The Crippled Corner

[Meho Krljic]

Inače, Singer je of the hook, konačno. Zlostavljanje je zlostavljanje al keš je keš. Mada kažu da ovaj tužitelj nije na kraju mogo da nađe advokata da ga zastupa.


Judge Lets 'X-Men' Director's Accuser Drop Lawsuit

A federal judge in Hawaii is allowing a former child model to dismiss a lawsuit that accused "X-Men" director Bryan Singer of sex abuse. Wednesday's ruling gives Michael Egan the option to re-file the lawsuit. Singer wanted the case dismissed with prejudice, with attorney costs and fees imposed against the plaintiff. Egan has said in court documents that he wants to dismiss the case not because it lacks merit but because he can't find an attorney to represent him.

[Albedo 0]

pa dobro, to opet ne osporava moju osnovnu tezu da je bolje da filmove o snimanju filmova snimaju oni koji su nekada zapravo snimili neki film...

To jeste nesporno. Mislio sam na drugu pretpostavku da 'potreba da se kinematografija demistifikuje praktično sa praga' nije samo znak da nešto u njoj ne funkcioniše, već govori nešto i o samim stvaraocima.

Mene je ta sklonost mladih metafilmu podsjetila na Umberta Eka, kada govori da većina njegovih studenata dođe kod njega sa tezom ''Istorija svjetske muzike'', umjesto ''Džez u Italiji sedamdesetih godina'', koja je ograničena na jedan žanr, jednu kulturu i jedan period. To jest, da studenti hoće da zagrizu mnogo veći zalogaj nego što mogu. A jednostavno nisu sposobni za to.

U slučaju filma, trebali bi da probaju da ispričaju neku jednostavnu priču, teoretisanje im ne ide baš od ruke, a ne bih rekao ni da je išlo Bergmanu prvih 10 godina rada. S druge strane, Felini uopšte nije bio teoretičar, on je radio iz iskustva.

Druga boljka koju Eko primjećuje jeste ta acknowledgments patetika, gdje studenti u predgovoru pišu kako im je bilo teško da napišu rad zbog ovoga ili onoga, svakodnevni boravak u biblioteci, naporno istraživanje, ''it was so hard'' priča.

Ovi naši snimaju acknowledgment filmove. Čitavi filmovi su samo predgovor. Kad bih se opet vratio na Felinija, njegov problem nisu bile samo produkcijske zavrzlame i društveni pritisci, već i lična kriza, privatna, egzistencijalna itd...

Naši se ponašaju kao da oni to nemaju, jer, pobogu, samo industrija je kriva za sve. To nije Felini radio. To je prilično jednostrano.

[crippled_avenger]

Posle geeky izleta sa DCjem, Stari se vraća srpskim kanonskim temama, klasicima repertoarskog filma i jugoslovenskom rokenrolu

http://starikadar.blogspot.com/2014/08/ko-te-ljubi-dok-sam-ja-na-plati.html

[Meho Krljic]

Heh, lepa tema i ona koja zbilja pokreće mnogo pitanja i pravnog i sociološkog tipa. Ja čak ni ne znam, recimo, kako se tretiraju PMC zaposleni kada su u zoni, jelte, ratnog dejstva, na zadatku koji im je dala na primer američka vlast, pa budu zarobljeni ili počine ratni zločin. A znajući da oni dobijaju sve veće učešće i da je USAF često sklon da njima prepušta rizičnije poslove u ratnim zonama, ovo su bitna pitanja. Zna se, makar da njihove žrtve ne ulaze u javne statistike o žrtvama borbi, što opet sve podseća da rat i ratno pravo kakvo smo poznavali odlazi u prošlost i zaborav.

[crippled_avenger]

Oni su tretirani kao civili kojima se sudi u Americi ako su Amerikanci. Obično na američko tlo izlaze u Juti jer pred njihovim sudovima ima najviše razumevanja za krivična dela počinjena vatrenim oružjem. E sad stvar je u tome da njih goni savezni sud jer je delo počinjeno van SAD tako da oni tom pravnom vratilomijom u Juti pre svega postižu lakši tretman u početku postupka.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Meho Krljic]

Dobro, ali da li se tretiraju kao "vojnici" u smislu ženevskih konvencija, kada im se sudi u USA? Ili kao civil koji se zatekao u određenoj situaciji pa sa sobom iz nekog razloga imao oružje pa se raspreda šta mu je bilo činiti?

[crippled_avenger]

Sigurno se ne tretira po Ženevskoj konvenciji pošto Ženevska konvencija podrazumeva rat dve vojske, obe sa centralizovanom kontrolom, vidnim obeležjima, javnim nošenjem naoružanja itd. Sve ostalo je neka policijsko-zaštitarska akcija, znači oni su kao neko privatno obezbeđenje koje radi po civilnim zakonima. E sad, da li rade po civilnim zakonima zemlje domaćina ili zemlje odakle je firma nije presudno  jer ako su Amerikanci ionako im se sudi samo u SAD. Znam da je u Pakistanu bio baš taj problem sa jurisdikcijom.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[crippled_avenger]

Ovo je tekst na temu koji preproučuje moj advokat

http://www.icrc.org/eng/assets/files/other/irrc_863_cameron.pdf


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Will-O'-The-Wisp]

Obrt: http://geektyrant.com/news/avengers-age-of-ultron-to-completely-overhaul-team-roster

[Meho Krljic]

Ima logike. Pošto se i Ant Man zahuktava, ne bi bilo posve iznenađujuće da ga ubace pri kraju AoU.

[crippled_avenger]

Poenta ovog filma - da bi scenarista došao do Marise Tomei, mora prvo da bude u stanju da zasnuje radni odnos na fakultetu.

Srećom, bar mi je sudbina omogućila da sarađujem na scenariju koja je ona igrala, ni to nije loše...

https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=cL-tP03XoH4

[crippled_avenger]

Zašto me niko obaveštava o ovoj bizarnosti. Mislim da je ovo u Pizzobatovom OURu...

Mislim da je ovo jedinstven slučaj da se Stari nađe na spisku koji ga identifikuje sa Slavišom Lekićem, Jelenom Milić, Vesnom Pešić, Dušanom Mašićem i novinarima Nedeljnik Vreme, pitanje je samo ko greši, Ištvan Kaić ili Stari?

"Tviter postaje "telefonska slušalica" za instantno pražnjenje najgorih osobina javnih ličnosti poput Svetozara Rakovića, Dušana Mašića, Bobana Karovića, Bojana Cvejića, Nikole Tomića, Slaviše Lekića, Vesne Pešić, Ratka Femića, Dragana Janjića, Biljane Srbljanović, Milana Antonijevića, Tatjane Vojtehovski, Zorana Živkovića, Marka Somborca, Bojane Maljević, Dragana Popovića, Dimitrija Vojinova, Jelene Milić, Jovane Gligorijević, Darka Mitrovića, Slobodana Georgijeva i mnogih, mnogih drugih..."


http://www.danas.rs/danasrs/dijalog/izopaceni_rezim_rada.46.html?news_id=287967&action=print#sthash.1kHdYXyn.dpuf

[crippled_avenger]

Pogledao sam KAUBOJE Tomislava Mršića, filmsku adaprtaciju popularne predstave zagrebačkog Teatra Exit. Mršić je napravio vrlo zanimljiv koncept adaptacije. Sam film nije naročito uspešan ali je koncept adaptacije intrigantan. Naime, Mršić je adaptirao predstavu u film o pravljenju predstave. Time je očuvao uspešne scene iz predstave i celokupnu glumačku podelu ali je uspeo da produbi narativ i šteta je što u tom probubljivanju nije bio jop uspešniji.

Jednu komičnu, populističku, predstavu Mršić na ovaj način transformiše u svojevrsni savremenu eho "praške škole" i teskobnu priču o okrepljujućem efektu kulture na poludivlje provincijalce. Lako bih mogao da zamislim Gorana Markovića kako snima ovakav film. I lako bih mogao da ga zamislim da je bolji i duhovitiji.

Mršić nudi artikulisan vizuelni izraz i glumci su prilično dobri. Nažalost priča je previše oslonjena na opšta mesta i likovi je vrcaju od svežine.

Šteta što je Mršić na nivou rediteljskog osmišljavanja napravio sve prave poteze a onda je pao na nivou scenarija i dramaturške egzekucije pravih ideja.

Ipak, recepcija KAUBOJA u Hrvatskoj je bila prilično dobra dakle to nije smetalo ni kritici ni publici.

* * / * * * *

[Albedo 0]

već imamo saradnju Slobodana Antonića sa Peščanikom, Meho se čudio, ali izgleda da će dočekati i Kripov savez sa Vesnom Pešić

ne pratim nešto tu priču, pogotov Tviter, ali Kaić mi nije jasan iz prostog razloga što čitavo to  ''izopačenje'' i ''patologija'' jesu sastavni dio svakog civilnog društva i svake kritike vlasti, nema on tu šta da se iščuđava

La diffidenza - nepovjerenje, sumnjičavost, sasvim uobičajena pozicija, hvatati se ''ličnih kompleksa'' mi je neshvatljivo

pogotovo u slučaju kad su najveću građansku inicijativu sa Slinom totalno iskulirali

[crippled_avenger]

Pogledao sam LOVE HUNTER: PRIČE IZ NJUJORŠKOG TAKSIJA braće Nemanje i Brane Bala koji se po mnogo čemu kvalifikuje da ga smatramo srpskim fiomom ali je po svojoj samoj suštini američki. Naime, LOVE HUNTER je priča o Milanu Muminu, frontmenu Love Huntersa koji u ovom igranom filmu igra fikcionalizovanu verziju sebe, i vrlo je bitno to što je to Milan Mumin - sa svim onim konotacijama koje to nosi - dakle tema je srpska, zatim znatan deo filma je igran na srpskom jeziju i konačno veći deo ekipe čine ljudi rodom odavde. Svi ti elementi bi sami po sebi trebalo da budu dovoljni da LOVE HUNTER čine srpskim filmom. Međutim, ovaj film je po svojoj suštini američki. Za početak odluka da u njegovom centru bude Mumin, i da se sve karte odigraju na njega ne mora biti tumačena kao američka per se (recimo, Želimir Žilnik je snimio dosta takvih filmova) ali je istinska fascinacija Muminom kao ličnošću i njegovim vrlo širokim izvođačkim darom, autentično američka. Kada tome dodamo Njujor kao lokaciju, njujorškog taksistu kao mitemu američkog filma i pristup realizaciji u tradiciji njujorškog andergraunda i nezavisnog filma uopšte, to čini LOVE HUNTER više amerićkim filmom.

Izuzev Žilnika i vrlo ubedljivog filma LICE REVOLUCIJE Vladimira Milovanovića, srpski niskobudžetni film se nije razvijao u pravcu istinski efektnog usvajanja postulata niskobudžetne estetike već se mahom svodio na besparički film. Ne smemo zaboraviti da su Amerikanci do savršenstva upravo dolveli visokobudžetni i niskobudžetni film, a da su vremenom zapustili ono između. Dočim, u Srbiji osim navedenih izuzetaka nismo imali reditelje koji su usvojili načine pretvaranja oskudice u estetski izraz.

U principu, nema naročite logike da Amerikanci odu dalje u razvoju niskobudžetnog filma od nas. I čini se da LOVE HUNTER, snimljen po postulatima nezavisnog filma, nehotice upravo objašnjava zašto je to tako. U jednoj sceni, Muminova verenica pita zašto se on ne vrati u Srbiju kada tu sve zna, lako bi mogao biti Ministar kulture a on joj odgovori da u Americi ima san da snimi američki album i slobodu. I upravo ta činjenica da Mumin u Njujorku uspeva da regrutuje ljude koji će pokušati da ispune njegov san a u Srbiji može da bude Ministar kulture ali da je veliko pitanje ima li koga rapoloženog za neko umetničko "rađanje mečke" i ima li ikoga ko išta još sanja, objašnjava zašto je u Americi moguć niskobudžetni film a u Srbiji nije. U Srbiji su snove i bavljenje umetnošću zamenili Ministri kulture a ako neko nešto i usni to sanja sam bez vizije da bi kroz ujedinjenje iza nečijeg talenta nešto moglo da se postigne.

Rečju, teško bi se u Srbiji okupili ljudi iza ideje da snime film sa i o Muminu jer većina misli da treba da se snima filma sa i o njima.

Otud je "njujorška logika" bila potrebna da se prepozna Mumin i jedini krupan nedostatak ovog filma je upravo to što gledaocu nije do kraja objašnjen njegov paradoks da je u Srbiji on rok zvezda ali samo kao taksista u Njujorku može da ispuni svoj san.

Fotografija je sirova i to je većimd elom adut filma. Mumin kao darovit i filmičan naturščik ima bolju interakciju sa američkim glumcima nego sa Jelenom Stupljanin, no taj problem uklapanja profesionalaca i naturščika je čest u našem filmu, narolito u poslednje vreme.

Usled same underground forme, iako scenario zapravo ima prilično jasnu strukturu, gledaocu može da se učini kako je ishodište filma neizvesno, ipak ako ponekad deluje da film ne zna kuda ide, nikada se ne čini da ne ide nikuda.

LOVE HUNTER- PRIČE IZ NJUJORŠKOG TAKSIJA nije film za svakoga kao što ni Muminova muzika nije bila. Ali, za mnogo više je ljudi nego što se čini.

Ovaj film je kao i Mumin, uspešan zato što je drugačiji i zato što istrajava iako sve liči na recept za neuspeh.

Nisam pogledao celokupnu ponudu ovogodišnjeg festovala u Vrnjačkoj Banji ali LOVE HUNTER je upravo onaj profil filma koji bi trebalo da dobija Specijalnu nagradu i mislim da je žiri doneo dobru odluku.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Stari se sasvim očekivano osvrće na Vučićev salto od prošlog petka...

http://starikadar.blogspot.com/2014/08/o-generalima-i-jabukama.html

[Джон Рейнольдс]

Свака част.

[Josephine]

A šta je alternativa?

[scallop]

Stari se sasvim očekivano osvrće na Vučićev salto od prošlog petka...

http://starikadar.blogspot.com/2014/08/o-generalima-i-jabukama.html

Jako dobro. 

[Albedo 0]

Jabuka razdora!

[crippled_avenger]

Pogledao sam WE ARE MARSHALL, jedan filmski incident koji dosta dobro pokazuje svu pogubnost kreativne krize savremenog Holivuda. Ovaj vrlo solidan sportski film iz 2006. godine režirao je McG a glavnu ulogu je igrao Matthew McConaughey. U tom trenutku, McG je bio reditelj na kog Warner stavlja sve svoje aduite a McConaughey je bio sve ono što nije sada, potrošeni seks simbol u padu, čovek u čije se glumačke sposobnosti sumnja... Za McGa, WE ARE MARSHALL je bio "ozbiljan" film dok ga Warner priprema za neki ambiciozan komercijalni zadatak. U to vreme on je recimo razmatran za Supermana. A McConaughey je bio in-house mezimac kog je jedino ozbiljna uloga mogla oporaviti. Moramo imati na umu da Warner voli da gradi kontinuiran odnos sa glumcima, primer su Clint Eastwood, Mel Gibson i George Clooney a prema McConaugheyu su imali određeni dug još od ranih dana kada im je doneo puno novca u adaptacijama Grishamovih romana. Na kraju, WE ARE MARSHALL je bio komercijalni promašaj, McG je za Warner snimio TERMINATOR SALVATION (kao prvi primer Nolanovih usmeravanja Warnerovih franšiza, preko brata Jonaha) i tu se nije "pokazao" i tada je dobio nogu u dupe - šutnut je toliko daleko da je jedan film kasnije završio kod Luca Bessona, snimajući film u Beogradu.

McConaugheyevu priču znamo.

Ja sam inače bio prilično zadovoljan TERMINATOR SALVATIONopm no Warner očigledno nije i ulogu McGa preuzima zack Snyder kome trpe štošta u zamenu za nolanizovani MAN OF STEEL koji na sve to i uspeva. Snyder sada snima affleckizovani DC film u kome umesto Nolanove ekipe imamo Affleckove ljude.

Kao što je dobro poznato, meni se MAN OF STEEL takođe izuzetno dopao ali Snyder nema svoj WE ARE MARSHALL ili 3 DAYS TO KILL kojim bi pokazao da je zapravo, kada je bez nadzora, dobar reditelj.

Međutim, u vremenu kada se snimaju filmovi od 200 miliona dolara koji ne samo da imaju zaplet B-filma već i njegovu efemernost, što je nedopustivo, sasvim je moguće da i reditelj isto tako potone.

WE ARE MARSHALL je film koji nije imao sreće. za početak, izašao je vrlo blizu prevratničkom FRIDAY NIGHT LIGHTSu a smatrali su ga krućim od INVINCIBLE. U njemu su se tada našli McG i McConaughey koje je kritika samo čekala na volej i spremala se da ih optuži za patetiku i scar-baiting. I WE ARE MARSHALL je doživeo polupune čaše koja je proglašena za polupraznu.

Iz današnje vizure, WE ARE MARSHALL deluje kao showcase najboljeg što američko glumište može da ponudi - tu su u ulogama najboljih drugova Anthony Mackie i Brian Geraghty koji će kasnije to ponoviti u THE HURT LOCKER (štaviše Geraghty ne isključuje budućnost da ih je WE ARE MARSHALL preporučio kao tandem), tu je January Jones iz MAD MEN, Ian McShane, iskusni David Strathairn, Kate Mara i konačno McConaughey. Većina ih se dakle pojavila u ovom filmu pre velikih HBO i AMC uspeha i pre oskara. Da je danas snimljen isti ovaj film sa istom ovom podelom bio bi potpuno drugačije posmatran nego tada.

Istinita priča o univerzitetu čija je američka ekipa američog fudbala nastradala u avionskoj nesreći i preduzmiljivom treneru luzeru koji je ponovo pokreće nudi sasvim dovoljno elemenata za staromodnu, velikodušnu sportsku dramu.

I McG to isporučuje.

na sve to u saradnji sa svojim direktorom fotografije Shaneom Hurlbutom nudi visoku estetizaciju sedamdesetih, glossy i glamuroznu rekonstrukciju epohe, relativno inventivno snimanje akcije na terenu - rečju, po prvi put u životu koristi tehnike koje je naučio snimajući gluposti za nešto što ima smisla, i pokazuje da ume da izgradi likove i ispriča priču.

Međutim, paradoksalno studio sve to vidi kao ustupak koji će malo osokoliti pred ulazak u Supermana. Budući nije imao sreće da WE ARE MARSHALL "upali" kao kasnija produkcija Warnera i Legendaryja - 42 o Jackie Robinsonu, a kako je američki fudbal retko plasiran u bioskope van SAD, McG je završio sa promašajem. Studio je verovatno projektovao neki rezultat u ravni REMEMBERING THE TITANS ali to nije postignuto.

Kada nije zadovoljio u onome radi čega je doveden, McG biva odbačen a niko ne računa ovaj pristojan i ozbiljan film koji je napravio.

Ne mislim da je to što McG ne snima filmove ovog profila veliki guibitak per se, ali mislim da je vrlo loše što studiji zapravo više nisu u stanju da cene dobro ispričanu priču, dobro izabrane glumce osim ako nije reč o Scorseseu i njemu sličnima, i da to tretiraju kao enskces umesto kao pravilo.

Da se nije oporavio sa produkciono jedva napabirčenim LONE SURVIVORom, Pete Berg bi završio slično kao McG posle neuspeha BATTLESHIPa. A u slučaju Berga to bi zaista bila i velika šteta.

Kao ljubitelj holivudskog visokobudžetnog filma zabrinut sam baš nad tim njegovim efemernim aspektima, Naime, ranije je ozbiljan novac ulagan u filmove sa ozbiljnim pretenzijama, ako ne u umetničkom pogledu a ono bar u domenu eksploatacije. Danas se ogroman novac ulaže u dela koja je čsto čak i nemoguće gledati kao samostalne filmove i čije eksploatacija traje u vrh glave mesec dana.

Ne treba da čudi što se toliki akcenat stavlja na obaranje rekorda gledanosti kada o filmovima ionako sve manje ima da se kaže jer su to mahom nastavci ili ekranizacije sadržaja iz drugih formi o kojima je odavno ionako sve rečeno.

Otud McGjev WE ARE MARSHALL deluje kao sve ređi primerak filma u koji su uložena ozbiljna sredstva i angažovani ljudi da glume a ne da isključivo privlače publiku, a da pritom nije imao nikakve šanse da iz njega proizađe nastavak. To se sve ne bi desilo da se Wartner nije udvarao McGu kako bi snimao ovo na šta se žalim.

* * * / * * * *

[дејан]

Stari se sasvim očekivano osvrće na Vučićev salto od prošlog petka...

http://starikadar.blogspot.com/2014/08/o-generalima-i-jabukama.html

[crippled_avenger]

Getty Images
British prime minister David Cameron
'Opposite Number' features a British nuclear scientist who gets captured in North Korea and is forced to help the country's nuclear program

North Korea has criticized a planned British TV drama show about its nuclear weapons program as a "slanderous farce" and charged the U.K. government with supporting it.

Channel 4 last month announced the project, dubbed Opposite Number, for which the U.K. broadcaster said it would look for a foreign co-production partner. The series is set to feature, among other characters, a British nuclear scientist who gets captured in North Korea and is forced to help the country's nuclear program.

British and U.S. agents in the country race against the clock amid a global nuclear crisis, according to a plot summary. The 10-part show, penned by British writer Matt Charman, promises to take audiences inside the "closed worlds of North Korea."

The Guardian reported Monday that North Korea's National Defense Commission, the country's top military body, called the planned show "nothing but a slanderous farce" that misrepresents the nations nuclear capability in a statement to the state news agency.

A spokesman for the commission argued that North Korea already has "unimaginably powerful nuclear weaponry" and does not need to rely on foreign technology help, according to the report.

The Guardian also cited the English version of the statement as saying that the show is being "orchestrated at the tacit connivance, patronage and instigation" of the British government.

To maintain diplomatic ties, the U.K. government should "punish those behind the projects," it added.

North Korea has staged three known nuclear tests, most recently in 2013. It has in the past threatened nuclear strikes against its foes, but The Guardian noted that foreign experts have often expressed doubts that the country was close to having working nuclear warheads.

Over the summer, North Korea also criticized Hollywood film The Interview, starring Seth Rogen and James Franco, about a plan to assassinate leader Kim Jong-un. The country warned of a "merciless response" unless the U.S. banned the movie.

[crippled_avenger]

Pogledao sam LIFE OF CRIME Daniela Schechtnera, ekranizaciju romana Elmorea Leonarda sa likovima koje je već predstavio Quentin Tarantino u JACKIE BROWNu, adaptaciji RUM PUNCHa. Ordell Robbie i Melanie, koje kod Tarantina igraju Samuel L. Jackson i Bridget Fonda ovde igraju Mos Def i Isla Fisher a roman THE SWITCH služi kao predložak.

Elmore Leonard je jedan od često ekranizovanih pisaca pa se samim tim može reći da se na Emloreu poznaju junaci. On se uspešno izrazio na filmu i kroz vesterne i kroz krimiće s tim što je LIFE OF CRIME iz tog krimi-segmenta. Ako treba izvojiti paradigmatične ekranizacije Leonardovih krimića svakako bih istakao OUT OF SIGHT kao daleko najbolji film među njima i GET SHORTY, a neki poput JACKIE BROWN i 52 PICK UP zaslužuju pažnju.

Soderbergh i Sonnenfeld su krajem devedesetih sa GET SHORTY i OUT OF SIGHT, oba iz pera Scotta Franka, redefinisali kako se ekranizuje Leonard, sa akcentom na humor i glumačke bravure i to će ostati svojevrsni standard na koji pokušava da se nadoveće i Schechtner u LIFE OF CRIME.

Nažalost, Schechtner niti ume da vodi priču niti ume da vodi likove, čak mu ne ide od ruke ni pokušaj retro dizajna jer je film smešten u 1978. Schechtner ne vlada osnovnim stvarima tako da ta nadgradnja koju pokušava deluje potpuno suvišno.

Glumačku ekipu čine zvezde velikog kalibra poput Jennifer Aniston, Tima Robbinsa i Isle Fisher. Nažalost, Will Forte i Mos Def nisu glumci koji im mogu parirati tako da tu dolazi do dodatnog disbalansa. Ipak, unutar opšteg kolapsa Schechtnerovog filma teško je reći da su i ove istinske zvezde uspele da išta postignu.

LIFE OF CRIME je naišao na reakciju kritike koja bila prepuna samilosti.

* 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Srbin Dimitrije uči londonsku omladinu časti, prijateljstvu i ubijanju...


http://www.imdb.com/title/tt2208568/

[Father Jape]

A igra ga Lars Mikkelsen.

[Albedo 0]

nažalost, pogrešni Mikelsen, al gledaće se

[ginger toxiqo 2 gafotas]

Montana 2014 HDRip XviD AC3-EVO

[Meho Krljic]

Potvrđeno je - Dwayne Johnson će igrati Black Adama u nekom od narednih Warnerovih superherojskih filmova rađenih po DC stripovima. Samo još ne znamo u kom. 

[crippled_avenger]

Pogledao sam petu sezonu SMALLVILLEa. U njoj se meta arc zakuvao a uvedeno je nekoliko bitnih DC likova, pre svih Aquaman i Cyborg, obojica u efektnim epizodama.

U prvoj epizodi pete sezone pete sezone "nebo se otvorilo" i stigli su čauši Generala Zoda a u završnoij se zatvorilo sa njegovim pristizanjem. U ovoj sezoni se dešava nekoliko bitnih formativnioh doagađaja - umire Pa Kent i Clark po prvi put stvarno ulazi u vezu sa Lanom i po prvi put svarno raskidaju a da nije reč o nekom zamešateljstvu i zabuni.

Ono što u ovoj sezoni ne funkcioniše baš najbolje jesu neke od freak-of-the-week epizoda. Naprosto, ima nekih koje su prosto tanke i uvode neke nepotrebne miteme koje ne leže osnovnom kriptonskom narativu. Međutim, isto tako neke freak-of-the-week epizode uspevaju i da naprave posao unutar meta arca i da uvedu neke bitne događaje i motive.

Iako kroz celu seriju ima raznih omaža i parafraza, u ovoj sezoni su do sada najeksplicitniji, i idu u rasponu od HAMLETa do FLATLINERSa.

Uvođenje bitnih DC junaka, odnosno njihova gostovanja su vrlo dobro urađena i sezona se ponovo okončava jakim cliffhangerom.

[crippled_avenger]

Pogledao sam FRANK Larry Abrahamsona, svojevrsni američki debi ovog irskog reditelja, premda je reč o angloameričkom indie filmu i teško mu je istinski izbrojati krvna zrnca. FRANK je jedan od najzanimljivijih naslova koji su mi pali šaka ove godine. Abrahamson snima rokenrol film, smešten u hipsterske indie vode o razbarušenom kolektivu psihotičnih muzičara i mladom netalentovanom oportunisti koji u njima prepoznaje mogućnost da postane internacionalna rok zvezda.

Domhnall Gleeson igra tog oportunistu i on je duša ovog filma, inače inspirisanog istinitim događajima koje je zabeležio Joe Ronson. Film definitivno nosi Gleeson premda je Michael Fassbender po maskom takođe stub filma a u medijima je on i glavna atrakcija.

kao i u priči filma tako i u njegovom samom izrazui, naslovni lik pod maskom počinje kao gimmick a onde se iza njega razotkriva nešto mnogo dublje, emotivnije i mračnije.

Otud je mladi klavijaturista/ bloger/ hroničar zapravo idealna kopča publike sa Srcem Tame o kome govori film. Naime, on nosi taman onu dozu predznanja, predrasuda, stavova koje publika može imati.

FRANK je višeslojan film i funkcioniše na više nivoa.

S jedne strane, to je dinamična komedija o razuzdanom rokenrol bendu, sa druge meditacija o kreativnosti a u samom jezgru je zapravo pitanje odnosa duševne bolesti i kreativnosti.

Pored Gleesona i Fass bendera podelu čini who's who američke indie scene - Maggie Gylenhaal i Scoot McNairy.

Sasvim je moguće da FRANK može biti manje zanimljiv onima koji ove teme ne smatraju relevantnim. Ali, čak i njima teško da neće funkcionisati kao solidno režirana, odlično glumljena, blago ekscentrična filmska priča.

* * * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Mo Ali se u SHANKu pokazao kao dugorazredni reditelj britanskog repertoarskog filma. Otud čudi da je u filmu MONTANA uspeo da skupi relativno pristojnu internacionalnu glumačku ekipu koju predvode Lars Mikkelsen, prespektivni Adam Deacon i Zlatko Burić. U odsusutvu Madsa, Lars i Burić su danski delegati koji predstzavljaju Refnov ciklus o jugo-mafiji. Burić praktično ponavlja svoj rad iz danskog i britanskog PUSHERa. Zanimljivo je kako su autentične balkanske face iz jedne osobene "franšize" postale internacionalni standard i "izvozni brend".

Lars Mikkelsen igra Dimitrija, bivšeg srpskog paravojnika koji doživljava katarzu 1995. godine u Bosni i odbija da vrši zločine čime izaziova svog komandanta Ratka da mu ubije ženu i sina. Sada je on osvetnik koji ubija narkodilere na londonskim ulicama ne bi li likvidirao Ratka i osvetio svoje bližnje.

Dimitrije u jednoj akciji oslobađa mladog delinkventa Montanu i počinje da ga poučava zanatu ubice i etici osvetnika, Tada nam Mo Ali pokazuje kako u stvari kada sistem više ne funkcioniše plemeniti divljak tj. Srbin, može biti u pravu i od koristi.

Lars Mikkelsen je korektan kao Srbin ali je generalno ovo ipak trećerazredni prikaz jugomafijaškog miljea.

Ono što je u praćenju hronologije prikazivanja Srba na filmu bitno jeste da su sada već ušli u dekadenciju tako da se javljaju ikao pozitivci i to upravo zahvaljujućui onim osobinama i događajima koji su ih do juče činile negativcima.

Mo Ali očigledno pokušava da se lakta sa Matthew Vaughnom i preduhitri njegov SECRET SERVICE, da asocira na LEON i PUSHERa i rekao bih da je izbor uzora zanimljiv i svež. Naročito jer je Mo Ali prethofno neuspešno kanalisao britanske serije.

Međutim, produkcija i opšti nivo filma su vrlo niski, tako da MONTANA prevashodno može da se posmatra kao dosledan exploitation i kao nešto što zanima Srbe. Van toga, ovo je minoran Brit Flick sa Scandi Noir šrafovima starijeg datuma.

Šteta što Mo Ali nije imao više talenta jer je sa Larsom Mikkelsenom, Burićem i Deaconom i tom okrenutošću Danskoj mogao postići više.

* * / * * * *

[crippled_avenger]

Konačno se razaznaje rukopis iza teksta pod pseudonimom zbog kog sam
napustio City

http://citymagazine.rs/clanak/lara-marinkovic-seks-sinhronicitet/

a sada

http://novosti.rs/vesti/kultura.71.html:508532-Dr-Aleksandar-Jankovic-Strast-kao-rutina


Sent from my iPhone using Tapatalk

[crippled_avenger]

Pogledao sam BEGIN AGAIN Johna Carneya. Uprkos simpatičnoj podeli i nizu zanimljivih detalja, ovaj film nije ispunio moja velika očekivanja. U njemu su scenario i muzika najslabije karike a ako imamo u vidu da je reč o indie mjuziklu, muzika je veći faux pas nego scenario jer u ovom žanru scenario čak i može sebi da dozvoli klišee i kruta rešenja. Carneyev scenario je međutim prepun klišea ali i nedoroečenosti što ne sme da ide jedno sa drugim, a naročito ne u mjuziklu koji bolje trpi kliše nego nedorečenost.

Kad je o muzici reč, ona je kompozitorski i aranžerski više nego korektna ali sam žanr nekog gnjecavog mejnstrima ne deluje kao nešto oko čega mogu da se okupe simpatije publike. Junakinja koja želi da bude Norah Jones, a da u tome nema ničega novog ili dugačijeg, barem u tematskom aspektu stihova, naprosto ne može da me ubedi da je autsajder i da mora da se dovija kako bi snimila album. A čak i da mora sve to što ona pokušava deluje toliko prežvakano da autori ne uspevaju da nas ubede kako bi bilo ko bio uskraćen da ta zamisao nije realizovana.

BEGIN AGAIN s druge strane predstavlja svojevrsnu nostalgičnu odu preduzetnicima u muzici, ljudima poput Ricka Rubina koji ponovo pokušavajauu da reinventuju muziku kao biznis, čak i sada kada je zamrla. To bi možda funkcionisalo u nekom muzičkom MONEYBALLu ali ne u ovakvom romantičarskom delu o Autoru, iza koga provejava žal za starokapitalističkim izdavačem-preduzetnikom.

Ne smatram pritom da je BEGIN AGAIN u pogledu odnosa prema muzici i muzičkom biznisu naročito toksičan, pre bih rekao da je tupav i staromodan.

U domenu međuljudskih odnosa u filmu sve vrvi od klišea, od kojih Carney pokušava da odstupi transformišući neke od njih na potpuno očekivan način. Međutim, Mark Ruffalo je pun energije, Keira Knightley ima "nešto" i na kraju oni uspevaju da sve to učine pitkim, čak i simpatičnim.

Međutim, sam Carney se svojim ranijim radovima postarao da indie mjuzikl ne bude deficitarna roba a sa pojavom filmova kao što je FRANK nedostaci BEGIN AGAINa postaju još očigledniji.

* * 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Supergirl could soon join Arrow and The Flash and a number of other DC heroes on the small screen.

Warner Bros. Television is teaming with Greg Berlanti and Ali Adler to adapt the popular DC Comics hero for a potential TV series, The Hollywood Reporter has confirmed.

Adler, who worked with Berlanti on ABC's superhero dramedy No Ordinary Family, will pen is expected to pen the script, with Berlanti on board to produce via his WBTV-based Berlanti Productions banner. DC's Geoff Johns is also expected to have a role in the Supergirl project, which is in the early stages of development and expected to be taken out to networks soon. Johns exec produces Arrow and The Flash.

Also unclear is if it will be an hour or half-hour as well as a potential title for the project, which is based on the DC Comics character created by Otto Binder and designed by artist Al Plastino in 1959. She first appeared in Action Comics as a female counterpart to Superman. Adler and Berlanti's take is expected to be a new interpretation of the character and her story. Sources tell THR that the project will not be called Supergirl.

The Supergirl entry comes as comic book adaptations are poised to have a major presence on the upcoming fall schedule. In addition to Berlanti's CW series Arrow, he has spinoff The Flash at the network. Both hail from WBTV and DC Entertainment, which also are behind Fox's Batman/Jim Gordon prequel Gotham, NBC's Hellblazer take Constantine and The CW's iZombie adaptation. On the Marvel side, ABC has Agents of SHIELD and Agent Carter.

For its part, WBTV and The CW also took two stabs at bringing DC's Wonder Woman to the small screen with a 2012 origin story coming a year after NBC passed on its David E. Kelley take on the iconic female hero.

Berlanti, meanwhile, already has one sale this development season. He's prepping Blindspot, a naked amnesiac drama for NBC, expanding his relationship with the network behind his adaptation of fall drama The Mysteries of Laura. Adler's credits include Glee and NBC's The New Normal.

[crippled_avenger]

Argentine filmmaker Andres Muschietti ("Mama") is set to direct the film adaptation of the acclaimed Playstation video game bestseller "Shadow of the Colossus" for Sony Pictures.

The original game follows a young man who thinks his lover has died. Desperate to bring her back, he heads into a forbidden land, and summons a demon who can wake the dead.

The price for bringing her back is to kill the 16 colossi that dominate this mystical place. The game received much acclaim for its story and design, and sold over 2.7 million copies worldwide.

Seth Lochhead ("Hanna") will pen the script while Kevin Misher and Barbara Muschietti will produce. Josh Trank ("Chronicle") was previously attached to direct.

[crippled_avenger]

Sienna Miller, Zoe Saldana and Elle Fanning have scored the lead female roles in Ben Affleck's upcoming film adaptation of the Dennis Lehane novel "Live By Night" at Pearl Street and Appian Way.

The Boston-set Prohibition-era story centers on Joe Coughlin, a man who rebels against his cop father and becomes a career criminal. He soon rises up the mob's ranks as the action moves to Florida and then Cuba. The story also includes rumrunners, femme fatales, betrayals and plenty of sin.

Miller will play the girlfriend of Joe's mobster boss. Saldana is a woman he meets when he becomes involved in organized crime in Tampa. Fanning plays a sheriff's daughter and aspiring actress who gets into trouble.

Affleck had originally planned to direct it a while back but put aside those plans to play Bruce Wayne in the upcoming "Batman v Superman: Dawn of Justice". He's expected to direct the film immediately after wrapping that role.

Affleck, Jennifer Killoran Davisson and Leonardo DiCaprio will produce.

[crippled_avenger]

Takashi Shimizu nikada nije bio reditelj od koga sam mnogo dobio, pa samim tim ne mogu da kažem da sam išta očekivao od njegovog filma 7500. Međutim, kada se taj film konačno pogleda, jasno je zašto nije bio pušten dve godine ni na jednom formatu. Spoj američke podele i Shimizuovog žanrovskog know howa ovog puta nije stavljen u službu Japanese ghost filma već u bnešto što ponajviše liči na niskobudžetne high concept produkcije kompanije Blumhouse. Međutim, kao što ni filmovi koje lično producira Jason Blum često nisu za bioskop tako ni ovaj nije ni za šta.

7500 traje sedamdesetak minuta i za to vreme se praktično ne desi ništa, odnosno postave se likovi i odnosi, nagovesti se misterija i onda se nakalemi razrešenje i to je to. Ne znam da li je scenario imao drugačije ambicije, da li je ovakav ishod na bilo koji način iznuđen, ali 7500 deluje krajnje hendikpeirano i simpatični glumci poput Jerry Ferrare, Ryana Kwantena i Amy Smart naprosto ne mogu da ga spasu.

Šteta. Shimizu je okupio zanimljivu B-podelu, ambijent aviona u letu je po definiciji zanimljiv ali rezultat nažalost nije čak ni na nivou prosečnog promašaja. 7500 je misteriozan promašaj čiji dometi su slabi ali ni ciljevi nisu do kraja jasni.

* 1/2 / * * * *

[crippled_avenger]

Stari razmatra zašto u Americi ima a kod nas nema nezavisnog filma.

http://starikadar.blogspot.com/2014/09/snovi-iz-njujorskog-taksija.html

[crippled_avenger]

 7. september 2014 ob 13:38,
zadnji poseg: 7. september 2014 ob 13:51
Ljubljana - MMC RTV SLO

V 53. letu je umrl Brane Bitenc, pevec prelomnega slovenskega benda Otroci socializma ter ploden filmski ustvarjalec.

Glasbenik, pisec pesmi in režiser Brane Bitenc se je leta 1962 rodil v Ljubljani. Pesmi je objavljal v slovenskem revijalnem tisku, leta 1986 pa je izšla tudi zbirka z naslovom Kri. Na AGRFT-ju je študiral filmsko in televizijsko režijo. Za film Lojze se je zbudil tako kot ponavadi (1995) je prejel bronasto nagrado Metoda Badjure. Napisal je več scenarijev in režiral številne dokumentarne filme (Jabolko v snegu: portret Dušana Pirjevca, The Stroj ...). Leta 1993 je bil tudi asistent režije pri nastajanju klasike Ko zaprem oči Francija Slaka.

Morda najodmevnejši je bil dokumentarec Otroci socializma - zamenite mi glavo, ki ga je leta 2012 posnel o "slovenskih Joy Divison", katerih član je bil tudi sam. Zgodbo skupine je razkril skozi preplet intervjujev s člani skupine, nadgrajenih z uvidom nekaj pomembnejših mislecev sedanjega časa, kot sta Gregor Tomc in Esad Babačić. Film je bil sprejet v tekmovalni program festivalov v Portorožu, Skopju in Novem Sadu.

"Žareč oblak plina"
Igor Vidmar je skupino Otroci socializma označil za "prve zgoščene, vroče, žareče oblake plina, ki so se razširili po big bangu oz. velikem poku Pankrtov leta 1977". Po njegovih besedah je šlo za eno najpomembnejših in najpristnejših avtorskih skupin, saj so se prvi poskušali iztrgati kitarskemu vzorcu rokenrola, poleg tega pa so bile po njegovih besedah pesmi Braneta Bitenca prava poezija - lucidne, zelo stvarne, hkrati pa tudi zelo emocionalne in eksistencialne.

https://www.youtube.com/watch?v=SjC3GwgtvEU

[crippled_avenger]

ORONTO — The leader of the free world is in the hands of a Finnish 13 year-old in Big Game, Jalmari Helander's actioner ranging through the wooded mountains of Northern Finland. If the notion of Samuel L. Jackson playing a U.S. president strikes you as a stretch, your Spidey-sense is working: Despite some fairly impressive production values, this is Cormanesque pulp through and through, with a high-caliber cast — can that really be Jim Broadbent as America's most senior CIA analyst? — barely pretending their roles are for real. Often hilarious and even a tiny bit moving, the romp will clean up on VOD but deserves some theatrical play before that happens.

Helander directed 2010's Rare Exports, a well-loved satire about a Santa Claus American kids would never recognize. He's again in the remotes of Finland here, starting off on the day a boy is to become a man: Oskari (Onni Tommila), son of an accomplished hunter, is ceremonially sent off into the woods alone to kill his first beast. He can barely pull back the string on his bow, but within 24 hours he's expected to prove himself by bringing back a trophy head. But as the nervously determined boy is just settling into his camp for the night, the fiery wreckage of Air Force One tears through the trees.

It seems that either someone tampered with the Air Force One's security measures, allowing it to be shot down by a terrorist's surface-to-air missile, or there were snakes in that plane's circuitry. In either case, only the President survived, having been dropped from the plane in an escape pod at the last moment. The terrorists know he's alive, and that's the plan: Their leader, wearing jodhpurs and an SS-style double-breasted leather jacket, wants to shoot him up close so he can have his kill stuffed and mounted.

Back in D.C., the situation room looks like something a rural Finnish 13 year-old might imagine. Four very important government people whose roles are vague (one, played by Victor Garber, is addressed as "Vice President" — and I don't mean "Mister Vice President") lead a few subordinates in their attempt to locate the wreckage. Broadbent chomps a sandwich as he effortlessly assesses things. Felicity Huffman, looking at a wall of TV screens and bossing around underlings at keyboards, doesn't seem nearly as concerned with the day's outcome, or nearly as competent, as she did during the average control-room crisis on Sports Night.

But this outrageous fakeness is part of the fun, and is more than echoed back in the mountains, where the laws of physics are treated with about as much seriousness. After Oskari finds the escape pod and is made to understand the preciousness of its cargo (Jackson: "I'm the President? Of the United States?!"), the boy, who asks to be called "Ranger," promises to keep him safe. Jackson looks like he can hardly believe the movie he's in, but he goes where he's told. Sadly, Oskari is emasculated in his first opportunity to prove he's a warrior, leading to a fireside pep talk in which Jackson tells a long story that surely had him yearning for a Tarantino screenplay. The boy does better in his second make-or-break challenge.

Tommila steals the film, and not in a cute-little-tyke way. It's more that this is so clearly his world, and these characters out of a fourth-rate White House Down ripoff can't help but seem trivial in comparison. The young actor understands the humor here, but is fierce nonetheless; we care less about whether the President dies than whether Oskari will be seen by his father as the action hero he is.



Production company: Egoli Tossell Film

Cast: Samuel L. Jackson, Onni Tommila, Ray Stevenson, Mehmet Kurtulus, Victor Garber, Ted Levine, Felicity Huffman, Jim Broadbent

Director-Screenwriter: Jalmari Helander

Producers: Petri Jokiranta, Will Clarke, Andy Mayson, Jens Meurer

Director of photography: Mika Orasmaa

Production designer: Christian Eisele

Editor: Iikka Hesse

Music: Juri Seppa, Miska Seppa

[Джон Рейнольдс]

Neko ko se zove Dimitrije ima vrlo male šanse da u životu sretne puno imenjaka. Još su manje šanse da na filmu sretne junaka koji se tako zove, premda poneki i vrlo redak Dimitrije na filmu donosi uspeh, recimo kao Dimitrije Pantić iz ,,Tesne kože".

Читајући ово очекивао сам коју опаску на Малог Димитрија из "Оптимиста", али је изостао, вероватно јер тај Димитрије није донео успех филму. 

[crippled_avenger]

Mali Dimitrije iz OPTIMISTA je mračna prošlost, ta afera je imala svoj epilog tako da nema potrebe da se sada vraćama tim marginalnim stvarima...

[crippled_avenger]

FALCON RISING Ernije Barbarasha trebao je da bude početak DTV akcione franšize za Michael Jai Whitea. Nažalost, čak i ako iz ovoga nastane DTV franšiza jer ipak zakonitosti tog tržišta su drugačije od bioskopskog, to svakako neće biti zbog Barbarashevog prvog filma. Naime, FALCON RISING je DTV film sa Michael Jai Whioteom koji je uspeo da napravi sve moguće greške i pokaže da autori ne razumeju kako se u tom miljeu postiže kvalitet.

Za početak, film je preopterećen zapletom koji je naravno besmislen i prepun klišea ali je tako postavljen da junak naprosto mora da prođe kroz niz situacija koje bi teško delovale dobro i da su snimane u boljim uslovima.

Zatim, sporedni likovi povremeno preuzimaju noseću ulogu od Michaela Jai Whitea i odvlače našu pažnju od njega kao jedinog elementa ovog filma koji nešto vredi.

Film dosta nevešto pokušava da pomiri simplifikovano DTV estetiku sa !aromom" snimanja na lokaciji a rezultat je nekonzistentno, rasplinuto kadriranje, neprijatan kolorit i sve u svemu neuspešno koketiranje sa estetikom siromaštva.

Borbe su korektne. Ipak, ukupno uzev FALCON RISING je u najbolju ruku osrednji DTV, bez iskoraka kakve su nudili neki raniji radovi. Paradoksalno, Michael Jai White je jedan od najtalentovanijih glumaca u DTV miljeu i sotuje na televiziji i u bioskopskom filmu a još u DTVu nije pronašao svoju formulu uspeha.

* * / * * * *

[Meho Krljic]

Ja sam se nadao da će njega Black Dynamite izbaciti u orbitu iz koje bi se videli i drugi horizonti do DTV proseka, jer je taj film imao štofa, ali izgleda da ima nečeg i u lepoti pa Jamie Foxx (i slični) dobijaju uloge kod Tarantina i u Spajdermenima 

[Meho Krljic]

Majl Bej i Mark Volberg napustili Transformers franšizu, veli žuta štampa. Ali se šuška da se vraćaju Megan Foks i Shaja Labuf. Mada su ovo tužne vesti za Transformerse, ipak se ne može od Beja očekivati da posle četiri remek-dela snimi još jedno sa istim premisama, pa je razumljivo da je otuišao. Uostalom, Pain & Gain je pokazao da u njemu ima još štofa za "prave" filmove a slutim i da će TMNT2 režirati lično tako da... Neće umreti od gladi, to je jasno.

[crippled_avenger]

Michael Jai White je imao sjajnu startnu poziciju ali mi se čini da se praktično ni u jednoj ligi nije dobro snašao...

[Meho Krljic]

U susret premijeri Flash TV serije, io9 promišlja koje elemente stripa serija mora da izbegne:

​8 Things From The Flash Comics The TV Show Desperately Needs To Avoid

[crippled_avenger]

Pogledao sam L'ESQUIVE Abdellatifa Kechichea, vrlo zanimljivu i slojevitu melodramu o emigrantskoj omladini u pariskim predgrađima. U ovom filmu Kechiche je daleko više okrenut naturalizmu i workshop-glumi naturščika nego u svom kanskom pobedniku BLUE IS THE WARMEST COLOR koji smatram svojevrsnim povratkom konvencionalne melodrame u tokove najuglednijih festivala. L' ESQUIVE je potpuno drugačiji, sniman je sa više kamera, iz ruke. sa vrlo energičnom montažom kojom Kechiche dodaje neposrednost, sirovost i upravlja gledaočevu pažnju.

Film je višeslojan upravo zbog toga što Kechiche istovremeno snima spontanu glumačku igru naturščika na zatečenim lokacijama i savršeno kontroliše sugestivnost njihovih odnosa i slika koje ih predočavaju. Iako po običaju, Kechiche nije nežan u pogledu trajanja filma - priči kojoj bi većina reditelja dala devedeset minuta, on daje puna dva sata - međutim u L'ESQUIVE je vrlo dinamičan i vibrantan.

U pogledu scenarističke supstance pošto je u slučaju ovakvih filmova teško govoriti o konvencionalno postavljenom dramskom predlošku, Kechiche postiže redak podvig - naime, priča o magrebljanskim tinejdžerima u Francuskoj koji se zbližavaju spremajući školsku predstavu po Marivauxu deluje kao stopostotna politički korektna bljuvotina ali kod Kechichea rezultira nečim potpuno obrnutim - naime, L'ESQUIVE je studija teatralnosti i kodifikacije u savremenosti omladine iz magrebljanske dijaspore koja po mnogo čemu prevazilazi Marivauxove klasicističke postavke.

U doba kada su filmovi sa naturščicima tzv. "talas snimanja naroda" postali standard, Kechiche je preteča koja pokazuje kako je u takvoj formi moguće proizvesti visoko sofisticiran sadržaj.

Tokom gledanja filma prvo sam pomislio da gubim razum a potom da se sa ulice čuje pesma Nedeljka Bilkića "Odmori se majko" u sceni školske proslave.

Međutim, ne, Kechiche je zapravo iskoristio Bilkića na soundtracku pre nego što će KLIP i VARVARI uvesti folk na velika vrata kao vid dočaravanja stvarnosti.

* * * * / * * * *

[Meho Krljic]

Mislim da sam nam našao sigurna zaposlenja koje će ne samo spojiti lepo i korisno nego ćemo biti i selebritiji. Jedino što treba da uradimo je da se preselimo u Japan. Jer tamo, na deset hiljada porno glumica postoji samo oko sedamdeset muških glumaca. Do the math!!!!!!!

Japanese Porn Needs More Male Porn Stars. Apparently.

Shimiken has been dubbed Japan's "King of Adult Video Actors." To date, he's appeared in over 7,000 adult movies during his sixteen-year career. Sounds like he's overworked! Know why? There aren't enough male performers in Japan, he says.
Note: This article contains content some readers might find objectionable.
"There are only 70 or so male adult video actors," Shimiken recently tweeted. "That's less than the number of Bengal tigers." Among those, the number of regularly working performers is much, much less. "Plus," the actor continues, "there are ten thousand adult video actresses, and with four thousand releases every month, the number of male actors simply isn't enough."
That number seems pretty damn high, and I'm not entirely convinced it's entirely accurate; however, in 2012, Livedoor News reported that each year apparently 6,000 porn actresses debut in Japan. But still, those figures shouldn't be taken at face value, as they could be misleading, possibly covering a wide variety of content. However, it seems like in Japan—as probably anywhere pornography is made—there is a dearth of male stars and a lot of porn, with perfomers appearing in numerous releases. That's why, via Twitter, Shimiken encouraged men to enter the profession.
Shimiken's tweet has been retweeted nearly three thousand times, and on 2ch, Japan's largest webforum, net users chimed in. However, the vast majority of commenters seem reluctant about helping to fill that hole in Japanese pornography. Below, you can see some, certainly not all, comments regarding this topic.

  "The salary is probably just your commuting expense to the shoot."
"Instead of muscular actors like Shimiken, I like flabby old dudes."
"Man, this line of work seems like it would totally hurt your weenie."
"That's amazing that they can perform surrounded by a camera crew."
"In the adult video world, the actresses are the queens, and the male performers are simply underlings."
"I think this might be harder on the male actors. Gotta respect them for that."
"I couldn't do this if my co-star had bad breath."
"This Shimiken guy seems alright."

Last fall, The Daily Beast ran an interesting article on how the porn industry in the West works and how it pays. Hint: Not so great. In that regard, Japan seems to be no different.