HORROR, SERIOUSLY

[C Q]

Nije bilo sagite zadnjih dana, nakupilo se par relativno zanimljivih naslova:

The Thrill of Repulsion : Excursions Into Horror Culture



Schiffer Publishing - William Burns - 304 pages - 28 Jul 2016

This collection of carefully curated lists, articles, and interviews celebrates the beleaguered horror genre across different media while tracing the history of its acceptance into popular culture. Divided into four sections—Film, Television, Literature & Comic Books, and Music—this book groups horror movies, from the Silent Era to today, as well as classic horror books and cult musical albums, into categorical lists. Enjoy detailed reviews, with analyses, in "The 13 Most Deranged Horror Director Debuts," "The 13 Horror Movie Adaptations That Are Better Than the Book," and "The 13 Most Terrifying Horror Film Soundtracks." These chapters, together with in-depth articles and conversations with musicians, demonstrate how horror has penetrated our culture in more ways than we know. Fans of experimental cinema, heavy metal, industrial music, comics, and the occult will be delighted to see their favorite, yet far too often critically marginalized works of art reviewed with a fresh, exhilarating voice.

http://www.barnesandnoble.com/w/the-thrill-of-repulsion-william-burns/1123344779#productInfoTabs


Monsters, Demons and Psychopaths : Psychiatry and Horror Film

Taylor & Francis Inc - Fernando Forcen - 240 pages - 14 Sep 2016

Descriptions of monsters, vampires, demonic possessions, and psychopaths in horror films have been inspired by psychiatric knowledge about mental illness, leading to several stereotyped models of horror that have prevailed through decades. Some scholars have proposed that horror films can be a teaching tool for psychopathology, but for the most part the genre has been underutilized as a learning tool. This book explores the idea of relating horror films to psychiatric ideas as a way of engaging people in learning.

https://www.crcpress.com/Monsters-Demons-and-Psychopaths-Psychiatry-and-Horror-Film/Forcen/9781498717854


International Horror Film Directors

Intellect LD - Danny Shipka, Ralph Beliveau - 224 pages - 15 Dec 2015

Horror films have for decades commanded major global audiences, tapping into deep-rooted fears that cross national and cultural boundaries in their ability to spark terror. This book brings together a group of scholars to explore the ways that this fear is utilized and played upon by a wide range of filmmakers. Contributors take up such major figures as Guillermo del Toro, Lars Von Trier, and David Cronenberg, and they also offer introductions to lesser-known talents such as Richard Franklin, Kiyoshi Kurosawa, Juan López Moctezuma, and Alexandre Aja. Scholars and fans alike dipping into this collection will discover plenty of insight into what chills us.

http://press.uchicago.edu/ucp/books/book/distributed/I/bo25031372.html

[C Q]

Frightmares : A History of British Horror Cinema



Auteur Publishing - Ian Cooper - 214 pages - 30 Jun 2016

The horror film reveals as much, if not more, about the British psyche as the more respectable heritage film or the critically revered social realist drama. Yet, like a mad relative locked in the attic, British horror cinema has for too long been ignored and maligned. Even when it has been celebrated, neglect is not far behind and what studies there have been concentrate largely on the output of Hammer, the best-known producers of British horror. But this is only part of the story. It's a tradition that encompasses the last days of British music hall theater, celebrated auteurs such as Alfred Hitchcock and Roman Polanski and opportunistic, unashamed hacks. Frightmares is an in-depth analysis of the home-grown horror film, each chapter anchored by close studies of key titles, consisting of textual analysis, production history, marketing and reception. Although broadly chronological, attention is also paid to the thematic links, emphasizing both the wide range of the genre and highlighting some of its less-explored avenues. Chapters focus on the origins of British horror and its foreign influences, Hammer (of course), the influence of American International Pictures and other American and European filmmakers in 1960s Britain, the 'savage Seventies' and the new wave of twenty-first century British horror. The result is an authoritative, comprehensive and, most importantly, entertaining survey of this most exuberant field of British cinema.

http://cup.columbia.edu/book/frightmares/9780993071737


The Encyclopedia of Japanese Horror Films



ROWMAN & LITTLEFIELD - Salvador Murguia - 420 pages - 15 Aug 2016

The Encyclopedia of Japanese Horror Films covers virtually every horror film made in Japan from the past century to date. In addition to entries on productions, both major and modest, this encyclopedia also includes entries for notable directors, producers, and actors. Each film entry includes comprehensive details, situates the film in the context and history of Japanese horror cinema, and includes brief suggestions for further reading. Although emphasizing horror as a general theme, this encyclopedia also encompasses other genres that are associated with this theme, including Comedy Horror, Science Fiction Horror, Cyber-punk Horror, Ero Guru (Erotic Grotesque), and Anime Horror. The Encyclopedia of Japanese Horror Films is a comprehensive reference volume that will appeal to both cinema scholars as well as to the many fans of this popular genre.

https://rowman.com/ISBN/9781442261679/The-Encyclopedia-of-Japanese-Horror-Films

[Ghoul]

oho, probaću da zapljunem ove japance za RUE MORGUE rivju!

[C Q]

japanci su oko 75€, valjalo bi to kupiti... mozda jednom...

ima i ova, pise 01.02.2016 - An Encyclopedia of Japanese Horror Films, Nobuhiro Ogata Jr - takodje svjeza i nesto jeftinija.




http://www.amazon.com/An-Encyclopedia-Japanese-Horror-Films/dp/1523801646

[Ghoul]

ko još nije glasao za RONDO nagrade - uključujući i GHOUL NOMINACIJU - danas je poslednji dan za glasanje!

ko ne bude glasao nema posle pravo da se žali!

detalji (šta, kako, gde), ovde:
http://ljudska_splacina.rs/2016/02/dejan-ognjanovic-nominovan-za-rondo.html

[C Q]

The British Library Publishing Division - Xavier Aldana Reyes - 224 pages - 04 Aug 2016

Horror: A Literary History is the book horror readers and students need. It will hold you in its grip, leaving you replete with invaluable information about the range, longevity and mutations of the horror genre as it consistently forces you to engage with serious cultural and personal issues.Horror is unlike any other literary genre. It seeks to provoke uniquely strong reactions, such as fear, shock, dread or disgust, and yet remains very popular. It also crosses media, manifesting in narrative forms such as graphic novels and video games. Its characters and trends routinely escape the confines of given texts and become part of the zeitgeist. Of course, horror is most readily associated with the film industry, but horrific short stories and novels have been wildly loved by readers for well over two centuries. Despite its persistent popularity, there is no up-to-date history of horror fiction for the general reader.This ground-breaking new book is the first comprehensive history of horror fiction to take readers from the first Gothic novel in 1764 to the 'new weird', and beyond, in the early 21st century. It offers a chronological overview of the genre in fiction and explores its development and mutations over the past 250 years. It also challenges the common misjudgement that horror fiction is necessarily frivolous or dispensable. Leading experts on Gothic and horror literature introduce readers to classics of the genre as well as exciting texts they may not have encountered before.The topics examined include: horror's roots in the Gothic romance and antebellum American fiction; the penny dreadful and sensation novels of Victorian England; fin-de-siecle ghost stories; decadent fiction and the weird; the familial horrors of the Cold War era; the publishing boom of the 1980s; the establishment of contemporary horror auteurs; and the post-millennial zombie trend.

http://www.amazon.com/Horror-Literary-Xavier-Aldana-Reyes/dp/0712356088/ref=sr_1_6?ie=UTF8&qid=1460327012&sr=8-6&keywords=Horror%3A+A+Literary+History

[Ghoul]

jeste; ovo je priredio ko-urednik mog prethodnog pojavljivanja u anglosaxonskom svetu, DIGITAL HORROR.
avaj, izdavač je nametnuo svedenost, pa će odrednice-esejčići u ovome, iako u načelu na zanimljive teme, biti od jedva 10ak stranica = previše dajdžestovani...

[Ghoul]

dao sam intervju za najnoviji, aprilski broj magazina BIZNIS I FINANSIJE.
u tekstu o domaćim žanrovcima društvo mi pravi uroš petrović.

evo prve od tri strane:

[Ghoul]

a evo koga ste ove godine izglasali da dobije RONDO nagrade:

— HERE ARE THE WINNERS IN EVERY CATEGORY IN THE
14th ANNUAL RONDO HATTON AWARDS —
  More than 3,400 fans and professionals made these choices in the 14h Annual  Rondo Hatton Classic Horror Awards for work in the year 2015. Here is a category-by-category breakdown of winners, runners-up; and honorable mentions:

BEST FILM OF 2015

MAD MAX: ROAD FURY



Runner-up: STAR WARS: THE FORCE AWAKENS
Honorable mentions: IT FOLLOWS; EX MACHINA; THE MARTIAN; JURASSIC WORLD


BEST TV PRESENTATION

ASH VS EVIL: DEAD: 'Brujo'



Runner-up: THE WALKING DEAD
Honorable mentions: PENNY DREADFUL; DOCTOR WHO

BEST CLASSIC DVD OF 2015

ARMY OF DARKNESS: COLLECTOR'S EDITION (Shout!)



Runner-up: PHANTOM OF THE OPERA (Kino);
Honorable mentions: BLACK SABBATH (Kino);
DON'T LOOK NOW (Criterion)

BEST RESTORATION

ARMY OF DARKNESS: COLLECTOR'S EDITION (Shout!)



Runners-up: BLACK SABBATH (Kino);
JOURNEY TO THE CENTER OF THE EARTH (Twilight Time);
BLOOD AND BLACK LACE (Arrow)

BEST COMMENTARY

TIM LUCAS for BLACK SABBATH
and BLOOD AND BLACK LACE



Runner-up: Francis Ford Coppola (BRAM STOKER'S DRACULA)
Honorable mentions: Wes Craven (PEOPLE UNDER THE STAIRS); Tom Weaver, David Schechter (MONSTER THAT CHALLENGED THE WORLD)

BEST DVD EXTRA

MEDIEVAL TIMES: THE MAKING OF ARMY OF DARKNESS



Runners-up: 'Cuadecuc, Vampir' (COUNT DRACULA); Excerpts from sound version (PHANTOM OF THE OPERA); 'The Host,' Jack Hill, Sid Haig film (SPIDER BABY)

BEST INDEPENDENT FILM

TALES OF HALLOWEEN, anthology film


Runners-up: TURBO KID; WE ARE STILL HERE
Honorable mention: DRACULA A.D. 2015

BEST SHORT FILM

TAILYPO, directed by Cameron McCasland


Runner-up: INNSMOUTH
Honorable mentions: CONVENTIONAL; HEIR;
THEATRE FANTASTIQUE: A POEM OF POE; SEEKING VALENTINA

BEST DOCUMENTARY FEATURE

CREATURE FEATURE: 60 YEARS OF THE GILL-MAN, directed by Matt Crick



Runner-up: LOST SOUL: THE DOOMED JOURNEY OF RICHARD STANLEY'S ISLAND OF DR. MOREAU
Honorable mentions: THAT GUY DICK MILLER; IT WAS A COLOSSAL TEENAGE MOVIE MACHINE: THE AIP STORY; HAIL TO THE KING: 60 YEARS OF DESTRUCTION (Godzilla)

BOOK OF THE YEAR

MONSTER MASH: The Creepy, Kooky Monster Craze in America, 1957-1972, by Mark Voger



Runner-up: 70s MONSTER MEMORIES; THE ART OF HORROR, by Stephen Jones;
TOD BROWNING'S DRACULA, by Gary Don Rhodes
Honorable mentions: ITALIAN GOTHIC HORROR FILMS, by Roberto Curti; SO DEADLY, SO PERVERSE: Fifty Years of Italian Giallo Films, by Troy Howarth; CURIOUS GOODS: Behind the Scenes of Friday the 13th (The Series), by Alyse Wax)



BEST MAGAZINE

RUE MORGUE



Runners-up:  FANGORIA, VIDEO WATCHDOG; HORRORHOUND



BEST MAGAZINE (classic)

FAMOUS MONSTERS OF FILMLAND


Runner-up: SCARY MONSTERS
Honorable mentions: CLASSIC MONSTERS OF THE MOVIES;
LITTLE SHOPPE OF HORRORS; DIABOLIQUE; FILMFAX; SCREEM



BEST ARTICLES (two Christopher Lee articles)

1) 'Christopher Lee: He May Not Have Been Who You Might Have Thought He Was,' by Tom Johnson,
LITTLE SHOPPE OF HORRORS #35.
2) 'Remembering Christopher Lee,' by Justin Hamelin, RAVENOUS website.



Runner-up:  'Vincent Price: I Like What I see,' by Tim Lucas, VIDEO WATCHDOG #179.
Honorable mentions: 'Take Me to the Other Side/Ghost Writers,' by April Snellings, RUE MORGUE #160; 'The Greatest Old One,' by Dejan Ognjanovic, RUE MORGUE #161; 'Barbara Steele, The Beauty of Terror,' by Daniel Riccuito, David Cairus and Jennifer Matsui, FANGORIA #342; 'Forrest J Ackerman: The Wizard
of Glendower Avenue,' by Deborah Painter, CLASSIC IMAGES #480.



BEST INTERVIEW (Award goes to interviewer)

David Weiner interviews Mel Brooks about YOUNG FRANKENSTEIN (FAMOUS MONSTERS OF FILMLAND #277)


Runner-up: Chris Alexander interviews John Carpenter, FANGORIA #339
Honorable mentions: Max Weinstein interviews Alejandro Jodorowsky, DIABOLIQUE #24; Jessica Dwyer interviews Bruce Campbell, HORRORHOUND #54; Rod Labbe interviews Sharon Smythe, SCARY MONSTERS #95.

BEST COLUMN

Larry Blamire's Star Turn, VIDEO WATCHDOG


Runners-up: They Came from the Crypt, by Jon Kitley, HORRORHOUND; Diary of the Deb, Debbie Rochon, FANGORIA; The Doctor Is In-Sane, by Dr. Gangrene, SCARY MONSTERS
Honorable mentions: Fright Gallery by Gary Pullin, RUE MORGUE; Scare-News, by John Skerchock, SCARY MONSTERS

BEST COVER

FAMOUS MONSTERS #281 by Rick Baker


Runners-up: RUE MORGUE #161 by Jason Edmiston; WE BELONG DEAD #17 by Paul Watts
Honorable mentions: MAD SCIENTIST #30 by Mark Maddox; DIABOLIQUE #24 by Mark Spears; FANGORIA #342 by Marc Schoenbach; HORRORHOUND #52 by Mark Maddox

BEST WEBSITE

RAVENOUS MONSTER



Runners-up: Dread Central; Collinsport Historical Society
Dr, Gangrene's Mad Blog
Honorable mentions: Shock Til You Drop; Universal Monster Army



BEST MULTI-MEDIA SITE

KILLER P.O.V.


Runners-up: Trailers from Hell; The Fantastic Films of Vincent Price; Monster Kid Radio
Honorable mentions: Count Gore De Vol's Creature Features; Horror Happens Radio Show

BEST CONVENTION

MONSTER BASH (suburban Pittsburgh)


Runner-up: Monsterpalooza (Burbank)
Honorable mentions: HorrorHound Weekend (Cincinnati);
WonderFest (Louisville); Chiller (Parsippany, NJ); G-FEST (Chicago)

BEST FAN EVENT

VINCENT PRICE LONDON LEGACY TOUR (Walking tour celebrating his films and love of art and food)


Runner-up: Tribute to Wes Craven at HorrorHound Weekend
Honorable mentions: Maskfest; Blob panic re-enactment at Blobfest;
Swim with the Creature at Monsterama; Etheria Film Festival

FAVORITE HORROR HOST

SVENGOOLIE

sevnrondo.jpg

Runner-up: Penny Dreadful
Honorable mentions: Count Gore De Vol; Dr. Gangrene; Son of Ghoul

BEST HORROR COMIC BOOK

JOHN CARPENTER'S TALES FOR A HALLOWEEN NIGHT



Runner-up: Haunted Horrors
Honorable mentions: Godzilla in Hell; Frankenstein Underground; Bloke's Terrible Tome of Terror

INDIVIDUAL RONDO AWARDS

WRITER OF THE YEAR

Gary Don Rhodes

A leading scholar into the origins of the horror film,
Rhodes' fact-based approach has exploded myths surrounding some of the genre's most beloved works. His books about Bela Lugosi have kept the complicated legacy
of the horror icon alive.



Runners-up: April Snelling, Bruce Hallenbeck, Tim Lucas, Tom Weaver, Greg Mank,
Max Weinstein, Kim Newman, Eric Shirey
——————————

ARTIST OF THE YEAR

Mark Maddox
               


Runners-up: Daniel Horne, William Cope, Gary Pullin,
Joel Robinson, Jason Edmiston

———————————

LINDA MILLER AWARD
FOR FAN ARTIST OF THE YEAR
(In memory of the late Linda Miller)

JASON BROWER



Runner-up: Malcolm Gittins,. Honorable mentions: Jerrod Brown, John Sargent, Heather Paxton
———————————

SPECIAL ACHIEVEMENT AWARD

'The Only REAL Rondo Award'

Dennis Druktenis
for the amazing achievement of
SCARY MONSTERS #1-100

—————–
INTERNATIONAL FAN OF THE YEAR
PETER FULLER (England)
 

   Peter Fuller, shown here in a promotion for the November 2015 Vincent Price Festival, which included a walking tour of Price's favorite London haunts, has been one of the world's foremost researchers into Price's life and legacy.

His work with Victoria Price and others in mounting
the Price Festival was a landmark for the beloved actor's legacy on both sides
of the Atlantic.

MONSTER KID OF THE YEAR
VICTORIA PRICE


Victoria Price likes to joke that she never enjoyed seeing the films of her father, Vincent Price, because he was always getting killed in all kinds of ways. But after writing a biography of her famous dad, she realized that there was far more to the screen legend than his villainous roles.
A regular at horror conventions, Price is now well-versed in Price's horror films, but she prefers to talk about her father's
exquisite taste in art, in food, and in the cultural underpinnings of his work.
A true "monster kid," Victoria Price helps
remind new monster fans that chills and thrills began long ago, and will live on.


THE MONSTER KID HALL OF FAME
Newest inductees are:
MARK REDFIELD

Keeping Poe's legend alive


This Baltimore native knows Edgar Allan Poe better than most. He helped fight to preserve Poe's
Baltimore residence, portrayed the doomed writer in the film, THE DEATH OF POE, and has mounted stage and radio productions of the horror bard's work at the Poe Forevermore Radio Theatre.
An actor, a scholar, an editor, an activist, Redfield is responsible for much of the renewed interest in America's most haunted poet.

STEVE VERTLIEB

Seeking the creators



  One of the earliest genre enthusiasts and writers, Steve Vertlieb's interest has always
been in the creators behind the scenes — the men who animated King Kong, the composers
like John Williams, Bernard Herrmann and Miklos Rozsa whose music stirred moviegoers, and the writers like Ray Bradbury whose words sparked a generation of dreamers.
Soon to be the subject of a documentary, Vertlieb's gentle touch in his writing reminds readers why they
loved many of the classic films in the first place.

DAVID DEL VALLE

Dishing with the horror stars



Few can match the energy and wide-ranging interests of David Del Valle, a cinema insider
who knows just about everyone involved in films past and present. Whether drawing out little-known
tales from horror icons such as Barabra Steele, moderating panels or enriching DVD commentaries, the
outspoken Del Valle has spent a lifetime compiling the backstories, the insanity,
and the joy of Hollywood and European horror factories.

BILL 'CHILLY BILLY' CARDILLE

The unforgettable horror host



   There were many "Chiller Theatres," but few like the one Bill "Chilly Billy" Cardille hosted in Pittsburgh from 1963 to 1982.
So "chilling" was his delivery that Second City's Joe Flaherty
says his horror host parody on SCTV was based on Cardille's spooky character. Squeaking doors, howling wolves, a beating heart and a creepy organ signalled his pioneering, smart and influential horror show. A true horror original.

——————
And there you have it! Check out the rondoaward.com website for the latest, and thank you for all the support. Thanx for everyone's great work this year. Long live Rondo!
david
Copyright 2016 Rondo Awards, David Colton

[Ghoul]

RONDO AWARDS i još neke vesti



http://ljudska_splacina.rs/2016/04/rondo-awards-i-jos-neke-vesti.html

[klem]

i ovaj CQ je otisao kad je i gul otisao naljutio se a samo je mislio na gula a ne i na nas ostale otisli su i neki drugi njegovi gej drugari i drugarice

[Alexdelarge]

Zadovoljstvo mi je da vas obavestim da je izašao novi broj akademskog časopisa EAP (Etno-Antropološki Problemi), god.11, sv.2, 2016, koji sadrži temat Antropologija horora.

http://ljudska_splacina.rs/2016/07/antropologija-horora-temat-tri.html

[Krsta Klatić Klaja]

u svjetlu ovog nedjela s problematičnom terminologijom (paradigma???), sad sam u dilemi oko filma NINTH GATE, pošto do dana današnjeg nisam pomislio da je žena tu personifikacija Lucifera, između ostalog i zbog ovoga

https://davidjrodger.files.wordpress.com/2011/08/occult-and-tarot-like-symbolism-used-in-nine-gates-i-know-now-that-the-shadows-come-from-the-light-high-quality.png?w=700

Možda je u knjizi drugačije... ali, kako onda tumačiti sliku?

[Krsta Klatić Klaja]

Anyone? Kako ste shvatili ženu u filmu?

1. Personifikacija Đavola
2. Satan's little helper
Nešto treće...


U međuvremenu vidjeh da se u romanu sama naziva ''fallen angel'', ali film je dosta izmijenio stvari, pogotovo završetak. Mislim, u romanu se biznismen zove Borja a u filmu Boris Balkan, što je posebno zanimljivo... A ona je u filmu bezimena dok se u romanu zove ni manje ni više no Irena Adler!

Čitav internet btw govori da je odgovor #1 ispravan, samo ja se bunim...

[Dybuk]

Ceo internet ne moze biti u krivu 

davno sam gledala i ne secam se. morala bih da repriziram, i hocu.

[Krsta Klatić Klaja]

Nisam jedini!


I remember having a conversation with my media studies teacher a decade ago regarding this film. She believed that Corso was the devil himself but had forgotten who he was (I can't remember if/how she said this happened). She said that there were several signs throughout the movie like him constantly smoking (being surrounded by smoke), his greed, his ego at times, etc. Was the girl possibly one of his minions come to bring him home (back to hell)?


http://www.imdb.com/title/tt0142688/board/thread/212958586


Lucifer, the light bearer, 'the fallen angel' (kicked out of heaven and here on Earth he forgot his true self, but the quest for truth in the books resulted in remembering his true self again) raises himself out of the Kingdom of Shadows when he walks through the ninth gate into the light.

...

I've read some passages of The Club Dumas on google books. Green Eyes calls Corso an "old soldier," alluding to that he is unaware of his true origins (being Lucifer). Lucas Corso = LC... first two letters of LCF.


http://www.imdb.com/title/tt0142688/board/thread/221419950

[Alexdelarge]

što nisi čito FAUSTOVSKI EKRAN. tamo ti sve lepo piše. ko zna - znaće, ko ne zna - neznaće!

[Krsta Klatić Klaja]

E taj Faustovski ekran je vrlo zanimljiv

Faustovski ekran, Gradina, strana 107

Mnogo češće, ironija je u detaljima, poput Balkanove šifre za ulaz u stan i specijalno odeljenje biblioteke (666, naravno), ili u činjenici da 'Devojku' -personifikaciju đavola - u jednoj sceni pažljiviji gledalac može videti da čita knjigu Kako steći prijatelje i uticati na ljude.


Tri paradigme horora, strana 364

Najzad, Polanski prema svemu ispoljava veliku dozu svoje prepoznatljive ironije: npr. u jednoj sceni pažljiviji gledalac može videti da ,,Devojka", personifikacija Đavola, čita knjigu Kako steći prijatelje i uticati na ljude.


a objašnjenja niđe, jer slika govori hiljadu riječi

https://davidjrodger.files.wordpress.com/2011/08/occult-and-tarot-like-symbolism-used-in-nine-gates-i-know-now-that-the-shadows-come-from-the-light-high-quality.png?w=700

[Kaza]

Znači, Ghoul ti je otkrio šta devojka predstavlja u filmu dok si ti čamio u ko zna kakvim zabludama i neznanju, otkrio ti je šta je paradigma (ko zna šta si ti zamišljao da paradigma znači?!), i prava je šteta što ovde nema nikoga ko bi ti rekao da ta gravira za koju si se uhvatio kao gluv za telefon predstavlja Kurvu vavilonsku kako jaše na Sedmoglavoj Zveri koja simbolizuje Đavola...

[Krsta Klatić Klaja]

to ja i tvrdim, momčino, i kako onda Kurva ispade - personifikacija Đavola?

[Krsta Klatić Klaja]

đe su ti silni fanovi, ili bar posjednici hardkopi Faustovog ekrana, da nam nabace tih 4-5 strana maestralnog objašnjenja kako je cura u stvari personifikacija Đavla?

proširite nam vidike! Željni smo znanja!

[Alexdelarge]

da, ali ghoul u knjizi FE tvrdi da je devojka - čiji lik tumači emmanuelle seigner- personifikacija đavola, nigde ne kaže da je devojka sa gravire iz knjige personifikacija đavola.

[Krsta Klatić Klaja]

Meni su to iste djevojke, štaviše, slika namjerno kopira lik glumice. Druga stvar, očigledno je neophodan težak SPOJLER, ako već neko nije gledao da ne čita...

Naime, imajući u vidu da je Polanski već žestoko ispreturao roman, i da se tu mnogo stvari razlikuju, ja uopšte ne razmatram roman, iako, koliko vidim, i za njega tvrde da ovo nije riješeno. Pritom, otkad sam pogledao film i cijenim ga toliko da mi je u vrhu omiljenih horora, upravo zato što cura nije personifikacija Đavola. To jest, ako se držimo judeo-hrišćanstva, ona to nije. Ako se oslobodimo dogmatike, ona nije jedina. Dakle, u oba slučaja tvrdnja da je cura personifikacija Sotone ili je sasvim neispravna ili je polupromašena izjava.

Šta to znači, ovo je moje razumijevanje kraja Devete kapije, ovdje su već istinski spojleri. Postoji scena gdje Korso i djevojka vode ljubav/imaju seksualni odnos/kako god, tačno u blizini zamka, kako to slika koju će Korso kasnije pronaći kod blizanaca i pokazuje. Na slici se nalazi djevojka, pljunuta glumica, i sedmoglava aždaja. Djevojka pokazuje prstom na kapiju, Korso to vidi i u narednoj sceni ulazi u kapiju. The End.

Ja ne vjerujem u slučajnosti. Polanski je napravio namjernu paralelu, stoga aždaja ne može da bude cura, kad je na slici cura s aždajom. Pritom su se dvoje tako smuvali. Nemoguće je da je ta paralela ofrlje ubačena kod Polanskog. Na kraju krajeva, i prethodne slike prate same događaje, obješeni čovjek pa nadalje.

Povrh toga, u romanu se tip zove Lucas Corso. Lucas od milošte Lucifer, Corso put, čak i na Balkanu šetališta zovu korzoima. Put svjetla. Tako se tip zove. Inicijali LC. Inicijali umjetnika LCF.

U judeo-hrišćanskom ključu cura može biti samo kurva vavilonska, u najboljem slučaju neki od palih anđela ali ne The Lucifer. U prilog tome da je Korso "zaboravio" sebe:

Otkrovenje 20:2-3
I uhvati aždahu, staru zmiju, koja je đavo i sotona, i sveza je na hiljadu godina,
I u bezdan baci je, i zatvori je, i zapečati nad njom, da više ne prelašćuje naroda, dok se ne navrši hiljada godina; i potom valja da bude odriješena na malo vremena.


Ako, pak, Polanski napušta te okvire i govori o Luciferu na liberalniji način, tek onda ni cura nije posebna, i putovanje Korsa je nešto kroz šta mnogi mogu da prođu. To je put svjetla, znanja, pro-svjetljenja itd

Al u oba slučaja, sem ako ja propuštam neki detalj, cura nije personifikacija Đavola, to se ne uklapa u kompletan film, ili bar moje viđenje filma.

Moralo bi nešto drastično da je označeno u filmu pa da mi izmijeni ovakvo razumijevanje slike, odnosa slike sa putešestvijem Depovog Korsa, činjenice da je Emanuela i prava supruga Polanskog itd itd...

Zato je ovo, za mene, remek, da je cura samo bezveznjava personifikacija Đavola to bi bilo oldskul smaranje, koje je po meni odavno prevaziđeno i nesuvislo.

[Krsta Klatić Klaja]

eo, reko bih da je to to, podudarnosti su prevelike da ovo ne bi bilo povezano

[Alexdelarge]

nije sporno. međutim, ta tvoja pretpostavka pije vodu ako se film gleda na parče, tj. poslednjih 5 minuta. ukoliko je devojka KV kao što tvrdiš, kako se njen lik uklapa u celinu filma? ona je depu neka vrsta anđela čuvara/zaštitnica mislim da i sama tako nešto kaže u filmu ( ne zameri navodim po sećanju nisam skoro gledo film).

[Аксентије Новаковић]

Чобан умислио да дисује Доктора.

[Krsta Klatić Klaja]

nije sporno. međutim, ta tvoja pretpostavka pije vodu ako se film gleda na parče, tj. poslednjih 5 minuta. ukoliko je devojka KV kao što tvrdiš, kako se njen lik uklapa u celinu filma? ona je depu neka vrsta anđela čuvara/zaštitnica mislim da i sama tako nešto kaže u filmu ( ne zameri navodim po sećanju nisam skoro gledo film).

nisam ni ja gledo film dugo, mada imam dvd, možda provjerim, ali prvo, kao što rekoh, ako prihvatimo judeo-hrišćanske okvire moramo da imamo na umu da palih anđela ima više, i samo jedan od njih je Lucifer. Nije kao da je borba dobra i zla jedan na jedan, kad anđela i arhanđela ima na sve strane. Lucifer i u Bibliji ima svoje "čuvare".

Dakle, ona ne mora da bude Lucifer i nemam nijedan razlog da to mislim, zavisno od mog pamćenja filma i biblijske priče. Ona može biti KV a može biti i pali anđeo, a u nekom najavangardnijem tumačenju i samo ljudsko biće. Al neće i ne može biti Lucifer.

Uostalom, zašto bi se zadnjih 5 minuta filma kosilo sa ostatkom filma? Ja upravo nudim kompletno logično objašnjenje gdje nema protivrječnosti u filmu. Čitav film dobija kohenerentnost ako ona nije personifikacija Đavola. Ispade na slici aždaja i cura al to nije ona, jer u filmu ona možda jeste aždaja? Nesuvislo, nelogično, cjelina nije objašnjena. To ne može da prođe.

Možda je gledalac pomislio u toku filma da je ona -ono što nije- ali s kompletnim filmom u vidu gledalac samo pogrešno može da misli da je ona personifikacija Đavola. Ona to nije. Novi element redefiniše sva prethodna značenja u univerzumu. Semiologija tu mora biti neumoljiva. Tumačenje mora da bude konsekventno.

Vjerujem da je, ako ne bude značajnijih intervencija, moje tumačenje sasvim ispravno, a drugi nek popravljaju greške.

[Аксентије Новаковић]

Чобане, погледај цео филм.

[Krsta Klatić Klaja]

Reprizirao sam NINTH GATE, i potvrdio sve što sam rekao, štaviše, možda sam čak i prokljuvio šta je cura, koja, jelte, nikako ne može biti personifikacija Đavola. Ona se pojavljuje nekoliko puta u toku filma, i evo zanimljivosti.

1. pojavljivanje
Balkan drži predavanje o vješticama, ona sjedi u publici. Možda bi zbrzali zaključak da je ona vještica, ali idemo dalje. (moj DVD 10-11 min)

2. pojavljivanje
Biblioteka. Korso čita sve o knjizi, u jednom trenutku je vidi iza police knjiga, ali ona odmah nestaje. Međutim, Korso otvara knjigu Devet kapija, u njoj vidi lažnu sliku, a takođe tu istu lažnu sliku nalazi u nekoj bibliotečkoj enciklopediji (slika 1).



Dva kadra kasnije slika se mijenja, to jest, lik žene se pretvara se u Emanuelu (slika 2).



Dakle, već početkom filma (22-23 min) počinje poigravanje slikama.

3. pojavljivanje
Voz u Evropi. Korso razgovara s njom, pita je da li je student, ona odgovara "Something like that". Slobodno tumačenje: vještica jeste student, učenik iliti šegrt Đavola.  (40-41 min)

4. pojavljivanje (mada možda je bilo i nekih nebitnih pojavljivanja u međuvremenu)
Napadač na Korsa pored rijeke, ona sa vrha stepenica dolijeće (slika 3, bez metle doduše) i spašava Korsa, pritom dobija udarac u nos i krvari. (68-69 min)



5. pojavljivanje
U hotelu drži led, i dalje krvav nos, uzima krv prstima i crta tri vertikalne linije na Korsovo čelo. (71 min) (slike 4 i 5)






Itd itd... Uz sliku gore, koja je već objašnjena, mislim da je ovim nepobitno dokazano da je cura neka vrsta pomagača, da li i vještica prikazana na jedan slobodan način, ali da nipošto više niko ne može da tvrdi da je cura personifikacija Đavola. To je jednostavno i nesporno netačno.

Da li je sam Korso Lucifer jedino može biti upitno, ali pošto nas Iron Maiden uči da je 666 a human number, pored toga što je number of the beast, nema razloga da odbacite bilo koje tumačenje. To jest, možete da vjerujete da jeste, a možete da vjerujete i da nije. Jedino u slučaju Emanuele je stvar riješena.

Copyright i seal of approval na objašnjenje
Bata Životinja, tata-mata za sve mačkice!

[Krsta Klatić Klaja]

Pošto je ovo oko cure u NINTH GATE zaokruženo, da vidimo oko paradigme... budući da je to skup pretpostavki o stvarnosti koja nas okružuje, to jest paradigma je način posmatranja nekog fenomena, u društvenim naukama se ne može upotrebljavati na guljav način, a sumnjam da može i u humanistici

Naime, jedna paradigma koja je analogna dramskom sukobu u slučaju žanra jeste npr ona koja se oslanja na model društvenog koflikta

paradigma posmatra samo društvo kao konfliktno, to jest, nisu saradnja i red primarni procesi u društvu već je to konflikt, sukob sve stvara i sve razara

i onda postoje razne vrste konflikata, i po tome se razlikuju marksisti (klase), feministi (polovi) itd u konfliktu mogu biti i rase, civilizacije, kolonijalisti i kolonizovani, mladi i stari, žene i muškarci, djeca i roditelji itd...

po ovom guljavom shvatanju feminizam je paradigma a ne samo specifična teorija jedne vrste društvenog konflikta

dakle, ako u književnosti paradigmom zovu nešto drugo onda je to vrlo uvrnuto korišćenje termina paradigma.

Šta je onda sam žanr ako je paradigma nešto niže od žanra? A šta je iznad žanra? Stvarno bih volio da čujem nekog filologa-škinju kako se onda raspoređuje terminologija

Dakle, u društvenoj nauci

1. Paradigma - društveni konflikt
2. Specifična teorija – marksizam, feminizam, teorija kolonijalizma, pitanja rase itd...

U tom ključu

Paradigma - Susret s Drugim koji je pretnja, izaziva strah i nemir itd...

Specifične teorije mogu da se oslanjaju na psihološko drugo, antropološko-sociološko drugo, metafizičko drugo. Mož se zove strah od sebe, drugih i numinoznog, no već sama činjenica da u sva tri slučaja postoji ideja straha i ideja dramskog susreta/sukoba s Drugim, to može biti samo specifična teorija unutar iste paradigme

bar se tako ne mogu zvati u društvenim naukama... kao ni ova podjela na konzervativno i liberalno, koja je prilično opušteno pežorativna

[Krsta Klatić Klaja]

pošto je ćutanje znak odobravanja, idemo dalje s paradigmatskom avanturom

deLarge, ili ko god posjeduje Faustov ekran: da li guljavi i tamo, kao i u slučaju ovog članka, piše da je EXORCIST ''najeksplicitnije konzervativan film strave svoje generacije''? Jer ovo je lupetanje u rangu cure personifikacije đavola iz NINTH GATE. Ima li bre koji film da ga je on shvatio... Spominje li Džordžtaun?

[Krsta Klatić Klaja]

Nastavak fascinantno neukog štiva Tri paradigme horora, da malo pojasnimo ovo kad mali Perica pokušava da koristi pogrešnu terminologiju, pa da kasnije utvrdimo (ne)postojeću konzervativnost EXORCIST-a... Ova podjela na konzervativno i liberalno stvarno bode oči, nije nelegitimna ali je dozlaboga neozbiljna. Ukratko, članak tvrdi da konzervativno djelo brani status quo a liberalno ga preispituje i relativizuje vrijednosni sistem neke zajednice. Malo čudno, jer bi to značilo da npr ne postoji liberalni status quo, valjda je taj liberalizam neka permanentna revolucija ili šta, ili da relativizovanje tradicije ne može da bude i destruktivno nego je uvijek oslobađajuće, što je naivna perspektiva... U stvari, ovdje se koristi termin liberalno na američki način, što u Evropi znači radikalno ili progresivno. Jer progresivno i jeste jedini stvarni antonim konzervativnog. Da nije tako, naspram konzervativaca bi u Britaniji stajali liberali a ne laburisti.

No tek tu nastaje ludlo, budući da mijenjanje statusa quo ne mora da bude progresivno, i obrnuto, zadržavanje statusa quo ne mora da bude konzervativno. Štaviše, konzervativno je toliko vesela riječ da npr u Americi konzervativac može biti rasista a u Srbiji konzervativac može biti komunista. To jest, šta je to konzervativno zavisi od istorijskog konteksta, od prošlosti društva. Konzervativno je u tom smislu vrlo nestabilan termin, i samo naizgled znači religija, patrijarhat itd... No čak i da kao guljavi uzmemo tu riječ konzervativno u njegovom banalnom, svakodnevnom značenju, ako neko privatizuje obrazovni sistem on mijenja status quo, doveo ga je u pitanje, relativizovao je neke pređašnje socijalističke vrijednosti, i samim tim riječ je o liberalnom poduhvatu? Ili San Francisko sa ogromnim dijelom gradskog centra koji je naseljen gejevima, bude preseljen ili šta već, gejevi zabranjeni, status quo je promijenjen ali kako je to liberalno?

U stvari, guljavi uopšte na to ne misli, nego kao muva na govno udara po hrišćanstvu, valjda kao da je hrišćanstvo po pravilu konzervativno a relativizovanje hrišćanstva po pravilu liberalno. Iako to umotava u neke nesuvislosti da je hrišćanstvo samo u Holivudu «koban znak reakcionarnosti», sama njegova analiza filmova pokazuje da ne može biti drugačije ni u širem kontekstu. Istorija sasvim jasno pokazuje da su hrišćani prvi započeli rad na demokratizaciji i liberalizaciji društva, prvi formulisali koncept ljudskih prava, prvi radili na teoriji demokratskog društvenog ugovora (Vilijam Okamski, Marsilije Padovanski, Jovan Pariški, Hugo Grocijus i drugari, nešto od ovoga se čak uči u gimnaziji), pa onda na njihovim ramenima počeli da to dalje razvijaju liberali, i sad još se predstavljaju kao rodonačelnici. Pa onda to da su hrišćani bili značajni čak i u američkoj revoluciji, ustavotvorstvu, razvijanju američke demokratije (Tomas Merton, inače ljubitelj Oldosa Hakslija, maltene je preteča hipika, ekolog i borac za radnička prava i životnu sredinu, antiratni antinuklearni aktivista, čak i prije bitnika), nekako izgleda da sve ovo prolazi pored guljavog kao pored turskog groblja. Jer što bi inače tvrdio da je EXORCIST «najeksplicitnije konzervativan film strave svoje generacije»?

MOLJIM? Kad malo utvrdim gradivo biće lijepo i dokazana nesuvislost ove trdnje.

[Krsta Klatić Klaja]

Budući da guljavi promašuje čitavu progresivnu istoriju hrišćanstva, on promašuje i progresivnost hrišćanstva u EXORCIST-u. To je naravno namjerni ideološko ostrašćeni, i samim tim nenaučni promašaj. Svakako, Egzorcist je jedan miks, zato je i veličanstven film, niti je sladunjavo liberalan niti ponizno konzervativan, ali je toliko radikalan u svojoj postavci, da me nevjerovatno čudi da se to ne vidi, da nije jasno. Govori se da je ovdje riječ o nekom jasno ocrtanom Dobru protiv Zla, možda, ali šta je dobro a šta zlo u filmu, pitamo se... Je li majka dobra ili zla? Ćerka? Sveštenik? Demon? Ajd, možda ovaj zadnji stvarno jeste zao, ali toliko izvrnuti u kakvoj je actually vezi demon sa porodicom, e to što bi reko ABN, toliko promašiti na takvom nivou to ne može svako.

Imamo tako objašnjenje da je sve poteklo od neke zlokobne bliskoistočne kulture, iračkih, odnosno sumerskih bogova, demona itd... što je još jedna recka na optužbi da je ovaj film konzervativan. Upitno je, gotovo nevjerovatno promašeno (sem ako me neki fan ne popravi ukazom da je Faustov ekran ovo pomenuo), da se s takvom revnošću objašnjenje ne bavi drugom, mnogo važnijom lokacijom od Iraka, naime, Džordžatunom, gdje se sve i dešava. Tu se baš ono do jaja olako procijeni da je majka uništila patrijarhalnu porodicu, da je neki hipik koji igra u filmovima u kojima protestuju studenti, šesetosmašica, stiže je kazna i te fore... a potpuno se uklanja iz uma da ova glumica ima neki zakazan sastanak u Bijeloj kući (Ričarda Niksona!), da organizuje žurku na kojoj se okupio sav belosvjetski lobističkokapitalistički, državnofunkcionerski šljam, pardon elita SAD-a, i da im se ćerka ono usere u žurku (ajde dobro, bila manja nužda).


SHARON
And you got an invitation.

CHRIS
What's this?

SHARON
Dinner at the White House.

CHRIS
Your kidding me. What is it a big party or something?

SHARON
Just five or six people.


Nema šta, majka je borac za pravdu. Može se reći i da je Džordžtaun poznata tržnica robova iz 19. vijeka, što može neko talentovaniji od mene da poveže s nastavkom filma, sa HERETIKOM i afričkim egzorcizmima, a naravno valja još jednom napomenuti da u Džordžtaunu bukvalno decenijama, vijekovima, živi do dana današnjeg upravo krem dela krem američkog društva, političari, lobisti, tu su bre i Kisindžer i Sajrus Vens rezidenti, nači u prevodu, jeste li gledali OMEN? Gdje sin američkog ambasadora ima zekszekszeks ajneziben biljeg na vugla? Potpuno je nevjerovatno u tom smislu nazivati EXORCIST «najeksplicitnije konzervativnim», kad opsjednutost ne da se javlja u prokletom Džordžtaunu, nego se opsjednuta zove Regan. Jest da se ne speluje totalno kao Ronald Reagan, al pazte ovo slobodno tumačenje: majka koja predvodi studente u filmskoj pobuni na univerzitetu (film u filmu se snima u Džordžtaunu i Kaliforniji, kao što piše na kamp kućici glumice), a Ronald Regan, baš tadašnji guverner Kalifornije, ličnim potpisom je poslao pajkane da studente i ostale demonstrante izlome od batina i sa'rane šesetosmaštvo

https://en.wikipedia.org/wiki/People%27s_Park_(Berkeley)#May_15.2C_1969:_.22Bloody_Thursday.22

Nači kad se nešto ili neko zove Regan, pa makar bez 'ea', a majka joj glumi na nekom studentskom protestu, ide kod Niksona na večericu i okuplja elitno društvance kod kuće, e vala nije onda Irak kriv, samo malo muti vodu. Reditelj hipi filma je, naravno, ubiven prvi, jer em je snimao malo provokativnije scene sa studentskim protestima, em se zajebavao na zabavi tajkuna i provocirao nekog Švajcarca da je radio za Gestapo (kao nije?) i blejao s Gebelsom. Dakle, lik reditelj Burk bukvalno objašnjava gdje se nalazi i šta je šta i prvi biva smandrljan niz stepenice, s glavom totalno okrenutom naopačke.

Dakle, nisu rimokatolici budale pa da poturaju neku neuku simplifikatorsku propagandu, i da se još sližu s Niksonom i Reganom i džordžtaunskom bandom, da je tako ne bi se ni pojavio papa Franja, koji baš objedinjava upravo hrišćanstvo kao kritično prema kapitalizmu uz istovremeno umjereno zalaganje za monogamnu porodicu itd... Rimokatolička crkva teško da može da se poveže sa zadrtim protestantskim republikancima, kad je očigledna transverzala od Tomasa Mertona do Franje.

Dakle, čak i da su katolici namjeravali da im EXORCIST bude marketinška bomba, to zasigurno nije konzervativna bomba u smislu očuvanja statusa quo. Što nas dovodi do krajnje tačke, naime, činjenice da je pop s kraja filma bio na fensi žurci političkih i ekonomskih moćnika, bogatih babetina i nacista. Ne vraća on džabe onaj medaljon sa Svetim Josifom majci, šta će njemu to kad je još uvijek jedan od njih? U Bletijevom scenariju on ne vraća medaljon!!!

http://screenplayexplorer.com/wp-content/scripts/The_Exorcist.pdf

Tako da Fridkin još više rekonstruiše stvari, no kod Bletija su već prisutne opaske o Bijeloj kući, o Gestapou i Gebelsu, jedino što je on priželjkivao Kazablanka završetak, no to je razlika koja se tiče samo jednog sveštenika, čitava Džordžtaun elita je opaučena već od strane Bletija.

Tako da, sve u svemu, EXORCIST je jedan od najkompleksnijih horora ikad, da je sramotno nazvati ga «najeksplicitnije konzervativnim». EXORCIST to nije čak ni u tupoguljavoj terminologiji, a posebno ne u nekom razrađenijem i inteligentnijem okviru. Po svemu sudeći, ovdje nije uopšte razmotrena džordžtaunska strana priče i previše se pokušava mistifikovati sa nekakvim Pazuzuima i slično, pa nisu rimokatolici vesla sisali.

I, najzad, eo poslastice koju sam pronašao prostim guglanjem «exorcist ronald reagan», da vidim jesam li jedini, kad ono ima i luđih!!!
https://icareviews.wordpress.com/2016/05/17/ronald-reagan-demonic-possession-and-trickle-down-exorcistnomics/

Čak i da ne prihvatite reganovsko tumačenje, meni srcu drago, sve ostalo nabrojano, a prvenstveno činjenice o Džordžtaunu, i nekoliko scena koji dobro klasno i u svakom drugom smislu pozicioniraju majku unutar statusa quo, a ne izvan, nesporno pobijaju bilo kakvu nebulozu o «najeksplicitnije konzervativnom filmu čitave generacije». Niđe veze. EXORCIST je mnogo više od toga, a Fridkin je maltene Dante Aligijeri horora!

[Аксентије Новаковић]

Pa onda to da su hrišćani bili značajni čak i u američkoj revoluciji, ustavotvorstvu, razvijanju američke demokratije

Погледај колико је било робовласника међу потписницима декларације, па на даље....
Робовласништво и хришћанство нису у корелацији.
Значи они нису били хришћани.
Aко нису били хришћани, шта су били?
Колико њих су били чланови разних масонских ложа?
Богиња разума поклон од браће из Француске?

Што се тиче Истеривача ђавола, у питању је демон Пазузу који се налази у оном предмету.
Зашто баш Пазузу а не неки други демон?

[Krsta Klatić Klaja]

Exorcist director William Friedkin says 'I will never be the same' after the Vatican allowed him to film a real exorcism this month

PUBLISHED: 14:57 GMT, 19 May 2016

Read more: http://www.dailymail.co.uk/news/article-3599167/The-Exorcist-maker-says-Vatican-let-film-real-rite.html#ixzz4F7istdBH

Vatican Denies Inviting Exorcist Director to Witness the Real Thing
http://movieweb.com/exorcist-movie-vatican-denies-real-exorcism-william-friedkin/

ovaj prso

[Krsta Klatić Klaja]

idemo dalje u avanture s fantastičnim paradigmama horora, i konzervativno/liberalnom podjelom



to su ti prelomi mozga

[Dybuk]

Odlicne su ti ove dekonstrukcije, Bato.

pogledala Ninth Gate i slazem se s tobom oko Emanuele, zahvaljujuci gravurama koje ne bas suptilno objasnjavaju kontekst, jasno da ona nije Djavo. konzervativno (!) i povrsno tumacenje upucuje na nju kao personifikaciju djavla jer

uuu, natprirodne moci!

uuu know-it-all!

uuu demonske oci!

ali slika devojke na ledjima azdaje (KV) koja direktno korespondira sa scenom seksa jeste kljuc.

sad za Korsa se dvoumim, intuitivno, pre bih rekla da je neko koga djavo zeli u svom timu te ga je odabrao bez obzira sto su se drugi kandidati polomili da stignu gde je Korso odabran da ide. ali, ako gledamo sliku koja nam objasnjava prirodu devojke onda Korso jeste djavo. iskreno receno, ako je slika uputila na njen identitet nema razloga da ignorisemo drugog aktera, koliko god bio 'obican covek' koji ne demonstrira natprirodne moci. (na imdb izgleda smatraju da je chain smoking nepobitan dokaz njegovog djavolskog identiteta)

[Krsta Klatić Klaja]

može se samo reći da izgleda malo đavolkasto s onom jarećom bradicom

http://www.masq.org/images/3/3c/Quentincomic.jpg

na ovoj sličici zalisci mu stoje kao rogovi

Polanski je to ostavio kao otvoreno pitanje, pa može da se udene više značenja.

Meni je fascinantnije u stvari ko je ''izabran'', ne milijarder, kojeg je još prozvao Balkan, najveće zlo devedesetih itd... niti neka plemkinja sa seksi crnih misa... nego sitan prevarant, plaćenik, džast biznis tip, koji naizgled je obični palp Amerikanac a u stvari...

Tako da je ispalo da je odgovor na pitanje koga Luciferko voli u stvari vrlo intrigantan

[Krsta Klatić Klaja]

 


''Baš kao što je Vendi Braun jednom sažela liberalno shvatanje odnosa sa Drugim: "Neprijatelj je onaj čiju priču niste čuli". Potrebno je, dakle, samo ispričati sopstvenu priču da bi se onaj ko sluša pronašao u njoj, prepoznao sebe u Drugom i time ga otkrio kao nešto što se ne može samo upoznati, već i spoznati... Međutim, ono što Karpenter radi u svom filmu jeste radikalno izvrtanje ove liberalne postavke.''


http://www.vijesti.me/caffe/covjek-je-najtoplije-mjesto-za-skrivanje-79566

[Dybuk]

Tako se pise kritika. Bravo.

kao prosecan konzument, retko razmisljam u ovim kategorijama, dal je nesto liberalno ili konzervativno u drustveno/politickom smislu. film za mene ili pomera granice (zanra) ili ide linijom manjeg otpora. retko koji pomera granice, cak bih se slozila sa ovim nostalgicarima koji tvrde da nista novo pod suncem nema (posle 80tih) sto se tice ideja i tematike. mada ja bas volim da vidim dobru izvedbu, originalnost po svaku cenu mi je manje vazna.

(ista stvar sa muzikom, no, ipak je moje interesovanje limitirano na zanrove, mahom).

horor, hauevr, pogotovu njegovi fanovi, su tradicionalno konzervativna pojava, jer im promene najcesce ne odgovaraju, vole status kvo, vole svoju zonu komfora i onda filmadzije to i deliveruju.

a The Thing jeste Karpenterov najbolji film, to je i sam priznao u jednom skorasnjem intervjuu.

[ridiculus]

Dobra kritika, fokusirana i dosledna -slažem se - iako ne bih prihvatio sve što se u njoj tvrdi. Ovakvi filmovi su kompleksnije tvorevine, koje ne mogu potpuno da se protumače ovakvim jednostavnim objašnjenjem - koliko god ono bilo dobro, inače. No, i sam sam rekao na drugom mestu, "pojednostavljujemo da bismo bolje objasnili aspekat koji nas zanima", tako da ne mogu mnogo da zameram.

Verovatno postoji razlog zašto se sve to dogadja na istraživačkoj stanici na Antarktiku, a ne u gradiću u Arizoni (kada bismo hteli da prikažemo ponašanje reprezentativnije ljudske zajednice).

Verovatno postoji razlog zašto stvor ulazi u stanicu u vidu psa, a ne čoveka.

Verovatno postoji i razlog zašto se stvor MOŽE otkriti, jedino što film oduzima likovima tu mogućnost na kraju.

Ali, da, najbolji Karpenterov film, zaista.

[Krsta Klatić Klaja]

nisam išao u detalje, više me je zanimala ta priča konzervativno/liberalno, pa mi je smiješno da i Will vidi problematiku na ispravan način

ali guljavi članak mi je totalna inspiracija, to je blago nebuloza

[Krsta Klatić Klaja]

STVOR
Neki slijepci sa foruma su tvrdili da se u Carpenterovom Stvoru radi o kabinfrikovima i nihilistima koji nemaju povjerenja jedni u druge i brinu se samo za svoje dupe. Predrasude i zablude.
Zapravo se radi o variranju teme iz Policijske stanice: naplavine mučne i zlokobne prošlosti probijaju na površinu, jedino što ovaj put nisu na udaru samo mlađe generacije, nego sva ta omlitavjela blazirana građanska dokolica. Amerikanci su se opustili i postali crnci na koturaljkama, bradati vodiči pasa, napušeni neupotrebljivi piloti i ćelavi slabići koji cvile zbog najmanje ogrebotine. Sada su svi kadri postati divljaci. Regresirati na neljudske oblike. Svi, osim heroja.
Heroj uzima stvari u svoje ruke i postavlja se naspram degeneriranog društva (Gary Cooper u Točno u podne). Heroj će provjeriti krvnu sliku sve te kukavne rulje i odabrati primjerke koji još nisu sasvim za odbaciti. Potomcima će ostaviti zapis o herojskom činu, a tada će biblijski pročistiti zakuženu zajednicu vatrom, e da bi spasio društvo.
Najkonzervativniji film na planeti.

[Krsta Klatić Klaja]

Dakle, da polako rezimiramo nesuvislosti u članku «Tri paradigme horora», i zaokružimo stvari.
Link do članka http://www.eap-iea.org/index.php/eap/article/view/654/636

1. Dihotomija konzervativno/liberalno toliko je neozbiljno korišćena, da em takva kakva jeste je prosto netačna, nego povrh toga, upravo takva kakva jeste nije ni primijenjena. Dakle, prvo se napiše da je konzervativno ovo a liberalno ono, a potom se čak ni sopstveno pisanije ne ispoštuje.

U prvom slučaju, konzervativno i liberalno ne mogu da se uopšte posmatraju kao antipodi, i da se definišu u odnosu prema statusu quo. Štaviše, budući da se u objašnjenju stvarno počinje brljati, dolazimo do toga da je konzervativno u stvari antropocentrično i racionalističko, a liberalno je neantropocentrično i nešto što ukazuje na iracionalne sile u društvu.

Bilo bi smiješno da nije žalosna istina da je hrišćanstvo samo po sebi ne-antropocentrično, i da ukazuje na iracionalni praroditeljski grijeh sve djece, koja se rađaju nevaljala i zbog toga ih valja kažnjavati. Racionalno, nema šta. Bukvalno, u centru hrišćanskog svijeta je Bog a ne čovjek. Humanizam i renesansa se javljaju kao kritika tog srednjevjekovnog svetonazora, i zato se zove human-izam, iliti antropocentričnost. Tako ispada da je humanizam u stvari konzervativizam, što je smiješno, i pokazatelj je suštinskog neobrazovanja. Upravo je konzervativizam neantropocentričan a liberalizam humanistički. Problem je, dakle, to što se autor zadojen postmodernizmom nije informisao da postmodernizam posjeduje buljuk konzervativnih elemenata. Pritom brka antropocentrizam i hrišćanstvo, iako su to međusobno suprotstavljene ideje.

U drugom slučaju, budući da je liberalno definisano kao otvorenost prema drugosti, pokušaj da se drugost razumije, da se prihvati neantropocentričnost (hrišćanstvo?  ) naspram racionalizma, modernizma, humanizma... primjenjuje se tako da najnesimpatičnije čudovište u istoriji horor filma (The Thing) bude proglašeno liberalnim primjerom odnosa likova i publike prema drugosti. Kako je to uopšte moguće, pa svakako nećete dobiti objašnjenje od autora članka.

Sve bi još i imalo bar minimalnog smisla da se prilikom objašnjavanja dihotomije konzervativno/liberalno nije pozvao na Robina Wooda, a taj tip bukvalno za The Thing kaže da je to čudovište sasvim nepopravljivo, da sa njim nije moguć nikakav liberalan kontakt. Tako ispada da Wood prilikom definisanja konzervativnog i liberalnog u hororu tvrdi suprotno za The Thing od autora koji ga citira, i pogrešno koristi Wood-ove kategorije konzervativnog i liberalnog. Što bi reko Mali Budo, svijet je džungla (konzervativni svetonazor), ili si tigar ili si plijen.

Jedino što vadi autora u čitavoj priči ne vadi ga od porazne gluposti ovog članka. Naime, iz neke druge perspektive, koja se uopšte ne tiče varijanti horora i stvaranja nemira među likovima i publikom, nego nečeg što pripada nekoj specifičnoj teoriji horora, može se naći neko drugačije, ali sasvim marginalno značenje za film The Thing. Dakle, ovdje se jedno marginalno značenje potura kao opšte, i onda se na osnovu tog posljednjeg semiotičkog sloja, na osnovu kojeg se možda može Karpenteru priznati genij, istovremeno film predstavlja kao udžbenički primjer liberalnog horor filma. To je besmisleno. To je film o konzervativcima i konzervativnom ponašanju prema bezličnom čudovištu i među samim ljudima, sa nijednom dobrom osobinom koju bi publika ili sami protagonisti prepoznali u drugosti. To je fakat, sve ostalo su učitavanja. The Thing može biti svašta i može biti kreativno tumačen, ali jedino što ne može biti jeste udžbenički primjer liberalnog horora.

2. Ista stvar i u slučaju filma The Exorcist. Pretpostavljeno je da je film udžbenički primjer (ovaj put) «najeksplicitnije konzervativnog horora», iako je u stvari ova drugost, iliti čudovište bar miliamper slabije ljigavosti, strave i nadmoći u odnosu na The Thing. Ne samo zbog navedenih stvari koji ga svrstavaju uz film The Omen, u smislu da se demon pojavljuje u jednom prilično problematičnom susjedstvu prepunom političkih i privrednih moćnika koji rade o glavi čitavoj planeti... nego i zbog sasvim patetične činjenice da je taj demon ipak napustio djevojčicu kada je lijepo zamoljen, što Stvor nikad ne bi učinio. Šalalalala...

Prosječan Amerikanac zasigurno je svjestan šta je Džordžtaun, i taj sloj značenja on ne propušta, a autor ga bukvalno decenijama propušta, pošto, koliko vidim, u bar dva članka i jednoj monografiji ne spominje džordžtaunski aspekat priče. Dakle, umjesto temeljnog bavljenja svim aspektima filma autor se drži pijanih plotova nekog očigledno ograničenog teorijskog pristupa hororu, a ne provjerava druge izvore podataka, druge pristupe i perspektive, niti samostalno analizira film. Zbog toga propušta nešto što svaki Amerikanac zna, a to je šta uopšte jeste Džordžtaun. Napokon, propušta da primijeti i da upravo demon, a ne pop, ubija liberala u filmu. Pretjerano histerisanje u vezi bilo čega hrišćanskog dovodi autora do pogrešnih zaključaka. To ne znači da u Egzorcistu nema ničega konzervativnog, to samo znači da to ne može biti udžbenički primjer konzervativnog horora, kao što Stvor ne može biti model liberalnog.

3. Naizgled najmanja, slučajna greška, ali još jedan primjer suviše površnog posmatranja sopstvenog predmeta istraživanja, odnosno, u suštini nikakvog istraživanja. Kao i u slučaju Egzorcista, za film Deveta kapija autor u bar tri navrata u proteklih deset godina ponavlja da je cura iz filma personifikacija đavola. To valjda što je babi milo pa joj se i snilo, i ko o čemu baba o uštipcima. Međutim, gore navedeni dokazi postavljaju curu u rang vještice ili đavolovog šegrta, ona leti bez metle, baja nešto po Korsovom čelu, na kraju vodi ljubav sa njim paralelno sa slikom na kojem je sam Korso prikazan kao sedmoglava aždaja. U samom filmu ima nekoliko momenata kojima se potvrđuje ako ne šta jeste, a ono šta cura nije, a slika na kraju maltene je nesporan i očigledan dokaz, međutim, autor je i to propustio da čitavih 10+ godina uvidi.

4. Termin paradigma je neadekvatan. Prvo, čitave nauke jedva da imaju par paradigmi, a ispada da jedan horor žanr ima tri komada. Pritom, termin nije ni propisno definisan. U jednom trenutku se povezuje sa «žanrovskim svetonazorom», a potom ispada da čak unutar tih svetonazora postoje radikalno drugačija, konzervativna i liberalna značenja. Čemu to vodi, ka 6(66) paradigmi? Štaviše, na jednom mjestu se kao sinonim paradigme koristi fraza «varijanta horora», što tek povlači za sobom koliko ovo palp štivo ne drži ni do kakve preciznosti, samim tim naučne relevantnosti, i koliko autor ne haje šta piše. Paradigma opisuje opšte odnose, opšte sukobe, opšte sve, i ne spušta se na niže nivoe ili varijante koje izučavaju neke specifične teorije. Ako nije tako, onda filologija ide protiv ipak najautoritativnije definicije paradigme, kod Tomasa Kuna, a pritom ne shvata koliko pozajmljuje od psihologije, sociologije, ontologije... ako je nešto sociološka paradigma kako može biti paradigma nekog žanra.

U članku, naravno, ima još nesuvislosti, poput totalno salatarskog pojma «metafizički strah» ili nepostojećeg pojašnjavanja zašto vampiri ili zombiji nisu pobunjena priroda, ali većina se uklapa u okvir kada se jasno i precizno neantropocentrično veže za konzervativizam a liberalno za humanizam. Iako postoje izvjesne savremene antihumanističke teorije koje nisu konzervativne, ili bar nisu potpuno konzervativne, one jednostavno ne mogu da posluže za pokazivanje udžbeničkih primjera bilo čega, pa ni horor filmova. U stvari, kada bi se te teorije primijenile, ovaj članak uopšte ne bi ovako izgledao, pošto ne bi imao ni isti cilj ni metodologiju. No autor realno jedva da ima bilo kog pojma o npr. Fukou ili Kitleru i njihovim antihumanističkim teorijama, tako da nema bojazni da su oni iskorišćeni čak ni minimalno.

Metodologija je ovdje s koca i konopca, ne zna se ni koji metodi su ovdje uopšte korišćeni, i to bukvalno. Jel analiza korišćena? Da jeste, ne bi bio propušten Džordžatun. Iz traljave analize i traljave dihotomije, kao i traljave generalizacije (sve obični metodi logičkog mišljenja, vjerovatno nepoznati autoru) slijedi i traljava klasifikacija. Šta zna mali Mujo šta je hipotetičko-deduktivna metoda? Štaviše, glavni termin iz naslova nije ni definisan, prosto se koristi bez objašnjenja šta je paradigma, a ono što jeste definisano (konzervativno/liberalno, (ne)antropocentričnost) pogrešno je shvaćeno i pogrešno primijenjeno. Iz kilavo rođenog i kilava dedukcija. I to je sve primijenjeno na filmove čiji su sinopsisi drastično izvrnuti, pervertirani (zanemaren Džordžtaun u Egzorcistu, promašeni umišljaj da je cura personifikacija đavola u Devetoj kapiji, nepostojeće liberalno viđenje čudovišta u Stvoru) kako bi se prilagodili totalno manjkavoj metodologiji. Mislim da u stvari autor nikad u životu nije držao u rukama običnu knjigu metodologije, i upoznao se sa osnovnim metodama logičkog mišljenja, što je česta pojava, jer prosto pretpostavljaju da znaju šta dedukcija ili klasifikacija jesu, i onda potpuno promaše stvar. Ali zasigurno je najgore to što ni sam opis sadržaja posmatranih filmova nije ispravan, gdje su krupni elementi propušteni (samo mjesto radnje u Egzorcistu, sam obrazac ponašanja likova u Stvoru, sama suština jednog lika u Devetoj kapiji).


Sve u svemu, vrlo zanimljiv članak, bilo je zabavno.

[Krsta Klatić Klaja]

Рођено за скриншот!

[Alexdelarge]

Pre nekoliko dana iz štampe je napokon izašao zbornik Krv: književnost, kultura. Izdavač je Balkanološki Institut SANU, a priredile su ga dr Lidija Delić i dr Mirjana Detelić (potonja, nažalost, nije doživela njegov izlazak). Pošto je tema ovog zbornika naučnih radova jedan od fundamentalnih motiva i ikonografskih znakova horor žanra, bilo je neizbežno da i ja priložim rad, i to pod naslovom POETIKA SPLATERA: UMETNOST PROLIVANjA KRVI, kojim se i zatvara ovaj tom.

http://ljudska_splacina.rs/2016/10/krv-knjizevnost-kultura.html

[Alexdelarge]

Naime, kurentni, oktobarski broj magazina RUE MORGUE je veliki, dupli, noćveštičji (the big Halloween issue), a na korici ima glavnog junaka svog velikog temata – pogađate, Frankenštajnovog bezimenog stvora. Ali šlag na ovoj vesti je sledeći: autor kompletnog ovog temata, na punih 11 strana, sam upravo ja. Jeste, da ne pomislite da pišem samo naučne radove, poput ovoga nedavno izašlog, o ,,Poetici splatera" – u formi se održavam pišući i naučno-popularne tekstove, uključujući tu i ove za najbolji horor magazin na svetu, RUE MORGUE.

http://ljudska_splacina.rs/2016/10/frankenstein-in-rue-morgue.html

[Krsta Klatić Klaja]

Nadam se da si se javio urednicima časopisa da ispraviš greške poput promašaja da je djevojka personifikacija Đavola u Devetoj kapiji. Mislim, tvoja je intelektualna dužnost da kreneš s ispravkom, prilično je kršenje istraživačke etike da znaš da si pogriješio a da to ne popravljaš, iako časopis ima sasvim pristojnu proceduru privremenog povlačenja rada. Uzdam se u to da si moralna gromada i da si već povukao korake u tom pravcu, ali za svaki slučaj da te podsjetim.

[Agota]

Šta plaši majstore strave i užasa?

https://www.theguardian.com/film/2016/oct/29/halloween-what-scares-john-carpenter-slipknot-blair-witch-project

[Krsta Klatić Klaja]

Društveni aspekti horor žanra u jugoslovenskom filmu od 1973. do 1990. godine

Lazarević-Radak Sanja

Sažetak

Izdvajajući deset jugoslovenskih filmova koji koriste efekte horora, ukazujem na mogućnosti njihove klasifikacije oslanjanjem na žanrove sa kojima se prepliću, krećući se od tematizacije demonske seksualnosti žene, koketirajući sa filmom apokalipse, socijalne drame, ontološke drame, slešer filma i velikog narativa o geopolitičkoj sudbini ovi filmovi ispisuju auto-reprezentativni narativ čije čitanje otkriva samo-kritiku, preipsitivanje istorijskih narativa i vrednosti socijalističkog društva. Čitanje socijalnog podteksta jugoslovenskog horora zasniva se na kombinovanju antropoloških pristupa i psihoanalize filmskog narativa.

Ključne reči
Jugoslovenski horor; filmski diskurs; antropološki aspekt; psihološki apsekt;
vrednosni sistem

http://scindeks-clanci.ceon.rs/data/pdf/0023-5164/2016/0023-51641650271L.pdf