The Crippled Corner

[Agota]

...a pre trailera najava za koncert Yu grupe...kickin' it old skool...

Kako?? 
Pa, zasto nisi pustio poruku,znao si da dolazim,bila sam u V redu. Ne razumem ??

[ginger toxiqo 2 gafotas]

...cajtnot, malena drama oko ulaznica, užasi okupljanja raznorodnih i sa više strana pristižućih... život kao takav, I guess...

[crippled_avenger]

ogledao sam DRAGON EYES Johna Hyamsa i žao mi je što njegova karijera ne napreduje na način na koji je trebalo. Naime, posle trećeg UNIVERSAL SOLDIERa a svakako i zahvaljujući porodičnoj reputaciji, Hyams je ipak morao da postane reditelj ambicioznijih DTV filmova. Koliko god after Dark produkcija u kojoj je urađen DRAGON EYES imala iza sebe korporativno zaleđe, ovaj film je prilično dno i izuzev par podnošljivih tuča, spada u red substandardnih filmova sa Van Dammeom, između ostalog i zato što je ovo naslov u kome Van Damme igra sporednu ulogu mentora.

Glavnu ulogu igra Cung Le oko koga je postojao veliki i poptuno neosnovan hype. Ne samo da je drvo javorovo kao glumac nego i izgleda prilično bezveze i spada u red martial artista koji su zaista zalutali na film, u ravni sa Gidrom i Ron Marchinijem. Peter Weller ima žalosnu rolu negativca u filmu koji po svim elementima nije dorastao njegovom imenu, koliko god njegova karijera bila mrtva.

Hyams kako rekoh snima par pristojnih tuča ali ostatak filma je potrošen u beskrajnim dijaloškim scenama, smeštenim na odvratnim lokacijama, sa manje-više groznim glumcima. Čini mi se da je Hyams u ovom filmu hteo da ide back to basics putem kao Ben Ramsey u BLOOD AND BONE ali na kraju DRAGON EYES upravo deluje kao upozorenje šta je BLOOD AND BONE mogao da bude da ga nisu radili vanredan reditelj i glumac kao što je Michael Jai White.

[crippled_avenger]

Vest o rimejku me je naterala da pogledam KLOVN THE MOVIE Mikkela Nergaarda, bioskopski produžetak danske serije. Jasno je šta je u ovom filmu zainteresovalo Todda Phillipsa i Danny McBridea za rimejk i jasno je šta će oni sve unaprediti u svojoj verziji. Moram priznati da nisam puno puta uživao u severnoevropskim komedijama a KLOVN se kreće klizavim terenom koketiranja sa savremenim tendencijama awkward komedije iako je, pošteno govoreći, ipak više na liniji čistog buddy filma i gross outa. U tom pogledu mehanizmi komedije u ovom filmu su prilično neposredni i čitljivi, i sami po sebi nisu acquired taste.
Međutim, u globalnim okvirima, a naročito u poređenju sa Amerikancima i Britancima, KLOVN jeste druga liga. Pre svega, iako ima priču na nivou celog filma, struktura je krajnje epizodična, ima duge deonice koje ne samo da nisu smešne nego to ni ne pokušavaju da budu niti su na bilo kom nivou sadržajne, a čini mi se da je rediteljski film morao biti znatno zreliji. Koketirajući sa verite aspektima awkward komedije, ni na nivou inscenacije, ni na nivou dizajna, KLOVN me nikada nije ubedio da se dešava u nekom konzistentnom univerzumu sa jasno uspostavljenim parametrima u odnosu na koji se ti blamovi uopšte mogu meriti. Isto tako melodrama koja je u osnovi svega nije dovoljno jaka da iznese film u celini kao što imamo u savremenim američkim komedijama.
Srećom, film uglavnom jeste smešan onda kada pokušava da bude i ako se uzme u obzir da za standarde komedije to ne pokušava previše često, gledanje prođe prilično brzo. Todd i Danny u svakom slučaju imaju dosta prostora za popravku danskog izvornika.

* * / * * * *

[Agota]

...cajtnot, malena drama oko ulaznica, užasi okupljanja raznorodnih i sa više strana pristižućih... život kao takav, I guess...

sve ok.
Good night, and good luck. 

[crippled_avenger]

Pogledao sam PATTY HEARST Paula Schradera. Ovaj film je u vreme premijere bio napadnut svim snagama i smatran je znakom Schraderovog totalnog sunovrata. U tome ima delimične istine, međutim, po svom rediteljskom postupku PATTY HEARST nesumnjivo pokazuje da je Schrader bio itekako raspoložen da snimi ozbiljan i zanimljiv film, i da mu kreativnosti nije manjkalo iako veštine verovatno jeste.

PATTY HEARST je priča o Patriciji Hearst, naslednici čuvene medijske imperije Randolpha Hersta koju je otela Symbiolese Liberation Army, opskurna teroristička banda na pola puta između Black Panthersa i Porodice Manson. Kada su Hearstovi odbili da plate otkup za Patty, oni su joj isprali mozak i naveli je da im priđe. I zbilja, Patty Hearst je nekoliko meseci učestvovala u njihovim akcijama i nije im bežala iako je mogla, sve dok nije uhapšena za dela zbog kojih je provela pet godina u zatvoru dok je Predsednik nije pomilovao, ali je optužnica nikada nije ukinuta.

Nick Kazan, koji se u nekoliko navrata potvrdio kao izvanredan scenarista ovde ima nekoliko potentnih tema kojima može da se bavi. Prva je brainwashing, druga je ceo ideološki korpus reakcije javnosti na otmicu Patty Hearst, treći je iskrenost njenog učešća u akcijama SLA, četvrti je naravno odnos Suda prema Patty i pitanje da li je ona od SLA do samog Suda uzeta za primer, zahvaljujući svom uglednom prezimenu.

Temu reakcije javnosti na otmicu Schrader i Kazan preskaču, ona je prikazana samo kroz nešto malo informacija koje Patty dobija od otmičara. Brainwashing je prikazan najintrigantnije, vrlo teatralno i u tom pogledu dosta artificijelno, i Schraderov film je svakako primer na koji su se ugledali filmovi poput BRONSONa. U estetskom smislu, taj uvodni brainwashing deo je i najekscentričniji i najunikatniji. Natasha Richardson je izvanredna u glavnoj ulozi koja je vrlo teška jer mora da održi tonus glavnog lika iako njena junakinja nema puno aktivnosti i prilično je pasivna. Ubedljiva zbunjenost koju Natasha kanališe međutim stvara dosta ambivalentan utisak prema odnosu Patty Hearst i SLA, koliko je bilo iskrenosti u svemu tome. Sama završnica sa Sudom je svedena na postavljanje suštinskih pitanja o slučaju i u njoj je ideologija najeksplicitnija.

Moglo bi se reći da je na nivou dramaturškog i rediteljskog postupka filma prilično epizodičan - počinje teatralnošću, u sredini se bavi melodramom i završava se sa dosta proklamativnosti što dovodi do određene simetrije između početka i kraja.

Schrader i Kazan su napravili film koji nas nije učinio mnogo pametnijim o slučaju Patty Hearst i nije ponudio definitivne odgovore, ali nesumnjivo je uneo nešto estetike nemačkog i francuskog političkog filma u američku kinematografiju koja je ovu vrstu tema dotle više radila na tragu Costa-Gavrasa. Otud i ne čudi da je PATTY HEARST ne samo bio previše apstraktan već i prilično odbojan američkoj javnosti.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

ScreenDaily živopiše novog Melstera!

How I Spent My Summer Vacation

13 April, 2012 | By Mark Adams, chief film critic

Dir: Adrian Grunberg. US. 2011. 94mins

Mel Gibson smartly returns to down-and-dirty action-drama with How I Spent My Summer Vacation, and a good move it is. Those who like Mel in shooting/fighting/grenade-throwing mode will enjoy this violent noir thriller that hits the ground running and barely takes breath to break its forward momentum.

    Gibson handles the role with his usual physical grace and gritty charm.

The film has opened in Israel and the Middle East prior to a European launch in May, though in the US it is scheduled to go straight to VOD, and has been retitled Get The Gringo. Perhaps the Mel Gibson brand is not what it once was – with his current spat with screenwriter Joe Eszterhas getting press attention – but one would think this solid action romp should find a cinema audience in the US.

There is no denying, though, that fans of Gibson in the Lethal Weapon films as well as his darkly violent 1999 hit Payback – to which How I Spent My Summer Vacation feels like a sort-of sequel – will enjoy the tough action on show here. The lack of a name supporting cast (Peter Stormare crops up for a few memorable scenes) puts the film fair-and-square on Gibson's shoulders, but it is a sound move playing to the action fans who were always the core of his fanbase.

The credits list Mel's character simply as 'Driver', and though he has no formal name in the film he does adopt a couple of other identities (Richard Johnson and Reginald T Barnes) to help further his criminal career.

The film opens in spectacular style. US police are chasing a car along the Mexican border. At the wheel is a guy in a clown mask, while in the back seat is another guy in a clown mask...clutching a bagful of money and with a nasty looking chest-wound. Driver flips the car through the border wall where he is promptly arrested by the Mexican police, who lick their lips at the sight of the cash.

Packed off to a hard-core Mexican prison named El Pueblito, he is bemused to find it run like a small town, with men, women and children all sharing space, but with gang lord Javi (Daniel Gimenez Cacho) running things with an iron fist. But if there is one things Driver knows how to do it is survive, and he sets about stealing money and observing how the brutal prison gangs work, getting more than a little assistance from a 10 year-old boy (Kevin Hernandez, who featured in The Sitter recently) who lives in the prison with his mother.

But the outside world is about to descend on El Pueblito. Driver stole $2million from San Diego gangster Frank (Peter Stormare) and he wants it back, and sends a three-man team of gun-toting hitmen into the prison to try and take Driver out. Javi – who happens to have tracked down the stolen money – is furious about the bloodbath attack, and Driver manages to convince him that he should provide a car, guns and money to get him back into the US so he can kill Frank.

Add to the pot that the kid happens to be being protected by Javi as he wants the boy's liver for a transplant and the fact that Driver starts to take a shine to the boy's mother (Dolores Heredia), and you have an action-packed finale as Driver fights (well, actually fakes) his way back into prison as the authorities decide to close it down and as Javi's doctors prepare for an operation.

Debut director Adrian Grunberg (who worked with Gibson as 1st AD on Apocalypto and Edge Of Darkness, and was also 1st AD on films such as Man On Fire and The Legend Of Zorro) shows a sure touch in the action scenes, and certainly helps bring out the best in Gibson, whose character is a merge of Porter from Payback and Riggs from the Lethal Weapon films.

There is no backstory to his character. His story opens with him on the run with a bagful of money and develops from there. He can handle a gun, fight, pick pockets, was a sniper, speaks Spanish and has had his fingerprints wiped off. Gibson handles the role with his usual physical grace and gritty charm, and while you get to know very little about his character he is constantly intriguing.

Gibson even gets to try out his Clint Eastwood impersonation in an oddly surreal and complex sequence as he pretends to be Eastwood to set up a meeting with a businessman to try and lure in Frank. It is all unnecessarily convoluted, but does result in a fine action moment involving two grenades and an umbrella.

The El Pueblito prison set is  a terrific recreation. Such a prison did exist, but was torn down some years ago, but the filmmakers used an alternate prison location and created a big, dangerous and multi-layered backdrop – that includes shops, drug dens, houses and even a Mexican wrestling ring – that is the perfect environment for an action thriller.

Production companies: Icon Productions, Airborne Pictures

International sales: Icon Films International, www.iconmovies.net

Producers: Bruce Davey, Mel Gibson, Stacy Perskie

Executive producer: Ann Ruark

Screenplay: Mel Gibson, Adrian Grunberg, Stacy Perskie

Cinematography: Benoit Debie

Editor: Steven Rosenblum

Production designer: Bernardo Trujillo

Music: Antonio Pinto

Main cast: Mel Gibson, Kevin Hernandez, Dolores Heredia, Peter Stormare, Daniel Gimernez Cacho, Roberto Sosa, Peter Gerety, Bob Gunton, Patrick Bauchau, Jesus Ochoa

[Джон Рейнольдс]

Пратиш ли феште и слетове?



Како ти си чини ситуација? Kwangmyongsong 3 јесте полетео, али очигледно је да још увек имају великих проблема са вишестепеним ракетама. Затрчали су се с тиме, прилична је бламажа између Илове смрти и прославе Џуче 100.

[crippled_avenger]

Pogledao sam novi film Frederica Schoendoerffera SWITCH po scenariju Jean-Christophe Grangea i radi se o verovatno najmanje sadržajnom ali isto tako i najkomunikativnijem filmu ovog izvanrednog reditelja krimića koji je sa svakim svojim filmom postizao odličan rezultat na ekranu ali ne toliko dobar kod kritike i na blagajnama. Čini mi se da posle izvanrednih AGENTS SECRETS i TRUANDS paradoksalno sa filmom SWITCH ima priliku da postigne nešto više i van Francuske, na drugim tržištima.

Glavnu ulogu igra vrlo solidna Kanađanka Karine Vanasse (znamo je iz serije PAN AM) koja deluje ubedljivo u ulozi nepravedno optužene kanadske dizajnerke u Parizu, a policajca koji je juri i jedini ima pravi entuzijazam da reši slučaj igra Eric Cantona koji se posle fudbalske karijere prilično ozbiljno i dosta uspešno posvetio glumi. Čini se da je Cantona i jedan od faktora tako velike otvorenosti stranih tržišta za ovaj film.

Grange je ostao ne samo jedan od visokotiražnih već i najčešće ekranizovanih francuskih pulp pisaca. Posle blockbustera sumnjivog kvaliteta LES RIVIERES POURPRES Matthieu Kassovitza, pristojnog Nahonovog L'EMPIRE DES LOUPS i prilično groznog LE CONCILE DE PIERRE, prošle godine je imao SWITCH koji mu daje pravu meru.

SWITCH je film potere slično Tyldumovom HODEJEGERNE i nesumnjivo je bolji od krimića koje na sličnu temu snima Fred Cavaye i sa kojima postiže velike uspeh kod publike i prava na rimejk. Schoendoerfferov film ima mnogo bolji ritam i rafiniraniji stil u odnosu na Cavayea a po inscenaciji akcionih prizora ne zaostaje za američkim filmovima. Ako imamo u vidu da Grangeov zaplet kako na nivou ideje tako i na nivou samog scenarija ima dosta rupa i ne "pokriva" sve uslovnosati na najpažljiviji način, Schoendoerffer to sve pokriva akcijom i u tome uspeva. Iako je reč o trileru o serijskom ubici, količina akcije čini SWITCH naslovom koji bi se pre mogao svrstati u akcioni triler.

Jedan od elemenata koji ga gura put akcionog trilera jeste zaista visoka veština sa kojom se nevino optužena devojka snalazi u bekstvu, naročito na polju fizičkih konfrontacija. Iako Schoendoerffer i Grange prikazuju da je ona vrlo posvećena rekreaciji, vožna bicikla nikoga nije učinila Bourneom a njegova junakinja je maltene na tom nivou kad je reč o fizičkoj otpornosti. Ipak, njene fizičke mogućnosti nisu preterane kao kod onog severnokorejskog civila u YELLOW SEA.

U svakom slučaju, ko voli dinamičan euro-triler, u američkoj tradiciji kad je reč o tempu i akcentovanim adutima, SWITCH je nešto od najboljeg na tu temu što smo imali 2011.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

The Joe Eszterhas 'Maccabees' Script: Bloody Butchery, Heroic Jews (Exclusive)
Post a Comment
By Sharon Waxman

TheWrap has obtained a copy of "The Maccabees" script, or as Joe Eszterhas titled it, "M.C.K.B.I."maccabee script cover

I've read it. And here's what I can tell you: it's exceedingly bloody, it's hardly mainstream – and it is in every way a Jewish "Braveheart," just as Eszterhas claimed.

Also read: Warner Bros. Shelves Mel Gibson Maccabee Movie

The question is, perhaps: Does anyone outside the Anti-Defamation League want to see a Jewish "Braveheart"?

Eszterhas's script is remarkably faithful to the 2nd century B.C. biblical tale. A group of five brothers, sons of the high priest Mattathias, band together to fight the anti-Jewish occupation of Israel by the Greek-Syrian ruler, Antiochus.

It is primal: white hats and black hats. Heroes and heinous villains. Good vs. evil.

Also read: Joe Eszterhas Explodes at Mel Gibson: 'You Hate Jews'

On the face of it, this is a script that Mel Gibson should absolutely love: A band of pious underdogs take on an evil overlord. (They don't paint their faces a la "Braveheart," but the Jewish women are physically branded as harlots.)

It is full of throat-slitting and cutting off of heads. There are miles of heads on stakes. In one scene, a woman plunges a dagger into the eye of an opponent. Hearts are cut out of dead bodies.

And the fighting is full of Rambo-like relish. 

From one scene:

    "Ramses turns to run, but Judah is on him...Ramses falls. Judah kills him with his bare hands - lifting him by the neck and snapping it suddenly. Judah gets up and faces the other mercenaries. He is a crazed, furious, dervish - explosive, a killing machine. The mercenaries have shields, swords, and  shovel-like spears. Judah draws his knife. He is a fighting machine at full roar."

Like "Passion of the Christ," "The Maccabees" assert their principles in the face of a sadistic, heathen overlord (that would be the Greek-Syrian Antiochus instead of the Roman overlordjoe eszterhas Pontius Pilate).

Also read: Joe Eszterhas' Letter to Mel Gibson

And like "Braveheart," it is a story of people fighting for freedom. In one scene, Judah the Maccabee vows:

    "We will be free! The day will come when we'll be free! We will be free to pray to our God!  We will be free to educate our children! We will never have to bend our knee  to anyone but our Lord! The day will come when we'll be strong and mighty, strong enough to defeat anyone - anyone! - who wants to  wipe us off the face of the earth. (He puts his clenched fist up into the air and bows his head.)"

Some might find it a little much, but not – as Warner Bros. production president Greg Silverman told Eszterhas – short on "feeling" and "a sense of triumph."

It's got feeling in spades and as far as triumph goes, probably too much for many. (Spoiler alert: the Jews win.)

Also read: Joe Eszterhas to Mel Gibson: 'Don't Call Me a Liar, I Have a Tape'

But here's the other question about this script: it's a first draft. And as such, Warner's decision to reject it whole cloth is a mystery. After spending presumably hundreds of thousands of dollars on Eszterhas, why not give him notes and get him to do a rewrite, as more commonly happens in Hollywood?

(We're not printing the whole thing, because our lawyers told us not to.)

In every way, the storytelling is consistent with the pen of the man who created a full-frontal villain with an ice-pick, and who can't resist a lascivious sex scene.

And the man who always aware of the Holocaust. In fact, in one scene a character refers to the Greek-Syrian occupation as a "Holocaust."

The tone of "The Maccabees" is wholly in line with both "Passion of The Christ," and, well, "The Terminator."

It's surprising that Gibson would reject it, along with Warner Bros. It seems right up his alley.

[crippled_avenger]

Johne, situacija mi deluje dosta konfuzno. Mislim da je krajnje apsurdno reći da je neuspeh lansiranja interkontinentalne rakete blam. Činjenica da Severna Koreja uopšte radi na takvoj raketi je impresivna pošto mnoge bogatije nuklearne sile uopšte ni ne razmišljaju na taj način. Ključno pitanje glasi kakvo je raspoloženje u državnom aparatu u ovom trenutku i da li nejaki Kim Jong Eun ima ujedinjenu garnituru čiji je eksponent ili su oni u nekakvom trvenju. Ono što mene plaši je da nema jasne linije u njegovim govorima i da pokušava da na smenu zadovoljava razne struje.

[Джон Рейнольдс]

Ниси ме разумео. Мислио сам на блам интерно, пошто је сама чињеница да је ракета полетела огроман успех и нико тако нешто није успео из прве. Зато сам и питао шта мислиш о ситуацији, да ли би се несупех Kwangmyongsongа 3 могао искористити за интерни power struggle. KCNA је издала очекивано саопштење - сателит није успео да стигне у орбиту и научници проучавају узроке. Оно што мене занима јесте постоји ли нека суштинска разлика у фракцијама (ако постоје), то јест да ли би одношење преваге ових или оних ишта видљиво донело. Хоћу рећи, да ли је само у питању борба за фотеље или ту сад постоје неке "тврде" и "меке" струје. Уну вероватно ништа неће фалити сад кад је именован за секретара Радничке партије.

[crippled_avenger]

Ono što pratim poslednjih dana je prilična liberalizacija razmene stranih valuta. Sada devize, pretežno kineski juan mogu da se bez ikakvih problema koriste na severnokorejskim pijacama i nema nikakve represije koja je postojala do pre par meseci. Ja mislim da je to znak da se narodu pušta ventil pred neke značajne i eventualno naporne događaje.

U principu, koliko sam uspeo da ispratim, bile su neke čistke u domenu unutrašnjih poslova, ali verujem da se neke ozbiljnije trzavice drže daleko od CIAe a ne od nas...

[crippled_avenger]

The first public address by North Korea's new leader Kim Jong Eun, recently appointed First Secretary of the Chosun Workers' Party, seemed carefully crafted to stimulate nostalgia for the country's late founder, Kim Il Sung.

Some say that 'image politics' is an inevitable lever for Kim, given his lack of any great personal achievements in the economy or elsewhere, and the mid-air explosion of a long-range rocket which was meant to symbolize North Korea's debut as a 'Strong State'.

Kim Jong Eun made his first mass public address at an event commemorating the centenary of DPRK founder Kim Il Sung's birth on April 15. Speaking in front of a crowd numbering some 100,000 people, Kim spoke – recited, actually - for 20 minutes on the direction of the country henceforth. The sight of his body swaying from side to side as he spoke, the tenor voice and the movements of his hands were well choreographed to stir up memories of Kim Il Sung.

The sight of Kim Jong Eun in the grey military ceremonial attire that Kim Il Sung wore in the 1950s, as well as troops parading in perfect file or on horseback adorned with the uniform of Kim Il Sung's anti-Japanese guerrilla group, also brought to the mind images of the Kim Il Sung era. If nothing else it was a brazen attempt by the new head of state to bask in the reflected glory of his popular grandfather.

For Kim Jong Eun, young as he is and light on experience, the priority right now is on creating interal unity, by borrowing on the legacy he has 'inherited' from his predecessors. Kim has determined that his grandfather's image, and an evident yearning for yesteryear amongst the public, will be far more advantageous in building his reputation than drawing on that of his father, who many had their quiet grievances with.

This is certainly the way one South Korean government official sees it, who said that "Kim Jong Eun wearing the same type of black suit that Kim Il Sung used to love wearing, and members of the leadership wearing the grey military attire and headwear that was popular in the Kim Il Sung era looks like an attempt to strengthen loyalty by emphasizing that connection to his grandfather."

Kim Gwang In, head of the North Korea Strategy Center told Daily NK that "For Kim Jong Eun, given his lack of any personal achievements to speak of, the visual references to Kim Il Sung are a symbolic device designed to maximize a propaganda effect now that his regime is in place."

And just like the way Kim Il Sung announced his existence to the world in October 1945 with a speech at a Pyongyang stadium, Kim Jong Eun preferred to make his first public address with an appearance at a mass political gathering too. In terms of political strategy, there could not be a more clear signal that Kim intends to distance himself from the mysticism and isolated political decision-making that marked the reign of Kim Jong Il.

Vice-chancellor of Sogang University Kim Young Soo said that "There will be positive reactions to come out of people hearing the new leader's voice for the first time. For the time being he will be attempting to differentiate himself from the strategies Kim Jong Il adopted in order to impress upon the people his standing and worth."

Kim Gwang In said that "Drawing on nostalgia for Kim Il Sung will have a clear effect. The North Korean authorities will be looking to maximize the propaganda effect getting people to say things such as 'It's like the Suryong (great leader) has come back to life'."

But for all that, there are limits to how much Kim Jong Eun will be able to leverage the reputation of his grandfather without real improvements in the living standards of ordinary people. The explanation for that is simple enough: most people who still remember life under Kim Il Sung don't associate that time with the poor standard of living that exists now.

The fact that market trade, not government rations, is what sustains the people in the current day could mean that such 'image politics' has the potential to turn people off Kim Jong Eun altogether. One defector who held a senior position in North Korea said that "Kim Jong Eun has locked himself into following Kim Il Sung, but just saying he is going to be like Kim Il Sung isn't going to have much effect unless he has some policies that relate to improving the living standards of the people."

A senior researcher at the Gyeonggi Research Institute, Son Gwang Joo, said that "Unlike the honeymoon period Kim Jong Eun is enjoying now, the more time passes the more people may begin to get fed up with the regime's contrived propaganda."

Accordingly, some believe that if Kim Jong Eun continues to rely solely on the image of Kim Il Sung, he may in fact be doing himself a disservice. Kim Gwang Jin said that "Such attempts will probably have little effect amongst senior party cadres or in border regions, where outside information gets in relatively quickly. On the contrary, excessive propaganda will have a negative effect."

According to Kim Young Soo, such image comparisons with Kim Il Sung can only be useful in the short term anyway. "In the long term Kim Jong Eun needs to untie the legacy binding him to Kim Il Sung and Kim Jong Il, so he won't find any easy answers in manicuring his image alone," the vice-chancellor said.

[crippled_avenger]

Inače, Johne, koliko sam ja uspeo da identifikujem potencijalne frakcije, stvar je u tome da je Kim Jong Il pred smrt očistio partiju od "štićenika" vođa potencijalnih frakcija kako bi osigurao njihovu podršku Kim Jong Eunu. Dakle, oni su zadržali svoju moć i autoritet ali nemaju poluge da rade išta sami bez njega. Inače, svi najmoćniji ljudi u aparatu su barem jednom imali fazu prevaspitavanja i uklanjanja sa funkcije, dakle, Kim ima određene mehanizme držanja neprijatelja bliže od prijatelja.

[crippled_avenger]

Dragana Mirkovic - Umirem majko / Nocni Tv Projekat (B92)

old school B92

[crippled_avenger]

Johne, ovo ti je otprilike osnov za trenutnu poziciju Jang Song-taeka, koji je verovatno ključna siva eminencija.

Inače, on je dosta opak lik. Recimo, njegova ćerka je odbila da se vrati u Severnu Koreju i u 29. godini izvršila samoubistvo u Parizu.
   
Son rising for a post Dear Leader era
By Andrei Lankov

A few days ago, a new session of the Supreme People's Assembly - North Korea's rubber-stamp parliament - was convened in Pyongyang. In most cases, such sessions do not attract much attention outside a tiny circle of the full-time Pyongyang watchers: few people would be excited by the sight of monotonously and tastelessly dressed men and women sitting in rows and raising their hands to signal their unanimous approval of the laws and resolutions that - as everybody understands - seldom bear any relation to reality.

However, this time observers suspected that something unusual was going to happen. The assembly's last session took place in April, and was not supposed to meet again so soon. As we learned on June 7, parliament was convened to authorize (with the expected 100% approval rate) a major reshuffle of the North



Korean leadership - and, judging by the urgency of gathering, this reshuffle was seen as a pressing matter.

A few days earlier, on June 3, the official North Korean wire agency reported that one day before, Yi Che-kang, the first deputy chairman of the ruling Korean Workers' Party, had been killed in a traffic accident. The victim of a car crash was, formally speaking, second only to Dear Leader Kim Jong-il in the party hierarchy.

This news had to be suspicious: North Korea's traffic is arguably the thinnest in Asia, but the country has a long tradition of traffic incidents taking the lives of high officials. The first such incidents occurred in the early 1970s, during the transition of power from the country's founding father Kim Il-sung to his son.

Nowadays, the new dynastic transition is unrolling. In early 2009, after long delays and much hesitation, Kim Jong-il decided that his youngest son, Kim Jong-un, would become the next great leader of the country. So far, no reference to the "Young General" has appeared in the open media, but one can come across accolades to his greatness and superhuman wisdom in classified materials that are published for the benefit of officials (and distributed widely).

The events of the past week allow us to surmise how the power structure of North Korea will look like in the first years after Kim Jong-il's death. It seems that North Korean political heavyweights have finally begun to prepare for the unthinkable - the demise of the Dear Leader.

The choice of Kim Jong-un as a heir designate serves, above all, the interests of the North Korean elite, so one can even suspect that the choice was somehow pushed on Kim Jong-il by his entourage. The "Young General" really is young, being merely 27 or 28 years old. Even North Korean propaganda mongers find this embarrassing, so they insist General Kim is in his early 30s.

The choice of such an exceptionally young candidate serves, above all, the interests of the old guard, Kim Jong-il's own entourage. A young crown prince has no power base and no allies. Thus, even if he technically becomes the supreme leader, he will have no choice but to follow the advice of his father's entourage, that is, people who are running the country now. He is doomed to become a puppet - at least for some while.

However, a weak crown prince will require an able prince regent. For the past few years, most Pyongyang watchers agreed that the most likely candidate to take such a position is Jang Song-taek, a brother-in-law of Kim Jong-il.

Born in 1946, he is 64 and hence young by the standards of North Korea, where a majority of the top leaders are in their 70s and 80s. The recent Supreme People's Assembly session confirmed these speculations. At the session, Jang was appointed vice chairman of the National Defense Commission. The North Korean constitution stipulates that the chairman of this body is head of the state, and Kim Jong-il runs the country exactly in this capacity. Therefore, Jang officially became the second-placed person in the country.

The car incident that killed Yi Che-kang was also timely for Jang Song-taek. Yi was widely believed to be a rival of Jang. Now, with Yi dead, Jang seems to have no serious rivals left. The recent assembly session also appointed a new head of the North Korean cabinet. In North Korea, the prime minister is essentially a top technocrat, but it is still significant that this position went to Choe Yong-rim, who is rumored to be close to Jang.

Jang's position remains precarious: Kim Jong-il is still the supreme leader, and in North Korea even blood connections with the highest family do not always secure a person from august wrath. In the past, family members have been exiled a number of times, and in one case a young relative of the Dear Leader was assassinated in Seoul, where he had defected. A few years ago, Jang Song-taek disappeared from public sight for a year, and he is widely believed to have spent this time in exile.

At any rate, the North Korean elite - with at least tacit approval of Kim Jong-il - began to work on the architecture of a post-Kim Jong-il regime. It seems that the future power structure will consist of Kim Jong-un, a much extolled Star of Revolution and Shining Comrade (or whichever flowery titles they will invent) who will essentially be a powerless puppet while real authority will dwell with a council of technocrats and generals presided over by Jang Song-taek. In all probability, it means that the death of Kim Jong-il will not bring about much change: for a while the country will be steered by the same people who have been running it for the past two or three decades.

However, power transitions do not always go as intended. To start with, Kim Jong-un's personality cult is still in its infancy, and it will take few years to develop it to the usual North Korean levels. We are yet to see pages of all newspapers filled with countless stories of the "Young General's benevolence". However, before the personality cult is developed enough, not only Kim Jong-un's position but the entire system will remain insecure. We do not know whether Kim Jong-il and his old guard have enough time at their disposal: at the latest Supreme People's Assembly session the Dear Leader did not look particularly well.

It is also possible that after Kim Jong-il's death some cracks in the top leadership, now invisible, will lead to intense infighting and thus undermine the cohesion that is essential for the stability of the system.

And even if the transition goes smoothly enough, the resulting system will remain inherently unstable. Kim Jong-un might be young, inexperienced and compliant now, but he will get stronger and wiser, and in all probability will not be too happy about the control of the old dignitaries. Many young kings ended up challenging and removing their regents.

On the other hand, the likely members of the future regent council are quite old, with an average age of 75 or so, hence in a decade many of the present-day top dignitaries will be dead from natural causes (and, perhaps a car crash or two).

Finally, Jang Song-taek might be tempted into assuming all power for himself. Nasty things are known to have happened to young crown princes in the past - from food poisoning to riding incidents and, perhaps, even good old car crashes.

But, whatever happens, the first days of June saw the contours of post-Kim Jong-il North Korea emerge.

Andrei Lankov is an associate professor at Kookmin University in Seoul, and adjunct research fellow at the Research School of Pacifica and Asian Studies, Australian National University. He graduated from Leningrad State University with a PhD in Far Eastern history and China, with emphasis on Korea. He has published books and articles on Korea and North Asia.

(Copyright 2010 Asia Times Online (Holdings) Ltd. All rights reserved. Please contact us about sales, syndication and republishing.)

[crippled_avenger]

Pogledao sam CONTRABAND Baltasara Kormakura i u ovom rimejku vlastitog filma uspeo je da snimi jedan od najslabijih holivudskih filmova koje sam gledao u poslednje vreme. Working Title poslednjih godina nije imao puno sreće sa svojim američkim produkcijama i čini mi se da im je u ovom slučaju malo nedostajalo ekspertize koju u ovom polju imaju neki drugi producenti. Mark Wahlberg kao glavna zvezda i oslonac filma donosi jednu relativno angažovanu ali praznu riolu a scenario Aarona Guzikowskog ne adaptira islandski izvornik kao priču sa iole uzbudljivim aspektima. Ako izuzmemo par pojedinačnih scena koje su više skicirane nego razrađene, CONTRABAND je ravan i zakržljao krimić koji bi da nije zvezda bio zreo za DTV. Ako imamo to u vidu, zapravo je prilično dobro prošao.

* 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Odličan izbor glumca i scenarista.

http://www.deadline.com/2012/04/universal-develops-the-rockford-files-for-vince-vaughn-to-play-james-garner-role/

[crippled_avenger]

Stari Kadar raspravlja o slučaju Maje Pelević i Milana Markovića, srpskoj demokratiji i njenim uveocima...

http://www.politika.rs/rubrike/Pogledi-sa-strane/Maja-i-Milan.lt.html

[crippled_avenger]

Sidney Kimmel Entertainment and Film 44 have acquired "Comancheria", a feature spec script by former "Sons of Anarchy" actor Taylor Sheridan says Deadline.

The story follows two brothers, one an ex-con and the other a divorced father of two kids, who face the foreclosure of their family's West Texas farm. They team for a skillfully-calculated bank robbing spree that puts them on a collision course with two Texas Rangers determined to take them down.

Peter Berg is eyeing the film as a potential directing vehicle, when it would fit into his schedule however is unsure.

[crippled_avenger]

Get the Gringo: Film Review
9:00 AM PDT 4/20/2012 by Todd McCarthy

The Bottom Line

A grungy, likably disreputable action drama from Mel Gibson that's bypassing theaters in the U.S.
Opens

Tuesday, May 1 (VOD)
Director

Adrian Grunberg
Cast

Mel Gibson, Kevin Hernandez, Daniel Gimenez Cacho, Dolores Heredia, Peter Gerety, Peter Stormare
Mel Gibson co-writes and stars in the gritty action drama headed for VOD in the U.S.

Get the Gringo may be the gamiest south-of-the-border film excursion since Sam Peckinpah went rummaging around Mexico for Alfredo Garcia's head.
our editor recommends
Mel Gibson's New 'Get The Gringo' Trailer Hits the Web (Video)

An odd project in every respect -- not least for the fact that it will bypass theatrical release in the U.S. to go the VOD route on DirectTV beginning May 1 -- this maverick Icon production is almost invigorating in its disreputability; it's both cheesy and striking, corny and bold, dismissible and yet strangely appealing for its singularity. After the disappointment of Edge of Darkness and the complete bust of The Beaver in the wake of waves of bad personal publicity, the box-office appeal of star, co-producer and co-writer Mel Gibson is obviously highly questionable, and the grungy prison squalor of this violent semi-comic crime story will be an additional turnoff to many. Still, the film is shot through with a number of interesting currents and much imaginative action, making it worth a look for the curious as well as for hardcore Gibson fans of old, wherever they may be. The film already has opened theatrically in a few international markets, including Israel, Russia and Greece.

Debuting director Adrian Grunberg was assistant director on Gibson's Apocalypto and second unit director on Edge of Darkness, and while he might not have a firm hand on the film's sometimes wobbly tone, he definitely has a feel for the kind of gritty violence that's most important to this story of a American professional criminal who lands in the most notorious prison in Mexico.

Right off the bat, in a wild, stops-out car chase in which the existentially named Driver (Gibson), dressed in clownface and loaded with cash, leads some U.S. agents in a mad dash across the desert toward Mexico, the story's roots in the fertile ground of late '60s/early '70s action genre fare is plainly evident. Driver floors it alongside the metal fence stretched along the border until, in desperation, he crashes through it. Initially disposed to handing the gringo back to his pursuers, the Mexican cops take one look at his stash and decide they'll keep the guy after all and send him to "El Pueblito."

VIDEO: 'Get the Gringo' Trailer Hits

Gibson's admittedly tarnished allure notwithstanding, El Pueblito is arguably the star of Get the Gringo. Resourcefully re-created by production designer Bernardo Trujillo in a shut-down penitentiary in Veracruz, El Pueblito was a teeming cesspool in Tijuana designed for 2,000 prisoners that, at the time of its closing in 2002, held three times that many. As pungently shown here, it's a city unto itself, where inmates not only circulate freely in a bazaar worthy of ancient Timbuktu, where anything from drugs, sex and guns to toys, food and soft drinks is available. With so many people crammed in, it's a human petri dish.

As an obvious Yanqui among Mexican's society's detritus, Driver would seem unlikely to last long. But he keeps his head down long enough to get the lay of the land and shortly befriends a tough 10-year-old kid (Kevin Hernandez) who's stuck there with his mom (Dolores Heredia) and is determined to take revenge on the man who killed his father. Driver, it turns out, had major father issues of his own but for now must navigate through the prison's feudal-style hierarchy and strategize a way out of hell.

The beastliness of this Midnight Express world is meant to be lightened by the whimsically philosophical voice-over observations from Driver that frequently litter the soundtrack. Grunberg -- whose Argentinian parents raised him in Spain and who now lives in Mexico -- occasionally attempts to match the quasi-sardonic narration with left-field comic moments that seem to spring from nowhere, resulting in sporadic levity that adds flavor from time to time but is far too inconsistent and imprecise to lift the film to a Leone, Tarantino or Coen brothers realm of violence shot through with black humor.

There's also a bizarre central plot component of a liver transplant involving the kid and the prison's insidious kingpin Javi (Daniel Gimenez Cacho), the frenzied culmination of which is so insane that it cries out for the sort of slapstick handling that lies well beyond the director's skill set at this point.

Still, any number of other scenes, which mostly involve many characters and innumerable extras in chaotic, complicated settings, are pulled off with vigor and a solid feel for what counts visually. As in so many of the straight-ahead, modestly budgeted, brass-tacks action films of 40 years ago, there are no visual pretentions or fancy-schmantzy effects here, just rational judgment applied to how to get a scene done as efficiently and effectively as possible.

With the government about to move in to shut down the beyond-the-pale prison and Javi desperate to get his liver transplant before it's too late, Driver finally has his ducks set up to try to help the kid and effect retribution on those who have it coming (as part of his scheme, he amusingly disarms some big shots over the phone by pretending to be one of Hollywood's most venerable stars). As the resolution takes shape, Driver emerges as yet another variation on Gibson's preferred sort of hero: a deeply flawed man able to at least partially redeem himself by doing a good and noble deed for someone else.

Gibson still has all the energy, impulsive gear-shifting ability and growly vocal command to anchor a muscular film such as this; he co-wrote it for himself, after all, and he certainly knows by now what he does best. Hernandez is entirely credible as a tough little customer with real guts, and all the actors playing bad guys seize their opportunities with relish.

The widescreen cinematography by Belgian DP Benoit Debie, who shot Irreversible and Enter the Void for Gaspar Noe, is deliciously grubby. Brisk but not overdone editing brings the film in at a very tight 95 minutes, and Mexican music is both joked about and made use of.

Production: Icon
Cast: Mel Gibson, Kevin Hernandez, Daniel Gimenez Cacho, Dolores Heredia, Peter Gerety, Peter Stormare, Jesus Ochoa, Roberto Sosa, Bob Gunton, Patrick Bauchau, Tenoch Huerta Mejia, Scott Cohen, Dean Norris, Fernando Becerril
Director: Adrian Grunberg
Screenwriters: Adrian Grunberg, Mel Gibson, Stacy Perskie
Producers: Mel Gibson, Bruce Davey, Stacy Perskie
Executive producer: Ann Ruark
Director of photography: Benoit Debie
Production designer: Bernardo Trujillo
Costume designer: Anna Terrazas
Editor: Steven Rosenblum
Music: Antonio Pinto
R rating, 95 minutes

[crippled_avenger]

Izuzetno zanimljiv članak!

http://www.wired.com/gamelife/2012/04/halo-movie-generation-xbox/

[Meho Krljic]

Da, odlično je

"What the games industry doesn't understand is that this town is all about lunch," 

Tako je!!!

[crippled_avenger]

New U.S. Release
Get the Gringo
By Peter Debruge

Mel Gibson stars in 'Get the Gringo.'

A DirecTV release of an Icon presentation of an Icon production. Produced by Mel Gibson, Bruce Davey, Stacy Perskie. Executive producers, Mark Gooder, Vicki Christianson, Len Blavatnik, Ann Ruark. Directed by Adrian Grunberg. Screenplay, Grunberg, Mel Gibson, Stacy Perskie.
With: Mel Gibson, Daniel Gimenez Cacho, Jesus Ochoa, Roberto Sosa, Dolores Heredia, Kevin Hernandez, Fernando Becerril, Jose Montini, Peter Gerety, Patrick Bauchau, Mayra Serbulo, Gerardo Taracena, Mario Zaragoza, Tenoch Huerta Mejia, Peter Stormare, Scott Cohen, Bob Gunton, Dean Norris. (English, Spanish dialogue)
Few actors seem to relish punishment like Mel Gibson, and in "Get the Gringo," the writer-producer-star throws himself in a Mexican prison where quick wits and killer instincts are all that separate him from una muerte lenta y dolorosa. Originally titled "How I Spent My Summer Vacation," this tongue-in-cheek bad-guy-makes-good actioner is an ideal showcase for "Apocalypto" first a.d. Adrian Grunberg, a dynamo in directing this unapologetically twisted romp. A decade ago, distribs would've been eager to get Gibson in such a project; these days, the pic skips a domestic run, recouping abroad before bowing on-demand May 1.

As Gibson put it to auds after a preview screening, "A guy's gotta suffer. You don't just want a grease ride, do ya? There's gotta be obstacles to overcome, testicles to remove." Though he was talking about his pain-driven storytelling philosophy, the comment could just as easily apply to the penance showbiz expects before welcoming Gibson back to the fold. Still, what looks like a straight-to-VOD burial for the toxic star's latest project could actually be a savvy move in the States, where pic will easily outgross "The Beaver" once auds realize they're getting Mel in classic action-movie mode.

That much is clear within the first 60 seconds, as a pair of fugitives in clown costumes make a mad run for the Mexican border. It's a surreal touch, never quite explained, other than to set the irreverent, free-wheeling tone right from the beginning: These angry cops mean it when they say they're in pursuit of "two clowns," and while his accomplice expires in the backseat, the getaway driver (Gibson) seeks a spot to jump the fence onto Tijuana soil ... and into the custody of four corrupt Mexican officers all too eager to confiscate the cash and throw him in prison.

All the while, Gibson's nameless character sarcastically narrates, implying that such outrageousness might reasonably qualify as the cost of doing business as a high-stakes criminal. The tone, inspired by film noir but amplified considerably for 21st-century auds, suggests "Lethal Weapon 3's" battle-scar comparison scene, as if this flashback were being offered to explain a gnarly gash -- in this case sustained while breaking back into the world's craziest slammer, El Pueblito prison, based on a real correctional facility, in which inmates are allowed to bring their families to live with them behind bars.

That decision, to go back and rescue a pretty senorita (Dolores Heredia) and her endangered son (Kevin Hernandez), is what ultimately redeems Gibson's self-serving character, who hardly minds when his accomplice dies in the first scene, and spends the rest of the movie manipulating others to his own ends. What "Get the Gringo" shares with the actor's signature roles -- Martin Riggs, Mad Max, even the way he played Hamlet -- is the sense his character doesn't care whether he lives or dies, which gives him an edge over everyone else onscreen, since nothing concerns them more than their own mortality.

Gibson felt compelled to tell this story after reading about El Pueblito, a reckless experiment in which drugs and firearms were permitted, and criminals had the run of the joint and even set up their own businesses, many of them illicit. Though presented with a Peckinpah-like old-school machismo, "Get the Gringo" could just as easily seem like science-fiction, so foreign are the rules in this south-of-the-border hellhole, where a bathrobe-wearing cartel boss (Daniel Gimenez Cacho) runs things on the inside -- until an angry mobster (Peter Stormare) sends his goons to retrieve the money stolen in the opening scene.

However coarse Gibson and co-writers Grunberg and Stacy Perskie have made the script, tough-cookie Hernandez is the key to humanizing an experience in which the souls of every other character seem to be snared in barbed wire. After stealing scenes in "The Sitter" last year, the young actor is ready for this meatier role, one with grown-up demands, including a few cigarette-smoking scenes sure to upset those otherwise willing to forgive, say, a slo-mo shootout in which dozens of innocents are gleefully squibbed to death.

Gibson's sensibility remains one that chuckles at carnage and sees torture as the most effective way to ratchet up audience sympathies, but still doesn't take itself so seriously that the actor can't poke fun at himself -- or old friend Clint Eastwood in an especially amusing impersonation. Gibson knows how to play to the camera, and Grunberg is savvy enough to maximize what the star gives, spinning a slick package around the crazy scenario.

Production values are tops, with special kudos to the team that recreated El Pueblito in a whitewashed Veracruz prison not far from where Gibson and Grunberg made "Apocalypto."
Camera (color, widescreen), Benoit Debie; editor, Steven Rosenblum; music, Antonio Pinto; music supervisor, Howard Paar; production designer, Bernardo Trujillo; art director, Jay Aroesty; costume designer, Anna Terrazas; sound (Dolby Digital), Santiago Nunez; sound designer, Benjamin L. Cook; supervising sound editors, Kami Asgar, Sean McCormack; re-recording mixers, Kevin O'Connell; stunt coordinators, JJ "Loco" Perry, Balo Bucio; special effects coordinator, Alejandro Vazquez; visual effects supervisors, Kevin Lingenfelser, Alan Munro; visual effects, Furious FX, Sofia; assistant director, Javier Clave; casting, Vickie Thomas. Reviewed at Regal Cinemas L.A. Live, April 18, 2012. MPAA Rating: R. Running time: 96 MIN.

[crippled_avenger]

Pogledao sam izvanredno zanimljiv film Carla Reinera THE COMIC sa Dick Van Dykeom u glavnoj ulozi. Za razliku od drugih bioskopskih filmova u kojima je Van Dyke mahom preslikavao svoju personu, u ovom se direktno pozabavio nečima štoi ga lično tišti a to je sudbina starih komičara iz nemih filmova. Van Dyke je osećao veliu privrženost starim majstorima, i sam je u velikoj meri insistirao na fizičkom humoru i THE COMIC je njegov omaž njima.

Sudbina glavnog junaka THE COMICa je svakako malo drastičnija od sudbina pravih zvezda nemaog filma, ali činjenica je da su neki od najvećih umrli potpuno zaboravljeni i živeći prilično skromno.

Reiner i Van Dyke su genijalni u rekonstrukcijama starih komedija. Ono gde se slabije snalaze jesu odnosi među likovima pošto je THE COMIC ipak u osnovi mnogo pre melodrama nego crna komedija. Očigledno je da Reineru ne leže ozbiljne i depresivne teme i koliko je vešt u komičnim detaljima, toliko negde ipak ne uspeva da postavi odnose i na kraju neka razrešenja mogu da se prihvate tek uz dosta podrazumevanja.

Dick Van Dyke u principu nije previše ekspresivan, ali to doprinosi tragičkoj dimenziji njegovog lika koji nikada ne postaje u potpunosti heroj ove priče već u sebi ima dosta vlastite krivice.

THE COMIC je u žanrovskom smislu dosta mutan film pa je prilično mutno i prošao. Ipak, iz današnje vizure reč je o vrlo značajnom prilogu istoriji Holivuda i refleksu industrije u danima kada su zvezde nemih filmova počele da izumiru.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam BATTLESHIP Petera Berga. Reč je o filmu koji je jedan od glavnih letnjih aduta studija Universal a nastao je kao Bergov zalog ne bi li mu ovaj studio kasnije omogućio da snimi svoj pet project LONE SURVIVOR o akciji Navy SEALs a u Avganistanu. Pošto u principu filmovi o američkim akcijama na Bliskom Istoku mnogo slabije prolaze na blagajnama od filmova o invaziji vanzemaljaca baziranih na Hasbrovim igrama i igračkama, što je potvrdila i sudbina Bergovog izvanrednog filma THE KINGDOM, ovakav aranžman se ne može smatrati nepravednim - osim iz vizure samog Berga koji je proveo dve godine svog života praveći film po priči koju je jako teško realizovati dobro.

BATTLESHIP je akciona extravaganza na tragu Michaela Baya iz TRANSFORMERS faze i oba filma uostalom i spadaju u domen Hasbrovih ekranizacija. Za razliku od Baya koji je imao atraktivniju postavku na nivou same franšize, sa robotima koji su nam ipak koliko-toliko poznati, Bergova situacija je potpuno apsurdna jer on ekranizuje igru na ploči, delimično izmišljajući zaplet.

Otud je prvi svojevrsni trijumf Petera Berga u tome što je uspeo da u ključnoj sekvenci u filmu oživi osećaj igranja igre BATTLESHIP i da u jednoj važnoj situaciji sistem igre bude preuzet kao modus operandi junaka. Zatim, uspeo je da jednu u osnovi nelogičnu invaziju tehnološki superiornih vanzemaljaca, koliko toliko opravda, mada i ovog puta dosta nategnuto, a dizajn vanzemalajaca je zanimljiv jer su prilično humanoidni. Među filmovima u kojima se ljudi raduju što su pobedili vanzemaljce iako su zapravo samo odbili prvi udar agresora, BATTLESHIP deluje kao naslov u kome su se ljudi daleko najpreranije obradovali.

U svojoj zreloj fazi, Berg je snimao filmove sa dosta pokreta kamere i rezova, ali BATTLESHIP je u tom pogldu znatno smireniji od Baya i geografija akcije je mnogo jasnija. Jedna od stvari koje je Berg sa iskustvom glumca uneo u ovu vrstu filma jeste da film ima koliko-toliko logičnu priču i da može da se prepriča šta su junaci radili tokom tih 24 sata koliko su se obračunavalai sa vanzemaljcima, što se recimo ni za jedan nastavak TRANSFOMERSa ne može reći. Doduše, ta priča nije epohalna niti po bilo čemu nova, ali treba pozdraviti Bergov fokus na "živu silu" u sred ovoliko tehnike.

Kad je o "živoj sili" reč, Berg je napravio potpuni FNL sevdah reunion. Taylor Kitsch igra Rigginsa u vojsci, Jesse Plemons igra Landryja u vojsci i uopšte podela je bazirana na facama iz TV serija, iako su Alexander Sarsgaard i Jerry Ferrara minimalno iskorišćeni. Tadanobu Asano igra japanskog oficira kvislinga koji učstvuje na vojnoj vežbi na Havajima, poprištu čuvenih američko-japanskih bitaka, ali sada je vrlo lojalan i predan odbrani "zajedničkih interesa".

Kad sam pisao o THE KINGDOMu, pomenuo sam kako to deluje kao prototip filma koji bi Nemci u svojoj zreloj fazi snimili na temu Otpisanih. BATTLESHIP u tom domenu patriotskog filma odlazi jedan korak dalje u odnosu na uobičajene flag-waving filmove. Ne spadam među one koji se iščuđavaju zašto Amerikanci snimaju patriotske filmove, smatram to potpuno logičnim, ali Bergov pristup ovde je dubinski. Naime, ne samo da su njegovi glavni junaci replika TOP GUNa, gde je Riggins Maverick a Landry Goose već se u filmu pojavljuju pravi ratni veterani, pravi ratni invalidi, cela vertikala američkih ratnika, nova ali i stara vojna tehnika, jedna duga tradicija imperijalizma koja je potrebna da bi se pobedilo.

U tom pogledu, BATTLESHIP nije film koji u sebi asocira na nacističku propagandu, on je po tome autentično američki.

U Bergovom opusu, BATTLESHIP je bez svake sumnje najmanje zanimljiv film ali je isto tako potvrda da njegove rediteljske veštine dobacuju do toga da vrlo vešto može da snimi jedan od onih nesnimljivih blockbuster materijala sa kojima je teško ispasti pametan. Uostalom on u BATTLESHIPu ima jednu sekvencu u kojoj definitivno ispada pametan i jasno namiguje publici kakav mu je odnos prema materijalu.

* * * / * * * *

[Meho Krljic]

Pošto sam ja grešno uživao i u Transformersima a GI Joe mi je bio potpuni tur d fors, deluje kao da bi se meni Betlšip dopao mada sam očekivao da čujem da se Berg još žešćije podsmevao majklbejovštini...

[crippled_avenger]

Ja volim prvi TRANSFORMERS a GI JOE mi je bio fenomenalan i mnogo mi je bilo krivo što takav film nije mogao biti snimljen kad sam imao 12 godina. Videćeš, BATTLESHIP je u pogledu autorovog odnosa prema materijalu vrlo blizak onome kako mi kao gledaoci gledamo na to. Bay je čovek koji vagnerijanski uživa u takvim sadržajima, Sommers je reditelj koji oživljava igrače, a Berg je ipak samo dobrodošao gost u ovom svetu ali se pokazao kao majstor. Mislim da će ti se dopasti i da će ti Taylor bolje leći nego u JOIHN CARTERu jer Berg mu ipak zna DNK.

[Meho Krljic]

Sej nou mor!!!

[crippled_avenger]

Mehmete, nešto za nas...

http://www.slate.com/articles/news_and_politics/explainer/2012/04/cheap_cocaine_why_are_coke_prices_going_down_.html

[Meho Krljic]

Eto koliko je dobro da je Klintonova administracija ipak dramatično doprinela opadanju nasilnih zločina u Americi. Klintone, hvala ti!

[Джон Рейнольдс]

Шта кажеш на ово?

Premijera filma Lockout

Pozivamo vas na novinarsku projekciju i premijeru prvog filma snimljenog u Pinkovim filmskim studijima u Šimanovcima - LOCKOUT. Sa ponosom ističemo da su naši produkcijski kapaciteti u potpunosti zadovoljili producente, pa očekujemo da se uskoro nastavi saradnja sa nekoliko važnih produkcijskih kuća iz celog sveta. Svečana premijera zakazana je za 23. april u 20.30 u Sava Centru, dok će se novinarska projekcija održati istog dana u Cineplexu Tuckwood sa početkom u 12 časova. Nakon projekcije biće održana i konferencija za štampu na kojoj će biti prisutan i producent filma koji je u potpunosti snimljen u Srbiji.



Sinopsis
M.S. 1 je eksperimentalni zatvor u svemiru u kome se 500 najopasnijih kriminalaca na planeti Zemlji nalazi u stanju veštačkog sna. Vodeći humanitarnu misiju, ćerka američkog predsednika, Emilija Vornok (Maggie Grace) stiže na stanicu, baš u trenutku kada u ztavoru izbija pobuna. Zatvorenici uzimaju Emiliju i članove posade kao taoce. Predsednik Vornok odlučuje da na stanicu pošalje agenta Snoua (Guy Pierce) sa jednim jedinim zadatkom: da spasi samo Emili.

Uvod
Nakon otkrivanja Pjera Morela (96 sati), Alekandra Adže (Haute Tension) i Luja Leterijea (The Transporter), Luk Beson i EuropaCorp sada produciraju prvi futuristički triler u režiji Džejmsa Madera i Stivena St. Ledžera, dva irska autora čiji je kratki SF film Prey Alone bio senzacija na internetu. Nije iznenađenje što je EuropaCorp ostala verna svojoj tradiciji i upustila se u ovu avanturu.

Intervju sa Gajom Pirsom

Koliko rano ste se uključili u projekat?
Sastao sam se Lukom Besonom početkom 2010. u Los Anđelesu kako bismo razgovarali o filmu, a zatim sam se sastao sa Stivenom St. Ledžerom i Džejmsom Maderom nekoliko meseci kasnije. Osetio sam da je scenario originalan, a to je uvek ono što tražim. Svidela mi se ideja da igram lik koji nikome ne ukazuje poštovanje. Taj lik me je privukao jer nije tipičan heroj. On svoju lenjost i prividnu iscrpljenost pretvara u kvalitet, a to mi je izgledalo prilično smešno.

Kako ste se pripremali za snimanje?
Fizički je samo trebalo da se vratim u neke stare rutine treninga sa tegovima i dobijem na težini. Uvek sam bio prilično aktivan tako da to nije bio toliki izazov za mene. Najveći izazov je bio da budem ubedljiv na setu.

Da li je komplikovanije za glumca kada postoje ima dva reditelja?
Stefan je uglavnom bavio likovima, a Džejms kamerom i vizuelnim efektima tako da mi to nije bilo tako čudno. To ne znači da se oni ne preklapaju. Bilo je trenutaka kada s bili kontradiktorni, što je bilo neobično, ali nije bilo ničega što se nije moglo razrešiti razgovorom.

Da li su vam reditelji ostavljali slobodu?
Definitivno. Većina ljudi vrlo brzo nauči da ja moram da uradim stvari na moj način, ako žele uverljivu glumu. Većinu scena smo iščitavali nedelju dana pre snimanja, ali to nisu bile prave probe.

Da li je to bilo posebno izazovno snimanje?
Bilo je relativno izazovno sa fizičkog stanovišta, jer smo radili po ceo dan, ali nije bilo previše teško. Uspevao sam nekako da se povredim u svakoj nedelji snimanja. Boravak u Srbiji je bio fascinantan. Uvek je lepo videti deo sveta koji vam je nepoznat.

Kako je bilo raditi pored Megi Grejs?
Megi je bio neverovatna. Ona je bila veoma zabavna i proveli smo divne dane zajedno. Uvek je lepo vezati se sa nekim tokom snimanja, a Megi i ja smo mnogo pomogli jedno drugom

Intervju sa Megi Grejs

Šta vas je privuklo u scenariju?
Kada sam prvi put čitala scenario, sve vreme sam se glasno smejala. Odmah sam ga zavolela. To me je podsetilo na omiljene stare akcione filmove, koji su bili zasta zabavni. Nije pretenciozan, ima dosta zabave i dozu drskosti i nekoliko sjajnh fora. Bila sam jako uzbuđena Stalno sam pitala: Kada počinje snimanje?

Kako biste opisali svoj lik?
Emilija Vornok je ćerka američkog predsednika. Odrasla će zaštićena, u nekoj vrsti staklenog zvona.. Ona mora mnogo toga da uradi u ovom film. Mislim da je drskost glavnog junaka, Snoua, ono što je pokreće. Postepeno shvatamo da ona ne može ništa da uradi kako treba., pa zbog nedostatka boljih opcija, počinje da prati ovog čoveka, iako on zbog svog ponašanja, vrlo lako može da bude i jedan od psihotičnih zatvorenika. Nisam istraživala život ćerki pravih predsednika, ali se divim načinu na na koji su se ponašale Čelsi Klinton ili Lora Buš.

Kakav je odnos Emili i Snoua?
Snou je pomalo antiheroj. On je veoma zajedljiv, neiskren, ironičan i opor. Ja ga volim. Odnos koji se razvija sa Emili Vornok je pun verbalnih okršaja i napetosti, ali začudo, njih dvoje postaju dobar tim.

Kako je prošla fizička obuka?
Volim mušku energiju. Odrastajući, moji najbolji prijatelji su uvek bili momci i volim da oko sebe imam "stariju braću".. Zato smatram da je borbena obuka zaista korisna stvar.. Imla sam i dodatnu borbenu obuku, tako da mogu da pokažem zube..

Da li rad sa dva režisera utiče na način na koji se glumci vode kroz film?
Džejms Mader i Stiven St. Ledžer su već dugo tim i imaju praktično telepatsko sporazumevanje. Nikada ne dobijate različita uputstva od njih dvojice. Ako ponekad i dođe do nesuglasica, samo se pogledaju i odmah postaju kompaktan tim.

BELEŠKE O PRODUKCIJI

Dva momka iz Dablina
Džejms Mader i Stiven St Ledžer upoznali su se u filmskoj školi u Dablinu i počeli da rade kao tim. U poslednjih dvadeset godina, snimili su brojne reklame i kratke filmove. "Obično je Džejms iza kamere, a ja režiram" kaže Stiven St. Ledžer. Producent Mark Libert objašnjava: "Džejms je odgovoran za fotografiju i osvetljenje, dok se Stiv brine o pisanja i montaži." Rediteljski dvojac ubrzo postaje ekspert u korišćenju "zelenog ekrana", dobijajući spektakularne rezultate u svojim kratkim filmovime. Njihov 15-minutni kratki film, Prey Alone, je ubedio EuropaCorp. "Svi smo bili veoma impresionirani", kaže Libert. "Film prkazuje kako borbeni avion juri automobil u tunelu. Zapanjujuće je da su film snimili sa 60.000 Eura koje su dobili od irske vlade." Producentkinja Lejla Smit dodaje: "Kada smo videli film, pokazali smo DVD Besonu, koji je insistirao da se vidi sa rediteljima."
"Ja sam ljubitelj Lukovih filmova, kao što je Veliko Plavo i Subwayo", kaže St. Leger. "A postoji nekoliko snimaka u Prey Alone koje su slični onima iz filma Profesionalac. Možda je Luk cenio teme naših kratkih filmova ili to što smo sve specijalne fekte nagledali sami".

M.S. 1 - Avantura može da počne

Futuristički triler koji odbija da sam sebe shvati ozbiljno
Kada su se Stiven St. Ledger i Džejms Mader sreli sa Lukom Besonom, već su bili napisali dva filma i želeli da režiraju žestok akcioni film. Režiser Petog elementa imao je savršen projekat za njih: 500 najopasnijih svetskih kriminalaca su zatvoreni u svemirskoj tamnici gde ih održavaju u stanju veštačkog sna. "Iznenada, zatvorenici se bude", nastavlja Lejla Smit. "U zatvoru izbijaju nemiri, a jedan momak je poslat tamo da uspostavi red.". Dva irska reditelja oduševljeno prihvataju predlog EuropaCorpa i redovno se sastajaju sa Lukom Beson da bi radili na scenariju. "Dva momka se sastaju sa Lukom na 2-3 sata da bi povezali strukturu filma sa glavnim narativnim blokovima i elementima zavere, koji su morali da budu integrisani", komentariše Mark Libert. "Po povratku u Irsku, St. Ledger i Mader su napisali dijaloge, čak su uzeli slobodu da se poigraju sa strukturom da bi izrazili svoj stil. Posle prvog nacrta scenarija, drugi nacrt su pisali četiri-pet meseci. Lukova reakcija na to je bila veoma pozitivna."
Lejla Smit posebno ceni blisku saradnju između EuropaCorp i dva reditelja, čiju spremnost da komuniciraju ona posebno ističe: "Nije bilo velikih debata između Luka i momaka. Njihovi sastanci u vezi scenarija su pomalo ličili na predavanja. Luk im je objašnjavao pojedine scene i savetovao ih da ne razvijaju druge, jer je oseećao da će biti izbačene u montaži". Rediteljsko iskustvo Luka Besona se pokazalo ključnim.. Lejla Smit dodaje: "Kada se reditelji nisu slagali sa Lukom, on bi im samo rekao: Ubedite me. Oni su branili izbor koji su napravili i koherentnost razvoja likova do kojih im je zaista bilo stalo. Najčešće, Luk je bio srećan da bude uveren".
Iako je Lockout prevashodno futuristički triler, film ima svoje komične momente. "Veoma je teško da se postigne ravnoteža", objašnjava Stiven St. Ledžer, "jer je komedija vrlo subjektivan žanr - svako ima svoju koncepciju humora. Scena koja bi trebalo da bude smešna ima dobru šansu da ne nasmeje nikoga.. Za mene je majstor Bili Vajlder - humor bez kreveljenja, koji nikada ne postaje geg samo radi gega. Možete da osetite da on nikada nije pokušavao da bude duhovit po svaku cenu. Pokušali smo da preuzmemo nešto od njega".
Zato je reditelj rado prihvatio izvesnu dozu 1980-ih u ovom filmu: "Volim Umri muški ili Lov na zeleni dijamant i to se vidi po humoru u ovom filmu". Za dva reditelja, likovi su bili centralna preokupacija. Nisu sebi olakšali stvari time što je glavni junak toliko ciničan i hladan, pa ga je teško zavoleti na prvi pogled. Ali on je veoma smešan i veliki majstor bezizražajnog humora. "On me podseća na likove kakve je igrao Vilijam Holden u filmovima Bilija Vajldera", kaže Stiven St. Ledžer. "On je sarkastičan momak sa oštrim smislom za humor. Odnos između Emili i Snoua nas asocira na Bogarta i Hepbernovu u filmu Afrička kraljica. Drugim rečima, dve potpune suprotnosti, koje su primorane da budu zajedno".
U početku, Emili izgleda kao naivna, privilegovana mlada žena, koja se možda brine za druge ljude, ali se u suštini ne bori za njih. Reditelji su se pobrinuli da ona evoluira tokom filma: "Postepeno, ona postaje samostalna žena i pokazuje pravu snagu svog karaktera", komentariše Stiven St. Ledžer. Lejla Smit dodaje:"Druženje sa Snouom je menja, čak i fizički. Menja se i njen način govora. Ona gubi svoje predrasude i postaje drskija". Reditelji su se pobrinuli da Snou počne da ceni njenu promenu. "Iako Snou smatra da su ljudi uglavnom slabi i da ne mogu da se brane", objašnjava Stiven St. Leger, "on shvata da Emili nije poput njiha kada ona počne da mu se suprotstavlja.".

Prednosti "previzualizacije"
Kada je scenario završen, reditelji su predložili Luku Besonu da "previzualizuju" ceo film u formi crtanih scena i scenografije, što je uključivalo i stanicu M.S. 1 kao i kostime. Luk Beson je odmah pristao. Iako su reditelji kanije odstupali od previzualizacije, ona je odslikavala željenu atmosferu i svedočila o humoru u filmu. "Sa veoma preciznom idejom o krajnjem rezultatu" primećuje Stiven St Ledžer, "bili smo u stanju da nađemo ravnotežu između trilera i komedije, jer bi bilo vrlo lako da film skrene u parodiju ili da, sa druge strane, bude previše ozbiljan".
Previzualizacija je takođe pružila alat šefovima odeljenja da zamisle najsloženije akcione scene i vratolomije i da udovolje željama reditelja. To je naročito bilo korisno budući da su tehničari bili sa raznih strana (Britanci, Irci, Francuzi, Srbi). Moć slike prevazilazi jezičke barijere. Sve u svemu, oko petnaest ljudi, uključujući i reditelje, četiri storibordera i 3D animatore, radili su na previzualizaciji četiri meseca pre nego što su glumci počeli da dodaju svoje dijaloge. "Kao rezultat toga", kaže Lejla Smit, "imali smo neku vrstu animiranog modela konačnog izgleda filma sa svim ključnim scenama, kao što je slobodan pad na Zemlju i jurnjava motociklima".

Optimizovani budžet
Iako je film osmislio i producirao EuropaCorp u Francuskoj, on je sniman u Srbiji sa glumcima koji govore engleski, iako je uživao blagodeti potpore irskih poreskih obveznika.. Iako su dva reditelja iz Dablina, bilo je teško zamisliti angažovanje tamošnjih setova. "Dablinki studiji su odlični objekti, ali i vrlo skupi, a nama je bilo potrebno bar 1.000-1.500 kvadratnih metara prostora. Imali smo pristojan budžet, ali je rediteljima ovo bio debitantski film i stalno smo morali da pravimo kompromise. Na kraju je odlučeno je da se snimanje obavi u potopuno novim studijima u Beogradu, u Srbiji". Ipak, s obzirom na mnogo vizuelnih efekata, EuropaCorp je odlučila da poveri postprodukciju specijalizovanoj kompaniji u Dablinu. Ovim je takođe omogućeno da film potražuje od Irske povraćaj poreza.

Recikliranje setova
Nekoliko scenografija je kombinovalo fizičke konstrukcije i zeleni ekran, kao što svemirska stanica u obliku deteline, sa svemirom i Zemljom u pozadini, kao i autoput na kome se odigrava jurnjava motorciklima.. "Za tu scenu, koja je uključivala snimanje kružne staze", seća se Lejla Smith, "upotrebili smo sistem hidrauličnih klipova, koji su mogli da se pokreću u svim pravcima. Setovi na svemirskom brodu M.S. 1 uključuju bezbednosnu zonu u kojoj Snou zabija Emili špric u oko, ambulantu, u kojoj su pronašli nekoliko leševa i zonu u kojoj se nalazi zatvorenička populacija. Delovi seta, koje su glumci dodirivali, bili su postavljani ispred "zelenog ekrana" kako bi se kasnije, u post-produkciji, slika kompletirala."
Poput ogromnih Lego kocki, scenografije su sitematski reciklirane. Kao rezultat toga, raspored snimanja je zavisio od raspoloživosti pojedinih setova. "Svakoga dana", priseća se Lejla Smit, "scenograf je proveravao sa rediteljima i prvim asistentom da li je svaka pojedina scena snimljena, kako bi scenografija mogla da bude rastavljena. Dok bi oni pravili drugu secnografiju, mi smo prelazili u drugi studio".
Film je mnogo dobio koristeći kreativnost scenskog dizajnera Romeka Delimata, koji je često nalazio genijalna i neočekivana rešenja. Razne lokacije u Beogradu, kao što su hodnici podzemne železnice i mračne ulice, koje podsećaju na Blade Runner, došle su do izražaja. Scena u Ovalnom kabinetu u Beloj kući je snimljena u Amstelovoj pivari u predgrađu Beograda. Mark Libert kaže "Romek je monstrum, pod jakim uticajem Ratova zvezda. Proveo je sate gledajući fotografije lokacija da bi skicirao promene koje je bilo potrebno napraviti. Na taj način, on je skoro ni iz čega, dobio spektakularne rezultate".

Visokooktansko snimanje
Neverovatno razumevanje između reditelja bilo je naročito korisno u sofisticiranim akcionim scenama, koje su kombinovale borbe, kaskaderske scene i komplikovano osvetljenje. "Kod Džejmsa je dobro to što smo toliko dugo radili zajedno da smo razvili neku vrstu šestog čula", kaže Stiven St. Ledžer. "Skoro da nije potrebno da razgovaramo jedan s drugim na setu, pogotovo što smo sve isplanirali. Obojica volimo da smo uključeni u svaki apsekt pravljenja filma, a ne samo u pisanje scenarija i režiju. Džejms je neverovatan. On uvek misli četiri ili pet scena unapred".
Njihov metod je dokazao svoju vrednost u spektakularnoj sceni magnetnog polja. Mark Libert objašnjava: "Deo seta je bio izgrađen i izgledao je kao zid za penjanje. Kanal koji vodi Snoua do ivice provalije snimljen je unutar starog helikoptera, koga je scenograf uočio na groblju starih letelica. Ostatak seta, uključujući i džinovske propelere rotora je bio "zeleni ekran" koji je dorađen u post-produkciji. Glumci su visili na žicama dok je Džejms Mader snimao borbu između Gaja Pirsa i zatvorenika. Scenu je nadgledao Patrik Koderlije, kralja žica", dodaje Mark Libert. "On je kontrolisao njihove pokrete izuzetnom preciznošću, koristeći svoj specijalni hidraulični čekrk. Izazov je bio da se koriste vizuelni efekti da bi se dobio realističan aspekt, a zaklonile žice". Previzualizacija je omogućila Džejmsu Maderu da unapred razradi svoje planove osvetljenja za svaku scenografiju. On je insistirao na korišćenju autentičnih izvora svetlosti, koji nude više slobode prilikom snimanja. "To je ono što daje autentičnu atmosferu filmu", dodaje Stiven St. Ledžer. "Ako koristite samo "zeleni ekran", onda nastaje jedan sterilan aspekt, koji se sukobljava sa vizuelnim stilom".
Za scene borbi, reditelji apsolutno nisu želeli da budu inspirisani azijskim borilačkim filmovima. Više su želeli realističniji pristup iz filmova kao što je 96 sati. Producenti su pozvali šefa kaskadera, Patrika Koderlijea i koreografa borbi Huga Barlijera. "Patrik je bio pravi čovek za taj posao, jer su za mnoge scene bile potrebne žice, a on je apsolutni stručnjak za to", kaže Lejla Smit. Među scene, u kojima je bila potrebna njegova stručnost spadaju scena slobodnog padu na Zemlju i zaustavljanje motora tik ispred voza podzemne železnice.

Vizuelni efekti napravljeni po meri
Dok su montaža i gradiranje slike urađeni u Francuskoj, vizuelni efekti su rađeni u Irskoj u studiju Vindmilejn.. "Mi smo montirali mini studio za vizuelne efekte sa njima, angažovali mašine i veliki magacin u industrijskom parku u Dablinu", priča Lejla Smit. "Onda smo kupili softver i regrutovali tehničare honorarce". Mark Libert dodaje, "Bili smo vrlo zadovoljni što radimo sa njima, jer je nekad u tom studiju snimao sastav U2. Šef je još uvek isti momak, iako je kompanija znatno narasla od tada, pošto je krenula u vode filmske produkcije i post-produkcije. Zapravo, Stiv St. Ledžer je bio snimatelj nekih video spotova grupe U2. U Dablinu, svako svakog poznaje."
Sve u svemu, postoji oko pet stotina snimaka koji su zahtevali korišćenje vizuelnih efekata. Njihova obrada je zahtevala određeno vreme iz razloga vizuelne koherentnosti. Koordinator vizuelnih efekata je želeo da radi sa manjom ekipom koja više odgovara njegovom načinu rada. "Vreme produkcije je bio dugačko", komentariše Mark Libert, "ali kako je trebalo uraditi četiri ili pet važnih scena, bilo je bolje da ista osoba nadgleda modeliranje, stvaranje i renderovanje od početka do kraja, nego da se posao raspodeljuje na više ljudi."

Veoma posvećena glumačka ekipa
"Dugo smo birali glumca koji će igrati Snoua" seća se Mark Libert, "sve dok se reditelji i Luk nisu sastali sa Gajom Pirsom, koji je snimao film Mildred Pirs i koji je bio je veoma vitak. Džejms i Stiv su bili zabrinuti jer je Snou fizički veoma jak lik. Gaj nam je rekao da je sa 16 godina bio šampion Australije u bodibildingu i da će njegovo telo biti u savršenom stanju kada počne snimanje". Glumac je sve vreme informisao producente o svom treningu, a na set je stigao prilično nabildovan u odnosu na svoju prepoznatljivu vitku figuru. Za 2-3 meseca nabacio je 22 kilograma", komentariše Mark Libert.
Svi hvale disciplinu i oragnizovanost Gaja Pirsa. "Stigao je na set sa fasciklom." nastavlja Libert. "On je razrađivao svoj lik, podvlačio pojedine scene u scenariju, pa čak i proučavao razvoj likova sa kojima će igrati.". Lejla Smit dodaje "Šalili smo se da je mogao da nam uštedi platu supervizora scenarija, jer je znao svaki njegov detalj". "Gaj je bio veoma posvećen, ali sa ciljem da unapredi scene, a ne da njima dominira", komentariše Mark Libert.
Što se tiče Megi Grejs, Lejla Smit kaže: "Ona je divna glumica i sa njom je milina raditi. Njen odnos je veoma profesionalan i ona je otvorena za sugestije". Mark Libert dodaje, "Ponekad joj je potrebno da se povuče u svoj svet, sa svojim iPodom, na samo nekoliko minuta da bi se fokusirala, ali kada je ispred kamere, ona je u potpunosti posvećena snimanju". Lejla Smit ističe "Nije se žalila kada smo tražili da dođe tri nedelje pre početka snimanja da bi vežbala scene sa žicama. Megi i Gaj su stigli čim su završili svoje prethodne obaveze".
"Ovaj film dolazi bukvalno iz svemira" zaključuje Lejla Smit, "on nije holivudski mejnstrim. Lično, uživam u radu na debitantskim ostvarenjima, jer ograničenja generišu divnu energiju. Budžet nas je usmeravao da donosimo najrazumnije odluke. Inovativnost i kreativnost su bili na najvišem nivou. Nije bilo vremena za prepirke, jer je svako zasukao rukave da bi pomogao rediteljima.

С "Пинковог" сајта.

[crippled_avenger]

Sticajem okolnosti, u tom filmu je igrao jedan moj drug pa sam preko njega imao priliku da upoznam Maggie Grace i deo irske ekipe.

Ovo sve za Guya je istina, to mi je pričao drug u vreme snimanja. Neverovatan je profi i neočekivano ozbiljno shvata svaki zadatak pa i nešto što kao LOCKOUT deluje jednostavno. Posle onog prvog talasa afirmacije Pearcea posle kog je usledio pad sada kreće novi!

Čim se neko opredeli da snima u Srbiji to znači da planira da ušpara i koliko shvatam kritike dosta i zameraju filmu slab production value i subpar specijalne efekte. Ipak, mislim da je glumačka podela dovoljno cool da to iznese na neki nivo zadovoljavajućeg B-filma. Videćemo, svakako ću ga pogledati u bioskopu!

[Джон Рейнольдс]

А шта мислиш о Шимановцима? Прилично сам изгубио контакт с пинковцима, чујем се и повремено виђам с два човека. Један од њих је требало да ради у студију, али се прилично охладио од свега због језивог кашњења плата.

[crippled_avenger]

Koliko čujem, u Šimanovcima je haos zbog kašnjenja plata. Jedva se snimaju i TV emisije. Moguće je da kad se snima film kinta stiže urednije ali od ljudi koji tamo snimaju TV čujem sve najgore...

[crippled_avenger]

Oskar za strani film ne garantuje reditelju da će mu sledeći film imati smisla, pogledajmo Florian Von Donnersmarcka, ali ipak Hany Abu Assad, reditelj filma PARADISE NOW je skončao sa marginalnim DTV naslovom koji po svom profilu više leži nekom isluženom DTV delatniku profila Brada Mirmana, recimo.

Jeffrey Dean Morgan predvodi pristojnu glumačku ekipu u kojoj su još i Mickey Rourke, Miguel Ferrer, Liliy Taylor i Mark Margolis u priči o "kuriru" koji za 100 000 dolara treba da doturi paket misterioznom kriminalcu. Scenario je krajnje konfuzan, dosadan, istovremeno pretenduje na pažnju gledalaca a izneverava je na svakom koraku, a pojedine scene deluju kao da su improvizovane na licu mesta u skladu sa ambijentom i fazom priče u kojoj su se našle, i često nemaju nikakvo pokriće u onome što smo do tada videli.

Izuzev jedne zanimljive scene torture koja donosi nešto novo, uopšte nije jasno šta je u tom scenariju privuklo Hany Abu Assada.

Što se glumaca tiče, niko od njih do sada nije previše izbegavao promašaje ovog tipa i njihovo bauljanje po ovom projektu u suštini ima smisla. Oni, kao i obično kad je reč o ovakvim projektima, deluju kao potentan repromaterijal za nešto bolje. Sa rediteljem takve reputacije zaista je neobično da nešto bolje nije snimljeno...

* 1/2 / * * * *

[Джон Рейнольдс]

Koliko čujem, u Šimanovcima je haos zbog kašnjenja plata. Jedva se snimaju i TV emisije. Moguće je da kad se snima film kinta stiže urednije ali od ljudi koji tamo snimaju TV čujem sve najgore...

Да, и ја. Али пре сам мислио какви су тамо заправо технички услови, за какве је филмске пројекте тај студио употребљив и томе слично.

[crippled_avenger]

Koliko shvatam, studio k'o studio. Verujem da je upotrebljiv za normalan film. Mislim da su kod studija ključne stvari vezane za veličinu, mogućnosti transporta dekora, opreme, energetske stvari i sl. a kapiram da su to umeli da naprave. Danas u principu nije toliko presudno kakav je studio u fizičkom pogledu već je bitnije koje su poreske olakšice za finansijske mahinacije producenata. Koliko shvatam, uspeli su to da postignu u ovom novom Zakonu o kinematografiji i to ne zahvaljujući inicijativi US Aida koji je za te stvari osnovao Film In Serbia koliko prelomnoj odluci Marka Miškovića da se malo zanima snimanjem filmova...

[crippled_avenger]

Quite a few of the team behind "Crazy, Stupid, Love" are coming together again for the comedy "Focus" reports Deadline.

The story follows a veteran con man who gets involved with a newcomer to the grifter business. They get involved romantically which becomes perilous in a business where you lie and cheat for a living.

Glenn Ficarra and John Requa will direct from their own script while Denise DiNovi will produce. The trio are also keen on scoring their 'Crazy' leads, Ryan Gosling and Emma Stone, for the lead roles in this. Things however are still in very early stages.

[Meho Krljic]

North Korea issues unusually specific threat 

North Korea's military vowed a new and unusually specific threat to its neighbors, saying it would reduce South Korea "to ashes" in less than four minutes.
The statement, released Monday when programming was interrupted on North Korea's state TV by a special report, comes amid rising tensions on the Korean peninsula.
Earlier this month, North Korea was unsuccessful in a long-range missile launch, prompting worries that North Korea may conduct another nuclear test. South Korean officials say new satellite images show that North Korea has been digging a tunnel in what appears to be preparation for a third atomic test.
According to the Associated Press, the statement from North Korea was unusual in promising something soon and in describing a specific period of time.
The North Korean military threatened to "reduce all the rat-like groups and the bases for provocations to ashes in three or four minutes, (or) in much shorter time, by unprecedented peculiar means and methods of our own style."
For months the North has castigated South Korean President Lee Myung-bak and the conservative administration for insulting their leadership and criticizing a new cruise missile capable of striking anywhere in the south.
South Korean officials responded, urging North Korea to end the threats. "We urge North Korea to immediately stop this practice," Unification Ministry spokesman Kim Hyung-suk said, according to the Associated Press. "We express deep concern that the North's threats and accusations have worsened inter-Korean ties and heightened tensions."
Meanwhile, in a meeting Sunday with a North Korean delegation in Beijing, China's senior official on foreign policy praised the leadership shown by North Korea's new young leader, Kim Jong Un.
The meeting follows the April 13 launch of what the United States called a disguised ballistic missile test by North Korea. The rocket disintegrated minutes after launch.

[scallop]

Mi takve raketle lansiramo u Beogradu za skoro svaku svadbu ili rođendan. SKorejci su imali nešto veću zabavu za in uguraciju novog Vođe.

[crippled_avenger]

Pogledao sam vrlo zanimljiv estonski dokumentarni film DISKO JA TUUMASODA Jaaka Kilmija koji govori o snažnom propgandnom uticaju finske televizije na sever Estonije koji je u početku bio svojevrsna laboratorija KGBa kako Sovjeti reaguju na zapadnu propagandu da bi potom Talin postao centar za rasturanje američkih filmova snimljenih sa finske tlevizije i nahsinhronizovanih na ruski u amaterskim uslovima.

Baltičke zemlje prave dosta interesantne dokumentarce o životu u SSSRu, doduše sve one su vrle pristrasne i prikazuju SSSR kao "tamnicu naroda" no ovaj o medijskom ratu SSSR i zapada preko Finske je vrlo zanimljiv. Naime, stari kadrovi estonske Partije danas smatraju da je baš finska televizija svojim prikazom života u kapitalizmu nagrizla lojalnost naroda a još je zanimljivije da je celu priču počeo SSSR koji je pre Finaca počeo da emituje televiziju u tim predelima i da nudi program na finskom. Otud je finska televizija i nastala pod direktnim pritiskom Amerikanaca i uz njihovu pomoć.

U svakom slučaju, niko ne osporava da je finska televizija bila deo soft power borbe u ovim predelima.

Međutim, mnogo zanimljivije od toga su lične ispovesti ljudi koji su se dovijali da gledaju finsku televiziju i bizarnim slučajevima kao što je recimo slanje pisama rođacima iz unutrašnjosti o tome šta se dešava u seriji DALLAS i kolektivnog dolaska ljudi sa uga u Talin kako bi gledali prvo emitovanje filma EMMANUELLE. Sasvim sigurno da u tim pričama ima i dosta preterivanja ali one daju posebnu sočnost ovoj zapravo vrlo ambivalentnoj studiji o jednom slučaju medijskog rata.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Tomas Alfredson je pre svojih internacionalnih uspeha dosta radio za švedsku televiziju i ostvario je saradnju sa komičarskom grupom Killinggänget sa kojom je radio i jedan celovečernji film nešto kasnije. TORSK PA TALLINN je mockumentary o odlasku grupe švedskih neženja u Estoniju u pokušaju da nađu neveste za sebe. Efekat ove blago groteskne tragikomdije je prilično solidan, ako imamo u vidu da Skandinavci baš nisu poznati kao značajni humoristi, a u filmu postoji barem jedna briljantna sekvenca. Killinggänget sebe doživljavaju kao svojevrsni švedski Monty Python ali Alfredson iz njih izvlači komične ali i psihološki prilično ubedljive likove. U tom pogledu, TORSK PA TALLINN prevazilazi okvire tipične mock-doc komedije i deluje kao nešto što bi moglo proći i u formi indie filma. Ipak, ovaj TV film je koautorstvo i Alfredson je u njemu pre svega zaslužan što je dobro zabeležio ideje Killinggängetovaca.

[crippled_avenger]

Simon Pegg has tweeted that he and filmmaker Edgar Wright have finished the script for "The World's End", the final installment of their Three Flavours Cornetto Trilogy following "Shaun of the Dead" and "Hot Fuzz".

Pegg posted a photo showing the cover page and added "I know we took our sweet time but as soon as I get back from outer space, we can finish this thing once and for all."

[crippled_avenger]

Pogledao sam LOCKOUT Jamesa Mathera i Stephen St. Legera. Posle velikog kreativnog i komercijalnog uspona sa TAKENom, EuropaCorp je bio padu kad je reč o kreativnosti svojih produkcija i LOCKOUT je povratak i to na velika vrata. reč je o stuartgordonovskom tipu akcijaša, priči o junaku koga Guy Pearce igra vrlo ubedljivo i sa iznenađujuće velikim personalityjem kakav se ne bi očekivao od ovog karakternog glumca. Uprkos tome što je mršavi Pearce evocirao dane kada je bio bilder u dečačkim godinama i nabacio mišiće za ovu ulogu, njegov hardboiled junak samo jednim delom kanališe Kurt Russella i njegovog Snake Plisskena ali nudi i nešto svoje - opasnog malog čoveka koji sporadično lukavošću nadoknađuje fizičku inferiornost. Pearce je početkom dvehiljaditih imao jedan kratak pokušaj da bude holivudski leading man i u tome nije uspeo, ali je potom uspeo da se stabilizuje kao karakterni glumac i da vrati karijeru u ozbiljan kolosek. U LOCKOUTu pokazuje koliko je veliki glumac - naime, ovo naizgled nije neka teška, produbljena uloga, ali Pearce bez ikakvih problema emituje energiju izpraksiranog akcionog junaka kome je ovo već deseti film ove vrste i bez ikakvog podsećanja na svoje ranije angažmane stvara nešto novo.

Scenario je jednostavan, Pearceov junak dobija odlične i duhovite hardboiled replike, a negativci su živopisni i podela je optimalna za ovu vrstu čistokrvnog B-filma. Maggie Grace igra predsednikovu kćerku, Peter Stromare igra agenta CIA koji vodi operaciju njene evakuacije iz svemirskog zatvora, Vincent Regan i Joseph Gilgun (znamo ga iz poslednje sezone MISFITSa) igraju negativce, Jacky Ido igra telohranitelja prve kćerke, a u ostatku uloga se pojavljuju razne živopisne face, između ostalog masa naših sugrađana koji znaju engleski. Recimo, jednog od glavnih Reganovih goonova igra Damjan Oklopdžić, sin Mike Oklopa, inače reper; teoretičar Greg De Cuir ima prilično krupnu ulogu momka iz štaba; reditelj BEOGRADSKOG FANTOMA Jovan Todorović igra nerdy naučnika; marinac iz obezbeđenja američke ambasade igra mučitelja Ruperta...

U svakom slučaju, našoj publici je LOCKOUT zanimljiv zbog mogućnosti da prepoznamo i razne domaće face.

No, ako imamo u vidu da je koštao "samo" 20 miliona dolara što za današnje uslove stvarno nije neka velika cifra, izgleda izuzetno dobro. Izuzev jedne scene u kojoj je CGI previše vidljiv, ostatak efekata i scenografija su vrlo dobri i u principu mislim da su se naši tehničari i uslovi za rad dosta dobro pokazali. LOCKOUT nije PROMETHEUS ali bez ikakvih ustezanja može da se prikazuje u bioskopima i jako je daleko od nekog DTVa.

Štaviše, LOCKOUT je jedan od čistihjih B-filmova koji su se pojavili u poslednje vreme i jedan od poštenijih po onome što isporučuje. Mather i St. Leger donose ne samo pulpy postavku koju plasiraju sa maksimalnim ubeđenjem već donose i izražen smisao za humor koji karakteriše prave predstavnike ovog profila filmova.

Zato LOCKOUT zaslužuje svaku preporuku.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam WOMAN IN BLACK Jamesa Watkinsa, snimljen po romanu Susan Hill. Vidim da je ovaj film imao dosta uspeha kod kritike i moram priznati da ja nisam ukačio nijedan od tih kvaliteta. Ovo mi deluje kao skica za nekakav haunting film opšte prakse u kome nisam uspeo da ispratim priču od neverovatne količine opštih mesta, mlakog rediteljskog pristupa u kome se zarad građenja nekakve dosta sterilne atmosfere potpuno ispuste likovi i flah glume koju forsiraju Daniel Radcliffe i Ciaran Hinds. Prilično je teško napraviti svež i energičan haunting film, ova forma je dosta istrošena, ali watkins nije pravi čovek za to. Imao sam dosta primedbi na njegov EDEN LAKE, ali WOMAN IN BLACK mi je daleko slabiji film. Čudi me da je Jane Goldman, redovna saradnica Matthew Vaughna tako ispustila ovaj scenario.

* 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Journey To Planet X

29 April, 2012 | By Mark Adams, chief film critic

Dirs: Josh Koury, Myles Kane. US. 2012. 77mins

A delightfully warm-hearted and generous account of two science-fiction enthusiasts who make low-low-low budget fantasy films of the quality only a true fan could love, Journey To Planet X is a real charmer and destined to be an audience favourite at any festival it plays.

    Documentarians Josh Koury and Myles Kane does a great job in observing these well-meaning amateurs.

As a documentary it s pretty straight-forward, but though amateur sci-fi filmmakers Eric Swain and Troy Bernier would be easy targets for smug mockery the film treats them and their filmic efforts with respect. Which helps give the film a good deal of honest charm and the pair set about making their biggest film ever – an epic short known as Planet X.

By day Swain and Bernier are genial if slightly nerdy Florida scientists, but after work their real love is making short sci-fi films. Swain has been making DIY movies for years, casting himself as fantasy hero or astronaut, but his meeting with Bernier challenges him...Bernier is keen on the detail and wants to make the short films to the highest quality as possible.

They end up borrowing a refrigerated warehouse to shoot scenes supposedly deep in outer space; paint a garage space green to create their own green screen set and set about casting a series of wannabe actors (on $20 a day) to take on the lead roles in their short film.

Their finished film – running an epic 30mins – is replete with wobbly sets, so-so digital effects and clunky performances, but it is all put together with care, compassion and a staggering amount of enthusiasm and dedication. When a film festival organiser says she'll play the film at her festival it is as if their dreams have come true.

Documentarians Josh Koury and Myles Kane does a great job in observing these well-meaning amateurs as they use initiative and imagination (and goodly amounts of their own money) to make their movies. These sort of amateur films have a life on YouTube and while they will never be Hollywood blockbusters they are made with honest pleasure. Which oddly enough makes they rather special.

Production company: Brooklyn Underground Films

Producer: Trisha Barkman

Sales contact: Cinetic Rights Management/Film Buff, steve@crm.cineticmedia.com

Cinematography: Editors: Josh Koury, Myles Kane

Music: Jonah Rapino

With: Troy Bernier, Eric Swain

[crippled_avenger]

Pogledao sam 21 JUMP STREET Phila Lorda i Chrisa Millera. Moram priznati da me je ovaj film razočarao. Mnogo više sam očekivao od ove dvojice reditelja koji su snimili zbilja izvanredan film CLOUDY WITH A CHANCE OF MEATBALLS i debitovali igranim filmom u sezoni kada su se upravo animatori poput Brad Birda i Andrew Stantona proslavili. Nažalost, Lord i Miller nisu imali tako visok budžet niti kvalitetan materijal kao Bird i Stanton. i 21 JUMP STREET je nažalost ostao na nivou sitkoma, sa svedenom režijom, dramaturgijom skeča, bez profilisanih karaktera, istinski neočekivanih situacija, i sa intenzitetom koji jedva da drži pažnju.

21 JUMP STREET je vrlo sporadično duhovit i gotovo da ne nudi ništa sveže, iznenađujuće ili na bilo kom nivou neočekivano. Ne samo da se 21 JUMP STREET ne može porediti sa osmišljenošću i briljantnom realizacijom HOT FUZZa. Isto važi i u poređenju sa STARSKY AND HUTCH Todda Phillipsa koji je na svim nivoima briljantan rad i neuporedivo je zreliji od ovoga.

Ipak, Lord i Miller nisu jedini krivci. Čini mi se da je scenario Michael Bacalla najslabija tačka ovog filma. Bacall je imao jako dobre rezultate sa scenarijima za SCOTT PILGRIM i PROJECT X ali to su očigledno bili radovi superiornih reditelja. Ovde je on napisao priču koju je smislio zajedno sa Jonah Hillom i to je sve začuđujuće tanko.

Jonah Hill i Channing Tatum su s druge strane sjajna podela i šteta je što kao izvršni producenti nisu sebi izborili bolji materijal za rad. U svakom slučaju, 21 JUMP STREET je odlično prošao i nadam se da će nastavak biti znatno bolji. Ovo nije najoriginalniji koncept ali bih ipak voleo da bude bolje realizovan.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam THE AVENGERS Joss Whedona. Paradoksalno, kako su filmovi u Marvelovoj produkciji postajali sve kvalitetniji i profitabilniji, Marvel se odlučio za potez koji odlikuje franšize u krizi ili dekadenciji i napravio je crossover film u kome se susreću razni junaci. Ovo naravno nije novina, recimo, Universal je to radio sa svojim filmskim monstrumuma a i strip izdavači su to radili u kriznim danima. Marvel je međutim daleko od krize kad je o filmovima reč i postavlja se pitanje zašto su se opredelili za ovaj potez kada im se čak i besmisleni THOR itekako isplatio?

Uostalom, ako izuzmemo THORa, svi izvorni filmovi o ovim junacima su bili ili solidni (CAPTAIN AMERICA, HULK) ili barem parcijalno dobri (IRON MAN) a THE AVENGERS je u startu mogao da bude samo manie od zbira tih kvaliteta. Ansambl tako harizmatičnih superheroja ne znači da će film biti non-stop efektan i ne garantuje intenzitet već samo dovijanje autora da svi budu zapostavljeni. Otud, na kraju Thor najviše profitira jer se izdvaja kao upadljivo najmanje harizmatičan junak/glumac.

Kada se tome doda da protivtežu sitkomizovanim supšerherojima čini nejaki Loki sa svojom armijom bezličnih goonova iz svemira, THE AVENGER nekako nemaju ni adekvatno razvijene heroje ni odgovarajućeg protivnika.

Imajući u vidu Lokija, možda je bolje bilo da je THE AVENGERS film o trvenju među pozitivcima i kao takav bi imao više smisla.

Nejako reditelj Joss Whedon naravno ne može da izađe na kraj sa svim ovim problemima. Otud njegov film na smenu izgleda kao TV film i kao CGI rušilačka orgija na tragu Michaela Baya, ali od uvodne scene - nerotkinje pa do kraja, THE AVENGERS nikada zapravo ne postane film i iz ove vizure recimo BATTLESHIP Petea Berga pokazuje koliko je reč o rasnom reditelju i kako se čak i u toj vrsti spektakla osećaju krupne razlike.

THE AVENGERS je nezasluženi pobednik ovoga leta, kao što je JOHN CARTER bio nezaslužena žrtva ovog proleća.

* 1/2 / * * * *