The Crippled Corner

[crippled_avenger]

Charles Bronson
birth name "Charles Dennis Buchinsky"
aka "Charles Buchinski"
aka "Charles Buchinsky"

[Meho Krljic]

'čku materinu

[Ghoul]

'čku materinu

meho, zaboga!
jezik!
pa ima ovde i kulturne pičke!

[milan]

Meni je od kombinacija Bronson/Tompson najbolje leglo 10 to midnight, moguce i zbog tada mladjahne Lize Leibaher...

Marfijev zakon sam gledao u bioskopu, i od celog filma se secam koriscenja nekog samostrela, ili neceg slicnog.

U svakom slucaju Kripe, rezi mi ovo za sledeci put kad se vidimo!

[crippled_avenger]

10 TO MIDNIGHT je ludilo, i jedan od favorita moje majke.

Inače, jedan od filmova koji me je dosta zastrašivao u detinjstvu bio je EVIL THAT MEN DO, jel se seća neko tog filma smeštenog u neku južnoameričku huntu?

[ginger toxiqo 2 gafotas]

...don't look any further!!!

...ja EVIL THAT MEN DO pamtim kao veoma uznemirujući,čovekomrzački, rezak osvetnički flick ali i kao nešto uz što bih mogao često da se omrsim...a tu je i jedan od devojčuraka iz Zemeckisovog kolosala I WANNA HOLD YOUR HAND!!!

[crippled_avenger]

Ah, I WANNA HOLD YOUR HAND, film na čije sam se postojanje ložio još kao osnovnoškolac, shvativši da mi je Zemeckis omiljeni reditelj, pa ga potom actually pogledao u Kinoteci na nekom programu posvećenom Beatlesima. Pa onda nabavio VHS preko Ghoula dok je bio u izgnanstvu.

Imam brojne i jako lepe uspomene vezane za taj film.

Kad je reč o EVIL THAT MEN DO, sećam se da mi je kao detetu bio menacing, zato što je valjda glavni villain mučitelj, zar ne?

[ginger toxiqo 2 gafotas]

...malo je reći da si u pravu!!!

[crippled_avenger]

McQuarrie starts up writing venture
Stars and screenwriters pair on passion films
By MICHAEL FLEMING
McQuarrie

A dozen screenwriters have formed a cooperative venture that will target the passion projects of major stars in an effort to give both scribes and thesps more control over the creative process.
The new company, dubbed 1.3.9, will marry those projects to their writers, who'll generate spec scripts that will benefit from notes provided by the other member scribes. The writer will own the project when it is shopped to studios with the actor attached, and 1.3.9 will be involved as a producer.

The venture is just getting under way with screenwriters Christopher McQuarrie ("Valkyrie"), Erik Jendresen ("Aloft"), John Lee Hancock ("The Rookie"), John Ridley ("Undercover Brother"), Naomi Foner Gyllenhaal ("Losing Isaiah"), Graham Yost ("Speed"), Howard A. Rodman ("Stompanato"), Stephen Chbosky ("Rent"), Barbara Benedek ("Sabrina"), E. Max Frye ("Something Wild"), Ron Nyswaner ("The Painted Veil") and one writer who declined to be named.

Spearheading 1.3.9 is the Oscar-winning "Usual Suspects" scribe McQuarrie and Jendresen, who is best known for "Band of Brothers." They and the other writers are already in the process of setting the first project with a superstar whose identity they are keeping secret.

The business plan took a year to formulate, and its inspiration was the collaborative experience each writer enjoyed while mentoring newcomers in the Sundance Screenwriters Lab.

Effort marks the second time this year that prominent scribes have banded together to improve their place at the creative table. In March, the Writers Co-Op was formed by John Wells and 19 writers including Scott Frank, Ed Solomon, David Benioff and Richard LaGravanese.

Under the 1.3.9 plan, the scribes will generate original scripts at a drastic discount until the film gets made. Then, they get their usual fee and a gross percentage, creative input as producers and a guarantee they won't be rewritten unless they agree to it. Though the bargaining position of writers at 1.3.9 will be strong because they own a script with a star attachment, the commercial aspirations won't be near those of the Writers Co-Op.

"Wells' group is reducing the cost of developing commercial material for a studio, while we're developing more personal projects for actors who can't get them made themselves," McQuarrie told Daily Variety. "Every actor I ever met has a dream project. They're frustrated, because they have rich development deals at studios and the power to make what they want to make, so long as they never make the movies they really want to make."

Despite studio reluctance to invest development money, a package of a modest-budget project with an eager star is catnip to executives and financiers, and that's why 1.3.9 is going directly to talent.

"The existing system is designed to keep the writer and the star apart; there is always interference from the studio and the producer," McQuarrie said. "This creates a personal level of involvement for both parties."

The architects of the venture are bullish enough about it that they'll publish a business plan through the Writers Guild, so that other scribes can form their own collective pods. One potential snag: What if a star takes 1.3.9 through the process of writing a daring, edgy project and then gets cold feet? McQuarrie said the script's ownership stays with the writer, and the actor can become a producer along with 1.3.9.

Finally, McQuarrie said the new venture is set up to overcome the biggest pitfall of new-fangled companies for writers and directors -- follow-through.

That has been the biggest source of skepticism for the Writers Co-Op and a new attempt to restart a directors company, with "Traffic" producer Laura Bickford talking with Steven Soderbergh, Sam Mendes, Spike Jonze, David Fincher and possibly Mike Nichols to get independent coin and make films the directors will control and own.

The other big question is whether the writers and directors will stick with the venture and turn down lucrative studio assignments to work for nothing.

At the directors' company formed at Paramount in the 1970s with Francis Ford Coppola, Peter Bogdanovich and William Friedkin, Coppola directed 1974's "The Conversation" and Bogdanovich made 1973's "Paper Moon" and 1974's "Daisy Miller" under the banner, but the venture crashed. McQuarrie said 1.3.9 was deliberately constructed in a loose manner that will eliminate such pressures. There is no studio first-look deal, no overhead, assistants, not even an office. The scribes will operate from their homes, and much of 1.3.9 is secrecy-shrouded. Most of the members don't even know the origin of the company name, which McQuarrie said was an obscure reference that he and Jendresen devised.

"Our door is open, but it's not a real door because we exist in the ether," McQuarrie said. "There is no ego, nobody is spending money, and even if it takes years for a project to gestate, that will be OK," he said. "What we have here is an opportunity for writers and actors to jam and make some good movies."

[crippled_avenger]

Pogledao sam sinoć FADE TO BLACK Olivera Parkera. O tome kakav je film najbolje govori činjenica da je čak i u Beogradu imao one night only projekciju.

To jest, narod je izlazio sa filma masovno, a moglo bi se reći da ga ni oni što su ostali nisu baš najpozitivnije doživeli, međutim nije sve to baš toliki disaster, iako će mrkoye pokušavati da dokaže suprotno, i iz tog solidnog disastera se mogu izvući neki zanimljivi zaključci.

Prvo, par reči o samoj projekciji. Projekciju je organizovala kuća Film 87 koja je inače poznata po saradnjama i raznim uslugama koje pruža italijanskim filmovima, uglavnom TV filmovima, u Srbiji.

U međuvreenu su oni otvorili i restoran Cinecitta u Košutnjaku, u Filmskom gradu, i sinoć je ekran Sava Centra bio ozbiljno ugrožen ogromnim bannerima koji reklamiraju restoran. Ako tome dodamo prilično besmislenu i loše odrađenu konferansu, koju ne znam ko je pisao, ali znam da su je izvodili Lena Bogdanović i Miroljub Lešo.

U svakom slučaju, ova projekcija je na kraju mnogo više ličila na naporni showcase za restoran nego premijeru filma, a slaba popunjenost SC i gomila srpskih filmskih radnika u publici su je učinili malom internom zabavom.

Kad je reč o filmu, FADE TO BLACK ima zanimljiv pitch, govori o apokrifnom događaju iz života Orsona Wellesa, no sama atraktivna premisa nije nadgrađena adekvatnom realizacijom.

FADE TO BLACK uprkos solidnoj ulozi Danny Houstona kao Orsona, ostaje prilično nejasan film, sa poznatim glumcima koji izglčedaju kao da su zarobljeni u filmu Miroslava Lekića, dakle koju nijansu ispod Darka Bajića.

Tome doprinosi i izvesna neveština u sektoru scenografije, kao i među asistentima režije koji nisu uspeli da lepo postave sve detalje ambijenta nisu valjano rešili pitanja drugog plana sa statistima.

Kada se svemu tome doda nedopustiv gaf da Oliver Parker pokušava da nam podvali dokumentarne snimke kao igrane iako nije učinio apsolutno ništa da ih usaglasi sa ostatkom materijala, onda FADE TO BLACK zalazi i u sfere blago diletantskog slučaja.

S druge strane, naši glumci koji se pojavljuju filmu, u većini slučajeva suočeni sa ozbiljnim inostranim majstorima underplaya, pokazuju koliko nemaju pojma. Iako, nijedan naš glumac nema toliko veliku ulogu da bi se mogo smatrati neuralgičnom tačkom filma, tragično izgleda taj spoj neveštine i besramnih pokušaja da budu primećeni u kadru.

Ključna nevolja FADE TO BLACKa je pored dosta tankog dizajna i arhaične režije, koja se doduše delimično može opravdati pseudo-retro pristupom, upravo je u tome što je film nejasan i što su likovi mimo Orsona jako nejasno postavljeni, a neke od ključnih likova igraju toliko neupečatljivi glumci da se često i zaboravi ko su ti neki ljudi, te samo po osećaju pretpostavljaš da su to neki od negativaca.

Kada se film zbog takvih nejasnoća svede na by the numbers materijal, onda bi morao da isporuči nešto drugo a FADE TO BLACK ne isporučuje.

Međutim, meni je ceo taj cirkus, delom što je snimljen kod nas, delom što glumi Danny Houston, bio gledljiv, mada koliko vidim ostalima baš i nije.

Zabavan detalj je kad kaže jedan od junaka da su u zaveri CIA, mafija i demohrišćani. U trenutku me je podsetilo na poslaničku listu LDP.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

Question: Did you feel that Bad Boys II embodied that concept more than Bad Boys I?

Edgar Wright: Yeah, I think so. I kind of think that Bad Boys II is sort of the nineties version of Freebie and the Bean. It's totally like in the sixties you've got It's a Mad, Mad, Mad, Mad World, seventies Freebie and the Bean, Eighties Blues Brothers, I'm not sure what the 90s one is, and Bad Boys II is the one for the 21st century when you have just huge fucking destruction. [Laughs] What would be the 90s one? That's bugging me. I'll have to think about that, work out my theory.

Pogledao sam FREEBIE AND THE BEAN Richarda Rusha, courtesy of mrkoye i mogu reći da ga Edgar Wright rehabilituje sa punim pravom.

Kao što je Richard Rush jedan od najzanimljivijih američkih reditelja sa prilično bizarnom karijerom, tako je i FREEBIE AND THE BEAN jedan jako neobičan blockbuster iz sedamdesetih.

U ovom filmu možda i najviše možemo prepoznati korene nečega što je dostiglo svoj vrhunac u BAD BOYS II. Dakle buddy cop film baziran na komičarskom talentu i improvizacijama dvojice glumaca, koje se smenjuju sa akcionim scenama na tragu demolition derbyja, i takvo gradivo zajedno spregnuto u potragu za pričom.

Naravno, dok BAD BOYS II crpi korene iz nekih drugih stvari, pa možda delom i iz ovog filma, sam FREEBIE AND THE BEAN s jedne strane u ideološko-konceptualnom smislu, pa konačno ako pogledamo i studio koji ga je snimio Warner Bros, ide tragom uspeha filma DIRTY HARRY gde se pravi komična apoteoza policajca-odmetnika koji prevazilazi zakon.

S druge strane, uticaj je slapstick, pa možda i Keystone Kops u enormnim rušilačkim poterama i obračunima sa jasnom komičnom notom, i zapšravo vrlo komediografskom egzekucijom, gde Rush ni ne pokušava da montažno gradi suspense, već pokušava da nam vrlo celovito pokaže radnju.

Na planu glume i izgradnje likova, film jako vuče na novotalasovski pop Richarda Lestera kod koga možemo sresti sličnu razbarušenost.

Posle grindhouse rehabilitacije, vreme je za rehabilitaciju raunchy mainstreama a FREEBIE AND THE BEAN je odličan početak.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Ovaj post je pun spoilera.

Pošto je Miloševa kritika na Popboksu naslovljena Zenonom, moj post će se poslužiti jednim manje kontroverznim citatom, koji je u umetničkom smislu ipak bliži dometu Boyleovog filma.

Osim mene, aha
I milion tona teškog sunca
Osim tebe i mene
Ova zemlja nema nikoga
Van Gogh, Delfin


SUNSHINE me je prilično podsetio na neku pesmu Van Gogha, pretencioznu, besmislenu, punu velikih reči i velikih zvuka, i želje da toliko toga znači.

Naravno, ne mislim da je Boyle na Đuletovim granama, naprotiv. Ne mislim čak ni da je na Fincherovim. SUNSHINE je jedan muški promašaj u kome ja autor bio spreman da rizikuje, i nije uspeo, ali me i dalje zanima njegov sledeći film.

Pre svega problem filma je inflacija motiva i okolnosti. Naime, ovde su se na jednom mestu nasli sudbina planete Zemlje, zlo u ljudima, fizilčke neprilike u blizini Sunca, nestabilan brodski kompjuter, divni ambijenti za zadnje namere, i sve je to previše.

Kao u ALIEN VS PRESDATOR gde se ljudi nađu u klopci kako bi Predatori u njima gajili Aliene koji im služe za lov. I još puiramida može da se shapeshiftuje. Jebiga. Previše je.

SUSNSHINE je amalgam svega što može da zadesi putnike svemirskog broda u serioznom SF filmu. Junaci ovog filma očigledno nisu baš gledali puno filmova o svemirskim putovanjima, tako da su učinili sve moguće greške.

Pošli su na važnu misiju pa su onda skrenuli sa putanje. To nije bilo pametno.

I svima u publici je jasno koliko to nije bilo pametno, a da inače istovremeno nije objašnjeno zašto nisu mogli da odu pa da se vrate po drugu bombu ako zatreba, iako ja znam zašto, ali recimo mrkoye koga orbitalna putovanja manje zanimaju, ne zna.

Nikada nećemo saznati zašto su se prethodni naučnici, sličnog profila kao što su naši, onako smorili u svom brodu. Očigledno je da ovi naši ni u jednom momentu nisu bili toliko poneti emocijom kao prethodni, pa mi se čini da se na prvom brodu desio mnogo zanimljiviji film od ovoga koji nam je Boyle snimio.

Toliko o pogrešnim greškama. Hajde malo o spiritualnosti.

Spiritualnost je naravno ključ ovog filma. U blizini Sunca koje treba da se reaktivira kako bi se spasila Zemlja, spiritualnost buja. Ljudi su se našli u blizini izvora života ali ih je to odvelo na mračnu stranu.

Uostalom, ima scena u kojoj Michelle Yeoh mazi biljčicu posle požara. Gde ima spiritualnije od toga? To me je podsetilo na esencijalni Ajs Nigrutinov stih "Smorila se biljka i opet nije nikla."

Međutim, mračna strana izgleda kao generic slasher po radnji, i spot Nine Inch Nailsa po režiji. Kada je fizičar rekao da se u blizini sunca prepliću vreme i mesto, to se u Boyleovoj režiji već desilo kada je ljude po brodu počeo da juri onaj neki neošti čovek, po čijoj bi se koži, a bogami i po načinu kako likvidira Michelle Yeoh s leđa, falusoidnim svrdlom moglo reći da je zagoreo.

U tom smislu, nastaje potpuni poremećaj prostornih i vremenskih odnosa i potrebna je izuzetna koncentracija kako bi shvatili šta se tu zapravo dešava, i šta ti junaci zapravo hoće u toj zbrci.

Kad je reč o ritmu, SUNSHINE boluje od tuipičnog problema filma koji ne zna šta želi.

Naime, neke manje važne scene traju nepodnošljivo dugo. Popravka štita na brodu sa sve patetičnom kapetanovom žrtvom traje u prirodnoj veličini. Umesto da je ta situacija samo plot device, film se u toj deonici pretvara u film u popravci štita, gde inače, čak i ja, kao fan aeronautike, nisam baš shvatio šta oni treba da poprave, no bar sam se nadao da će neko od junaka reći, "Ja mislim da ovo može da se ubudži." a da mu drugi kaže, "Nek ti budži taj ko ti je rekao, ja ne znam".

Druga scena kojoj sam se nadao da će kad onaj ortak ode da ubije tužnog Japanca, biti elipsa, i da će da se pojavi Japanac sav krvav i da kaže, "Ljudi, nećete mi verovati, ovaj pokušao da me ubije, jedva sam se odbranio..."

Upravo ta slabost ličnosti u brodu mi takođe jako smeta. Neuverljivo mi je da na tako odgovornu misiju budu poslati ljudi tako slabog karaktera koji posrću na svakom koraku. Čini mi se da je to problem i ovog filma. Kako autori tretiraju svoje likova, tako su tretirali i film.

Sama ARMAGEDDON za odrasle (Mehio don't get jiggy with it, iako se završni showdown može nazvati skin flickom) završnica je onako poseban New Age ugođaj i jedino me je napunila divnim cinizmom pošto većina filmova ovog tipa ima onu varijantu - kakve su delije izginule da bi ovu žgadiju spasile - a ovde je to obrnuto.

No, kad se povuče crta, Boyle je snimio jedan promašaj, ali ipak nekako zanimljiv promašaj, i njima zaperavo nije puno okrnjio svoj rediteljski kredibilitet pošto mu je prišao svom snagom.

Smatram da film u sebi nije imao dovoljno sadržaja za umetničareje i da bi bio znatno bolji da je rađen kao čist generic žanr u kome je jasno šta se dešava i u kome se akcija pretpostavlja stanjima. Međutim, upravo bi direktna egzekucija razotkrila svu ispraznost ovog teksta. Boyle je dakle vodio unapred izgubljenu bitku.

* 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam BARKING DOGS NEVER BITE Bong Joon-hoa, debitantski film reditelja koji nas je obradovao sa MEMORIES OF MURDER i THE HOST, a sve to courtesy of mrkoye.

Ovaj debitantski film najavljuje Bongovu nesdvakidašnju rediteljsku veštinu i smisao za humor. Tretman je uronjen duboko u žanr crnohumornog horora i film donosi nekoliko izuzetnih set-pieceova koji bi dobro došli i nekim afirmisanim holivudskim rediteljima.

Tema je pak socijalno-komunalno-dnevnopolitička, i BARKING DOGS DON'T BITE po svojoj temi najviše podseća na Gorana Markovića. Međuitim, toliko je dobro urađeno da sve deluje actually zanimljivo.

U debitantskom filmu Bong je započeo i saradnju sa nekim od svojih stalnih glumaca, i već u ovom filmu prepoznajemo tipičan Bongov stil glume sa dosta goofy laid-back momenata.

Neke kritike su zamerale filmu što nema fokusiraniju poentu, no meni to uopšte nije smetalo. Jedinba stvar koja bi se u teorijskom smislu mogla dati filma je da je sa svojih 110ak minuta možda malo predug u odnosu na jednostavnost priče, a opet ne znam tačno koji bi deo mogao da bude odstranjen izuzev jednog podugog monologa u kotlarnici.

U svakom slučaju, Bong mi je pružio uživanje u žanru koji me inače ne raduje previše.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Script's price can spell 'the end'
PATRICK GOLDSTEIN
May 29, 2007


Related Stories
- Past 'Big Picture' Columns
THIS is a tale of two scripts, one that sold for a ton of money, one that remains twisting in the wind. Both are beautifully written, but in Hollywood, while scripts are prized for great writing, they must also give a studio chief enough ammunition to comfortably answer the question: If I spend $100 million on this, will I be bankrolling a big hit, not a colossal failure?

One script, an adaptation of Alice Sebold's "The Lovely Bones" co-written by "Lord of the Rings" filmmaker Peter Jackson, sold after an intense bidding war to DreamWorks, which will spend close to $70 million for the Jackson-directed film.

The other script, a 1938-era Hollywood thriller written by John Logan ("The Aviator") with Michael Mann attached to direct and Leonardo DiCaprio to star, made the rounds carrying a $120-million price tag. It has yet to sell, though one studio, New Line, remains interested, but only if the cost comes down considerably.

When both scripts turned up on my doorstep, I decided to give them a read in the hopes of answering the questions that have been floating around town the last few weeks: Why did "Lovely Bones" sell for so much money, even though it's a very adult drama about a 14-year-old girl who is brutally raped and murdered? And why is Mann's untitled thriller still unsold, even with a huge movie star in the package?

The reception to the two scripts offers an intriguing glimpse into the way studios view daunting material today, balancing the value of a film's artistic ambition against its box-office potential. This cautious approach is best summarized by Warner Bros. chief Alan Horn, whose studio eventually backed away from both films.

"They are really well-written scripts," he said. "I felt a pang with both projects, because it's so hard to find great material. But it came down to a pricing issue. If the movies were budgeted at $40 million, we would've snatched them up faster than a blueberry muffin. But at the end of the day — and believe me, it was a long day — the pictures were just too pricey for us."

One of the big complaints about "Lovely Bones" was its hefty price tag, especially for a film involving the death of a child, not subject matter that packs people into theaters. DreamWorks points to the success of "American Beauty," a strikingly dark film that made $350 million worldwide after its 1999 release. But much of that extra value came from winning a slew of Oscars, a feat hard to predict, much less guarantee.

Why is DreamWorks willing to put so much money into such a risky proposition? Stacey Snider, the studio's co-chairman, refused to discuss the issue, unhappy that the script — read by only a select few — had fallen into our hands. But according to Sony Pictures Co-Chair Amy Pascal, who was the first to bid on the script, the story's strength lies in its strong tug on our emotions.

"It's about a family that suffers a tragedy but finds a way to heal itself," Pascal says. "I think it's completely commercial. Movies about heaven and the afterlife that let people know there's something after life really resonate with all sorts of people, including me."

After reading the script, I see why the film's supporters see it as less of a brooding "Little Children"-style drama and more of a supernatural thriller, packed with creepy chills and a sense of wonder.

In this scene, as the young girl's attacker, Mr. Harvey, prepares his assault, you can imagine how Jackson will use his visual gifts to tell the story and illuminate the dark corners of a disturbed mind.

Int. Mr. Harvey's House — Night

ANGLE ON: CAMERA DRIFTS past the FRONT of a MOONLIT HOUSE — neat and tidy, with FLOWERS PAINTED on the WALLS. We think it's real at first, but soon REALISE that we're looking at a model ... an intricately constructed DOLLS-

HOUSE.

On the soundtrack: "The Great Pretender" by Brian Eno.

As the CAMERA rises above the roof of the DOLLSHOUSE, we see the hunched FIGURE of a MAN; a shadowy giant, grotesquely out of proportion with his small scale surroundings, working intently with plywood and glue.

There are 4 or 5 more

DOLLSHOUSES in various states of completion lined up in a row on the LIVING ROOM FLOOR.

An ALARM CLOCK RINGS! Through a window of the

DOLLSHOUSE we watch the MAN rise — as if compelled by the ALARM — to pull the blinds shut....

CLOSE ON: A PAINT BRUSH painting more FLOWERS on the WEATHERBOARD WALL but these ones are CLUMSY and CRUDE LOOKING. There is a faint but continuous TREMOR in the hand that is holding the BRUSH.

ANOTHER ALARM RINGS! The MAN rises, takes four paces to the left, and without looking — flicks off the LIGHTS.



It's hard to expect many of the same moviegoers who flocked to see "King Kong" or Jackson's "Lord of the Rings" trilogy lining up for this darker tale. But the "Bones" script makes it clear that the material is in the hands of a master of emotion and suspense, not a navel-gazing auteur.

Even though Sony was in the bidding to the end, DreamWorks had a card no other studio could play — the Spielberg ace. The enthusiasm of Spielberg, long a fan of Jackson, allowed DreamWorks to see the deal as the beginning of a long-term relationship, not a risky one-off deal. It's no coincidence that just days after the "Bones" sale DreamWorks announced that Spielberg and Jackson were also collaborating on a series of movies based on the comic-strip hero Tintin. Snider also has a strong relationship with Jackson built when he made "King Kong" at Universal Pictures when she was studio head there.

Snider's track record is instructive, especially when it comes to making a bet on difficult material to maintain a relationship with a crowd-pleasing filmmaker.

In the 1990s, Tom Shadyac had three straight $100-million comedy hits at Universal. His next project, a dark drama called "Dragonfly," found only one taker — Snider, who shared the cost with an indie financier but wholeheartedly backed the movie. When Shadyac made his next hit, "Bruce Almighty," it was for Snider and Universal.

Mann's project has had a bumpier path, in part because he hasn't cultivated such loyalty — and is coming off "Miami Vice," a costly flop. Although Mann is much admired for his filmmaking, his pictures rarely make much money and almost always go over budget.

In Hollywood, there is a generation of executives who've endured Mann's intractable perfectionism. When Sony begged Mann to cut several expletives out of "Ali" so the film could get a PG-13 rating, he refused, going out with an R rating, a decision that arguably cost the studio millions in potential revenue.

The other big sticking point with the Logan script is its milieu. Though full of fascinating studio politics and action-packed scenes — my favorite being a Sunset Strip shootout outside the Trocadero nightclub that involves both Bugsy Siegel and Judy Garland — the story is full of familiar Hollywood characters who've been portrayed endlessly, in altered form, in films over the years. For all its popularity among filmmakers, the inside-Hollywood movie genre has a limited commercial reach.

At $120 million, even with DiCaprio, the deal was too rich, especially when people can get their Hollywood fix today via "Entourage" or "Extras." The only studio with real enthusiasm is New Line, which has a history of buying material nobody else wanted, most notably "LOTR," which was turned down all over town.

Still, the studio remains on the fence, especially after having run the numbers on recent DiCaprio dramas, using "The Aviator" as a high end, "Blood Diamond" as a low mark. If New Line buys, expect the budget to be comfortably under $100 million to allow for Mann's usual overages.

Of course, even if the film is never made, the script will still survive, passed along from admirer to admirer, the story only playing out in their imagination.

When the story's hero, a tough-guy studio fixer named Harry Slidell, meets with Louis B. Mayer, the studio boss — who speaks the lingo of a crafty immigrant entrepreneur — has deduced that Slidell is falling for the starlet he's been paid to investigate. "Actresses are like lightbulbs," he says. "... sooner or later they're gonna burn out on you. Your heart, give to someone else."

Studio chiefs don't talk that way about the talent anymore. These days they're much more worried about being seduced into buying a script that will win their heart but end up costing them their job.

[crippled_avenger]

mrkoye i ja smo veceras pogledali film MATURANTI - PAZI STA RADIS Milana Jelica za potrebe researcha, i moram reci da se radi o ostvarenju izuzetne pop-kulturne relevantnosti.

S jedne strane imamo ceo McLarenov getting away with it koncept. Dakle, cinjenica da su ljudi snimili film, i da im nije bio zabranjen dalji rad u kinematografiji je poprilican uspeh.

Ako imamo u vidu da su cak i strucni i vrlo profesionalno potvrdjeni saradnici poput DPa Bote Nikolica ili kompozitora Zorana Simjanovica, u ovom filmu pruzili ispod svog minimuma, moglo bi se reci da je rec o zescem javasluku.

Montazer Vuksan Lukovac, inace legenda nase kinematografije, i covek koji je zasluzan sto su srpski filmovi bili relativno gledljivi, koji je ipak uspevao da sklopi smislene skupove kadrova koje su snimali ljudi koji nisu znali apsolutno nista o filmu i reziji, ovde nije imao posla, posto je Milan Jelic, inace dramaturg po struci i klasic Dusana Kovacevica, i jedna od bitnih ikona Novog talasa, sve resavao kroz mizankadrove. mrkoye smatra da to nisu mizan kadrovi, ali sta su onda? sta su ako mizan nisu?

Pa moglo bi se reci da je Jelkica na ekonomican nacin koristio traku i snagu ljudi iz sektora kamere te ih nije terao da je previse pomeraju. Barem ne vise od onoga sto je prenosenje sa jedne lokacije na drugu.

Mnogi mladi reditelji grese kada prekadriraju komediju, ali Jelkica je ovu podkadrirao.

Kad je rec o scenariju koji je Jelkica napisao zajedno sa Predragom Perisicem, koji je zajedno sa njim bio alumnus serijala NA ODREDJENO VREME, zanimljivo da je Perisic posle ovoga postao profesor. Kako ga nije bio strah da ce neko od studenata nabaviti VHS? Mada, iz primera otaku znamo da je studente strah da li ce Perisic doci do njihovog scenarija posto je sklon da im ripuje ideje.

Scenario je by the numbers izuzev u situacijama kada je potpuno dementan. Naime, iako govori o maturantim, film ima i bizaran subplot sa sefom kucnog saveta koji izvodi vojne vezbe i forsira stanovnike svoje zgrade da pobede na nekom takmicenju, sto nema apsolutno nikakve veze sa pricom filma, izuzev sto je sef kucnog saveta otac glavne junakinje.

Dijalozi su cheesy ali nisu liseni bogate konotativnosti. Recimo, zanimljiv je devojke sa sela koja radi u prodavnici duvana u hotelu, koji je inace pretty obviously sniman u nekoj zabiti u Srbiji a glumi Beograd.

Devojka sa sela je zavrsila frizersku skolu i dosla je u Beograd misleci da ce tu lakse naci posao. Medjutim, pronasla je nesto drugo. Nju u hotelu napadaju razvratni clanovi kolektiva, i kako ona sama kaze, `sa njom hoce da legnu od kuvara do direktora`. U jednom trenutku ona optuzuje sefa sale da je ucenjuje gubljenjem posla ukoliko ne ode u sobu sa njim. Medjutim, sef sale to odlucno demantuje i nimalo nije postidjen. Posto ce devojka sa sela samo par scena kasnije reci najistinitiju ikada izrcenu u srpskom filmu a koja glasi, `Pricamo vec pola sata, a jos uvek nisi pedlozio ONO`, mogli bi pretpostaviti da simpaticna seljanka ima neku vrstu seksualne disfunkcije, i samim tim dovodimo u pitanje istinitost njenog iskaza o saradnicima.

S druge strane, kada glavna junakinja biva privedena u generic motelsku sobu, ona kaze, `Nikada nisam bila u ovako otmenom hotelu...` da bi ubrzo potom radi lakse defloracije momak sa odusevljenjem govorio o `starom dobrom MISONARCU`.

Naravno, kljucna scena u filmu je scena u 80s disko klubu, a ja sam sucker za scene u 80s disko klubovima, narocito u srpskom filmu. Tu imamo profesora koji kaze da je dosao ne bi li `sacovao sove`, ne bi li samo pola sata filma kasnije sa maturske veceri otisao sa svojom omiljenom ucenicom, opravdavsi se sofizmom da mu ona vise nije podredjena. Od podredjene do podvedene samo je par slova, a ovaj lik, kao profesor knjizevnosti, to najbolje zna.

MATURANTI je jedini film u kome mozemo videti Smokija kako divlje djuska uz MOZDA, MOZDA Lakih Pingvina koji to naizgled izvode uzivo. Od Lakih Pingvina u filmu mozemo cuti jos i remek-delo SIZIKU i nesto minorniji klasik DEVOJKA IZ SVEMIRA, a da ih sve vreme inace najavljuje Minimaks.

Narocito je lepo videti clana politickog saveta LDPa pred defloraciju, dakle izmedju trenutka kada je onakva kakvu ju je majka rodila i trenutka kada vise nece biti sasvim takva. Ne, Miloshe, nije u pitanju Latinka Perovic.

Naravno, radi se o Oliveri Jezini, koja je u ovm filmu zanosna kao i uvek, i obnazena kao i uvek, i sa onim divnim pogledom koji pokazuje da samo ceka da se obnazi kao i uvek, i kojim je gledala Buleta Goncica kada mu je ponudila olaksanje u vidu oralnog seksa u filmu Mise Radivojevica ZIVETI KAO SAV NORMALAN SVET. U ovom filmu olaksanja ipak nema, kraj je tuzan, a Olivera ga igra za sve pare, sa suncem koje izlazi na istoku, pored provincijskog motela, ...

Pored Oluivere i Lakih Pingvina, u filmu igra i Tasko Nacic koji ima par scena u kojima sparinguje sa Gidrom.

Ipak, ultimativni 80s sleaze je Milan Strljic, u ulozi pohotnog profesora knjizevnosti koji navaljuje na ucenicu koju igra nista manje pohotna Maja Sabljic.

Nesto drugaciji vid pohote pruza Gidsra Bojanic u ultimativnoj incest sleaze sceni kada juri pistoljem mladica osumnjicenog da je pokusao da mu razdevici kcer, koga golim grudima zaustavi Ljubisa samardzic i tda Gidra izgovfori besmrtni incest innuendo, `Ljudi, razumite me, meni je zena umrla, nisam mislio nista lose!` Naravno da nisi, momcino, iako si otac imas svoje potrebe, i zato te autori ne osudjuju!

Blagu subverziju Perisic i Jelic pokazuju kroz soft provokacije partije, ismevanje clanstva u partiji i aktivizma, kao i kroz uvodjenje diskursa koji ima izvesnu nostalgicnu crtu prema predratnoj Srbiji.

Kada se podvuce crta, Perisicev kljucni problem u opusu je uvek bio to sto je zeleo da uvede red i erudiciju u socijalisticki slapstick Sinise Pavica. Medjutim, on nije shvatao da taj svet ako se uredi gubi na svojoj magiji. Medjutim, Perke je ovde at his raunchiest, on i Jelkica ocigledno pokusavaju da se prisljamce na proto-gross-out talas teen komedija iz Amerike.

U svakom slucaju, ovo ostvarenje zasluzuje punu paznju, i kako to mrkoye kaze, treba ga preporuciti ljudima koji su spremni da gledaju izmedju kadrova.

* * / * * * *

[Meho Krljic]

Bogami, zvuči kao surova trešina. Moram da priznam da bih rado odsedeo kroz ovaj film makar samo da vidim Lake Pingvine kako izvode najbolji domaći elektropop hit ikad ('Možda Možda', jebote, Borghesia bi verovatno dali sopstvene bubrege da su mogli da naprave onakvu pesmu). Smokijeva đuska je samo neočekivani bonus....

[ginger toxiqo 2 gafotas]

...a pored Smokija đuska i prvobitna PuK gospođa  Snežana- Sneška Nikolajević...ova nova bi kanda radije pridržavala šank!!!

[milan]

MATURANTI bi bili super grajndhaus iskustvo da se gledaju zajedno sa NIJE NEGO Mice Milosevica.

[crippled_avenger]

Pazi MATURANTI su zaista experience za gledanje u društvu. Dostaviću vam kopije na sledećem Geek Summitu.

[Meho Krljic]

Neka te Al'lah čuva i podari ti oštro oko i sigurnu ruku.

[crippled_avenger]

Richard Pryor and Huey Newton

Taken from Pyor's memoirs 'Pryor Convictions & Other
Life Sentences":

[start quote]

Huey and I met at a party in Oakland and then did cocaine in my hotel
room. as we got high, the Black Panthers' minister of defense got angry
because his woman was coming on to me and I didnt tell her to stop.

The scene got very tense. It seemed certain something was going to
happen. Either Huey was going to lose control and hurt me or I was going
to provoke him into hurting me by saying something stupid. Both seemed
likely.

We were talking about jail. He admitted to being worried about going to
prison himself.

"Why you scared of jail?", I asked.

"Cuz if I go, everyone's going to want to fuck me," he said.

I didn't disagree.

"But if they put their dick in my mouth," he added, "I'm gonna bite if
off."

"That's a plan," I said. "But right before you bite, you know, you're
going to taste that dick in your mouth and wonder wether or not you like
it."

Huey shot up from his seat and punched me. The blow caught me on the
side of the head.

"Fuck you."

It could've been messy. Both of us were high, we had guns, and we were
out of our minds. Fortunately, I decided my best move was to watch as
Huey grabbed his woman and marched out of the room.

I knew I could stir up more shit on stage than in a revolution.

[end quote, pg 129, Revolver Books, 2006]

[crippled_avenger]

Zanimljiv download jedne kon:medove emisije.

Evo sta o njoj kaze kon:med himself

Nedavno sam za nizozemski radio CBS napravio specijal CroMix2 (hrvatske i ex-yu synth pop stvari, prvi nastavak radio je prošle godine Yas), pa koga zanima, može ga skinuti ovdje... Radjeno je za europsku publiku, zato uključuje i par obvious hitova:-))

Stliski je space/cosmic/synth/wave, što ta stanica i inače pušta.

http://www.medvedov.com/dj/CBS.Cro.Mix.2.by.Kon.Med.2007.mp3

Radi se o snimci koja uključuje i jinglove te stanice + moj intro/outro

60 min; 320kbps

Tracklista:

http://www.medvedov.com/dj/CBS.Cro.Mix.2.by.Kon.Med.2007.tracklist.txt

************************************************************
[intro] Blah Blah by Kon:Med Robot

Miha Kralj - Jupiter [edit] (1982) // PGP RTB

Igor Savin - Childhood [edit] (1983) // Jugoton

[jingle] Kon:Med Westworld

Denis & Denis - Himna kompjutera (1986) // Croatia Records

Laza Ristovski - The Green Coast (1983) // PGP RTB

[jingle] ACAPELLA SWOOSH 001

Bebi Dol - Moj andjele u belom vencaj me (1983) // PGP RTB

Videosex - Sivi dan (1985) // Dallas Records

[jingle] I Love CBS

The Master Scratch Band feat. Duca Markovic - Break War (1984) // Jugoton

Borghesia - On (1983) // FV Zalozba

[jingle] BasroR cybernetic whisperer

Germania - Sympathy For The Devil [Who Killed The Kennedys?] (1990) // Mute Records

Denis & Denis - Program tvog kompjutera (1985) // Croatia Records

[jingle] This Is CBS

Bastion - Mr Complex (1983) // PGP RTB

[jingle] ROBOT

Beograd - Opasne igre (1982) // PGP RTB

Max & Intro - Los je dan [unreleased demo] (1991) // CD-R

[jingle] Kon:Med Grotesque As Promised

[jingle] ACAPELLA THE CBS

[outro] More blah blah by Kon:Med Robot

[crippled_avenger]

Pogledao sam LE CONCILE DE PIERRE Guillaume Niclouxa, po romanu Jean-Christophe Grangea, courtesy of Ginger.

Film je urađen u najboljoj tradiciji LAVIRINTA Miroslava Lekića, tako da čak i u seriji ekranizacija Grangeovih romana, koja ne dobacuje baš visoko, ostaje prikovan za samo dno.

S druge strane, ovo je redak film koji istinski u sebi nosi potencijal evropskih filmskih zvezda i praktično se i gleda zbog imena kao što su Monica bellucci, Catherine Deneuve i Moritz Bleibtrau. U tom smislu je film možda i najzanimljiviji poštop se zaista može definistai kao čist vehicle za njih.

Malo je reći da je film predvidljiv. Film je prosto deplasiran koliko je nevešto ispričana jedna jako predvidljiva pulp priča. Prvih 40 minuta filma od ukupnih 98 minuta trajanja su morali stati u 10 minuta, pošto ekspozicija zaista ne nudi više sadržaja.

Po deplasiranosti cele priče, LE CONCILE DE PIERRE staje uz rame sa LAVIRINTOM. To je ta škola kinematografije samo lišena Lekićeve anegdotičnosti i privatizacije filmskog tkiva.

Iako je film navodno koštao 22 miliona evra, zaista nije jasno na šta su potriošene te pare. Reč je o koprodukciji tako da se verovatno desilo isto što i u KLOPCI gde film kapaciteta SUTRA UJUTRO košta desetak puta više. Očigledno su evropske koprodukcijske pare jako skupe. Delom zbog Niclouxove krajnje neinspirisane režije, delom zbog prilično oskudnih objekata i scenografija i same radnje koju gledamo, slobodno mogu reći da je čak i narečeni LAVIRINT raskošniji film.

Međutim, valjda upravo zbog tog starstruck momenta, ja nisam mogao da odolim prilici da pogledam ovaj film, uprkos negativnim kritikama. verovatno ni mnogi od vas neće moći da mu odole.
 
Ja sam inače godinama iščekivao da vidim Gilles Mimounijev drugi film FLIGHT OF THE STORKS u kome je trebalo da igra Monica, isto po Grangeu, no na kraju sam morao da se zadovoljim sa ovim.

* 1/2 / * * * *

[ginger toxiqo 2 gafotas]

...ne sporim predugačak uvod, predvidljivost i star-driven orijentaciju, priznajem da LE CONCILE DE PIERRE nije na nivou L'EMPIRE DES LOUPS Chrisa Nahona, ali nikako se ne bih saglasio sa ocenom da ova ekranizacija J.C.Grangea trči mrtvu trku, pa još i zaostaje za Lekićevim LAVIRINTOM...možda zvuči domišljato, ali teško da može biti tačno, sve i da pričamo na nivou utiska, koje je, je li, nemoguće egzaktno premeriti...

[crippled_avenger]

Dobro, Ging, you made your point, nije isti kao Leka, slabiji je od Leke...  

[crippled_avenger]

Wide releases stir debate in Korea
Some call for cap on number of screens
By DARCY PAQUETSEOUL -- The ever-expanding number of screens being occupied by hit films is stirring controversy in South Korea, where some have begun to call for legislation to limit the scale of wide releases.
The issue first gained wide coverage in the media last summer, when local hit "The Host" opened on 620 screens and expanded to an estimated 700 in the following weeks. Korea has an estimated 1,850 total screens.

This year, with Korean cinema yet to produce a major hit, the issue has re-surfaced with the release of "Spider-Man 3" and "Pirates of the Caribbean: At World's End." Media reports put the number of screens for the webslinger starting at 640 and expanding to 812 after its release.

Meanwhile the 168-minute "Pirates" opened on 670 on May 23 and expanded to a massive 912 by the weekend, accounting for 49% of the nation's screens.

Amid a storm of news articles, Korea's Fair Trade Commission has announced it will launch an investigation into the situation, though few expect any wrongdoing to be uncovered.

"In this situation where distributors and exhibitors are both in support of widening releases, there's no reason to expect any violation of antitrust laws," said an official at the Korean Film Council.

With an increasing number of screens being equipped for digital distribution and screening, the economics of the wide release are also changing. Currently 107 screens in Korea are equipped for digital projection, among which 36 are linked via a fiber optic cable distribution system launched by local exhibitor Megabox on May 1. With digital distribution projected to expand quickly in the future, the incremental cost of expanding to more screens will drop to almost zero.

[crippled_avenger]

Pogledao sam HOSTEL PART II, courtesy of Kunac.

Iako nisam bio fan prvog sdela i mislim da je to prilično slab film, osećao sam izvesnu simpatiju prema tom filmu pošto sam u njemu video neku vrstu budućnosti ili barem vizije budućnosti srpskog horora.

Međutim, pošto je reč o američkom filmu, onda se mora i gledati u skladu sa tim kriterijumima.

HOSTEL 2 se u vidu jedne fine posvete otvara blisko Cameronovom ALIENSu, i moglo bi se reći da ima skličnu strukturu, da ne kažem ARHITEKTONIKU STRAHA.

Znači, mi znamo šta je pretnja, mi znamo šta čeka posetioce HOSTELa, i sada ćemo otkriti kako taj sistem funkcioniše, upoznaćemo organizatore i mušterije.

Međutim, ono gde HOSTEL 2 ne sledi strukturu ALIENSa, jeste dramaturška postavka u kojoj glavne junakinje, i glavne žrtve, ne znaju šta ih čeka, dočim u ALIENSu marinci u principu znaju kakvi su tuđini.

To je prvi dramaturški problem HOSTELA II, mislim da je trebalo da junaci znaju barem koliko i publika i to se do sada uvek pokazivalo kao uspešno u sikvelima.

Drugi dramaturški problem je previd što jednog od bogatih američkih ubica nisu učinili žrtvinim ocem, to bi bio baš momački twist, koji bi svemu da određenu antičku dimenziju.

Kad je reč o karakterizaciji, prvi film je preozeo rešenja iz remek-dela EURO TRIP dok je drugi bliži neki WILD THINGSičnim pogledima na žene. U tom smislu, prvi je daleko istinitiji.

Isti takvi su i poslovni ljudi. Eli Roth uzima motivacije i karakterizacije koji više liče na Reaganomics likove iz filmova poput ROBOCOPa ili WALL STREETa, a savremeni kapitalizam nije uopšte toliko militantan.

Eli je jak na rečima ali slab na delu i to potvrđuje krajnje početnička režija koju ponavlja u svom već trećem filmu. Eli nažalost ne uspeva da napravi zastrašujuću scenu, on eventualno uspeva da dobaci do gadnog.

Sve vrline i mane prvog dela su ponovlčjene, možda je drugi za nijansu efikasniji, a možda i grešim, no dometi su vrlo slični. Slažem se sa Miloshem da bi HOSTEL u rukama drugih reditelja mogao biti intrigantan serijal.

Međutim, potpuna indiferentnost kako publike tako i kritike na to kako je koji film režiran počinje da da pokazuje koliko u suštini ta veština nije ni važna današnjoj publici. Danas bi verovatno i MURDER ROCK i  BODY DOUBLE prošli isto, niko ne bi primetio neku značajnu razliku, oba bi dobila istu etiketu, a verovatno bi i podjednako zadovoljili publiku.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam PCU Harta Bochnera, courtesy of Ginger.

Reč je o vrlo zanimljivom omladinskom filmu iz 1994. godine koji bi se mogao smatrati pretečom prošlogodišnjeg uspelog filma ACCEPTED.

Ono što je naročito zanimljivo za filmove to je što je film režirao Hart Bochner, sleazebag iz DIE HARD, a da su scenario pisali Zak Penn i Adam Leff. Dok je Zak Penn, kao što znamo danas velika scenaristička faca, naročito za comic book properties, Leff je počeo zajedno sa njim, oni su pitchovali čuveni LAST ACTION HERO a Leff je ubrzo potpuno ispao iz posla a Penn je tu gde jeste.

U svakom slučaju, PCU nudi osamdeset minuta zategnute, intenzivno postavljene juvenile zabave, koja se izdvaja po jako preciznom rediteljskom pristupu i jako političnom tekstu, koji se razračunava sa političkom korektnošću, kako sa konzervativcima tako i sa liberalima. Inventivnost u političkom diskursu,štaviše, toliko obuzima film, da bi se moglo reći da je leffu i Pennu frat komdija i bila na drugom mestu a da je primarna politika. Otud se PCU može čitati i kao "politički film" kome omladinska komedija služi samo kao kostur.

Uticaji PCU upravo u tom smislu se jasno mogu pročitati u ACCEPTEDu koji ga je klinički ripovao u nekim sferama, naročito recimo u odnosu glavnog junaka prema konzervativnom fraternityju.

U svakom slučaju, reč je o filmu vrednom pažnje.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam THIS FILM IS NOT YET RATED Kirby Dicka, courtesy of Ginger.

Mislim da je ovaj film imao zanimljivu temu, i da na neki način ima solidnu egzekuciju na tragu Michael Moorea, ali da je na mnogo mesta prilično pogrešno postavljen.

Ideja filma je sledeća. Uticaj MPAA cenzure na umetničke filmove, reditelja koji su eminentni i potvrđeni u javnosti.

Time je Kirby namerno zanemario žanrovski film, plašeći se da bi odbrana šunda na neki način dovela u pitanje njegovu tezu. Međutim, paradoksalno, film se ubrzo pretvorio u osudu šunda, tako da se na kraju sve poente izgrađuju kroz to kako se popušta nasilju, a eto ne da se velikim umetnicima da imaju scene seksa.

Ono što mi je još zanimljivije je da su svi filmovi koji su predstavljeni u dokumentarcu čak i poprilično osrednji.

Ali, možda i najveći paradoks je to što Kirby, ma koliko želeo da bude u nekom anti-establišment stavu, i da kroz kao objektivno vredna umetnička dela dokaže represivnosrt MPAA, imanentnu homofobiju, puritanski duh Amerike, itd.

Međutim, isto tako ne primećuje koliko se narečeni reditelji hrane kontroverzom, koliko njihovi filmovi u suštini imaju marginalan appeal, i koliko njima rejting ne menja puno. Štaviše, snažniji rejting im povećava cenu.

S druge strane, MPAA mnogo ozbiljnije ugrožava recimo reditelje horora ili akcionih filmova kojima direktno izbija hleb iz ruke.

Najparaodksalnije od svega, umetnici koje Kirby intervjuiše svi podržavaju postojanje nekakvog rejtinga.

međutim, ja nemam zapravo ništa protiv MPAA pošto inače mislim da je postojanje MPAA sprečilo iživljavanje raznih ruralesa koji bi inače rejtovali filmove po pojedinačnim državama.

Ono gde zapravo leži problem, jeste strašljivost studija. zašto studiju smeta da pusti R-verziju LIVE FREE OD DIE HARD? To je ono što mene zanima. I mislim da su te njihove igre mnogo bitnije od jedne birokratske mistifikovane institucije kao šo je MPAA.

No, zabavno je pogledati film pa ga uprkos tome što ne mislim da je značajan i tačan ipak preporučujem.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Podsetio sam se remek-dela MOST Hajrudina Krvavca, courtesy of mrkoye.

Ovaj film sam upamtio kao jedan od najboljih jugoslovenskih filmova, kada sam ga gledao još kao dete.

Sad kad sam ga opet pogledao, ostajem pri tom stavu.

Ne samo da imamo odličnu Krvavčevu egzekuciju, lakoću izlaganja, jasno oslonjenu na žanr i ubedljivo interpretaciju svih pravih klišea ratnog filma, već je film obogaćen zaista izuzetnim scenarijem i odličnom glumom mimo superherojskog dua Bata Živojinović-Boris Dvornik.

Pre svega film ima odličan scenario Predraga Golubodića, našeg reditelja i inače Srdanovog oca, i Đorđa lebovića čuvenog dramskog pisca. Izuzetno je zanimljivo dopisivanje između Borislava Pekića i Đorđa Lebovića u zbirci Pekićevih pisama u kojima otkrivanmo da je pisanje za Krvavca bilo najkomercijalniji deo Lebovićevog stvaralaštva.

Scenario je vrlo inteligentno i moderno postavljen, za ono doba, a naročito za jugoslovenski film, u kome bi i danas, dobrih 40 godina posle ovog filma, ovakav scenario među boljima.

Pored odlične karakterizacije i obilja preokreta, ovaj scenario donosi i barem jednu antologijski napisanu scenu a to je zarovbljavanje diverzanata od strane SSovaca kod skloništa.

To je zaista izuzetno postavljena scena, odlično napisana i odlično odglumljena. Takođe, potraga za izdajnikom u redovima diverzanata i ceo whodunit oko nje je odlično postavljen.

O moralnoj dilemi inženjera koji je sagradio most, da i ne govorim. Ne samo da inženjer nije spreman da žrtvuje svoje delo radi višeg cilja, nego ta dilema uopšte nije plakatski tretirana, pisci i glumci su stvorili autentično razumevanje za ovog čoveka.

I uopšte, film je partizanski ali je lišen ideologije, likovi se oslovljavaju sa "gospodine" i praktično da nema poneke retke petokrake ne bi se ni znalo, kom pravcu otpora okupatoru pripadaju diverzanti.

Kad je reč o Krvavčevoj režiji, imajmo na umu da je ovo film iz 1969. godine, i da apsolutno korespondira sa tadašnjim WW2 filmom. U to vreme još uvek nastaju comic book WW2 filmovi poput WHERE EAGLES DARE, i MOST aposlutno može da mu stane uz rame. Od uticaja na MOST definitivno bih podvukao remek-delo Žike Mitrovića BRAT DOKTORA HOMERA koje je izašao godinu dana ranije, a iz koga je Šiba preuzeo dizajn Bate Živojinovića.

Film je najpre odlično režiran u psihološkom smislu, karakteri zaista postoje i kada se njihova situacija zakomplikuje, Šiba odlično vodi te junake. Samo u retkim momentima, glumci gube svoj kontinuitet i to se najčešće dešava Brisu Dvorniku koji prilično brzo zaboravi smrt svog pomoćnika Bambina.

U tom smislu je scena Bambinove smrti baš paradigmatična, pošto je njen sadržaj apsolutno materijal za zuckerovsku parodiju ali Šiba uspeva da play it straight. Kada Bambina okruže Nemci i kada Bata naredi Dvorniku da ne sme da dozvoli da ga uhvate živog. Dvornik koji baca dinamit uz povik "Ne boj se, Bambino!" spada u sam vrh najemotivnijih tačaka jugoslovenskog filma.

Što se akcionog dela tiče, set-piece u močvari koji uključuje Bambinovu smrt je izvanredan kao i showdown na mostu.

Šibi se svakako mora pripisati i superiorna scena streljanja diverzanata kada padnu SSovcima u ruke koja spada među antologijske scene jugoslovenskog filma.

Film ima nekoliko izuzetnih, antologijskih glumačkih ostvarenja. Naravno, Batu Živojinovića i Borisa Dvornika koji su leading men u ovom tipu filma ne treba posebno isticati. Mnogo je značajnija rola Bore Begovića u ulozi likvidatora Tihog, specijalistu za borbu nožem, koji igra ovu ulogu sa pravim vestern underplayom, nešto kao Dean Martin u RIO BRAVO. Druga antoogijska rola je Relja Bašić u ulozi Sove, iskusnog obaveštajca koji unosi specifičnu Dr Spock energiju u sve i predstavlja intelektualni centar filma. Konačno, tu je Sloboidan Cica perović u ulozi inženjera, mirnog apoltičnog, nesnalažljivog čoveka, koji ne želi da gleda kako most, njegovo životne deo, biva srušen.

Skor Bojana Adamiča je posebna priča. Ceo skor je baziran na temi partiaznske pesme "Bella Ciao" koja je naravno nama mladima najpoznatija po obradi KUD Idijota. Poerd a capella verzije koju pevaju Boris Dvornik i njegov pomoćnik, Adamič nam nudi i nekoliko simfonijskih aranžmana ove teme i zaista ju je odlično varirao u raznim štimunzima. U svakom slučaju skor za MOST je izuzetan a upotrebe ove teme je ingeniozna.

Preporučujem da kupite legalno DVD izdanje koje je izbacio Delta Video. Nema nikakvih dodataka izuzev izbora scena, ali film je u pristojnom stanju i što je najvažnije sinhron je.

* * * * / * * * *

[Meho Krljic]

Ja, naravno ne bih umeo da kažem išta ovako učeno o filmu Most ali bih podržao Kripleta izjavom da je i meni Most jedan od najboljih domaćih filmova koje sam ikada gledao.

[crippled_avenger]

Meho, čim sam te prvi put video rekao sam da imamo dosta toga zajedničkog.

[rade]

izašli su na DVD-u i krvavčevi  Diverzanti. Videh juče u gradu, košta 250 din

[Plissken]

Imao sam priliku da gledam genijalni Most na velikom platnu Kinoteke. To je bilo definitivno nezaboravno iskustvo.

[milan]

MOST sam gledao pre dvesta godina, ali iz nekog razloga (kojeg ne mogu vise da se setim...) Relja Basic me je plasio u svakom filmu u kojem se kasnije pojavljivao.

[crippled_avenger]

Pogledao sam ponovo i DIVERZANTE Hajrudina Krvavca, courtesy of mrkoye, ali ne stigoh da se upišem na tu temu.

DIVERZANTI su prototip Šibinog akcijaša, slabiji od MOSTa ali se tačno vidi template po kome će nastati ovo remek-delo.

Sve se dešava jako efikasno, film traje jedva 80ak minuta, priča se brzo izlaže. Odmah se uspostavlja vrlo jasan time-line šta diverzanti treba da urade, i iako je scenario manje znakovit nego u MOSTu podjednako je efikasan, i ima nekoliko odlično konstruisanih situacija.

Film je crno-beli i sasvim može da stoji uz rame nekim Siegelom recimo iz crno-bele faze.

Jedino što Krvavac ne može da reši to je postizanje pune emotivnosti u cheesy momentima za razliku od recimo Bambinove smrti u MOSTu i tu DIVERZANTI ne prelaze rampu.

Takođe, Šiba je guru za over-the.-top bodycounte Nemaca u našem WW2 filmu. I u DIVERZANTIMA, on se prema tome odnosi krajnje negližozno, i Smoki i bata masovno ubijaju Nemce, čak vrlo često s leđa, bez ikakve griže savesti.

Međutim, taj hibris već u MOSTu biva kažnjen kada Bambinu prilikom killing spreeja nestane metaka.

U svakom slučaju DIVERZANTI su bitan film u opštem kontinuitetu Krvavčeve akcione poetike. Ne samo zbog guys on a mission momenta, već i zato što se kroz misiju uništenja aerodroma anticpira PARTIZANSKA ESKADRILA.

Pliss, žao mi je što nisam gledao MOST na velikom ekranu. Fotka Ognjena Milićevića je tu odlična, naročito u deonici na samom mostu koje treba da se čuveju gledaoci sa strahom od visine.

Inače ime pirosa u DIVERZANTIMA i MOSTU je Islam! Sjajno ime za pirosa!

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Relja Bašić je kao Vincent Price, ali u MOSTU je i on i ceo lik genijalan, potpuna dekadencija. Hrvat, SSovac, dvostruki agent, latentno homoseksualan. Relja Bašić je apsolutno ogledalo podsvesti svakog pravog Srbina. Relja Bašić u MOSTU je ono kako zamišljamo Hrvata i njegove mučke namere.

[Plissken]

Fotka Ognjena Milićevića je tu odlična, naročito u deonici na samom mostu koje treba da se čuveju gledaoci sa strahom od visine.

Moze da se prezivi ako se gleda iz poslednjeg reda. Odmah do vrata...

[crippled_avenger]

Pogledao sam LICENSE TO DRIVE Greg Beemana, courtesy of mrkoye, i mogu reći da se radi o jednoj od boljih teen komedija iz kasnih osamdesetih.

Pre svega, ovaj film uspeva da crosoveruje i do nas, iako se bavi jednim autohtonim američkim problemom, a to je sticanje vozačke dozvole.

Iako, naravno, vozačke dozvole i automobili postoje i kod nas, i i iako su značajan statusni simbol među mladima, znatno veći značaj imaju u Americi gde su vozačka dozvola i automobil značajan simbol sazrevanja i slobode, i praktično su deo svačijeg odrastanja, dok kod nas znatan deo građanstva ne ume da vozi, i vozačka dozvola je doživljena kao poželjna ali ne i neophodna kvalifikacija.

Samim tim vozačka dozvola u ovom filmu predstavlja ritual inicijacije.

Sam čin vožnje bez vozačke dozvole u ovom filmu, hje ekvivalentan velikoj zaljubljenosti glavnog junaka u teen komediji na koju nije uzvraćeno i koja nije ozvaničena vezom i seksom. Međutim, kao što su u takvom filmu junakove emocije snažnije od mnogih koje imaju oni u vezi, tako i ovde junak vozi bolje nego mnogi sa dozvolom.

Greg Beeman koga smo najskorije videli kako režira HEROES oivo sve radi u tempu i sa kadriranjem akcionog filma, na tragu Zemeckisovih visokooktanskih omladinskih filmova.

Coreyi su appealing kao što i treba kad su na vrhuncu, dočim je Heather Graham malo bleda kao glavni love interest, i njen lik je možda i nedovoljno simpatičan da bi bio išta više od predmeta čežnje.

No, to je potpuno legitimno, pošto je film u suštini besramno mačsitički i govori o muškom sazrevanju kroz sticanje prava da savlada mašinu. Postoji li išta falokratičnije od toga?

U tom smislu, LICENSE TO DRIVE produbljuje zaveru teen komedija koje u ovom konkretnom slučaju, dovode gledaoce u zabludu da je posedovanje auta poslednji korak do seksa. Nažalost, nije baš tako. Posedovanje kola jeste na korak do, ali ni sledeći korak nije toliko mali.

Pa ipak, LICENSE TO DRIVE je po zabludama koje nudi mladima opet pošteniji od filmova koji govore da su razgovor i ljubav važni devojkama.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

[crippled_avenger]

Pogledao sam PRINCESS Andersa Morgenthalera.

Reč je o danskom animirano-igranom filmu, gde su animirani delovi rađeni kao neki vrlo sveden postupak sa stripovski stilizovanim likovima, ali sa solidnom stilskom kohezijom gde se tako svedena animacija apsolutno pije, dok su malobrojni igrani delovi rađeni kao dogmaški danski film

PRINCESS bi se najpre mogao definisati kao animirani HARDCORE, mada je u suštini reč o animiranoj varijanti krajnje rudirmentarnog vengeance flicka koji svoju simplifikovanost prikriva animiranim postupkom. S druge strane, animirani postupak mu omogućuje da prikaže neke scene koje bi teško mogao da realizuje u live action filmu, naročito kad je reč o seksualnom nasilju nad detetom.

Čini mi se da je ova priča nudila još potencijala, kao i da je sam reditelj ubeđen da je snimio nešto značajnije nego što krajnji rezultat pokazuje no i ovakav PRINCESS predstavlja jedno od znimljivijih ostvarenja iz prošle godine.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Ladies and gentlemen, the day has come. The eagle has landed. Brian Bosworth's 1991 film debut STONE COLD is finally available on Region 1 DVD. We're through the looking glass, people.

As a DVD this is kind of a bust. There isn't even a trailer on the thing. They did spring for interactive menus, that's about it. They even labeled the disc wrong, the widescreen is actually on the standard side and vice versa. The movie is about a biker gang, but the cover seems designed to make it look like a current DTV espionage thriller - there's not a single motorcycle pictured on the front or back.

But you know what, even that can't stop STONE COLD. I've been recommending this movie to people for a while now but it was only on VHS so it got tricky. As of this week they will find it in finer movie stores and gas stations for around ten or fifteen bucks. What a year for DVD, man. First HOLY MOUNTAIN, now STONE COLD.

Let me be clear: this is a cheesy action movie. This is not a legit classic like DIE HARD. This is more along the lines of a ROADHOUSE, a really ridiculous movie where you start out watching it because it's goofy but by the end, whether you have the balls to admit it or not, you know deep down in your soul that the movie kicked your ass. You pointed at it, you laughed at it, but it turned the tables and defeated you fair and square. If you have any sense of sportsmanship you will admit that this movie is awesome. Even if it was kicked off of its college team for using steroids.

Some people might not know who Brian Bosworth is. Now days he is known for some straight to video action movies, the best one probaly being ONE MAN'S JUSTICE, aka ONE TOUGH BASTARD, which is from the director of EQUILIBRIUM and features MC Hammer as a drug kingpin. But he got that career after a brief stint in the NFL. If you lived in Seattle between '87 and '89 you probaly remember the hooplah. He had a cartoonish rebel persona and was known for his ridiculous haircut. People who see it in this movie might think it's a mullet, but back then it was a "Boz cut." Little kids all around Washington copied the Boz cut which usually included stripes or designs shaved into the sides or even a Seahawks logo dyed into it. And I can't believe I can't find this shit on Google, but there was this poster you saw everywhere called "Land of Boz" which showed Bosworth on a yellow brick road with a bunch of little munchkin lookalikes. It was a big deal. After 3 seasons he had to retire due to a shoulder injury. But he had a good contract, I believe he still got millions out of those 3 years. So he didn't have to go work at Boeing, he was able to take a few years to just go on an inner journey of peace and contemplate the world and that was when he realized the world was ready for STONE COLD.

Let me just point out a few things about STONE COLD. Number one, there is a scene where Bosworth is inside a state supreme court building and about to be run over by a motorcycle. So he shoots the driver in the head, causing the motorcycle to launch out a window, collide with a helicopter - which explodes, then falls down and lands on a car, which also explodes. Number two, there is a scene where Lance Henriksen, dressed as a priest, guns down an entire jury with a machine gun. Number three, the Boz hugs a kimono dragon in one part. Number four, there's a shot from the POV of an electric guitar. Number five, pretty much the whole movie is like that, I'm not just listing the only good parts.

Bosworth plays a rebellious cop who is already suspended as of the opening scene, you don't have to see him get suspended. (He still foils a violent grocery store robbery, though.) Because he has a good record of biker arrests the FBI forces him to go undercover in a violent biker gang called The Brotherhood.

The supreme evil of The Brotherhood is illustrated in a classic, fast-paced sequence. First we see a big scary bald guy blow away a priest in the middle of a baptism. There is no context, we have to assume there was no motive at all, but you do see the priest fly through a stained glass window (please pause to note that as the window shatters you can see the rest of the gang sitting outside enjoying the show). Next the bald guy is convicted of murder. Then, the judge who convicted him is blown up. During his investigation, the Boz will discover that the Brotherhood plan to assassinate Senator Brent "Whip" Whipperton, who runs for re-election on an "actually we should execute the bald biker guy who blew away the priest" platform.

So yes, it's that cartoonish type of bikers. They shoot beer cans off each other's shoulders using machine guns, they have grenades, they have access to helicopters, they have names like Gut, Tool, Trouble, Mudfish. Their leader is Chains, played by the great Lance HARD TARGET Henriksen, and their second in command is Ice, played by the also great William OUT FOR JUSTICE Forsythe. Either one of those guys are usually a topnotch action movie villain, but STONE COLD has both of them.

Of course, silly action movies are a dime a dozen, especially back then. I think all this shit with The Boz being an eccentric cop is funny as hell, but I wouldn't be recommending it to you simply based on some laughs at the movie's expense. STONE COLD's secret weapon is the director, Craig R. Baxley. He comes from a family of stunt people, and he has a hell of a resume. He did stunts in DIAMONDS ARE FOREVER, CHARLEY VARRICK, MR. MAJESTYK. He was stunt coordinator for THE WARRIORS and PREDATOR. Also second unit director for PREDATOR. So from there he got into directing and fans of that era of lower budget action will know some of his work. The best known are ACTION JACKSON and I COME IN PEACE. If you watch those movies and this one, you gotta love Baxley, at least as a friend. ACTION JACKSON has a scene where Carl Weathers drives a car into a mansion and upstairs into Craig T. Nelson's bedroom, where he fights Craig T. Nelson. Who is playing a karate expert.

Baxley never made a movie as good as McTiernan's best, but he had his own thing, his movies have a real good vibe to them, full of what one could only call Explosive Action, done the old fashioned way, with people. People always say some asshole like Michael Bay "knows how to blow shit up" because he has the money to tell his assistant to hire a guy to hire another guy to hire somebody else to pay ten thousand dollars to create an explosion and then soup it up digitally. Well, I bet Craig Baxley literally knows how to blow shit up. I bet he has actually done it. That is my hunch. At any rate, he knows how to add extra punch to action scenes. He knows when to send a guy hurling through the air, when to create a gratuitous fiery explosion, when to have a guy jump face first through a window, when to have Lance Henriksen hold a gun to a guy's back and fire bullets through him. He knows how to film a car hurling through the air - you know why? Because he knows how to DRIVE a car hurling through the air.

After multiple viewings of STONE COLD it might start to drag a little in the middle, but still, this is an amazing work. Very few movies of this type deliver so consistently. There are plenty of movies that might seem like they would be funny based on having an ex-football player with a funny haircut go undercover as a biker, or what have you. But rarely do they live up to the awesome movie that you imagine that movie would be. I have recommended STONE COLD to many people and so far nobody has been disappointmed. It has the Vern Guarantee of Excellence. If you're into this sort of shit - and I know you are because you seem like a pretty cool guy - STONE COLD is a must-see.

thanks,

Vern

[milan]

Krejg Baksli je CAR!!!

[ginger toxiqo 2 gafotas]

...around the corner- na serpskim kioscima se pojavilo DVD iydanje spaghetti western komedije BEN AND CHARLIE sa Giuulianom Gemmom Georgeom Estmanom i Marisom Mell, a na istom disku je i MIDNIGHT HEAT Allana A.Goldsteina(mislim da je potpisao i DEATH WISH 5!) u kome kraj negativca Brada Dourifa, glavnu ulogu tumachi gore pominjani BRIAN BOSWORTH( zvezda ostvarenja ONE TOUGH BASTARD Kurta Wimmera i STONE COLD Craiga R.Baxleyja)...plus polusatni crtac za svega 99 dinara...

[crippled_avenger]

Trebalo je da stave polusatni pornić...

[crippled_avenger]

Podsetio sam se filma THE EVIL THAT MEN DO J. Lee-Thompsona, courtesy of Kunac.

Ovih nekoliko dana su bili prilično hectic tako da nisam stigao da se oglasim sa ovim utiscima.

Početak filma je ingeniozan i sada koliko mi se čini, u sećanju mi je delovalo kao da je čitav film tako spooky.

Nažalost, nije. Thompson definitivno uspeva da održi atmosferu snažne perverzije kroz ceo film, sa tim čudnovatim, bezmalo incestuoznim odnosom između izopačenog doktora i njegove sestre, inače lezbijke.

Međutim, ni u vizuelnom, ni u scenarističkom smislu, Thompson u toku filma ne doseže zaista ingeniozno otvaranje u kome se doktor u najboljoj tradiciji VARIOLE VERE pojavljuje sa kukuljicom.

Ipak, dostizanje te briljantne atmosfere sa početka, ne znači da je reč o promašaju. čak naprotiv. Iako je ova verzija koju sam sada gledao zasuigurno cuttovana, pošto je znatno kraća od verzije listovane na netu, reč je o vrlo precizno realizovanom filmu, sa naročito ozbiljnom političkom porukom koja ima odjeka i danas.

Naime, glavni negativac, Doktor, je mučitelj koji radi za vlade banana republika i u direktnom je dosluhu sa SAD, a u jednom trenutku federacija latinoameričkih država traži njegovo izručenje, oko čega SAD intenzivno mešetare.

Završnica filme je havy handed sa dosta spooky, da ne kažem HILLS HAVE EYES moralizatorskom egzekucijom glavnog negativca, koja je toliko nasilna da me je obradovala jer se nije nikako mogla cuttovati.

U svakom slučaju, milo mi je da mi se sećanje iz detinjstva donekle pokazalo kao ispravno.

* * 1/2 / * * * *

Potom sam se častio sa epizodom MOONLIGHTINGa, koju je pisao Jerry Stahl a u njoj igra Jennifer Tilly, ima li šta lepše od toga?

[crippled_avenger]

Pogledao sam BIG NOTHING Jean-Baptiste Andrea, courtesy of Ginger.

BIG NOTHING je crna komedija na tragu VERY BAD THINGS Peter berga, i bezbrojnih drugih DEBITANTSKIH filmova koji su zapljusnuli američki i svetski film posle pojave Tarantina.

Iz vrlo jasnog razloga neo noir crne komedije su se nametale kao idealan showcase za reditelje debitante, naročito među glumcima, zbog niskobudžetne formule, jednostavne atmosferičnosti i koncepta koji ne zahteva besprekornu realizaciju u bilo kom segmentu pošto priču i utisak obično vuče zaplet nekim vanekranskim polugama.

Dakle, ako je dramska scena, čak i ako nije do kraja uspela, nema veze pošto likovi prenose dosta informacija i uvek može imati funkciju u tome da vuče priču napred.

Ako je komična scena, uvek ima opravdanje za svoje postojanje čak i ako nije smešna, pošto je deo zapleta.

Ako je akciona scena, uvekl postoji opravdanje ako je nevešta pošto film nije primarno akcioni i scena ima informativnu funkciju.

I otud su se te neo noir komedije nametnule kao odličan easy way out za debitante, pošto povrh svega, otvaraju dva puta, ili stazu prema mainstreamu, ako su jače tačke filma, u domenu zabave, ili stazu u neki Miramax polu-art house.

Ovaj tip debitanskih filmova je dakle bio idealan za neodlučne, no ne mogu reći da nije iznedrio neke jako zanimljive reditelje i neke jako zanimljive naslove, među kojima prednjači baš i VERY BAD THINGS.

U tom smislu,. BIG NOTHING dolazi znatno posle izvornog talasa ovakvih filmova, a baš u trenutku kada nezavisnih distributera koji bi ovo distribuirali u bioskopima praktično i nema. VERY BAD THINGS je distribuirao blaženopočivši Polygram a BIG NOTHING je odmah izašao na DVDu.

Ne mogu da kažem da je bioskopska publika nešto mnogo propustila time što nije videla ovaj film u bioskopima. Simon Pegg pruža odličnu ulogu, kao i uvek do sada, u Alice Eve dobijamo kandidatkinju za novu Islu Fisher, i to bi manje -više bilo to od nekih delova koji se izdvajaju, moglo bi se reći nedovoljno za theatrical film.

Međutim, upravo taj zlatni padobran neo noir komedije čini da ovaj neupečatljiv film paradoksalno ne bude ni previše problematičan.

Moglo bi se reći da je ovaj film za Andreu, koji je radio kultni DEAD END bio pokušaj da iskorači iz žanrovskog geta u neku vrstu indie meinstreama, i možda nečega što bi uzeo neki mahjor poput New Line. Međutim, njegiova previše intenziovna, glossy inscenacija je udaljila film od jednostavnosti porebne za komediju. Naravno postoje komedije paklenog ritma koje su ovako minuciozno raskadrirane, ali njih rade samo najveći majstori poput Zemeckisa i Dantea.

Ono što Andrea nije shvatio je da komediju neće poboljšati perfektno, milimetarski postavljeni rezovi na pokret i elipse. Da, to rade Zemeckis i Dante, sada to radi i Edgar Wright, ali tajna je u tome da su njihovi sklopovi kadrova, sami po sebi smešni. Dkle, oni ne rade takve zahvate dok i ti zahvati sami po sebi ne nose komiku.

Ovde ih je Andrea radio samo da bi ubrzao tempo filma, i zato njegova režija nije adekvatna za komediju.

Scenario koji napisao sa glumcem Billy Asherom je simpatičan, pre svega je baziran na preokretima i stuacijama, no Andrea ih ne koristi previše, i čini se da je njegov rediteljski postupak kontraindikovan scenarističkom konceptu.

No, BIG NOTHING je nsporno dinamičan i sporadično smešan film koji ispunjava svoju repertoarsku funkciju. Samim tim je mogao bez previše stida da se pojavi i u bioskopima.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Kad smo već kod Andree, jel neko poseduje njegov HELLPHONE, taj pitch mi je svojevremeno delovao jako zanimljivo ali film još nisam obtainovao?

[crippled_avenger]

Pogledao sam LONDON TO BRIGHTON Paul Andrew Williamsa, courtesy of Ginger.

Ovaj film je navodno stavio Williamsa na mapu novih britaksih reditelja i prošao je prilično dobro na festivalima.

Ne mogu reći da mi je jasno zašto je to tako, pošto Williams u njemu nije pokazao ništa više od solidne tehničke uvežbanosti koju uostalom ima većina školovanih britanskih reditelja.

Film ima realističku egzekuciju i high concept premisu koje se poprilično potiru u priču o uličnoj prostitutki kojoj proradi savest kada treba da isporuči dvanaestogodišnju devojččicu odanoj mušteriji svoga pimpa.

S jedne srane, Williamsov film koceptualno vuče u pravcu COLLATERALa a stilski je znatno bliži nekoj BBC TV drami, pa se stilizacija visokog koncepta i realistička igra baš ne poklapaju, pošto film ne sadrži dovoljno entropije koju bi sa sobom morao da nosi realistički pristup.

Konačno, sve mi je dodatno obesmišljeno time što sam odmah na početku provalio, a mislim da bi to pošlo za rukom maltene svakom filmofilu, šta će biti veliki preokret na kraju priče, kojim je Williams planirao da nas zatekne.

No, film je barem, efikasno urađen.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

http://www.pressonline.co.yu/blog/post.jsp?id=13739&blogId=5