129,864,880! to samo do nedelje...

[Mica Milovanovic]

Pročitao sam sve što si napisala o 2312. Deluje zanimljivo. Ono što me plaši jeste debljina knjige...
Da l' da se toga hvatam... Da li je to zaokruženo delo ili deo nekakve buduće pentalogije...

[PTY]

 Roman je i samostalan i zaokružen, nema naznaka ni za kakve nastavke, a bogami ne vidim za njih niti mesta, osim ako KSR odluči da sa istim likovima isforsira novi zaplet, što ne verujem. Isto tako, u širem smislu to jeste univerz Mars trilogije, ali 2312 se ne oslanja na samu trilogiju osim u krajnje sporednim detaljima kad se ovlaš pominje ili kolonistička istorija ili sama politika marsijanske vlade, što mu više dođe kao neki kuriozitet koji je malko jasniji onima koji su čitali Mars ali uopšte nije neophodan. Inače, što se stila tiče, 2312 je stilski razbašureniji od Marsa, malko ekstravagantniji kad je o smenjivanju POVa reč, ali i pored toga ostaje prilično linearan i direktan i lak za praćenje.

[Mica Milovanovic]

Hvala. Mislim da ću ga uzeti...

[PTY]

Elem, sad se već nakupilo dovoljno materijala da poredim i premerim mlade snage modernog SFa čisto na njegovim prvencima objavljenim u ovoj deceniji, pošto je sasvim moguće da će neke od njih (naravno, to se ne odnosi na Mehaničku devojku, ali na taj roman se osvrćem kao prvi u nizu) zaobići ne samo nominacije za značajnije žanrovske nagrade, nego i sam hajp koji zaslužuju. Nije to ništa strašno, zapravo se to dalo i očekivati, jer žanrovska produkcija je ogromna a mehanizmi iza nominacija su poprilično inertni i sasvim je očekivano da u njima veću prednost imaju neka aktivnija i duže prisutna imena. Ali samo zato što je to očekivano, ne znači da je i pravedno, bar meni: čini mi se da trenutne nominacije favorizuju autore kojima je ta posvemašnja "prisutnost" jedini kvalitet u skorije vreme. No dobro, sve će to doći na svoje, eventualno.


Debi romani koji me ovde zanimaju dele taman dovoljno zajedničkih karakteristika da oforme nešto više od trenda koji se uobičajeno prepozna kad god je u pitanju eksploatacija trenutačne egzotike u žanrovima fantastike. Jedan od takvih trenutačno egzotičnih pravaca u fantastici ima lako prepoznatljive etno-folklor tonove, i svakako je zanimljiv sam po sebi, makar zato što je itekako zapažen u nominacijama za žanrovske nagrade: Nnedi Okorafor (Who Fears Death), Karen Lord (Redemption in Indigo) i Lauren Beukes (Zoo City) tu prednjače, i lepo je videti da žene nose primat u nekom trendu, i to je već tema za prvu kontroverzu, čim se suoči sa rezultatom ovog konkretno premeravanja, u kom šnjur sa lakoćom nose i odnose muškarci.   


Debi romani koji me ovde zanimaju su The Windup Girl (Paolo Bacigalupi), The Games (Ted Kosmatka), Soft Apocalypse (Will McIntosh) i Seed (Robert Zeigler).












(Naravno, prva nesrazmera u odmeravanju sa navedenih autoricama biće upravo po pitanju autorskog iskustva, ali to i nije toliko bitno za ono najglavnije poređivanje trendova, pošto su tu razlike ionako primarno žanrovske.)


Glavne tematske značajke muških debi romana bi se mogle svesti pod ekstrapolacijski futurizam, transhumanizam i eko-distopije.  Koliko god ova 4 romana bila različita u svojim nijansama obrade ovih tema, toliko su i zapanjujuće slična po pitanju svetonazora svojih autora, a upravo to i jeste onaj najbitniji zajednički nazivnik koji njihove romane izdvaja u podskup koji je ipak nešto više od pukog trenda. Sva četvorica se bave striktnom ekstrapolacijom, znači da formiraju svoje pogodbene svetove na bazi prilično predvidive eskalacije zatečenog stanja; sva četvorica nude futurizam u striktno distopijskim okvirima, znači da predviđaju da će nam budućnost biti znatno gora od sadašnjosti, bar po merilima kojima se danas služimo; sva četvorica se slažu da je ekološka katastrofa neminovna, znači da smatraju kako današnje društvene i političke aktivnosti po pitanju izbegavanja mogućih katastrofa neće uroditi željenim plodom; sva četvorica nude transhumanističke platforme kao polaznu tačku pogodbenih svetova, znači da smatraju kako današnje kontroverze imaju samo jedan ishod, što milom što silom; sva četvorica dopuštaju mogućnost da se tehnološki prevrat zbiva uglavnom nesankcionisan od strane zvaničnih društvenih i političkih struktura, znači da dopuštaju mogućnost ilegalnog prevrata, što je već samo po sebi kiberpankovska premisa društvenjačke apokalipse u kojoj je neuka i nesposobna većina osuđena na propast uglavnom zato što ne uspeva da održi korak sa najsofisticiranijom vrhuškom sopstvene tehnologije. (Ili, bolje rečeno, zato što ne uspeva da kontroliše i predupredi njene zloupotrebe.)


Ali prva i možda najznačajnija zajednička odskočna daska za ova 4 romana je svakako njihova nepokolebljivo žanrovska vizura, koja im omogućava da te duboke kontroverze plasiraju kroz onu vrst zapleta koji se daleko komotnije osećaju u populističkom delu žanra, onome koji ne insistira odviše na moralizacijama tipa ko je to bio za sve kriv i šta je to trebalo da se uradi pa da se takav pogodbeni svet spreči. Paradoks je da upravo u tome i leži njegova ozbiljnost i uverljivost, pošto takvo stanje stvari uglavnom i jeste najbliže surovom realizmu: koliko god mi hteli da verujemo da su uzroci ma kakve apokalipse singularni, oni to nikada nisu. Za tragedije globalnih razmera nikada ne postoji singularni krivac, one su poglavito rezultat mnogobrojnih negativnih aktivnosti i još brojnije pasivne pragmatičnosti. U tom smislu, ova 4 romana predstavljaju vrlo realističnu distopiju u kojoj su za predočene katastrofe svi krivi u adekvatnim srazmerima, a oni koji za sve to ispaštaju ionako nemaju nikakve koristi od bilo kakvog prepoznavanja i proglašavanja te krivice. Samo po sebi, to je ogromna mudrost kojoj svakako treba odati priznanje u bilo kom debi romanu.

[PTY]

Dakle, futurizam u ova 4 romana je striktno ekstrapolacijski, što će reći da ne počiva na striktno fantastičnoj premisi, nego prosto intenzivira zatečeno stanje današnjice, a zaplet je u sva 4 romana ponajviše oslonjen na genetski inžinjering. The Games i Soft Apocalypse su tu žanrovski umereniji, i njihovi pogodbeni svetovi nude prilično umerenu skalu manipulacije sa genetskim materijalom, makar utoliko što je ili striktno ilegalna (Soft Apocalypse), ili relativno kontrolisana od strane zvaničnih struktura da ne dopre do glavnine populacije (The Games).  The Windup Girl i Seed su tu daleko više raskalašeni u žanrovskom smislu, pošto oba nude jasno distancirane humanoide kojima je uskraćeno prvo da budu prepoznati kao ljudska bića. Ali u sva 4 slučaja pogodbeni svet se ne oslanja na nedostižan tehnološki nivo koji bi podrazumevao bilo kakav prepoznatljiv fantastični element: kloniranje je danas već uveliko deo prakse, a ni sama genetska modifikacija odavno već nije u domenu isključivo teorije: od tog nivoa pa do Emiko u The Windup Girl i do Advokata u Seedu deli nas samo mali korak koji u sebi naizgled i nema jaku primesu fantastike. Dilema je zato premeštena na striktno moralni i etički teren - da li smemo da uradimo ono što očigledno možemo?


The Windup Girl i Seed odgovaraju na to pitanje koristeći liniju manjeg otpora, liniju u kojoj je odgovor pozitivan ali ujedno i ilegalan. U neku ruku, to i nije novina, poštonas podseća na relativno izraubovani koncept "ludog naučnika u podrumu", kojemu je sama tehnološka premoć bila dovoljno opravdanje da zaobiđe sve moralne i etičke dileme po pitanju društvene prihvatljivosti znanja kojim raspolaže. U tom smislu, Seed ima malu prednost nad Windup Girl a i nad The Games, makar zato što se u njemu moralni izbori ne opravdavaju samo ekonomskim profitom, kakav je čak i u žanru već odavno prepoznat kao dostojan samo samo gnušanja i ničeg više. The Windup Girl ne nudi moralna opravdanja za stvaranje Emiko i ostalih humanoida - njihova svrha i funkcija je da budu robovi-radnici i seksualni objekti i ništa više od toga, ali Dizajneri i Advokati u Seedu imaju funkciju koja je zahtevnija, svrhovitija i čija je svrha da obezbedi neku vrst dostignuća koje bi, makar u teoriji, ipak bilo korisno za ljudsku vrstu u celini, baš kao što je frankenštajnovskom naporu data ta pretenzija. The Games nudi bioinžinjering upregnut u brutalno kapitalističke svrhe profita i zabave, a Soft Apocalypse nudi još i ponajmanje optimizma po tom pitanju: glavnina napora uloženog u bioinžinjering usmerena je na čistu (samo)destrukciju očajne i pobesnele ljudske vrste i ništa više.


Naravno, tu je reč samo o zapletima koje ovi romani nude, a oni su već prepoznati kako prilično populistički po svojoj prirodi. Ali worldbuilding u sva 4 romana nudi znatno sofisticiranije konstrukcije nego što bi tako jednostavni zapleti u suštini potraživali, tako da se doimaju više namenjene samim dilemama koje sami autori proračunato nude kroz svoje zaplete: šta mi to zapravo očekujemo od budućnosti i, još važnije, šta mi to smatramo da zaslužujemo. U suštini, to su moralne dileme koje razmatraju šta smatramo ispravnim a šta pogrešnim, koji su to izbori čije bi nas posledice najviše zadovoljile, kojim se to putem stiže do blagostanja na pojedinačnom i globalnom nivou, i ono najvažnije, šta mi to od budućnosti očekujemo i šta to smatramo da nam ona duguje. Svaki pojedinačni roman kroz zaplet nudi priliku da se lociraju problemi koje valja prevazići, da se prepoznaju neprijatni izbori koje je nužno napraviti, da se na to reaguje odmerenom akcijom i da se, na kraju, preuzme odgovornost za posledice te akcije. U istom dahu, sva 4 romana pokazuju da nismo odviše uspešni ni na jednom od tih koraka, ali, paradoksalno, niti jedan od 4 romana ne tvrdi da smo i na jednom od ta četiri koraka očigledno pogrešili. Naprosto, čovečanstvo kao celina ima daleko veći problem sa preciznom procenom šta to zapravo želi od svoje budućnosti, negoli što ima problem sa odlukama i akcijama koje preduzima u naporu da do toga dođe. Ili bolje rečeno, oni koji znaju šta bi se moralo učiniti za prosperitet vrste nisu voljni da se sami oko toga potrude niti znaju ko bi to zapravo trebalo da uradi, a oni koje ne mrzi da aktivno deluju uglavnom imaju kratkoročne i sebične interese. A pošto se to prepoznaje kao značajka naše vrste otkako postoji sama civilizacija, distopije su generalno postavljale klasično pitanje zašto bi se od budućnosti uopšte očekivalo nešto drugo, ako se već ima u vidu da se te karakteristike čoveka nisu promenile? Ova 4 romana subverzivno izvrću to pitanje da bude samo sebi odgovor: ako smo uvek takvi bili, a danas smo ovde gde jesmo a i dobro nam ide, onda... u čemu je onda tačno naš problem?

[PTY]

U čemu je tačno naš problem sa genetskom manipulacijom? Zašto nam ona služi kao bauk na kome se grade distopije?


Prvo što pada na pamet je prastari argument "normalnog" vs. "nenormalnog", ali, gde je tačno granica između to dvoje? Granica je, naravno, podložna promenama, fluidna i ne uvek lako prepoznatljiva čak ni za stručna lica koja nad time agoniziraju po dužnosti. U svakodnevnom životu, granica "normale" po pitanju čovekove fizičke i psihičke augmentacije znatno je pomerena od, recimo, stanja stvari u 19tom veku, da sad i ne zalazimo u mračni srednji vek: implanti, prostetici, pejsmejkeri, hirurške promene pola i kozmetičke operacije su svakako znatno van granice koja je u ono doba označavala normalu, pa ipak, teško da bi ih se danas tako moglo sortirati. Bioinžinjering je samo logičan nastavak te dileme, a a podozrenje sa kojim ga danas merkamo ukorenjeno je u naš bazični strah sa kojim dočekujemo i prihvaćamo svaku radikalnu izmenu zatečenog stanja. Za žanrovske potrebe, fluidnost granice je hrana za imaginaciju, a dilema oko bioinžinjeringa je samo novija varijanta još uvek neistrošene dileme oko kiborgizacije: kad to tačno čovek gubi ljudskost u procesu kiborgizacije? Žanr i dalje glođe tu sve manje sočnu kosku a rezultati te aktivnosti doveli su neke pretpostavke čak i do granice opšte prihvatljivosti još tamo sa Mekafri i njenim Brodom koji je pevao. Za očekivati je da će savremeni SF probavljati ideju transhumanizma sa istim entuzijazmom sa kojim probavlja kiborgizaciju, a u međuvremenu, sasvim je moguće da će ga stvarnost laganim hodom dostići a možda čak i prestići, usput ležerno odvajajući trivijalnosti od realnih prospekata. Ali do tada, žanrovska proza ima ceo taj teren za sebe, a on jeste kontroverzan baš koliko je i širok, dok svojim angažovanim scenarijima procenjuje i kritikuje i upozorava na tehnologije u povoju.     


Pošto su ova 4 romana angažovana na transhumanističkoj platformi, red je primetiti da pojam transitory human podrazumeva fizičko i mentalno evolutivno unapređenje koje kompletira čoveka sa njegovim najsofisticiranijim tehnologijama, a to znači da je logičan nastavak upravo one evolucije koju je žanrovski prepoznao kiberpank. Biopank u ova 4 romana samo upotpunjuje ideju koja je lansirana sa Moli u Neuromanseru, s tim što može i da se dodatno poigrava sa pominjanom granicom prirodnog vs. neprirodnog utoliko što mehanički dodaci kiberpank ikonografije tu maltene mogu i da otpadnu kao... prevaziđeni. Heh. Svejedno, uz pomoć biomaterija i bioelektronike sasvim je lako zaturiti žanrovsku granicu koja razdvaja genetski modifikovano ljudsko biće od kiborga ili androida, a kad se uz to još pridoda i AI motiv, onda je bauk istinski kompletan.


AI motiv iz The Games je neka vrst prelaznog oblika između virtuelnih svetova u kojima funkcionišu Kejs iz Neuromansera i Dizajneri iz Seeda, s tim da očiglednu prednost odnose Dizajneri, koji uživaju sve kiborške privilegije bez žrtvovanja tela tehnološkom metalu.  Bauk koji AI predstavlja podjednako je nedefinisan i više leži u domenu gotovo praznovernih predrasuda nego u racionalizovanom strahu od... čega, zapravo? U kom to domenu bi inteligentan kompjuter mogao da postane opasnost za ljudsku vrstu u celini? U kom to tačno momentu hiper-inteligentna mašina posrće pod kompleksom boga i stiče malicioznu prirodu koja joj nalaže da skuje masterplan i okrene se protiv čoveka? Ideja je svakako naivna, pa čak i detinjasta u svojoj suštini, ali ipak, upravo ta bizarna kombinacija genetski modifikovanog čoveka i AI sve češće služi da predstavi transhumanizam kao konačnu opasnost koja uglavnom služi da nam markira granicu između prirodnog i neprirodnog.


Oduvek je bilo naivno pretpostaviti da će ljudska vrsta zadržati fizičke i mentalne karakteristike svojih pra-predaka, ali ipak, žanr je dugo vremena nudio futurizme u kojima je čovek ostajao suštinski neizmenjen. Evolutivni napredak koji je žanr nudio nudio se uglavnom u mentalnom domenu, ali ni tu se nije ulazilo u transhumanističke finese, pa su čovek i njegova veštačka inteligencija ostali striktno razdvojeni. Futurizam Artura Klarka podrazumevao je da će čoveku od velike važnosti biti superkompjuter, ali samo pod miškom i u kokpitu broda kojim on jezdi svemirom u trodelnom odelu i kravati fosilizovane mode kasnih šezdesetih godina dvadesetog veka. U tom i takvom futurizmu, čovekov psihički i fizički profil je bio simpfliciran i neuzdrman čak i ondašnjim društvenim i političkim previranjima, a kamoli tehnološkim: to je bio i čovekov identitet i standard lepote ujedno. U poređenju sa njime, ova četiri romana nude čoveka koji bi u takvim standardima komotno mogao biti prepoznat kao biće sa druge planete.

[PTY]

 
Lančbrejk.   




Tako to već biva kad đavo ne da mira, pa se poklekne pred iskušenjem da se gvirne u saradnju Stivena Kinga i njegovog prozno talentovanog sina, to u jednom skromnoj (u svakom bogovetnom smislu te reči) novelici In the Tall Grass. Pompezno objavljena, pre par dana, kao samostalan naslov, novelica ima jedva četrdesetak strana, dok je ostatak izdanja popunjen isečkom iz Kingovog razvikanog nastavka za Shining: Doctor Sleep.

I ajde sad, fer je priznati da to ipak nije bog zna kakva patnja, s obzirom da govorimo o svega četrdesetak strana, a ispostavilo se da su isporučile i sasvim neočekivan benefit: iako kratka, novelica nudi isti mehanizam koji se vidi i u ostalim Kingovim romanima, samo što je ovde daleko upečatljiviji, pošto ga u romanima lako maskiraju Kingove stotine i stotine strana narativnog praznog hoda.  A mehanizam je prost koliko i efikasan: trivijalna situacija se obilato začini proizvoljnim bizarnostima, i onda se njena tako propisano stvorena egzotičnost crpi sa svih strana i svih mogućih uglova, sve do momenta u kom je i nama sasvim očigledno da se nema dalje kud, nakon čega stupa na scenu najproizvoljniji izlaz, pa se i njega filuje grotesknim bizarnostima i – to je to.

In the Tall Grass ima dvoje glavnih protagonista i samo dve scene: Cal i Becky, brat i sestra, u prvoj sceni se voze automobilom dok ne začuju dete kako izgubljeno zapomaže iz visoke trave duž autoputa. U drugoj sceni, Cal i Becky krenu u potragu za tim detetom u travi i... vrlo brzo shvate da su upali na teren na kom ne važe zakoni fizike kakve inače znamo.

Istini za volju, to važi i za Kingovo prozno ceđenje suve drenovine, zbog kakvog sam sebi obećala će Duma Key biti poslednji pročitani Kingov roman, pa kako mi bude. In the Tall Grass ne samo da mi ne uzdrmava tu odluku, nego je i dodatni argument u njenu korist. Scena "Cal & Backy u kolima" nam servira dubok istorijat brata i sestre: Becky ima 19 godina, Cal je 18 meseci stariji i toliko su bliski da ih zovu 'irskim blizancima'. Saznajemo čak i razlog za njihovo putovanje: Becky je u šestom mesecu trudnoće i zajedno sa Calom će odlučiti da li da dete zadrži ili ga da na usvajanje, dok njihova 8 godina stara Mazda rutom 400 ne stigne do scene broj dva.

U sceni broj dva dočeka ih izubijani Datsun na parkingu i dečije zapomaganje iz visoke trave pored autoputa. Becky i Cal krenu u potragu za detetom ali... trava je znatno višlja od njih oboje, i jednom kad se slučajno razdvoje, naprosto nisu više u stanju da se nađu. Izgubljeno dete i dalje zapomaže, pridružuju mu i glasovi roditelja, a Cal shvata da bez obzira u kom se pravcu kretao, sve više se udaljuje od autoputa i sve više zalazi u teren obrastao visokom travom. A onda nastaje kamerni užas kakav se već može i očekivati u kingovskoj natprirodnoj fantastici, predvidiv do banalnosti.

E sad, bez obzira na prepoznato klišeiziran, šablonski, by-the-numbers narativ, In the Tall Grass ipak nije nezanimljiva, daleko bilo. Pomalo nalik na omiljeni džank fud burger, sve i ako ste ga jeli stotinu puta, i sve i ako znate da će mu ukus biti potpuno isti bez obzira na džoint u kom ga kupujete i bez obzira ko ga pravio – opet je vam ukusan. Čak štaviše, budete ga željni čim ga omirišete, sve sa njegovim nezdravim sastojcima. In the Tall Grass je više Kingov nego Hilov što se radnje tiče, ali da nije Hila, ovo bi garant ispao roman od par stotina strana, tako da... nije baš da Hil ne ostavlja svog pečata, i hvala mu na tome. Ali iskreno, niko neće biti na gubitku ako zaobiđe In the Tall Grass.

[Anomander Rejk]

Ima on dosta recepata koje cedi, ali nekako uvek uspeva da te prikuje za stranice i da prosto ne možeš da ih ostaviš  .
Recimo u Under the Dome, ima već dosta puta korišten motiv ljudi u ekstremnoj situaciji, u zatvorenom prostoru ( Isijanje-hotel, Izmaglica-supermarket, Kudžo-automobil, itd ). Likovi su klasika, predvidivi skroz : lokalni moćnik iz sjene, nesposobni gradonačelnik, lokalna radodajka, heroj iz rata malo više predstavljen kao dobrica nego muškarčina, hrabra novinarka-kliše do klišea. Naravno kad žurka počne, lokalne dangube i siledžije postaju policajci, kreće i religiozno ludilo, i sve već xy puta viđeno i predvidljivo.
Sve sam to uvideo, i opet sam uhvatio sebe kako sam progutao 700 strana, žaleći što nema više.
Od prve strane me je kupio, od ,, tame koja čeka i ljude i mrmote'', pa do poslednje.
Nemam neko ni racionalno ni kritičko objašnjenje, jednostavno čovek poseduje neku magiju u pisanju, zna kako da dopre do čitaoca-čak i u onim delima gde ti mane prosto iskaču pred oči, i to ume da upakuje u nešto što ne možeš da ostaviš.
Barem kad sam ja u pitanju, mislim da mi on nikad neće dosaditi.

[Barbarin]

Da se nadovežem malo na Anomandera i radnja se vrlo verovatno dešava u Mejnu.

[PTY]

 Ne, ovo se zbiva u Kanzasu, valjda čisto igrrarije radi... Toto, I've a feeling we're not in Kansas anymore. 

Ali sve to ustranu, ovo je stvarno čitanja vredno, makar samo zato što je receptura svedena na skeleton i lako se može videti (a bogami i predvideti) svaki pojedinačni korak. U pitanju je zapravo klasična tročinka, s tim što je zadnji čin epilog koji nema direktne veze sa originalnim akterima, nego samo naglašava cikličnost: novi auto, sa novom ekipom, staje pored Mazde u kojoj su se Cal & Becky dovezli zato što čuju Becky kako zapomaže iz visoke trave pored puta. Dakle, vraćanje na početak.
Što se tiče prve scene, sa Cal & Becky u automobilu, to je klasična kingovska manipulacija biografskim podacima u svrhu karakterizacije, i tu se pominje samo ono što likovima pravi portrete kakvi su Kingu potrebni za radnju. U ovom slučaju, naglasak je bio na bliskosti između njih dvoje, i ti kao čitalac već možeš da naslutiš da će se sam zaplet itekako oslanjati na ekstremne situacije bazirane upravo na snazi te veze, nekako u smislu da li će ta bliskost između Cal & Becky biti ultradokazana ili skroz dovedena u pitanje. 

Ali druga scena je pravi dragulj za analizu recepture, jer je to ona vrst postavke koja autoru limituje poteze taman do onog stepena u kom ti kao čitalac možeš da se igraš predviđanja – šta će King sad da uradi? Okej, Cal & Becky su ušli u travu, ne uspevaju da nađu to izgubljeno dete, njegov glas odzvanja uokolo kao da sumanutom brzinom trči u krugu oko njih, čas levo čas desno. Naravno, oni mu svo vreme govore da stoji mirno, da se ne pomera, a on svo vreme tvrdi da se zaista i ne pomera -  i to je taj prvi nagoveštaj Kingove fantastike koja te je već istrenirala da iz opcija na raspolaganju izabereš upravo iracionalni rezultat, dakle, da veruješ da dete govori istinu, iako se protivi svakoj logici. Sledeći logičan potez koji očekuješ je da će Cal & Becky i sami biti razdvojeni i da će se uzalud tražiti, isto kao što su tražili izgubljenog dečaka, i naravno, upravo to se i desi. I tu je opet  limitovan broj autorskih poteza: trava ipak nije toliko visoka za  Cala & Becky, oni mogu da se vide ako istovremeno skoče uvis. Koji dalje potez? Pa naravno, Becky je trudna, i ne može da skače. Ali Cal može, pa... kako ga sprečiti da nađe Becky? Pa, tako što se uvodi kao smetnja dečakov otac, čije iracionalno ponašanje odaje ubilačke namere i Cal & Becky se odjednom više ne pokušavaju pronaći, nego se trude da umaknu ludom Rossu. Ludi Ross nema nikakvih problema da nađe Becky u travi, baš kao što ni dečak više nema nikakvih problema da pronađe Cala. I šta sad Calu preostaje? Da uništi travu, to ne može, iako je pokušao da je zapali, a znamo već da je toliko blizak sa Becky da neće prezati ni od čega da je nađe i spase od ludog Rossa - dakle, Cal se obraća dečaku za pomoć, i dečak ga odvodi do... hm... nekakvog magičnog kamena... koji... uh, daje nekakvu natprirodnu moć onome ko ga dotakne dlanom, i onda, Cal odjednom može da se orjentiše u travi dovoljno da pronađe Becky, ali nju je već ludi Ross pretukao i izgubila je bebu, i na samrti je, i Cal je spašava tako što je hrani komadima nekog mesa... jelte, pogađate već...

Sve u svemu, ovako u sižeu, može se slobodno reći da je to gomila proizvoljnih bizarnosti i generalnih baljezgarija, ali... jednom obrađene Kingovom recepturom, one sasvim okej funkcionišu, pogotovo u ovako kratkoj formi. Kad god naracija naleti na finalni zamor materijala, King je osveži nekim novim momentom – ili iracionalni motiv, kao što je taj magični kamen, ili bizarni, groteskni motiv kao što je to jedenje bebe – i to naraciji dadne erg ili dva da odmigolji do idućeg zamora materijala, i tako sve do kraja. Mislim, eto, u ovom slučaju rezultat nije bog zna kako impresivan, ali u slučajevima kad je  materijal bio idejno bogatiji, imali smo neke od odličnih romana, zato je King ono što jeste, to mu se jednostavno ne može osporiti.

[Barbarin]

Lepo 

[PTY]

Weston Ochse: Blaze of Glory, Douglas Clegg: Coming of Age




Oktobar je bio mesec horora, kako priliči i dolikuje, i za to se pobrinuo The Halloween Horror Bundle, koji je ponudio osam aktuelnijih horor naslova za vrlu razumnu cenu. I naravno, kako to već bude sa kupovinom na veliko, našlo se tu za svakog ponešto, mada priznajem da sam tu našla ipak malko manje nego što sam se nadala. Sve u svemu, ovogodišnju Noć Veštica su mi uglavnom zadovoljavajuće garnirala dva naslova iz HHB paketa: Weston Ochse, sa njegovim ultrapalpičnim i na momente zdravo urnebesnim Blaze of Glory, i Douglas Clegg sa tri novelete objedinjene pod naslovom Coming of Age.









Blaze of Glory ima prilično zanimljivu istoriju koja uvelike objašnjava njegovu raskalašenu i na momente zdravo urnebesnu filmičnost -  Weston Ochse je po svojoj prilično zapaženoj ranijoj noveleti Once upon the End napravio scenario za B Monster Movie na tragu Tremorsa. Scenario je doživeo tragikomičnu sudbinu koju Ochse skoro pa dirljivo saopštava u pogovoru za roman, što je već samo po sebi zanimljiv tračeraj iz, kako to sam Ochse naziva, "secretive cloak-and-dagger nature of the individual production companies", u ovom slučaju predstavljenom kompanijom Amen Ra (Wesley Snipes). Tragična sudbina tog scenarija rezultovala je ovim romanom, a sam Ochse tvrdi da je usput i poneo kući nekoliko vrednih zapažanja po pitanju šta ne raditi i i čemu ne pričati u drobilici holivudske mašinerije.




Blaze of Glory u svom apokaliptičnom setingu nudi paletu urnebesnih protagonista - đubretara, prodavca polovnih automobila, prostitutke, babe ovisne o kraku - koji proživljavaju smak sveta za koji su zaslužni... pa eto, vrlo zubati crvi, u raznim oblicima i dimenzijama, od ogromnih koji gutaju solitere, pa do krajnje sićušnih, koji jedu ljude, i to bez njihovog znanja. Za pristojnu horor-komediju skoro pa da i ne treba više od toga, a ako i zatreba, Blaze of Glory nudi i dodatne biseri retkih načina kojima se ljudi mogu crvima suprostaviti: dovoljno je pomenuti samo slanu vodu i temu iz filma Rocky pa da se dimenzije urnebesa u ovom romanu donekle naslute.











Coming of Age Douglasa Clegga je odabran da udari kontru silnoj parodiji horora kakvu je obezbedio Blaze of Glory, ali alas, izgleda da je to lakše očekivati negoli i dobiti. Clegg je svakako jedan od horor pisaca od kojih se nešto takvo moglo očekivati, još tamo od njegove I Am Infinite; I Contain Multitudes ali, istini za volju, Coming of Age to dokazuje samo u odličnoj prvoj noveleti Purity. Cleggov opus sve više preplavljuju žanrovske parodije u formatu teen angst natprirodnih bezvezarija  i to variranje kvaliteta Cleggove proze ostaće mi večita misterija, baš koliko i njegovo insistiranje na pristupima koji mu maltene obećavaju infantilnu inferiornost. Moguće da je u pitanju podilaženje publici iz čisto ekonomskih razloga, i nije da nemam razumevanja, ali ipak! postoje i limiti za ugađanja autoru od strane publike, i ja se opasno bližim svome, jer otkrivam da mi postaje sve napornije pamtiti i ceniti Clegga po impresivnim ali i vrlo retkim blistanjima u domenu psihološkog horora.   

[PTY]

Kim Lakin - Smith: Cyber Circus










Ovaj zadivljujuće raskošan roman nudi vrst fantastike čija mi definicija i posle ponovnog čitanja jednako izmiče: delikatna mešavina prepoznatljivih elemenata SFa i weirda proizvela je leguru do te mere izdašnu da ju je teško i opisati, a kamoli imenovati. Čak i samo prepričavanje sadržaja postaje poduhvat nezahvalan koliko i neadekvatan, i to do te mere da i sama sa negodovanjem ispraćam slična sažimanja u rivjuima.   













U nekoj nedefinisano postapokaliptičnoj budućnosti, Cyber Circus je stimpankični cepelin u kom mala grupa biomorfa krstari opustošenom i unakaženom Zemljom, zabavljajući njeno retko i isto tako unakaženo stanovništvo cirkuskim atrakcijama. Herb je vlasnik Cyber Circusa a ujedno i vlasnik svakog pojedinog člana ekipe biomorfa, to u neo-robovlasničkom smislu te reči: Nim je prostitutka čija je koža genetski modifikovana da svetli u skladu sa njenim raspoloženjem, Hellequin je HawkEye, kiborg, bivši vojnik tehnološki "unapređen" teleskopskim okom i osakaćenim emocijama, Pig Heart je vlasnik svinjskog srca i adekvatnog imunog sistema koji ga je eventualno pretvorio više u svinju nego čoveka, Rust je više vučica nego ljudsko biće, dok je hermafrodit Lulu verovatno jedini član ekipe sa devijacijom proizašlom iz čistog hira prirode. Pored njih, Cyber Circus obiluje nakaznostima svake vrste, to kako u ljudi tako i u životinja, pa opet... u svetu tako temeljito razorenom, ekipa Cyber Circusa nas se sve više doima kao ne samo poslednji ostatak ljudskosti, nego i krajnji bastion čovečnosti. Ostatak tog razorenog sveta više nego efikasno predstavlja D'angelus, svodnik i trgovac robljem, i njegova horda surovih i arogantnih plaćenika čija je pripadnost ljudskoj vrsti striktno nominalna, i pored genetske celokupnosti.


Uza sve groteskne bizarnosti koje članovi Cyber Circusa prezentuju svojim telesnim i intelektualnim mutilacijama, Kim Lakin - Smith uspeva da preko njih ponudi snažno i dirljivo samoposmatranje kakvo se inače nalazi u stradanjima koja prate obespravljene prozne gubitnike. Njihova neprestana borba sa životinjskim i mehaničkim delovima sopstvenog tela i psihe odvija se naspram prašnjave i jednolične pozadine postapokaliptično samrtnog sveta, time efikasno uklanjajući svaku pomisao na bolju budućnost koju bi pozitivan ishod takve borbe doneo: lako je stremiti ka dobroti kada znamo da ona donosi nagradu, ali kako stremiti ka dobroti čija je "nagrada" ista kao i ona koju nudi zlo? Taj naizgled paradoks nudi dodatnu dimenziju čovečnosti koju Lakin - Smith provlači kroz svoje prozno tkanje: unutrašnje i vanjske borbe kroz koje članovi Cyber Circusa krvare neretko imaju isti, tragični ishod.


Pored egzotičnog i izdašnog sveta koji je Lakin - Smith kreirala, i pored visokooktanskih akcija koje se u romanu nižu skoro bez predaha, lako je zapostaviti te finije detalje zbog kojih se roman ne povinuje uobičajenim klasifikacijama trenutačnog prepoznavanja krajnjih dometa. Cyber Circus je otud nenametljiv do granice understatementa, i tek znatno kasnije po čitanju zablista u punom sjaju svog dostignuća, zahtevajući od vas da mu se ponovo vratite, što je ujedno i najveći kompliment koji se prozi uopšte može dati: odlična proza, pribeležena majstorskom rukom. 

[PTY]

The Road to Hell, Paved With Telemarketers




http://www.nytimes.com/2011/10/20/books/damned-by-chuck-palahniuk-review.html?_r=0







By any definition of the word "decency" it's been a long time sinceChuck Palahniuk wrote a decent book. His lurid recent efforts, from"Snuff" (pornography) to "Tell-All" (movie-star gossip) to "Pygmy"(broken English from teenage foreign terrorists), have tried the patience of even his most die-hard fans. These books have been skimpy and tired enough to suggest that this "Fight Club" author has had all the fight drained out of him. But he shows new signs of life in "Damned," a book full of tastelessly hilarious gallows humor about a teenage girl in hell.

[PTY]

  Chris Beckett: Dark Eden



Dark Eden je planeta bez sunca i meseca, krcata egzotičnom faunom što leti, puzi i pliva, i florom što svetli i pumpa kipteće sokove i paru u hladni i mračni vazduh. U tom Mračnom Raju ima i ljudi, i to tačno 226 žena, 156 muškaraca i 150 dece mlađe od petnaest godina: zna se ne samo njihov tačan broj, nego i poreklo, jer svi su oni nastali od jedne žene i jednog mučkarca - Tommy i Angela, dvoje astronauta koji su pre 162 godine prisilno sleteli na mračnu planetu su drevni praroditelji svakog ljudskog bića u Mračnom Raju. Život te velike ljudske Porodice je skroman i tegoban, opterećen nakaznostima incesta, surovošću opstanka među krvoločnim predatorima i mutnim predanjima o magičnoj Zemlji sa koje su njihovi praroditelji potekli. Ljudi u Mračnom Raju opstaju u grčevitoj nadi da će ta ista Zemlje opet poslati moćnu letelicu, ovaj put da ih pokupi i vrati u okrilje zemaljskog svetla i toplote.
 
U toj i takvoj mučnoj rajskoj idili, mladi John Redlantern traži svoje mesto u Porodici i ne nalazi ga. Hrane je sve manje i sve se teže nalazi a Porodica raste iz dana u dan. Prirodni matrijahat, koji je uspostavila ponajviše činjenica da svako dete zna ko mu je majka ali ne i ko mu je otac, uslovio je Porodicu da sve te godine provede na istom proplanku, onom koji je pramajka Angela označila krugom od belog kamenja i za koji je obećala da će biti mesto sletanja spasilačke letelice sa Zemlje. Ali hrane je iz dana u dan sve manje a John Redlantern sve više veruje kako bi upravo pramajka Angela ohrabrila svako nastojanje da njena deca napuste privremeni logor i istraže ostatak mračne planete, prisvajajući ga tako kao sopstveni svet. Naravno, većina ljudi je protiv takvog poduhvata i John Redlantern ubrzo shvata kako borba za novo u svetu neretko podrazumeva i ubijanje starog, i ta kobna spoznaja unosi zmiju u mitski raj iskonske nedužnosti, sve iako mračan pod rasutim zvezdama.

                                                                       



Teško je odlučiti koji to pojedinačni kvalitet odlučuje da vam neka proza priraste za srce, što bi se reklo: možda je to u ovom slučaju ispovedna forma kojom vam protagonisti romana saopštavaju svoje najintimnije želje i strahove, možda je u pitanju dirljivost njihove borbe da sačuvaju iskonsku nedužnost u uslovima u kojima je više hendikep nego vrlina, a možda je u pitanju naprosto ona prastara alegorija kojom se svetovne spoznaje predstavljaju kao zmije u duhovnom Raju i sa kojom su bezbrojne generacije pre nas ljubomorno čuvale svoj paćenički status quo, iskreno verujući da đavo kojeg dobro poznajemo po pravilu ima manje i rogove i očnjake negoli onaj koji nas vreba sa onu stranu horizonta zbivanja i znanja. Dark Eden je dirljiva ispovest upravo o tom gubitku Raja u čoveku i čoveka u Raju, i ta najklasičnija od svih priča sa lakoćom pronađe put do čitalačkog srca.

Planeta Dark Eden je daleko od Raja kakvog inače zamišljamo: mračna, hladna i surova, ta planeta zasigurno nije namenjena ljudima pa zato i nema samilosti za bilo kakve ljudske slabosti. Ali opet, Dark Eden je prepun lepote kakvu jedino ljudi mogu da cene u punom sjaju njene egzotičnosti: ogromno drveće koje pulsira vrelinom i fluorescentne biljke i životinje koje nude jedinu svetlost u apsolutnom mraku bez sunca i meseca nude mračnu čarobnost koja bi bila potpuno izgubljena da nema upravo ljudi koji joj se jedini mogu iskreno diviti. Tako uslovljeni jedni na druge, živi svet Dark Edena i ljudi se najzad pronalaze na pola puta, uzajamno žrtvujući sve ono što do data smatrali neprikosnoveno svetim.

Beckett nudi vanzemaljsku scenografiju u jednom skroz prihvatljivo naturalizovanom maniru - sva flora i fauna ima prepoznatljiva zemaljska imena čija deskriptivnost u velikoj meri smanjuje jaz između nezemaljskog ambijenta i vrlo nam poznatih intelektualnih i duhovnih dilema. Nesumnjivo svestan svojih zanatskih mana, Beckett uspeva da upravo na njima sagradi šarm romana, nudeći ispovesti svojih protagonista isključivo u maniru dnevničkih zapisa, pri tom koristeći upravo jezik kao najglavnijeg protagonistu koji otkriva sve ono što sami likovi možda i ne žele da otkriju ili priznaju. Šarmantan u svojoj proračunatoj naivnosti, Beckett uspeva da sa velikom dozom optimizma i dobronamernosti secira bolnu i dirljivu činjenicu da je gotovo nemoguće doneti u svet nešto istinski hrabro i novo, a da se pritom ne ubije ili makar smrtno osakati sve ono staro što ga je i porodilo.

[PTY]

 






E-readers reading your reading: A serious invasion of privacy?

























In the light of a feature I wrote this summer, about how our e-readers can track our reading habits – complete, I'm ashamed to say, with the obligatory Orwell references – I thought I'd point anyone who's interested in the direction of this new report from the Electronic Frontier Foundation.


It's the organisation's latest guide to e-reader privacy policies, including Amazon's Kindle, Kobo and Sony, and it finds that "in nearly all cases, reading ebooks means giving up more privacy than browsing through a physical bookstore or library, or reading a paper book in your own home".

There's a handy chart, detailing privacy policies for nine different e-reading options; my own choice, the Kobo, "seems to have the capability to keep track of book searches because it indicates that it shares those searches with third parties", while the Kindle "logs data on products viewed and/or searched for on the device, and associates info with Amazon account".


This is information that I'm glad I know, but about which I'm afraid I can't get all that exercised. To be honest, anyone looking at what I bookmark and make notes on would be totally bemused – I often am, myself, when I look back. I feel there are bigger things to worry about than whether Kobo knows what page of Fifty Shades (no, not really) I'm currently on, or if the Amazon lot are astonished to see that not only has my husband got all the paper editions of the George RR Martin books, but he's just bought them all as ebooks as well as they were "too heavy to carry to work". And if, in the sheer deluge of books out there, it means these companies can better point me towards things I might like, then I'm not complaining. (At the moment Amazon is recommending I buy five books I can actually see, at this second, on my shelves, and which I'm sure I've already bought from them. Yes, I liked them - but it seems a bit of a waste... )


But anyway. Useful information from the EFF, which we should all be armed with, whatever we want to do with it. Here it is again. Have a read - and let me know if you think I should be more fussed ...

[Anomander Rejk]

Pročitao sam da će Skrobonja raditi i prevod nastavka Kroninovog Prolaza-Dvanaestorice.
Je li to neko možda čitao na engleskom, ustvari je li to izašlo već u svetu ili još ne ?

[PTY]

Izašlo je, izašlo, ali mene se nije baš dojmilo pa sam to i batalila tamo negde na petini, iako sam nakon čitanja Prolaza imala poprilično volje za nastavkom. U pitanju je vešto napisan šund koji je kanibalistički samom sebi dovoljan, žvače i prežvakuje sopstvene viškove i manje-više uspešno pravi od njih nešto nalik narativu ali ipak mu megalomanija dođe glave pa se nekako vidi i providi da tu i nema bog zna koliko idejnog materijala nego se sve svodi na veštinu kukičanja. E sad, nekom to dosadi pre, nekom posle, a meni je dosadilo na samom početku Dvanaestorice i ne verujem da ću se tome vraćati. Čekaću ekranizaciju.   

[PTY]

Tobias S. Buckell: Arctic Rising














Za ovo nedelo se neću ni truditi da sumarizujem radnju, nego ću blago maliciozno adaptirati sinopsis koji nudi amazon:


Polarne kape su gotovo potpuno otopljene i svetom vlada sveopšta trka za eksploatacijom naftnih zaliha na tom sad iznenada lako pristupačnom terenu. Primat tu nosi Gaia korporacija - u pokušaju da teraformira nove klimatske uslove, Gaia stvara super-uber-oružje koje ima moć da celu planetu... ma, znate već i sami kakva je moć u pitanju, to je plot iz asortimana svakog naprednijeg desetogodišnjaka. Pilotkinja Anica Duncan se tako obrela u zaveri koju vode vojne i komercijalne mračne senke iz abortiranih predložaka za Džejms Bond scenarija i u njenoj je moći, naravno, jelte, da odredi sudbinu sveta. I tako to.


E sad, ovo je jedan od onih romana koje inače uopšte ne dočitam, čim namirišem o čemu se radi, ali prevagnule su neke okolnosti zbog kojih sam ustrajala. Kao prvo, Tobias se em silno zahvaljuje nekim autorima čija imena bar meni podrazumevaju izvesnu preporuku (Karl Schroeder i Paolo Bacigalupi), em se u romanu bavi specifičnom temom koja mi po pravilu saopštava da autor ima ne samo fine ideološke instinkte, nego i angažovan stav koji je uvek dobrodošao ljubiteljima bliskog futurizma. Naravno, sve to sam saznala iz blurba, ali ipak, bože moj, od nečega se mora početi, a zvučna imena i sadržajan blurb su mi uglavnom bile dobre osnova za početak, to bar procentualno gledano.


Alas, Arctic Rising je iznimka od tog i takvog pravila koje me inače dobro služi, a pročitala sam ga uglavnom zato što sam htela sam da celovitije sagledam što me to tačno smeta, pošto takvu prozu uglavnom instinktivno izbegavam, pa nikad i nemam bog zna kako konkretnu primedbu. A ovaj roman je ne samo odličan kao primer (makar zato što je vrlo čitljiv), nego mi je i prilično reprezentativan za jedan deo novije produkcije koji kao da se specijalizovao u proizvodnji dobro upakovanog i fino ispoliranog šunda. Sad je već ta proizvodnja postala i formulaična, postoje sasvim vidljive komponente koje maltene garantiraju finalni izgled proizvoda, i prva od njih tu bi bila nekakav skroz karakterističan adolescentski pogled na stvarnost.


Kao prvo, Arctic Rising je prepun simplifikacija. Gotovo da i nema aspekta u tom romanu za koji bi se moglo reći da ima poštenu dubinu. Od same aktivne karakterizacije - koja se doima izuzetno plošnom ne zbog samog manjka informacije, nego zbog proizvoljnosti kojom autor uokolo mlatara nesrećnim likovima - pa do njegove nesuvisle potrebe da nam pasivno, preko naratora, didaktički sumarizuje karakterne osobine protagonista. Isto tako, zbog velikog broja skoro pa bespotrebno ekstravagantnih poteza protagonista, cela radnja se na momente doima kao čista improvizacija, čak i onda kada to uopšte nije, pa se protagonisti doimaju preopterećeni nekom potpuno infantilnom teatralnosti kojom ih Tobias trzavo vodi kroz scene, kao da su glumci u kabuki teatru. Dobar deo svega toga bi inače bio posledica diletantizma autora, ali problem je što se Arctic Rising u celini ne doima diletantskim delom, naprotiv, Tobias sasvim solidno barata zanatskim delom izvedbe. Rečenu patnju uzrokuje čisto idejni deo.


Kao drugo, Arctic Rising je zapravo parazit SF žanra, i kao takav spada u nekakav famozni žanr za sebe i sebi slične prozne mimike koji imitiraju žanrovske kanone iz čisto mejnstrimaški komercijalnih razloga. Naravno da se, po logici stvari, svaki futurizam automatski prepoznaje kao SF kanon, ali se sama tema ne može smatrati žanrovskom ako joj se pristupa na potpuno nežanrovski način, koji mi je u svojoj suštini prepoznatljiv upravo kao egzibicionistička alatka mejnstrima. Još gore od toga, Tobias temi ne samo da pristupa nežanrovski, nego je i ostavlja sasvim neiskorištenu, a time i nerelevantnu. Da, u futurizmu koji Arctic Rising nudi polarne kape su otopljene, ali to ni najmanje ne utiče na samu priču u kojoj se protagonisti jure mopedima i čamcima i avionima u sasvim savremenom maniru i okruženju. To što Arctic Rising preko naratora tvrdi da se nalazi voda baš tamo gde je, kao, u ovo naše vreme bio samo led, to nema ni najmanje veze sa samom pričom. Isto tako, Tobias krajnje proizvoljno nabacuje u konstrukciju geopolitičke kontroverze za koje didaktički tvrdi da su posledica klimatskog zagrevanja, ali one niti čine koherentnu celinu sa samom radnjom, niti su prepoznatljiv deo novuma (kojeg u biti ionako nema), niti imaju makar i najmanjeg uticaja na zaplet, niti ih Tobias iole analizira, a kamoli pokušava na njih adekvatno odgovoriti.


I to je, recimo, krvna slika žanrovskog parazita koji se prepoznaje kao SF na bazi automatizma, baš kao što bi svaki uradak sa samomislećim robotom bio SF, pa makar sve ostalo bilo doslovno prepisano iz Abbott & Costello skeča. Skoro da mi ponestaju reči da opišem prezir koji takva proza proizvodi u meni. Najgore od svega, ždere me fakt da Tobias sasvim pristojno vlada zanatskim delom izvedbe, verovatno zbog dobrostivog uticaja onih imena kojima se tako srdačno zahvaljuje, svestan da upravo to zahvaljivanje vredi trostruku težinu u komercijalnom zlatu. Ali idejno gledano, ovaj roman je mrtav i hladan i beo, samo se niko nije latio truda da mu to i otvoreno saopšti.

[angel011]

Slični problemi kao i sa Egzekutorkom, samo izraženiji, sudeći po tvom prikazu.

Znači, roman za preskakanje?

[PTY]

Znači, roman za preskakanje?

Kako za koga. 

[PTY]

Malo o proslogodisnjim knjigama u sirem krugu nominacija za poznatije zanrovske nagrade:


    HE'S BACK.
AND HE'S THE BIGGEST THING IN POLITICS.
He is the perfect presidential candidate. Conservatives love his hard-hitting Republican résumé. Liberals love his peaceful, progressive practicality. The media can't get enough of his larger-than-life personality. And all the American people love that he's an honest, hard-working man who tells it like it is.

There's just one problem. He is William Howard Taft . . . and he was already president a hundred years ago. So what on earth is he doing alive and well and considering a running mate in 2012?

A most extraordinary satire, Jason Heller's debut novel follows the strange new life of a presidential Rip Van Winkle: a man who never even wanted the White House in the first place, yet finds himself hurtling toward it once more—this time, through the media-fueled madness of 21st-century America.     Show more

[PTY]

   It is Earth's distant future and space exploration is boring; no aliens, no new physics, not even mischevious gods, in fact no sign of intelligent life has ever been found. That is all about to change. Follow Jack and Hope as they find a mysterious power source on a distant planet, which takes them on a journey to a world they never thought existed, and into a future they had only ever had nightmares about.   Show more  Show less   

[PTY]

i van proze:




    Named One of the "Best Books of 2012" by the Editors of The Huffington Post  Many people throughout the world "inhabit" imaginary worlds communally and persistently, parsing Harry Potter and exploring online universes. These activities might seem irresponsibly escapist, but history tells another story. Beginning in the late nineteenth century, when Sherlock Holmes became the world's first "virtual reality" character, readers began to colonize imaginary worlds, debating serious issues and viewing reality in provisional, "as if" terms rather than through essentialist, "just so" perspectives. From Lovecraft's Cthulhu Mythos and Tolkien's Middle-earth to the World of Warcraft and Second Life, As If provides a cultural history that reveals how we can remain enchanted but not deluded in an age where fantasy and reality increasingly intertwine.   Show more  Show less

[PTY]

New Kim Stanley Robinson book has been announced and it will be called Shaman : A novel of the Ice Age! The book will be published on 3rd September 2013 by Orbit and the synopsis sounds really interesting.

An award-winning and bestselling SF writer, Kim Stanley Robinson is widely acknowledged as one of the most exciting and visionary writers in the field. His latest novel, 2312, imagined how we would be living 300 years from now. Now, with his new novel, he turns from our future to our past - to the paleolithic era, and an extraordinary moment in humanity's development. An emotionally powerful and richly detailed portrayal of life 20,000 years ago, it is a novel that will appeal both to his existing fans and a whole new mainstream readership.

[PTY]

I usually don't link to reviews or commentary on my books here, but there have been three really nice reviews of Edge of Infinity that I want to mention.  Carl V. Anderson has just reviewed the book on his blog, Stainless Steel Droppings, calling it one of the best science fiction anthologies he has ever read, Lois Tilton at Locus Online called is "a superior anthology" in her review, and late last year long-time friend of Coode Street Paul Weimer gave it a very strong review at SF Signal.  I'm delighted they all enjoyed the book as much as they did.
You can read Elizabeth Bear's terrific short story "The Deeps of the Sky" from Edge of Infinity over at io9.com. It's available from, as they say, all good bookstores (including Stefen's Books, if you want a signed copy!).
I'm also delighted to be working on a third "Infinity" book, Reach for Infinity, for my great friends at Solaris Books.  Where Engineering Infinity was a pure hard SF book looking out in the universe around us, and Edge of Infinity covered the time when we have spread out through the Solar System, Reach for Infinity will be about mankind's first steps out into the Solar System around us.  I think it should be something special. It's due out in mid-2014 and will post more information on it here as we get closer to the time of publication.

http://www.jonathanstrahan.com.au/wp/

[PTY]

http://www.amazon.com/exec/obidos/ASIN/161696085X/sfsi0c-20



From the jungles of Tarzan to outer space and beyond, the apes in these remarkable tales boldly go where humans dare not. Provocative and fantastical, this clever anthology delves into the cultural fascination with—and dread of—humanity's simian cousins. In "Evil Robot Monkey," a disgruntled chimp receives an implant that makes him more cunning than his cohort and humans alike; and a murder mystery unravels with the discovery of a hair that does not appear quite human in the classic Poe tale, "Murders in the Rue Morgue." Merging steampunk with slapstick, "The Ape-Box Affair" has a not-so-ordinary orangutan landing on Earth in a spherical flying ship—where he is promptly mistaken for an alien; and Joe R. Lansdale has King Kong setting a terrible example with booze and Barbie dolls in "Godzilla's Twelve-Step Program." Intertwining beloved classics with inventive new writings, this collection explores the lighter and darker sides of these furry primates and holds a mirror to man's deepest anxieties and desires.

[PTY]

vN by Madeline Ashby
http://vectoreditors.wordpress.com/2013/02/04/vn-by-madeline-ashby/
vN: The First Machine Dynasty by Madeline Ashby (Angry Robot, 2012)
Reviewed by Andy Sawyer

The robots in Canadian author Madeline Ashby's novel are self-replicating artificial humanoids designed by a "global mega-church" as post-Rapture "helpmeets" for those humans left behind after the ascension of the just. Why, it's not clear – though given what we learn about how these robots are conditioned to engage with humanity, something beautifully ironic and poignant could have emerged. That is not what we get but vN is an interesting though flawed work.

Amy is one such construction, the daughter of robot Charlotte and flesh-human Jack. vN robots like Amy and her mother eat special robo-food and are fitted with a "failsafe" – a kind of First Law which not only prevents them from harming humans but actually causes them to shut down if violence is observed. On Amy's graduation from kindergarten, her grandmother Portia turns up and attacks Charlotte. Amy eats her in her furious attempt to defend her mother but Portia somehow survives as a consciousness linked to Amy's. Fleeing, Amy encounters Javier, a "serial iterator" who has given birth (vN reproduction is not gendered and vNs exist in networks of identical clades) to a dozen unauthorised copies of himself and becomes involved in a rather hazy political plot. The revelation that in her the failsafe has broken down is key: each side, human and vN, sees her as a potential weapon to be used or destroyed.

The novel only takes us so far and like many sf futures, vN suffers from something of a lack of focus. The robot-world is well evoked, with vN vagrants living off junk and tensions between vNs and humans. There has been a violent quake on the USA's West Coast and, somewhere, a (semi?)-autonomous city-state of Mecha exists as a possible sanctuary. But is this culture all world-wide? Does every country in the world "have" vN humanoids? All this may be explored in subsequent volumes but some generic flattening undermines the interesting things Ashby is doing with the "robot" icon.

Still, there are fascinating things here in what is implied about families here – notably the relationship between Amy and her artificial-humanoid mother and human father and between her and Portia, the predatory grandmother. There's also a skilful creepiness. It's clear that these robots are – as 'real' robots may well be – used as sex toys. The term helpmeet does not necessarily have (in its original Biblical context) a sexual implication but it certainly derives this as a term for marriage partners and equally certainly New Eden Ministries, Inc. means this. The ungrown "child" vNs are of course tempting for those whose interests lie that way. The development of the ability in Amy's clade to overcome their failsafes is ingeniously linked to her family history and the darker side of desire for robot sextoys that will do whatever you want.

There is, though, a lot about the nature of love (not all sexual) in the novel: obsessive love, the kind of love that may be simply exploitative. And here the most interesting figure may be Jack, Amy's father: "Charlotte didn't do drama... now he suspected he'd find human women too warm, too loud, too mobile." Or, on the same page, "at one point [Amy] and Charlotte would be indistinguishable. Jack worried about that sometimes. What if one day, years from now, he kissed the wrong one as she walked through the door?"

This review originally appeared in Vector #271. vN has been shortlisted for the 2012 Golden Tentacle Award for debut novel that best fits the criteria of progressive, intelligent and entertaining. The winners of this award and the rest of The Kitschies will be announced on Tuesday, 26 February 2013.

(potpuna mi misterija hajp oko ove knjige.)

[PTY]

Amazon is currently having a promotion where you can get first part of the Bitterwood Trilogy by James Maxey, Bitterwood for free.
We're not sure for how long this promotion will last so do hurry up.
Get your copy here:
Amazon US
















[/size][/font][/size]
Synopsis:
Dragons rule the world, united under the powerful dragon king Albekizan. Humans have been subdued for centuries, existing only as slaves, pets, and prey. Yet one man, the mysterious Bitterwood, strikes at dragons from the shadows, fighting a long, lonely war of resistance. When Bitterwood is blamed for the death of Albekizan's beloved son, Bodiel, the king launches a full scale campaign to rid the world of the legendary dragon-slayer—even if he must kill all of mankind to do so.



Bitterwood, Kindle Edition, has been revised and updated from the original paperback release.

[PTY]

With the new Canongate Books catalogue, cover art for the upcoming book by Jonathan Grimwood, The Last Banquet has been unveiled and it looks fantastic. The Last Banquet will be released on 4th July, 2013 and frankly, we can't wait.
Order your copy here:
Amazon UK















Synopsis:
Jean-Marie Charles d'Aumout is many things. Orphan, soldier, diplomat, spy, lover. And chef. This is his story. We meet Jean-Marie d'Aumout as a penniless orphan eating beetles by the side of a road. His fate is changed after an unlikely encounter finds him patronage and he is sent to military academy. Despite his frugal roots, and thanks to wit and courage in great measure, he grows up to become a diplomat and spy. Rising through the ranks of eighteenth-century French society, he feasts with lords, ladies and eventually kings, at the Palace of Versailles itself. Passion, political intrigue and international adventure abound in Jean-Marie's life, yet his drive stems from a single obsession: the pursuit of the perfect taste. Three-Snake Bouillabaisse, Pickled Wolf's Heart and Flamingo Tongue are just some of the delicacies he devours on his journey toward the ultimate feast. But beyond the palace walls, revolution is in the air and the country is clamouring with hunger of a different kind.

[PTY]

In episode 177 of the SF Signal Podcast, Patrick Hester and Jaym Gates gather panelists to talk about the past, present and future of Cyberpunk.

This week's panel:

   
• Cat Rambo
• Jaym Gates
• David Jarvis (Gunmetal Games)
  
        
  • Interface Zero 2.0: Full Metal Cyberpunk Kickstarter
• Patrick Hester

© 2013 SFSignal.com
Featuring original music by John Anealio

Download The SF Signal Podcast (Episode 177)

[PTY]

Advice/Articles

   
• Tor.com (Irene Gallo) on Art History Through Sci Fi Colored Glasses.
• Fantasy Faction (Cheryl Morgan) on Women to Watch Out For in 2013.
• The Book Smuggler (Rachel Hartman) Guest Post.
• Innsmouth Free Press (Paula R. Stiles) on What's So Great About Sword and Planet?
• Smart Pop Books (Ellen Steiber) on The Divine Cat.
• Wired (David Axe) on This Scientist Wants Tomorrow's Troops to Be Mutant-Powered.
• John Joseph Adams on Hugo Awards Nomination Period Opens Jan. 1 + Free Stuff for Worldcon Members.
• Black Gate (David E. Harris) on Another Arbitrary Top 10 List: Fantasy Films.
• WhatCulture! (Shaun Munro) on 10 Best Movie Villains of 2012.
• io9 (Charlie Jane Anders) on The 12 Most Epic Action Heroes of Science Fiction and Fantasy.
• Ed Kurtz on The Best Damn Books of 2012.
• BookRiot (Nicole Perrin) on Genre Kryptonite: Books You've Never Heard of By Authors You Have.
• BookRiot (Kim Ukura) on Genre 2013 Calendars for Book Nerds.
• BookRiot (Rebecca Joines) on Book Riot Readers' Top 50 Favorite Novels.
• Kirkus Reviews (John DeNardo) on Warhammer 40K in a Nutshell.

[PTY]

50 Essential Science Fiction Books
A Journey to the Center of the Earth
          by Jules Verne (1864)         
Famous adventure tale that practically launched the genre in 1864.
The War of the Worlds
         by H.G. Wells (1898)         

The  Martians come to England. A famous example of invasion literature from 1898.
Brave New World
        by Aldous Huxley (1932)       

Set in  2540, this novel imagines a radically different future. So good, it's taught in  schools.
When Worlds Collide                  by Edwin Balmer & Philip Wylie (1933)         

Earth must be evacuated because another planet  is on a collision course.
Odd John
          by Olaf Stapledon (1935)         

A superhuman  novel where supernormal abilities lead to conflict.
Nineteen Eighty-Four           by George Orwell (1949)

Social  sci-fi from the era of Soviet growth where a nasty political system defines the  plot.
Earth Abides
         by George R. Stewart (1949)         

         Written shortly after Hiroshima, this  post-apocalyptic novel imagines the rebuilding process.

Foundation
         by Isaac Asimov (1951)         

The  original novel in a pioneering series. An immense plot that I cannot sum up in  a sentence.
The Illustrated Man
          by Ray Bradbury (1951)         

18  masterful and highly imaginative short stories from one of the genre's masters.
The Demolished Man
          by Alfred Bester (1953)         

First Hugo  winner.  A science fiction detective  novel featuring telepathy.
Ring Around the Sun
          by Clifford D. Simak (1953)         

Clever  invasion novel from the 1950s where aliens introduce devices to disrupt Earth's  economy.
Mission of Gravity
          by Hal Clement (1954)         

A  world-building novel on a planet with variable surface gravity. Insect-like  locals, human explorers.
The Long Tomorrow
        by Leigh Brackett (1955)       

Following a nuclear war, religious sects create  an anti-technology society.
The Chrysalids
          by John Wyndham (1955)         

Set way in  the future in a fundamentalist society. Telepathy makes people different.http://www.abebooks.co.uk/servlet/SearchResults?anJohn+Christopher&bi0&bxon&ds30&picson&recentlyaddedall&sortby17&tnThe+Death+of+Grass+or+No+Blade+of+Grass&x69&y9'][/url]
The Death of Grass or No Blade of Grass
         by John Christopher (1956)

A virus kills  off all strains of grasses & causes a famine. England descends into  anarchy.
Starship Troopers
          by Robert Heinlein (1959)         

Fine  example of military science fiction from the late 1950s. A war against bugs.
The Sirens of Titan
          by Kurt Vonnegut (1959)         

Douglas  Adams described it as a "tour de  force" – a novel set amid a Martian invasion of Earth.
Alas, Babylon
          by Pat Frank (1959)         

Frank  imagines the effects of nuclear war on a small town in Florida.
A Canticle for Leibowitz
         by Walter M. Miller (1960)         

Post-apocalyptic  science fiction where monks are trying to preserve vital books and humanity.
Venus Plus X
          by Theodore Sturgeon (1960)         

20th  century Charlie Johns wakes in a future filled with overpopulation, bigotry,  and no gender.
Solaris
         by Stanislaw Lem (1961)         

Humans study  a planet while the planet studies them. A novel about miscommunication.
The Drowned World
       by J.G. Ballard (1962)       

The  ice-caps melt and the world floods. Set in 2145, the protagonist has adapted  rather well.
Hothouse
          by Brian Aldiss (1962)         
An  ecological-themed novel set in the far future with fantasy elements.
A Wrinkle in  Time
          by Madeleine L'Engle (1962)         

Children's  fiction, with fantasy elements, where a government scientist goes missing.
Dune
          by Frank Herbert (1965)         

This novel  has sold 12 million copies so can't be bad. Spice before the Spice Girls.
Make Room! Make Room!
         by Harry Harrison (1966)         

Set in  1999, a novel about over-population. Basis for the movie, Soylent Green.
Logan's Run
          by William F. Nolan & George Clayton Johnson (1967)         

Age-themed science fiction. Everyone is killed  off at 21 but there are "runners."
Do Androids Dream of Electric Sheep?
        by Philip K. Dick (1968)       

A bounty  hunter tracks down escaped androids in a post-apocalyptic future.
The Left Hand of Darkness
         by Ursula K. Le Guin (1969)         

Le Guin is  prolific and a must-read for everyone. This book details an imagined universe.
Behold the Man
          by Michael Moorcock (1969)         

A time  travel story where a man goes from 1970 back to AD 28 to meet Jesus.
Ringworld
          by Larry Niven (1970)         

From the  golden era of the early 1970s. Set in 2850 in a radically different universe.
Rendezvous with Rama
          by Arthur C. Clarke (1972)         

A classic set in the 22nd century,  an alien starship enters the solar system.
Roadside Picnic / Tale of the Troika
     by Boris & Arkady Strugatsky (1972)       

Roadside  Picnic is a classic alien-encounter story from Russia's most important sci-fi  writers.
The Female Man
         by Joanna Russ (1975)         

A novel  following the lives of four women in parallel worlds. Feminist sci-fi.
Man Plus
         by Frederik Pohl (1976)         

Cyborg  (where man & machine combine) science fiction as humans attempt to colonise  Mars.
The Stand
          by Stephen King (1978)         

Apocalyptic novel where a virus kills off most  people and it is nightmarish for survivors.
The Hitchhiker's Guide to the Galaxy
      by Douglas Adams (1979)       

A radio  series. Adams introduced a huge and much-needed dose of humor into the genre.
Nor Crystal Tears
         by Alan Dean Foster (1982)         

        Imagines the Humanx Commonwealth where humans  exist alongside aliens.
Ender's Game
          by Orson Scott Card (1985)         

Violent  futuristic sci-fi where the Earth is threatened by an ant-like species.
Consider Phlebas
     by Iain M. Banks (1987)       

Pure space  opera. First in the Culture series, this novel features a sprawling space war  between species.
Falling Free
          by Lois McMaster Bujold (1988)         

Quaddies are  genetically modified humans used as slaves. They become obsolete and face a  grim end.
Hyperion
          by Dan Simmons (1989)         

        A  complicated story-within-a-story novel with humanity spread across the galaxy.
Red Mars
     by Kim Stanley Robinson (1993)       

First in a  readable trilogy imagining the colonisation of Mars.
Ribofunk
         by Paul Di Filippo (1996)         

Biopunk  short story collection – a spin-off from cyberpunk featuring biotechnology.
Cryptonomicon
        by Neal Stephenson (1999)       

Historical  science fiction adored by Geeks for its technology themes.
Uglies
         by Scott Westerfeld (2005)         

A novel  based on cosmetic surgery for teenagers. Modern science fiction on a modern  issue.
Old Man's War
       by John Scalzi (2005)       

Scalzi's  debut saw humans fighting aliens Heinlein-style except old people pull the  trigger.
Little Brother
          by Cory Doctorow (2007)         

Modern  cyberpunk in post-9/11 era.  Teenage  hackers battle Homeland Security over civil rights.
Acme Novelty Library #19
         by Chris Ware (2008)         

Post-modern  plot in a graphic novel. A sci-fi writer & his girlfriend are the last  humans on Earth.
Embassytown
          by China Miéville (2011)         

        Set  in a small town on a distant planet, this 2011 novel depicts interaction  between aliens & humans.

[divča]

Opisi stoje pored pogrešnih knjiga, od početka su spušteni za jedan naslov.

[PTY]

uh, da. ali nemam vise mogucnost edita, pa zato evo link do pregledne strane sa koje je lista i preuzeta:

http://www.abebooks.co.uk/books/features/50-essential-science-fiction-books.shtml?cm_mmc=nl-_-nl-_-U130110-b00-invadeAM-121224GN-_-01cta&abersp=1

[PTY]

Prva februarska Eclipse Online prica:  "Sanctuary" by Susan Palwick.

[PTY]

Nova knjiga Lauren Beukes The Shining Girls ima ne samo drugacije korice za svako trziste, nego i pomalo razlicit sinopsis.

U.S. Synopsis

The Time Traveler's Wife meets The Girl With the
Dragon Tattoo in this story of a time-traveling serial killer who is
impossible to trace–until one of his victims survives.


In Depression-era Chicago, Harper Curtis finds a key to a house that opens on
to other times. But it comes at a cost. He has to kill the shining girls: bright
young women, burning with potential. He stalks them through their lives across
different eras until, in 1989, one of his victims, Kirby Mazrachi, survives and
starts hunting him back.


Working with an ex-homicide reporter who is falling for her, Kirby has to
unravel an impossible mystery.


THE SHINING GIRLS is a masterful twist on the classic serial
killer tale: a violent quantum leap featuring a memorable and appealing girl in
pursuit of a deadly criminal.




U.K. Synopsis

The girl who wouldn't die, hunting a killer who shouldn't exist... A terrifying
and original serial-killer thriller from award-winning author, Lauren
Beukes.


"It's not my fault. It's yours. You shouldn't shine. You shouldn't make me do
this."


Chicago 1931. Harper Curtis, a violent drifter, stumbles on a house with a
secret as shocking as his own twisted nature – it opens onto other times. He
uses it to stalk his carefully chosen 'shining girls' through the decades – and
cut the spark out of them.


He's the perfect killer. Unstoppable. Untraceable. He thinks...


Chicago, 1992. They say what doesn't kill you makes you stronger. Tell that
to Kirby Mazrachi, whose life was shattered after a brutal attempt to murder
her. Still struggling to find her attacker, her only ally is Dan, an ex-homicide
reporter who covered her case and now might be falling in love with her.


As Kirby investigates, she finds the other girls – the ones who didn't make
it. The evidence is ... impossible. But for a girl who should be dead, impossible
doesn't mean it didn't happen...

(treca naslovnica je samo za juznoafricko trziste.)

[PTY]

By Paul Weimer |                   
Monday, February 18th, 2013                 

REVIEW SUMMARY: Ramez Naam presents an interesting world and characters 30 years hence strongly grounded in the real life research and speculation he was hitherto best known for.

BRIEF SYNOPSIS: In the mid 21st century, a powerful combination of nanotech, software and drugs threatens to catapult its creator into forbidden realms of transhumanism.

MY REVIEW:
PROS: Interesting premise and extrapolation of technology and social developments of same.
CONS: Some of the thriller elements feel a bit over-the-top. Some first novel clunkiness in narrative.
BOTTOM LINE: An interesting and intriguing fiction debut from a non fiction pioneer in bio-technological issues.


In the America of 2040, the major domestic threat has evolved far away from garden-variety terrorism; mind control software, technology and drugs are the newest front that a descendant branch of the Department of Homeland Security, the Emergent Risks Directorate, is concerned with. Drugs and technology like DWITY (Do What I Tell You) and mind-linking software are absolutely forbidden and dealt with in harsh and severe ways (clearly paralleling our own War on Terror).  It's unfortunate that Kaden Lane, a brilliant PhD-student specializing in mind-machine communication, has developed and deployed an upgraded, reverse-engineered version of a Mind-linking technology called Nexus. And even more unfortunate that the ERD gets wind of his technology and takes measures to neutralize the perceived threat. Instead of dropping him into a deep, dark hole, however, the ERD has a better use for Kaden. He is far from the only person pursuing interdicted research, and just might useful as a stalking horse at a conference in Bangkok on the very subject. However, Kaden's research and identity make him a tempting target for others in turn. The future of not only Kaden and his friends, but humanity and post-humanity itself, may be in the making.

Ramez Naam, known for his non fiction explorations of transhuman and posthuman possibilities in More Than Human: Embracing the Promise of Biological Enhancement (for which he won an H.G. Wells award), explores some of those possibilities in the future world of his debut novel, Nexus.  The dense, technical science may put off some readers.  The extrapolated technology and concepts used here are detailed and can be fascinating and enthralling. The author's passion,  knowledge and experience come to bear in imagining the several varieties of technology seen running around his vision of the world in 2040. From clone-soldiers, to the workings and flaws of Nexus itself, to small details like the titles of the seminars Kaden attends in Bangkok, the author goes into fabulous and rich technical detail.  Readers who aren't ready to get immersed in a lot of technical jargon and high level concepts are going to be extremely put off by the amount of material and the style in which is is presented. Nexus is portrayed and even described as a computer OS, and so lines of text in the narrative come across as literal lines of code. This sort of technical detail can be ill-fitting, especially in the midst of important narrative. There is a definite suggestion of "want to put cool stuff in" overload syndrome in Nexus.

There are two major viewpoint characters (and a couple of more minor ones). Kaden is naive and idealistic.  Sam is an ERD agent whose backstory, loyalties and personality are something only gradually revealed and unfolded through the narrative. In some ways, she's a stronger and clearer character than the protagonist. A revealed Bad Incident in her backstory bordered on cliche. However, like Kaden, she has a strong character arc and grows and changes credibly and appreciably in the crucible of events. The other minor characters, POV and otherwise, are somewhat less complex but provide good parallax on events.

The ethical and social dilemmas explored are another highlight. The author never gives us the "right answer", and its easy to see how the naive optimism of Kaden, the hard nosed nature of Chinese transhumanism researcher Su-Yong Shu, and the ERD itself, afraid of a world where transhumans and posthumans come to be. All three viewpoints are given fair play, both to the plot and how they are exposed to the reader. The reader is left to come to their own conclusions as to who is in the right.

The major downside of the novel is really tied to a classic debut author weakness; overloaded inclusion of what the author loves (as mentioned above). Some of the thriller elements, while cool and exciting, really do go over the top and slide out of the zone of plausibility. They do not become truly cartoonish, but at times one is left wishing for something a little more toned down and as firmly grounded as the rest of the novel seems to be. When the action doesn't go over the top, the thriller elements are very well done and fit in nicely with the scientific extrapolations. The narrative and flow feel like they need some polish.

Nexus is an extremely strong, intriguing and interesting fiction debut.

[PTY]

Biblionaut ima genijalan eksperimentalni SF uradak: http://t.co/5ViQGpup

[PTY]

 



Na sto sam muka sa ovim romanom... 



Lord je sa svojim prvencem Redemption in Indigo već najavila svoju sklonost zapažanja nijansi u društvenim, kulturološkim ili bolje rečeno međuljudskim trzavicama i sukobima, i ovaj roman to dokazuje kao njenu glavnu preokupaciju. Ali format nije najsrećnije izabran, makar utoliko što mi je taj retro šmek u prvim asocijacijama prizvao Ursulu i Oktaviju, a to ne samo da ovom romanu nimalo nije pomoglo, nego ga je i vulgarno svelo na prost saj-faj čik-lit. S druge strane, ovo je roman koji je zapravo njen prvnac, isti onaj roman za čiji je sinopsis dobila nagradu koja ju je finansijski dovoljno obezbedila da joj olakša završavanje Indiga, tako da... kao prvenac, ovo je sasvim solidan roman. Ali kao ispunjavanje očekivanja koje je Indigo ostavio, ovaj roman je skoro pa podbačaj.

Ako se na roman gleda kao na striktno saj-faj epik, utisci su solidni, iako tu nema ama baš ničeg novog, ničeg izvan tog by the numbers šablona u kom vam se sve početne pretpostavke ispunjavaju u tačno određeno vreme i na tačno određenom mestu. S druge strane, primetan je napor da se fokus usmeri na nama alternativne kompleksnosti političkih, kulturnih, društvenih i seksualnih kontrovezi u maniru u kom je recimo Oktavija briljirala. Ali Lord jednostavno nema dovoljno snage da ponudi likove koji bi nam uveljivo bili pojedinci-što-predstavljaju-tip, niti ima ideje kako da sa njima kreira zaplet koji bi ponudio dovoljno luksuznu pozornicu da se predstavljanja tih kontroverzi ispolje u punom sjaju. Neću čak ni da kažem kako je u pitanju traćenje potencijala, jer nisam baš sigurna kakvog se tu potencijala uopšte i moglo straćiti, bilo u idejnom ili u tematskom smislu, jer koje pobogu svrhe ima prilaziti baš TOJ temi, i to u baš tako retro ključu, nakon što su onakve žanrovske face teren temeljito kultivisale u žestokom veni, vidi, vici maniru? Šta se pa to posle njih i moglo uraditi, sem nekakvu čik-lit drugorazrednu kopiju svima dobro poznatog originala. A ako se ovim romanom negde i ućarilo, to je onda svakako na zanatskom delu terena, jer konstrukcija je na mahove i više nego solidna a naracija duhovita i pronicljiva, samo... i pored svega toga, roman ostaje u domenu stilske vežbe koju možda i nije trebalo ponuditi baš onoj publici koja je svoja očekivanja formirala na Indigu.

[PTY]

When Keith Brooke is concerned Lord of Stone is probably the one that got away. If we understood Keith correctly, Lord of Stone was supposed to be his fourth Gollancz book for Keith but since Gollancz at that time went through such turmoil, the book was left behind and didn't come out until 2001 (1997 if you count online edition - Keith is one of the pioneer of e-publishing). Such was life that even people who really like Keith's writing (like us) haven't been able to track it down until recently. However, being hard to find is not something a book like Lord of Stone should be. Behind the dystopian setting where world and numberless innocents are caught in the middle of the civil war, Brooke went one step further and delivered a powerful work in which the main protagonist Bligh must come to terms with becoming, well basically, one of the deities. Brooke is an excellent writer who knows how to describe unease and meaninglessness of everyday life under war. It's world where no one really knows why or what are they doing but are nevertheless just pushing forward at the front lines because someone said that they should do so.
There are glimpses of hope here and there in terms of love affair between Bligh and Madeleine but this is not that kind of book. Real as always, Brooke's Lord of Stone is gritty, clever and thought provoking. Well recommended!

[PTY]

Planetary Destruction by Asteroid, Meteor and Comet

   
• The central idea of Larry Niven's 1973's novel Protector is that humans evolved from the juvenile stage of an alien species know as the Pak, a species whose adult members are compelled to act as protectors for the younger ones. In Protector, which is only a small part of Niven's vast Known Space future history, an asteroid is used as part of a diabolical plan of genocide on the planet Mars...all for the purpose of making a safe, new home for Pak descendants.
• 
  
• Closer to home is the impending planetary destruction of Earth itself in Lucifer's Hammer, a 1977 novel by Jerry Pournelle and Larry Niven. The first half of the novel plays out like a smart disaster film, following multiple characters as they deal with the impending collision of an asteroid. Despite finding out that the asteroid is actually a gaseous comet, the destruction is no less severe and the second half of the novel shows what life might be like for survivors of the apocalypse.
• 
  
• Earth has to deal with a whole swarm of asteroids and meteors in Gregory Benford's and William Rotsler's 1980 sf disaster novel, Shiva Descending. A mass of celestial objects 50,000 miles across heads toward Earth, unavoidably causing anarchy and untold damage through countless strikes with the planet's surface. But even that's not the worst of it, because inside that mass of comets is a huge, 30 billion-ton comet that signals the end of all life on Earth.
• 
  
• Jerry Pournelle and Larry Niven (who apparently both love asteroids) teamed up again in 1985 for Footfall, a story about the earthly arrival of hostile, elephant-like aliens. During their attack on Earth, the aliens throw asteroids at the planet to cause massive amounts of devastation and present humans a simple choice: surrender or be destroyed.
• 
  
• In Moonfall by Jack McDevitt (1998), the danger is not from a rocky asteroid but from a comet composed of ice and gas. That spells bad news for the recently completed American Moonbase. Even more alarming: If the comet hits the moon, the resulting chunks of moon debris could impact the Earth, causing an extinction-level event.
• 
  
• Science Fiction Grand Master Arthur C. Clarke also wrote an asteroid-themed story. 1993's The Hammer of God takes place in the year 2110, when technology has solved most of mankind's troubles. But not all of them: A massive, species-threatening asteroid is discovered by an amateur astronomer on Mars. The best attempt to thwart the asteroid, named Kali, is to launch a space mission to use nuclear weapons to divert the asteroid's path enough so that it completely misses the Earth. But the mission itself is the target of extremists who welcome Kali as a sign from God.
• 
  
• Speaking of Science Fiction Grand Masters, Jack Williamson's 2001 novel Terraforming Earth (2001), starts its generations-long story with a meteor crashing into the Earth, nearly exterminating all human life. However, a small group of survivors manages to leave the planet and establish a base on the Moon. Their descendants watch the once-livable planet from above in the hopes that one day it will become livable again.
• 
  

[Gaff]

Event: A Natural History of Dragons by Marie Brennan

[PTY]

 

nista njenog jos nisam citala ali srescemo se nas dve na ovim zmajevima, slutim.

[PTY]

Verujem da je najcrnja kritika autora kad mu se knjiga batali nepročitana ili još gore - nedočitana. U sistemu vrednosti u kom se i najgori šund uredno dočita makar da se kasnije kritički cepa uzduž i popreko, nepročitane i nedočitane knjige kao da po difoltu potonu u znatno dublji krug pakla, a otvoreno je pitanje koliko je to fer. Ako ništa drugo, onda makar zato što šund svoju bezvrednost ravnomerno raspoređuje od naslova pa sve do zadnjeg znaka interpunkcije, dok te nesrećne, nedočitane knjige nude povod bataljenju na neretko solidnom proznom materijalu, a ponekad i znatno više od toga. U ovom duboko seksističkom svetu žanrovskog čitalaštva, pandan tom tragičnom fenomenu našao bi se u lepoj devojci koja iznedri zrelu aknu posred obraza ili nedajbože, na vrh svog delikatno oblikovanog nosa. Stoga možda i nije slučajno da su  baš žene napisale oba naslova koje sam bez svojevremene griže savesti batalila. Ali bilo tu danas nekakve griže savesti ili ne, svejedno me kopka da li je to bio bitan ili nebitan faktor.


Te dve knjige su "vN" Madeline Ashby i "The Best of All Possible Worlds", Karen Lord.












Oba naslova su debi romani, što je dodatni razlog za moju grižu savesti, i oba romana su više no očigledno dobro osmišljena, pažljivo konstruisana i nedvosmisleno žanrovski posvećena, tako da ovde definitivno nije reč o nekakvim žanrovskim parazitima koji podilaze kupovnoj moći SF geta, nego o ženama koje svesno traže svoj književni izraz upravo unutar žanrovskih kanona. A pošto to već jeste dovoljan materijal za grižu savesti kod svakog poštenog žanroljupca, rešila sam da, kud već ne mogu da preko konkretnih falinki pređem (a ne mogu, džaba trud), onda je valjda jedino fer da to sebi makar donekle objasnim.


"vN" polazi od atraktivne i solidno osmišljene premise samoreplicirajućeg humanoida, dakle androida, po svim žanrovskim pravilima i zakonima. Amy je dakle dete predškolskog uzrasta, ali ne ljudsko dete, nego vN android. Njen otac Jack je punokrvno ljudsko biće a majka  Charlotte je vN android i Amy je "plod" te njihove ljubavi i bračne veze, koja je u romanu vrlo dirljivo i sa mnogo takta opisana. Zapravo, karakterizacija bračnog para je skoro pa besprekorna i znalački je ponuđena preko sitnih i naizgled uzgrednih opaski, recimo, kad Jack razmišlja kako će njegova kćer Amy jednog dana toliko ličiti na njegovu ženu da će verovatno doći u situaciju da poljubi kćer, sve misleći da ljubi ženu. Ta mala i uzgredna opaska otvara vrata u teren toliko ogroman i toliko pun značaja, da vam naprosto oduzme dah što na nju tako nonšalantno nailazite. Ili kad se majka Charlotte bori za društveni status svog deteta u obdaništu za ljudsku decu, pri čemu nepoverljivim majkama potencira sve prednosti njenog veštački materinskog produkta, navodeći kako njihova ljudska deca od njenog deteta bar neće fasovati nikakve imunološke probleme tipa vodenih kozica i sličnih detinjih muka. Ukratko, karakterizacija u prvih 50 strana nudi istinske bisere koji ukazuju na iskreno i duboko i svestrano promišljanje koncepta kojemu se ne može negirati visok stepen imaginacije i autorske inovacije koja je po pravilu sledi. Otud roman brzo i lako sraste sa svojim čitaocem, saopštavajući mu priču o androidu koji ostaje na nivou deteta samo zbog proračunate brige svojih roditelja, koji mu uskraćuju hranu (! patnje koje tako surova kontrola proizvodi su ogromne, kako u deteta, tako i u roditelja, i to je krajnje dirljivo opisano)  i tako ga provlače kroz očigledno klasične nivoe odrastanja kroz koje prolaze i ljudska deca.


A onda krene zaplet i u zapletu krenu isto tako detaljne intrige između ljudi i vN androida, i u srcu jedne takve intrige ta naša mala i ljupka vM Amy u jednoj prilično eksplozivnoj sceni pojede... svoju vN babu. I tu se pojavio taj momenat koji je svojom proizvoljnošću razbucao u paramparčard svu tu lepo smišljenu i kranje delikatnu pogodbu koju je jedan naizgled SF roman do tada pravio sa svojim entuzijastičnim čitaocem. Jer eto, ja zaista imam silnih problema da zamislim dete predškolskog uzrasta, u svemu nalik na prosečnu ljudsku devojčicu, kako u par hitrih trenutaka proguta masu odrasle osobe. U tom konkretno momentu Ashby zahteva da pređem preko jedne krajnje iracionalne postavke koju ja, kao racionalni ljubitelj jednog nadasve racionalnog žanra, naprosto ne mogu da probavim, uz svu dobru volju. I tako smo se tu razišle, nas dve, i mada sam uložila napor da overim daljih stotinjak i kusur strana, u njima sam našla uglavnom ono što sam i slutila da će tamo biti - galimatijas naizgled zdravorazumskih rečenica koje saopštavaju krajnje iracionalne proizvoljnosti, a sve to pod krinkom nekakve "fantastike". Mda.




Kod Karen Lord je situacija bila donekle drugačija, ali samo po pitanjima same izvedbe. "The Best of All Possible Worlds" nudi skasku smeštenu u neodređeno udaljen futurizam, na nekakvim neodređeno udaljim planetama i sistemima, u kojima cvatu nekakve neodređeno humanoidne rase, sa poreklom tek zaobilazno insinuiranim na pradavnu i maglovitu Zemlju. Sadiri su tu bili najnapredniji ogranak tog humanoidnog razgranavanja, sve dok im idiličnu matičnu planetu nisu uništili... ne sećam se više ko imenom, a nije ni bitno, bitno je samo da su oni bili nekakva parnjačka humanoidna rasa koja je rascopala planetu tih nesrećnih Sadira iz nekakvih krajnje maglovitih povoda i na još maglovitiji način. Jedini preživeli Sadiri su bili upravo ona nekolicina koja se u tom momentu zatekla na drugim planetama i sistemima, i, naravno, bili su to uglavnom naučni profesionalci, dakle, uglavnom muškarci. Na njihova je pleća, dakle, pala tegobna dužnost da nastave svoju rasu i civilizaciju, i da u te svrhe diljem naseljenih planeta i sistema traže i iznađu ženske primerke drugih humanoidnih ogranaka.


Da, da, sličnost sa "Levom rukom Tame" vrišti sa svih proplanaka i obronaka prvih pedesetak strana romana. Sadiri su ripof Karhide čak i u onim domenima gde je to ne samo beskorisno, nego i krajnje kontraproduktivno. U ovom romanu, glavni Sadiri neženja se zove Dllenahkh i mada neguje aspiracije da bude glavom i bradom naš voljeni Estraven, Lord ga svojom nemuštom karakterizacijom svodi tek na karikaturu trekerskog Spoka, koji svoje traženje soulmejta za upražnjavanje opstanaka svoje vrste uspešno obavlja već u prvih deset strana romana, samo što toga uopšte nije svestan, iako mi, tugaljivo žanrovsko čitalaštvo, odveć bolno jesmo.
Toliko o bilo kakvoj Sadiri superiornosti u rukama Karen Lord.


Najtragičnije od svega, Karen Lord se već dokazala da je prerasla ovakve početničke ćorsokake u kakve autori sami sebe uteraju jedino kroz preterano entuzijastične fanfikšn omaže prozi koja ih je oblikovala. Njene ambicije su očigledno bile da povuče nekakvu labavu paralelu sa cunamijem 2004, ali koliko god da je to bila pažnje vredna ambicija, njeni rezultati u ovom romanu ispadaju više no skromni, i stoga je njegovo objavljivanje više nego trapavo tempirano, kud već ne i sasvim bespotrebno, a možda čak i sasvim štetno. Ovo je rukopis koji bi neka zrelija osoba zauvek ostavila neobjavljen, bar dok god je u ovakvom stanju. Jer, ako objavite dva romana, i od ta dva prvi po redu vas predstavi kao izrazito intrigantnog autora a drugi kao izrazito mediokritetnog, treba li da nagađamo koji će ostaviti trajniji utisak?


Šta li to pokreće ljude da rade to što rade? Pare? Slava? Brzopleto potpisani ugovori sa izdavačima?


Ne znam ali nije ni važno. Više me zanima šta to pokreće očigledno obrazovane i žanrovski potkovane žene da tako ovisnički posežu za iracionalnom fantastikom, kao da je u pitanju nekakav comfort junk food?


Odgovor je i sam iracionalan, ali time ne gubi ništa na svojoj tačnosti, nažalost: slutim da te žene neguju sklonost ka YA literaturi, ili još gore, ka dečjoj književnosti, a to im obezbeđuje visok stpen tolerancije ka iracionalnim elementima  žanrovske fantastike.


Otud i moja silna strepnja svaki put kad posegnem za naslovom koji je potpisala žena a koji pretenduje na SF žanr.


U zadnjih deceniju ili više, ja jednostavno ne mogu da se prisetim niti jednog dobrog SF naslova koji je potpisala žena a da ista nije iz generacije stare garde. O tome vredi produmati malko ozbiljnije.

[Gaff]

Hugh Howey: Wool...

via The Wall Street Journal

[PTY]

 

1.	Octavia E.	Butler	Parable of the Talents
2	Mary	Gentle	Ash: A Secret History
3	Gwineth	Jones	Bold as Love
4	Justina	Robson	Mappa Mundi
5	Connie	Willis	Passage
6	Elizabeth	Moon	Speed of Dark
7	Gwineth	Jones	Midnight Lamp
8	Tricia	Sullivan	Maul
9	Audrey	Niffenegger	The Time Traveler's Wife
10	Liz	Williams	Banner of Souls
11	Lydia	Millet	Oh Pure and Radiant Hearth
12	Sarah	Hall	The Carhullan Army
13	Sheri	Tepper	The Margarets
14	Gwineth	Jones	Spirit
15	Lauren	Beukes	Zoo City
16	Tricia	Sullivan	Lightborn
17	Sheri	Tepper	The Waters Rising
18	Jane	Rogers	The Testament of Jessie Lamb
19	Gwineth	Jones	Castles Made of sand
20	Justina	Robson	Natural History
21	Susanna	Clarke	Jonathan Strange and Mr Norrel
22	Justina	Robson	Living Next Door to the God of Love
23	Liz	Williams	Darkland
24	Ursula	LeGuin	Lavinia
25	Kim	Lakin - Smith	Cyber Circus
26	Lois	McMaster - Bujold	The Curse of Chalion
27	Naomi	Novik	His Mayesty's Dragon
28	Lois	McMaster - Bujold	Paladin of Souls
29	Cherie	Priest	Boneshaker
30	Catherynne	Valente	Palimpsest
31	Connie	Willis	Blackout / All Clear
32	Mira	Grant	Feed
33	Lois	McMaster - Bujold	Cryoburn
34	N.K.	Jemisin	The Hundred Thousand Kingdoms
35	Lois	McMaster - Bujold	A Civil Campaign
36	Kathleen Ann	Goonan	Crescent City Rhapsody
37	Catherine	Asaro	The Quantum Rose
38	Patricia A.	McKillip	The Tower at Stony Wood
39	Ursula	LeGuin	The Other Wind
40	Kelley	Eskridge	Solitaire
41	Lois	McMaster - Bujold	Diplomatic Immunity
42	Kathleen Ann	Goonan	Light Music
43	Carol	Emshwiller	The Mount
44	Jo	Walton	Farthing
45	Ellen	Kushner	The Privilege of the Sword
46	Ursula	LeGuin	Powers
47	Laura Anne	Gilman	Flesh and Fire
48	Mary Robinette	Kowal	Shades of Milk and Honey
49	Nnedi	Okorafor	Who Fears Death
50	M.K.	Hobson	The Native Star
51	Paula	Volsky	The Grand Ellipse
52	Patricia A.	McKillip	Ombria in Shadow
53	Jo	Walton	Tooth and Claw
54	K.J.	Bishop	The Etched City
55	Kij	Johnson	Fudoki
56	Patricia A.	McKillip	Od Magic
57	Catherynne	Valente	The Orphan's Tales: In the Night Garden
58	Emma	Bull	Territory
59	Margo	Lanagan	Tender Morsels
60	Kage	Baker	The House of the Stag
61	Caitlin R.	Kiernan	The Red Tree
62	Kit	Whitfield	In Great Watres
63	Karen	Lord	Redemption in Indigo
64	Sheri	Tepper	The Fresco
65	C.J.	Cherryh	Hammerfall
66	Nancy	Kress	Probability Sun
67	Maureen F.	McHugh	Nekropolis
68	Nancy	Kress	Probability Space
69	Sheri	Tepper	The Visitor
70	Kay	Kenyon	The Braided World
71	Syne	Mitchell	The Changeling Plaque
72	Sheri	Tepper	The Companions
73	Linda	Nagata	Memory
74	Amy	Thomson	Storyteller
75	Louise	Marley	The Child Goddess
76	Karen	Traviss	City of Pearl
77	Karen	Traviss	The World Before
78	Barbara	Sapergia	Dry
79	Kathleen Ann	Goonan	In the War Times
80	Rebecca	Ore	Time's Child
81	Nancy	Kress	Steal Across the Sky
82	Margaret	Atwood	The Year of the Flood
83	Janine Ellen	Young	The Bridge
84	Maggie	Thomas	Broken Time
85	Liz	Williams	The Ghost Sister
86	Julie E.	Czerneda	In the Company of Others
87	Liz	Williams	Empire of Bones
88	Kay	Kenyon	Maximum Ice
89	Karol	Emshwiller	Report to the Men's Club
90	Karin	Lovachee	Warchild
91	Jane	Jensen	Dante's Equation
92	Ann	Tonsor Zeddies	Steel Helix
93	M.M.	Buckner	Hiperthought
94	Gwineth	Jones	Life
95	Eileen	Gunn	Stable Strategies
96	Lyda	Morehouse	Apocalyose Array
97	M.M.	Buckner	War Surf
98	Karin	Lovachee	Cagebird
99	Justina	Robson	Silver Screen

[PTY]

Hugh Howey: Wool...

via The Wall Street Journal

ah, u kakvom li samo fascinantno modernom dobu zivimo... nadam se samo da vredi citanja. 

[PTY]

 

100	Nina	Kiriki Hoffman	Catalyst
101	Andrea	Hairston	Mindscape
102	Elizabeth	Bear	Carnival
103	Elizabeth	Bear	Undertow
104	Karin	Traviss	Ally
105	Karin	Traviss	Judge
106	C.L.	Anderson	Bitter Angels
107	Elizabeth	Bear	Chill
108	Sara	Creasy	Song of Scarabeus
109	Severna	Park	The Annunciate
110	Joan	Givner	Half Known Lives
111	Larissa	Lai	Salt Fish Girl
112	Karen Joy	Fowler	What I Didn't See
113	Kim	Antieau	Coyote Cowgirl
114	Nina	Kiriki Hoffman	A Fistful od Sky
115	Nancy	Farmer	The Sea of Trolls
116	Aimee	Bender	Willful Creatures
117	Karen	Traviss	Matriarch
118	Betsy	James	Listening at the Gate
119	Karen	Russell	St. Lucy's Home for Girls Raised by Wolves
120	Kelly	Eskridge	Dangerous Space
121	Nnedi	Okorafor	The Shadow Speaker
122	Laurie J.	Marks	Water Logic
123	Nisi	Shawl	Filter House
124	Ekaterina	Sedia	The Alchemy of Stone
125	Jenny	Davidson	The Explosionist
126	Jo	Walton	Lifelode
127	Dubravka	Ugresic	Baba Yaga laid an Egg
128	Amanda	Downum	The Bone Palace
129	Jillian Marie	Weise	The Colony
130	Karin	Sperring	Living with Gosts
131	Alice	Sebold	The Lovely Bones
132	P.D.	Cacek	The Wind Caller
133	Charlee	Jacob	Dread in the Beast
134	Sarah	Langan	The Missing
135	Erika	Mailman	The Witch's Trinity
136	Diana	Barron	Phantom Feast
137	D.G.K.	Goldberg	Skating on the Edge
138	Tina	Jens	The Blues Ain't Nothing
139	Alexandra	Sokoloff	The Harrowing
140	Mary	SanGiovanni	The Hollower
141	Lisa	Mannetti	The Gentling Box
142	Sarah	Langan	Audrey's Door
143	Linda	Watanabe McFerrin	Dead Love
144	Lisa	Morton	Castle of Los Angeles
145	Gemma	Files	A Book of Tonques
146	Ursula	LeGuin	The Telling
147	Nancy	Kress	Probability Moon
148	Susan R.	Matthews	Colony Fleet
149	Melissa	Scott	The Jazz
150	Rebecca	Ore	Outlaw School
151	C.J.	Cherryh	Fortress of Dragons
152	Laurell K.	Hamilton	A Kiss of Shadows
153	Tanith	Lee	White as Snow
154	Elizabeth	Haydon	Prophecy
155	J.K.	Rowling	Harry Potter and Goblet ofFire
156	P.D.	Cacek	Canyons
157	Katherine	Kurtz	King Kelson's Bride
158	Diana	Wynne Jones	Year of the Griffin
159	Barbara	Hambly	Knight of the Demon Queen
160	Juliet	Marillier	Daughter of the Forest
161	Jo	Walton	The King's Peace
162	Mindy L.	Klasky	The Glasswright's Apprentice
163	Laurell K.	Winter	Growing Wings
164	Connie	Willis	Passage
165	C.J.	Cherryh	Defender
166	Pat	Cadigan	Dervish is Digital
167	Linda	Nagata	Limit of Vision
168	Susan R.	Matthews	Angel of Destruction
169	Nina	Kiriki Hoffman	Past the Size of Dreaming
170	Jacqueline	Carey	Kushiel's Dart
171	Charlaine	Harris	Dead Until Dark
172	Sarah A.	Hoyt	Ill meet by Moonlight
173	Donna	McMahon	Dance Of Knives
174	Suzanne	Alles Blom	Inca
175	Linda	Morehouse	Archangel Protocol
176	Rebecca	Lickiss	Eccentric Circles
177	Jane	Alison	The Love-Artist
178	Karen	Michalson	Enemy Glory
179	Jessica	Rydill	Children of the Shaman
180	Jacqueline	Carey	Kushiel's Chosen
181		Kushner & Sherman	The Fall of the Kings
182	Lisa	Goldstein	The Alchemist's Door
183	Tanith	Lee	A Bed of Earth
184	Cecilia	Dart-Thornton	The Lady of Sorrows
185	Diane	Duane	A Wizard Alone
186	Nancy	Farmer	The House of the Scorpion
187	Cornelia	Funke	The Thief Lord
188	Tamora	Pierce	Protector of the Small: Lady Knight
189	Isabel	Allende	City of the Beasts
190	Naomi	Kritzer	Fires of the Faithful
191	Lisa	Lerner	Just like Beauty
192	Pauline	Alama	The Eye of Night
193	Elizabeth	Moon	The Speed of Dark
194	Nancy	Kress	Nothing Human
195	Liz	Williams	The Poison Master
196	Rosemary	Kirsten	The Lost Steersman
197	Mary	Gentle	1610: A Sundial in a Grave
198	Kage	Barker	The Anvil of the World
199	Patricia A.	McKillip	In the Forests of Serre

[PTY]

 

200	Diana	Wynne Jones	The Merlin Conspiracy
201	Nina	Kiriki Hoffman	A Stir of Bones
202	Cornelia	Funke	Inkhearth
203	Tamora	Pierce	Tricker's Choice
204	Joan	Aiken	Midwinter Nightingale
205	J.K.	Rowling	Harry Potter and the Order of Phoenix
206	Mary	Hofman	Stravaganza: City of Stars
207	Caitlin R.	Sweet	A Telling of Stars
208	Elizabeth	Gilligan	Magic's Silken Snare
209	Nancy	Kress	Crucible
210	Rosemary	Kirsten	The Language of Power
211	Gwineth	Jones	Life
212	Patricia A.	McKillip	Alphabet of Thorn
213	Elizabeth	Hand	Mortal Love
214	Caitlin R.	Kiernan	Murder of Angels
215	Cecilia	Holland	The Witches' Kitchen
216	Ursula	LeGuin	Gifts
217	Isabel	Allende	Kingdom of the Golden Dragon
218	N.M.	Browne	Basilisk
219	Jennifer	Stevenson	Trash Sex Magic
220	Tamara	Siler Jones	Ghosts in the Snow
221	Leslie	What	Olympic Games
222	Sarah	Micklem	Firethorn
223	Catherynne M.	Valente	The Labyrinth
224	Lois	McMaster - Bujold	The Hallowed Hunt
225	Octavia E.	Butler	Fledgling
226	Liz	Williams	Snake Agent
227	Carol	Emshwiller	Mister Boots
228	Cornelia	Funke	Inkspell
229	Holly	Black	Valiant
230	Diana	Wynne Jones	Conrad's Fate
231	J.K.	Rowling	Harry Potter and the Half-Blood Prince
232	Elizabeth	Bear	Hammered/Scardown/Worldwired
233	Sarah	Monette	Melusine
234	Maria	Snyder	Poison Study
235	Nnedi	Okorafor	Zarah the Windseeker
236	Justina	Robson	Keeping it Real
237	Mary	Rosenblum	Horizons
238	Patricia A.	McKillip	Solstice Wood
239	Liz	Williams	The Demon and the City
240	Sarah	Monette	The Virtu
241	Mary	Gentle	Ilario: The Lion's Eye
242	Naomi	Novik	Temeraire
243	Ursula	LeGuin	Voices
244	Justine	Larbaleister	Magic Lessons
245	Nina	Kiriki Hoffman	Spirits That Walk in Shadow
246	Diana	Wynne Jones	The Pinhoe Egg
247	Ellen	Klages	The Green Glass Sea
248	Holly	Phillips	The Burning Girl
249	Jo	Walton	Ha'penny
250	Kage	Barger	The Sons of Heaven
251	Susan	Palwick	Shelter
252	Elizabeth	Bear	Whiskey and Water
253	Ekaterina	Sedia	The Secret History of Moscow
254	Caitlin R.	Kiernan	Daughter of Hounds
255	Justine	Larbaleister	Magic's Child
256	Holly	Black	Ironside
257	Kathleen	Duey	Skin Hunger
258	Shannon	Hale	Book of a Thousand Days
259	Frances	Hardinge	Verdigris Deep
260	Elizabeth	Knox	The Dreamquake
261	J.K.	Rowling	Harry Potter and the Deathly Hallows
262	Ysabeu	Wilce	Flora Segunda
263	Cassandra	Clare	City of Bones
264	Melissa	Marr	Wicked Lovely
265	Lane	Robins	Maledicte
266	Jo	Walton	Half a Crown
267	Patricia A.	McKillip	The Bell at Sealy Head
268	Holly	Phillips	The Engine's Child
269	Cecilia	Holland	Varanger
270	Justine	Larbaleister	How to Ditch your Fairy
271	Ysabeu	Wilce	Flora's Dare
272	Suzanne	Collins	The Hunger Games
273	Cassandra	Clare	City of Ashes
274	Melissa	Marr	Ink Exchange
275	Jo	Graham	Black Ships
276	Kristin	Cashore	Graceling
277	Kage	Baker	The Empress of Mars
278	Cecilia	Holland	The High City
279	Kage	Baker	The Hotel Under the Sand
280	Justine	Larbaleister	Liar
281	Suzanne	Collins	Catching Fire
282	Libba	Bray	Going Bovine
283	Kathleen	Duey	Sacred Scars
284	Frances	Hardinge	Gullstruck Island (The Lost Conspiracy)
285	Gail	Carriger	Soulless
286	Malinda	Mo	Ash
287	Elizabeth	Bear	Chill
288	Mira	Grant	Feed
289	Johanna	Sinisalo	Birdbrain
290	Patricia A.	McKillip	The Bards of Bone Plain
291	Catherynne M.	Valente	The Habitation of the Blessed
292	Kage	Barker	The Bird of the River
293	Gail	Carriger	Changeless
294	Ekaterina	Sedia	The House of the Discarded Dreams
295	Cecilia	Holland	Kings of the North
296	Sarah	Pinborough	A Matter of Blood
297	Suzanne	Collins	Mockingjay
298	Diana	Wynne Jones	Enchanted Glass
299	Holly	Black	White Cat
300	Nina	Kiriki Hoffman	Tresholds
301	Kate	Milford	The Boneshaker
302	Amelia	Beamer	The Loving Dead
303	Brenna	Yovanoff	The Replacement