The Crippled Corner

[crippled_avenger]

Čega se pametan stidi...

Če Gevara nije mogao iz zamke Moračanina
OPERACIJOM HVATANJA LEGENDARNOG REVOLUCIONARA KOMANDOVAO JE CRNOGORAC ANDRES SELICH (ANDRIJA SELIĆ)
O životu i smrti legendarnog Ernesta Če Gevare ispričano je i napisano skoro sve, ali je malo poznato, bar u našoj zemlji, da je jedan od ključnih ljudi u akciji hvatanja najpoznatijeg svjetskog revolucionara, bio porijeklom Crnogorac, kaže Gordan Stojović – sigurno najbolji poznavalac crnogorske dijaspore u Južnoj Americi.
Andrija Selić na španskom Andres Selich jedan je od ljudi koji su rukovodili operacijom hvatanja Ernesta Če Gevare. Bio je potomak našeg iseljenika iz Morače, Božidara Selića. Bio je uzorni pukovnik bolivijske vojske, visoko školovan i obrazovan čovjek, častan vojnik .

"Na čuvenoj slici gdje je izloženo tijelo Ernesta Če Gevare nakon njegovog ubistva, Selić je čovjek u pukovničkoj uniformi sa brkovima koji stoji znad Če Gevarinog odra", objašnjava Stojović. U lovu na Če Gevaru bila je angažovana specijalna trupa iz sastava osme divizije bolivijske armije. Tom trupom je komandovao pukovnik Hoakin Zenteno Anaja. Komandant specijalnog bataljona ,,zelenih beretki" bio je pukovnik Andrija Selić, koji je rukovodio operacijom na samom terenu. Ukupno je bilo angažovano više od hiljadu vojnika. U borbama koje su uslijedile učestvovali su i američki stručnjaci za borbu protiv gerile.

Kod sela La Igera 8. oktobra 1967. godine nakon kratkog i slučajnog okršaja vatrenim oružjem, bolivijska vojska je iz zasjede uhvatila Čea i jednog njegovog saborca. Če Gevara je bio ranjen u nogu i nije mogao da se brani. U čekanju da dođu nadležni nadređeni, prebačen je u obližnju seosku školu. Tu je prvi stigao pukovnik Andrija Selić koji je prvi i ispitivao Čea nakon hvatanja i kasnije učestvovao u sahranjivanju njegovih ostataka. Sjutradan ujutro stigao je i Feliks Rodrigez, agent CIA kubanskog porijekla, tada pod pseudonimom Feliks Ramos Medina. On je svojim pretpostavljenima u Vašingtonu odmah javio o hvatanju Če Gevare, potvrđujući do tada nezvanične novosti.

Nakon tog slučaja, Andrija - Andreas Selich, je zauzimao značajna vojna i politička mjesta u Boliviji: bio je ministar unutrašnjih poslova, ministar vojske i jedan od najuticajnijih ljudi u zemlji sve do tragične smrti početkom sedamdesetih. Ekstremni ljevičari su se svetili svima koji su imali bilo kakvu dodirnu tačku sa hvatanjem ili likvidacijom Ernesta Če Gevare.

"Ubistvo pukovnika Selića, prema nekim verzijama, kreirali su uticajni krugovi u Boliviji kako bi bio sklonjen kao opasnost po neke političke elite zbog svog uticaja u vojsci, autoriteta, ali i popularnosti. U trenutku kada je ubijen više nije zauzimao važne državne funkcije u Boliviji i bio je poslat u diplomatsku službu u Paragvaju. Dakle ubijen je kao ambasador Bolivije u Paragvaju. Mnogo je verzija i kontroverzi Selićeve smrti. Ovo je jedan od onih istorijskih slučajeva kada je zaista teško naći pravu istinu. Svako ima svoju verziju prilagođenu ideologiji, interesima i uvjerenjima, i veoma je teško znati koja je prava. Izvjesno je da su u sve bili umiješani prsti poznatih obavještajnih službi tog vremena i vjerovatno mnogi detalji će još zadugo ostati tajna", kaže Stojović.
Nakon njegove smrti, Selićeva porodica prolazila je pravu golgotu. Njegova supruga sa četiri kćerke otišla je u egzil. Danas su članovi te porodice rasuti po skoro svim kontinentima.

U Boliviju dolazili kao građevinci

U Boliviji se početkom prošlog vijeka našao veliki broj naših iseljenika i oni i danas predstavljaju najizolovaniju i najviše zaboravljenu crnogorsku dijasporu. Istovremeno mnogi pojedinci iz crnogorske zajednice u toj zemlji, posebno u proteklih šezdeset godina su umnogome uticali na kreiranje političke, ekonomske i svake druge istorije te zemlje, kao i regiona. Njihov uticaj jak je i danas, kaže Stojović.
Crnogorci su u Boliviju stigli u dosta velikom broju na razne načine, neki su tamo došli iz Argentine, drugi iz Čilea, treći iz Paragvaja.
"Najveći broj je došao da radi na velikim infrastrukturnim projektima i mogu slobodno reći, zaštitnik prvih naših doseljenika u Boliviji bio je Pavle Popović - živa legenda - rođen u Doljanima kod Podgorice.
Pavle je bio jedan od rijetkih koji su se istinski obogatili u Latinskoj Americi. U njegovim građevinskim firmama koje su radile najveće infrastrukturne projekte u Boliviji i na sjeveru Argentine radilo je mnogo naših iseljenika, i uglavnom ih je zapošljavao kao nadzornike. Jedan od mnogih koji su preko Pavlovih veza stigli da rade u grad Koćabambu u Boliviji bio je i Božidar Selić, Andresov otac. Kada se govori o Crnogorcima u Boliviji nezaobilazan je dugogodišnji ministar odbrane dr Jorge Otašević, i takođe bivši ministar Cesar Petričević", kaže Stojović.
Posljednih godina često se po svjetskim medijima, a od prije neki dan opet intenzivno pominje ime Branka Marinkovića Jovićevića, vođe autonomaša iz provincije Santa Kruz, koji je po majci Crnogorac.

Če - čovjek

Erneasto Gevara de la Serna, poznatiji kao Če Gevara ili samo Če bio je marksistički revolucionar, kubanski gerilski vođa i teoretičar, ljekar, diplomata i pisac. Rođen 14. juna 1928. u mjestu Rosario, u Argentini, a ubijen 9. oktobra 1967. u selu La Igera, u bolivijskoj provinciji Valje Grande) .
Gevara je predstavljao jednu od ključnih ličnosti u revoluciji Fidela Kastra na Kubi (1956–1959), kao član pokreta ,,26. jul". Nakon pobjede revolucije, nekoliko godina je bio aktivan u promociji revolucije društva, putujući po svijetu kao diplomata Kube, a zatim se lično angažovao u pokretima za oslobođenje od diktatorskih režima kroz gerilsku borbu, najprije u Kongu, a potom u Boliviji.
U Boliviji, spregom američke obavještajne agencije i bolivijske vojske, Gevara je prvo uhvaćen, a odmah sjutradan ubijen. Njegov lik, kao borca za oslobođenje i žrtve imperijalizma, i danas, nekoliko decenija poslije njegove smrti, predstavlja jedan od glavnih simbola i ikona društvene i političke revolucije širom svijeta.
,,Nadimkom Če u cijeloj Latinskoj Americi, često zovu Argentince, jer je u Argentini to svakodnevna uzrečica-poštapalica sa značenjem čovjek – čovječe. Zato ja izbjegavam da Ernesta Gevaru oslovljavam tim nadimkom", objašnjava Gordan Stojović.

Stojović: Oni su dio nas na dalekom kontinentu

"Bavim se isključivo starom dijasporom - samo onim dijelom koji su druga, treća, četvrta, peta generacija, tj. ljudima koji nose naše porijeklo", objašnjava Stojović.
Ističe da je to nevjerovatan potencijal kako u Južnoj, tako i u Sjevernoj Americi, ali da je veoma malo ljudi koji se bave ovom problematikom u Crnoj Gori.
U okolnim zemljama mnogo se radi na "oživljavanju" - ponovnom uspostavljanju veza sa ovom populacijom jer su oni istinski resurs povezivanja država, kultura , ekonomija.
Stojović već deset godina o svom trošku istražuje, putuje, ugošćava Crnogorce iz južnoameričke dijaspore, ali u domovini to, kaže, niko ne cijeni.
"U šali kažem da mi svaki drugi dan dođe da odem tamo zauvijek, jer ako možemo dozvoliti da zaboravimo na dio sebe koji živi na tom dalekom kontinentu, onda ćemo zaboraviti i na sebe jednog dana. To je neminovnost", zaključuje Stojović.
"Moja Latinska Amerika" u izdanju Centra za iseljenike Crne Gore, je Stojovićevo originalno svjedočanstvo kako se povezivao i istraživao dijasporu u Latinskoj Americi, koje bi uskoro trebalo da izađe iz štampe.

Slavica KOSIĆ

[Albedo 0]

postoji li neko da ga Crnogorci nisu ubili? Čuo sam da je jedan Crnogorac i pravog japanskog samuraja posjekao tokom rusko-japanskog rata u dvoboju.


Što se filma tiče, to je prilično komplikovano, ne znam ni kako bi moglo da se prikaže, to je u stvari odnos Džona Vejna i filma, Džon Vejn ga ne jebe tri posto, ali kako prikazati to?

Naravno, ja sam već govorio da bi najjači srpski film bio onaj koji bi prikazao bekstejdž svih Grand emisija, sa naglaskom na cjelivanje Popovićevog kurca zarad napretka u karijeri. Popović nam tu dođe kao srpski Zuckerberg.

[Albedo 0]

sad se sjetih da je frik-TV odnos donekle formiran u Crnom bombarderu, mada danas nije riječ o takvim frikovima.

[crippled_avenger]

Pa pazi srpski Zuckerberg je onaj koji je uveo čitulje u Politiku.

[Albedo 0]

uf, odličan crnjak

[crippled_avenger]

Čak i RTS treba da promeni ime u Javni servis ostatka poklanog naroda

[Albedo 0]

[crippled_avenger]

Pogledao sam DANS TOM SOMMEIL Caroline i Erica Du Poteta, film koji je kao rebalo da bude hip francuski horor/triler/suspenser you-name-it za ovu sezonu i da na tom mestu nasledi HAUTE TENSION, FRONTIER(S), MARTYRS i sve ostalo. Nažalost, ako je ijedan talas jako brzo uspeo da se raspadne, to je upravo taj francuski, i DANS TOM SOMMEIL je film koji je apsolutno besmislen na manje više svim, ali ako ne svim a ono na većini nivoa na kojima se može procenjivati.

Svakako, ima tu reditelja koji još drže, ili barem nisu posrnuli u potpunosti kao Pascal Laugier npr. ali neki od njih us uspeli da za nekoliko godina od svog uizlaska na scenu postanu čak i potpune karikature poput Aje, ili da se potpuno manu ovog usmerenja kao Xavier Gens. Retko koji među njima izuzev Kim Chapirona je uspeo da napreduje, premda je i on napredovao tek kada je izašao iz žanra sa DOG POUNDom.

Prvo ta priča u kojoj kao mi otkrivamo koji motivi stoje iza jurnjave, klanja i nabijanja na razne šiljke, koje nije naročito napeto ili efektno, ali je pristojno, mada za ovu vrstu filma do te mere oslonjenu na to, pristojno nije dovoljno - deluje potpuno deplasirano, i baziranje nekakvog kao razvoja priče ili preokreta samo na tome, čini da ovaj film sa sve svojim likovima koji fingiraju nekakvu psihološku produbljenost deluje kao potpuno prazna ljuštura, na pola puta između isprazne drame i prilično ravnog suspensera.

Anne Parillaud koja je uprkos raznim lutanjima uspela da ostvari pristojnu karijeru solidno igra traumatizovanu ženu negde na pola puta između slasher konvencije i junakinje francuskog filma kao što je BLEU, ali njena glumačka igra nema mnogo svrhe kada celina nema znatniji potencijal.

Brat i sestra Du Potet realizuju film sa relativnom sigurnošću kad je reč o samoj tehnici, ali opredeljenja na nivou vođenja priče, karaktera i gledaočeve pažnje su krajnje pogrešna, o čemu svedoči i ključni konfuzni detalj a to je priroda reminiscencija, i njihovog karaktera u odnosu na celinu i tkivo filma koje je dotle formirano. Međutim, i na nivou saspensa, oni nemaju strpljenje kakvo recimo pokazuju autori ILSa, već neke scene koje su potncijalno mogle da se izmuzu za još tenzije dosta brzo završavaju, bez prave rediteljske samouverenosti. Dakle, izuzmemo li elemnarnu sposbnost da sklope film, oni nemaju neke značajnije kvalitete na planu fundamenata filmskog izraza.

Jedna od retkih krupnijih vrlina filma jeste to što traje efektivno oko 77 minuta, dakle jedva je prešao granicu srednjeg metra.

* 1/2 / * * * *

[Le Samourai]

Osim te pretenzije koja utiče na trajanje i ritam filma, osim jedno 15 minuta viška i celih komada filma koji su se mogli izbaciti, i generalno pretencioznog tona, REPO MEN iza sebe krije pristojan akcioni B-film.

Tek ga sad pogledah i sve vreme u sebi razmishljam kako je najispravnije ovaj film chitati iz vizure skorashnje STV renesanse, i kako je ovo zapravo jedan film totalno u toj ravni sa recimo novim Universal Soldierom ili The Tournamentom kojem je nekom blesavom srecom dodeljen zapravo veliki budzet.

Sada kada je propao, ja se unapred radujem realnoj verovatnoci da ce ovaj Sapochnik zaploviti STV vodama u kojima mislim da ce njegovi postojeci umereni kvaliteti doci do izrazhaja, a za najvece mane mu prosto producenti nece dozvoliti adekvatan runtime.

[crippled_avenger]

China media report mystery stealth fighter photos
AP

   

By CHRISTOPHER BODEEN, Associated Press Christopher Bodeen, Associated Press – Wed Jan 5, 5:27 am ET

BEIJING – Photos leaked online that appear to show a prototype of China's first stealth fighter jet were discussed in state media Wednesday — a move that supports claims the country's military aviation program is advancing faster than expected.

Both the English and Chinese language editions of the Global Times ran front-page articles on the photos of what appears to be a future J-20 fighter, along with extensive reports on the buzz the pictures have generated overseas.

Photos of the plane appeared on unofficial military news websites and hobbyist blogs last week and were still viewable Wednesday.

The Global Times did not comment on the authenticity of the pictures, but since the government wields extensive control over state media, the report's appearance and the fact that censors have not removed images from websites suggest a calculated move to leak the information into the public sphere.

That in turn would reflect the growing confidence of the traditionally secretive People's Liberation Army, which is pushing for greater influence and bigger budgets.

Calls to the spokesman's office at the Defense Ministry rang unanswered Wednesday.

Aviation websites said the photos were taken from outside a fence at the Chengdu Aircraft Design Institute's airfield in southwestern China. The plane appeared to be undergoing a taxiing test of the sort that precedes an actual flight test.

A future Chinese stealth fighter has long been considered an inevitability. Deputy air force chief He Weirong told state broadcaster CCTV in November 2009 that China's fourth-generation fighter — a reference to stealth technology — would begin flight testing soon and could enter service within eight to 10 years.

China's aviation industry — both military and civilian — has made rapid progress in recent years but still relies heavily on imported technology. Propulsion technology has been a particular problem, with Russian engines still employed on China's homemade J-10 fighter jets and the J-11, a copy of Russia's Su-27 fighter jet.

Stealth technology is even more difficult to master because it relies on systems to hide the presence of the plane while equipping the pilot with enough information to attack an enemy. Emissions must be hidden and the plane's fuselage sculpted to avoid detection by radar and infrared sensors.

Chinese progress in that field calls into question U.S. Defense Secretary Robert Gates' decision to cap production of the F-22 Raptor stealth fighter at 187 planes. Supporters of the F-22 have warned of growing threats from China, as well as Russia, which has developed a stealth prototype that is already in the test flight stage.

Analysis of the J-20 photos shows it to be larger than either the Russian or U.S. planes, likely allowing it fly farther and carry heavier weapons.

___

Online:

Leaked photos: http://bbs.rednet.cn/thread-24610276-1-1.html

[crippled_avenger]

Reprizirao sam GORKY PARK Michaela Apteda, baziran na romanu Michael Cruz Smitha koji je za potrebe filma adaptirao čuveni Dennis Potter. Cruz Smith se izdvaja među piscima krimića smeštenih u SSSRu po tome što se služi angloamerikim stilom pripovedanja ali suštinski razume odnose u sovjetskom društvu, tako da teškoće u njemu ne sagledava iz zapadne vizure, kao recimo Tom Rob Smith u inače vrlo efektnom DETETU 44, već razume sovjetski pogld na stvari, a naročito razume ključ funkcionisanja njihovog sistema baziran na mešavini korupcije i političke monolitnosti i naravno preplitanja politizovanosti policije sa korupcijom što je svakako bilo i najslađe. Otud meni današnja repriza GORKY PARKa kog sam gledao klinac i voleo na način na koji se može voleti 80s krimić, deluje mnogo zanimljivije kada uporedim ovaj film sa pričama o SSSRu koje sam u međuvremenu slušao od oca.

Dennis Potter je na nivou scenarija dodao dijalozima jednu naročitu dimenziju stilizacije i na taj način pružio je filmu dobrdošlu artiicijelnost koja ionako mora proisteći iz priče o SSSRu u kome svi govore engleski, i Amerikanci u prolazu, i Rusi. GORKY PARK u tom smislu nije maestralan kao McTiernanov THE HUNT FOR RED OCTOBER, i nema taj stepen briljantnog rediteljskog rešavanja pitanja jezika, ali sasvim je jasno kroz Potterovu artificijelnost da se likovi razlikuju po jeziku i načinu razmišljanja.

Apted nije veliki reditelj, ali GORKY PARK uspeva da izgradi atmosferu, zahvaljujući Helsinkiju kao lokaciji, a zatim i moroderovskom skoru Jamesa Hornera koji je u najboljem 80s duhu. U spoju sa pouzdanom glumačkom ekipom u kojoj ne štrči čak i stilski potpuno druagčiji Lee Marvin, štaviše u finalu na farmi evocira uspomenu na PRIME CUT i čak na neki način izgleda kao bookend njegovog glavnog junaka iz Ritchiejevog filma koji je prešao na Tamnu Stranu.

GORKY PARK spada u red američkih filmova koji su izašli tokom osamdesetih i prikazuju Sovjetski Savez u jednom ambivalentnom svetlu, manje kao Imperiju Zla, više kao Imperiju Neefikasnosti i korupcije, i u tu sliku integrišu tipične američke narative o pojedincu koji uspeva da pobedi ili ugrozi ili prevaziđe sistem. U tom smislu, zanimljivo je da u najoštrijem Hladnom Ratu, američki film ne pokušava da alijenira sovjetski narod već naprotiv naročito akcentuje njhovu sofisticiranost i njihovu tragičnost u odnosu na same Amerikance koji su u najboljem slučaju vođeni zdravim razumom ili osećajem morala, iako je njihova nesporna prednost to što ive u slobodi i sistemu u kome mogu da se ispolje.

GORKY PARK je u tom smislu jedan korak dalje otišao u "propagandnom" smislu jer je teza ovog filma da Zapad nesumnjivo čine kapitalisti-lešinari jednim delom, ali da je upravo sadašnja društvena formacija SSSRa način da ti obesni kapitalisti još više eksploatišu njihov narod i tu priču postavlja na dva osetljiva temelja - jedan su prirodna bogatstva a drugi su žene, jedno bogatstvo koje se ne može obnoviti i drugo za koje pojedini teoretičari kažu da nije sapun.

Međutim, GORKY PARK to sve radi u jednom dosta uvrljivom maniru, i ako imamo u vidu korupciju koja je tada razarala SSSR, reklo bi se da je film zapravo čak na nekom nivou i istinit.

Ono u čemu film pada to je središnja deonica u trenutku kada se KGB preuzme istragu od glavnog junaka pa kada film u istraživačkom smislu stane sve dok ne krene treći čin i završnica, kao i sama ljubavna priča u kojoj se melodrama prenaglašava, iako je mi do tada nismo videla kao ništa više od "liaisona" a na kraju se postavlja kao velika bolna ljubavna trauma koja će zauvek progoniti naše junake.

No, ova dva strukturalno-pripovedačka defekte ne remete GORKY PARK kao prilično soildan krimić koji koketira sa većim pretenzijama ali nikada ne postaje umišljeni film koji ne zna gde mu je mesto.

Što je još važnije, sasvim dovoljno je baziran na stvarnom stanju da ne deluje ideološki prevaziđeno kada se posmatra iz današnje vizure. Drago mi je da se sada kroz radove reditelja poput Joe Wrighta i Tomasa Alfredsona vraća taj ozbiljan classy odnos prema Hladnom Ratu na filmu kakav je postojao naročito tokom osamdesetih kada su filmovi prestali da se bave pojednostavljenim ideološkim postavkama, doduše često ne menjajući ideološke namere.

* * * / * * * *

[Васа С. Тајчић]

postoji li neko da ga Crnogorci nisu ubili? Čuo sam da je jedan Crnogorac i pravog japanskog samuraja posjekao tokom rusko-japanskog rata u dvoboju.

Јес' вала. Ето, нпр. Анте Павелић, али замало.

[crippled_avenger]

Besmrtna misao Michaela Manna koja najbolje opisuje pojam studentskog filma - "two-and-a-half minute, fully symbolic statements on the nature of reality that'll shame you 10 years later."

[crippled_avenger]

Treća sezona BEING HUMAN kreće 22. januara!

Being Human Series 3

[crippled_avenger]

Pogledao sam BERLIN EXPRESS Jacques Tourneura, jako zanimljiv posleratni triler smešten u okupiranu Nemačku koji zbog teme nacističkog pokreta otpora ipak treba svrstati u WW2 filmove.

Tourneur je velemajstor B-filma a pored njega ovde se još može videti i priča koju je osmislio Curt Siodmak, meni lično intrigantniji iako znatno manje uspešni Robertov brat, kao i fotografija čuvenog Luciena Ballarda. Dakle, za ljubitelje i poznavaoce, ovaj film nudi dosta zanimljivih ljudi u personalu a srećom i Siodmak i Ballard nude dosta metarijala Tourneuru da ga objedini u zanimljivu celinu.

Sama postavka je kamerna, film se maltene u celosti mogao odvijati u enterijerima i po tome podseća na Anthony Mannov THE TALL TARGET koji je izašao tri godine kasnije. Međutimm Lucien je dobio retku i spektakularnu priliku da slika ruševine nemačkih gradova, i to je zaista skup neverovatnih prizora.

Kada tome dodamo Tourneurovu efikasnost u inscenaciji suspense scena i celokupnu noir, pomalo ekspresionističku atmosferu Ballardove fotografije u enterijeru, i korišćenje ekstremnih uglova snimanja svojstvenih noiru i ponovo ekspresionizmu, BERLIN EXPRESS stoji kao izvanredno atmosferičan film.

Sklad žanrovske čistote pa i stilizacije donekle remete dokumentarni detalji kroz koje se opisuje saveznička oslobodilačka okupacija Evrope i njeni mehanizmi, međutim, ta propagandna dimenzija je zaista mala cena u odnosu na što su okupacione snage pružile filmu u smislu logistike da se snime ti sjajni eksterijeri.

Inače, zaplet BERLIN EXPRESSa sličan je TALL TARGETu samo što ovde meta nije Lincoln već nemački političar kog jure nacisti da ga likvidiraju pre neke krucijalne sednice.

Tourneur je jedan od najvećih reditelja repertoarskog filma u svojoj eri, a sasvim sigurno pored žanra, stvrio je i nekoliko punokrvnih remek-dela koja su besprekorna i iznad žanra, u samom vrhum filmske umetnosti svoga vremena. BERLIN EXPRESS nije jedno od njih ali potvrđuje da je Tourneur veliki majstor i to se u ovom filmu baš vidi.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Danny Boyle je reditelj čiji se značaj podjednako zasniva na uspesima
i promašajima. Uostalom, neki njegovi promašaji se u određenom smislu
mogu smatrati i filmovima koji su ispred svog vremena, recimo THE
BEACH po romanu Alex Garlanda sa Leom koji zaslužuje vrlo skrupuloznu
reprizu.

Za Boylea se na nivou celog opusa uvek postavljala jedna ključna
dilema koja je glasila - da li je zaista reč o avangardnom reditelju
ili o relativno veštom eklektiiku  kome zapravo mudar izbor tema
pokriva rupe u stilu i na određeni način štiti njegov imidž
besprekornog poznavaoca i implementatora upravo stila. Odnosno,
jednostavnije rečeno - jasno je da je on reditelj kome je priča samo
izgovor za snimanje filma i pitanje glasi da li je on dovoljno
talentovan da zasluži tu poziciju?

Ako pogledamo filmove kojima je zadužio savremenu kinematografiju pa i
popularnu kulturu u najširem smislu - naslove poput SHALLOW GRAVE,
TRAINSPOTTINGa, 28 DAYS LATER i SLUMDOG MILLIONAIREa, sasvim sigurno
je reč o zasluženoj poziciji, ali s druge strane, jedini je SLUMDOG
paradigmatičan spoj emotivnog odjeka proisteklog iz Boyleovog "vidi
šta sve umem" stila. Svi ostali su pre svega solidno postavljeni na
nivou priče i njegov stil ih je samo izdvojio iz okolnosti neo noira,
subkulturnog filma ili horora.

U tom večitom balansiranju između supstance i stila, Boyle se našao na
teritoriji dileme Scorsese/De Palma čije je ishodište danas da je
Scorsese smatran većim artistom a De Palma većim žanrovcem iako su
stvari oduvek stajale obrnuto - odnosno Scorsese je više unosio žanra
u art kao što je i De Palma unosio više arta u žanr što nas dovodi do
paradoksalne situacije da u vreme DEPARTEDa i BLACK DAHLIAe, imamo
filmove koji bi bili bolji da su se Scorsese i De Palma zamenili.
Reklo bi se da Boyle sebe vidi kao De Palmu iz ove postavke ali 127
HOURS pokazuje da je on više Scorsese.

127 HOURS kao prepotentno izabrani projekat u kome u kome je Boyle
posle impresivnog spomenika značaju jugoslovenskog filma u izvrsnom
SLUMDOGu požurio da pokaže kako može da uspešno režira i telefonski
imenik ako hoće, pokazuje zašto je kad se već pominju Scorsese i De
Palma, Boyle i dalje a boy among men.

Naime, 127 HOURS je priča o speleologu-rekreativcu kome je kamen
priklještio ruku u nekom klancu  i njegovoj borbi da se izbavi odatle.
Boyle je dakle želeo da sa James Francom snimi jednu monodramu koju je
život napisao, ali je na kraju skončao sa filmom koji grozničavo
pokušava da se reanimira kroz masu flešbekova, fantazija, ljubavnih
sanjarenja, halucinacija i da pobegne iz klopke priče o jednom čoveku
sa kojom Boyle ne zna šta da radi.

I tu dolazimo do onog pitanja sa početka, da li je Boyle zapravo takav
inovator i maher da ponudi nešto sveže, i odgovor je nažalost da nije,
kada nema dobru priču i klasičan narativ u emotivno-psihološkom
pogledu. Kada krene da luta bespućima "čistog", anti-dramskog, filma
stanja, Boyle kreće da interpretira niz starih već prežvakanih
vizuelnih rešenja koja su možda bila avangardna kada su ih britanski
reditelji plasirali pre trideset godina, ali danas su to sve opšta
mesta koja viđamo čak i u srpskim reklamama.  U ovom filmu, Boyle
otkriva da se u naslagama pseudo-avangarde krije jedan krajnje
konvencionalan reditelj, i da tome ništa ne fali, da je sve u redu s
tim, i da će 127 HOURS platiti cenu kao film.

S druge strane, ruku na srce, i veći reditelj poput Oliver Stonea se u
WORLD TRADE CENTERu olupao sa istom ambicijom, doduše sa dva
zaglavljena vatrogasca. Međutim, odgovor na pitanje da li je moguće
napraviti film o zatočenom pojedincu suočenom sa tihom ali istrajnom
pretnjom i mukotrpnim opstankom daje man among men u ovoj priči a to
je Robert Zemeckis u svom izvanrednom CAST AWAYu u kome "na suvo" bez
prisećanja i fantazija, samo sa Tom Hanksom na pustom ostrvu uspeva da
napravi emotivan i snažan film koji ne samo da funkcioniše kao priča
već i kao delo najšire moguće komunikativnosti.

Upravo poređenje CAST AWAYa i 127 HOURSa pokazuje u kojoj meri
rediteljsko umeće jednog naizgled krajnje klasicistički nastrojenog
holivudskog pripovedača kao što je Zemeckis može da bude avangardno i
koliko je jedan naizgled avangardni Evropljanin zapravo ovisnik od
najklasičnijeg holivudskog storytellinga kao osnova filmskog izraza. U
tom smislu 127 HOURS je dobrodošao promašaj koji će pomoći da se Boyle
malo oslobodi pretenzija i ponovo bude ono što jeste - reditelj koji u
klasičnoj pripovedačkoj postavci svojim stilskim rešenjima uspeva da
je prevaziđe.

* 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

HollywoodNews.com: Oksana is making a new claim in the ongoing case against Mel Gibson. Oksana now claims that Mel used to beat her during sex. What makes this so puzzling to the case is the fact that Oksana never mentioned this allegation, even though she has had countless interviews with the L.A. county Sheriff's Department.

Oksana made the claim that Gibson had problems performing and that to arouse himself, he would beat her. Oksana claims that she was beaten on January 6, but there is no other evidence available to back up such a claim, reports TMZ.

- Andrew Reilly

[Meho Krljic]

HollywoodNews.com: Oksana is making a new claim in the ongoing case against Mel Gibson. Oksana now claims that Mel used to beat her during sex. What makes this so puzzling to the case is the fact that Oksana never mentioned this allegation, even though she has had countless interviews with the L.A. county Sheriff's Department.

Oksana made the claim that Gibson had problems performing and that to arouse himself, he would beat her. Oksana claims that she was beaten on January 6, but there is no other evidence available to back up such a claim, reports TMZ.

- Andrew Reilly

I umesto da se zapita da li je problem u njoj, da li je činila sve što je u njenoj moći da ga uzbudi, ona se sad tužaka...

[crippled_avenger]

Bednica.

[crippled_avenger]

[Albedo 0]

pa da, sad kad je radnja sranje poturaju nam neki ''filozofski'' smisao, u stvari su najbolji bili na MTV-ju.

[crippled_avenger]

Pogledao sam drugi film Marije Perović GLEDAJ ME. Snimila ga je po vlastitoj adaptaciji romana DEČAK IZ VODE Ksenije Popović. Nisam čitao taj roman i ne znam o kom je tipu literature reč, niti u kojoj meri ga je film ispratio.

U jednoj rečenici, GLEDAJ ME bi se mogao opisati kao crnogorski SHUTTER ISLAND, dotiče se meni izrazito fetišističke teme crnogorskog zdravstva. Posle POGLEDA SA AJFELOVOG TORNJA Nikole Vukčevića u kome imamo slučaj oca koji podvodi svoju kćer rukovodiocu kako bi napredovao u KBC Podgorica, ovde imamo dijabolične manipulacije u psihijatrijskoj bolnici snimanoj u cetinjskoj bolnici Danilo I, premda koliko ja znam tamo nema psihijatrije, no možda i grešim. Plot u ludnici proističe iz jedne zapravo vrlo mediteranske zapletene melodrame. U tom smislu, GLEDAJ ME je film-blizanac sa AJFELOVIM TORNJEM koji takođe u svojoj osnovi ima jednu naglašenu melodramu.

Ono što je osnovni problem filma GLEDAJ ME koji ga je verovatno i koštao šire distribucije, osim raspada zajedničke države i crnogorske izdaje koja je onemogućila da narod ovde sa simpatijama gleda na bilo šta odande, iako je Srbija bila vrlo blagonaklono tržište za crnogorske filmove (i OPET PAKUJEMO MAJMUNE i AJFELOV TORANJ su solidno prošli) jeste to što se dešava u dva različita vremenska toka koji nisu dovoljno diferencirani i treba uložiti dosta strpljenja i imati dosta razumevanja da bi se razumelo šta se kada desilo. A u suštini, priča je vrlo jednostavna i film je strukturiran tako da bude razumljiv.

Problem je u tome što film da bi se uopšte razumeo, mada i tada neke stvari ostaju nejsne, mora da se gleda sa velikom pažnjom a žanrovski, kao jedna u suštini arhaična melodrama ne poziva na takav vid gledanja, niti je reč o strukturi koja može da izdrži takvu kumulativnu dramaturgiju u kojoj se film gleda. ovo je film koji je morao da funkcioniše na nekom najelementarnijem nivou otkrivanja misterije, i samim tim je morao biti jasan na svim nivoima.

Za fotografiju Dimitrija Jokovića koja je podjednako glossy u pokušaju kao i u MAJMUNIMA ali daleko funkcionalnija, može se reći da donosi jedan solidan vizuelni koncept na malom budžetu, ali mislim da je Joković zakazao kada je reč o iznalaženju vizuelnog koncepta za različite vremenske tokove. Isto tako, čini mi se da montaža Stevana Marića više radi na polju atraktivnosti nego pripovedanja u nekom fundamentalnom smislu.

Dakle, reklo bi se pohvalno postojanje jasnog vizuelnog koncepta nažalost biva utrošeno u pogrešne svrhe - odnosno više se bavi dopadljivošću nego funkcionalnošću.

Što se glumaca tiče, hrvatska glumica Olga Pakalović u glavnoj ulozi kao i većina manje poznatih glumaca deluju efektnije od "starih znanaca" poput Andrije Miloševića, Baneta Popovića i Mladena Nelevića. Popović se ponovo izdvaja kao problem u podeli, ovog puta ne zbog same igre već zato što je previše mladolik da bi se mogao doživeti kao otac Andrije Miloševića što doprinosti već prisutnoj konfuziji. U principu, glumci koji nemaju izgrađenu prepoznatljivu personu ulažu više truda u ovom filmu.

Međutim, isti glumci koji igraju i u flešbeku i u "sadašnjosti" ne funkcionišu, pre svega zato jer su prestari u flešbeku, a to se naročito odnosi na Olgu Pakalović koja ne prolazi kao tinejdžerka čak ni sa promenom frizure.

GLEDAJ ME i sa svim ovim problemima stoji kao naslov koji bi se našao negde u sredini po kriterijumima naše kinematografije da smo ostali u zajedničkoj državi, što nije loš skor. Nažalost, kao jedni crnogorski film u ko zna koliko godina neće profitirati od odsustva konkurencije iz prostog razloga što, paradoksalno, pati od produkcionih problema srpskog filma te mnogo više liči na jedan od deset srpskih nego na jedan jedini film neke države koji bi po definiciji morao da bude ambiciozniji.

* 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Beastie Boys member Mike D says the veteran rap trio is still on track for a 2011 comeback that includes the release of new album Hot Sauce Committee Part 2 this spring, after Adam Yauch's cancer battle rendered the group inactive for much of 2010.
our editor recommends
Beastie Boys Plan Release of Long-Delayed Album

In a new interview with BBC Radio 1, Mike D confirms that the Beasties' release schedule for its two Hot Sauce Committee albums has not changed from what was announced back in October 2010. "It's still delayed -- the first one," he says. "The second one is coming out as originally scheduled."

The rapper adds that while the group is "really happy" about Yauch's improved health, touring plans for 2011 are still unclear. "We're still going to have to see how he's Yauch doing," says Mike D.

Although the BBC Radio 1 interview led to widespread reports that Mike D said Yauch was cancer-free, a spokesperson for the group clarifies to Billboard.com, "Mike did not say that."

Yauch underwent surgery to remove a cancerous tumor in his salivary gland in July 2009. In December of that year, he sent an email message to fans to share that he was feeling "healthy, strong and hopeful" he'd beaten the disease. In October the group announced the track list of "Part 2" and revealed that "Hot Sauce Committee Part 1" would be released at a later date.

Before the Beastie Boys issue their follow-up to the 2007 instrumental album "The Mix-Up," Mike D says that the trio has to finish "a big video," which may or may not be "Fight For Your Right Revisited," a re-imagining of their classic 1987 "(You Gotta) Fight For Your Fight (to Party)" music video that will star Will Ferrell, John C. Reilly and Seth Rogen, among others. "It's not even a video, it's a film-eo. A cinematic, short film," says Mike D.

[crippled_avenger]

DVOSTRUKI UDAR je televizijski film Miomira Mikija Stamenkovića, nastao po scenariju poznatog feljtoniste "Šilje" Mihajlovića (koga znamo kao pisca POZORIŠNE VEZE Milorada Lakovića) na kome je sarađivao još i Vlasta Radovanović, jedna od bitnih figura jugoslovenskog krimića. Reč je o "istinitoj" priči o obaveštajnim i diverzantskim akcijama u toku proboja Sremskog Fronta. Istinitost je pod navodnicima zbog toga što je život bio zaista strukturiran kao scenario ako su se stvari ovako odvijale, i po meni ta etiketa "istinitog događaja" samo opterećuje ovaj inače po mnogo čemu izvanredan TV film.

Pre svega, ovaj Stamenkovićev rad spada ne samo u sam vrh njegovog opusa već je po svemu reč o jednom pravom filmu koji je vrlo lako mogao da se prikazuje u bioskopima. Doduše, sama tema partizanskog guys on a mission filma u to vreme već nije bila aktuelna na našem repertoaru, snimali su se tada već neki drugačiji filmovi, što je šteta jer je Stamenkovičć u ovom trenutku ne samo već sazreo kao reditelj već bi se reklo da je i forma partizanskog akcijaša dostigla zrelost tako da DVOSTRUKI UDAR stoji kao jedan već sasvim formiran predstavnik guys on a mission podžanra kod nas.

Naravno, ovaj film ne može da ugrozi MOST na samom vrhu jugoslovenske liste guys on a mission flickova, ali po mnogo čemu ima svoje adute. Pre svega, podela ekipe koja je na misiji je besprekorna. Vođu igra Žarko Radić, jugoslovenski James Garner jedan od retzkih elegantnih mačoa našeg filma, a u timu su još Miki Krstović, Zoran Miljković, Bane Vidaković u najboljim danima - kada je bio senzacionalni mladi glumac u usponu, Radoš Bajić dok se još nije izobličio, Enver Petrovci u ulozi Crnogorca i Marko Nikolić. Protivnici su im Lobi Dimitrijević kao SS pukovnik, Peter Carsten kao pukovnik Vermahta i "normalan" vojnik i Tanasije Uzunović kao dijabolični ustaški komadant. Radićevu veliku ljubav, polu-Nemicu igra Neda Arnerić a folksdojčera, kao i uvek - od MALOG RITA do RODA Mrgud Radovanović.

Dakle, glumačka postava je jaka na svim mestima i Radić  odlično vodi celu igru i u priči i na ekranu. Momke na putu do akcije ometa to što je izdajnik u njihovim redovima (nažalost, dosta se lako nasluti ko je, i to iz pogrešnih razloga - lik je nedovoljno razvijen da bi ga igrao tako poznat glumac - to je uvek najbolji znak da će biti preokreta) i naravno razne protivmere koje sprovode nacisti.

Ono što je najznačajnije to je da film nije baziran isključivo na shoot 'em upu već pre svega na skrivanju, podmetanjima, akcijama i reakcijama, i filmu ne smeta to što zapravo čak i nema previše obračuna. Ono što u domenu akcije jedino nedostaje jeste brutalnija kazna za ustašu kog igra Uzunović. Naime, u jednoj sceni imamo ustaše koje idu sa SSovcima u lov koji nazvaju "lovom na divlje patke" a zapravo iz obesti ubijaju ljude. Šteta je što učesnici tog lova ne bivaju upečatljivije kažnjeni.

Ono što je atipično to j dosta ravnomeran broj poginulih između diverzanata i Nemaca. Iako je ovo film u kome Nemci kad dođe do pucnjave ginu brže nego partizani, Stamenković je neobično brutalan prema glavnim junacima, a cinična završnica u kjoj se ispostavi da su neki među nima dali živote da bi nabavili podatak koji je već bio dostupan deluje kao prilično veliko odstupanje od žanra koje je ponekad prisutna u špijunskom ili ratnom filmu ali ne kod nas. Koliko god da je ratni film u svetu prošao kroz modernizaciju i transformaciju u eskapizam posle pojave agenta 007, kod nas ta transformacija je retko praćena ironijom na planu samog značenja, iako su je mnogi autori, ponajviše Predrag Golubović kao reditelj i scenarista unosili u same likove.

Isto tako, neki postupci junaka u toku obaveštajnog zapleta mogu delovati naivno gledaocima koji su upućeniji u špijunski film i proceudre koje primenjuju junaci u njima, no tu je teško proceniti da li je reč o istinitoj priči kao ograničenju ili dramaturškoj nerazrađenosti.

Prava je šteta što je DVOSTRUKI UDAR dostupan samo na VHS ripu i bilo bi zanimljivo da ga RTS ponovo pusti kako bi ga valjano ripovali.

[crippled_avenger]

Pošto u vreme kad sam ga gledao još nije bilo Crippled Cornera, a posle reprize, evo prilike da se podsetim na THE GAME OF THEIR LIVES Daniela Gordena, čuiveni dokumentarac o još čuvenijem nastupu Severne Koreje na Svetskom prvenstvu 1966. u Engleskoj.

THE GAME OF THEIR LIVES je sada baš lepo lega, prvo jer je nedavno kod nas izašao MONTEVIDEO a zatim i zato što su ove godine na Svetskom prvenstu u Južnoj Africi, Korejanci igrali protiv Portugalaca. I opet je to bila jedna upečatljiva utakmica u kojoj su Portugalci potvrdili kao kompleksaši i iživljavali se nad slabijim protivnikom kad već nisu mogli nad bilo kim jačim.

Doduše, ponovo je bila slična situacija u sportskom smislu, ponovo je Portugalija bila predvođenim jednim velemajstorom kao onomad Eusebiom, i ponovo je taj jedan napravio potez vredan pažnje.

Ono što mi je bila najveća mana filma kada sam ga prvi put gledao, na drugo gledanje mi se nametnula kao vrlina, a to je odsustvo zadiranja u mračnu stranu sudbine ovog tima, odnosno veće potenciranje toga koliko se njihova sudbina mnogo razlikovala od sudbine njihovih kolega i vršnjaka sa Zapada. Naime, kada se pogleda njihov život danas, čak i snimljen pod patronatom severnokorejske države, vrhunac privilegije su stanovi u novogradnji (koja doduše zanimljivo izgleda kao i ceo taj "reprezentativni" deo Pjongjanga, verovatno kao jedan iod benefita počinjanja od nule) i gotovo bizarni trenerski poslovi u fabričkim timovima i sl. Za razliku od prvog gledanja, ovog puta mi se činilo kako se negde već i iz ovih šturih detalja mogu nazirati njihove sudbine, dok sam prilikom prvog gledanja mislio kako bi to ipak trebalo potkrepiti nekim konkretnim podacima. Međutim, ovog puta mi je njihova scena kolektivnog kukanja na Kim Il Sungovom spomeniku pored ponovljenog utiska žestoke perverzije negde pružila i taj utisak "strašnih stvari koje su efektnije kadfa se same zamisle".

Premda, ruku na srce, moguće je da je i moja sposobnost da zamislim proistekla iz intenzivnijeg proučavanja Severne Koreje u međuvremenu.

Ono što je međutim nesporno to je Daniel Gordonov rediteljski postupak, u kome je on vrla jasno, godarovski koncipirao svoj dokumenrtarni film kao igrani, sa suštinskom tezom o povratku igri, o tome kako je lopta na kraju svega ipak okrugla i da status majstora i nadmoćnog protivnika ne garantuje trofeje u šta nas je pre šest godina uverila Grčka na Evropskom prvenstvu.

Isto tako, sami prizori Severne Koreje su izuzetno filmični, cela atmosfera tog kraja je krajnje perverzna i ovo je jedan od retkih dokuemntzarnih filmova koji ne govori o prirodnim fenomenima koji ima vrlo specifičnu atmosferu uprkos svom urbanom settingu a naročitu vizuelnu vrednost nose i lepo izrađeni arhivski snimci.

Otud mi se sada GAME dopao čak i više nego na prvo gledanje.

* * * 1/2 / * * * *

[Meho Krljic]

Veslija ni tamnica ne može da zaustavi:

Wesley Snipes Heads Up New Game
Imprisoned actor fronts Julius Styles: The International.


Incarcerated Hollywood star Wesley Snipes is lending his hand to an all-new game that's coming to the iPhone and iPad this June before rolling out to Xbox LIVE, PlayStation Network and Android at an unspecified date.

Dubbed Julius Styles: The International, the game combines action with puzzle elements and "was inspired by my desire to bring my Art of War, Murder at 1600 and Passenger 57 characters into the game world," said Snipes. "Julius Styles will offer something for both the mind game strategist and the kick-ass special ops warrior lover."

"I love games that challenge my mind and reflexes," the Blade star continued. "Julius Styles pits your street knowledge survival skills with your academic intellect and spiritual intuition."


Lapland Studio, which has previously dabbled in WiiWare, will be on development duties and will be backed up by film outfits Red 27 and Elstree Studio Productions.

Snipes, who is currently serving a sentence for tax issues, will be making a film of Julius Styles soon after his projected prison release in 2013.

[crippled_avenger]

Wesleya čak ni američki kazamat ne može sprečiti da seje seme svoje kreacije!

[crippled_avenger]

U sklopu malog zimskog ciklusa WW2 filmova pogledao sam VON RYAN'S EXPRESS Marka Robsona, snimljen po romanu Davida Westeheimera. Reč je o odličnom akcionom filmu o bekstvu iz zarobljeništva.

VON RYAN'S EXPRESS ima blagi strukturalni disbalans jer je prva trećina filma posvećena događajima u logoru koji su sami po sebi interesantni ali nemaju suštinski mnogo veze sa operacijom otmice voza koja je dovela do bekstva. Ipak, kada je reč o raspoređivanju priče u dramskom vremenu, Robsonu se čak i ne može previše zameriti no činjenica je da ostaje blag utisak spajanja dva filma u jednom. No, ovaj nedostatak je dosta suptilan i ne smeta previše samom filmu, više mu umanjuje mogućnost da bude apsolutni klasik.

Frank Sinatra igra pukovnika USAF koji biva oboren nad Italijom i sticajem okolnosti postaje najviše rangirani oficir u POW kampu punom Britanaca. U počtku on umiruje Britance koji žele da beže i obavešrava ih da Italija pada u ruke Saveznika. Međutim, kada Italija kapitulira, Nemci preuzimaju zarobljenike i kreću da ih voze u Nemačku. Tada Sinatra povede uzbudljivu akciju otmice voza sa idejom da prebegnu u Švajcarsku.

Robson je bio dosta oslonjen na specijalne efekte i pošto je ovo još uvek vreme maketa i rear projekcija, neki od njih su vidljivi. Međutim, na svu sreću, ono što je efekat čak i kad nije uspelo deluje vrlo retro, a likovi su dovoljno zanimljivi, i duhoviti da se arhaičnost efekat i izvesni anahronizam Sinatrinog lika koji zvuči kao džezer iz pedesetih a ne oficir iz četrdesetih, budu samo deo šarma ovog filma.

VON RYAN'S EXPRESS iz 1965. godine pravi je reprezent post-bondovskog WW2 filma u kome ratni film kreće da korspondira sa publikom čiji se odnos prema akcionom filmu promenio. Samim tim kreće period preuveličanih, stilizovanih, krajnje eskapističkih WW2 filmova čiji je najbolji reprezent OPERATION CROSSBOW, a VON RYAN je više nagoveštaj, ne toliko u domenu dizajna, koliko u domenu interakcije među karakterima i naravno odnosa prema istorijskoj temi u kome sada već bez ikakve sumnje nacizam postaje ideološka agenda filmskih negativaca a ne ozbiljna istorijska pojava.

Otud, Sinatra u kožnjaku kao heroj, Italijanka koja je po odeći bliža šezdesetim nego okupiranoj Italiji i ceo taj eskapistički ton čine jedan mali korak prema ovome što imamo danas a to su filmovi u kojima se WW2 tretira kao jedna velika "siva zona" u kojoj nacisti imaju sve ambivalentniju ulogu.

Ubrzo posle uvoga uslediili su filmovi u kojima nacisti, poput Indijanaca u vsternu, počinju d postaju glavni junaci i istražuju se njihovi pogledi na rat i čast, kao recimo u ekranizacijama Svena Hassela.

No, ako se ostavi po strani proces potpunog dezideologizovanja WW2 kroz eskapističke filmove, VON RYAN (kod nas preveden kao VOZ PUKOVNIKA RAJANA) je odličan primerak WW2 akcijaša sa dobrim stuntovima i šarmantnim likovima.

* * * / * * * *

[zakk]

http://www.xbiz.com/news/129270

SAN FRANCISCO — Kink.com will stream the deflowering of young virgin Nikki Blue in a ritualistic ceremony live on the Internet on Jan. 15 at 7 p.m.

The ceremony will be held on The Upper Floor of Kink.com's headquarters, the San Francisco Armory. Prior to the event, a trained expert will insert Kink.com's official hymen-cam to validate that Blue's hymen is still in place and that she is a true virgin. Once her hymen is confirmed, the evening will proceed, the company said.

"We will start the evening by tightly binding Ms. Blue and introducing three Kink.com legends: Mark Davis, Jack Hammer and James Deen," said Kink.com director John Paul "The Pope." "Fans will vote for which of them will take Nikki's virginity. Once the voting is complete, we will move to the sanctum, which will be dressed as a ritualistic chamber with candles and ceremonial tools. She'll be placed in the circle and the winner selected by fans will deflower her. The other two will then join the ceremony and make her airtight."

Kink.com founder Peter Acworth adds, "To our knowledge there has never been a model lose her virginity live and streaming on the Internet, nothing has, or will, parallel the event taking place on The Upper Floor later this month.

"We strive each and every day to bring the best possible content to our customers and sacrificing Nikki's innocence is in perfect alignment with what our fans expect and deserve."

To register for the event, visit Kink.com.

[Meho Krljic]

Kink.com uvek na braniku avangarde. Doduše, Nikki Anderson je izgubila nevinost pred Privateovim kamerama od strane Pierrea Woodmana lično, ali hajde, to nije bilo uživo na Internetu...

[Cody]

Nikki Blue

http://www.imdb.com/name/nm0089528/

only anal...znaci moguce je

[Albedo 0]

Born: September 5, 1977 in Budapest, Hungary


vala ako je nevina snimala samo anal u pornićima od 1998. do danas i doživjela 2010. sa himenom, onda alal vera alal vera

ma to joj je neka imenjakinja



e, a zar nije ovo klasična krljićevska tema?

a i sinoć je bila dodjela ''porno Oskara'', piše u Blicu

[Cody]

vala ako je nevina snimala samo anal u pornićima od 1998. do danas i doživjela 2010. sa himenom, onda alal vera alal vera

_{mada je eurobabeindex prilicno demistifikuje}

[Albedo 0]

ma hirurzi mogu to ponovo da mistifikuju za 5 minuta

ali definitivno nije anal virgin 

[Джон Рейнольдс]

U "120 dana Sodome" jedna od pripovedačica, treća ako se ne varam, bila je nevna u pičku ali ne i u dupe. Besna lezbijka, inače. Dakle, nije to nov koncept mada sumnjam u uverljivost. I još nešto. Ko je toliki moron da gleda takvo skidanje đane? Hoću reći, šta je sad to pa toliko posebno? Možda je sve to trik i specijalni efekti. Mnogi ljudi mi nisu jasni pa to ti je.

[crippled_avenger]

zakk, hvala na tome što si mi ukazao čast da se baš na Corneru diskutuje o ovako provokativnom događaju.

[Albedo 0]

stvarno jeste pitanje šta je tu toliko posebno...

negdje sam načuo da je između ostalog zadatak kulture da se muškarci ne gade, niti da imaju neki osjećaj žaljenja zbog bolova koje izazivaju pri probijanju himena.

Sad kad gledam sestrića koji se gadi svoje sline da obriše iz sopstvenog nosa, normalno kad gleda jugi o i slične stvari... kultura nije prenijela dio neophodne sirovosti. I ko će sad jadan da skida đanu (majkls), jedino da rade kao u stara vremena, u afričkim plemenima postoji profesionalni skidač đane, ili kod Rimljana imaju kipove na kojima se žene same razdjeviče.

Eto, sad smo u dobu u kojem neki smiju to da vide samo preko ekrana. Ili ja previše kenjam kao po običaju...

[crippled_avenger]

Kenjaš, ali te baš zato i volimo.

Nema ništa lepše nego kad Albeda ponese emocija.

Inače, sad je na net leakovao film F, neki engleski horor koji ima istu premisu kao jedan scenario koji sam pisao pre dve godine, i sada sam taman nadomak da ga oživim. Ako se ispostavi da jeste, postoji mogućnost da izvršim suicid.

U slučaju suicida, voleo bih da ovaj topik držite u životu prigodnim copy/pasteovanim vestima na teme oko kojih smo se rado okupljali na ovom mestu.

[Джон Рейнольдс]

stvarno jeste pitanje šta je tu toliko posebno...

negdje sam načuo da je između ostalog zadatak kulture da se muškarci ne gade, niti da imaju neki osjećaj žaljenja zbog bolova koje izazivaju pri probijanju himena.

Sad kad gledam sestrića koji se gadi svoje sline da obriše iz sopstvenog nosa, normalno kad gleda jugi o i slične stvari... kultura nije prenijela dio neophodne sirovosti. I ko će sad jadan da skida đanu (majkls), jedino da rade kao u stara vremena, u afričkim plemenima postoji profesionalni skidač đane, ili kod Rimljana imaju kipove na kojima se žene same razdjeviče.

Eto, sad smo u dobu u kojem neki smiju to da vide samo preko ekrana. Ili ja previše kenjam kao po običaju...

Bulšit. Potpuno mašiš temu. Nema veze sirovost. Nikakve. Eto, jednom mi se desio taj nemio događaj izazivanja bolova. Meni je neko vreme bilo super dok nisam video šta je ostalo za nama i hvatao se za glavu kako da vadim fleke iz posteljine i kreveta mojih roditelja. Naravoučenije - učite decu snalažljivosti i brzim reakcijama u ekstremnim situacijama. Mene to nisu naučili, pa me učio život.

[Albedo 0]

Džone, zato su i izmislili seks po veceima da ne bi koristio krevet svojih roditelja


A group of teachers must defend themselves from a gang of murderous kids when their school comes under siege after hours.

ovo after hours znači da će film biti bzvz, evo mog predloga, bolje da đeca počnu smrtonosnu edukaciju od prvog časa, drže posebna predavanja i tako to, i kad profa ne zna odgovor kida mu prste ili nešto...

[crippled_avenger]

Nadam se Johne da si ti bio taj koji je izazivao bolove.

[Джон Рейнольдс]

Fizičke. Meni su naneseni duševni.

[Albedo 0]

pa šta ja rekoh... zadatak kulture je da riješi duševne tjeskobe u vezi toga. Doduše, ti si imao problema sa vađenjem fleka kao neki ženski Petko, ali dobro...

[Джон Рейнольдс]

Očigledno je da nisi dobro proučio moj oldskul mačo pristup, kako forumašenju, tako i krucijalnim životnim pitanjima. Naravno, nisam vadio nikakve fleke već sam Gordijev čvor rešio onako kako su od pamtiveka bili rešavani. Bacio sam damn things u đubre. Ne, nisam njoj dao da to pere, mislite o tome.

[crippled_avenger]

Albedo, ako se odlučiš da gledaš F, javi da ti pošaljem skript, taman da izarbitriraš da li je obesmislio moj spoj MAJSTORA MAJSTORA sa ASSAULT ON PRECINCT 13 ili nije.

[Albedo 0]

Pravi mačo pristup bi bio da si joj dao da ona to opere, ovako mi je to nekako polovno... a fleke sa kreveta, šta s njima?  




e, jesi li pogledao F, meni zvuči kao totalni krš, koju ocjenu mu daješ? Ako iole valja, tipa ima 2 zvjezdice, šalji skriptu, ali moraš zvanično da me oslobodiš odgovornosti ako ti skenjam nešto.

[crippled_avenger]

F nije film vredan naročite pažnje, iako ljubitelji serije LIP SERVICE u njemu mogu da vide Roxanne McKee.

Za analizu su zapravo zanimljiviji scenario MONTE ZOMBIE i film ZOMBIELAND.

[Albedo 0]

blah, ja već skinuo pa ću i pogledati... 75 minuta...

znači ne liči na tvoju skriptu?
Poslije deset minuta gledanja izgleda da je dobro što ne liči.... kako kenja ovaj film, kad će da počne makljaža...


EDIT: konačno i neka korist od filma: Roxanne McKee.

I stvarno se nadam da ti skripta ne liči na ovo

[crippled_avenger]

Pa ne liči, daj mejl na PP da ti pošaljem.

[Albedo 0]

imaš ga u profilu, ali evo i ovdje: ecce.platypus@hotmail.com