ZNAK SAGITE — više od fantastike — edicija, časopis, knjižara...

Jeph Loeb je radio i SMALLVILLE. Inače, Deadshot u igranim ekranizacijama gde je doduše bio ambivalentni epizodista, uvek ima otvoreno lice pa verujem da će tako biti kod Ayera...


Sent from my iPhone using Tapatalk

Šta kažeš za ovog Dedšota iz poslednje epizode Flasha sa Earth-2 ?

Quote from: Ugly MF on 15-02-2016, 18:08:49
Šta kažeš za ovog Dedšota iz poslednje epizode Flasha sa Earth-2 ?

Nisam još obradio novu epizodu. Zamorili su me...


Sent from my iPhone using Tapatalk

Ahhh, odgledao se Deadpool. 

Needless to say, meni je to bilo vrlo prijatno iskustvo, ali imao sam uz sebe i kontrolnu grupu, to jest individuu - moju ženu - koja je za film rekla da je mnogo bolji od Gardijans ov d Galaksi a i od onog, kako se zvaše, Ent Mena. Mogu da potpišem to što je gospođa rekla između dva zalogaja pice.

Sad, naravno da Deadpool nikako nije "veliki" film ni po formi ni po nekakvoj umetničkoj ambiciji ali jeste uspešan u onome što želi a to je da nežno parodira superherojske trope i da ostvari neku vrstu direktne spone sa gledaocem putem bezbrojnih popkulturnih doskočica i ponekog znalački odmerenog direktnog obraćanja kameri. Treba li da kažem da u tom smislu film Deadpool veoma dosledno i uspešno prenosi estetiku Deadpool stripa na veliki ekran i, paradoksalno, uspeva da bude vernija ekranizacija Deadpoola nego što je ijedan X-Men (ili Fantastic Four, da ne pominjem Marvelove in-house produkcije) bio ekranizacija X-Men. Opet, Deadpool tu nominalno ima lakši posao jer se bavi potkazivanjem i parodijom plus njegov osnovni zaplet je jako jednostavan PLUS, naravno, on ne bi ni imao smisla da se pojavljuje u kontekstu gde nema šta da komentariše i koga da parodira, ali opet, treba i tu znati odmeriti prave udele parodije, humora i autentične, jelte, drame. Stripovi ovo obično dobro postižu poslednjih godina, od Niciezinog Cable & Deadpool, preko Wayjevog serijala (iz koga je preuzeta scena sa raznosačem pica (mada u stripu ima daleko mračniji kraj (a Daniela Wayja, avaj nisam video na špici ni u zahvalnicama))) pa do aktuelnijih radova Gerryja Duggana i Briana Pohsena i film uspeva da se osloni na cheesy ljubavnu priču taman toliko da ona iznese tone frivolnog humora a da opet bude tu i nekog tračka autentične emocije. Deadpool u jednoj sceni i sam pominje "lažni osmeh koji krije stvarni bol" i mada film nema na svojoj strani luksuz stotina strana stripa tokom dve i po decenije (isprekidanog) izlaženja, dobro je tu pogođena srž Deadpoolovog karaktera i generalno anarhični principi na kojima funkcioniše njegov svet, njegove interakcije sa kriminalcima, drugim superherojima i sumnjivim licima sa društvene margine koja bivaju humanizovana kroz radnju.

Opet, film Deadpool u neku ruku vrlo radikalno odstupa od stripova. Da, kostim je savršen faksimil i Deadpoolovo ponašanje u borbi je perfektno, ali sa druge strane, ovaj Deadpool je tek frivolni serijski izbacivač onelinera za razliku od stripovskog Deadpoola koji je autentično psihotičan. Takođe, osnova zapleta, ljubavna priča i njeno razrešenje ne nalikuje ni na šta što bi ijedan Deadpool strip mogao da prikaže s obzirom na to da su oni po definiciji zasnovani na nihilističkom etosu gde su bljeskovi humanosti trenuci koje treba pamtiti, nikako pančlajnovi. Utoliko, iako je ovo R-rated film sa mnogo psovki, amputacija i seksa (uključujući duhovitu scenu pegginga    ) on je suštinski za decu jer priča izrazito jednostavnu priču sa izrazito plitkim karakterizacijama i razrešenjima koja su na nivou dečijih skaski. Može se argumentovati da je ovo metanivo narativa i da je on nameran da upravo tim dvodimenzionalnim tretmanom materijala ukaže (i potkaže) na protivrečnosti superherojskog etosa, ali ja razumem ako nekoga to žulja. Opet, Deadpool je generalno uvek utemeljen u ovakvom pristupu i njegova istinska priroda je uvek bila u tome da se približi potrošaču popularne kulture time što će i sam imati rasutu pažnju koja skače od brze hrane, prema pin ap ličnostima, zatim na oružje, pa na stripove, filmove ili igre i sve u krug, dok se nekakva dublja poenta tek nazire u podtekstu a čije čitanje u mnogome zavisi od interesovanja za "ozbiljnije" superherojske proizvode. Opet, fantastičan vikend koji je Deadpool imao u Americi potvrđuje da je bioskopska publika na ovo spremna a i ja sam u Ušću čuo muškarce oko sebe kako prepoznaju reference na događaje ili likove iz stripova.

U tehničkom smislu, ovo je pametno odrađen "mali" film koji jako mnogo kilometraže izvlači iz svoja dva i po set pisa. Koreografija borbi i generalna režija akcije su kulturno ispoštovali R rating i mada ovo nikako nisu najbolje superherojske borbe koje sam ikada video, one su atraktivne i prljave kako i treba da bude u ovakvom filmu. Gostujući X-Men superheroji su, opet, odmereni dosta mudro. Kapičićev Colossus je čist kemp - na kraju krajeva sam lik je suvi CGI bez mnogo napora da mu se da dubina - to jest straight man played for laughs, dok je Negasonic Teenage Warhead Brianne Hildebrand odlično pogođena da bude namršteni lik u komedijaškom triju i  koristi svoj screen time mudro.

Deadpool otvara na skoro pa šokantno uspešan način superherojsku sezonu koja obećava još padanja još rekorda. Betmen i Supermen pa X-Men, pa Suicide Squad, pa Civil War ove godine, pa Doctor Strange, da ne pominjem televiziju... Biće ovo vrela godina ali ako ništa drugo Deadpool pokazuje da je R-rated superherojski film apsolutna realnost (uz jasne ograde da je ovo u suštini akciona komedija i da se radi o liku dobro poznatom po parodiji) i da "superherojski zamor" još uvek nije nastupio. Biće ekstremno zanimljivo pratiti čeoni sudar Dawn of Justice i Civil War sa X-Men Apocalypse koji bi trebalo da se tu ravnopravno uključi (mada Deadpool ima bolje otvaranje od bilo kog X-Men filma) a onda da vidimo i kečeve iz rukava u formi Suicide Squad i Dr. Strange. Za sada, ja sam Deadpoolom vrlo zadovoljan.

Pogledao sam THE SURVIVALIST Stephena Fingletona, postapokliptičnu priču o svetu u kome je populacija drastično porasla u odnosu na proizvodnju nafte i hrane, zavladali su rasulo i glad, i film počinje životom usamljenog naslovnog junaka koji u brvnari u šumi ima malu baštu i uspeva da se prehrani. Jednog dana pojavljuju se majka i kćer nudeći mu seks u zamenu za hranu i prenoćište. Počinju da se javljaju sumnje, pozorenja i iskušenja, međutim, stvari kreću neočekivanim tokom i za junake i za gledaoce jer se svako vodi impetativom preživljavanja.

Fingleton stoga nije zapravo film ni o apokalipsi ni o čudnom trouglu muža, žene i tašte već upravo o preživljavanju. Preživljavanje iz naslova je osnovni lajtmotiv svega što junaci rade i ta linija je dosledno izvedena dajući svežinu jednom vrlo kamernom zapletu i filmu.

Gluma je jako dobra, sa nepoznatim glumcima koji kanališu paniku i entropiju kraja sveta. U određenom smislu THE SURVIVALIST se može posmtrati kao budžetski jednostavniji REVENANT koji nije morao da svari baš sve potencijalne motive gledaocu već mu je ostavio da i sam crpi ponešto iz skoro pa naturalističkog postupka.

Fingletonov debi je jedan od boljih u prošloj sezoni i nadam se da ga prilike koje dobija neće pokvariti.

* * * 1/2 / * * * *

Nisam nikada bio fan Alberta Pyuna ali svakako da su me rastužile vesti o njemu..

Umro?     Dangerously close je meni u ono vreme bila okej teenxploatacija...

Povlači se iz režije zbog demencije. Više nije u stanju da radi, što imajući u vidu njegov recentni output znači da mu BAŠ nije dobro jer su mi jataci javljali da je ovo što je recimo režirao prošle godine u Sloveniji i Hrvatskoj već radio sa deset posto prisustva.

Pogledao sam NACHTHELLE Floriana Gottschicka, minornu nemačku melodramu na koju sam nabasao jer se našla u selekciji ovogodišnjeg FESTa. Ovo ostvarenje nije bitno iznad svojevrsne razmeđe microwave srpske produkcije i nečega što bi recimo radio Miroslav Momčilović, samo što je potpuno lišeno humora. Koliko sam uspeo da shvatim, ovaj film je bio prisutan na nekim queer festivalima, premda zapravo nema izraženu queer dimenziju, samo par likova koji su homoseksualci u krajnje konvencionalnom melodramskom ključu.

Nažalost, film je nevešt u svakom pogledu da bi mogao da se kvalifikuje za neko ozbiljnije razmatranje. Odnosi među junacima su jednodimenzionalni i klišetizirani, a gluma takođe ne uspeva da produbi karaktere u odnosu na krajnje površan scenario. Scenografija kuće u kojoj se veći deo filma dešava ne generiše nikakvu atmosferu i deluje kao da snimali u prvom praznom prostoru na koji su naišli. Sve u svemu, jedan prilično slab film. Na špici je kao koproducent potpisana filmska škola "Konrad Wolf", ne znam koga oni školuju ali to možda nešto objašnjava...

Ali, ohrabrujuće, pilot za Vinil uopšte nije rđav. Scorcese je disciplinovaniji nego što sam se plašio da će biti i priča ima jasne narativne zametke sa jasnim dramskim zapletom i motivacijama likova. Kako je to nešto što je prilično falilo Wulfu sa Wolstrita, ovde mi je drago da to nije ispušteno iz vida i da su scene ekscesa i dekadencije koje Martin toliko voli urađene kontrolisano i ipak u službi priče. Videćemo kako će to dalje izgledati ali početak je bolji nego što su nas privjui plašili.

Ti znaš da ja obožavam Wolfa.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Ma, ja sam odrastao na Scorceseu pa ne mogu da ne budem u osmesima kada se Leo krevelji i prevrće, ali film pati od nefokusiranosti. 

Nego, druga tema. Možda su ovo Diznijevi shillovi plaćeni da mrače unapred?

REPORT: "Batman v Superman" Response Could Lead to Major Shifts in DC Films Plans

Quote

The internal response to high-profile DC Comics-based feature "Batman v Superman: Dawn of Justice" isn't what Warner Bros. had been hoping for thus far.

According to a video report published Thursday from HitFix film reporter Drew McWeeny. This reaction has led McWeeny to the conclusion that if "Batman v Superman" isn't a major hit, it'll mean dramatic shifts in the DC Films master plan.

"This movie is starting to scare [Warner Bros.]," McWeeny said, citing unnamed sources. "Response has not been exactly what I think they wanted."

In the report, McWeeny shares that Warner Bros. is confident in its other upcoming DC-based film "Suicide Squad," scheduled for release on Aug. 5, and that he believes the currently-in-production "Wonder Woman" will proceed as planned. However, if "Batman v Superman" does not meet expectations, he predicted "seismic shifts" at Warner Bros., stating that the movie will have to "make a billion dollars for people to keep their jobs."

One specific implication named in the report: A Batman solo movie starring Ben Affleck could take the place of "Justice League: Part One," currently scheduled for Nov. 2017.

"I would be surprised if 'Justice League' starts shooting when they say it's going to," McWeeny said. "I would be equally surprised if Zack Snyder directs it."

According to McWeeny, Affleck's Batman is one of the most well-received parts of "Batman v Superman," which may explain the heavy focus on the character in the film's latest trailer, released last week. The other bright spot in early "Batman v Superman" reaction, Hitfix reports, is Jesse Eisenberg's Lex Luthor.

With "Batman v Superman" still more than a month away from theaters, it'll likely be a while before the first critic and fan reactions start to surface online. It's been clear from the start, though, that Warner Bros. has placed a very high degree of importance in the film, which is slated to launch both the "Justice League" franchise and various solo films including "Wonder Woman," "Aquaman," "Cyborg" and "The Flash."

The full DC Films lineup was announced in October 2014.

Directed by Snyder and starring Affleck as Batman, Henry Cavill as Superman and Gal Gadot as Wonder Woman, "Batman v Superman: Dawn of Justice" is scheduled for release on March 25.

Nego, evo ful trejlera za Daredevila S2:

http://youtu.be/m5_A0Wx0jU4

Ne bih se složio za WOLFa. Mislim da je to film koji ima veliki zamah, preplićući bavljenje ličnim, poslovnim i epohom, u stilu njegovih epova na liniji GOODFELLAS/ CASINO, a oni svakako nisu primeri aristotelovske dranaturgije, ali imajući u vidu količinu sadržaja, teško da mogu biti bolji.


VINYL je poezija. Još jedno Martyjevo ostvarenje zrelo za izdanje u Zavodu za udžbenike, Vučić sa Vol Strita.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Pilot nove HBO serije VINYL u režiji Martina Scorsesea se i po trajanju i po estetskim dometima bez problema može posmatrati kao igrani film koji sticajem okolnosti nije dospeo u bioskop. Ovo nije prva Scorseseova saradnja sa HBO i prvi pilot za njih ali ovoga puta zaista je snimio dvočasovni film koji je apsolutno na nivou njegovih radova, blizak njegovom stilu i daleko iznad svačijeg nivoa, sem njegovog naravno.

Scorseseov pilot iznosi osnovne motive koji će se provlačiti kroz seriju VINYL, uvodi likove i osnovne konflikte ali ipak funkcioniše i kao samostalna celina, priča o junaku koji je otkrio bluz i rokenrol, potom postao biznismen, očistio se od poroka a onda u jednoj stresnoj situaciji opet otkrio rokenrol.

Kako kaže Lester Bangs u Croweovom filmu ALMOST FAMOUS koji svakako spada u korpus ostvarenja bliskih VINYLu, najvrednije su one stvari koje ljudi razmenjuju kada nisu cool, i glavni junak koga izvanredno tumači Bobby Cannavale mora iznova da padne ispod minimuma coolnessa kako bi osetio snagu rokenrola i bio njime prožet do koske, u najbukvalnijem smislu te reči.

Pored uvodne priče o usponu i padu junaka, ovo je film u kome je sabrana serija inicijacijskih momenata za razne ljude i njihov ulazak u rokenrol, Te tačke posle kojih nije bilo nazad, u jednom svetu koji je trajao sve do pre nekih petnaest godina kada se transformisao u nešto potpuno drugačije zahvaljujući novim zakonitostima tržišta.

Otud ovaj film i jeste smešten u početak sedamdesetih kada su slušaoci i diskografski moguli podjednako mogli biti "pomereni" muzikom koju su čuli na radiju, a epoha je mitologizovana, kao što su u to vreme svoju fetišizaciju doživele neke druge epohe, kada je Scorsese bio mlad i snimio recimo NEW YORK NEW YORK.

Kod Scorsesea u punom naponu naravno svaki kadar ima više slojeva, stvari koje gledamo po prvi put i naslaga omoga što smo već videli. Njegovi junaci su povremeno light sleeperi iz TAXI DRIVERa u direktnim vizuelnim referencama, ponekad je to korozija iz WOLF OF WALL STREETa (kom je VINYL pilot i najsličniji u Martyjevom opusu) a mogu se prepoznati i AFTER HOURS i KING OF COMEDY, ali svi ti tragovi prošlosti su samo začin filmskom izrazu koji je vrlo savremen, i udara ovde i sad, kao i uvek onom Scorseseovom žestinom mladića koji je upravo pogledao novotalasovski film i izašao na ulicu.

U fazi kada polako, vrlo svesno, privodi karijeru zaključenju, Scorsese realizuje svoje pet projecte, bavi se onim što ga zanima, i na svu sreću, ponovo je pun energije, pa možemo reći da pravedno ispraća svoje najdraže ideje pred publiku.

Seriju sada preuzimaju drugi reditelji, showrunner je pouzdani Terry Winter, nema razloga da to ne bude dobro i nadalje, ali ovaj dvočasovni uvod ostaje još jedan Scorseseov rad koji treba da se nađe u programu Zavoda za udžbenike.

Espinosa i Ryan ponovo u sedlu!
Hot off the heels of "Deadpool's" massive opening weekend, Ryan Reynolds may be trading his superhero costume for a space suit for what could be his follow-up project to the comic book pic.

Sources tell Variety that Reynolds is in talks to star opposite "Mission: Impossible – Rogue Nation" actress Rebecca Ferguson in Skydance's sci-fi thriller "Life."

Daniel Espinosa is directing the film with David Ellison and Dana Goldberg producing, along with Bonnie Curtis and Julie Lynn. The project, an original idea, has a script by "Deadpool" duo Paul Wernick and Rhett Reese. The story follows the crew of the International Space Station as it retrieves a sample from Mars and discovers that it displays signs of life more intelligent than ever expected.

"Deadpool" blew away opening weekend expectations by hauling in $282.1 million worldwide, including $150 million domestically. It broke Valentines Day box office records set last year by another R-rated pic, "Fifty Shades of Grey."

Reynolds had a strong slate of prestige pics in 2015 with "Woman in Gold" and "Mississippi Grind," and can be seen next in "Criminal" alongside Kevin Costner. He is repped by WME.

Deadline Hollywood first reported the news.





Sent from my iPhone using Tapatalk

Quote from: Ugly MF on 15-02-2016, 18:08:49
Šta kažeš za ovog Dedšota iz poslednje epizode Flasha sa Earth-2 ?

Čekaj, Deadshot je pandur koji ne zna da puca?


Sent from my iPhone using Tapatalk

ma daaaa
Razbili ga, do jaaaajaaaaa,smotan, ispadaju mu metci, upisali smo se...

Pogledao sam III Pavela Hvaljejeva i taj film je kao neuspešni crossover Jovićevog ISCELJENJA i Rubenovog DREAMSCAPEa. Film se nalazi između čekića horordžije koji ima pogrešnu ideju šta je art i arthausaša koji ima pogrešnu ideju šta je horor, pa na kraju ne funkcioniše ni na jednom od ta dva nivoa.

Film govori o dve sestre koje usled misteriozne zaraze ostaju bez majke, a kada jedna od njih oboli, jedinu nadu u izlečenje nalaze u obraćanju lokalnom svešteniku koji veruje da ima lek, i da on mora biti duhovne prirode.

Uskoro film tone u domen naivne dark fantazije, ne naročito maštovite, nimalo intrigantne i potpuno lišene napetosti. Hvaljejev nije ni blizu tako vešt i maštovit reditelj da napravi film poput Tarsema ili Argenta koi će biti sve zanimljiviji što se više udaljava od racionalnosti, a oet sebi uzima dovoljno slobode da se odmakne od logike i narativnih konvencija, što nimalo ne idee u korist filma.

Na kraju film izrasta u svojevrsnu mračnu parodiju koja nije naročito zanimljiva a svakako nije bolja od onoga što bi bili uzori koje Hvaljejev pokušava da prevaziđe.

* 1/2 / * * * *

Pogledao sam MOT NATUREN Ole Glaevera i Marte Vold. Postupak u ovom filmu bi se mogao nazvati literarnim. Na ekranu gledamo mahom vrlo jednostavne situacije sa glavnim junakom u centru pažnje, povremeno začinjeno junakovim fantazijama, sitnim deonicama sećanja i maštanja, dok se unutrašnji život junaka ispoljava kroz monolog u voice-overu.

Na neki način, MOT NATUREN možemo smatrati bukvalnom ekranizacijom romana, pokušajem da se prikažu sve one fizičke radnje koje opisuju književnici a da se tok misli i izlaganje karaktera smesti u unutrašnji monolog. Naravno, ne treba trošiti reči kako je ovakav postupak u svakom pogledu ćorsokak.

Ole Glaever igra i glavnu ulogu u ovom filmu pa se slobodno može reći da ovo čak i bukvalni one man show.

Ovaj film je formalno ubrojan u komedije i ima nekoliko instanci skadinavskog humora koje sam prepoznao a verovatno ima i nekih koje nisam. Verujem da će oni koji su skloniji toj vrsti humora u ovome uživati mnogo više nego ja. Ukupno uzev MOT NATUREN je svedeni art house koji komunicira frustraciju junaka sa kojom bi se određena ciljna grupa mogla identifikovati. U moru politički korektnog, angažovanog filma, vredi pohvaliti ovakvu i bukvalnu i figurativnu okrenutost autora samome sebi.

* * / * * * *

DEADPOOL za prvi vikend 30 000


Sent from my iPhone using Tapatalk

Pogledao sam GERMAN ANGST, nemački art-splatter omnibus u kom je, barem što se mene tiče Joerg Buttergeit najpoznatije ime. Njegova priča otvara omnibus i za nju bi se moglo reći da je narativno pa o značenjski najsiromašnija od sve tri, ali je opet u domenu vizuelnog izraza najsofisticiranija, a isto tako njen sasvim nezaokružen scenaristički koncept istovremeno ostavlja dosta toga nedorečenim i nezadovoljavajućim.

Druga i treća priča Michala Kosakowskog i Andreasa Marschalla su neočekivano nemaštovite i u jednom TWILIGHT ZONE ključu (druga je praktično rimejk jedne od TWILIGHT ZONE epzioda) što im uz blagu arhaiziranost produkcionog dizajna daje neki neobičan 80s vajb. U tom smislu, GERMAN ANGST deluje kao neka jako vešto realizovana replika horor osmnibusa iz osamdesetih, jer pre svega je estetika samih priča takva. One me dosta asociraju na neke rutinske Barkerove ili Kingove radove, i na nešto oko čega bi se osamdesetih lako okupili Argento i Carpenter i snimili omnibus.

Ipak, GERMAN ANGST ima svoje obeležje, to je pokušaj da se pobegne od klasične žanrovske konvencije, u tome najviše uspeva Buttergeit, i splatter, u kome opet on biva najsofisticiraniji, iako mu kako rekoh, priča zaista deluje nezadovoljavajuće i nedovršeno.

Druga priča je vrlo mainstream i zanimljivo je kako ne uspeva da dinamičnije razigra svoju premisu, dočim je treća priča sa sredovečnim čovekom koji ulazi u nekakav tajni klub razvratnika potpuno muzejski primerak, napisana i snimljena već bezbroj puta.

Druge dve priče pokušavaju da pobegnu od žanra ali ih on nemilosrdno sustiže, i u drugoj i u trećoj priči.

GERMAN ANGST nažalost ne nudi onoliki estetski proboj kom su se autori, a sa njima i gledaoci, nadali, štaviše deluje muzejski. Međutim, ipak ostaje relativno prijatno gledalačko iskustvo za one koji su spremni da umesto obećanog osveženja budu prijatno zabavljenii ortodoksijom, koliko god da je bajato izvedena.

* * 1/2 / * * * *

Paramount spent three years developing a period rock 'n' roll drama with Martin Scorsese, Terence Winter and Mick Jagger — only to see the project fall apart and migrate to the small screen as HBO's Vinyl. But there's a silver lining. The film studio quietly worked out a deal to retain a financial stake in the TV series, which debuted Feb. 14.

Sources say Paramount received an upfront payment and will earn fees per episode and a small backend piece of any profits from Vinyl. That means if the Bobby Cannavale-Olivia Wilde series runs for multiple seasons, the deal could be lucrative for the studio.

So why would HBO and Paramount — representing rival media empires Time Warner and Viacom — agree to such a deal?

READ MORE   'Vinyl': TV Review
After trying to squeeze the tale of cocaine-addled record exec Richie Finestra into a three-act movie, Scorsese decided to take a reframed version to HBO. Paramount chairman and CEO Brad Grey wasn't about to step in the way, wanting to keep his relationship with Scorsese in good standing. (Scorsese has a first-look deal with Paramount and made his three most recent narrative features, including the Winter-penned The Wolf of Wall Street, at the studio.) Thus, Grey agreed to sell Vinyl to HBO, the network he worked with extensively as an executive producer of The Sopranos with Winter, who went on to create Boardwalk Empire for the network (with Scorsese directing the pilot).

"As we were developing the feature, it became clear to Marty, Terry, Mick, [co-creator] Rick [Yorn] and me that there was way more here than even a three-hour movie," says Grey. "Marty believed strongly it was an episodic, mul­tiseason kind of story. We've all learned again and again to trust Marty."

In order to extricate the film — which had been in development for more than a decade at Disney before Paramount picked it up in 2007 — HBO needed to think creatively. Even the free-spending network couldn't afford the film's 15 years of accumulated turnaround costs. So the Vinyl sharing deal is unique for HBO, with the closest approximation being its upcoming sci-fi series Westworld, which Warner Bros. had been considering as a big-screen remake of the 1973 film before the property landed at HBO in 2013. But Westworld represents a project staying within the same corporate umbrella. Vinyl required some intercompany politicking.

HBO president Michael Lombardo thinks the Vinyl arrangement might be the start of a trend as network dramas become more cinematic and A-list filmmakers seek to tell episodic stories over multiple seasons. "It's a testament to what's going on in television right now," says Lombardo. "There are stories that certain filmmakers have struggled to tell in a two-hour format for a very long time. And I think you will be seeing more of this situation in the future."

Pogledao sam VLAŽNOST Nikole Ljuce, debitantski film mladog reditelja od kog sam dosta očekivao. Film je u pojedinim segmentima dostigao ta očekivanja ali u pojedinim je iznenađujuće podbacio tako da bih ukupni utisak ipak sumirao kao razočarenje.

Ljucin film se nadovezuje na niz u novom talasu urbanih melodrama koji su predvodili PANAMA i AMANET, gde se diskretni elementi trilera uvode u filmsko tkivo, glumci su profesionalci i igraju po scenariju. Tim nizom je odmenjen talas "Bor-Majdanpek" drama sa naturščicima koje su postigle dosta uspeha na festivalima. Zanimljivo je da su prikazivanjem u Kanu i Berlinu, ovi filmovi koji se vraćaju konvencionalnijem scenarističkom i glumačkom izrazu formalno i nadmašili ovaj raniji niz izuzetno uspešnih ostvarenja.

U VLAŽNOSTI glavnu ulogu igra redovan Ljucin saradnik Miloš Timotijević koji se mahom specijalizovao za sporedne role muževnih junaka i ovde je napravio dobru glavnu ulogu. Da li VLAŽNOST otvara neke nove mogućnosti za Timotijevića teško je reći. Dokazao je da može odigrati glavnu ulogu ali je pitanje koliko će prostora za takve angažmane biti ubuduće, pošto već postoji formirana klasa glumaca kojima se daju "glavnjaci".

TImotijević je istovremeno i najjača karika ovog filma. Druga jaka karika je relativno konzistentna naracija, bez mnogo viškova, mada ih ima. I u tom smislu, VLAŽNOST je daleko disciplinovaniji i izbrušeniji film od PANAME. Međutim, PANAMA s druge strane ima mnogo zanimljiviju priču na nivou koncepta, pa se to prenosi i na film koji uprkos problematičnoj naraciji uspeva da crossoveruje u prijatno gledalačko iskustvo. VLAŽNOST međutim, ostaje podjednako mistifikovana kao PANAMA ali na kraju deluje prazno, sa pričom koja je zanimljivija kada se pičuje nego kada se gleda.

Ono što je međutim najneprijatnije iznenađenje u VLAŽNOSTI su glumci koji su u pojedinim deonicama zaista jako slabi, ima scena koje su jako slabo odigrane, i kvalifikuju se za izbacivanje iz filma po onome što se u njima čuje i vidi. To važi i za neke kameo uloge ljudi koji nisu glumci (recimo, raznih reditelja, među kojima sam Ljuca igra najbolju rolu) i čiji angažman u filmu zaista deluje zbunjujuće studentski, u lošem smislu te reči. Ipak, ima i slabih interpretacija uglednih glumaca, recimo Vanje Ejdus.

Od Ljuce sam, na osnovu kratkih filmova i njegove specijalnosti za rad sa glumcima, očekivao upravo odlično odigran film na svim mestima a to se nije desilo. Štaviše, Tamara Krcunović u maloj ali značajnoj ulozi koja otvara i zaključuje film nije baš na nivou i ona na neki način diktira glumačka razočaranja. Ipak, pred Timotijevića ima nekoliko svetlih tačaka, pre svih Milan Marić koji je napravio transformaciju i šteta što nema veću ulogu.

Strani glumci i strani likovi su potpuni višak u filmu, mada nota bene, ovde nema onih blamiranja kao kada Dejan Čukić mora da odigra tešku dramsku scenu na srpskom, pa je bar taj segment urađen tako da ne nanosi štetu filmu.

Fotografija je vrlo konvencionalna, rekao bih kruta, i u ovako atmosferičnom filmu očekivao sam više vibrantnosti, više pozicija kamere, više pokreta kamere, više detalja kojima bi se mogao pokazati taj nemir koji prati junaka. Ako imamo u vidu da film traje 113 minuta, a da mu priča nije puna nekog intenzivnog dramskog sadržaja, fotografija je morala biti mnogo efektnija.

Ovako fotografija ostaje na tragu onoga što bi trebalo da postigne ali ne isteruje to do kraja.

VLAŽNOST je film kome je srce na pravoj strani, ali da bi se do kraja ostvarila takva dramaturški diskretna poetika potrebni su nepogrešivi glumci i znatno ubedljiviji vizuelni izraz što je ovde izostalo.

* * / * * * *

Quote from: crippled_avenger on 18-02-2016, 16:37:05
talas "Bor-Majdanpek" drama sa naturščicima

kakva grozna budalaština, na vise nivoa!

prvo, koliko to filmova ima taj 'talas' i koji su?
'talas' od 2-3 filma?

drugo, otužni beogradocentrični kulturrasizam.
kao, 'jupiii, domaći film se iz provincije, iz nekakvih majdanpeka, vraća u beograd!'
stvarno nedostojno.

He-He,,,
To ti je bre pruga, relacija Bor-Majdanpek,,, teretnjaci za prevoz ruda do zlatare...

Možda je mislio na kvalitet i vrednost,'zlatni' potencijal Srpskog filma !

Ode nam Zulawski...

Pogledao sam THE DEMOLISHER Gabriela Carrera, kanadski žanrovski favotir koji u maniru nekakvog visokoestetizovanog arty postupka pokušava da reinterpretira neke B-matrice, nažalost mnogo više Williama Lustiga nego Manna i Carpentera na koje aludiraju kritičari.

Film govori o TV mehaničaru čija supruga policajka ostaje u teškom stanju posle napada na poslu i on kreće u totalnu osvetu rpotiv bande koja ju je osakatila. Međutim, pored krivaca, njegovom nasilnom ponašanju ne mogu da izmaknu i neki naizgled nedužni ljudi...

Carrer pokušava da se izrazi u understatementu na dva načina koja se ispostavljaju kao krajnje pogrešna. Za početak obilato koristi slow motion i steadycam, i obe te stvari su akcenti, tako da koliko god scene snimane tim tehnikama deluju prozaično ili "prazno", prečišćeno, akcentovane su. Zatim, neke velike emocije pokušava da prikaže kroz usiljeno male gestove, pa je rezultat toga da sve deluje jako prenaglašeno.

Nasilje je stilizovano i prilično sterilno. Tempo je pretenciozan ali bez višeslojnosti sadržaja koja bi ga opravdala. Kritika je jako lepo dočekala ovaj film i proriče Carreru svetlu budućnost. Voleo bih da su u pravu ali u DEMOLISHERu nisam primetio ništa što bih voleo da vidim razvijeno u nekim budućim radovima.

* 1/2 / * * * *

Quote from: crippled_avenger on 18-02-2016, 16:37:05
Pogledao sam VLAŽNOST Nikole Ljuce, debitantski film mladog reditelja od kog sam dosta očekivao. Film je u pojedinim segmentima dostigao ta očekivanja ali u pojedinim je iznenađujuće podbacio tako da bih ukupni utisak ipak sumirao kao razočarenje.

Ljucin film se nadovezuje na niz u novom talasu urbanih melodrama koji su predvodili PANAMA i AMANET, gde se diskretni elementi trilera uvode u filmsko tkivo, glumci su profesionalci i igraju po scenariju. Tim nizom je odmenjen talas "Bor-Majdanpek" drama sa naturščicima koje su postigle dosta uspeha na festivalima. Zanimljivo je da su prikazivanjem u Kanu i Berlinu, ovi filmovi koji se vraćaju konvencionalnijem scenarističkom i glumačkom izrazu formalno i nadmašili ovaj raniji niz izuzetno uspešnih ostvarenja.

U VLAŽNOSTI glavnu ulogu igra redovan Ljucin saradnik Miloš Timotijević koji se mahom specijalizovao za sporedne role muževnih junaka i ovde je napravio dobru glavnu ulogu. Da li VLAŽNOST otvara neke nove mogućnosti za Timotijevića teško je reći. Dokazao je da može odigrati glavnu ulogu ali je pitanje koliko će prostora za takve angažmane biti ubuduće, pošto već postoji formirana klasa glumaca kojima se daju "glavnjaci".

TImotijević je istovremeno i najjača karika ovog filma. Druga jaka karika je relativno konzistentna naracija, bez mnogo viškova, mada ih ima. I u tom smislu, VLAŽNOST je daleko disciplinovaniji i izbrušeniji film od PANAME. Međutim, PANAMA s druge strane ima mnogo zanimljiviju priču na nivou koncepta, pa se to prenosi i na film koji uprkos problematičnoj naraciji uspeva da crossoveruje u prijatno gledalačko iskustvo. VLAŽNOST međutim, ostaje podjednako mistifikovana kao PANAMA ali na kraju deluje prazno, sa pričom koja je zanimljivija kada se pičuje nego kada se gleda.

Ono što je međutim najneprijatnije iznenađenje u VLAŽNOSTI su glumci koji su u pojedinim deonicama zaista jako slabi, ima scena koje su jako slabo odigrane, i kvalifikuju se za izbacivanje iz filma po onome što se u njima čuje i vidi. To važi i za neke kameo uloge ljudi koji nisu glumci (recimo, raznih reditelja, među kojima sam Ljuca igra najbolju rolu) i čiji angažman u filmu zaista deluje zbunjujuće studentski, u lošem smislu te reči. Ipak, ima i slabih interpretacija uglednih glumaca, recimo Vanje Ejdus.

Od Ljuce sam, na osnovu kratkih filmova i njegove specijalnosti za rad sa glumcima, očekivao upravo odlično odigran film na svim mestima a to se nije desilo. Štaviše, Tamara Krcunović u maloj ali značajnoj ulozi koja otvara i zaključuje film nije baš na nivou i ona na neki način diktira glumačka razočaranja. Ipak, pred Timotijevića ima nekoliko svetlih tačaka, pre svih Milan Marić koji je napravio transformaciju i šteta što nema veću ulogu.

Strani glumci i strani likovi su potpuni višak u filmu, mada nota bene, ovde nema onih blamiranja kao kada Dejan Čukić mora da odigra tešku dramsku scenu na srpskom, pa je bar taj segment urađen tako da ne nanosi štetu filmu.

Fotografija je vrlo konvencionalna, rekao bih kruta, i u ovako atmosferičnom filmu očekivao sam više vibrantnosti, više pozicija kamere, više pokreta kamere, više detalja kojima bi se mogao pokazati taj nemir koji prati junaka. Ako imamo u vidu da film traje 113 minuta, a da mu priča nije puna nekog intenzivnog dramskog sadržaja, fotografija je morala biti mnogo efektnija.

Ovako fotografija ostaje na tragu onoga što bi trebalo da postigne ali ne isteruje to do kraja.

VLAŽNOST je film kome je srce na pravoj strani, ali da bi se do kraja ostvarila takva dramaturški diskretna poetika potrebni su nepogrešivi glumci i znatno ubedljiviji vizuelni izraz što je ovde izostalo.

* * / * * * *

А ја одгледао трејлер и фотографија иста ка у задњих 20 трејлера домаћих филмова...

FESTov program Microwave je konačno dobio smisao posle filma OTVORENA Momira Miloševića. Naime, posle raznih "garažera" i diletanata, ovo je prvi srpski no budget film koji je za početak uspeo da izgleda profesionalno, da ne kažem mejnstrim i da zaista ima smisla, sa prepoznatljivim postupkom koji ne samo da se može porediti sa nekim opštim i internacionalno prepoznatim kriterijumima, već se može i uključiti u tokove.

OTVORENA je film o seksualnosti koja se izopačuje, i spada u red brojnih arty koketiranja sa hororom urađenim na tu temu. Svi ti filmovi su na neki način kćeri De Palmine CARRIE, s tim što je OTVORENA dosledan predstavnik indie  i festivalskog krila te estetike. Miloševićev film je koncepcijski vrlo zreo i dosledan u svojoj postavci. Junakinje su jedini likovi u filmu kojima se vidi lice, sve dok neki novi ne "izbore" to mesto u priči. Kadriranje je vrlo precizno, sa pažljivo postavljenim kompozicijama, izvanredno izabranim lokacijama i pravlnim izborom da se film dodatno estetizuje kroz upotrebu crno-bele fotografije.

Crno-bela slika odgovara ovoj priči koja se dešava danas ali se vraća u arhetipske okvire i sugeriše ne samo njenu svevremenost već neprestani kontarst između svetla i tame, i svet u kome nema nijansi. U tom pogledu, ako su pored ovih značenjskih slojeva, postojali još neki motivi da se koristi crno-bela tehnika, pre svega u pokušaju da fotografija izgleda što bolje, oni su prevaziđeni i poštapalica je postala adut filma.

Glumice su dobile težak zadatak da budu praktično jedina lica ove priče, i sa tim zadatkom se nose dosta solidno. Ovaj film postavlja ozbiljne zadatke pred glumce, ima dosta ćutanja ali i dosta replika kojima se likovi ćešće "promašuju" nego što se pogađaju, i jedan od dosledno sprovedenih koncepata da je ovo film u kome ima dijaloga ali praktično nema verbalnog sukoba što je vrlo razumljivo. U glumačkoj igri ima određenih neravnina ali sve je to na vrlo visokom nivou konzistencije koji je nesvojstven srpskom filmu.

OTVORENA je ipak iznad svega rediteljski showcase za Momira Miloševića i mislim da ovaj film pokazuje kako je reč pre svega o inteligentnom reditelju, a zatim i profesionalcu koji je dovoljno vešt da sprovede svoj koncept u delo. Nadam se da OTVORENA neće proći nezapaženo i da će Miloševiću otvoriti vrata i za rad izvan Microwave okolnosti.

Mislim da u pogledu sinefilske kritike ovaj film ima šanse da bude TRAVELATOR za sezonu 2016. A već to je dovoljno da Miloševiću otvori neka vrata.

Inače, zanimljivo je da OTVORENA može da se postavi u svojevrsnu opoziciju Filipovićevom PORED MENE, ne samo da dele glumicu i lokaciju, povremeno pamfletski dijalog (doduše sa različitim predznakom i efektom) već i neke tematske opsesije pa i detalje. Rekao bih da je OTVORENA na neki način kao PORED MENE koji bi snimio vešt reditelj koji bi uzeo obilje motiva iz tog filma i sabio ih u jednu vrlo fokusiranu celinu.

Kad je reč o odnosu OTVORENE prema žanru, mislim da u svakom slučaju, uprkos tome što ovo sasvim sigurno nije horor u dovoljnoj meri da bi zadovoljio čak i najlabavije žanrovske kriterrijume ljubitelja sklonih arty interpretacijama, mogao bi imati određenog odjeka i na toj sceni.

Plus je izbor završne pesme na špici, priceless.

* * * / * * * *

Zašto su u Deadpoolu sakrili sisu kad se krljaju Colossus i Angel Dust? Film je označen R, šta je problem jedna dojka?

Biće da je do Gine Carano...

Pogledao sam ASSASSINATION CLASSROOM Eiichiro Hasumija, ekranizaciju mange i anime Yusei Matsuija. Nažalost, ova igrana ekranizacija je apsudno postavljena i potpuno negledljiva, a sa oko 110 minuta trajanja i krajnje neprikladno formatirana glupost. Animu nisam gledao pa ne znam kakva je, ali me ovaj igrani film nažalost nije zainteresovao da je potražim.

Hasumijev film je u pokušaju da bude drugačiji od bilo čega što inače postoji nažalost uspeo samo da bude gori od većine.

* 1/2 / * * * *

Pogledao sam OTADŽBINU Olega Novkovića i moram priznati da je ovo jedno od strašnijih gledalačkih iskustava. Nije ni čudo da ovaj film nije uspeo da ispuni ambicije svoga autora i ode na neki jak festival jer ova vrsta raspada naprosto ne može da prođe ni po jednom kriterijumu.

Ovo je prvi film u kome Novković odustaje od bilo kakve estetizacije, i fotografija Miladina Čolakovića je istovremeno kruta, konvencionalna i jako nerazvijena u pogledu upotrebe objektiva i osvetljenja. Zato OTADŽBINA povremeno liči na neka od opskurnijih ostvarenja iz rane digitalne faze našeg filma kada optika još uvek nije bila na nivou, s tim što je tada Oleg snimao filmove koji bolje izgledaju od ovoga.

Možda je Novković pomislio da njegovi filmovi inače "izgledaju previše dobro" i da ga to odvaja od serbsploitation uspeha, pa je vse namerno zapustio, ali ovoga puta film praktično nema priču. Glumci praktično nemaju šta da igraju, to su sve neki stock karakteri, tragične figure opšte prakse, a Novković forsira prenaglašenu glumu koja sve ovo dovodi do granice parodije. Međutim, ovo ipak ne prerasta u kemp, već u jednu mučnu parodiju u kojoj je autor očigledno preterao sa izražajnim sredstvima ali rezultat nije zabavan.

Nažalost, OTADŽBINA vrlo često odlazi preko granice dobrog ukusa, ali nikada ne odlazi u takav eksces kao NORMALNI LJUDI. Isto tako, čini mi se da će čak i Novkoviću naklonjena kritika teško spinovati priču da ovo nije potpuni fijasko jer ovog puta nema festivala iza kog se mogu zakloniti.

Tema izbeglica sa Kosova je zloupotrebljena a unutar filma zapravo nije razrađena, i na uokviruje priču na početku i na kraju. Uvodna sekvenca na Kosovu će probditi određene kontroverze iako je zapravo pilitički korektna, ali ne bi bilo dobro da ovaj film bude udostojen nekakvog političkog osporavanja jer čak ni to ne zaslužuje.

Mehmete, ovo je zajebalo Ring Ring...

https://www.youtube.com/watch?v=F8MgKC5pgQ8

Pogledao sam TI MENE NOSIŠ Ivone Juke. Reč je o filmu od 155 minuta, a to je impozantna minutaža za ragionalni film koji ponekad odaje utisak da je nepodnošljivo dugačak ali retko kada prelazi sto minuta. Međutim, ova priča dostupna je i u formi serije od 350 minuta i rekao bih da je možda televizijska serija ipak prikladnija forma da se sve ovo obuhvati. Ivona Juka želi da kanališe ranog Innaritua ali naprosto nema senzibilitet da napravi takvu celinu, iz perioda kada je ovaj radio sa Arriagom. Naprosto, Innaritu je posle prelaska u Holivud radio isključivo sa velikim zvezdama i nastavio je saradnju sa svojim meksičkim DPjem Rodrigo Prietom (kog je kaznije zamenio zemljakom Lubezkim) koji mu je pružao vrlo specifičnu vibrantnost i hightened reality u svojoj fotografiji. Jukin film pak izgleda dosta skandinavski, i kao takav naprosto ne može da održi tonus u minutaži od 155 minuta, jer ni danski filmovi nisu karakteristični po dugom trajanju. Drugo, Juka zapravo nikada u potpunosti ne preplete svoje tri priče na istinski znakovit način i na kraju, mi dobijamo utisak da je ona ovde sabila tri filma, i da bi svaki od njih bio odličan.

Juka plaća skupu cenu što se nije, bordvelovski rečeno, poslužila jednom bitnom konvencijom holivuskog scenarija a to je junak sa kojim se gledalac identifikuje i koji ima jasan cilj i kontraradnje koje ga u tome sprečavaju. Jukin film nije film stanja, daleko od toga, ima on i protagoniste i može se prepričati, međutim junaci su mahom neaktivni, i u minutaži od 155 minuta takva postavka se ne može održati.

Ako imamo u vidu da u sedmodelnoj seriji ima barem 315 minuta efektivnog trajanja, mislim da je potpuno moguće izmontirati tri jako dobra jednoipočasovna filma po tri priče koje se u ovom filmu ukrštaju, i da bi barem jedan od njih imao bolji odjek od ovoga.

Glumačka podela nema naročiti star-wattage iako je gluma uglavnom solidna, uključujući mahom pristojnu interpretaciju naturščika.

Film u sebi nosi jedan zanimljiv motiv a to je snimanje sapunske opere oko koga gravitiraju svi junaci. Te scene su vrlo efektne, i ta matrica sapunice koja okuplja junake koji potom u svojim životima proživljavaju velike melodramske preokrete ima određenog potencijala koji Juka tek delimično iskorišćava. Čini mi se da je taj motiv sapunice mogao biti još jače iskorišćen. Ovako pre svega ostaje kao prostor za uvođenje još jednog sloja pre svega u vizuelnom izrazu.

TI MENE NOSIŠ deluje kao mashup tri odlična filma Zrinka Ogreste u jednu celinu koja je intrigantna ali nažalost nema efekat zbira tog unetog kvaliteta.

U svakom slučaju, nekada ću sigurno pogledati i sedmodelnu seriju, mislim da ću u njoj više uživati.

* * 1/2 / * * * *

Pogledao sam S DRUGE STRANE Zrinka Ogreste, novi film jednog od najsofisticiranijih hrvatskih reditelja. Snimio ga je po scenariju na kome je sarađivao sa Matom Matišićem. Ogresta je kao i uvek vešt reditelj, ali je ovu potencijalno "visokokaloričnu" priču realizovao na "niskokaloričan" način, i to je istovremeno njen adut i mana. Kada se tome doda kriptičan kraj, vrlo zanimljiv ali otvoren za interpretacije, rekao bih da S DRUGE STRANE ima dosta potencijala, da je Ogresta pokušao da ga realizuje diskretno, ali u tome nije do kraja uspeo.

Ogresta ponovo dobro vlada ritmom i inscenacijom, premda ne dostiže veštinu pokazanu u filmu IZA STAKLA. Ipak, u regionalnim uslovima, S DRUGE STRANE je vrlo uzoran "mali" film, s tim što na kraju uspeva da se nametne kao nešto veliko već ostaje krajnje lapidaran.

No, ako izuzmemo kraj koji je kriptičan i samim tim otvoren za interpretacije i u pogledu sadržaja i u pogledu estetike, Ogresta u ovom filmu nije puno "pokušavao" pa nije mogao mnogo ni da pogreši.

FIlm je prikazan na Berlinalu, u selekciji "Panorama":

* * / * * * *

Pogledao sam TANGERINE Seana Bakera, losanđeleski indie film, snimljen mobilnim telefonima, za koji se svakako može reći da mu je vibrantna fotografija iz ruke jedan od većih aduta. Nažalost, uprkos jako zanimljivom, žilnikovskom miljeu transvestita i prostitutki na losanđeleskim ulicama, ipak na kraju ne uspeva da ostavi dobar utisak. Naprosto, Baker se stalno nalazi na razmeđi između konvencionalno konstruisane priče i beleženja autentičnih, koloritnih, likova pa na kraju sve to rezultira čudnom mešavinom koja, uprkos sličnom postupku, ne dostiže žilnikovski zamah. Paradoksalno, Baker ne dobacuje do Žilnika baš zato što sve pokušava da "ispegla" u narativnom pogledu stvarajući disbalans.

Ipak, ukupno uzev, TANGERINE je film u kome ima šta da se vidi, iako ne funkcioniše kao celina, i pokazuje vitalnost američkog indie filma i u praktično no budget formama.

* * 1/2 / * * * *

Stari daje izjavu za šaljivi sajt.

http://kratko.rs/post/kratko-i-ja---intervju-sa-dimitrijem-vojnovim

Prva tranša NK preporuka za FEST...

http://novikadrovi.blogspot.rs/2016/02/novi-kadrovifest2016.html

Warner Bros.' "Batman V Superman: Dawn of Justice" has a lengthy run time of two hours and 31 minutes, the AMC Theaters chain has revealed.

The film, directed by Zack Snyder, is three minutes longer than Snyder's 2013 Superman tentpole "Man of Steel" and 12 minutes shorter than his 2009 action movie "Watchmen." By comparison, Fox's surprise hit "Deadpool" has a much shorter run time of an hour and 46 minutes.

Warner Bros. is releasing the film worldwide on March 25 and has been touting "Batman V Superman" as a war between the DC superheroes when a new threat arises and puts mankind in greater danger than it's ever known before.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Malo populistički formulisanih preporuka za FEST...

http://www.beforeafter.rs/kultura/kako-je-forest-gamp-sreo-makavejeva-vodic-kroz-fest-2016/



Sent from my iPhone using Tapatalk

Pogledao sam SZERDAI GYEREK Lili Horvath, melodramu o devojci koja nosi traumu zbog napuštanja u sirotištu, i pokušaja da barem ona povrati starateljstvo nad sinom kog je dobila u vezi sa lokalnim delinkventom. Šansu da povrati starateljstvo nad sinom pokušava da dobije tako što će se prijaviti na konkurs OTP Banke koja pravi ekspreimentalni program kredita za preduzetnike sa margine. Međutim, razne okolnosti utiču da ona ne može da se izvuče iz tog taloga.

Film je fino estetizovan, gluma je prilično solidna, ali sama priča i duh je baš plakatski, kao u nekom socijalističkom filmu koji kritikuje komunizam, što samo po sebi, zar ne, nije nelogično. Međutim, ovde ta kritika dobija plakatsku formu, priča ima melodramske konvencije koje su prenaglašene u pojedinim fazama i to sve umanuje efekat jedne inače dosta pristojne produkcije.

Ipak, mogu da zamislim ovaj film kao deo televizijskog programa i mimo festivalskog života.

* * 1/2 / * * * *

Pacific Rim 2 Is Back, But With A Major Change





Just when you'd given up hope on ever seeing them again, the Kaiju and Jaegers from Pacific Rim have risen from the dusts of delay, and been put back on the active roster of Legendary Pictures' many future projects. Unfortunately, this cinematic necromancy has come at the cost of the director's chair, as Guillermo del Toro is letting someone else take his epic universe of monsters and mechas out for the second time around. 

The news was just broken by The Wrap, who states that Guillermo del Toro will remain a producer on the newly revived sequel. Taking his place in the director's chair is Steven S. DeKnight, the man who recently vacated the show-runner post on Marvel's successful Netflix series, Daredevil. No word has been issued yet on what the new release date would be, whether Universal would still be distributing, or if any re-writes will be made to the script that was turned into the studio brass last year. 

Surprise is the word of the night, as this item involving the return of Pacific Rim 2 has come out of nowhere, coming from a source close to the project. The biggest question this revival has us asking is just what happened behind the scenes that made the previously dumped project a going concern. This may have been due to Guillermo del Toro ceding the director's chair to someone that the studio may have felt was more marketable, thus securing a budget and a strategy for production. Thankfully, Uncle Guillermo was involved with the selection process for his Pacific Rim 2 successor, as he teased the announcement earlier this evening, and provided the following supplement to the recent news:


Seeing Pacific Rim 2 moving forward is an excellent development, while still being a little bittersweet at the same time. This film is obviously Guillermo del Toro's baby, and seeing him hit with setback after setback was pretty sad during the slow march towards the sequel's holding pattern. But this was a possibility that del Toro had prepared fans for, as he'd previously stated that he still had faith that the film would happen.

On the bright side, with a director like Steven S. DeKnight in the mix, it does bring two new factors to Pacific Rim 2 that could help it in the end: a fresh perspective, and another successful name to hang its hat on. Here's hoping that the second chapter in the Pacific Rim series helps keep the franchise in the game, lending itself to the rich universal expansion that its creator feels it deserves. Besides, if Pacific Rim 2 is in safe hands, then this leave Guillermo del Toro to tackle Scary Stories To Tell In The Dark. If that's not a win, we don't know what is!

Den Of Geek says it has confirmed that Hugh Jackman's third and final "Wolverine" movie will be be based on the future-set "Old Man Logan" storyline penned by Mark Millar.

Millar also wrote the comics on which "Kingsman," "Kick-Ass," and "Captain America: Civil War" are based.

The site also says the next "Wolverine" feature, unlike the PG-13-rated "X-Men Origins" and "The Wolverine," will be rated R.

For my money "Old Man Logan" may be the most entertaining Wolverine story ever forged. Millar is on staff at Fox, home of the movie Wolverine, where he oversees scripting for the studio's X-Men movies.

Published in 2008 and 2009, "Old Man Logan" takes place more than 50 years in the future on Earth-807128. Most of the Marvel superheroes have been slain and the United States has been carved up into territories controlled by supervillains Kingpin, Doctor Doom, Red Skull and The Hulk.

Logan (he no longer uses his claws or identifies himself as "Wolverine" due to a horrific incident we learn about late in the story) lives with his wife and kids near Sacramento, now a component of Hulkland, where he must pay rent to the grotesque incest-derived offspring of Bruce Banner and Banner's She-Hulk cousin, Jennifer Walters.

To raise cash and avoid eviction, Logan takes a job helping a blind Hawkeye on a cross-country journey to deliver a mysterious package to a destination back east.

Now the bad news is most of the characters in Old Man Logan are not controlled by Fox, so unless some sort of deal can be worked out between Fox and Disney, the movie won't be able to utilize Hawkeye, Red Skull or Kingpin. Also, I think Universal might still have some control over the use of Hulk outside of the Avengers movies. So a lot might have to change.

Patrick Stewart, who played Charles Xavier in the last two "Wolverine" movies, is rumored to be substituting for Hawkeye as Wolverine's traveling companion.  Stewart has said he will reteam with Jackman on one more project, and this appears to be it.

All this will prove hilarious news to gossip monger Umberto Gonzales, who in mid-June reported "Old Man Logan" would indeed form the basis of the next Wolverine. Hours later Gonzales backtracked, reporting that one of his trusted sources informed him that the next Wolverine film would NOT be based on "Old Man Logan."


Sent from my iPhone using Tapatalk

Dobro, ovo se zna već nekoliko dana, ali ja još otkada je Džekmen tvitovao "Old Man Logan" prilično dvojim. Old Man Logan je loš strip, ne znam otkud ovom baji taj hiperbolični ""Old Man Logan" may be the most entertaining Wolverine story ever forged." sentiment, ali dobro, o ukusima se ne raspravlja. S druge strane, Old Man Logan je logičan izbor za ekranizaciju jer je u pitanju priča em razdvojena od ikakvih tekućih događaja u X-univerzumu, em ima jak Mad Max vajb koji bi sada odlično legao (pogotovo kada Fury Road uzme po kojeg oskara). Ali ako Millar bude imao presudnog uticaja na produkciju tu se jako brinem. Već sam rekao da je Vaughan napravio dobre filmove po njegovim stripovima prevashodno jer je uspeo da njega drži dovoljno daleko od tih filmova. Plus... Patrick Stewart kao Hawkeye??? Bizarno, ali hajde, on očigledno žudi za mladalačkijim ulogama. 

BATMAN V SUPERMAN na BR i DVD izlaze u R-verziji...

Quote from: crippled_avenger on 24-02-2016, 21:57:48
BATMAN V SUPERMAN na BR i DVD izlaze u R-verziji...

...sad kad sam se ispiškio, da priupitam...
el' to znači neki Extended verzion sa extra minutažom!?

Quote from: Meho Krljic on 24-02-2016, 17:58:40
Dobro, ovo se zna već nekoliko dana, ali ja još otkada je Džekmen tvitovao "Old Man Logan" prilično dvojim. Old Man Logan je loš strip, ne znam otkud ovom baji taj hiperbolični ""Old Man Logan" may be the most entertaining Wolverine story ever forged." sentiment, ali dobro, o ukusima se ne raspravlja. S druge strane, Old Man Logan je logičan izbor za ekranizaciju jer je u pitanju priča em razdvojena od ikakvih tekućih događaja u X-univerzumu, em ima jak Mad Max vajb koji bi sada odlično legao (pogotovo kada Fury Road uzme po kojeg oskara). Ali ako Millar bude imao presudnog uticaja na produkciju tu se jako brinem. Već sam rekao da je Vaughan napravio dobre filmove po njegovim stripovima prevashodno jer je uspeo da njega drži dovoljno daleko od tih filmova. Plus... Patrick Stewart kao Hawkeye??? Bizarno, ali hajde, on očigledno žudi za mladalačkijim ulogama. 

Ja vidim taj strip iz 2008 kao neki pokušaj međ gomilom proseravanja da se napravi nešto kao DarkKnight, ali sve je to bledo,,,crtež je još skroz okej, ali ideja, priča...ufffff...ne mogu mnogo osim da se s klistirom naserem na ove nastavke iz 2015 i 2016.......