ZNAK SAGITE — više od fantastike — edicija, časopis, knjižara...

to bi trebali da uvedu i u fk partizan

Pogledao sam mini-seriju LE VOL DE CIGOGNES Jean-Christophe Grangea. Reč je o ekranizaciji Grangeovog romana koji je svojevremeno želeo da snima Gilles Mimouni, reditelj koji je snimio jedan genijalan film i nestao, navodno poludeo i napustio kinematografiju. Kounen je za EuropaCorp snimio dvodelnu seriju koju čine dva jednoipočasovna filma i potpuno je neverovatno da sam ovu seriju morao da lociram kao neki najopskurniji raritet, odnosno da ova mini-serija nije uspela da dođe do nekog velikog internacionalnog emitovanja.

Deo razloga za to je verovatno u tome što je Jan Kounen od Grangea preuzeo zaplet, ali je stavio akcenat na ono što njega poslednjih godina najviše zanima a to su šamanizam, hipnoza, pomeranja percepcije, raznorazni izleti u onostrano, i kada se gleda ova serija to su definitivno scene u kojima se Kounen i najefektnije izražava i radi ih sa najvećim žarom. Naravno, tu ima dosta agresivnih slika, krvoprolića, sama tema ima veze sa vađenjem organa, i LE VOL DE CIGOGNES sasvim sigurno nije blizu senzibiliteta kome se obraća EuropaCorp na televiziji.

Akcione scene su takođe furiozne, a jedna od briljantnijih se dešava u prostoriji u kojoj par dementnih ukućana gleda mediokritetski FROM PARIS WITH LOVE, još jednu EuropaCorp produkciju. U toj dementnoj sceni Jan Kounen koristi Morrelov readymade toliko lucidno da se u trenutku učini kao da je na ekranu scena iz BETTER TOMORROW 2.

Harry Treadaway je imao potencijala da bude mnogo veća zvezda nego što je na kraju postao. U seriji je jako dobar premda ulazi na teritoriju Cilliana Murphyja na kojoj se zahvaljujući svom izgledu i startnoj poziciji u filmovima kao što je CITY OF EMBER nije morao da se nađe.

Rutger Hauer igra čoveka sa kojim se misterija razrešava ali nije onoliko prominentan koliko ga najave plasiraju.

Računam da će u predstojećim mesecima ova serija sasvim sigurno imati snažniju globalnu afirmaciju.

Mislim da je sa njom Kounen pokazao da u jednom sasvim drugačijem formatu, i na bazi proze koja nije do sada davala značajne rezultate na ekranu, može da ostavi snažan pečat na komercijalnom proizvodu, i napravio je seriju sa kojom treba prekratiti vreme u najmanju ruku dok se ne pojavi nova UTOPIA.

Edward Norton is set to star in and direct "Motherless Brooklyn" for RatPac Entertainment. Filming is expected to begin late this year in New York.

Norton also penned this loose adaptation of the Jonathan Lethem novel which moves the action from the contemporary times of the book to a New York 1954 setting.

Norton will play Lionel Essrog, a lonely and obsessive private detective afflicted with Tourette's syndrome. As he tries to solve the murder of his mentor and only friend, he unravels closely guarded secrets that have major ramifications.

Ratner, Norton and William Migliore will produce.

Po kritikama mi je delovalo da će indie film SAHKANAGA John Henry Summeroura da mi premosti vreme između dve epizode TRUE DETECTIVE. Kritike su obećavale Southern Gothic, istinitu priču o bizarnom slučaju grobara iz Džordžije i odjekom tog događaja u maloj zajednici. Rezultat je međutim mlak coming of age film koji se uglavnom bavi nekim "nedokuvanim" odnosom između grobarovog sina i unuke jednog od pokojnih klijenata kroz koju se prelama "veća priča". Ali, te veće priče zapravo nikada nema, ona se nikada ne razvije, dočim ova mala priča ne nudi dovoljno materijala da se nametne i stalno se stvara utisak kako autor izbegava da nam pruži ono što je najzanimljivije.

Otud, oslanjanje na bizarnu istinitu priču koja ima razne potencijale za tumačenje i razne uglove iz kojih se može sagledatu stoji kao veliki autogol ovog filma. Možda sam ja očekivao nešto dugo pa sam razvio loš animus prema filmu kada mi to nije pružio, međutim, centralna romantična priča koja je u prvom planu je toliko flah i artificijelna da mi deluje gotovo kao ruganje stvarnom događaju.

Summerour je radio ovaj film kao ljuti indie tako da je tehnička realizacija iz žanra "kako znam i umem" ali ukupno uzev, nije loša. Trevor Neuhoff u glavnoj ulozi je svakako nudio dosta "štoga" za adekvatnog indie junaka. Ipak, ovo nije film po kome će Neuhoff biti zapažen ili upamćen.

* 1/2 / * * * *

Pogledao sam NURSE Douga Aarniokoskog, film koji me je privukao pre svega time što je sa rediteljem scenario pisao i redovni saradnik Josepha Rubena David Loughery. Nažalost, Aarniokoski je na mnogim nivoima u ovom filmu podbacio a ponajviše je podbacio je u pogledu rada na scenariju. Mislim da od Lougheryja nije uspeo da izvuče ono što je Rubenu redovno polazilo za rukom uključujući i njihovu poslednju saradju PENTHOUSE NORTH. Loughery, majstor gotovo opipljivog suspensea ovde potpisuje jednu bajatu hiperestetizovanu grotesku u kojoj napetosti gotovo i da nema, između ostaloh i zato što je glavni lik potpuno nezanimljiva protuva/serijski ubica a jedina pozitivna ličnost je svedena na nivo epizodnog lika. Sa tako pogrešnim balasom u korenu priče čak ni jedna campy postavka kao što je NURSE ne može da funkcioniše.

U nekoliko scena, osećamo Lougheryjev hičkokovski rukopis ali Aarniokoski nema senzibilitet za te scene, njihovu dramsku ironiju i crni humor. U velikom delu filma je jasna rediteljeva namera da 3D agresiju na čula obogati nekim dizajnerskim referencama na pin up i arhaičniji žanrovski film, međutim ovaj stilski zahvat ostaje površinski i bez ozbiljnijeg rezultata.

Aarniokoski je dugo radio kao Rodriguezov pomoćnik pa se od njega puno i očekivalo. Nikada nije postigao to što je trebalo da pruži ali je Rodriguez sam toliko posrnuto da danas Aarniokoski deluje kao vitalniji reditelj od njega. NURSE je grozan ali kamo sreće da su Rodriguezovi filmovi danas barem i ovakvič.

* 1/2 / * * * *

Stari je posetio Opšte mesto...

http://starikadar.blogspot.com/2014/02/merenje-temperature.html

Pošto vidim da Kecman otvoreno pljuje po ekranizaciji svoje knjige, zaista je pitanje koliko je ovo bio pametan izbor. Naravno, argumentacija koju iznosiš nije bez vraga, možda bi se Siniša M. doista osećao neprijatno gledajući dve žene kako se prvo nežno vole a onda sitničavo svađaju, ali to bi ipak bilo u skladu sa festovskim hrabri novi svet duhom... Ovo je BAŠ ziheraški i više u duhu nekakvog podaništva kakvo je danas u Srbiji moda. 

A mogao se postići kompromis, da je recimo neko nadahnuto platio na primer Mladenu Đorđeviću ili Maji Miloš da po hitnom postupku snime porno-spoof  jednog od najuspešnijih filmova iz poslednjih pola godine: Tor je bio vreo, pa da to otvori FEST.

Pogledao sam THE RETURNED Manuela Carballa, jedan od fiolmova koji pokušavaju da odvedu zombi podžanr korak dalje od Romerovih konvencija i da kroz njih progovore o nekim drugim društvenim kontradikcijama. THE RETURNED sam po sebi zapravo ima sličnu postavku kao BBC serija IN THE FLESH, gde su zombiji izlečeni i resocijalizovani, ali su i dalje tretirani kao vrlo opasna manjina.

THE RETURNED slično ovoj seriji očigledno želi da propovori o manjinama koje moraju da kriju da se bolesne i potencijalno fatalno opasne po okolinu, i tu je najlogičnija paralela sa obolelima od HIVa, međutim, uprkos tome što u oba slučaja imamo vrlo decentnu realizaciju, ova ambicija u pravcu angažmana se graniči sa groteskom.

Naravno, film ne mora da ima akcenat na angažmanu, i u ovom slučaju osnov je svojevrsni hičkokovski triler, međutim ono kroz šta prolaze junaci na psihološkom nivou nema puno veze sa onim što je zombi horor, niti su dešavanja bazirana na tim konvencijama - otud bih premisu vezanu za zombije ipak prevashodno percipirao kao pokušaj ideološke intervencije. 

Carballo je snimao film u Kanadi i uspeo je da stvori dosta ubedljivu simulaciju SAD, premda se oseća blaga sterilnost lokacije. Film je na engleskom, premda se u interpretacijama oseća da je sve malo u raskoraku sa spontanošću koju bi u toj formi imali američki autori. S druge strane, na planu inscenacije i ritma Carballo zna šta radi i THE RETURNED ima vrlo zanimljiv koncept, ubedljivost i osećaj za atmosferu.

Ono gde film možda ponajviše pada jeste samo vođenje priče, i film na nekoliko mesta ostaje nejasan i dekoncentriše gledaoca. Ipak, ukupno uzev, reč je o sasvim pristojnom Euro-trileru.

* * 1/2 / * * * *

Крипе, си гледо "Атомски здесна"? Једва чекам да прочитам твоје (а и Батино) виђење. Место тог филма у Драгојевићевом опусу је јасно, то је тај неојугословенски филм, али ме занима анализа у контексту повијесне збиље, културрасизма и још понечега (да не спојлујем).

Nisam. Trebalo je da idem na neku internu projekciju ali me uhvatio išijas. Kazi mi jel izbačen deo koji se dešava u JNA? I da li ima deo sa objašnjenjem fenomena letovanja u SFRJ? To su bile neke moje intervencije u fazi scenarija.

Дешавање у ЈНА постоји у облику монолога, присећања (ако мислимо на исто). Објашњење феномена летовања је, претпостављам, остало у целости. И провлачи се кроз филм, спомиње на неколико места, али из другачије визуре.

Ne, ne, prvobitno je bila scena koja se dešava u JNA, videla se ta vežba. Zalagao sam se da se ta scena izbaci. Drago mi je da je više nema.

Pogledao sam TYSKUNGEN ekranizaciju krimića bestseler spisateljice Camille Laeckberg. Nažalost, iz ovog filma nisam prepoznao šta je to tako atraktivno u njenom pisanju i film koji potpisuje Per Hanefjord ide tromo prema krajnje očekivanom ishodu. Misterija u ovom filmu vezana je za ne naročito intrigantan događaj iz prošlosti, situaciju među grupom mladih antinacista iz Švedske koji šuruju sa norveškim pokretom otpora i odjekom koji ti događaji imaju među njihovim potomcima, pre svih kćerkom jedne od njih.

Za početak godine junaka su neuverljive. Ovaj film bi eventualno mogao da ima tako vitalne junake i tako mladu glavnu junakinju da je smešten u dublju epohu, a ovako za početak godine junaka naprosto ne ulivaju poverenje. Potom sama priča ne nudi ni puno materijala za dedukciju, a ni mnogo aduta u pogledu suspensea iako bi film voleo da računa na to.

Hanefjord naprosto ne uspeva da unese živost u ovako ispričanu priču što me delom zbunjuje jer je na scenariju radila i Maria Karlsson, adaptatorka Lapidusovog SNABBA CASHa koja ima dosta dobru reputaciju.

Inače, do sada su Camillinu junakinju Ericu Falck, spisateljicu-detektiva igrale dve glumice u televizijskim adaptacijama. Claudia Galli je igra u filmu i ovo je njen prelazak zajedno sa likom iz TV filmova u novu formu.

Iako ne otpisujem mogućnost da nekad pružiti šansu ovoj junakinji u TV formi, sa ovakvim projektom nije imala šta da traži u bioskopu.

* 1/2 / * * * *

Pogledao sam film ARENA Jonasa Loopa, iz spoja poslovnih razlogha i lične perverzije. Reč je o ljutom DTV filmu prilično niskog budžeta koji ipak dolazi iz jednog atipičnog miljea. Naime, reč je o produkciji kuće Zero Gravity čiji je izvorni posao zapravo vezan za menadžment i stoga ne treba da čudi što okosnicu ovog filma čine njihovi klijenti - scenarista Tony Giglio i glumci Kellan Lutz, Johnny Messner i Samuel L. Jackson. Međutim, ono što definitivno čudi jeste prilično niska ambicija ovog projekta čiji bi cilj, pretpostavljam, trebalo da bude promocija tih klijenata a ne izazivanje podsmeha što se pojavljuju u slabom DTV filmu.

ARENA u tom smislu ima sve predispozicije projekta koji bi mogao pokazati znake potpunog gubitka kompasa za zvezdu poput Sama Jacksona, ili nemogućnosti da se probije do nečega ozbiljnijeg u slučaju Kellana Lutza. Ne znam kako je Zero Gravityju promakla ta snažna atmosfera autogola koja provejava ovim filmom. Naročito je zanimljivo to da ovako slab film proizvede kuća koja se prethodno okušala u produkciji radeći po svemu suprotni film  RUNNING SCARED.

Njihova produkcija je i film THE OUTSIDER sa Craig Fairbrassom i osnovna sličnost izmeđzu ova dva filma je u tome što se oba puta radi o oprobanim B-formulama. U ARENI je to formula borbe do smrti koja se prikazuje publici preko Interneta. U korist ARENE se jedino može reći to da je film istovremeno dovoljno neinventivan i bajat da u tretmanu te "formule" uspeva da bude pomalo "prljav" kao što su bili stari VHS filmovi na tu temu i da evocira uspomenu na naslove kao što je bio CIRCLE MAN sa Vernonom Wellsom koji su bili grozni ali sada barem retro.

Kellan Lutz je i u ovom filmu kao i u JAVA HEATu pokazao da ima potencijala da se razvije u akcionu zvezdu, pre svega u domenu fizičke predispozicije. Šteta je što Jonah Loop nije dao više scena borbe u kontinuitetu već su mahom prikazane u formi nekakvih montažnih sekvenci. Sa 84 minuta trajanja, ne mogu da kažem da je ARENA prekratka ali usopeva da istovremeno bude oskudna a sa dosta viškova.

CANIBAL Manuela Martina Cuence prosto vapi za tim da se naglasi kako je naslovna tema stvar ukusa. Međutim, pored lenje šale sa naslovom u tome ima i dosta istine. Naime, Cuencin film ima tempo koji neće prijati publici inače senzibiliziranoj da relativno lagodno prihvati ovakve sadržaje. Cuenca se ponaša kao da je najveći reditelj na svetu, nimalo se ne obazire na ritam i troši jako puno vremena kako bi nas ubedio u prozaičnu rutinu krojača-ljudoždera iz Granade. Potom film dobija crnohumornu dimenziju kada iz priče o usamljenom serijskom ubici-kanibalu postane bizarna melodrama o njegovom odnosu sa sestrom jedne od žrtava, ali zapravo uprkos pokušaju da nam pokaže da je "drugačiji", ni suštinski a ni formalno nikada ne iskoračuje iz forme trilera.

Taj katatonični tempo u kome su predstavljene svakodnevne aktivnosti glavnog junaka više stoji kao znak rediteljeve slabosti i bezidejnosti, nego kao primer autorskog integriteta i hrabrosti (kako Cuenca verovatno vidi sebe). Veštiji reditelj bi isto to umeo da prikaže u znatno dinamičnijoj egzekuciji.

Oni koji vole kada se žanrovski sadržaji pošto-poto "oplemenjuju" art-house zahvatima, možda mogu naći nešto za sebe u CANIBALu. Ipak, verujem da će velikom delu kako žanrovske tako i art-house publike ovo biti priličan promašaj.

* * / * * * *

MOJ PES KILLER Mire Fornay je film od kakvih sam se odvikao. S jedne strane reč je o standardnom roterdamskom pobedniku, dugi kadrovi sirotinje koja luta bespućima siromašnih istočnoevropskih predgrađa i varošica a sa druge reč je o jednom od predstavnika te estetike koji su nekako dopunski lišena iakvog dramskog naboja.

MOJ PES KILLER je isprazna priča o slovačkom skinhedu koji odlazi da obavi posao za oca i njegov dan doživljava neočekivanu ali krajnje nezanimljivu transformaciju.

Gledanje ovog filma je agonija pošto je gotovo nemoguće zadržati pogled na ekranu, a dodatni problem je jedan osećaj koji odavno nisam imao a to je da strah kada junak ulazi u konflikte jer osećam da to samo produžava gledalačku agoniju. To nisam osetio još od vremena kada sam se bavio kritikom i gledao iranske filmove na FESTu, što znači da sam se odvikao od ovakvih iskustava.

Međutim, ovaj film je svakako zanimljiv za publiku koja planira da se na neki način školuje za bavljenje filmom i plasira na festivalima, pošto je ovo očigledno stil koji prolazi kada se radi u Istočnoj i Srednjoj Evropi. Stoga, mislim da ovaj film nije nekorisno pogledati ako ste student filma ili kritičar.

Prednost neprofesionalnog gledanja filmova je što nisi ni na koji način prinuđen da gledaš ovakve filmove. Ne zavidim ti... 

Pogledao sam GATEN RAGNAROK Mikkela Braenne Sandemosea, spilbergovski film iz norveško-švedkse produkcije. Ovo je jedan od onih filmova koji nastanu van Amerike kada se pogleda neki Amblinov naslov a onda se autori upitaju "Zašto i mi ne bismo ovako, samo sa lokalnim obeležjima i tradicijom?"

Očigledno može, i ovo je vrsta filma koja može imati i internacionalnu sudbinu. Nažalost, da li je to stvar kulture, mentaliteta ili nešto drugo, tek GATEN RAGNAROK nema onako živopisne likove, naročito među decom kao što su imali Amblin filmovi, a što je vrlo dobro uspeo da sumira JJ Abrams u filmu SUPER 8. S druge strane, iako je struktura porodice koja je u centru priče vrlo slična amblinovskim porodicama (otac udovac, dvoje dece - ćerka u pubertetu & sin mali avanturista) u njoj nema onog potrebnog dramskog sukoba, nema istinske traume koja se prevazilazi kroz avanturu.

GATEN RAGNAROK se bavi premisom da Ragnarok nije mit već istorija, ali na kraju tu premisu ne produbljuje na neki epski način već se lagano pretvara u creature feature. Otud GATEN RAGNAROK najpre degeneriše u svojevrsni nordijski JURASSIC PARK. Donosi nekoliko vrlo zanimljivo realizovanih scena i nažalost šteta je što finale filma nije spektakularnije i kreativnije postavljeno.

Dakle, GATEN RAGNAROK pati od dosta dečjih bolesti ali je Sandemose na dobrom putu, i u svom drugom filmu pokazuje napredak u odnosu na debi.

* * 1/2 / * * * *

Pogledao sam ANTBOY Aska Hasselbalcha, ekranizaciju dečje knjige Kenneth Boegh Andersena. Ovaj film se ne razlikuje puno od onoga što sugeriše naslov - reč je o superherojskoj priči, glavni junak je dečak koji svoje supermoći duguje ujedu toksičnog mrava.

Uprkos vrlo rudimentarnoj, skoro detinjastoj priči, Hasselalch je uspeo da napravi vrlo šarmantan dečji film, priču o dečaku kome u životu počinje da se dešava superherojski film, sa sve sidekickom, supervillainom i naravno stripovima po čijem se uzoru svi ponašaju.

ANTBOY je u određenom smislu kao KICK ASS za decu, ta tom razlikom što kod Hasselbalcha junaci zaista imaju supermoći, koliko god njihovo ponašanje bilo indukovano uticajem superherojskog stripa i filma.

Naravno treba imati na umu da su reference u ANTBOYu prilagođene deci, dakle ne treba očekivati puno toga dubljeg od recimo svesti da već postoji Marvelov ANT-MAN.

Inače, kad smo već kod ANT-MANa, Hasselbalch po svom stilu deluje kao danski Edgar Wright i mislim da bi na njega trebalo obratiti pažnju.

Naročito efektan segment filma je glumačka podela. Deca su sjajno odabrana, simpatična su ali sposobna da kanališu sve ono što treba na ovom herojskom putu.

ANTBOY je verovatno namenjen nešto mlađoj deci od SKY HIGH Mike Mitchella. I to treba ukalkluisati tokom gledanja. Ipak, spada u onaj red uspelih filmova o superherojima koji su snimljeni po uzoru na stripove ali nisu snimljeni po njima.

* * * / * * * *

A war of words has erupted over the Zack Snyder-directed 2009 film adaptation of Alan Moore's seminal graphic novel "Watchmen".

It began last week when producer Joel Silver took the film to task, claiming in an interview that "Zack came at it the right way but was too much of a slave to the material." He went on to praise an earlier incarnation he was involved with, boasting a script by Sam Hamm (1989's "Batman") and Charles McKeown ("Brazil") along with director Terry Gilliam.

In that version, Doctor Manhattan went back in time to stop himself being created. The ending sees him succeeding, with Rorschach, Nite Owl and Silk Spectre appearing in Times Square - the events of Watchmen had become a comic and they were now like those people who dress up in character on the street.

Snyder has now hit back at the comments whilst out doing publicity rounds for "300: Rise of an Empire" which he wrote and produced. Snyder tells The Huffington Post:

    "It's funny, because the biggest knock against the movie is that we finally changed the ending, right? Right, and if you read the Gilliam ending, it's completely insane... the fans would have stormed the castle on that one.

    So, honestly, I made Watchmen for myself. It's probably my favorite movie that I've made. And I love the graphic novel and I really love everything about the movie. I love the style. I just love the movie and it was a labor of love. And I made it because I knew that the studio would have made the movie anyway and they would have made it crazy.

    So, finally I made it to save it from the Terry Gilliam's of this world. It's just using elements that are in the comic book already, that's the only thing I did. I would not have grabbed something from out of the air and said, 'Oh, here's a cool ending just because it's cool.'"

Producer Deborah Snyder, Zack's wife, adds that it's impossible to please all of the original comic fans:

    "But it's interesting because, you're right, it's damned if you do, damned if you don't. You have people who are mad that the ending was changed and you have other people saying, 'Oh, it was a slave to the graphic novel.' You can't please everybody."

Zack continued on with his dissection and challenge of that adaptation, saying:

    "That's the problem with comic book movies and genre. And I believe that we've evolved -- I believe that the audiences have evolved. I feel like Watchmen came out at sort of the height of the snarky Internet fanboy -- like, when he had his biggest strength.

    I think if that movie came out now -- and this is just my opinion -- because now that we've had Avengers and comic book culture is well established, I think people would realize that the movie is a satire.

    You know, the whole movie is a satire. It's a genre-busting movie. The graphic novel was written to analyze the graphic novel -- and comic books and the Cold War and politics and the place that comic books play in the mythology of pop culture.

    I guess that's what I'm getting at with the end of Marvel's The Avengers -- in the end, the most important thing with the end was that it tells the story of the graphic novel. The morality tale of the graphic novel is still told exactly as it was told in the graphic novel -- I used slightly different devices.

    The Gilliam version, if you look at it, it has nothing to do with the idea that is the end of the graphic novel. And that's the thing that I would go, 'Well, then don't do it.' It doesn't make any sense.

Jedan od bajatijih filmova na ovogodišnjem FESTu je KAPRINGEN Tobiasa Liedholma. Gledao sam ga još pre godinu i po dana. Reč je o CAPTAIN PHILLIPSu pre CAPTAIN PHILLIPSa, priči o danskom brodu koji zaposednu somalijski pirati i pregovorima o oslobađanju odnosno agoniji oettih koji uslede. Za razliku od Greengrassa koji loše koristi paralelnu radnju u svom filmu i na neki način previše otvara svoje karte, Liedholm vrlo vešto kortsi paralelnu radnju i sjajno "krije" određene informacije u priči čime podiže osećaj napetosti.

Zanimljivo je da su Somalijci kod Greengrassa mnogo živopsinije prikazani i sa više razumevanja nego kod Liedholma, ali je Danac sa druge strane mnogo zanimljivije prikazao Zapadnjake. Reklo bi se da je odnos američkog i danskog filma potpuno suprotan "očekivanmoj podeli posla".

KAPRINGEN nije veliki film i nema tako "veliku" ambiciju kao Greengrass, u podeli su mahom danski TV glumci od kojih neke znamo iz serija BORGEN i BRON, međutim vrlo je solidan i zanimljiv, sa maksimalno iskorišćenom kamernom atmosferom koja objedinjuje korporativne kancelarije na kopnu i oteti brod na moru.

Unutar programa FOKUS SKANDINAVIJA na FESTu, ovo je daleko najkvalitetniji film.

* * * / * * * *

Ako neko još uvek sumnja da li smo nebeski narod...


Sent from my iPhone using Tapatalk

Pogledao sam MANDARIINID Zaze Urušadzea. Reč je o politički korektnom filmu smeštenom u 1992. tokom rata u Abhaziji. Po nacionalnoj strukturi likova, film jako podseća na filmove iz bivše SFRJ, recimo na NIČIJU ZEMLJU. Ovog puta moralni centar filma čine dvojica Estonaca (sovjetskih Slovenaca) koji marljivo gaje mandarine u Abhaziji, dok oko njih "balkanizovani" lokalci, Gruzini i Rusi ratuju.

U jednom trenutku ruski plaćenik iz Čečenije i njegov suparnik završavaju kao ranjenici kod jednog od Estonaca u kući. Tu on mora da moderira njihov konflikt i postepeno ih senzibilizira za miroljubivu koegzistenciju, upoznaje ih sa tim da je "brat mio, koje vjere bio" i sličnim opštim mestima.

MANDARIINID je film koji je sav sačinjen od opštih mesta. Iako su ga radili ljudi koji bi mogli biti sdubjektivni prema konfliktu, ekstremno je politički korektan i po odvratnosti nekih rešenja podseća na neke ex-jugoslovenske filmove kao što je TURNEJA (npr. gruzijski vojnik inače radi kao glumac u Tbilisiju) sa tom razlikom što filmovi iz ostataka SFRJ nikada nisu bili "politički korektni prema Srbima". MANDARIINID barem u tom smislu stvarno ne emituje nikakav stav.

* 1/2 / * * * *

Daniel Espinosa is in talks to direct the Warner Bros. thriller "Blood on Snow" which will be produced by Leonardo DiCaprio and developed as a starring vehicle for the actor.

DiCaprio will produce along with his producing partner Jennifer Davisson Killoran through their Appian Way banner along with Kevin McCormick's Langley Park.

Pic will be based on the Jo Nesbo novel which follows a hitman, who after failing a recent job, must go on the run from the mob along with his former boss' wife.

Jon Berg and Cate Adams will oversee for the studio.

Espinosa previously directed the box office smash "Safe House" for Universal. His next pic "Child 44," starring Tom Hardy and Gary Oldman, bows later this year. He is repped by UTA and Magnolia Entertainment.

Deadline Hollywood first reported the news.



Sent from my iPhone using Tapatalk

Stari se bavi temama koje  povezuju film HER i seriju AKTA MANNISKOR

http://starikadar.blogspot.com/2014/03/nereseno.html

Kako studiozna prezentacija jednog antisrpskog filma,

INTRODUCTION



A thriller set in England and Bosnia about a once optimistic British UN soldier who witnesses the execution of a family he tries to save in Sarajevo by a powerful and vicious war criminal.  Six years later, still haunted by demons, an opportunity arises for the ex-officer to enter post-war Sarajevo undercover to seek revenge, only to find out the woman he falls for is the daughter of the man he intends to kill.  Nobody is who they seem to be and he soon finds himself swept up in a dangerous maelstrom of loyalties and gunfire.



We are excited to be working with acclaimed French director Chris Nahon.

Log Line:                   "When you seek revenge, dig two graves..."

Writer:                      Richard Crawford (UK)

Director:                   Chris Nahon (France)

Producers:                Gavin James (Film & TV House Limited, UK)

                                         Paul Largan (Bandigital Ltd)

Gia Muresan (Cinemarket Prod, France)

Executive Producer:    Andrea Chung (LA)

Line Producer:         Donall McCusker ("Battle for Haditha", "The Hurt Locker")

Genre:                        Thriller

Duration:                   95 mins

Format:                     RED Camera

Language:                  English

Budget:                      US$14 million

Production:              Principal photography in Europe and UK

Shooting Period:      Summer 2014





Chris Nahon's initial remarks onRetribution:

"Post war - Love story - Action – Suspense "

"These are the key words that come to mind after reading Retribution.

It's a quick resume but it shows the four domains that I need to treat and properly make them live together."



STORY OUTLINE



Bosnia 1995 - When British Army Captain Brian McCARTHY discovers that his interpreter's family is likely to be massacred, he flouts his direct orders and tries to smuggle them to safety.  They almost make it – until they're stopped at a checkpoint by the warlord MARKO, who discovers the terrified family, and executes them on the spot.

Six years later, McCarthy sees Marko in TV and immediately sets about returning to Bosnia.  Tortured and bitter, he is intent on avenging his interpreter and his family by finding Marko, and killing him.  In Sarajevo he takes a job as a live-in handyman at a women's counseling centre run by an American woman, LAUREN, and her local psychiatrist, LILJANA. Liljana is beautiful and McCarthy has to fight an almost instant attraction to her.  He sets about finding Marko, now a powerful businessman and gang boss.

As McCarthy gets to know Lauren and Liljana better, he becomes aware that they are under pressure from local gangsters.  A local aid worker, JENSEN, suggests she seeks help, and Liljana realizing she is in danger will end up asking her father to use his influence to stop the gansters

MCharthy by his ction he will put the center in danger as well as their lifes

During the journey McCarthy realizes how important the work of the counseling centre is, and almost blows his cove. He decides to protect the center and Lauren and Liljana



Events spiral out of control and McCarthy is almost physically sick when he discovers the true identity of Liljana's father: Marko!

But its too late,he 's now in loves with her.

He still wants to figure a way for rebtribution,but he doesn't want to kill anymore

The situation is further complicated when Jensen reveals himself to be an undercover agent working for the War Crimes Tribunal.  He wants McCarthy's help to set Marko up so he can face justice in The Hague, and he'll go to any lengths to get it.  McCarthy refuses Jensen's demands for further assistance – until Jensen take control of the situation. McCarthy's feelings for Liljana have grown and leave him no alternative and in a climactic hand-over, McCarthy finds himself swept up in a confused maelstrom of loyalties and gunfire.




PRODUCER NOTES

WHY THIS FILM IS IMPORTANT

Retribution is based on the current situation in Bosnia.  The referral of indictments against low and mid-ranking war crimes suspects to a national court in Bosnia forms a key element of plans to finish all trials and proceedings in The Hague War Crimes Tribunal by the end of 2010.  Around 10,000 people living in Bosnia are currently suspected of war crimes committed during the country's 1992-95 war.

(IWPR - TU No 516, 7-Sep-07)

The strong dramatic story has an active protagonist pursuing his goal of revenge despite multiple obstacles and great adversity.  The protagonist is a driven, singular man.  What he wants and what he needs are incompatible which makes for great drama.  This story features a complexity of conflict at all three levels - inner, personal and extra-personal and is classic thriller material.



Underlying this is a brutal and confrontational approach to resolving conflict that he doesn't truly understand.

This film does not aim to be a loud and aggressive Hollywood blockbuster like 'Behind Enemy Lines' or 'The Hunting Party'.  Comparison with mid-size budget European action thrillers is more appropriate.  This film should work both as a thriller and a psychological drama with a core independent audience but with the potential for a wider mainstream appeal.  This shared focus on achieving a win-win in terms of commerciality and creativity is central to our development process and distribution strategy.  Sales estimates will be produced as we make progress with casting.








DIRECTOR CHRIS NAHON - FILMOGRAPHY





           





Known For

                                         
Kiss of the Dragon (2001)      L'empire des loups (2005)        Blood: The Last Vampire (2009)





CHRIS NAHON'S BIOGRAPHY



Born 5th of December 1968 in Soisy-sous-Montmorence, Chris Nahon started his career directing commercials and music videos, and was soon spotted by Luc Besson, who in 2001 entrusted him with the direction of his first feature length film Le baiser mortel du dragon (Kiss of the Dragon).  The debutant cinéaste found himself in command of a large martial arts production and casting quality talent (Jet Li, Bridget Fonda and Tchéky Karyo) with Europacorp producing (budget $25 million).



Three years later Chris adapted for the screen Jean-Christophe Grangé's novel, L'Empire des Loups (Empire of the Wolf), which he injected with a good dose of action and fantasy style.  His tense direction kept the audience gripped, successfully following the novel, with surprises and powerful blows, confirming his qualities as a first class cinéaste in the action genre.  With Jean Reno starring, Gaumont very successfully distributed the film in 2005.   Budget was   25m Euros, worldwide box office $64m.

In 2007 Chris directed the $35m English-language thriller Blood: The Last Vampire in Hong Kong for Pathé, starring Korean superstar Gianna Jun (aka Jeon Ji-hyun) and western actors Allison Miller, Liam Cunningham and Colin Salmon.  A live-action adaptation of a popular Japanese Manga anime, the film revolves around a female vampire slayer, enlisted by an American military base to save them from an attack of blood-sucking fiends.  The film shot in Argentina and China in 2007.

Pathe France distributed in France while the UK deal was concluded separately with Pathe UK.  Focus Features handled international sales outside of North America, UK, South-East Asia, France, Benelux and Switzerland.







Blood: The Last Vampire was released in the US in 2009, following a domestic deal by the Sony Pictures Worldwide Acquisitions Group (SPWAG).








DIRECTOR'S CREATIVE VISION





CAMERA AND PACE



After a strong and energetic opening sequence, full of tension, suspense and drama, events cause our hero McCarthy to plunge into a dense and all-encompassing meltdown.



Alcohol, loneliness, nightmares and obsessions are totally overwhelming his character.



The contrast of these two parts will give "colour" to the movie very early on.  The realism is the main goal to reach.

It will be achieved using a single digital camera, very human, almost always hand held.

For the drama sequences, the actors will have to live their scenes.  They will have to forget the camera and to let their characters lead them.  That is why the camera will be hand held, deliberately imprecise to give the sensation of truth.  Think Martin Sheen in Apocalypse Now's opening sequence in the hotel – it's like McCarthy – he's lost and already crazy.  We see him shatter a without considering the consequences.  A week of work with the main actors will be necessary to get everybody ready for such an experience.

For the action sequences, the precision will take the place of any improvisation. This is a completely different approach. Stunt doubles, choreography and rehearsal will lead the crew behind and in front of the camera.  Nevertheless, the camera will still keep its style, always at the best place to shake the audience.  At least two weeks of rehearsal will be necessary to prepare the all action parts.



AMBIANCE AND ARTISTIC DIRECTION



The wardrobe, the design, the sets and the light of a movie are some tools to tell a story through dimensions other than dialogue and performance, camera and editing.  All those departments have to be directed with the same goal, plunging the audience into a dense atmosphere to catch their attention and service the script in all its dimensions.

This piece of the work demands to surpass the truth.  It demands to use the code of the colors passing from the cold at the beginning to the warm at the end, the blue to the earth (red and brown).  It demands use of the geometry of the set at the beginning to lock-up the anti-hero McCarthy in a small space that grinds him down, to a land and a forest that releases the mind and the body of the hero at the end.

CAMERA FORMAT



We will shoot on Red One, capable of recording at resolutions up to 4096 horizontal by 2304 vertical pixels, directly to digital storage.  It features a single Super 35-sized CMOS sensor and a cinematography industry standard PL mount, common for modern 35 mm motion picture cameras.  Director Steven Soderbergh has shot his two features Guerrilla and The Argentine entirely with the Red One camera.





NOTES ON CHARACTERS



McCARTHY: "A broken man, too sensible to rebuff the ghosts of war.  His experience haunts him until he touches rock bottom.  Now, he needs to face his nightmare and kill the monster...a monster who doesn't allow him to live a normal life."

McCarty will change during the journey in Sarajevo and eveltually he will become a new man able to biuilt something in life:a new center for woman real relationship with the daughter of his enemy



MARKO: "A hunter hidden behind a uniform... this character has the specificity to always hide the monster behind a facade.  It's the mark of the dark character we respect in cinema.  He is also a real father. He is the symbol of the paradox of all war."



Sebastian Koch



LILJANA: "Liljana, a strong mind but with a "thin" veneer.  The actress needs to be ready to build a attractive character despite herself.  The relationship she used to have with her father belongs in her youth.  Now that she is no longer her father's 'little girl', she has discovered her father's evil side.  But she still loves him.  To build this character, the actor needs to understand Marko's strength and power and have grown up being absorbed by it.  Now, she seeks to distance herself from him and seek retribution from his evil by working to help women who have been caught up in the horrors of women in war.  But, she is drawn back to him, to solve the problems she faces.  She will draw her core from that character.  They need to work and rehearse together to find their roots."Lilijana understand the world is full of grays nuances and she is able to fight and go very far to save the center she dedicate her life too and the work is doing with this damage  women



LAUREN: Lauren is a   professional ,able of handle humanitarian work in difficult conditions . Ten years of experience in different countries devastated by war has given her a thick skin to protect herself from the horrors she sees.  She is like the older sister, torn apart by war and is the guardian of all those women she is taking care of.  Her life is dedicated to her job."



"Lauren is very close to Liljana, almost motherly, but actually closer in age to being a sister – she respects that Liljana is a woman and tries to protect her.

WRITER – RICHARD CRAWFORD



Novels:                   FALL WHEN HIT     Heinemann Ltd - London 1993 (hardcover) 1994 (paperback)

THE MINSTREL BOY   Heinemann Ltd - London 1994 (hardcover) 1995 (paperback)

Film (as writer)

THE ABDUCTION CLUB:  Pathe 2002 (92 mins)          http://www.imdb.com/title/tt0264333/

Starring Alice Evans (102 Dalmations), Daniel Lapaine (Muriel's Wedding), Matthew Rhys (Very Annie Mary), Sophie Myles, Liam Cunningham, Edward Woodward (The Wicker Man, Callan)

RETRIBUTION (AKA THE UNDEFENDED):  revenge thriller set in Sarajevo (Bandigital Ltd.) Director Chris Nahon, target production date early 2014.   (In development)

CHATAKWA FALLS (AKA SWEENEY'S DINER): feature horror script set in the United States for production in Northern Ireland (Generator Films). (In development)

DOROTHY MILLS: French/Irish feature film Octagon Films.  Dialogue polish and script/story editing.

LE PETIT GUERRIER: French feature film set in Northern Kenya, co-writing with Edouard Niermans.

PADDY MAYNE: first and second drafts of feature script based on life of Blair Mayne, SAS.   AMC Pictures/Third Bar Films (in development)

PLAN KATHLEEN:  feature script based on real-life collaboration between Nazis and IRA in Ireland in 1940.  Causeway Pictures (in development)

THE MORRIGAN: low budget feature script set in army border observation post.  Causeway Pictures (in development)

Film (as director)

JOGGED:  Short film, shown at Belfast Film Festival and Galway Film Fleadh 2012

ON THE ROAD HOME: Short film.  In pre-production, to shoot July/August 2013.

TV (as writer)

VELVET BLADE:  Thirteen part TV drama series, with PlotPoint Media (Co-Creator and Writer) – in development

THRAN:  Single TV drama set in rural Northern Ireland – a "Troubles Western".  (Red Ray Films Ltd and Plotpoint Media)(in development)







PRODUCER PROFILES





PRODUCER - GIA MURESAN, CINEMARKET PRODUCTIONS (FRANCE)





Gia has over 15 years experience in the entertainment industry.



Cinemarket Productions is a Paris-based production company run by Gia Muresan and Gilles Meunier set up with five partners.  In the last two years Cinemarket Productions acquired the rights and Gia has developed medium budget motion pictures with broad audience appeal.



Gia produced Imaginary Friend (2006) and two new English psychological thrillers Drifter (2007), The Visitor (2008), Laura (2009) with US- and European-based partners, 2012/2013 Cloud Nine starring Jean Hugues Anglade, Michael Madsen, Leo Gregory, Meredith Ostrom coproduced with Ward9 and Seven Arts Pictures (US/UK).



Gia produced Code Red (November 2012/2013) an action thriller film directed by Valeri Milev and distributed by Entertainment One.



Gia is an executive producer on a mystery crime thriller film London Fields. The film was shot in London in September/October 2013 directed by Mathew Cullen with Amber Heard and Billy Bob Thornton,Jim Sturgess ,Jaime Alexander and Johnny Depp.  London Fields is represented by CAA for North America and by IM Global internationally


Gia's future line-up includes Hidden Reality, a strong psychological fantasy thriller directed by Marcello Daciano.



Gia is an Executive Board Member of the UK foundation Star Community Foundation CIC

(www.starfoundation.org.uk) working in partnership with www.thegiftsoffirstfruits.org.uk  foundation led by Prince Albert of Anhalt, Duke of Saxony, Dubai, UAE, Germany, United Kingdom.  Gia is charged with raising funds.



Gia is also a founding partner of Capital Motion Pictures Ltd, acting Managing Director, and a member of the Management Team and Board of Directors.



Gia worked with Price Waterhouse Cooper UK to formulate the company structure, developed and drafted the company business plan, corporate and investment literature.



Gia negotiated and signed a joint venture with a Swiss licensed asset management company to provide securities as collaterals for loans, reviewed and advised on properties for feature film projects in the USD $40m–$150m budget range, researched, tracked and provided commercial and creative analyses on 200+ feature films, Put together financial structures for clients to approach the market and placing agents including utilising letters of willingness, bank guarantees, Eurobonds, surety bonds, captive insurance bonds, corporate bonds, minimum guarantees, promissory notes and pre-sales, developed investment proposals and marketing materials with clients, attended site visits, negotiated and advised on conditional funding commitments, reviewed financials including P&L and balance sheets, financial assumptions of forecasts (low to high end), attained independent forecasts and provided internal rates of return, led negotiations for structured lending against financial instruments such as Eurobonds, bank guarantees and corporate bonds.



In addition to the above, Gia is also the European Representative for Ace Films Limited, a British film finance and consulting company and Executive Director in charge of European finance (co-production, presales and sales) and consults for international projects and motion pictures, developed business plans with clients, organized and supervised road shows including drafting investor presentations, prepared research notes, conducted due diligence on clients including via market research reports, technical reports, independent confirmation and evaluation of companies' intellectual properties.



She also serves as Development and Business Strategy Consultant for Mercury 5 Limited, Paris, providing analysis of market tendencies and developing new commercial strategies and partnerships in Europe, including most recently a global distribution strategy with Atlas Editions for a collection of 30 albums on football (1.5m sold in France).

PRODUCER - GAVIN JAMES, FILM & TV HOUSE LIMITED (UK)


Gavin James operates a successful independent, global film business, based on over 20 years of executive management experience in the global film and television industry.



Until mid-2008, and for six years, Gavin was Managing Director of Intermedia Film Equities Limited, the UK office of International Media AG, a global player in the independent film marketplace and, in its time, the biggest UK film producer outside the local offices of the major studios.



Whilst at Intermedia, Gavin was involved in the strategy, financing and production management of studio films such as Alexander ($170m) and Basic Instinct 2 ($70m), and smaller productions such as Magicians ($4.5m).  Further film credits include films such as Terminator 3 ($150m) and The Hunting Party.  As part of this, Gavin James was integrally involved in the financial closing, closing management and thereafter production management of up to 20 films with combined budgets of over $1 billion.



In addition to having an exciting development slate of films with a budget range of $1.5m to $150m, Gavin:



Is Managing Director of Film & TV House Limited, an established film rights trader with annual turnover of $20m per annum, and which operates in association with Fintage House.  Gavin work with almost all major sales agents worldwide, and have relationships with the major distributors in the UK and in key international territories.
Is Managing Director of UK Film Trustee Company Limited, a boutique collection account management company.
Offers Consultancy services relating to the valuation of film libraries, single films and strategies relating to library exploitation.
Provides advisory and due diligence services for film rights / corporate media acquisitions.
Provides UK representation for Fintage House across all business areas – Collection Account Management, film and TV licensing and Music Publishing.






PRODUCER - PAUL LARGAN, BANDIGITAL LTD (UK)



Paul Largan works as a Film Producer and Creative Entrepreneur and is now based in London. He has been involved in the UK and Irish film industries for twelve years. Experienced in production and fundraising, he was Northern Ireland Screen's short film Executive Producer for three years and created the Made in Northern Ireland showcase in New York and Los Angeles (independently raising £200,000 project finance). In addition to producing many award-winning short films, Largan completed his first feature film Johnny Was(budget £2.3m) in 2006 and distributed worldwide including the USA through First Look Media.



Recent Film Producing Credits:



Johnny Was - directed by Mark Hammond (Feature, 2006)

Powerful multi-racial gangster thriller, starring Vinnie Jones, Lennox Lewis, Roger Daltrey and Eric la Salle. UK / Denmark / US co-production. Co-financiers included IFB, NIFTC, Equation and Nordisk Film.

Released by First Look in USA and Sony in UK in 2007.

European Premiere, 41st International Karlovy Vary Film Festival.



Hitch – directed by Mik Duffy (Short Film, 2005)

A well-executed, clever twist on genre expectations. A dangerous serial killer prowling the back roads and a female hitchhiker discover that finding true love can be murder. Canal + France and Spain acquired rights.

Winner, Claire Lynch Award for Best First Short by an Irish Director, Cork Film Festival 2005.



Pretty Face – directed by Fintan Brady (Short Film, 2005)

A prison opera which explores the human consequences of incarceration.

Winner Best Irish Short, Foyle Film Festival 2005



Maze – directed by Hugh McGrory (Short Film, 2004)

A haunting epitaph to the notorious ,,Long Kesh‟ (Maze) prison which housed paramilitaries for twenty years.



Mortice – directed by James Donnelly, writer Mik Duffy (Short Film, 2000)

A young couple is looking for their first home together. But the search takes a macabre and sinister turn when 'unwittingly find themselves trapped in a world of terror, suspense and wall-mounted ceramic ducks.'

Winner Best Irish Short, Galway Film Fleadh 2000.





EXECUTIVE PRODUCER ANDREA CHUNG



Andrea Chung is a producer, advisor, writer and literary manager.

Chung started in the business working for Lynda Obst at Paramount on movies like How to Lose a Guy in 10 Days and at Killer Films. She transitioned to talent representation at Endeavor and later as an Agent Trainee at ICM, where she covered networks: USA, NBC and FOX

Thru Bowery Hills, Chung reps literary properties for prominent estates for film/tv adaptation, including: Katherine Paterson (Bridge to Terabithia) and Pierre Boulle (The Planet of the Apes) and IP from RCN Tele, such as Yo Soy Betty La Fea, the most adapted series of all-time.  She recently sold her client Robert Cooley's memoirs When Corruption Was King to Paramount with Amy Adams and Mark Wahlberg attached.

Gallows Hill (2013) (producer)

Victor Garcia's Gallows Hill, a supernatural thriller starring Peter Facinelli (Twilight Saga) and Sophia Myles (Transformers 4) in which Andrea packaged and produced under her client's banner: E-NNOVVA Films and partnered with IM Global and the Saw franchise's Peter Block



The Happiest Place (2012) (documentary) (producer)

A feature documentary that gained social media attention and stars Imogen Heap and Bhutan President Tshering Tobgay



Passion Play (2010) (co-producer) starring Bill Murray, Mickey Rourke and Megan Fox which premiered at Toronto International Film Festival in 2010 and released May 2011



How to Look Good Naked (2008) (TV series) (co-producer - 16 episodes)

– Episode #2.8 (2008) (co-producer)

– Debbie & Taylor (2008) (co-producer)

– Episode #2.3 (2008) (co-producer)

– Episode #2.1 (2008) (co-producer)

– Helen (2008) (co-producer)



I Hate New York! I Love New York! (2008) (producer)



Next projects, besides Retribution: Pierre Boulle's WWII spy thriller A Noble Profession, Benson Lee's Seoul Searching, the creator of Step Up and Save the Last Dance's next dance franchise, and a concert film based on Hank Williams' Lost Notebooks with Bob Dylan and Norah Jones. Chung currently has a series deal with Lionsgate.

Ovo je neko koga se filmofili iz devedesetih sigurno sećaju.

http://dobanevinosti.blogspot.com/2014/03/snezana-zaric-rip.html

E, da, videh sinoć na Dnevniku a ne setih se posle da objavim. RIP.

Pogledao sam PONTYPOOL Bruce McDonalda, ekranizaciju romana Tony Burgessa, svojevrsni TALK RADIO unutar zombi podžanra. Neko je konstatovao da bi se PONTYPOOL mogao opisati kao zombi film nastao po učenjima Noama Chomskog i ta atraktivna definicija nije daleko od istine. McDonald ne izbegava i scene direktne fizičke konfrontacije ali očigledno da je osnovna produkciona premisa za nastanak ovog filma bila vezivanje za jednu dominantnu lokaciju i ovog puta to je radio stanica koja tokom jednog noćnog programa počinje da prati vrlo neobične nerede za koje se ispostavlja da su zapravo svojevrsna zombi invazija s tim što je ovog puta po sredi neobičan virus.

TALK RADIO Olivera Stonea neće biti ugrožen kao do sada najfilmičniji prikaz ove verbalne i lokacijski skučene forme ali McDonald takođe uspeva da ovu dramu smeštenu u radio stanicu udalji od radio drame time što stvara dosta pristojnu atmosferu. Nažalost, čini mi se da je scenografsko rešenje ipak moglo biti kudikamo efektnije, klaustrofobičnije jer radio stanica u ovom filmu deluje više kao scenografija nego prava provincijska medijska kuća.

Stephen McHattie donosi harizmatičnu rolu kao voditelj i ispunjava svoj zadatak na svim nivoima, uključujući i vokalno, za pravim glasom provincijskog radio gurua, dubokim i blago napuklim.

Tony Burgess je adaptirao vlastiti roman i u pogledu scenarija naravno najzanimljiviji je taj Chomsky-momenat u kome se objašnjava šta je priroda zombi-zaraze.

PONTYPOOL je daleko od uspešnog filma, između ostalog i zato što je na ničijoj zemlji između žanra i art-housea (iako je ukupno uzev ovo ipak žanrovski film) ali zaslužuje pažnju, naročito radoznalije žanrovske publike.

* * 1/2 / * * * *

Posle noći provedene sa dve NIMFOMANKE...

http://novikadrovi.blogspot.com/2014/03/fest-preporuke-12.html

Quote from: crippled_avenger on 07-03-2014, 15:00:28
Pogledao sam PONTYPOOL Bruce McDonalda, ekranizaciju romana Tony Burgessa, svojevrsni TALK RADIO unutar zombi podžanra. Neko je konstatovao da bi se PONTYPOOL mogao opisati kao zombi film nastao po učenjima Noama Chomskog i ta atraktivna definicija nije daleko od istine. McDonald ne izbegava i scene direktne fizičke konfrontacije ali očigledno da je osnovna produkciona premisa za nastanak ovog filma bila vezivanje za jednu dominantnu lokaciju i ovog puta to je radio stanica koja tokom jednog noćnog programa počinje da prati vrlo neobične nerede za koje se ispostavlja da su zapravo svojevrsna zombi invazija s tim što je ovog puta po sredi neobičan virus.

TALK RADIO Olivera Stonea neće biti ugrožen kao do sada najfilmičniji prikaz ove verbalne i lokacijski skučene forme ali McDonald takođe uspeva da ovu dramu smeštenu u radio stanicu udalji od radio drame time što stvara dosta pristojnu atmosferu. Nažalost, čini mi se da je scenografsko rešenje ipak moglo biti kudikamo efektnije, klaustrofobičnije jer radio stanica u ovom filmu deluje više kao scenografija nego prava provincijska medijska kuća.

Stephen McHattie donosi harizmatičnu rolu kao voditelj i ispunjava svoj zadatak na svim nivoima, uključujući i vokalno, za pravim glasom provincijskog radio gurua, dubokim i blago napuklim.

Tony Burgess je adaptirao vlastiti roman i u pogledu scenarija naravno najzanimljiviji je taj Chomsky-momenat u kome se objašnjava šta je priroda zombi-zaraze.

PONTYPOOL je daleko od uspešnog filma, između ostalog i zato što je na ničijoj zemlji između žanra i art-housea (iako je ukupno uzev ovo ipak žanrovski film) ali zaslužuje pažnju, naročito radoznalije žanrovske publike.

* * 1/2 / * * * *

Мени је ово сјело ко будали шамар. Мислим да би и сам М.Н. Шјамалан био поносан на крај филма

Harvi, legao ti je upliv Chomskog!

Pogledao sam NONO HET ZIGZAG KIND zanimljivu holandsku ekranizaciju romana Davida Grossmana u režiji Vincenta Bala. Bal nudi vrlo ekspresivan rediteljski pristup u ekranizaciji proze. Iako nisam čitao roman kroz Balovu režiju, inače vrlo filmičnu i zanimljivu u kinestetičkom pogledu, uspevam da rekonstruišem ono što je Grossmanova proza nudila. Očigledno je Bal vrlo darovit pripovedač sperman za eksperimente i ako imamo u vidu da je ovaj film ipak namenjen deci i mladima, vrlo je zanimljivo pitanje koliko je ovaj filmski jezik uspeo da iskomunicira sa njima.

Rečju, Bal je odlično dočarao svet iz dečje vizure ali je pitanje da li je tu vizuru uspeo i da približi deci. Nadam se da jeste, jer NONO HET ZIGZAG KIND u svom rediteljskom konceptu derfinitivno jako dobro funkcioniše za stariju publiku i u određenom filmofilskom pogledu nudi čak i dosta toga novog.

Ipak, priča je prevashodno namenjena deci mada filmofili imaju u čemu da uživaju. Pored Balovih sjajnih rediteljskih rešenja, tu je i odlična rekonstrukcija epohe, i Euro-Crime estetike sa sve omažima Bavinom DIABOLIKu. Glumačka poela je takođe sjajna a Bal uspeva da opravda očigledno producentsku uslovnost da se u znatnom delu filma razgovara na engleskom zbog jezičkih barijera.

Grossman je inače izdavan u Srbiji ali koliko vidim ovaj roman kod nas nije objavljen.

* * * / * * * *

Pogledao sam THE LEGEND OF HERCULES, povratak Renny Harlina na veliki ekran i za početak mogu reći dve stvari. Ovaj film nije ono što je Renny očekivao da će snimati u ovim godinama i posle one afirmacije koju je imao. Sigurno je sebe video kako režira Herculesa u nekoj formi koja je bliža skupom Ratnerovom filmu sa Rockom. Međutim, ovaj film je isto tako ono što je Renny snimao na početku, u vreme BORN AMERICAN, dakle ljuti exploitation koji zna da svaki dinar da se zaradi kada se polazi put Amerike.

Cifra od 70 miliona dolara budžeta je smešna. Renny je u ovom filmu radio sa bugarskim tranzicionim gubitnicima koji sigurno nisu imali prilike da rade sa tolikim novcem, verovatno kada saberu sve filmove na kojima su radili. Pošto je budžet podložan falsifikatu, naročito u promotivnoj kampanji, a zarada nije, rekao bih da je sa svojih dosadašnjih 40 miliona dolara zarade na globalnom box officeu ovaj film itekako povratio investiciju. Ne mogu da dam guessestimate koliko je ovaj film koštao, ali sam siguran da nije 70 miliona a ni 40 koliko je pisalo u nekim drugim izvorima.

U svakom slučaju, Renny je vraćen na početak, na jeftini exploitation snimljen van Amerike i osmipšljen da izgleda kao rip-off prave stvari. Međutim, uprkos tome što je on sam godinama radio tu "pravu stvar", nije izgubio žar da se snalazi u tome. THE LEGEND OF HERCULES je pošten B-film, sa B-pogledom na priču o Herkulesu i jasnom namerom da se ubaci u deo prihoda koji treba da ostvari film na istu temu sa Rockom, 300 i ceo taj talas post-GLADIATOR pepluma. U tom smislu, HERCULES je najmanje pretenciozan, najmanje sakuplja karakterne glumce da šmiraju sa engleskim akcentom, i u uprkos tome što se engleski akcenat koristi u ovom filmu kao lingua franca, najtonyhopkinskovskiju ulogu igra Scott Adkins, što je ludilo samo po sebi.

Drugi akcenat koji Renny stavlja je fizička priprema glumaca - Kellan Lutz je jak kao bik i Renny se dosta bavi snimanjem njegovog impresivnog i masivnog tela, do tačke kada LEGEND OF HERCULES počinje da deluje kao film koji bi mogao biti zanimiljiv homoseksualcima. Liam McIntyre i Scott Adkins takođe imaju mišićnu masu koja odgovara tim ulogama, i Renny pravi najbolje scene onda kada se insitira na telesnosti u borbi. Ima dosta efekata sličnih radovima Isaaca Florentine, u smislu usporavanja i ubrzavanja tuča, i meni lično to nije odgovaralo u ovom žanru. U svakom slučaju, scene su pregledne, prljave, testosteronske. TROY ipak ostaje nedosegnut standard u pogledu savremenih inscenacija borbe iz tog doba, ali ovaj film svakako mnogo više liči na bioskop od 300 i sličnih derivata.

U filmu se pojavljuje samo jedan "monstrum" i Renny nema nameru da konkuriše Rockovom filmu ili serijalu CLASH OF THE TITANS, i film u suštini ima dramaturgiju DTV borilačkog filma sa sve zarobljavanjem glavnog junaka i prisiljavanjem na borbe u oktagonu. U svemu tome, Renny se snašao, THE LEGEND OF HERCULES funkcioniše u bioskopu i šteta je što ovaj film nije ostvario rezultat kakav su napravili OLYMPUS HAS FALLEN ili EXPENDABLES.

Kellan Lutz ima potencijala za bioskopsku akcionu zvezdu u akcijašima starog kova. Pitanje je samo da li se one i dalje prave za bioskop.

* * 1/2 / * * * *

Stari pokušava da sa Opšteg mesta usmerava Snagu naroda...

http://starikadar.blogspot.com/2014/03/za-i-protiv.html

Da, dobra opservacija o potpunom odsustvu ikakve ideologije ili makar konzistencije u iznošenju javne misli na našoj političkoj sceni. Čak i američki two-to-tango sistem dve gotovo uzajamno zamenjive stranke ima nekakve naznake ideološke podele i javnog narativa koji nadživljava naredni izborni ciklus, dok se u Srbiji ovo posve izgubilo u orgiji trgovine.

Mehmet-friendly SF

http://supermen.tportal.hr/zabava/315326/Porno-ikona-Stoya-u-novom-srpskom-filmu.html

Čuj, Mehmet-friendly... Uzgred, baba Vanga poručuje da ćete zaraditi milion dolara više ako srpskom astronautu skratite ime na dva sloga.

Pogledao sam vrlo simpatičan španski horor LA POSESION DE EMMA EVANS Manuela Carballa. Reč je o vrlo klasičnoj EXORCIST-like postavci ali sa par lepih osveženja sa kojima Carballo pokazuje da je vešt reditelj. Ono po čemu se LA POSESION DE EMMA EVANS razlikuje od drugih filmova ove vrste jeste da posednutost gleda iz vizure  žrtve i da se ceo incident percipira kao vrlo ozbiljna lična trauma. Drugi zanimljiv detalj jeste Carballov realistički postupak kojim on pokušava da stvari gurne više u pravcu porodične drame ali sa brojnim ripper sekvencama, košmarima, cepanjem ličnosti na kriške, klanjima, telekinezama itd.

Carballo uspeva da vešto stvori i efekat da se film dešava u Engleskoj, iako kao i THE RETURNED ima sličan efekat blage distance u odnosu na tipičan angosaksonski film, ali to ne smeta.

Ono što je najvažnije jeste da Carballo dobro spaja porodičnu dramu, relističke nijanse i horor o zaposednutosti. U tom smislu, najveći uspeh i jeste taj realistički pristup petparačkim premisama. U svakom slučaju iako EXORCISMUS nije klasik novog španskog žanrovskog filma, definitivno pokazuje da je Carballo jedan od najkonzistentnijih reditelja na toj sceni i pouzdani čovek kompanije Filmax. 

* * * / * * * *

Quote from: mac on 11-03-2014, 00:22:27
Čuj, Mehmet-friendly

kao Kripa ne zanima Stoja i te fore

Mene zanima da napravim nešto što će zainteresovati Mehmeta. To je moja misija


Sent from my iPhone using Tapatalk

Ako ćemo već da pravimo Mehmet-friendly kinematografiju, onda ne moramo da se bacamo u trošak oko specijalnih efekata i ekstravagantnih ekstraterestrijalnih scenografija. Ozbiljna duodrama u kojoj dve obične žene diskutuju o životu u zapadnom društvu u post-kriznom vremenu razularenih bankarskih interesa i gubljenja privatnosti u atmosferi sveopšteg nadgledanja, u kojoj bi igrale Betina Koks i Lu Šarmel bi bila sasvim po mom ukusu.

Pogledao sam kolumbijsko-španski triler LA CARA OCULTA Andresa Baiza, zanimljivo koncipiran ali nedovoljno razvijen da bi funkcionisao kao išta više nego odličan kratki film silom razvučen na celovečernje trajanje. Ovo je jedan od naslova koji bi recimo imali dosta koristi od eventualnog rimejka, naročito zato što u pojedinim aspektima, recimo kod likova policajaca, nisu ponudili ništa novo već su sterilno kopirali američku tradiciju. Baizova režija je uredna, bolja u onim scenama koje se tiču trilera nego odnosa među karakterima.

* * / * * * *

Pogledao sam EL ULTIMO JUSTO Manuela Carballa, njegov najslabiji film, takođe jednu od Filmaxovih produkcija. Reč je o trileru o starostavnoj sekti koja želi da ubije 36 pravednika koji drže svet u balansu i pokušaju grupe odmetnutih i marginalizovanih katoličkih sveštenika da spasu poslednjeg preživelog.

Carballo u ovom filmu ima materijal koji u teoriji nudi dosta potencijala za dobar triler, međutim sa neinspirativnim scenarijem ali i bez nekih vlastitih zanimljivih rediteljskih rešenja, rezultat je minoran B-film sa B-egzekucijom. Ono što zaslužuje eventualnu pohvalu jeste izvesna old school arajičnost u postavci likova. Ipak, ona više stoji kao mana nego kao vrlina bez adekvatne nadogradnje.

* * / * * * *

sodoma i gomora na računalu
Don Dario Tičić: Pornoslike su mi same 'iskakale' na ekranu
Tweet
Don Dario Tičić
Don Dario Tičić, tajnik zadarskog nadbiskupa i predsjednika HBK-a msgr. Želimira Puljića, našao se pod istragom Vatikana zbog sumnja da je na svojem računalu imao pornografske sadržaje, kao i sadržaje dječje pornografije. Don Dario je prijavljen izravno Kongregaciji za nauk vjere Svete Stolice prije godinu dana. U to vrijeme on je bio župnik na zadarskom predjelu Bilom brigu, a sporno računalo nalazilo se u župnom uredu.

Nepoznato je tko je Vatikanu prijavio don Darija. U prijavi se predstavio kao Luka Milinković, no Policijska uprava zadarska, na traženje Nadbiskupije, nije mogla pronaći osobu i utvrditi njezin identitet.

Don Dario Tičić potvrdio je da se protiv njega provodi istraga.

- Ta me osoba, za koju bih volio da otkrije svoj identitet i da možemo razgovarati, prijavila za više stvari. Uz to da na računalu u župnom uredu postoji pornografski sadržaj, u prijavi me optužuje da sam pronevjerio novac iz župe, te da sam lažirao magisterij. Podnio sam tužbu protiv anonimnog prijavitelja - kazao je don Dario.

'Teško ovo podnosim'
- Očigledno je da me ta osoba, koja se krije iza lažnog imena, prvenstveno htjela osramotiti, ali i spriječiti moje napredovanje u Crkvi. Kongregacija je temeljem prijave provela istragu. Da je nešto od navoda točno, protiv mene bi se već vodio postupak. Vrlo teško sve ovo podnosim. U župni ured, gdje je bilo računalo, ulazilo je puno ljudi.

Nisam se samo ja služio računalom. Nakon nekog vremena, kada bih uključio računalo i otvarao neku web stranicu, pornografski materijali počeli bi "iskakati" na ekranu – ispričao je don Dario, dodavši kako vjeruje da prijavu protiv njega nije napisao neki laik, već netko od njegovih kolega svećenika, te da bi se s njim volio suočiti.

Rezultat istrage iz Vatikana još uvijek nije stigao u Zadarsku nadbiskupiju.

- Kongregacija je naložila istragu i ona je provedena. Izostali su materijalni dokazi jer je grom uništio računalo. Ni na koji način nije se uspjelo doći do čovjeka koji je poslao prijavu, iako je osoba zadužena za istragu komunicirala s njim preko e-maila. Međutim, odbio je bilo kakav susret - rekao je msgr. Želimir Puljić, dodajući da u don Darija ne može sumnjati jer ništa nije dokazano.

- Mi od takvih stvari želimo očistiti svoje redove. I Kongregacija ima zadatak raditi na rasvjetljavanju tih stvari. Mi smo provjeravali i utvrdili da takva osoba ne postoji imenom i prezimenom, no svejedno se išlo u istragu. Protiv pedofilije se treba boriti cijelo društvo u svim segmentima. I Katolička crkva, unatoč tome što nema policiju, bori se protiv toga i nimalo ne žali ako tko završi u zatvoru - zaključio je msgr. Puljić.

LADA BURČUL

Trebao u Rim, za vicekancelara
Don Dario Tičić službovao je, među ostalim, i u Zadru, u župi bl. Alojzija Stepinca na Bilom brigu. Osim što je nadbiskupov tajnik i nadbiskupski ceremonijar, don Dario Tičić je i rektor crkve sv. Dimitrija u Zadru.

Don Dario je bio predložen za imenovanje vicekancelara u Papinskom hrvatskom zavodu sv. Jeronima u Rimu i za to je imao pristanak zadarskog nadbiskupa msgr. Želimira Puljića, ali upravo mu je anonimna prijava 'stala na put' u tom imenovanju. Msgr. Puljić donio je odluku da njegov tajnik don Dario Tičić ne ide u Rim dok se ne ispitaju sve okolnosti prijave.

Kada se istraga odužila, msgr. Puljić je povukao svoj pristanak da don Dario ide u Rim i predložio da se za to mjesto potraži druga osoba. Don Dario Tičić ostaje tajnik zadarskog nadbiskupa, a njegov položaj ovisi o rezultatima istrage koje Zadarskoj nadbiskupiji treba dostaviti Kongregacija.

Pogledao sam Гагарин. Первый в космосе Pavela Parhomenka, rediteljski debi scenografa koji je nama najpoznatiji po saradnji sa Balabanovim. Otud, moram priznati pomalo iznenađuje odluka producenata da baš njemu daju režiju ovako zahtevnog filma. Naravno, brojni su scenografi koji su ušli u bavljenje režijom, to nije neobičan transfer, od Cedrica Gibbonsa do Dragoljuba Ivkova, međutim, retko su dobijali da rade filmove koji po svom kapacitetu prevazilaze ono čime su se bavili kao scenografi.

Parhomenko je bio scenograf i na ovom filmu koji nudi solidnu rekonstrukciju epohe, premda je sovjetski svemirski program po dizajnu daleko svedeniji od američkog na koji smo navikli u filmovima kao što su RIGHT STUFF i APOLLO 13 ili Hanksovoj seriji o putu na Mesec.

Nažalost, iako je vrlo dobrodošao ruski film i to sa savremenim senzibilitetom, da pokaže njihovu stranu putovanja u kosmos, GAGARIN ipak nije film koji bi mogao da parira Kaufmanu, Howardu i Hanksu. naprosto, uprkos solidnoj tehniočkoj egzekuciji, i rekonstrukciji epohe, GAGARIN je pre svega dramaturški i politički naivan.

U prikazu političkog pritiska na let u kosmos, Parhomenko tek uspeva da zagrebe problem, nema nikakvih detalja vezanih za avionsku nesreću u kojoj je Gagarin poginuo sedam godina kasnije, i naprosto, osim teškog detinjstva i rivalstva sa Germanom Titovim, film ne nudi previše interesantnih detalja o Gagarinovoj ličnosti.

Sama dramaturgija u kojoj se Gagarin tokom leta seća detalja iz života prilično je arhaična i dosta podseća na loše sovjetske filmove ali ne postiže retro-štimung.

GAGARIN u određenom smislu pokušava da ponovo izgradi kult ličnosti oko slavnog kosmonauta ali to ne uspeva da uradi na ubedljiv način. Jedan od razloga jeste i preskakanje njegovog kasnijeg angažmana kao maskote sovjetske moći širom sveta, odnosno nesreća u kojoj je stradao. Iako je logično da Gagarinov let bude okosnica filma jer to objektivno jeste najvažnija stvar u vezi sa njim, Parhomenko ne uspeva da nas ubedi kako je to njegov rediteljski izbor a ne prikrivanje druge strane cele priče.

Scene gagarinovog bračnog života su prilično ravne i beživotne, a detinjstvo i roditelji su kudikamo živopisniji. Ipak, bračni život zaživi u nekoliko scena susreta kosmonautskih žena koje su postale svojevrsni standard u ovoj vrsti filma.

Među tim scenama u kojima se grade karakteri izdvajaju se napeta scena za vreme okupacije sa vešanjem Gagarinovog brata i situacija kada se kosmonauti uplaše da je izvršen let u kosmos slušajući radio a onda se ispostavi da je reč o radio drami. U tim scenama, kao i u sceni sletanja, film najviše živne...

I uopšte jedna od karakteristika vanameričkog filma o uniformisanim ljudima a to je da nema trvenja između podređenih i nadređenih u kome su podređeni u pravu, ovde uzima svoj danak. Otud, u ovom filmu zapravo nema neke velike drame jer je Gagarinov put bio težak ali prilično logičan i kako ovaj film pokazuje meriotokratski. Čak ni Titov nema puno razloga da se buni - kolege su većinom izglasale da Gagarin bude prvi.

Inače, ta frustracija komonauta koji su u nečemu bili "drugi" je legendarna i naročito izraena u slučaju sletanja na Mesec.

Scene leta su prilično vešto urađene, naročito je uspela sekvenca povratka u atmosferu. Nažalost, uprkos tome što je izašao iste godine kada i GRAVITY sa "pravom" temom o odlasku u kosmos, GAGARIN nije ispunio njen puni potencijal. Šteta, bilo bi zanimljivo da u istoj sezoni imamo filmove o početku letova u kosmos i film o fazi kada su oni već dostigli dekadenciju.

* * / * * * *

Pogledao sam ATOMIC WAR BRIDE, američku verziju filma RAT Veljka Bulajića. Ova verzija je kraća od one koju je Bulajić proizveo za jugoslovensko i evropsko tržište, odnosno verovatno je sužena u odnosu na "umetničku" verziju i formulisana je kao exploitation.

Zvučna slika je bitno i prilično vešto izmenjena u odnosu na ono što je verovatno bio originalni zapis i prvi utisak koji ATOMIC WAR BRIDE ostavlja jeste da zaista igleda kao strani film. U pojedinim ulogama se vide naši poznati glumci poput Bate Živojinovića npr. međutim u glavnoj ulozi je Antun Vrdoljak koji izgleda zapadnjački, kao mladi Kirk Douglas, njegovu nevestu igra poljska lepotica Ewa Krzyzewska a Beograd je snimljen kao prestonica neke imaginarne države u orvelovskom duhu.

Priča je prilično jednostavna i nažalost ne donosi puno sadržaja, drame ili preokreta iako je potpisuje ćuveni scenarista iz epohe neorealizma Cesare Zavattini. Problem scenarija je pre svega u tome što ima vrlo jednostavnu melodramsku osnovu koja je u principu karakteristična za politički film, međutim ono što je nadgradnja u pogledu geopolitičke kritike ili satire nije dovoljno razrađeno tako da na kraju ta priča deluje kao da je Bulajić odlučio da ispriča samo ono što je kostur filma a ne nešto više. To deluje dosta atipično ako imamo u vidu da je Bulajić u ovo vreme još uvek bio vrlo ozbiljan reditelj, ali je očigledno njegovo koketiranje i sa režimom i sa strancima počelo da da opterećuje rediteljski postupak.

Otud je zanimljivo da je RAT u istoriji našeg filma često nazivan "filmom katastrofe" odnosno "filmom katastrofom", ali je u Americi ta njegova promašenost tretirana na potpuno drugačiji način i stekao je svojevrsni kultni status kako kroz izdanje Something Weird Videa tako i kroz citate u nekim dokumentarcima na temu exploitation filma u ovoj epohi.

Zavattinijev scenario je ravan, govori o mladoženji koji mora da ode u rat bukvalno na dan venčanja i taj rat eskalira u puni nuklearni sukob dok on pokušava da pronađe svoju nevestu.

Iako se može reći da je RAT svojevrsna anticipacija Kubrickovog STRANGELOVEa, film sa mejnstrim kapacitetom koji pokušava da osudi svet međusobnog nuklearnog uništenja, Bulajić se samo dotiče farse ali je ne razrađuje pomnije, i jedan od razloga takvog krajnjeg rezultata je puno emotivno ubeđenje sa kojim je film igran.

Otud, iako produkciono i po miljeu iz kog dolazi reditelj RAT deluje kao predak STRANGELOVEa nažalost mnogo više je reč o filmu-savremeniku raznih nuclear scare filmova koji su nastajali u Americi u to vreme.

Dizajn filma je vrlo sveden i zanimljiv. Interesantno je kako Bulajić uspeva da stvori utisak kao da se film zbilja dešava u nekoj imaginarnoj zemlji, čak ni same uniforme ne sugerišu da li je reč o nekom komunističkom ili fašističkom društvu.

Izmeštanje priče iz realističkih okvira (pre svega u domenu geopolitike) učinilo je da on bude ponegde definisan kao SF. Međutim, rekao bih da ovaj film samo u tom pogledu ima elemente SFa. No, u kinematografiji koja oskudeva u tom žanru, može se ubrojati.

Nažalost,. izuzev NERETVE, ni posle nekoliko pokušaja Bulajić nije uspeo da ostvari ozbiljniju karijeru u inostranstvu, RAT je jedan od prvih pokušaja da to sprovede u delo...

* * / * * * *

Pogledao sam THE ILLUSIONIST, adaptaciju nagrađene priče Stevena Milllhausera koju je napisao i režirao Neil Burger. Reč je o simpatičnom filmu koji nažalost ne uspeva da se u potpunosti oslobodi problema filmova o mađioničarima. Ovde međutim nije toliki problem u tome što je magiju delikatno prikazati na filmu već u mnogo prozaičnijoj ravni. Naime, ono što je glavni preokret u priči postaje očigledno negde oko polovine filma i ne bih čak rekao ni da su autori želeli da nam to naročito sakriju. Međutim, kada se taj preokret razjasni, nema nikakve nadogradnje koja bi to mogla da opravda i film se u drugoj polovini pretvori u ravnu egzekcuiju nekog plana čiji smisao nam je jasan ali ostajemo uskraćeni za njegove "sočne" delove.

Burger izbegava da u nekoliko ključnih momenata i odgovori na presudna pitanja koja zanimaju i gledaoce ali i junake filma i njegova ambivalentnost nažalost ne doprinosi kvalitetu ili nekoj "zdravoj" upitanosti gledalaca.

Ed Norton u glavnoj ulozi deluje dosta letargično i nema one energije i intelekta koje on inače pruža. Otud je uspeh ovog filma na blagajnama relativno iznenađenje, ako imamo u vidu da ga je Norton svojom glavnom ulogom dosta gurnuo u pravcu indie senzibiliteta. Paul Giamatti se pak kreće dosta jasnim stazama očekivanog.

Sama rediteljska egzekucija je solidna i namerno arhaizirana tako da joj i odgovara snimanje na lokaciji u Pragu gde je iskorišćena autentičnost raznih objekata.

* * 1/2 / * * * *

Ekranizacija srpskog SF dođe onda kada se najmanje nadaš -

http://dobanevinosti.blogspot.com/2014/03/buenje-ranog-proleca-fcs-2014.html