The Crippled Corner

[mac]

I ja bih. Dajte neki linkić...

[Agota]

 mac,poslala sam ti link na pm ,da ne kacim ovde, moze Crip da se ljuti , nisam primetila da i sam kaci  linkove za skidanje filmova .

...  ipak je ovo  Crippled Corner

[crippled_avenger]

Pogledaj obavezno!

[Agota]

Presmesan. Super sam se zabavila. Zasluzio si hello dollies ! 

[Father Jape]

Pogledao sam Kicošev film LICE REVOLUCIJE i moram reći da je naš politički film dobio vrlo talentovanog reprezenta koji se na mnogim poljima nastavlja na Želimira Žilnika, od činjenice da je po struci pravnik preko spoja igranih i dokumentarnih delova i odabira teme. Kicoš je savremen u svom pristupu i izuzetno ubedljiv u svojoj integraciji igranih i dokumentarnih materijala. Vrlo je koncentrisan i ne dopušta da stvari skliznu u pravcu vica, uspevajući da kroz ceo film i svu tu mešavinu igranog i dokumentarnog održi istu vrlo ozbiljnu i tešku emociju koja ne dopušta humoru ili ironiji da prodru. Ako se izuzmu suvišni delovi vezani za atentat na Đinđića i napad na učesnike gej parade što nema dovoljno veze sa temom Branka Ilića, odnosno, ako ima veze ona nije dovoljno objašnjena, LICE REVOLUCIJE je konzistentan rad koji nesumnjivo unapređuje Žilnikove postulate za novo doba i što je još važnije, vraća Žilnikove postulate iz domena video rada u domen filma. Kicoš je definitivno snimio film, i na taj način automatski zauzeo važno mesto na našoj sceni.

Uf, tek sad saznah za ovo.
Hoće li to izaći u nekom trenutku na DVDu ili tako nešto, odnosno postati dostupno i nama koji smo zakasnili? 

[crippled_avenger]

Presmesan. Super sam se zabavila. Zasluzio si hello dollies ! 

Kao Brežnjev.

[Agota]

nije slucajno ni coconut 



Harry Nilsson - Coconut (with lyrics)

[crippled_avenger]

Derek Cianfrance ("Blue Valentine," "The Place Beyond the Pines") has confirmed to The Playlist that his next project will be an adaptation of Sam Fussell's memoir "Muscle" for HBO.

The story follows an Oxford graduate who moves to New York City, and in order to protect himself, spends four years fully consumed in the world of bodybuilding. First linked to it two years ago, Cianfrance confirmed he is co-writing the script with Fussell and is planning it as a TV series rather than a film.

"I tried you know to make a movie out of it but then I soon realized that I could never make a film out of this because first off I would have to resort to special effects, there's no way I could have a guy go from me to Arnold Schwarzenegger. To do that in nine weeks [on a movie shoot]. But if I could do that over the course of five years in a TV show it could be great" he says.

[crippled_avenger]

Filmmaker Michel Hazanavicius ("The Artist") is in talks to direct an adaptation of Erik Larson's nonfiction book "In The Garden Of Beasts" at Universal Pictures and Playtone says Deadline.

Tom Hanks will star as William Dodd, a mild-mannered Chicago professor in the early 1930's who becomes America's first ambassador to Hitler's Germany before the Nazis began to assert an iron grip across Europe.

At first his family embraces the vibrant Berlin scene. He soon hears murmurs of anti-Jew violence, advising the U.S. State Department who brush it off. As censorship grows and radical laws come into place, he comes to realise the horrific genocide that Hitler has planned.

Natalie Portman is being courted to play Hanks' daughter in the film, but she is not yet set as things are still early. Hazanavicius is preparing to work on a draft with a yet-to-be-hired writer. Gary Goetzman will also produce.

[crippled_avenger]

Jon Hamm, Kate Hudson, Michael Keaton, Amy Ryan, Eva Mendes, Bill Hader, Danny McBride, JB Smoove and Phillip Michael Hall are all set to join Larry David on his much anticipated HBO film project "Clear History" reports Variety.

David plays a former marketing executive at a start-up electric car company who is publicly humiliated for walking away from his 10% of a company now worth billions.

Ten years later, divorced and ruined, he now lives a simple life on a small island off Massachusetts. When his former boss shows up to renovate his summer mansion, Nathan vows revenge and plans to drive his nemesis off the island.

Shooting kicks off this fall in Massachusetts.

[crippled_avenger]

Konačno sam uspeo da lociram titlove za LE CLASSE AMERICAINE Michela Hazanaviciusa i Dominique Mazerette, film koji je za godišnjicu Warner Brosa izmontirao od raznih Warnerovih klasika i taj ready made dopunio nahsinhronizacijom na francuski koja je i inače u skladu sa njihovim prikazivačkim tradicijama.

Najviše su iskorišćeni HARPER i ALL THE PRESIDENT'S MEN a John Wayne je kompiliran iz brojnih filmova.

Rezultat nije ambiciozan kao DEAD MEN DON'T WEAR PLAID ali nije ni dub iz Bebevizije već je na pravom putu, uspevajući da istovremeno bude duhovit ali i polemičan u odnosu na materijal, sa nekim autentično francuskim touchevima koji smeštaju razne intelektualističke detalje tamo gde bi se najmanje mogli očekivati. Hazanavicius je potom i ostatak svoje karijere bazirao upravo na reinterpretaciji klasičnog Holivuda i starih filmova.

Ova vrsta Serbian Cuttinga je objektivno vrlo lucidan recept za realizaciju no budget debija sa kojim se može privući pažnja.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam THE CLONUS HORROR Roberta S. Fivesona, vrlo zanimljiv SF film iz 1979. godine o koloniji klonova koji služe za žetvu organa koji se potom ugrađuju bogatašima i zaslužnim građanima. Fivesonov film se bavi premisom koja nije sasvim nepoznata i imala je razne varijacije s tim što je ISLAND Michaela Baya najdalje otišao u eksploatisanju ove ideje. CLONUS je znatno jeftiniji i jednostavniji a bez sumnje i bolji film od onog koji je snimio Bay. Fivesonov je na kraju završio i na sudu sa Bayom i sve je rešeno vansudskom nagodbom za nepoznatu sumu novca.

Film je snimljen sa ograničenim budžetom, ali sa zavidnom energijom. Iako odaje utisak TV rada i verovatno deluje bolje na malom ekranu, vidim da ga beleže i kao bioskopski a ponegde i kao TV film. U tom smislu, ako je reč o TV filmu, ocena samo može biti još viša.

ISLAND je imao identičnu premisu i nije bio dovoljno dobar da bi sa takvom postavkom ispunio taj preogromni format produkcije. CLONUS je u tom pogledu uspeo - nastao je kao mala atraktivna premisa u periodu malih B-filmova. I što je još važnije, u eri kada je Cronenberg već ulazio film, iako je daleko od toga da ga doseže, u pojedinim detaljima pruža sličan ugođaj.

* * * / * * * *

[Ghoul]

THE CLONUS HORROR je igrao u našim bioskopima pod naslovom GRČ STRAVE.

imam njegov poster, vrlo lepoizgledajući.

na njemu piše:
'američki film u koloru u kojem se nauka i mora stapaju'

'užas i strava su u ovom filmu neuobičajeno žestoki. ne preporučuje se suviše osetljivim osobama.'

[crippled_avenger]

Pogledao sam PODEZEMLJE VEDM Jurija Moroza, sovjetsko-češku SF koprodukciju iz 1989. po priči i scenariju SF pisca Kira Buličeva. Ovaj film spada među sovjetsku fantastiku koja je po temi i pristupu realizacijin bliska američkom filmu, s tim što u datom trenutku tehnološka zaostalost istočnog bloka već uzima danak i film deluje prilično campy.

Priča vuče korene sve do Edgar Rice Burroughsa i njegovog JOHN CARTERa i govori o sovjetskoj istraživačkoj stanici na planeti sa "poremećenom evolucijom" na kojoj istovremeno živi ljudi-nomadi, nekakvi homo sapiensi, pterodaktili, mamuti i dionosaurusi. Među ljudima-nomadima traje rat a Sovjeti se interesuju da saznaju odakle civilizaciji koja je još uvek u kamenom dobu metal za oružje. Tokom misije, jedno ratoborno pleme razori bezbedno sklonište sovjetske ekspedicije i njen jedini preživeli član u saradnji sa princezom iz miroljubivog plemena mora da se izbori sa protivnicima i sazna tajnu odakle im metal.

Za razliku od ranijih sovjetskih produkcija koje su bile karakteristične po svom perfekcionizmu i fenomenalnim lokacijama, ovaj film dosta pati od krajnje nezanimljivih ambijenata u kojima se dešava, pre svega kad je reč o odabiru eksterijera. U kinematografiji u kojoj su i neki filmovi koji se dešavaju na Zemlji delovali kao da su snimani na drugoj planeti  ovakav izbor lokaija deluje kao priličan javašluk.

Filmu se međutim ne mogu osporiti neke zanimljive namere i priličan high spirit u kom je realizovan. Čini mi se da bi samo deceniju ranije Sovjeti od istog ovog materijala napravili antologijsko ostvarenje. Ovako ostaje samo zanimljiv pokušaj koji je doduše postigao veliki uspeh na lokalnom tržištu.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam DER VIERTE MACHT Dennisa Gansela, nemački conspiracy triler sa međunarodnim aspiracijama, o čemu svedoči i to da je dosta solidno nahovan na engleski, pemda verovatno postoji i nemačka verzija. Nota bene, veliki deo dijaloga i jeste na engleskom jer film govori o nemačkom novinaru koji odlazi u Moskvu da radi na oporavljanju tamošnjeg trač-nedeljnika. Međutim, ubrzo stupa u kontakt sa lokalnom opozicijom, u njemu proradi nerv koji je nasledio od oca eminentnog novinara-istraživača i ubrzo biva uvučen u rusku zaveru iza koje stoje predsednik (koji se BTW ne zove Putin iako je sličnost prilično namerna) i FSB.

Sama zavera je već poznato antiputinističko opšte mesto a to je teorija da su agenti FSB digli moskovski stambeni blok u vazduh da bi namestili igru Čečenima i u tom pogledu veliko otkriće na kraju filma nije anročito zanimljivo a Gansel nažalost propušta priliku i da napravi ARLINGTON ROAD preokret na kraju kada junak stigne na aerodrom kako bi otišao iz zemlje.

U pogledu neke svežine, DER VIERTE MACHT nije baš totalni rip-off kurentnog blokbastera kao ČETVRTI ČOVEK, ali to je ta linija euro-trilera, samo na znatno višem tehnološkom nivou. Štaviše, Nemci su karakteristično precizni u realizaciji filmova i ponekad je šteta kada snime ovakav film čija matrica nema prođu još od kraja devdesetih/ početka dvehiljaditih. Ipak, Ganselu se ne može osporiti da uprkos manjku originalnosti i cop outu na kraju nudi nekoliko odličnih scena i gotovo nijednu lošu.

Ipak, ono što zbunjuje jeste velii natpis na početku filma kako se ne aludira na prave ličnosti i događaje iako film prikazuje slučajeve u kojima se zna šta se navodno desilo i ko je optužen za to. S jedne strane, možda su želeli da napravi antiputinovski film više radi zabave nego sa namerom da bude politički angažovan ali ovakva mešavina oslanjanja na istinite događaje i izbegavanje pravih imena deluje prilično besmisleno i ideološki nekonzistentno.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

VS Entertainment has acquired screen rights to L.A. Confidential author James Ellroy's new novel "Blood's A Rover" says Deadline.

Set in the late 1960s and early '70s, the story follows three men - J. Edgar Hoover's strong-arm goon, an ex-cop and heroin runner in the Dominican Republic, and a private eye on the verge of uncovering a conspiracy - who are all in pursuit of a 'Red Goddess' by the name of Joan Rosen Klein.

The novel is the last in Ellroy's 'Underworld USA' trilogy after "American Tabloid" and "The Cold Six Thousand". Vincent Sieber and Clark Peterson will produce.

The news follows last week's report that "I Am Love" helmer Luca Guadagnino is planning an adaptation of Ellroy's "The Big Nowhere", the second of his four "L.A. Quartet" novels. The first and third novels in that series - "The Black Dahlia" and "L.A. Confidential" - have already been adapted.

[crippled_avenger]

Reprizirao sam HARD TIMES Waltera Hilla. Ovo je rediteljski debi velikog majstora posle uspešne scenarističke karijere u kojoj je on s jedne strane anticipirao neke od preokupacija kojima će se kasnije baviti ali je bio ipak i znatno drugačiji. Naime, filmovi koje je pisao Hill su imali vrlo složene zaplete, ambivalentnije likove, dočim su njegovi rediteljski radovi uglavnom bazirani na mitskim postavkama, često elegičnim podsećanjima na zaboravljene žanrove, mačizmu reinterpretiranom na razne načine i ponajmanje se bave misterijama na nivou zapleta, pomerajući kontemplaciju sa zapleta na karaktere.

HARD TIMES je u tom pogledu možda i najdalji Hillov film kada se meri sa scenarističkim radovima, jednostavna, efikasna, mišićava priča o marginalcima u vreme Depresije koji se izdržavaju baveći se uličnim borbama. Hillov glavni junak je tvrd, Charlie Bronson iako je već bio u fazi kada nije mogao da sprovede sve fizičke zahteve u delo, igra izuzetno ubedljivo, nudeći nešto dalekoistočne mistike glavnom junaku; njegov sidekick je oportun i James Coburn je vrlo precizan u toj ulozi, a sve ostalo se ređa kao u jednom najprirodnijem toku borilačkog filma. Na nivou strukture zanimljivo je da u HARD TIMESu pratimo samo uspon, nema pada, ali Hill uspeva da između borilačkih scena postavi dovoljno zanimljivu i atmosferičnu melodramu zahvaljujući kojoj HARD TIMES ne deluje kao zbirka usiljenih dramskih scena između tuča.

Same borbe su izvanredno inscenirane. Hill na debiju pokazuje da je prvoklasni reditelj, a da na većini svojih filmova nije bio scenarista, reklo bi se čak da je od starta pokazao da je upečatljiviji reditelj nego scenarista. Međutim, Hill je i scenarista i reditelj, te stvari se ne mogu razdvojiti i sa HARD TIMES počele su dve decenije vrhunskih radova sa kojima se Hill nametnuo kao velemajstor i jedan od najznačajnijih američkih reditelja svoje epohe.

HARD TIMES na malom budžetu nudi ubedljivu i jako pametnu rekonstrukciju epohe.

Hill će se ovakvoj jednostavnosti vratiti nekih trideset godina kasnije u odličnom povratničkom filmu UNDISPUTED. Međutim tada već ova vrsta ortodoksije nije imala snagu da bude zamajac za novu fazu u karijeri, odnosno jedino što je iz UNDISPUTEDa nastalo je franšiza Avi Lernera koja se vremenom ispostavila kao bitna stvar u domenu DTVa.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Meho, mislim da je ovo trenutak barem za počasni povratak u oktagon!

Покрајинска секретарка затражила забрану ММА спорта
18. септембар 2012. | 16:19 | Извор: РТВ
НОВИ САД -

Покрајински секретаријат за спорт и омладину упутио је отворено писмо Алиси Марић, Министарки за омладину у спорт, у којем се тражи да се ММА борилачка вештина избаци са листе спортских грана. Повод за апел било је незаконито одржавање меча у ММА борби која се организовала и одржала у београдској хали Пионир 15. септембра 2012. године.

ММА се базира на слободној борби два учесника, који се одвија у осмоугаоном кавезу. Подразумева комбиновање више борилачких вештина које чине борбу потпуно слободном, и дозвољава ударце који могу довести до тешких повреда или смрти.

Према члану 158 Закона о спорту, "Забрањено је организовање било које спортске приредбе која се темељи на тзв. слободној борби два или више лица (борбе у кавезу и сл.), као и учешће у таквој приредби", те у складу с тим уврштење ММА у спортске гране представља кршење наведеног закона за шта је предвиђена и новчана казна између 100.000 и милион динара.

У Агенцији за привредне регистре, на територији Војводине, евидентирано је неколико спортских клубова који као грану имају и ММА, али и савез на покрајинском нивоу, док се противно Закону одржавају јавне борбе попут последње у Хали Пионир у Београду.

Захтев је потписала Маринка Чобану, Покрајинска секретарка за спорт и омладину.

[Meho Krljic]

Dobro, MMA je dugo bio zabranjen i u većini američkih država, dakle, mi samo prolazimo kroz normalan razvojni proces.

[crippled_avenger]

Misliš da ovim Vojvodina imitira američke držav, tipa da MMA bude legalan samo na Kosovu?

[Meho Krljic]

Samo na severu Kosova, gde najtvrđi borci i žive.

[Meho Krljic]

 My Mother Was Nuts Book Excerpt: How Robert De Niro, Not Tom Hanks, Almost Starred In Penny Marshall's Big 

Actress and funny lady Penny Marshall made her name in television (Laverne & Shirley) before making an unexpected leap into directing with 1986's Jumpin' Jack Flash. But it was her sophomore feature, a fantasy about a boy transformed into a 30-year-old by a wish, that launched a career behind the camera — and made her the first woman director to gross $100 million. But as Marshall tells it in her wry, vivid memoir My Mother Was Nuts, everyone in Hollywood had passed on Big, Tom Hanks included — until, that is, an unlikely actor threw his hat into the ring: Robert De Niro.

Marshall recalls the struggle to cast Big's leading man — and the names who went out for the part, from Sean Penn to Gary Busey to John Travolta ("at the time he was box office poison"), in Movieline's exclusive excerpt from My Mother Was Nuts.
In the release (in stores today) the 69-year-old Marshall writes her life story, from her childhood growing up in the Bronx alongside sister Ronny and brother Garry, to her introduction to Hollywood and famous friends, colleagues, and lovers including John Belushi, Carrie Fisher, Rob Reiner, Art Garfunkel, Joe Pesci, Steven Spielberg, and many of the brightest talents of New Hollywood, to her successful second career directing films like Big, Awakenings, and A League Of Their Own.
Stay tuned for Movieline's exclusive interview with Marshall.
=====
Jim Brooks and I both had offices on the Fox lot and one day while I was in post-production on Jumpin' Jack Flash he came into my office and put a script on my desk. "This is your next movie," he said.
It was Big.
What he didn't tell me was that everyone in the world had turned it down. From Chuck Shyer to Steven Spielberg. Because I didn't read the trades or follow the business, I had no idea. Nor did I know there were three similar movies in the works: Like Father, Like Son; Vice Versa; and an Italian version.
But Jim was a mentor and friend. He knew that I had liked directing and making things up. He also knew that I wanted to do it again. I was grateful for his help because I probably wouldn't have known how to look for a project on my own. Luckily I didn't have to.
I read the draft and liked the story. Twelve-year-old Josh Baskin can't get the girl he likes; she's interested in an older boy who can drive. He wishes he were bigger and wakes up the next morning as a thirty-year-old. He gets a job at FAO Schwarz, rises up the corporate ladder, and becomes the object of affection of a beautiful executive. It was a theme that everyone could identify with: When I'm big I'm gonna . . .
To make the high concept work, I wanted it to be real and believable. The biggest challenge would be casting the lead. I went straight to the three big box-office stars at the time: Tom Hanks, Kevin Costner, and Dennis Quaid. All of them passed. Everyone passed.
I tried a different approach. I looked for the kid who would be Josh's best friend, and I picked Jared Rushton. He had the most spunk of those I saw. He worked well as I brought in actors, including Sean Penn, who was terrific but too young, and Andy Garcia, who was also great, though one of the studio executives said, "We don't want to spend eighteen million on a kid who grows up to be Puerto Rican."
That was how they talked.
"He's Cuban," I said.
I also read Gary Busey, who had the energy of a child, but I didn't think he could pull off playing an adult. John Travolta was dying to do it, but at the time he was box office poison and the studio didn't want him. I started to get worried. Despite not having a lead actor, we were in pre-production in New York. I met with Robert Greenhut, one of our executive producers. This was our first film together. He was a slick line producer who had come up through the ranks and done all of Woody Allen's films. He had excellent ideas, and he turned into an ally and confidant when I decided to take my search for a lead actor in a different direction.
I went to Robert De Niro. Bobby — or Bobby D. as I called him — was in the middle of making The Untouchables, playing Al Capone. Although I knew he didn't ordinarily read other material when he was in the middle of a project, I called him anyway. That's where I'm not at all shy or hesitant. I will call anyone. What's the worst they can say?
"Bobby, there's a script," I said. "I want you to read it, see if you like it."
I got him the material and called him back.
"Did you read it?"
"Yeah."
"What do you think?
"I like it."
It turned out that he wanted to make a commercial film. He had done all of Marty Scorsese's movies, but hadn't broken out in a film the whole family could watch. I told Jim and Scott Rudin, who was running production at the studio, that De Niro was interested. They were surprised and somewhat intrigued. They were also skeptical. Besides having a hard time envisioning him in the role, they'd heard stories about him. They told me to get him to commit. The way they said it was like a challenge.
I called Bobby.
"What do I tell them when they ask me?" I asked. "Do you want to do it or not? I've got to give them an answer."
"Yeah, tell them I'll do it," he said.
I hung up.
I had Bobby.
I told Jim and Scott, and I guess word spread. The next day I flew to Los Angeles to go to an event celebrating Paramount's seventy-fifth anniversary and posed for a photo with everyone who ever worked at the studio. Word had spread about Bobby D. and a handful of actors who had turned me down, including Kevin Costner, now asked about Big. Bobby had given me validity.
As work began on the script, Bobby told me to look at his movies and tell him what I wanted and didn't want. What I wanted was the energy he had in Mean Streets in the scene when he was first in the bar and coming out around the car. That's exactly what I got when he came to my house one day. I got him on tape with Jared. They skateboarded, shot baskets, and rode bicycles in my driveway. Bobby doesn't give you much until the cameras are on. Jared yelled, "Come on, De Niro. Move it!"
It was exciting. I didn't know exactly where the process was leading, in terms of the script, but it was moving in a good direction. I would have paid to see Bobby dance on piano keys.
Barry didn't want Bobby, though. I said, "Counter me." He said, "How about Warren Beatty?" To me, Warren was the same as De Niro, but different. He had already done something similar in Heaven Can Wait. But the two of us had dinner in New York and then we went up to my apartment. I asked if he would listen to me if I directed him. In the nicest way, he said no.
Well, that was thrilling. Why bother?
At least Warren was being honest. That's all I ever ask. Just tell me the truth. I'll deal with it. But I can't deal unless I know the truth.
Bobby was taken aback when I told him the studio had wanted me to meet with Warren. It's never easy to hear that you aren't someone's top choice, even at his level. But that was only a small part of what became an even bigger problem. An article came out in the papers about how much money Chevy Chase, John Candy, and other people were paid for movies, and all were getting a hell of a lot more than Fox was going to pay Bobby.
To be blunt, they were going to pay him s--t and they weren't budging.
They just didn't want him. Jim Brooks suggested I give Bobby my salary. I offered. Bobby didn't want it.
"We're working together," he said. "You and me, you know? I'll take Jim's."
However, he had second thoughts and called the next day. Apologetic, he explained he couldn't do the movie anymore.
He'd be too angry. I understood. But now I was back to square one. Sort of.
Excerpted from "My Mother Was Nuts" by Penny Marshall.
©2012 by Penny Marshall.
To be published by Amazon Publishing/New Harvest September 2012.
All Rights Reserved.
My Mother Was Nuts is available today in stores and on Amazon. 

[crippled_avenger]

Odlično!

Evo jednog pogleda Starog Kadra u samo srce tame - dolazak SNS na vlast, spiskovi i sl.

http://www.citymagazine.rs/u-vazduhu/urban-flash/3986/dimitrije-vojnov-crna-lista/

[crippled_avenger]

Stari Kadar i Lazanski iste sedmice tumače situaciju na Bliskom Istoku...

http://www.politika.rs/rubrike/Pogledi-sa-strane/Majke-i-macehe-Dimitrije-Vojnov.sr.html

[Ghoul]

Stari Kadar i Lazanski iste sedmice tumače situaciju na Bliskom Istoku...

http://www.politika.rs/rubrike/Pogledi-sa-strane/Majke-i-macehe-Dimitrije-Vojnov.sr.html

MLADI KADAR je ipak bio mnogo bolji - u vreme kad je svoje političke analize objavljivao na AICN-u kao 'dima'!

[Albedo 0]

znači postao si jedan od onih koji doktoriraju i onda nemaju više o čemu da pišu?

[crippled_avenger]

NBC has made a pilot commitment to "M.I.C.E." which Peter Berg will executive produce. A remake of the Israeli series "The Gordin Cell", Berg will also helm and pen the pilot with the title being an acronym for "Money, Ideology, Coercion and Ego".

The original centers on a decorated Israeli Air Force officer in a high-security post who has no idea that his parents were Russian spies. When their former handler extort officer into espionage activity, he must decide between his family and his country.

[crippled_avenger]

NBC has closed a deal for a put pilot commitment to M.I.C.E., a drama from Peter Berg and Sarah Aubrey's Film 44 based on the Israeli format The Gordin Cell. Berg is set to write and direct the pilot in his first pilot-writing effort since Friday Night Lights. Universal TV, where Film 44 is based, will produce with Israeli company Keshet Media Group, which is behind the original series, along with Israeli satcaster YES, which airs it, and Tedy Prods, which produces it.

The deal comes after a couple of months of negotiations among the parties involved in M.I.C.E., whose title is an acronym for Money, Ideology, Coercion and Ego, used to understand the motives of spies in betraying their countries. Gordin Cell revolves around the Gordin family and centers on Israeli-born Eyal Gordin, a decorated Israeli Air Force officer in a high-security post who loves his country and family. His parents Michael and Diana, Grandmother Nina and elder sister Natalia emigrated from the USSR in 1990. Eyal has no idea that his parents were Russian spies. When Miki and Diana's former handler appears one day, demanding that they recruit their son into espionage activity (watch the scene below with English subtitles), Eyal faces an impossible dilemma: his cooperation with Russian intelligence determines his family's fate, while his dedication to Israel's homeland security tests his family allegiance.  His country, or his family... who will he choose to betray? Berg said the original plot "lands itself very easily to an American reinvention" as a drama set in the U.S. "There are still real issues between the U.S. and Russia — they're spying on us, we're spying on them."

Berg will executive produce M.I.C.E. with Aubrey; Avi Nir, CEO of Keshet; Ron Lesham and Amit Cohen, who developed the original series; YES' Yona Wiesenthal; and Giora Yahalom. "We at Keshet are grateful to have this opportunity, along with Peter and NBC, to tell the M.I.C.E. story to the American audiences," Nir said.

Aubrey said she and Berg are "both obsessed with Homeland," which is based on another Keshet series, Prisoners Of War. When their agent told them that there is a new Keshet format the company was looking to adapt in the U.S., "we knew it would be of really great quality," Aubrey said. She and Berg saw a copy of the series five months ago and worked hard to get the rights in a very competitive situation. "I was instantly mesmerized by it," Berg said of Gordin Cell. "I thought it was really smart, widely original, and it worked as a complex family drama and a very authentic, high-stakes espionage thriller." Berg found that juxtaposition so unique that, for the first time since FNL, he said he felt "fired up" to throw himself completely into the project, including writing the script.

With Friday Night Lights, Berg handed off the show to Jason Katims after the pilot. Now, he plans to stick around, spending the first season working in the writers room and being involved with production. While he confesses he still loves making movies (Berg is currently prepping the Mark Wahlberg-starring Navy SEAL actioneer Lone Survivor, which he wrote and is directing), "I'm very excited about television right now," he said. "I can't think of a better time for television with shows like Homeland, Game Of Thrones and Breaking Bad where we see more and more of the unique point of view of television as well as depth and richness of characters we don't see in film."

Film 44's series credits also include NBC's praised Prime Suspect remake starring Maria Bello, and the non-scripted HBO series On Freddie Roach. Film 44 and Keshet are repped by WME, which brokered the deal. The second clip below is of Gordin Cell's opening credits.

[crippled_avenger]

Reprizirao sam NORMAL LIFE, true crime priču koju je John McNaughton snimao za bioskope ali je na kraju premijera bila na televiziji uz mali limited release u bioskopima. Ovo je jedan od filmova iz sredine devedesetih koji uprkos imenu autora i dobrim kritikama nisu uspeli da se izbore za mesto u bioskopima. To je šteta jer NORMAL LIFE zbilja nije formulisan u bilo kojoj komercijalnoj formuli ali jeste prilično zanimljiv i sofisticiran indie film.

Naizgled, NORMAL LIFE govori o fatalnoj ljubavi između policajca i neuračunljive mlade žene koja ga uvlači u mežu zločina, na sličan način na koji su femme fatale junakinje uvlačile muževne naivce u neoinoir radovima početkom devedesetih. Međutim, McNaughton je sačuvao neo noir za WILD THINGS a ovde se bavi nečim drugim. NORMAL LIFE je hladna, klinička slika jednog odnosa u kome se polako formuliše ekonomska i seksualna mehanika koja dovodi junake u svet zločina. McNaughton sistematično nabrahja događaje, uzroke i posledice koji rezultiraju tragedijom.

Luke Perry i Ashley Judd su izvanredni u glavnim ulogama. Njen zadatak je na nivou ekspresije življi ali je Luke Perry sa svojim underplay igranjem zapravo imao teži zadatak. NORMAL LIFE nažalost nije bio dovoljan da se Luke Perry izbori za mesto koje bi po daru zasluživao i završio je kao glumac koji tek sporadično dobija zanimljive zadatke u prestižnijem materijalu.

McNaughton je u ovom periodu intenzivno radio na seriji HOMICIDE. NORMAL LIFE nema puno dodirnih tačaka sa ovom serijom ali je na filmu kao DP radio Jean De Segonzac koji je snimao seriju od treće sezone kada je na njoj McNaughton najviše radio. De Segonzac nudi zanimljiv, klinički pogled na suburbiu, bez estetizacije ali i bez vibrantnosti hiperrealizma što samo doprinosi hladnoći sa kojom McNaughton priča ovu priču.

* * * / * * * *

[Albedo 0]

COSMOPOLIS

[crippled_avenger]

Kosmetopolis.

[crippled_avenger]

Pogledao sam THE HUMAN PORTRAIT, film o filmadžijama koji je Damiano Damiani snimio 1989. godine sa Elliott Gouldom i Tomas Milianom u glavnim ulogama. Zanimljivo je da se Damiani - reditelj koji je snimio špageti vestern BULLET FOR THE GENERAL koji bi bio najkvalitetniji predstavnik ovog podžanra da se njime nije bavio Sergio Leone i nekoliko klasika policijskog i političkog filma ali i dosta smeća, u karijeri koja je izuzetno bogata, a reklo bi se možda čak i previše sadržajna, vrlo često na štetu kvaliteta - opredelio da snimi priču o filmašima, ne zato što nema šta da kaže već upravo zato što mi se čini da njegov rad nije pružao prostor za tu vrstu refleksije. Radeći na smenu ambiciozne, repertarske, exploitation filmove i televiziju, činilo se da je Damiani osuđen da njegov marksizam bude prepoznat kao "unutrašnja lepota" tih filmova a THE HUMAN PORTRAIT nudi nešto suprotno.

U ovom filmu, naime Damiani otvara priču o rediteljima, van žanrovskog i repertoarskog miljea i neumitno se postavlja pitanje gde je on kao reditelj i ko-scenarista tu isprojektovao sebe. Dvojica junaka, "oskarovac" Theo i njegov prijatelj, luzer Da Silva, susreću se u Theovoj kući na Kapriju. Da Silva se pojavljuje kao očajnik, u potrazi za materijalom za novi film, i iskustvom režiranja TV serija i stiže u menažeriju kojom žonglira Theo, veliki reditelj čiji uticaj seže i izvan sveta filma koji je u svom domu napravio svojevrsni lični zabavni park sa širokim asortimanom raznih ljudi koji rade sve što se od njih traži. Između Thea i Da Silve postoji tenzija pošto mu je Theo navodno preuzeo ideju za film sa kojim je osvojio "oskara" a zatim i ženu, i njihovo prijateljstvo je bazirano na istovremenoj ljubavi i mržnji. U jednom trenutku Theo predlaže Da Silvi da snime filmove jedan o drugom, nalazi mu producenta i finansije.

Damiani nudi relativno zanimljiv zaplet, i brani oba lika, iako bi se reklo da se nešto više identifikuje sa Da Silvom. To je donekle i prirodno jer kada se podvuče crta Damiani je snimao odlične filmove u svim žanrovima kojima se bavio ali je u svakom od njih ostao u senci Leonea odnosno Coste-Gavrasa ili Castellarija. Ne bi me začudilo da je u liku Da Silve on projektovao junaka koji posmatra kako svi drugi profitiraju od stvari koje je on zapravo započeo.

Međutim, Theo je takođe prilično ubedljiv lik i Gould ga igra kao čoveka velike harizme i talenta koji ne preza od toga da preuzme i zapravo poboljša tuđe ideje. THE HUMAN PORTRAIT u tom smislu ne spada među najbolje filmove o filmašima i u sebi sadrži dosta konstrukcije, dosta praznog hoda a rekao bih i usiljenih rediteljskih rešenja koja sugerišu da pre ovog filma Damiani neko vreme nije radio ambicioznije stvari, ali iza svega toga strpljivom gledaocu ipak može biti jasan jedan dosta dobar uvid u prirodu filmske režije. Damiani jasno zastupa tezu da je reditelj zapravo ne samo umetničko već i socijalno zvanje i da zapravo velikog reditelja čini umeće prepoznavanja zanimljivog materijala i izvlačenje maksimuma iz ljudi. U tom pogledu, ovaj film je izuzetno tačan.

Nažalost, u samoj egzekuciji, Damiani je već bio kontaminiran koječime što je radio tako da inteligentnu poentu koju je imao uprkos prvoklasnoj glumačkoj ekipi, odličnom ambijentu u koji je priča smeštena itd. na kraju ipak nije uspeo vrhunski da isplasira. Film ima suvišne i previše ekscentrične sporedne likove, dosta napornih digresija i završnicu koja je pirandelovska u zamisli ali nije tako efektna u krajnjem rezultatu.

THE HUMAN PORTRAIT ipak, uprkos svim manama, ostaje nepravedno zapostavljen film o filmadžijama, i zaslužuje veliku pažnju onih koje ova tema zanima. Gould je snimio dosta raznovrsnih filmova koji su varirali u kvalitetu, a THE HUMAN PORTRAIT spada među interesantne naslove koji ipak nisu bili uspešni.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Reprizirao sam BLOOD AND WINE Boba Rafelsona, jedan od poznih naslova u neo noir ciklusu s početka devedesetih. Ovaj film je uostalom izašao 1996. i to je period u kome Lindu Fiorentino već nasleđuje Jennifer Lopez. Pored U-TURNa ona i ovde ima ulogu fatalne žene, s tim što je kod Rafelsona, ona pasivniji pokretač radnje. Za razliku od Stoneovog klasika koji vrca od provokativnih, često čak i eksperimentalnih rešenja, Rafelson snima moderan ali u suštini klasicistički film, sa sudbinom junaka koja je ironična i rediteljskim postupkom koji je direktan.

Jack Nicholson i Michael Caine u glavnim ulogama svemu daju drugu dimenziju. Sada matorci više nisu žrtve fatalnih žena već ljudi koje aktiviraju fatalne žene. Naravno, rafelson ne propušta da pokrene i tu vrstu konflikta između Nicholsonovog lika i njegovog posinka kog igra Stephen Dorff ali mladi je ovde samo prepreka ali ne i presudni činilac. U tom smislu, dakle Rafelson svoju generaciju vraća u igru zamenjujući njenu tradiconalnu ulogu u noiru.

Naravno, face poput njih dvojice bez ikakvih problema čine da se ovaj zapravo rutinski neo noir izdvoji, pružaju mu i šarm i produbljenost, ne samo na planu karaktera već i u kontekstu žanra - Nicholson je ostvario antologijski nastup u POSTMAN ALWAYS RINGS TWICE kod istog reditelja a Caine je u više navrata, recimo u GAMBITu igrao safecrackere.

Na novo gledanje BLOOD AND WINE mi se više dopao nego prvi put, u vreme premijere ili tu negde.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Reprizirao sam BEFORE THE DEVIL KNOWS YOU'RE DEAD Sidney Lumeta. Ovaj poslednji, krunski film u Lumetovoj karijeri odaje vrlo čudan utisak da je upadljivo moderniji, ciničniji i vitalniji od bezmalo svega što je snimio za pedeset godina rada. Ovaj film je eksces u Lumetovoj karijeri do te mere da se čini kao da ga nije režirao on, ili kao da ga nije režirao sam. Ako imamo u viodu da ga je snimao u svojoj 81. ili 82. godini, moguće je da već bio u fazi kada je bio podložan uticajima sa strane.

O tome svedoči pre svega rediteljski postupak koji je vrlo indie, sa dosta dugih, neprekinutih kadrova, visokoestetizovanim ambijentima i glumačkom igrom koja je dosta drugačija od standarda po kome je Lumet poznat. On je doveo mnoge glumcwe do značajnih rola u njihovim karijerama ali su one bile dosta drugačije od ovoga a pristup inscenaciji je bio daleko konvencionalniji. Lumet je na određeni način upravo i formulisao ono što mi danas nazivamo konvencionalnim Holivudom.

U tom pogledu, scenario Kelly Mastersona je možda i najlogičniji segment. Lumet crpi energiju iz rada mlađeg pisca, a zatim se kroz neku specifičnu saradnju sa ostatkom ekipe formuliše i jedan potpuno drugačiji "mladalački" film koji je svež ne samo po svojoj energiji već i po odnosu prema životu. Bong Joon Ho je angažovao Mastersona da mu piše novi film i to me ne čudi jer bih rekao da je stil scenarija za BEFORE THE DEVIL KNOWS YOU'RE DEAD vrlo blizak onome što rade u Koreji.

Žanrovski, ovaj film možemo najpribližnije definisati kao neo noir, reč je o snažnom krimiću sa vrlo razvijenom i profilisanom melodramom, o potonuću grupe white collar ljudi u blato zločina i nasilja u kome se ne snalaze i vremenom postaju još drastičniji i suroviji od onih blue collar ljudi kojima je to prirodni ambijent.

Masterson i Lumet su osmislili niz zanimljivih situacija, neobičnih karaktera i ambijenata i uspeli su da naprave film koji se izdvaja u miljeu savremenog krimića. Time uspevaju da pokriju izvesne antiklimaktične i neubedljive delove u samoj završnici.

Philip Seymour Hoffman je izvanredan u glavnoj ulozi a Ethan Hawke kako vreme odmiče sve manje deluje kao leading man koji je dovoljno snažan da iznese teške uloge tako da je ovde na samoj granici da li je dorastao materijalu. Albert Finney je na visokom nivou i podređen je priči u najboljem smislu.

BEFORE THE DEVIL KNOWS YOU'RE DEAD je zbilja spektakulrano zaključenje jedne karijere koja je imala uspone i padove i neočekivan primer adaptiranja jednog veterana na savremeni stil.

* * * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Allen Hughes will direct a remake of 2005 Korean crime drama "A Bittersweet Life" at Fox and New Regency reports Deadline.

The story follows an enforcer charged with escorting the young mistress of the crime boss. He's under orders to kill her and her lover should he discover her having an affair.

Instead he beats up the lover and, now smitten with the mistress, is soon at odds with his boss. Anthony Peckham ("Invictus") is being brought on to do the latest draft of the script.

[crippled_avenger]

Srđa Trifković uzvraća udarac i reaguje na tekst Starog Kadra...

http://www.politika.rs/rubrike/ostali-komentari/Demanti-dr-Srdje-Trifkovica.sr.html

[Джон Рейнольдс]

Стварно, кад сам читао оригинални текст, приметио сам да спомињеш Трифковића и податак који си изнео заиста ме је збунио јер за то нисам чуо, чак ми је деловало чудно, али пошто не пратим баш Трифковића у стопу, мислио сам... бем ли га, можда је за лову пристао да одржи неко предавање, ангажовали га али ван целог контекста, итд.

Сад из ове перспективе, после дематија, да ли ти та прича и даље делује веродостојно?

[crippled_avenger]

Vidi, ja imam ozbiljan izvor, koji je jedino ambivalentan u pogledu toga da li je Srđa bio sekundarna literatura ili držao predavanja, i to je taj Wired. Međutim, ja sam taj pasus koji se na njega odnosi do detalja pročitao i po onome što tu piše, meni deluje da je on uradio predavanje za njih. Tu se pominje "video lecture" ali se ne kaže kome, odnosno ne kaže se da je nekome drugom pa da ga vojska koristi... Ali s druge strane, Russia Today bez ikakve sumnje kaže "In another instance, former professor Serge Trifkovic lectured students via video with a curriculum that included footage that supposedly proves that US President Barack Obama is a Muslim." I to Russia Today kaže na osnovu istog tog pasusa iz Wireda na osnovu koga ja obazrivo kažem "Ову причу је нарочито зачинио детаљ да је као гост-предавач са њима сарађивао и Србин Срђа Трифковић"

Ja sam napisao odgovor u kome sam izneo sve to iz Wireda kad je reč o činjeničnom stanju iznetom u tekstu pa ćeš to videti u ponedeljak. Ali mislim da je ovaj RT dovoljna potvrda da je moje tumačenje pasusa iz Wireda konvencionalno.

[Джон Рейнольдс]

Хм. Баш ме занима да ли ће се опет огласити и демантовати и то. Можда би за овакве ствари убудуће могао да остављаш линкове или да бар наведеш извор.

[crippled_avenger]

Vidi, izvor postoji, smatrao sam da ako je izašlo u Wiredu, u tekstu koji pišu ljudi koji su ozbiljni analitičari za bezbednost, imaju poslove u ozbiljnim think tankovima, nema potrebe da se navodi i troše karakteri jedne ionako napupele kolumne na to. U svakom slučaju, ja sam pripremio odgovor u kome sve ovo objašnjavam do detalja pa će to izaći sutra. Bio sam pod pritiskom urednika da friziram svoj odgovor Srđi, ali sam zapretio da ću i ja da tužim Politiku ako mi ne objave odgovor od reči do reči.

[crippled_avenger]

Srđa Trifković malo sočnije objašnjava šta mu smeta:

http://www.balkanstudies.org/blog/srdja-trifkovic-criminally-slandered-leading-serbian-daily-politika

[Джон Рейнольдс]

Као што рекох, следеће Трифковићево оглашавање биће кључно.    Ајде Wired, али RT се цитира на много места по нету, постоји и "јутјуб" клип. Ја гугло. 

Морам признати да девета тачка делује мало параноично, али нисам у Срђиним ципелама, па не знам. Ипак, мало ми је невероватно да он не зна да на петсто места пише оно што је скинуто са Раша тудеј. Једном сам у животу био поименце клеветан на нету и то због потпуне глупости од стране ирелевантног човека и сазнао сам то после сат-два, па ми је просто невероватно да неупоредиво значајнији Трифковић не зна како се и где спомињао за једну светску аферу. Чудно.

[crippled_avenger]

Sad su me kontaktirali neki koji ga privatno poznaju. Stvar se prilično zakuvala.

Mada, u suštini, ovo je samo dosta tužan pokušaj samopromocije i pridavanja značaja svom radu. Mislim da je Srđi u stvari drago što ga se neko setio, pomenuo ga u novinama, pa sada želi da to izmuze maksimalno.

Vidiš i po ovom blogu da je to sve umišljeno, a vrhunac je strah da će se scenario iz Bengazija ponoviti sa njim. A i red reči u ovom prevodu mog članka deluje da je prevodio u srpskom raspoloženju.

[crippled_avenger]

Johne, najnoviji apdejt, pošto je uredniku prekasno stigao mejl u kome odbijam da menjam svoj odgovor, izaći će tek u utorak.

[crippled_avenger]

DEATHCHEATERS je uz STUNT ROCK jedan od pokušaja da se Grant Page, čuveni australijski kaskader pretvori u akcionog heroja i glumačku zvezdu. Kao u slučaju STUNT ROCKa režira Brian Trenchard-Smith i u filmu ima impresivne akcije, s tim što ima i dosta pogrešnih direkcija, jako neuspešne komedije koja je slabo koncipirana i još gore realizovana čime se razvodnjava zaista spektakularan dar koji Grant Page pokazuje u svojoj osnovnoj delatnosti. Naročita poslastica je to što je DP na ovom filmu kasnije čuveni John Seale koji je radio dosta visokobudžetnih holivudskih projekata a ranije je bio nukleus Ozploitationa.

Sama priča o kaskaderima ratnim veteranima koji se vraćaju da odrade još jednu tajnu misiju za australijsku Vladu nije loša za ovu vrstu filma, ali je Trenchard-Smith i Cove nepotrebno čine pretencioznom kroz potrebu da budu satirični.

Drugi problem je što Grant Page deluje jako problematično u glumačkim scenama, čak i blago feminizirano ako se uzme u obzir koliko bi mačo trebalo da bude njegov junak.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam RESIDENT EVIL: RETRIBUTION Paula WS Andersona. Kao fan ovog serijala i Andersonovog pogleda na stvari, moram priznati da sam u ovom filmu našao štošta u čemu ću uživati. Nažalost, ipak čini mi se da je ovo ipak minorna avantura u sudbini zaposlenihh u Umbrella korporaciji i ostatka poklanog naroda. U ovom filmu postoji prepoznatljiva autorska nit Andersonovog postupka, dakle njegovo inkorporiranje atmosfere i principa kompjuterskih igara u filmsku dramaturgiju i ovde je taj način razmišljanja prisutniji nego ikada. Anderson je to već godinama razvijao i čini mi se da je on stvarno najveći majstor za filmove po kompjuterskim igrama. Naime, on pored dizajna igara i zapleta ume da rekonstruiše i osećaj gameplaya, i to mnogo bolje nego u PANDORUMu koji izgleda kao da ga neko drugi igra. RESIDENT EVIL filmovi izgledaju kao igra koju manje-više igra gledalac.

Zaplet RETRIBUTIONa je u svakom smislu kao deo igre. Isto važi i za lokaciju na kojoj se dešava, za celokupan dizajn. Nažalost, mislim da Anderson nije u potpunosti kapitalizovao ovu postavku, set-pieceovi su morali biti uzbudljiviji. Štaviše, žao mi je što je ova sovjetska podmornička baza koju je Umbrella adaptirala sada uništena jer bih voleo da vidim još jedan film na toj lokaciji.

Problem nastupa u samoj razradi koncepta. Čini se da je Anderson prilično lenj u egzekuciji ove ideje, i na nivou scenarija a u ponekim scenama i na planu režije. Ima i dalje dobrih set-pieceova ali ima i nekih lenjih rešenja kao što je recimo uvođenje rendgenskog snimka u sceni borbe što je bilo pase već u ROMEO MUST DIE kad je preuzeto iz BLACK MASKa sa Jet Lijem.

Ipak RETRIBUTION i ovakav-kakav je, zna šta treba da bude i u osnovi ipak ispunjava to što treba. Šteta što nije na višem nivou kao prethodni delovi, ali na kraju najavljuje se "Kraj", vide se pterodaktili, reklo bi se da će biti svega i svačega...

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Damiano Damiani je snimio nekoliko značajnih italijanskih policijskih filmova koji su se fokusirali na korupciju i društveni aspekt kriminala, premda nisu zapostavljali ni akcione deonice u kojima se ipak mnogo više isticao Enzo Castellari. Damianijev L'AVVERTIMENTO je jedan od boljih naslova iz tog ciklusa policijskih filmova. U sebi ima integritet ozbiljnog filma, iako se Martin Balsam pojavljuje kao prilično nepotrebni "američki dodatak" glumačkoj podeli.

Giuliano Gemma, svakako ne najtalentovaniji italijanski mačo star tog vremena igra nekorumpiranog policajca koji pokušava da reši slučaj enigmatične grupacije koja potplaćuje njegove kolege. Kada mu najbolji prijatelj sa posla biva ubijen, on kreće da istražuje slučaj, i ubacuje se undercover, pretvarajući se da je pristao na mito.

Damianijev film je dinamičan, zbog dubbinga nešto konfuzniji nego što bi trebalo i vrlo dobro, u duhu filma sedamdesetih, kombinuje društvenu kritiku i policijski slučaj. Ono što mi se dopalo jeste i preokret koji mi je bio i jedan od jačih aduta u USTANIČKOJ ULICI kada se iskoračuje iz klišea policajčevog konflikta sa starešinama.

Damianijev film zbog opredeljenja da bude ozbiljan u odnosu prema temi, da ne bude exploitation deluje znatno vibrantnije od većine polizioteshija iz tog vremena. Isto tako, iako je Franco Nero veća zvezda i po sposobnostima bolji glumac, Gemma nudi izvesni underplay koji je ovde dobro iskorišćen i svežiji od Nerovog uobičajenog pristupa. Damiani je doduše radio i policijske filmove sa Nerom, kao i svi uostalom.

Osveženje je i to što negativci nisu mafijaši već white collar ekipa poslovnih ljudi koji pokušavaju da prebrode poslovnu krizu okretanjem kriminalu.

* * * / * * * *

[Meho Krljic]

Ima i dalje dobrih set-pieceova

Da budem iskren, ja malo šta osim set pieceova iz prošlog nastavka i pamtim. Rispektujem Andersonovu estetiku u ovim filmovima, no oni su čini mi se sve manje filmovi, sve više kolekcije set pisova povezanih izuzetno labavim nitima narativa ili karakterizacije. Mila Jovović je regresirala kao lik, što je normalno u dugačkim serijalima (Alien 4, anyone) ali nije se pojavio drugi lik koji bi nam zaokupio pažnju itd. Za mene je Retribution definitivno za kućno gledanje u nekoj nedefinisanoj budućnosti.

[Father Jape]

A koji film u serijalu najvalja?

[Meho Krljic]

Meni ni jedan. Mada mi je najzabavniji bio prethodni. Ali Kunac i Cripple sigurno imaju mišljenja vredna slušanja.