The Crippled Corner

[Meho Krljic]

Remaster Mosta je za mene bio naprosto šokantno odličan. Odgledao sam ga sa guštom. Sad mi je krivo što nisam gledao i Valtera ako je ovako dobro i on urađen. Za Eskadrilu se već oštrim.

[Albedo 0]

Ja generalno izbegavam da razgovaram o naučnim objašnjenjima SF filmova ali u slučaju MAN OF STEEL ovo itekako ima smisla. Naime, verovatno da vazduh na Zemlji sadrži sve ono što treba i Kriptoncima ali ne u razmeri koja im odgovara. Kao što ljudima ne prijaju različite nadmorske visine ali oni koji na određenoj visini žive mogu da se adaptiraju.

pa stani, to isto si ismijao u slučaju dinosaurusa u Pacific Rimu

koji je, btw, mnogo realističniji, budući da promjenu atmosfere ne može niko da tehnološki izvede i niti će ikad moći u kraćem vremenskom roku do u milionima godina

al dobro, nije kao da je ovo neka posebno važna stavka, ja sam ono što sam smatrao značajnim pomašajima u MAN OF STEEL već naveo na drugoj temi...

[crippled_avenger]

Nisam ismejao to isto, ono u PACIFIC RIMu je nešto znatno drugačije.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[mac]

Avengere, možeš li molim te da isključiš automatski potpis Tapatalka? Mnogo se ponavlja.

[crippled_avenger]

Remaster Mosta je za mene bio naprosto šokantno odličan. Odgledao sam ga sa guštom. Sad mi je krivo što nisam gledao i Valtera ako je ovako dobro i on urađen. Za Eskadrilu se već oštrim.

MOST je FILMCINA. Lutao sam kanalima i naisao na MOST. I ostao zakovan...

[crippled_avenger]

Avengere, možeš li molim te da isključiš automatski potpis Tapatalka? Mnogo se ponavlja.

Ako nadjem kako da ga uklonim, hocu..

[Albedo 0]

Nisam ismejao to isto, ono u PACIFIC RIMu je nešto znatno drugačije.

drugačije je zato što (uprkos svemu) ima više smisla (sic!) od MAN OF STEEL


ne doživljava sebe ozbiljno a ozbiljnije je od MoS u pogledu invazije


al dobro, uklanjam se s teme

[crippled_avenger]

Stvarno moram da se nakanim da pogledam taj Men ov Stil.  Srećom, idu praznici.

Zavidim ti. Ne znaš koliko te lepote čeka...

[Albedo 0]

Meho neke presudi!

[Meho Krljic]

Čim pristignem da pogledam, presudiću.

Apropo Mosta, kad sam ga prvi put gledao bio sam baš ono, patosiran. Hajrudin me je osvojio žestinom i žanrovskom pismenošću. Sad sam ga gledao već naviknutim očima i video mnogo mesta koja su naivna, lenjo rešena, nerazrađena itd. Opet, u odnosu na partizanski film onog vremena, Most je prilična avangarda u mnogo smislova, ali ne zaboravimo da je u odnosu na recimo Dirty Dozen ili Where Eagles Dare koji su snimljeni dve i jednu godinu ranije, ovo svakako deluje kao provincijska kinematografija koja tek počinje da istražuje žanrovske trope.

No, da, svakako je uživanje gledati Batu i Relju kao dva alfa mužjaka koji sarađuju ali se i nadkuruju sve vreme. Pa akcione scene, recimo ona jurnjava po ritu, koja je u taktičkom smislu potpuno besmislena ali je u oniričkom sjajna. Da ne pominjem hvatanje bombi i vraćanje dušmanima 

[crippled_avenger]

Inače, korak dalje u hendlovanju bombi nudi Hajrudinov scenarista i Srdanov otac Predrag Golubović u BOMBAŠIMA! Plus, pirotehničar u MOSTu se zove Islam.

[crippled_avenger]

Tragom vesti sa B92 -

Korejac pojačava napad Partizana?
Izvor. B92, Večernje novosti | AK

Napadač iz Severne Koreje Džong Il Gvan mogao bi da bude pojačanje Partizana u janurskom prelaznom roku, prenose "Večernje novosti".
Il Gvan je u sredini (YouTube screenshot)
Il Gvan je u sredini (YouTube screenshot)

Ovaj igrač je pre godinu i po dana bio ponuđen crno-belima, a sportski direktor Albert Nađ potvrdio je da je klub ponovo razgovarao sa njegovim agentom Fahrijom Šekularcem.

"Postoji lista prioriteta za poziciju napadača. Napadač iz Severne Koreje nije na njoj, ali ne isključujem mogućnost da će dobiti priliku tokom pripremnog perioda u Antaliji da se nametne", rekao je Nađ.

"Mali je fantastičan igrač, to bar nije teško proveriti, reprezentativac je Severne Koreje. Partizan bi mnogo dobio sa njim. Izuzetno je brz i već je jedan od najbojih u Aziji", rekao je pre godinu i po dana o svom igraču Šekularac.

Gvan je 2010. godine proglašen je za najboljeg mladog fudbalera Azije, a ne bi bio prvi igrač iz Severne Koreje koji je bio u Partizanu.

Hong Jong-Jo nikad nije dobio priliku u Humskoj, ali je odigrao nekoliko utakmica za Bežaniju. U sezoni 2004/2005. član "crno-belih" bio je Kim Či Vu, iz Južne Koreje, koji je odigrao osam mečeva u šampionskoj sezoni.

Zanimljiva je organizacija života njihovih internacionalca:

North Korean Footballers in Russia

Fedor Tertitskii, Intern (Kookmin University)  |  2009-02-02 17:32

▲ A North Korean football player, Hong Young Jo
Hong Young Jo played a decisive role in getting North Korea into round three of the Asian region preliminary games for the 2012 FIFA World Cup in South Africa as the captain of the North Korean team. He is currently playing for FC Rostov in the Russian First Division, having previously played for April 25 FC in the North Korean 1st division and FK Bežanija in the Serbian Super League.

According to "Sport-Express" (a Russian sports newspaper) when a journalist recently asked Hong for an interview, he looked at his compatriot and agreed only after getting his permission.

North Korean football players who go abroad are generally accompanied by members of the National Security Agency (NSA) of North Korea, whose task is to monitor their actions. A player is allowed to participate in an interview with foreign media only after getting the permission of his or her NSA chaperone.

According to Hong's interview with Sport-Express, "Football is the number one sport in North Korea. The General Kim Jong Il personally monitors its development. That way many North Korean players can compete abroad."

The newspaper also stated that, "Football players, such as Roman Lengyel from the Czech Republic, describe Hong as a well-trained and promising player. Hong himself thinks that he should train even more because the Party sent him to Russia for the betterment of North Korean soccer."

"Hong seems to be concentrating on his task and his thoughts seem to be full of football and the Party," the paper observed. In effect, Hong entered the public eye when the Physical Culture and Sports Guidance Committee selected him as the premier male soccer player in North Korea (North Korea's MVP).

Hong, however, is not the first North Korean football player to play in Russia. In April 2008, Russian Newsweek published an article about Choi Myong Ho, who was playing for the Samarian football club, "Soviet Wings."

The magazine explained that Choi was always accompanied by his compatriot, as Hong is. Called Chang Dal Hon, the official was also acting as Choi's interpreter, but he spoke Russian poorly. Chang strictly monitored Choi's actions. For example, he forbade him to go to a restaurant with his teammates.

Also, while other players lived alone, Choi and Jang lived together in a small room at the club's base. The room was rather Spartan, having just two beds, a utility cabinet with two books on it, a Korean-English dictionary, and a notebook used as a diary. They did not even have a TV set.

When RN journalists asked how the two men could live without a TV or refrigerator, Chang answered: "We don't need them. If we had a TV set, we would just waste the night away watching the tube and perform poorly at practice the next day." He added, "North Koreans don't need refrigerators either. What is a refrigerator for? It allows you to get cold drinks in summer. And if you do that you could catch a cold and not be able to train."

The magazine also noted that, "Like Hong, Choi was very loyal to the North Korean regime. Or perhaps, he just had to act like that because he was being monitored by his supervisor. For example, when Choi was asked to sing a song, he chose one called "Kim Jong Il, our Sun."

[crippled_avenger]

Zanimljivo je da me često porede sa arapskim teroristima. Jedan me je tužio jer sam ga sevrirao "međunarodnom Džihadu", Balsa Djogo je svojevremeno govorio da se izražavam kao "portparol Hezbolaha", a tokom mučne posete Sarajevu je neko primetio da bih se sa tom bradom lepo snašao...

"Брже боље је на Твитеру експертски реаговао филмски есејиста млађе гарде са брадицом вехабије – препоручујући гледаоцима да никако не гледају ,,Равну гору". "

http://www.politika.rs/rubrike/Pogledi-sa-strane/Topli-zec-na-Ravnoj-gori.lt.html

[Meho Krljic]

Da, zakačio sam juče ja ovaj link (i ceo tekst) na topik o Ravnoj Gori. U suštini sam prijatno iznenađen da Radoš zna šta je Tviter i da mu pridaje značaj.

[Джон Рейнольдс]

Данас је испред канцеларије в.д. генералног био кратак и срдачан сусрет Радоша и драгог вам Джона, тако да у ово претпразнично време све врца од чудноватих синхроницитета и шаљивих коментара.

[crippled_avenger]

Pogledao sam THE HUMAN RACE Paula Hougha, akcioni horor koji se oslanja na oprobane obrasce BATTLE ROYALEa, HUNGER GAMESa i slične bratije. Njegov glavni adut je Eddie McGee, glumac koji vrlo vešto prevazilazi svoj problem, naime izgubio je nogu zbog bolesti, i uspeva da bude neobični akcioni heroj. U tom pogledu, Eddie McGee je do te mere atipičan da je u određenom smislu neizbežno njegovo uključivanje u EXPENDABLESe u nekom trenutku.

Ostatak ekipe takođe čine i junaci sa raznim drugim bolestima i hendikepima, ali McGeejev lik se izdvaja iz konvencija invaliditeta koji su karakteristični i za akcioni film i za horor.

Nažalost, izvan nekoliko dobrih detalja, kako u pogledu inscenacije tako i odnosa među likovima, Hough ne uspeva da napravi efektnu celinu, i uprkos tome što prevazilazi znatan deo B-horor scene ipak ne uspeva da je u potpunosti preraste.

Nadam se da će Hough u budućnosti uspeti da napravi film u kome će ono što je dobro, i ono što je obećavalo u HUMAN RACE činiti veći deo trajanja a da će faulovi i razni klišei biti svedeni na minimum. Ipak, plašim se da on ima još puno da uči čim je sebi dopustio da napravi takve greške.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

Pogledao sam THE WOLF OF WALL STREET Martina Scorsesea u punoj bioskopskoj sali, na dan ulaska u srpske bioskope i taj ambijent je sasvim sigurno doprineo utisku kako film koji dolazi sa ozbiljnom reputacijom čak i kada nema veze sa prethodnim hitovima, popularnim stripovima ili igračkama, može da privuče premijernu publiku. Otud me čudi da holivudski studiji malo češće ne koriste taj impuls, naročito ako imamo u vidu da u većem delu sveta i samoj Americi imaju posla sa mnogo razvijenijom bioskopskom mrežom od srpske, u kojoj se posle zatvaranja Koloseja teško može naći termin čak i za holivudski blokbaster.

Pitanje termina upravo i jeste druga žalosna tačka koju treba prodiskutovati. Naime THE WOLF  OWF WALL STREET je film na koji se računa ali to opet ne znači da ga je u beogradskim bioskopima baš lako videti jer u većini ima po jedan ili dva termina.

Ne želim da sada pravim neumesna poređenja sa tim na koji je film trenutno stavljen akcenat jer je moj loš animus prema LOTR i LOTRa uveocima dobro poznat, međutim, rekao bih da je prava šteta što će deo publike sasvim sigurno propustiti da vidi THE WOLF OF WALL STREET baš zato što nema zgodnih termina.

U svakom slučaju, ko ne pogleda kajaće se. THE WOLF OF WALL STREET je tročasovni praznik Martyjevog talenta, apsurdnih istinitih događaja, društvene kritike i obesti koja je utemeljena u faktima koliko i Henry Hill samo sa mozgom Tony Montane. Za razliku od Stonea i De Palme, Scorsese nije morao da traži inspiraciju u transponovanju Hawksovog gangstera i kokainski Majami, dovoljno je bilo da pogleda Wall Street i tamo pronađe ljudi koji su bili ekstremno lukavi i pohlepni, ali su istovremeno bili i obesni i izopačeni.

THE WOLF OF WALL STREET nudi tri sata priče koja se bez ikakve dileme može nazvati SCARFACEom novog doba. Odnosi su slični, junak pada because he gets high on his own supply, čak je i fizička ekstremnost pojedinih dešavanja vrlo bliska De Palminom klasiku.

Isto tako Di Caprio nudi ulogu svoje karijere, s tim što njegova profesija u ovom filmu nije toliko ikonična kao Al Pacinova u SCARFACEu da bi mogao postati globalna ikona. Uostalom, to mesto je u domenu Wall Streeta već preuzeo Gordon Gekko, još jedna Stoneova kreacija. Ipak, Gekko je u ovom filmu samo tip kog junaci namecheckuju kao fikcionalni lik sa kojim ih porede, i uopšte fikcija igra značajnu ulogu u ovoj istinitoj priči jer veliki deo konzumerizma koji izjeda junake kao i njihove žrtve upravo i proističe iz kulture koja ih je proizvela.

Dok je Pacinovog Tonyja u SCARFACEu publici približavalo pravilo da se gledalac prevashodno identifikuje sa žrtvom, sa nekim ko dolazi iz inferiorne pozicije, kod Scorsesea je nemoguće u potpunosti identifikovati se sa prdatorima koje on prikazuje. Njih ne štiti nikakav kodeks, čak ni naivnost žrtva njihove prevare. Njih jedino štiti infantilnost jer radi se o osobama koje ne znaju šta će sa sobom u društvu koje je takođe u vrlo sličnom raspoloženju.

THE WOLF OF WALL STREET je stoga vrlo obimna, vrlo dinamična priča o pohlepi koja je u svojoj osnovi ipak samo "mala priča" unutar "velike", šire priče o svetu koji je podivljao od pohlepe generisane iluzijama koje nudi finansijsko tržište.

Scorseseovo rediteljsko majstorstvo u vođenju ove tročasovne priče je besprekorno, film ni u jednom trenutku nije ni predug, ni prenatrpan ali je bez sumnje izrazito "kaloričan". Postoji nekoliko antologijskih scena u filmu ali njihovo izdvajanje bi podrazumevalo da se one izvlače van celine ali to nije slučaj, upravo su ti mali "zaokruženi" vrhunci jako dobro uklopljeni u celinu.

U slučaju filma THE WOLF OF WALL STREET je sve do te mere "veliko" da ga je olako proglasiti za film godine, ne zato što on to nije već zato što je on mnogo više od toga.

* * * * / * * * *

[crippled_avenger]

Vreme kulturrasizma i razonode...

http://starikadar.blogspot.com/2013/12/ekatarina-velika-i-mala.html

[crippled_avenger]

Pogledao sam 47 RONIN Carla Rinscha. Ova nova Choshingura doživela je debakl u bioskopima koji je potpuno nezaslužen. Film sasvim sigurno nije remek-delo, a nije morao ni da košta toliko puno, međutim, reč je o jako solidnom samurajskom ostvarenju koja pokušava da koliko-toliko očuva integritet japanskog samurajskog filma uz određeni stepen vesternizacije. Možda je upravo u tome i bio problem za publiku, 47 RONIN nije japanski film, u naraciji Rinsch svakako vodi priču kao da je reč o slici Japana namenjenoj Zapadnjacima, povremeno zastaje da objasni pojmove i sl. ali sa druge strane sasvim sigurno nije ni američki film jer ima samo jednog američkog glumca okruženog Japancima, među kojima poneki ima holivudsko iskustvo.

Štaviše, meni čak ni najizraztitiji vesternizovani detalj po kome se ova Choshingura, lik "polutana" kog igra Keanu Reeves nije toliki problem, prvo zato što je Keanu već dosta duboko zagazio u azijsku kinematografiju i svog junaka ne igra kao "Zapadnjaka koji poučava inferiorne Azijate" već kao nekoga ko pokušava da se izbori za svoje mesto u "zabranjenom kraljevstvu". Druga specifičnost ove Choshingure je objašnjenje za događaje u Akou koje je bazirano na vradžbini i veštičarenju.

U svakom slučaju, 47 RONIN je solidna samurajska avantura koja pokazuje da Carl Rinsch možda nije reditelj koji zaslužuje toliku histeriju kakvu je izazvao posle svog kratkog filma THE GIFT ali da je sigurnije od mnogih uspeo da izvede ovu priču do kraja. Ono što doduše ne znamo jesu problemi koji su se dešavali u toku rada i naterali 47 RONIN da u određenom smislu postane ovogodišnji JOHN CARTER, film koji je postao promašaj jer je došao u bioskope sa reputacijom problematične produkcije. Otud ne mogu da anticipiram njegovu budućnost, ali ako bi ovo bio neki njegov standard, sigurno da ima svoje mesto u Holivudu.

47 RONIN uz sve nedostatke, i određenu sumu klišea, predstavlja vrlo solidan i zanimljiv film, zaokruženu priču koja u dobu rasparčanih trilogija i filmova-slikovnica nažalost ne može da se izbori za publiku.

* * 1/2 / * * * *

[Albedo 0]

jel to sad narodnjaci uzvraćaju udarac?

[crippled_avenger]

ALL IS LOST je simpatičan mali egzistencijalistički film. To bi bilo dovoljno da učvrsti poziciju J.C. Chandora kao nove nade američkog indie filma koja zaslužuje prelazak u mejnstrim. Međutim, rekao bih da je ono što je najveća vrlina ovog filma zapravo osnovni razlog zbog kog Chandor još uvek ne zaslužuje poverenje. Naime, koncept filma ALL IS LOST je izvanredan, mada ne preterano originalan, i konsekventno je izveden čime se ovaj film automatski izdvaja. ALL IS LOST je film maltene bez reči o Neimenovanom brodolomniku koji posle oštećenja jedrilice upada u ozbiljne nevolje na pučini jednog od azijskih mora.

Robert Redford je u glavnoj ulozi i hrabro se suočćava sa izazovom koji mu je pružio Chandor. Sve vreme je u impozantnom underplayu i njegova rola je verovatno najubedljiviji deo ovog filma.

Čemu tolika sumnjičavost prema Chandorovom filmu koji očigledno funkcioniše? Pa sumnjičavost pre svega proiističe iz toga što ALL IS LOST kada bi mu se oduzeo koncept filma bez dijaloga o čoveku na nemirnom moru, i kada bi bio u iole konvencionalnoj postavci verovatno ne bi bio ništa naročito. Ideja koju je Chandor osmislio i koju snima je daleko zanimljivija od načina na koji je snima, gde je on pre svega konvencionalan ali solidan, ni više ni manje od toga.

Druga stvar je pozitivan i negativan apsekt podteksta koji Chandor nudi. Pozitivan primer podteksta koji nije peviše suptilan ali je očigledan u jednom zdravom obliku jeste pretpostavka da je ALL IS LOST film o starenju i smrti, priča o pokušaju čoveka da prevaziđe ono što je jače od njega, a to je more, zapravo protok vremena, neumitni kraj koji sledi posle svakog početka i sl. U tom pogledu, Chandor pravi fin spoj jednostavne melodrame i egzistencijalizma što je jedna od kanonskih karakteristika tog gledišta u dramskim umetnostima,

Negativan aspekt je manipulativan kraj, koncipiran kao Roršahova mrlja za gledaoce, takođ u izvesnom pogledu dat u duhu egzistencijalizma, ali u konkretnom slučaju sumnjivije estetizovan. Ovaj kraj više uspeva da dobije primedbe svojom ambivalentnošću nego što zaslužuje pohvale.

ALL IS LOST je film koji ipak, uprkos svim sumnjama, funkcioniše. Ipak, svako poređenje sa GRAVITYjem u kome se daje prednost ALL IS LOSTu je apsurdno, iznmeđu ostalog i zato što Cuaronov film ima radikalan koncept ali u njemu nema puno prostora za sakrivanje nekih inherentnih mana. U Chandorovom slučaju, reč je o filmu u kome je autor potpuno eliminisao mogućnost da ispadne glup što je istovremeno inteligentno ali ne i preterano hrabro.

Inače, zanimljivo je da i u GRAVITYju i u ALL IS LOST brodovi nastradaju posle sudara sa otpadom preostalim od drugih putnika. To su u slučaju ALL IS LOST i najmaštovitije scene sa najsnažnijom vizuelnom ekspresijom.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Gal Gadot Talks Her Wonder Woman Prep

    email to a friend

By Garth Franklin Thursday December 26th 2013 01:31PM
Gal Gadot Talks Her Wonder Woman Prep

In her first interview since being cast as Wonder Woman in the upcoming "Batman vs. Superman," model-actress Gal Gadot confirmed to Nana10 that she's already begun training for the role. She also fired back at criticisms that she's too skinny and not 'busty' enough:

    "It's the physical preparations that I'm starting now. A very serious training regime - Kung Fu, kickboxing, swords, jujutsu, Brazilian...1,000 and 1 things...I'll gain body mass.

    I represent the Wonder Women of the new world. Breasts... anyone can buy for 9,000 shekels and everything is fine. By the way, Wonder Woman is amazonian, and historically accurate amazonian women actually had only one breast. So, if I'd really go 'by the book'...it'd be problematic."

She also shared the story of how she received the news about scoring the part:

    "I was just on my way to shooting at LA. I landed at NY in a connection flight when my agent, Hadass Lichtenstein, called me. She says to me 'Wonder Woman!' and I'm like 'What??' - 'The role is yours!...and it's a secret and the news are not yet announced and you can't tell anyone...'. I'm saying to her 'Are you serious??' - and we both scream!

    Now it's a plane from Israel to NY and I can't make loud noise, and so I lean on a window, bending down to my legs, and just try to understand. Long story short - I was totally alone in NY, I got to a hotel at 12 PM, I needed to wake up in the morning for shootings. I remember laying in the darkness by myself, staring at the ceiling, and I was telling myself 'It's not real!' It shouldn't be like that, I'm supposed to be like, 'Where's the champagne?'"

Speaking of Wonder Woman, former TV "Wonder Woman" actress Lynda Carter recently spoke with Metro about Gadot's casting and advises her that she "hopes she has fun with it". She went on to say:

    "There's an identification factor. She's not your average superhero. It's not so much about her super powers as it is about her ethic. I always thought of her as a figure who stands for what's right. We all know what's wrong with the world today, so maybe we need her right now."

Filming is slated to begin on the project this February in Detroit.

[crippled_avenger]

Granada Television je 1983. godine emitovala šestodelnu seriju CHESSGAME sa Terence Stampom u glavnoj ulozi britanskog obaveštajca. Tri godine kasnije, ta serija je premontirana u tri televizijska filma koji su inkorporirali po dve epizode, sudeći po podacima koji su dostupni na IMDBu.

THE DEADLY RECRUITS prati arc o zaveri KGBa da zavede najbriljantnije mlade studente u Britaniji i da utiče kako na "gubitak" najperspoektivnijih umova u toj zemlji tako i da manipuliše njihovim pobunama i protestima vezanim za atomsku energiju, razoružanje, ljudska prava itd.

Zaplet ovog TV filma je zamršen, ali je ukupni utisak vrlo popvoljan jer je priča smeštena u zanimljiv i dekadentan ambijent britanske unutrašnjosti, na Hadrijanovom zidu i u varošicama pokrwaj velikih univerziteta. Terence Stamp u glumačkom smislu čini stvari kredibilnim a rediteljska egzekucija Rogera Tuckera je sigurna i u tipičnom elegantnom britanskom stilu.

THE DEADLY RECRUITS svakako ne stoji kao bitan primer britanske hladnoratovske televizijske produkcije, ali Price vešto balansira između napada na studentske slobode i njihove odbrane, tako da uz Stampov angažman ovo stoji kao nešto što ljubitelji i poznavaoci ovog materijala ne bi trebalo da propuste.

[Biki]

Jel je to film o Cambridge Five?

[crippled_avenger]

Nije, postoji nekoliko filmova o Cambridge Spiesima, starih i novih ali ovo je nešto drugo...

Ovde sam ranije pobrojao šta sam o toj ekipi gledao od televizijske produkcije.

[crippled_avenger]

Pisao je da građanski rat nije započeo 1991. godine, već da se njegove jasne naznake nalaze u periodu ranije socijalističke izgradnje, posebno "ustavne izgradnje", najviše Ustava iz 1974. godine.

Tvrdio je da za razaranje Jugoslavije nije bio odgovoran socijalizam, nego njegov "boljševički privid", pri čemu je "istorijski paradoks da između boljševičkog projekta razbijanja Jugoslavije i zapadnog projekta kojim je to razbijanje ostvareno, postoji puna konvergencija".

http://www.tanjug.rs/novosti/111670/preminuo-akademik-ljubomir-tadic.htm#.UsKLuVUz0ks.twitter

[crippled_avenger]

Novogodišnja DN poslanica

http://dobanevinosti.blogspot.com/2013/12/2013-pismo-podrske.html?m=1


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Agota]

Isto tako Di Caprio nudi ulogu svoje karijere.

Taj bi prodao maglu u San Francisku.

Krip je sve lepo rekao. Ko ne pogleda kajace se!!
Mozda bas zato sto je tamna strana savremenog kapitalizma prikazana filmski crnohumorno, trosatno trajanje prolazi za tren.

[crippled_avenger]

Pogledao sam LONE SURVIVOR novi film Petera Berga, ostvarenje koje sam čekao sa velikim nestrpljenjem i time sam na neki način zaokružio listu filmova koje sam mnogo očekivao ove sezone, izuzev naravno SNOWPIERCERa čija je sudbina krajnje neizvesna što se nas tiče. LONE SURVIVOR je Bergov pet project, i reč je o filmu čiji je nusproizvod bio BATTLESHIP. U želji da umili studio Universal i natera ih da rizikuju sa ovom istinitom pričom iz američćkog rata u Avganistanu, Berg im je priuštio jedan od najtežih promašaja u istoriji, ali je zato ipak snimio LONE SURVIVOR, sa nešto većim udelom nezavisnih finansijera nego što je bilo očekivano i pruižio im učesnika u trci za oskara.

Sa ovim filmom Berg ulazi na teritoriju koje se sam vrlo uspešno latio u filmu THE KINGDOM, međutim pošto je reč o istinitoj priči i naturaluističkom prikazu rata, neumitna su poređenja sa klasicima Kathryn Bigelow THE HURT LOCKER i ZERO DARK THIRTY. U tom pogledu se odmah na početku mora reći da LONE SURVIVOR po svom pripovedačkom postupku ili ideološkoj agendi nije toliko soficticiran. Dakle, reč je o vrlo mišićavom, energičbnom i neposrednom filmu koji se izrazito oslanja na sva moguća iluzionistička sredstva, elipse, i u punom smislu je movie, sa tom razlikom što je u prikazu rata ekstremno brutalan i pokazuje prilično visok stepen destrukcije ljudskog tela, kao da ne želi da podseti na njegovu ranjivost već na izdržljivost.

U to pogledu, koreni LONE SURVIVORa se zapravo pre imaju tražiti kod Ridleya Scotta u BLACK HAWK DOWNu, njegova poetika je slična, sa sličnim inovacijama u filmskom pogledu na rat, sličnim izbegavanjem da se sagledava šira slika sukoba, sličnim pokušajima da se manipuliše emocijom gledalaca. Moram priznati da me je u pogledu emocija više aktivirala Ridleyeva priča, ali je i sukob u Somaliji ipak bio drugačiji od događaja u Avganistanu.

Naime, Bergovi junaci su vrhunski profesionalci, vrhunski ratnici, požrtvovani drugovi, ali sve te pozitivne osobine njih kao ljudi i stručnjaka padaju u vodu pred korenima njihovog problema. Oni su u tuđoj zemlji, poslati na tajni zadatak kako bi izviđali i pomogli ubistvo talibanskog vođe, a kritičnu grešku puštanja pastira koji će ih odati Talibanima prave zbog toga špto se plaše da bi o eventualnom ubuistvu civila mogao izvestiti CNN. Dakle, čak ni tu nesumnjivo fatalnu odluku Berg ne bazira na nekakvom njihovom osećaju da ne treba ubijati nenaoružane ljude već na strahu od skandala i vojnog zatvora i to je verovatno najprovkativniji i najpolemičniji deo ovog filma.

Naravno, kada je u ZERO DARK THIRTY prikazano kako američki mučitelji na kraju dana ipak jako vode računa o tome da ih tortura ne omete u karijeri, tako i u LONE SURVIVORu, lični interes dovodi do humane ali i fatalne odluke. Međutim, dok je ZERO DARK THIRTY može braniti kao film koji je upravo ukazao na suštinsku neefikasnost mučenja i ispraznio ga od ideala kojima su se mogli pravdati počinioci, LONE SURVIVOR bi vrlo lako mogao da se interpretira kao kritika medija, kao zabrinjavajući pokazatelj da je američka vojna sila izgubila mogućnost da pravilno reaguje i zaštiti se ubijajući civile. Ne znam da li je to bila Bergova namera, ali ako imamo u vidu vrlo pitak i neposredan stil filma, delimično ometen njegovom ekstremnom brutalnošću, verujem da će upravo među jastrebovima naći svoje gledaoce i imati upravo takvo tumačenje.

Ako imamo u vidu da junaci ovog filma pored veština, uzajamne odanosti i vrlina iz civilnog života, nemaju baš čime da se etički pohvale, slutim da je pred gledaocima jedan od ključnih aduta to što su Amerikanci, tako da bi tamošnja publika na osnovu toga mogla i da ima neke snažnije, esencijalizovane simpatije za njih.

Uprkos tome što je LONE SURVIVOR u samoj svojoj suštini priča o borbi čoveka za opstanak, što je sudeći po GRAVITYju i ALL IS LOSTu značajna tema ove godine, i što je to vrlo čitljivo u samom izrazu filma, nikada nisam uspeo da se do kraja prepustim  tom domenu priče i da prevaziđem političku dimenziju, no to je sigurno deo i mog ličnog opterećenja.

Kad je reč o istinitosti rekonstrukcije bitke, Berg je na negde na pola puta između preterivanja Luttrellovih biografa koji govore da su se SEALovi borili sa 80-200 Talibana, i novih teorija po kojima je ćelija Ahmada Šaha na tom prostoru imala 8-10 boraca. Ovde se radi o nekoj srednoj vrednosti. Isto tako Ahmad Šah kao "negativac" odnosno meta je prikazan starijim i opasnijim nego što je zaista bio. Samo finale sa spasavanjem Luttrella je takođe daleko od istine.

Berg je dakle uzeo dosta slobode u ovoj "istinitoj" priči i napravio je zanimljiv hibrid fatalističkog, gotovo rekvijemskog, filma-rekonstrukcije i nadražujućeg akcijaša. LONE SURVIVOR je u tom smislu istinit koliko i prosečan partizanski film snimljen po istinitim događajima.

Razlika između Berga i partizanskog filma je međutim suštinska jer on snima iz vizure okupatora a ne oslobodilaca.

THE KINGDOM je bio dinamičan, visoko estetizovan repertoarski film iz okupatorskog asortimana što je retka sorta u Holivudu u kome Rat protiv terora nije zaživeo kao punokrvna tema za bioskopski uspeh. LONE SURVIVOR produžava tim putem, apsorbujući usput intenzitet i naturalizam THE HURT LOCKERa i oslanjanje na istinitu priču ZERO DARK THIRTYja. Međutim, ciljna grupa za razliku od Kathryn Bigelow nisu sofisticiraniji gledaoci već najšira publika, otud i grublji rediteljski postupak u kome se Berg sjajno snalazi.

Štaviše, ako bismo ideologiju samog političkog sukoa ostavili po strani, Berg je trenutno jedan od najvibrantnijih prezentera blue collar Amerike koji istovremeno zarobljava njene dileme i uspeva da je fetišizuje. LONE SURVIVOR je u tom pogledu nepogrešiv. Scene života u bazi u nekoliko kratkih manevara sjajno pokazuju socijalni milje iz kog potiču članovi jedinica, a po njihovom razbarušenom izgledu pokazuje da su oni u međuvremenu iz vojnika prerasli u industrijske radnike.

Pored problematične ideologije, Berg mi je i u nekim estetskim procenama ostavio ambivalentan utisak. Međutim, isto tako, LONE SURVIVOR mi je probudio radoznalost upravo tim ambivalentnim utiskom i odavno mi se nije desilo da film tokom istog dana pogledam dva puta, proveravajući određena zapažanja. Ne znam da li je LONE SURVIVOR po definiciji "film za više gledanja" ali meni je svakako delovao kao još jedan Bergov pokušaj da na neki način redefiniše mejnstrim i u njemu testira neka sveža rešenja.

* * * / * * * *

[crippled_avenger]

Stari ima listu Top 10 filmova, puštenih u promet & pogledanih 2013. godine...

http://starikadar.blogspot.com/2014/01/stari-top-10-2013.html

[Biki]

Man of steal, Oblivion i Elysium  sam pogledla sve bas pred novu godinu

Na decju inicijativu pogledala sam prosle godine i Super 8 , koji je inace snimljen 2011. Odlican je

[crippled_avenger]

Concordia professor is driven to the extreme

Vivek Venkatesh took his conflicted love of black metal as the basis for a thesis on the genre's ugly side

By Mark Lepage, Special to THE GAZETTE January 1, 2014


Concordia professor is driven to the extreme

Vivek Venkatesh of Concordia University's School of Graduate Studies is examining the cultural and personal significance of an obsession with extreme metal in his thesis, focusing on the racism often expressed in online forums devoted to the genre.
Photograph by: Dave Sidaway , The Gazette

MONTREAL - "I moved to the right country," says Vivek Venkatesh. "Thirteen years in, I still love winter."

From a native of India who grew up in "fairly equatorial Singapore," that's an unlikely statement. Then again, there isn't much that's likely about a scholar whose thesis subjects include Darkthrone, Venom and Watain.

Venkatesh is an associate professor in educational technology and associate dean at the School of Graduate Studies at Concordia University, with training in computer science and social psychology, a wife and two kids.

He is also a lifelong metalhead, with a special dedication to "the extreme side — black and death metal." And perhaps blackened death metal, which is also a thing. Interestingly, his younger brother is in a death-metal band. "My parents are still scratching their heads. But they're my brother's biggest fans; they go to all his shows."

So it runs in the family. As does the incomprehension. "My wife doesn't understand my obsession with extreme metal. It's something I can't explain to myself."

He can, partly. He can explain its genesis. And he is exploring its significance, both cultural and personal, in a thesis titled From Pride to Prejudice to Shame: Multiple Facets of the Black Metal Scene Within and Without Online Environments.

It's not as catchy as Goatlord, but it's not a Darkthrone album title; rather, an academic quest to understand the uglier side of the fan base, and perhaps Venkatesh's own place in relation to it.

"It certainly is a personal quest, despite myself. I'm a person who agonizes over what T-shirt to wear in the morning — my wife thinks it's ridiculous; my kids laugh that I have the biggest wardrobe in the family."

Venkatesh "grew up everywhere." Born in India, he spent time in Oxford, Ohio, when his father taught university there. His formative experience, however, was in Singapore, where he moved, by himself, at the age of 14.

"It's not an uncommon practice in India. It was not a land of opportunity; the economy was still fairly closed. Parents jumped at the chance to send their kids away.

"At 14 I was still trying to figure out what sort of philosophy I wanted to follow." Musically, being 14, this initially meant a philosophy centred on Led Zeppelin, Pink Floyd, Jethro Tull. "I was fairly introverted. I wanted to spend a lot of time by myself."

This was rich psychic terrain for the seed of metal. "Black Sabbath would have been the first metal band that caught my attention. Metallica hadn't yet released their sellout album" — the Black Album, i.e. the hit. "But Entombed — to me, they're the blueprint."

Venkatesh's first fave extreme band, the Swedish group helped pioneer Scandinavian death metal, noted for switching up the time signatures (not all speed-blast) and fusing ferocity with sophistication (viz. the 1990 album Left Hand Path and such classics as Morbid Devourment and Abnormally Deceased). The loneliness, the unintelligible lyrics, the speed and savage riffs were alluring to a solitary kid; the allure of the Scando winterscapes is less explicable. But there was a more practical concomitant benefit. "This would be less true in Canada, but in racially stratified Singapore, you are identified by race on your ID card. Metal helped transcend racial barriers." Suddenly, you could be in the same arcane cult.

Or on its fringe. Venkatesh wanted to explore how communities of metal fans interact in online forums, and how those communities function. "There is empirical data that people form and rationalize arguments in a different way in online forums."

These metal forums are "sustainable" as a subject for scholarship, having existed continuously for more than two decades. There is talk of "longitudinal streams of information," but the furtive core of his thesis is racism, especially as expressed in online forums that often devolve into white supremacism. Venkatesh is a stakeholder in two senses: He is a lifelong fan, and he is not white.

"There's a line that I draw. I don't purchase music that is anti-Semitic or white supremacist. I also have mixed feelings about bands that repudiate their former racism. But I'm more interested in standing up for my non-racist beliefs and influencing those who I can."

But isn't extreme-extreme metal innately exclusionary? A form that stresses "purity" and "authenticity" (these concepts must indeed come with " ") always exerts a centripetal force — often driven by its primary stakeholders, the zealot-fans — to drive the music back to a presumed "core." In the metal purity debate, you can see the narcissism of small differences, the desperation to differentiate oneself — and in these terms, the lure of a presumed racial purity could be seen as the ultimate cachet.

"The music that hearkens back to the Old Times doesn't connect with me on a lyrical level anyway," Venkatesh says, perhaps slightly missing the point: Its very existence is a reminder of the point above. He does emphasize how metal expresses (and targets) feelings of "hostility, loneliness, depression, not just anti-Christian sentiments or Scando-mythology."

Some of his stats are eye-popping. The online Encyclopaedia Metallum lists more than 24,000 black metal bands worldwide; that is further broken down into genres including National Socialist Black Metal (NSBM), which is exactly what you think it is and had spewed up 360 NSBM bands as of June.

Venkatesh says his training as a social scientist reflexively prods him to exclude himself from the process. To rely on empirical data. But there remains a struggle to come to terms with a form that he loves that might exclude him.

He has been to Scandinavian countries including Norway, where the second wave of black metal was born, and had personal encounters with fans. "Of course I have heard lyrics exhorting Norwegians to kick Muslims out of their country. Some fans there said, '(The bands) are just saying what we all think. We wanna kick out the Somalis and the Pakis.' But when they learned I was Indian, they liked me. They thought Indians were 'hard working.' "

So it's conflicted.

"True, there's a constant tension there, and it's interesting to work through," he says with something that can only be described as understated decency.
© Copyright (c) The Montreal Gazette

[Biki]

Ovome bi se fini Meho radovao

[Meho Krljic]

U to ime:

http://youtu.be/GayLKOgoh-s

[Albedo 0]

Meho prvo neka presudi za Man of Steel pa neka onda pali crkve!

[Meho Krljic]

Evo, skinuo sam neku lepu kopiju, gledaću ga danas-sutra.

[crippled_avenger]

Pogledao sam TWELVE YEARS A SLAVE Steve McQueena, veliki favorit za "oskara" ove godine. Moram priznati da je ovaj daleko ispod nivoa McQueenovih ranijih filmova koji nisu bili savršeni ali su bili jako zanimljivi. TWELVE YEARS A SLAVE nažalost nema ništa od njihovog dobro balansiranog odnosa pretenzije i konvencionalnosti, i ta dva aspekta izraza odmerava na jedan gotovo apsurdan način. Film je istovremeno toliko pojednostavljen u svom autorskom izrazu da to više nije ni art house već Siniša Kovačević, a pokušava da bude studija ropstva u SAD, ponašajući se kao da na tu temu do sada apsolutno ništa nije snimljeno. Ipak, štošta jeste snimljeno, ta tema možda nije dobila svoje adekvatno mesto, premda mogu da se setim nekih jako dobrih filmova na tu temu, i uprkos tome što je film o ropstvu dobrodošao, TWELVE YEARS A SLAVE ipak nije taj film.

McQueen je snimio film koji je estetski toliko rudimentaran da gotovo izmiče kritici. Rekao bih da ovaj film povremeno izgleda kao da McQueen u njemu ne pokušava ništa, a zapravo kroz to odsustvo intervencije pokušava mnogo toga. Najgore od svega što taj svedeni broj planova nije naročito zanimljiv na nivou same slike i TWELVE YEARS A SLAVE više podseća na neku dosta skromnu i jako dosadnu televizijsku dramu.

Scenario Johna Ridleya, pisca koji je tako mnogo obećavao kada je napisao Stoneov U-TURN, prati McQueenovu svedenost. Nema u sebi nikakvu paralelnu radnju, simulirajući praćenje jednog junaka, jednog toka događaja, jednog iskustva, pritom bez sposobnosti da pobegne od konvencionalnosti unutar scena.

Ukupno uzev, mislim da pored bombastične teme jedino što ovaj film uspeva da spase od potpunog ismevanja jeste zaista šokantna ispraznost koja verovatno većini deluje kao koncept, teško je zamisliti da bi nešto ovako McQueen sebi zaista dopustio. Međutim, dopustio jeste.

Ni Spielberg nije bio imun na rad sa scenarijima ovakvog dometa ali ih je rediteljski uvek veštije realizovao. Spielberg je često doticao ovu temu, od COLOR PURPLE, preko AMISTADa do LINCOLNa i u određenom smislu, McQueen deluje kao parodija njegovih radova. S druge strane, upravo Spielbergov dosta usiljeni angažman na temu robovlasništva odjekuje takođe usijanim angažmanom ekipe ovog filma. Ipak, koliko god usiljen, Spielberg je ipak znatno bolji na ovom terenu.

[Meho Krljic]

Apropo Batine dileme oko Man of Steel i Supermenove lake i brze izdaje Kriptona, meni je to u filmu delovalo posve prirodno. On je odrastao u Kanzasu (što naglašava na kraju, u poslednjoj sceni) i sebe smatra arhetipskim farmboy Amerikancem.* To što je "tuđinskog" porekla u Americi nikada nije trebalo da bude prepreka, bez obzira što pričamo o dubokom midvestu - ni ti farmeri u Kanzasu nisu svoje farme tu digli pre pola milenijuma, već su i mnogi od njih imigranti u prvoj ili drugoj generaciji. Amerika je imigrantska nacija i gorljivi patriotizam spram Amerike čak i u prvoj generaciji je ne samo česta pojava u životu već i praktično pravilo na filmu.

Takođe, naglašeno je mnogo puta da je Kripton zapao u duboku dekadenciju sa takođe očigledno hakslijevskim pristupom socijalnom inženjeringu koji se na kraju pokazao kao neefikasan. Kad Supermen treba da bira između determinizma koji je veliku rasu odveo u dekadenciju i zatim propast i nasumičnosti koja odlikuje Zemljane a koja ih čini (setimo se Vočmena, Snajder prepisuje ovaj motiv iz stripa) jedinstvenim i posebnim, on se odlučuje za ovo drugo i time se definiše kao uredni liberal kako je uvek i percipiran.

Treće, Zod mu je ubio oca. Iako on to nije video, filmska naracija diktira da je ovo jasan motiv zbog koga se on protivi Zodovom naumu pa taman da je taj naum i najpametniji na svetu. Ne bez razloga docnije imamo scenu u kojoj Zod preti zemaljskoj majci Marti Kent, i ruši kuću u kome je ona podizala Supermena. Kad udariš na te dve stvari, posle ne pomaže racionalizacija da je to sve za grejter gud.

Četvrto, a ovo se iz filma ne vidi niti se implicira ali se može špekulisati: da je projekat antiteraformiranja/ kriptoformiranja uspeo i da je planeta naseljena voskrslim Kriptonjanima koji bi tu gradili društvo ponovo utemeljeno u socijalnom determinizmu a u atmosfersko-topografskim uvjetima sličnim Kriptonu** - onda bi Kal El bio ne samo jedan od mnogih - bez supermoći i potencijalne mesijanske sudbine - već i, moguće otpadnik utoliko što je rođen bez determinisane društvene uloge (koja se, film veli, zapisuje u genima pre rođenja). Zašto bi ljudima kojima ništa ne duguje, koji dolaze da zbrišu rasu i društvo kojima on oseća da ipak pripada, dao priliku da izgrade društvo koje je već jednom fejlovalo, a u kome bi sam bio MNOGO manje važan nego sada i, moguće ostrakizovan?

* pročitati Morrisonov/ Quietlyjev All Star Superman za jednu od najspretnijih priča sagrađenih na ovom motivu.
** film naglašava, kroz Zodova usta da se ovaj projekat izvodi jer voskrsla nacija ne treba da prolazi kroz "decenije bola" da bi se privikla na zemaljske uslove života što i hajde-de ima nekog smisla - pričamo o projektu rekonstrukcije ne samo rase već i društva koje je postojalo na Kriptonu, dakle moraju se replicirati svi uslovi.

[Biki]

Uh pardoniram nije Man of steal nego Man of steel  (stid)

Jao Meho kako lepo prepricavas filmove. Mada se ne bih slozila sam tobom u par tacaka, ipak zvuci lepo tako sroceno .

[Meho Krljic]

Pa sa čime se ne biste složili? Ja sam odgledao film i odmah ovo nakucao da ne zaboravim, dakle, sasvim je moguće da nisam dovoljno promislio 

[Biki]

Ma salim se Meho, nemam sta da dodam niti da oduzmem .
Nemoj to persiranje molim te, odmah me asocira na D i njeno obracanje Scallopu. Za postovanje sagovornika je potrebno vise od tog  lingvistickog egzibicionizma.

[Meho Krljic]

Ja persiram i svojim mačkama, nije to specijalno zbog tebe sad bilo.

[Biki]

Ja persiram i svojim mačkama, nije to specijalno zbog tebe sad bilo.

Ijaoo

[Meho Krljic]

To naravno ne znači da tebe kao sagovornika ili čak sagovornicu ne poštujem. 

[crippled_avenger]

Musić ponovo briljira

http://www.novossti.com/2013/12/goran-music-nema-humane-restauracije-kapitalizma/


Sent from my iPhone using Tapatalk

[crippled_avenger]

Mehmete, dakle možemo se složiti da je film u svim svojim osnovnim premisama jasan i unutar svojih okvira logičan.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[mac]

Jesi li potražio opciju za isključivanje automatskog potpisa u Tapatalku? Ideš u Settings i negde pri dnu stoji opcija Tapatalk Signature, i u njoj odabereš None.

[Meho Krljic]

Mehmete, dakle možemo se složiti da je film u svim svojim osnovnim premisama jasan i unutar svojih okvira logičan.

Da, meni nije bio nejasan a nivo neplauzibilnosti je bio na uobičajenom holivudskom proseku. Onoliko koliko se film trudio da objasni nauku, nije bilo nekih velikih protivrečnosti. Ono gde je najviše problematičan je svakako to kako se negativni efekti zemaljske atmosfere koji su mejdžr plot point brzo prevaziđu od strane generala Zoda. Tu je rupa svakako.

[Albedo 0]

pa dobro, premise su jasne, sve je logično, ali kako reče jedan komentator na imdb - to nije film o Supermenu

ali ja sam već sve rekao na topiku Man of Steel još ranije, a sinoć dodao malu primjedbu na Mehov tekst, da ne oftopikujem ovdje...

[crippled_avenger]

One of the oldest and most reliable sites for superhero film news, Batman on Film, has revealed a couple of new tidbits about Zack Snyder's upcoming "Man of Steel" sequel. Though widely being referred to as "Batman vs. Superman," the film still does not have an official title as yet.

These news bits come after a week of published reports on the project that have run the gamut from wild speculation to sort-of confirmed facts. The site framed them in response to questions from readers.

First up, is Lex Luthor really in the film and who is the secondary villain? "Yes. And sorry, I'm not at liberty to reveal the ID of the other villain at this time... but the character is highly rumored to be in the film."

Will Jason Momoa play one of the other Justice League members like Martian Manhunter or Aquaman? "Nope and nope. Neither of those characters are in this film."

The site says no Batman villains will appear in the film, and touched upon the talk of balancing out all these heroes: "It's a Superman film – a Superman film that just so happens to include Batman and Wonder Woman – but a Superman film nonetheless."