the nicest guy in town blow his stack."
In a radio interview with this reporter for KCRW's The Business, Damon explains that he was caught off guard in Vancouver on the set of his next film, Neill Blomkamp's Elysium, when he found himself next to the just-opened offices for The Bourne Legacy, the fourth movie in the franchise, which is being written and directed by Gilroy -- and has no role for Damon.
PHOTOS: Top 15 Grossing Threequels of All Time
Those offices "opened up right outside my trailer," says Damon. "I was seeing this every day, and then I came back to New York and did this interview and kind of blurted it out. ... It was idiotic of me to say anything. At the end of the day, it's between me and Tony, and we'll figure it out or we won't."
The sight of that office was so disturbing because of a deep years-long rift over who is the true keeper of the Bourne flame: Greengrass, who directed the second and third films to ever-growing grosses, or Gilroy, who has been a writer on every Bourne. As a result, it is not clear that Damon ever will reprise the Jason Bourne role, though he says that's what he wants to do.
The first Bourne film, directed by Doug Liman, was a deeply troubled production, and Gilroy, along with producer Frank Marshall, pulled it back from the brink. But when Greengrass came on to direct 2004's Bourne Supremacy, he and Gilroy began to loathe each other. "Paul and Tony have clashing styles," says a source with knowledge of the conflict. "Tony does all the work before and delivers a finished script. Paul wants the script to be ever-evolving during shooting." But Damon believes the director is king, and his loyalty was and is to Greengrass.
So Gilroy would not even have worked on 2007's Bourne Ultimatum, except Greengrass couldn't develop a script in the time allotted. And the clock was ticking: Not only had author Robert Ludlum's estate imposed a timetable, but also the studio did not want to let Bourne disappear for too long. "It was an important franchise," says Stacey Snider, then chairman of Universal. "We went to Tony and said, 'Can you come up with something?' "
Gilroy did, and though Damon bashed him for walking away after writing one (allegedly lousy) draft, several sources including Snider say Gilroy had made it clear that he would do only one draft and possibly a revision because he was committed to his directing debut, Michael Clayton.
Damon's allegation that the draft was "unreadable" is something that Snider and others dispute. Universal co-chairman Donna Langley says she was "thrilled with the script Tony submitted and greenlit the film based on that script." (Greengrass subsequently brought in other writers, including Scott Z. Burns and George Nolfi, who were awarded credit alongside Gilroy.)
Bourne Ultimatum grossed a robust $443 million worldwide, and Universal naturally wanted another movie. The studio had backed Greengrass in making the $100 million-plus bomb Green Zone with Damon in hope of keeping them on board for the next Bourne. But again, Greengrass failed to come up with a workable script in the time allotted.
In November 2009, with Greengrass still uncommitted, top Universal brass -- Ron Meyer, Adam Fogelson and Langley -- flew to New York, took Damon to dinner and explained that they wanted to move ahead. Damon said that for him, there was no Bourne without Greengrass.
After that, says Langley, the Ludlum estate turned again to Gilroy, who had an idea for a script. This one would focus on another agent (Jeremy Renner) but leave the door ajar for Damon's character to return. To Damon's camp, this seemed like good news because Universal had considered pulling a "Bond," simply replacing Damon in the lead.
Fast-forward to October 2010, when news broke that Gilroy would write and direct the next movie. No one from Universal had informed Damon that Greengrass was being replaced by his old adversary. The studio has not discussed it with him since. "It certainly wasn't an omission for any reason," says Langley. "You just have to move on with your business." For now, she adds, "the franchise can live on [with Renner]. If at some point it can include Matt Damon, fantastic. If it can't, we're reconciled to that."
Damon says he fully expects to return to Bourne. "I think if [Bourne Legacy] doesn't work, we can just ignore it and pretend it didn't happen, and that'd be fine," he says. "But I expect that it will work and only help us if we did another one, which I'd love to do."
He'd love to do it, that is, with Greengrass. "With all the twists and turns that have happened in this franchise, it's impossible to predict the future," says Langley. "But for now, we are looking forward to seeing Tony's Bourne film."

[crippled_avenger]

Pogledao sam BALCON SUR LA MER Nicole Garcie, francuski romantični krimić u kome se spajaju neo noir postavka o mahinaciji nekretnirnama i vertiginozna priča o prepoznavanju dve velike ljubavi iz detinjstva. Nicole Garcia pre svega zaslužuje pohvalu što svoju noir postavku o fataklnoj ženi drži unutar okvira uverljivosti i cela priča nikada ne sklizne u pravcu ubistava i sličnih ekstremnosti kakve na filmu često prate male prevare, ali s druge strane, nedovoljno insistira na tom aspektu priče kao dramskom činiocu. S druge strane, priča o opsesiji ljubavlju iz detinjstva za koju saznaje da je mrtva baš u vreme kada je ponovo sretne, deluje razrađenije, a Nicole Garcia u sve unosi i nešto političke provokativnosti prikazujući OASovske aktivnosti protiv "nelojalnih Francuza".

Koliko vidim u poslednje vreme izašlo je nekoliko francuskih filmova koji tretiraju događaje u njihovim severnoafričkim kolonijama i iako nama ti događaji deluju kao opšte mesto iz antikolonijalne borbe, ne treba imati na umu da smo mi ipak Nesvrstani i da je dosta tih događaja za same Francuze bilo tabu, a naročito za njihov film. U tom smislu, savim je moguće da ovo što Nicole Garcia nagoveštava lako može biti senzacionalno u tamošnjoj javnosti.

Francuzi su napravili najbolju parafrazu Hitchcockovog VERTIGOa ikada u remek-delu Gilles Mimounija. BALCON SUR LA MER je daleko od tog nivoa, ali kao jedna strejt melodrama sa elementima noira i misterije ovo je solidan reprezent lokalne kinematografije. Star power Jean Dujardina je prisutan u glavnoj ulozi i on ovde kanališe jamesstewartovski pristup dosta dobro a ima i tako koncipiranog junaka.

Film ima izuzetno dobru atmosferu i krajnje nenametljivo ali zato konzistentno rekonstruiše osamdesete.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Evo jednog oproštajnog teksta koji sagledava Kim Jong Ila kao filmskog radnika, ljuitelja sedme umetnosti i mecene filmadžija...

http://dobanevinosti.blogspot.com/2011/12/kim-jong-il-rip.html

[Albedo 0]

šta bre, ko bre, nisam u toku, Kim nas je napustio?

[Джон Рейнольдс]

Не пратиш, Батице. Видећемо, изгледа да су пре нешто мање од годину дана склоњени неки непослушни генерали. Рекао бих да Џуче 100. неће проћи без потреса, јбг. Игре ће бити највелелепније досад, а требало би и "Рјугјонг" да отворе.

[crippled_avenger]

Kim Jong Un ima rođake koji imaju znatan uticaj na njega, sad ne mogu da setim tačno, ali recmo da je Kim Jong Ilov pašenog tu bitna faca. Dakle, neće zemlja biti prepuštena na milost i nemilost Xboxu.

No, pored Dragog Vođe napustio nas je i Drug Najstariji

Comrade Branko Kitanovic GS, NKPJ passed away



Dear comrades,
with the great regret and pain we announce that on December 17th 2011, the General Secretary of the New Communist Party of Yugoslavia comrade Branko Kitanović passed. Sudden death of comrade Branko is irreparable loss for our party and the international communist movement. Comrade Branko dedicated his whole life to the revolutionary struggle of the proletariat by struggling until the last days of his life. The commemoration will be held on December 21st at 18 p. m in the headquarters of our party in Belgrade, Ustanička street no. 17. Details about funeral will be published later.

Secretariat of CC of NCPY
Belgrade
18.12.2011.

[Джон Рейнольдс]

Шта мислиш, Крипе, да ли је Џуче дугорочно одржив? Размишљам, "Ораском" им јесте ушао и то би могао бити тек почетак. Већ дуго пратим извештаје туриста оданде и кажу да је приметан пораст ситних приватних бизниса. Оно што је очигледно су мале трговине, тезге и киосци, али је занимљиво да се то дефинитивно поклапа с доласком некаквог капитала. Има стране робе, може се плаћати не само у воновима, него и у страној валути. Па чак се и отварају фастфуд ресторани по угледу на западне, неки нуклеус шопинг-мола у Пјонгјангу... Није све то супротно са Џучеом, али отварање је приметно и чак ни странци нису више помно праћени као досад.

Питам се, да ли ће Северна Кореја бити мини-Кина после Тјенанмена, највеће победе државе над безумљем "реформи" под палицом страног капитала? Можда је Унов долазак тај тренутак преокрета који ће бити препознат тек ретроактивно, пошто не желим да верујем да је Ун нови Горбачов. Битан фактор је ту Кина и њена стиктна политика да непријатеља не пусти на копнену границу (изузев веома кратке с Авганистаном). Корејско полуострво је било и биће неуралгична тачка, али рачунам да ће Кина бити главни фактор стабилности.

[crippled_avenger]

Mislim da će Kina učiniti sve da joj Južna Koreja sa Amerikom ne dođe na granicu i Severna Koreja zbog toga mora opstati. Još je Kim Jong Il bio otvoren za sitan privatni biznis, imali su i onu neku poslovnu zonu koju su otvorili, imali su onaj joint venture sa Jugom sa onim turističkim mestom, dakle mislim da je Sever otvoren. U principu, kao što nas uči Kina, ekonomski procvat nema nikakve veze sa političkom liberalizacijom, i slobodno tržište protivno ranijim uverenjima ne mora automatski dovesti do demokratizacije. U tom smislu, ni Južna Koreja nije tipična zemlja sa slobodnim tržištem, stepen umešanosti države u ekonomiju na Jugu je neobično visok. Otud, mislim da Sever uopšte nije toliko daleko od nekih lokalnih poslovnih praksi.

Pitanje glasi da li je u ovom trenutku krize prisutan potencijal da se u Severnoj Koreji prave investicije a da iza njih ne stoje neke zadnje namere? Već godinama u Južnoj Koreji rade na tome da se podriva tamošnji režim i čini mi se da je Kim s pravom bio podozriv prema mnogim delatnostima baš zbog toga.

Un sigurno nije novi Gorbačov i mislim da se severnokorejski režim neće tako razmontirati zbog vojne komponente. Naime, vojska predstavlja znatan deo populacije i retko kada je vladajuća klasa bila na nivou populacije tako brojna u jednom društvu. Pitanje glasi, koliko je Kim pripremio ljude koji će se starati o Unu?

Međutim, s druge strane, Unu se sada otvara manevarski prostor da se predstavi kao novi Vođa, da u nekim stvarima krene od nule, tako da su izvesne promene moguće. Kim Jong Il je pripreman 14 godina da nasledi Kim Il Sunga, Un jedva godinu dana slovi kao zvanični naslednik a navodno je pripreman eventualno od moždanog udara 2008. To je prekratak period da stasa neko ko je autonoman vođa jednog tako specifičnog sistema.

[Джон Рейнольдс]

Није мени ту толико важна војска, колико Служба. Како ја гледам на ствари, то је било пресудно и код нас. Што се тиче ДНРК, није никаква тајна да су управо они држава са најмање стране агентуре на свету. Економско отварање дефинитивно води ка томе (већа инфилтрација агентуре), у то заједничко улагање с Југом ушао је и "Хјундаи" и то се својевремено тумачило као нешто што иде даље од обичног туризма. Али, уверен сам, Служба је проценила да то може бити слаба тачка и то је закатанчено. Гледај улазак "Ораскома", они потпуно поштују Џуче и нема никаквих званичних изјава које не одобре из ДНРК.

Оно што би било интересантно знати јесте колико кинеска агентура постоји у ДНРК, јер је свима јасно да је Кина главни стратешки партнер. Јасно, Кини пад ДНРК не би одговарао, али се питам колико су Корејци идеолошки доследни или се савијају кад је партнер у питању. Искуство са СССР говори да јесу спремни, али сад је ипак 21. век.

И још нешто. Гледам, ове наше моронске новине спомињу ДНРК као нуклеарну силу. Од два теста, изгледа (пошто ништа није сигурно) да је само један био успешан, овај други је изгледа био ћорак. Пукло јесте, али слабо. Друго, ракете средњег домета још увек су несигурне. Лепо је мислити да је ДНРК директна претња главном стубу Империје Зла, али бојим се да још то није. Оно што треба имати на уму јесте да Кина није Русија којој није потребна агресивна и освајачка политика. Кина нема довољно ресурса и енергената, мора да увози. А потребно јој је, као држави у огромној експанзији. Можда сам ограничен пљачкашким западним начином размишљања, можда постоји алтернатива, али ми се чини да Кина ускоро мора негде да тресне песницом. Можда Тајван, можда ДНРК, чисто да покажу шта могу.

[tomat]

[Meho Krljic]

Ekskluziva:

Exclusive: Kim heir to share power with N.Korea military 

BEIJING (Reuters) - North Korea's new young leader will have to share power with an uncle and the military after the death of his father Kim Jong-il as the isolated country shifts to collective rule from strongman dictatorship, a source with close ties to Pyongyang and Beijing said.
The source added that the military, which is trying to develop a nuclear arsenal, has pledged allegiance to the untested Kim Jong-un who takes over the family dynasty that has ruled North Korea since it was founded after world War Two.
The source also said Beijing was only notified of Kim's death earlier on Monday, the same day that North Korean state television broadcast the news. Kim died on Saturday.
The source declined to be identified but has correctly predicted events in the past, telling Reuters about the North's first nuclear test in 2006 before it took place.
The situation in North Korea appeared stable after the military gave its backing to Kim's son and successor, Kim Jong-un, the source said.
"It's very unlikely," the source said when asked about the possibility of a military coup. "The military has pledged allegiance to Kim Jong-un."
With no military strongman, North Korea will be ruled by collective leadership, including Kim Jong-un, his uncle and the military, the source said.
Jang Song-thaek, 65, brother-in-law of Kim Jong-il and the younger Kim's uncle, was named in 2009 to the National Defense Commission, the supreme leadership council Kim Jong-il led as head of the military state.
The source also said the North Korea test-fired a missile on Monday to warn the United States not to make any moves against it. Pyongyang also had no immediate plans for further tests barring an escalation of tensions.
"With the missile test, (North) Korea wanted to deliver the message that they have the ability to protect themselves," the source said.
"But (North) Korea is unlikely to conduct a nuclear test in the near future unless provoked" by the United States and South Korea, the source said.
The North's nuclear program has been a nagging source of tensions with the international community. Pyongyang carried out nuclear tests in 2006 and 2009, and has quit six-party talks with South Korea, the United States, China, Japan and Russia on abandoning its nuclear program and returning to the Non-Proliferation Treaty.
China, the North's closest ally and biggest provider of aid,
on Tuesday welcomed the new North Korean leader to visit after his father's death. Chinese President Hu Jintao and Vice-President Xi Jinping also visited the hermit state's embassy in Beijing to express their condolences on Tuesday. Roads leading to the embassy were blocked.
Still the prospect of instability on its northeastern border worries China. North Korea has been pressed by China to denuclearize and is willing to do so on condition that North and South Korea, the United States and China sign an armistice replacing a 1953 ceasefire agreement, the source said.
The two Koreas have been divided for decades and remain technically at war since their 1950 to 1953 conflict ended with an armistice but no peace agreement. The United States backed the South, while China supported the North in that conflict.
Pyongyang also is convinced there are U.S. nuclear weapons in South Korea and demands Washington pull them out, the source said.
Impoverished and squeezed by international sanctions for conducting its nuclear and missile tests, North Korea has increasingly turned to Beijing for help to fill the gap left by the drying up of economic assistance from South Korea and the United States.
(Editing by Brian Rhoads and Jonathan Thatcher)

[Джон Рейнольдс]

"The source declined to be identified but has correctly predicted events in the past, telling Reuters about the North's first nuclear test in 2006 before it took place."

Кхм... ДНРК је једина држава која је свет званично обавестила о томе да ће урадити нуклеарну пробу. И ако тај Ројтерс зна толико, како два дана није знао да је умро Драги Вођа, него је чекао званично саопштење?

[crippled_avenger]

Poslednji pozdrav Mikiju Stamenkoviću

http://dobanevinosti.blogspot.com/2011/12/miomir-miki-stamenkovic-rip.html