ZNAK SAGITE — više od fantastike — edicija, časopis, knjižara...

R2B Return 2 Base 2012 PROPER DVDRip XviD-CoWRY



http://www.imdb.com/title/tt2253742/

Pogledao sam GOLGO 13 Shunye Satoa, japanski akcioni triler iz 1973. godine, nastao po stripu Takao Saita. Ovog junaka je kasnije igrao Sonny Chiba a napravljene su i animirane serije. GOLGO 13 je nastao po Saitovom scenariju i sniman je u Šahovom, pred-homeinijevskom Iranu što filmu daje jednu zanimljivu egzotičnu dimenziju a naročito je zanimljivo to što su persijski junaci nahovani na japanski. Sato je stari majstor japanskog repertoarskog filma koji se nije mnogo nametnuo kao reditelj van lokala ali mu je Toei prepuštao neke od najskupljih japanskih projekata i u ovom filmu se oseća zašto je dobijao takvo poverenje. Sato donosi nekoliko maestralnih sekvenci, a još je važnije to da se Takakura Ken nameće kao jedan validan akcioni heroj, čiji underplay ponekad dostiže granice paroksizma ali ima svoje mesto.

Nažalost, na nivou celine i zapleta GOLGO 13 nije naročito zanimljiv i Sato uspeva da ga oživi na nivou pojedinačnih situacija uprkos tome što nema snažnijeg pripovedačkog zamajca. Persijska podela je mnogo manje zanimljiva od Takakura Kena tako da ovde imamo slučaj specifičnog ugođaja kolonijalne kinematografije u kojoj kolonizovani preuzimaju ulogu kolonizatora. Takakura Ken je bio velika japanska zvezda ali je u američkim filmovima bio sidekick američkim zvezdama. Ovde on ima taj tip inferiornih sidekickova.

Skor je dosta po uzoru na špageti vesterne i čini mi se da su iranske pustinjske lokacije i uopšte priroda koja vuče na vestern inspirisali to rešenje koje se nije pokazalo kao baš najbolji put. GOLGO 13 pretenduje na kalibar koji ne uspeva da dostigne ali čini mi se da je bilo prostora da se ovaj lik barem još jednom načne sa Takakura Kenom.

* * 1/2 / * * * *

Ovaj RETURN 2 BASE ima problem što mu ne rade titlovi za drugi disk. Ili ja naprosto nisam imao sreće...

[Korean] Doomsday Book 2012 BRRip HC-ENG XviD-ViP3R



http://www.imdb.com/title/tt2297164/

Pogledao sam AL-TOO-BI: RITEON TOO BEISEU Dong Won-Kima, na zapadu poznat kao R2B: RETURN 2 BASE. Reč je južnokorejskom rip-offu TOP GUNa, koji praktično u potpunosti preuzima sve ono što je bila priča Scottovog filma i realzuje bez onog dara i veštine. R2B nije neprijatan za gledanje uprkos brojnim problemima, od onih objektivnih kao što su mlaka, i već viđena priča iz identičnog filma koji je pritom klasik i sam po sebi je dosta citiran do onih subjektivnih a vezani su za to da su belcima Azijati jako teški za razlikovanje, naročito u filmovima koji se dešavajku u vojsci i po definiciji govore o ljudima koji izgledaju i ponašaju se slično.

Dong Won-Kimova režija je glossy, glavnu ulogu igra Rain koji je snimio ovaj film pred odlazak na odsluženje vojne obaveze i verujem da je upravo ovo snimanje bilo deo tog zadatka. Slično Izraelu i u Južnoj Koreji služenje vojske traje nešto duže. R2B je propagandni gung ho film koji promoviše južnokorejsko vazduhoplovstvo i teško je poverovati da Rain i vojska nisu našli zajednički interes u ovom projektu.

U filmu Južnokorejanci ratuju sa severnokorejskim pučistima koji žele da obustave mirovne pregovore o ujedinjenju i započnu novi rat. Ponovo dakle imamo u film u kome nisu negativci "obični građani" Severne Koreje, niti državni vrh, već odmetnuti deo državne nomenklature. U tom pogledu R2B ne predstavlja Severnjake kao negativce već više kao svojevrsne žrtve manipulacije.

Rekonstrukcija severnokorejske vojske se retko viđa na filmu. U ovom je prilično neautentična. U filmu se leti Migovima i Kamov helikopterom, ali šare na njima su više proistekle iz produkcionog dizajna nego iz šare koje nose pravi severnjački Migovi koji su inače ofarbani u boje kakve bi stavio neko ko se kladio u prefarbavanje aviona i izgubio. U ovom filmu, vrlo su estetitovani, sa teget tonovima oznaka i deluje kao fetišizovan protivnik.

Nekog naročito razvijenog konflikta nema ni na jednom nivou. Pa tako i kod Severnjaka samo naziremo par likova i to su sve dosta šturo postavljeni negativci smešteni u visokoestetizovane ambijente.

Kako film ne bi otišao u preveliki neukus, iako u njemu već jeste, uvodi se sekundarni protivnik, vazduhoplovstvo SAD koje želi da samo obavi akciju umesto Južnjaka. Ipak, na kraju naravno Južnjaci uspevaju da očuvaju svoj integritet i rešavaju svoj posao sami.

R2B donosi dosta akcije u vazduhu koja je previše oslonjena na CGI tako da avioni mogu sve da rade, što kvari utisak inače solidno realizovanih vazdušnih scena. Taj CGI momenat u ovom filmu dosta pomaže, naročito jer mislim da su Migovi pretrpeli dosta intervencija animatora, ali ideje koje se tom tehniko realizuju su mahom neuverljive.

Ipak, činjenica da veliku ulogu igraju retko snamni borberni avioni F-15 i Mig-29 čini ovo zanimljivim filmom za ljubitelje avijacije.

* * / * * * *

Jel se pojavio GRAND HEIST na nekom ripu razumne veličine?

[Korean] The Grand Heist 2012 BRRip HC-ENG XviD-ViP3R




http://www.imdb.com/title/tt2448584/

Pogledao sam zanimljiv južnokorejski film katastrofe YEON-GA-SI Jeong Woo-Parka koji je snimio nekoliko filmova pre ovoga, ali se nisam susretao sa tim naslovima. U svakom slučaju, Jeong Woo-Park ni ne režira kao debitant i YEON-GA-SI je zanimljivo postavljena i realizovana priča o zarazi mutiranim parazitom koja dobije ogromne razmere i ima fatalan ishod ukoliko se brzo ne pronađe lek. Osnovni problem filma je u čudnom spoju A-produkcionih ambicija i B-senzibiliteta priče. Naime, Jeong Woo-Park relativno dobro postavlja epidemiju nacionalnih razmera u odnosu na borbu glavnog junaka i tenziju koja iz nje proističe. Međutim, ceo zaplet sa tim junakom iako počinje dobro kasnije dobija senzibilitet dosta naivnog B-filma, smenjuju se vrlo složene i neuverljivo dosadne situacije, zavera koja je istovremeno ingeniozna i ekstremno naivna, i usled tih nekonzistentnosti YEON-GA-SI kasnije ima ozbiljne probleme kako da održi svoj tonus.

Ipak, to ne umanjuje relativno prijatne iskustvo gledanja ovog filma koji uprkos raznim nekonzistentnostima i tankom razrešenju, ima u sebi nešto jednostavnosti dobrog američkog repertoarskog filma, kao i zanatske solidnosti i originalnosti korejske kinematografije.

* * 1/2 / * * * *

"zanimljiv južnokorejski film katastrofe YEON-GA-SI"

= izrazito slab film, skoro nevredan pažnje.
**

Pogledao sam HOWLING, policijski triler koji je režirao Yu Ha sa čijim radovima do sada nisam imao većih iskustava ali spada među iskusnije reditelje. HOWLING je zanimljiv film na liniji američkih krimića kao što su WHITE DOG i THEY ONLY KILL THEIR MASTERS u kojima se životinje koriste kao dresirane ubice.

U ovom filmu, imamo priču o iskusnom detektivu kog igra Kang-ho Song koji donosi svoju već standardnu personu u lik več potrošenog i frustriranog detektiva koji mora da radi sa mladom inspektorkom na seriji misterioznih ubistava. U seksističkim okolnostima odeljenja za ubistva u kome se on već oseća izostavljeno i preskočeno jer nije napredovao u skladu sa svojim ambicijama, novi partner samo podiže tenziju.

Yu Ha ima dobro postavljenu priču koja ne donosi puno iznenađenja ali donosi dosta pošten odnos prema već uspostavljenim konvencijama police procedurala i nudi sasvim dovoljne svežine da nađe svoje mesto u globalnoj ponudi ove vrste filmova. Problem je samo u režiji koju Yu Ha u mnogim aspektima bazora na poentiranju i infodumpovanju već očigldnih stvari po čemu HOWLING često zaliči na televiziju i čini se ostaje lokalan bez perspektive za crossover na zapadnim tržištima što je šteta jer ovo je film koji možda ne spada u sam krem južnokorejskog repertoarskog filma ali je u samom materijalu zarobio jedno mnogo bolje ostvarenje koje je Yu Ha nije uspeo da plasira.

Čini mi se da HOWLING ima jako velike perspektive za rimejk.

* * 1/2 / * * * *

Pogledao sam WOOCHI Dong Hoon-Choija, juznokorejskog specijaliste za repertoarske spektakle razlicitog profila, ali mahom lokalnog dometa. WOOCHI je film koji je u nekoliko navrata nadomak da zavredi crossover van Juzne Koreje, ali upravo greske samog Dong Hoona ga vracaju u lokalne okvire. Ovaj svojevrsni rip-off francuskog spektakla LES VISITEURS smesten je u milje taoistickih bogova, goblina i carobnjaka koji intrigu iz proslosti prenose u sadasnjost, u svet u kome se tesko snalaze jer su vekovima bili zatoceni.

WOOCHI je u nekoliko navrata i u velikom broju resenje prilicno svez, ako imamo u vidu da se oslanja na vec dosta trosenu premisu, medjutim Dong Hoon-Choi u prelomnim momentima pokazuje nesigurnost. Ona se iskazuje ne samo kroz neka zbunjujuca rediteljska resenja na nivou montaze i vodjenja price vec i na planu uticaja koje Dong Hoon uvodi u svoj film. Jedna od zanimljivih karakteristika juznokorejskog repertoarskog filma je to sto reditelji mahom rade u nekoliko zanrova i mali broj se profilise za samo jedan zanr. Moguce je da takva situacija navodi reditelje da se trude i skupe sve sto znaju i misle da treba da pokazu na jdnom mestu. WOOCHI je bez sumnje bio prilicno ambiciozan film ali Dong Hoon ga je odveo predaleko u svom showcaseu.

To je steta, jer u fazama kada je fokusiran, Dong Hoon nudi jedan prilicno dobar film, ali sa trajanjem od 135 minuta i dosta lutanja, WOOCHI nije uspeo da u dovoljnoj meri zavredi paznju van lokalnih okvira i ostavi neki znacajniji trag.

* * 1/2 / * * * *

Stoker
By Guy Lodge
A Fox Searchlight release and presentation of a Scott Free production, in association with Indian Paintbrush, Dayday Films, Ingenious Media. Produced by Ridley Scott, Tony Scott, Michael Costigan. Executive producers, Steven Rayles, Mark Roybal. Co-producers, Wentworth Miller, Bergen Swanson, Wonjo Jeong, Michael Ellenberg. Directed by Park Chan-wook. Screenplay, Wentworth Miller.
India Stoker - Mia Wasikowska
Charles Stoker - Matthew Goode
Evelyn Stoker - Nicole Kidman
Gwendolyn Stoker - Jacki Weaver
Richard Stoker - Dermot Mulroney
Whip - Alden Ehrenreich
Mrs. McGarrick - Phyllis Somerville
Sheriff - Ralph Brown
Mr. Feldman - Harmony Korine
Pitts - Lucas Till
When South Korean genre iconoclast Park Chan-wook decided to bring his peculiar gifts to a Stateside production, anything could have happened - and anything pretty much does in "Stoker," a splendidly demented gumbo of Hitchcock thriller, American Gothic fairy tale and a contemporary kink all Park's own. Led by a brilliant Mia Wasikowska as an introverted teenager whose personal and sexual awakening arrives with the unraveling of a macabre family mystery, this exquisitely designed and scored pic will bewilder as many viewers as it bewitches, making ancillary immortality a safer bet than "Black Swan"-style crossover biz for Fox Searchlight's marvelously mad March hare.

Earmarking future cult items is a fool's errand, but Park's film nonetheless stands to be treasured not just by his existing band of devotees, who should recognize enough of the "Oldboy" and "Thirst" director's loopy eroticism and singular mise-en-scene amid the studio gloss, but by epicurean horror buffs, camp aficionados and even a small, hip sect of post-"Twilight" youths.

Not all those auds will follow the stream of wink-wink storytelling references in the brazenly nasty script by Wentworth Miller, the British-born actor best known for his work in TV's "Prison Break," here making his feature writing debut. None is more blatant than the naming of Matthew Goode's antagonist figure. When morbid-minded honor student India (Wasikowska) loses her beloved father, Richard (Dermot Mulroney), in an apparent freak car accident, the ink is barely dry on the death certificate when her globe-trotting uncle Charles (Goode, his unhurried charm and preppy handsomeness put to their best use since 2005's "Match Point"), whom she's never met before, arrives to stay.

Before you can say "Shadow of a Doubt," this urbanely handsome "Uncle Charlie" is arousing India's suspicions (and, it's implied, other things besides) as he swiftly cements himself in the household by seducing her brittle, emotionally susceptible mother, Evelyn (Kidman). Shortly afterward, their housekeeper disappears without notice; ditto India's meddlesome aunt (a brief but tangy turn from Jacki Weaver), who appears to know troubling truths about the intruder, dismissed out of hand by Evelyn.

The is-he-or-isn't-he question is answered sooner than Hitch might have done it, as India's darkest instincts about Charles are confirmed by the end of the first half - though, unsurprisingly in this particular story world, this knowledge actually causes her to warm to him a little. (And only a little: when he mentions he desire to be friends, her typically pithy reply is, "We don't need to be friends, we're family.")

But there's still plenty of mileage in Miller's warped family melodrama, as the respective and inevitably linked uncertainties about Richard's death and Charlie's long absence are kept aloft, while Charlie's gradual playing of India and Evelyn against each other adds queasy sexual tension to an already chilly mother-daughter relationship. Auds will either go with this festering hotbed of secrets, lies and severed heads, or tune out early, and even the faithful may debate whether or not Park, who otherwise oversees proceedings with amused precision, overplays his hand in the bizarre, bloody finale.

Material this wild demands actors fully committed to the cause, and Park has found them, particularly in his two female leads. Kidman, here extending her commendable record of counterintuitive auteur collaboration, has such form in the area of passive-aggressive ice queens that her work here shouldn't surprise, but the performance gets more bravely unhinged as it goes along, culminating in a spectacular Mommie Dearest tirade against her daughter that seems ripe for future impressions. Still, it's Wasikowska's film, and she shoulders it with witty aplomb: equal parts Alice in Wonderland and Wednesday Addams, her India is in constant, silent argument with the world around her.

All the actors are given an invaluable assist from Kurt Swanson and Bart Mueller's crisply tailored costumes, which period-indeterminate even as the film is set in the present day. This kind of chic otherness is also at play in Therese De Prez's superb production design: the Stoker family house, all angular architectural fittings and inventively distorted scale, is a creation worthy of prime Tim Burton.

Park's regular d.p. Chung-hoon Chung appears to be channeling photographer Gregory Crewdson's eerily high-key Americana in his lighting schemes, while Clint Mansell's characteristically rich, modernist score is embellished with haunting piano duets composed specifically for the film by Philip Glass. The repeated use of the Lee Hazlewood/Nancy Sinatra number "Summer Wine," meanwhile, is typical of the director's cockeyed take on American culture. Long may he continue to explore.
Camera (color, widescreen), Chung-hoon Chung; editor, Nicolas De Toth; music, Clint Mansell; production designer, Therese De Prez; art director, Wing Lee; set decorator, Leslie Morales; costume designers, Kurt Swanson, Bart Mueller; sound (Dolby, SDDS), Glen Trew; re-recording mixers, Chuck Michael, Jim Bolt; visual effects supervisor, Lee-Jeon Hyoung; visual effects, 4th Creative Party, Reliance Mediaworks; stunt coordinator, Ian Quinn; assistant director, Thomas Fatone; casting, Donna Isaacson. Reviewed at Sundance Film Festival (Premieres), Jan. 20, 2013. MPAA Rating: R. Running time: 98 MIN.

Stoker: Sundance Review
2:23 AM PST 1/21/2013 by John DeFore
The Bottom Line

Park offers one of the most artful chillers in ages.
Venue

Sundance Film Festival (Premieres) (Fox Searchlight)
Director

Park Chan-wook
share

    Comments

252

With Spike Lee's remake of his "Oldboy" coming this fall, Park Chan-wook makes his long-awaited English-language debut.

PARK CITY -- Park Chan-wook leaves the expected streaks of blood across American screens in Stoker, his English-language debut about a young woman whose coming of age takes place among the corpses of family members and neighbors. Fans who have followed the Korean auteur since 2003's Oldboy will not be disappointed, but a high creep-out factor and top-drawer cast also should attract genre fans who've never heard of him.
our editor recommends
Park Chan-Wook's 'Stoker' to Close Rotterdam Festival
'Stoker' Trailer
Park Chan-wook on Hollywood Debut 'Stoker': I Wish I Had More Time With the Actors

Mia Wasikowska plays India, an unusually serious girl whose father dies on her 18th birthday. At the wake she meets an uncle she never knew about, Charlie (Matthew Goode), just returned from unspecified work in Europe. She spends the day dodging his unsettling stare while noting an unsavory familiarity between Charlie and her normally distant mother, Evie (Nicole Kidman).

PHOTOS: Sundance 2013: The Scene in Park City

That unseemliness does not go unnoticed when Charlie decides to stay awhile -- just the three of them (the longtime housekeeper having left abruptly) in a large house isolated from town by acres of woods. A rarely seen aunt (Jacki Weaver) comes for dinner, hoping to tactfully get Charlie out; she isn't heard from again.

Park's restless but exacting camera adds to the tension between these three characters, all of whom are so stiffly guarded with each other -- clearly hiding some things but suspiciously open about others -- that we spend the first half of the film waiting for something to crack, like the hard-boiled eggshell India slowly demolishes on the kitchen table. Sound cues like that eggshell are often exaggerated here, and much is made of parallel physical actions: the opening of a piano lid, say, whose keyboard son will witness a disturbingly erotic duet, with that of a deep freeze that holds more than ice cream.

VIDEO: Sundance 2013: THR's Video Diaries

As a connection forms between India and Charlie -- a sexually skewed mirror, maybe, of the deep bond she had with her father -- Park's unsettling visuals and his handling of the cast make the occasional holes in Wentworth Miller's script practically irrelevant. It's hard to guess whether India is a heroine about to slay a dragon or a beast being born. In the world of Stoker, that seems like a perfect definition of adolescence.

Pogledao sam film HO-CHA Young Ju-Byuna. Film je vrlo zanimljiv i sporadično je na granici da se ispostavi kao sjajan rad koji odstupa od već potrošenih konvencija korejskog trilera, međutim, u jednom trenutku kada krene da se razotkriva osnova misterija oko koje je sve izgrađeno, a to je identitet junakove nestale neveste, gotovo da estaje drame i odlazi se u retrospekcije čiji je sadržaj neočekivan ali je ishod gledaocima već poznat. Naprosto, čini se da je HO-CHA jedan od onih trilera u kojima prošlost utiče na sadašnjost koji se previše izgube u toj prošlosti. To je baš šteta jer Young pokazuje vrlo solidne pripovedačke veštine, umeren je, ima ukusa, neke od već poznatih konvencija korejskog trilera koje su malo dosadile fino sprovodi. U tom smislu, HO-CHA ostaje film koji vredi videti kao svojevrsno osveženje u okvirima ovog podžanra.

* * 1/2 / * * * *

Korean film exports went up 8.4% to a total of $37.8m last year, according to the Korean Film Council (KOFIC).

Completed films sold for $29.1m, up 27.5% year-on-year. This marks the first time since 2008 that completed film exports went over the $20m mark.

The total number of films that did export deals last year was 331, slightly down from 366 the year before. The average price for a film last year was $42,811, up 5.8% year-on-year.

As for film sales territories, Asia accounted for 71.6% of exports or $14.4m, up 60% year-on-year. Although Asia has always been a major export region for Korean films, last year was particularly so with star vehicles such as The Thieves, Code Name: Jackal and I Am The King.

North America and Europe switched places as the second and third top export territories last year for Korea. North America accounted for 14.2% of total exports with $2.87m, a total which is up 71.7% year-on-year. Direct distribution of Korean films in North America has gone up and is seen to have contributed to the total racked up on that continent.

Europe accounted for 12.2% with $2.45m, down 30.3% year-on-year. Films like Venice Golden Lion winner Pieta, disaster film Tower, 3D animated film Speckles: The Tarbosaur, and sci-fi omnibus Doomsday Book sold well to Europe.

Japan was the top buyer of Korean films last year with $9.67m, up 164% year-on-year. Films that did well in Korea such as All About My Wife, Architecture 101 and Nameless Gangster: Rules Of The Times sold well and CJ E&M's branch in Japan contributed with direct distribution.

Also in 2012, production and post-production services including VFX and 3D work, special effects, make-up, martial arts/stunts and locations made $17.6m, down 7.3% year-on-year.

Treba se suočiti sa surovom istinom - THE LAST STAND nije pravi film za Arniejev povratak u bioskope, a ruku na srce, suroviji je deo kojinam kaže da od onoga što bi trebalo da se vrati nije ostalo mnogo. Međutim, pored toga što ovo nije pravi film za Arniejev povratak, nije pravi ni za Kim Jee Woonov dolazak u Holivud.

I John Wayne je pred kraj karijere, odnosno kada je počeo za zalazi, sarađivao sa novijim rediteljima, slabijim od onih koji su režirali kanon njegovog opusa, tu pre svega mislim na Forda, Hawksa i  Hathawaya. U svakom slučaju, on je tu nailazio na zanimlljive ekscese poput saradnje sa Douglasom Hickoxom ili Johnom Sturgesom, pa sve do remek-dela koje mu je napravio Don Siegel. U tom smislu, Arnie je napravio zanimljiv manevar sa Kim Jee Woonom iz više razloga. Prvo, od stranih reditelja, Korejanci su ponajmanje radili u Holivudu, a od ovih novih majstora, sva tri najveća će se okušati ove godine na engleskom ali Kim je prvi. Naravno, to ne znači da su ranije Korejanci potpuno zaobilazili Holivud ali su radili upadljivo marginalno, ponekad, kao u slučaju čuvenog Shin Sang-oka i pod pseudonimom.

Jedan od razloga za to je što korejski reditelji prvo imaju jako dobre uslove za rad u samoj domovini. A drugi je što slabo znaju engleski i što na njih američki film nije ostvario neki presudan uticaj, barem ne mnogo više u odnosu na svakog drugog ko je inače živeo na planeti Zemlji. Oud, za razliku od Hong Konga koji je imao puno veza sa oksidentalnim kinematografijama, Južna Koreja je najveće uspehe postizala kroz svoja autonomna viđenja žanrovskih obrazaca ili kroz gotovo autistično kopiranje američkih uzora u pojedinim slučajevima. Filmovi poput SHIRI ili PHANTOM SUBMARINE jesu gotovo potpuno rip-offovi američkih filmova ali oni ne izgledaju kao radovi nekoga ko "komunicira" sa američkim filmom već pre radovi nekoga ko je pogledao američki film i kao da nema svest o tome da su ti filmovi globalno prisutni i uticajni.

Otud Kim Jee Woon u THE LAST STANDu nekako kao da ne uspeva da savlada činjenicu da režira Arniejev povratnički film. Detalji kojima se aludira na Arnije su minorni i deluju potpuno nepovezano sa samom celinom. Sam Arnie je dosta sklonjen sa ekrana, epizodisti i negativci svih stepena umešanosti imaju mnogo vremena pa je na kraju teško odrediti da li je Arnie baš i zvezda ovog filma. Konačno i kad je na ekranu, nije baš najjasnije gde bi se u njegovom opusu ovaj film mogao smestiti, jer ovo nije produžetak "klasike" a nije ni EXPENDABLES što je zapravo jedina stvar koja na fundamentalnom nivou valja u ovom filmu - Kim Jee Woon nije potonuo u sprdačinu, reference, citate, viceve o samima sebi i sl. Međutim, mimo toga nije ponudio ništa u šta bi se sam Arnie uklopio. Naravno, možemo sada da se setimo nekih manje bitnih Arniejevih filmova poput RAW DEAL ili ERASERa u kojima je on igrao slične "dobro uklopljene" likove ali u suštini Arnie je uvek bio bolji kao autsajder nego kao faktor "normalnosti" kao što treba da bude u ovom filmu.

U tom smislu, ni kada krenu incidenti on ne postaje mašina za ubijanje kao u COMMANDOu, on više posaje neki pseudo-vestern samotnjak što mu ne odgovara.

U produkcionom smislu, THE LAST STAND je svakako skormniji od Kimovog THE GOOD, THE BAD AND THE WEIRD i na polju akcije Kim se pokazuje da je nešto maštovitiji od američkih reditelja a po izvedbi je tu negde oko visoke srednje klase. Međutim, kad je o inventivnosti akcije reč, smisao za humor i sklonost prema prenaglašenom nasilju su prisutni već neko vreme i to mahom u promašajima kao što je DREDD ili simpatičnim komercijalnim katastrofama kao što je PUNISHER: WAR ZONE. Kim Jee Woon je vrlo maštovit i duhovit kada se dođe do akcije, naročito u završnici, pa tu, pre svega na nivou "pogleda na stvari"; THE LAST STAND povuče na Koreju.

I utoliko Kim opravda svoj izlet u SAD, bar kad je reč o producentima, ali ne i kad je reč o onima koji prate njegov rad.

Nažaost, u svemu što nije akcija, i to mahom ona u završnici, Kim se ne snalazi preterano dobro. Dramske scene deluju ispušteno,. na granici parodije i fokusiraju se na razvoj likova u kojima nažalost nema ničega niti zaslužuju pažnju.

No, u krajnjem zbiru, u ovom filmu ima lepih fragmenata, ima mnogo više integriteta nego u EXPENDABLESu i već samim tim zaslužuje pohvalu jer se plašim da će upravo ta samoreferntna faza krasiti Arniejev povratak.

* * 1/2  / * * * *

Pogledao sam JAVA HEAT Conora Alyna. Alyn je američki reditelj čiji je oitac posle političke i medijske karijere odlučio da se stacionira u Australiji i posveti radu na dalekoističnom tržištu. Alyn je tako kao reditelj u produkciji svoga oca radio indonežanske ratne spektakle koji su naišli na simpatije u regionu. JAVA HEAT je njegov pokušaj crossovera sa američkim filmom i uprkos određenim najavama da će ovo biti theatrical film, sve mi se čini da je primarno tržuište za ovaj rad DTV.

Međutim, JAVA HEAT spada u onaj dobar, zdrav DTV. Ne znam tačno kolika je težina Kellana Lutza u domenu popularnosti pošto nisam previše upućen u TWILIGHT kao serijal i njegove konsekvence ali u JAVA HEATu se pokazao kao fizički impresivan i glumački sasvim solidan akcioni heroj koji ima dobru hemiju sa lokalnim kadrom Ario Bayuom.

Alynova priča je rutinska buddy cop prostavka o poteri za teroristom kog igra Mickey Riurke u jednoj od svojih manje zahtevnih tezgaroških izvedbi, ali pošteno govoreći ne mnogo lošijoj od onoga što je pružio u IRON MANu 2.

Kellan Lutz i Mickey Rourke su obojica overili IMMORTALS, i naravno JAVA HEAT ni po budžetu ni po egzekuciji i tom neverovatno Tarsemovopm postupku nije blizak ovom naslovu. Ali, nemoguće je ne podsetiti se na taj film upravo zbog ove dinamike glumačke podele, iako Lutz nije glavni lik kod Tarsema.

Alynova režija je prilično ozbiljna, i u knogim aspektima iskoračuje iz standarda DTVa i po onome što se dešava u kadru i po onome kako se dešava. Alyn nije azijski gospodar bioskopske akcije ali je definitivno kompetentan reditelj na svim nivoima i ovu prilično jednostavnu i potrošenu priču vodi sa solidnim ubeđenjem i čini je pitkom.

U tom spoju Azije i američkih formi, JAVA HEAT deluje kao autohtoni film sa svojim integritetom, nije pokušaj da se "azijski reditelj" proda Americi ili da se nametne nekakvom ekstremnošću. Azijski reditelji su i ranije ulazili u DTV ali su samo u ranim radovima uspevali da se snađu (Ringo Lam i Ching Siu Tung) a mnogi su se i obrukali (Po Chih Leong ili Prachya Pinkaew). Alyn u tom smislu radi "pravi film" a vrlo dobro hendluje i spoj američkog junaka i indonežanskog miljea.

JAVA HEAT je solidan film kome nedostaju neki ukrasi po kojima su se azijski reditelji izdvajali poslednjih godina, ali za razliku od njegovog filma, njihova ostvarenja su se i svodila na ukrase. Ovo je ipak jedan punokrvni B-rad koji ima solidan domet u DTV okvirima.

* * * / * * * *

Pogledao sam THE WARRIOR'S WAY Sngmoo Leeja, film koji deluje kao nešto što bi snimio srspki reditelj kada bi dobio priliku u Holivudu i pokušao "da uči" Amerikance kako se pravi film. Spoj istočnjačkih borilačkih veština i vesterna je bio prisutan još ranije u rasponu od komedija do exploitationa kao što je TAKE A HARD RIDE Antonio Margherittija. U ovom slučaju korejski reditelj je došao da uči Amerikance pameti i snimio je simpatičan film koji pokušava da spoji vrlo specifičan korejski pristup visokoestetizovanoj nindža akciji sa poznim, pre svega špageti vesternom i uopšte grotesknijim "kontinentalnim" polazištima u prikazivanju Divljeg Zapada.

Nažalost, THE WARRIOR'S WAYne uspeva da bude išta više od simpatičnog pokušaja. Uprkos Leejevoj nespornoj vepštini, film deluje tehnički nezaokruženo a odnosi među likovima su više skicirani nego što su ubedljivo prikazani. Dong-Gun Jang takođe u glavnoj ulozi ne uspeva da se snađe i više deluje kao strano telo u filmu nego kao mistični Azijata koji se izdvaja od okoline.

No, svi problemi na stranu THE WARRIOR'S WAY je prilično maštovit i energičan uprkos tome što nikada ne uspeva da zaživi kao ubedljiv film i po svom rezultatu ostaje jedan ipak neuspeo eksperiment.

* * 1/2 / * * * *

http://dobanevinosti.blogspot.com/2013/04/srpski-film-u-severnoj-koreji.html

Outrage Beyond

Year: 2012
Country: Japan
Director: Takeshi Kitano
Writer: Takeshi Kitano
Genre: Action / Crime
Runtime: 112 min
Language: Japanese
Subtitles: English, Japanese
IMDB: http://www.imdb.com/title/tt1724962/
Release Date: October 6, 2012


Outrage.Beyond.2012.JAP.DVDRip.x264.AC3-zdzdz
Outrage Beyond.2012.BDRip.576p.x264.AAC

The Sorcerer And The White Snake 2011 ENG AUDIO DVDRip xVID AC3-FooKaS



http://www.imdb.com/title/tt1857913/

Anticipated works by Korean festival favorites Bong Joon-ho and Kim Ki-duk weren't ready in time to be considered for competition, but sidebar announcements still remain to be made.

SEOUL — South Korean has had a strong presence at the Cannes Film Festival in recent years, with two local films, Hong Sang-soo's In Another Country and Im Sang-soo's Taste of Money vying for the Palme d'Or in 2012. But this year few Korean cineastes will be making their way to la Croisette, as much anticipated projects by Bong Joon-ho and Kim Ki-duk were not ready in time for the May event.
our editor recommends
South Korea Sees String of Homegrown Hits in First Quarter of 2013
Robert Downey Jr. Kicks Off 'Iron Man 3' World Tour in South Korea

Moon Byounggon's Safe will compete in the short film competition while Kim Soo-jin's Seon will be shown in the Cinefondation section for students.

While this absence of Korean cinema was anticipated in the industry, local media still had to explain to the Korean public the reasons why, with headlines along the lines of "No Bong Joon-ho or Kim Ki-duk at Cannes -- Why?" (Maeil Business Newspaper) and "Korean Cinema Fails to Compete at Cannes This Year" (Yonhap News Agency).

Q&A: Oscar Hopeful Kim Ki-duk on His Controversial Film, 'Pieta'

Bong, much favored by Cannes critics for Mother, among others, was expected to premiere his English-language debut Snowpiercer, especially since the sci-fi story is based on a French graphic novel. However, even before the lineup was announced Thursday it was widely reported that he needed more time for the post-production of the ambitious $39.3 million project starring Chris Evans, Song Kang-ho, Ed Harris, and John Hurt, among others.

There will be no market screening for footage from the film either, which is slated for a summer release, according to its producer CJ Entertainment. The film already stacked up a series of sales for North American, European, and Asian regions during the European Film Market in February and the American Film Market last fall.

Arthouse maverick Kim, meanwhile, is reported to have wrapped up shooting his latest film. Cannes was deemed timely for unveiling the follow-up to his Venice Golden Bear-winning Pieta -- the piece marked a high point in his career following Arirang, which picked up the top prize at Cannes' Un Certain Regard Section in 2011, despite the controversy it generated.

STORY: South Korea Sees String of Homegrown Hits in First Quarter of 2013

While known for his prolific, speedy productions -- his latest project starring Seo Young-joo (named Best Actor at the 25th Tokyo International Film Festival for Juvenile Offender) was shot in just two weeks -- sources say Kim felt his upcoming film was not yet ready for Cannes.

Onlookers, however, are looking forward to the possibility of seeing some Korean titles in the Critics' Week or Directors' Fortnight.

Pogledao sam THE GRANDMASTER Wong Kar Waija, veliki promašaj velikog reditelja. Ovo je jedan od onih slučajeva kada veliki reditelj doživi potpuno neočekivan fijasko. Posle čitave serije okretanja kineskih art house reditelja kung fu filmovima, Wong kar Wai čini taj zaokret, ali čitavih deset godina od kada je to bilo aktuelno i svojim filmom nema da ponudi apsolutno ništa nagriženom hongkonškom filmu. THE GRANDMASTER je monoton, konfuzan, epizodičan i repetitivan, sa neshvatljivo neveštim pripovedanjem i strašno loše koreografisanim i snimljenim borbama koje spadaju u kič kung fu kakav se ponekad ranije sretao u južnokorejskim produkcijama.

Ostavljam mogućnost da je dvočasovna verzija koja se prikazuje u srpskim bioskopima na neki način hendikpirana, da nedostaje nekog materijala, međutim ono što je snimljeno i stil ne sugerišu da bi u bilo kom cutu ovaj film mogao biti znatno bolji, osim što bi verovatno mogao biti jasniji.

A Werewolf Boy BRRip XviD AC3-DEViSE



http://www.imdb.com/title/tt2315152/

Quote from: ginger toxiqo 2 gafotas on 30-04-2013, 11:21:40
A Werewolf Boy BRRip XviD AC3-DEViSE

ovo sam još pre više od mesec dana ugasio na pola.
gledljivo (jedva), ali isprazno i banalno, i nevredno 2 sata mog vremena.

Umro Lau Kar Leung

http://www.avclub.com/articles/rip-lau-karleung-legendary-martial-arts-choreograp,99429/

Lau Kar Leung R.I.P.

UVOD U HONGKONŠKI AKCIONI FILM



http://ljudska_splacina.com/2013/06/uvod-u-hongkonski-akcioni-film.html

Sjajan tekst Davida Bordwella o LKL http://www.davidbordwell.net/blog/2013/07/02/lion-dancing-lau-kar-leung/

Pogledao sam HOI SA WON Sang Yoon Lima za koji bi se moglo reći da spada u ne tako čestu formu južnokorejskog B-filma. Još od trajanja od sat i po uprkos tome što pripada žanru koji Korejanci drže u dvočasovnim minutažama, pa preko sažetog, pomalo konfuznog načina izlaganja priče, HOI SA WON odstupa od kanona i više liči na američki B-film ili neki hongkonški rad.

Priča je blago stilizovana, govori o firmi iz metalskog kompleksa koja zapravo funkcioniše kao krinka za plaćene ubice i njenom zaposleniku koji naravno omekša u ključnom trenutku i pretvara se u slabu kariku koja se mora ukloniti,

U pogledu akcije, Sang Yoon Lim je izvanredan, sve što je vezano za atmosferu, obračune i napetost realizuje vrlo energično i elegantno. Nažalost, melodrama koje ima dosta u filmu deluje nerazrađeno a uprkos dosta kratkom trajanju filma ponegde je razvučena i repetitivna. Reklo bi se da je Lim uveo odnose koji su promenili život naslovnom junaku, ali nije najbolje osmislio kako su se oni potom razvijali, kada su ispunili svoju svrhu unutar onoga što njega zanima.

Otud ovo nije značajan film sa južnokorejskim pečatom ali jeste vrlo efektan akcijaš koji će prijati ljubiteljima žanra.

* * 1/2 / * * * *

Gledao sam Drug War. Vrlo dobar film. Solidna gluma, treci akt sa mozda malo preterivanja, ali za ocekivati od To-a uz sva ogranicenja zbog snimanja u Kini.

Pogledao sam THE BERLIN FILE Ryoo Seung-wana, južnokorejski akcioni triler smešten u Nemačku, sniman na licu mesta i u Letoniji, u kome glavni likovi pripadaju severnokorejskoj tajnoj službi. U tom pogledu, THE BERLIN FILE nije prvi film te vrste, imali smo recimo SECRET REUNION u kome odmetnutog severnokorejskog agenta progoni likvidator poslat da ga uklopbni posle neuspelog zadatka. U THE BERLIN FILE međutim severnokorejska služba je tretitana kao CIA u američkom filmu, njeni agenti bivaju izdati od pokvarenih ljudi iznutra, a južnokorejska služba je tretirana podjednako cinično. Otud ovaj film je vrlo neobičan jer odnosima između službi prilazi bez ikakvog ideološkog opterećenja, a razlike su suptilne - naime, među severnokorejskim kadrovima vlada veliko nepoverenje i sumnjičenje dok su južnokorejske kolege nešto opuštenije. U svakom slučaju, iako je prikaz svih službi zaliven cinizmom, on nije dovoljno veliki da prikrije neobično odsustvo esencijalizovanja negativnih kvalifikacija za Severnjake.

Kada u Berlinu pođe naopako tajni sastanak na kome Severnjaci preko Rusa prodaju oružje arapskom pokretu otpora, severnokorejska ambasada u Nemačkoj dolazi pod lupu matičnih službi. Ubrzo kreće međusobno sumnjičenje među ljudima u ambasadi koje dovodi do toga da nevini agent sa suprugom bude optužen za izdaju.

Berlin je staro hldnoratovsko poprište uzbudljivih priča i Ryoo Seung.- wan ga i koristi baš tako, kombinujući atmosferu hladnoratovskih trilera kao što je QUILLER MEMORANDUM i novijih blokbastera kao što je serijal o BOURNEu. U nekoliko navrata Ryoo podleže montažnim sekvencama i flešbekovima i čini mi se da ove prečice pre svega koristi kako bi ubrzao film za zapadnu publiku. Ne bi me čudilo ako je u Koreji prikazan neki ležerniji cut sa dužim trajanjem.

Ryoo se vrlo dobro snalazi u ovoj formi, špijunska intriga mu ide podjednako dobro kao melodrama i akcija, a par set-pieceova su apsolutno na nivou holivudskog spektala BOURNE ili TAKEN profila sa dodatnom dozom južnokorejske maštovitosti.

Uprkos tom što je THE BERLIN FILE bliži zapadnim standardima nego obeležjima korejskog inovativnog žanrovskog filma, bez ikakve sumnje pokazuje da je ova kinematografija spremna da konkuriše u repertoarskim formama čak i kada se ne insistira na lokalnom autorskom pečatu. Najvažnija stvar zapravo jeste to da ovaj film žanrovski može da se nadoveže na SHIRI ali za razliku od njega, ovo je ipak, origibnalan i samouveren film koji ne zaostaje za svojim uzorima.

* * * / * * * * 

Pogledao sam SECRETLY, GREATLY Chul-soo Janga, ekranizaciju stripa koja je ove godine postigla izuzetan uspeh u južnokorejskim bioskopima. Reč je o filmu koji je verovatno sniman sa ambicijom da ostvari crossover uspeh i na Zapadu, sudeći barem po glumačkoj podeli u kojoj je reditelj stavio veliki akcenat na to da se junaci izrazito razlikuju po boji kose, fizionomiji i kostimima.  Reč je o vrlo uspeloj žanrovskoj mešavini trilera, komedije i azijske muške melodrame u priči koja je ovog leta, uz THE BERLIN FILE otvorila temu kontoverznog, herojskog, predstavljanja severnokorejskih špijuna u južnokorejskom filmu.

I zbilja, dok film BERLIN FILE dozvoljava mogućnost da su severnokorejski špijuni vešti, da među njima ima poštenih ljudi koji nisu pošteđeni moralnih i drugih dilema svojstvenih savremenom Zapadu, u SECRETLY, GREATLY oni su objektifikovani kao svojevrsni superheroji, seks simboli, sa izraženim osećajem pravičnosti, odanosti i humanosti. Upravo je najzanimljviji deo taj u kome nekoliko ubačenih tajnih agenata svojim neiskvarenim osećajem za pravićnost pomažu Južnjacima da se suoče sa svakodnevnim nedaćama proisteklim iz iskvarenosti koji generišu već uspostavljeni kapitalistički odnosi dominacije.

Naravno, kada se pojave negativci iz Severne Koreje, film prikazuje njihovu aktivnost više kao svojevrsni usud, bratoubilački, samouništavajući impuls nego kao konflikt između dve države. Jedan od motiva prisutnih u filmu upravo i jeste tema sukoba između Severa i Juga koji nikako da se desi. i militantnog naboja koji Severnjaci troše između sebe.

Humor proističe iz zanimljive postavke, naime trojica agenata su ubačeni u Južnu Koreju sa zadatkom da se pretvore u seoskog idiota, rok zvezdu i srednjoškolca i svaki nailazi na određene teškoće u prlagođavanju svom liku. Jednog dana sa Severa stiže zahtev da se u sklopu otopljavanja odnosa sa Jugom svaki od njih samoubije.

Chul-soo Yang u rediteljskom smislu uspeva da ujednači ton pripovedanja iako sama priča menja razna raspoloženja što je inače svojstveno južnokorejskim filmovima. Tako i SECRETLY GREATLY ide u rasponu od komedije do visokooktanske akcije i azijske mačo patetike, međutim Chul-soo Yang nikada ne gubi kontrolu nad pričom i uspeva da je vodi bez većih tegoba. Ono što jednim delom eventualno usporava crossover na Zapadu jeste upravo ta mešavina žanrova i ovaj film je teško plasirati na žanrovski segmentiranom tržištu koje karakteriše današnju zapadnu kinematografiju. S druge strane, čini mi se da je ta vrsta nekonzistentnosti bila izražena i u njegovom prvom filmu BEDEVILLED, s tim što je ovde ta razlika između dve polovine filma manje izražena, premda moguće da je samo evoluirala u nešto što bih mogao formulisati kao dva žanrovska sloja. Iako se žanrovi sporadično promene unutar priče, onaj prethodni ne prestaje sasvim da postoji.

Ipak, u odnosu na slični SECRET REUNION, napravljen je nesumnjivi korak napred. Chul-soo Yang je tri flavna glumca kastovao iz redova televizijskih zvezda i napravio je odličan posao sa njima. Gi-woong Park je imao iskustvo i na filmu ali mislim da je SECRETLY, GREATLY pokazao sve njegove mogućnosti.

SECRETLY, GREATLY se značajno razlikuje od vrlo zanimljivog filma BEDEVILLED i obraća se drugačijoj publici. Osnovna razlika nije samo u temi i žanru već i u očiglednoj nameri da se nametne najširoj publici. Za razliku od velikog dela korejskih blokbastera koji i kada su kvalitetni imaju tendenciju da budu lokalni, SECRETLY, GREATLY nije takav, ali sasvim sigurno ne podilazi uapadnoj publici i njihovim očekivanjima od južnokorejskog filma oblikovanih Old Boyevima raznih polova i uzrasta.

* * * 1/2 / * * * *

SECRETLY GREATLY me je podsetio na prvi film Chul-soo Janga o kome nisam pisao kad sam ga gledao jer sam se prvo iznervirao i zamislio nad njim a potom zaboravio da zabeležim utiske. BEDEVILLED počne majstorski i onda negde između prve trećine i polovine počne da pokazuje simptome krize da bi potom u drugoj polovini uspeo da implodira u jednu orgiju besmisla. Naime, na početku vrlo vešto i efikasno izlaže jedan zanimljiv karakter, tihe i sebične seulske službenice čije odsustvo hrabrosti sugeriše neku traumu. Potom sledi njen put u zavičaj, na ostrvo na kome vlada čudno ustrojstvo i film počinje da gubi kompas kada se senzacionalistički uvedu motivi incesta i pedofilije. Međutim, taman kada deluje da će se iz zanimljive studije pretvoriti u samo još jedan oldboyevski film osvete, BEDEVILLED degeneriše u bizarni backwoods slasher sa inbredima, svojstven američkom šund hororu. Ne bi ovaj film sam po sebi uspeo da me iznervira da Chul-soo nije majstorski započeo priču, pokazavši da ima vrlo razvijen rediteljski rukopis. Tim pre je žalosno štomse film pretvori u vlastitu parodiju. Ako tome dodamo da ga je pisao isti scenarista kao i solidni SECRET REUNION, ovakav ishod deluje još čudnije.

* * / * * * *

zar BEDEVILLED nije horor?

Ne znam, ne bih rekao, više je triler, mada ima elemenata...

Pogledao sam THE FLU Sung-su Kima, južnokorejski film katastrofe o izbijanju fatalne epidemije ptičjeg gripa u predgrađu Seula. Ovaj film me odstupa mnogo od obrazaca filmova katastrofe koje producira tamošnji mejdžor studio CJ Entertainment, dakle formula je jasna, i ovoga puta u osnovnim međukarakternim odnosima Sung-su Kim poštuje tu formulu, glavni junak je član spasilačke ekipe kome se dopadne jedna od žrtava kojoj pomaže. Kada se ispostavi da je ona samohrana majka, on pokušava da joj se približi preko deteta, tako da kada izbije epidemija, on dolazi u situaciju da je okrenut spasavanju njih dve.

Osnovna postavka glavnih junaka je usiljena i naivna, a artificijelnost rezultira time da je teško vezati se za njihove sudbine i prepreke na koje nailaze povremeno više udaju utisak nekog nametnutog pripovedačkog lavirinta nego prave priče.

Kao i u odnosu među glavnim likovima, tako i u pojedinim scenama, Sung-su Kim pokazuje da nema previše ukusa, ipak, isto tako neke situacije su jako vešto realizovane, naročito set-piece u masovnoj grobnici i podzemnoj garaži. Upravo te dobro režirane sekvence pokazuju da je Sung-su Kim mogao da uradi mnogo više sa ovim materijalom da se pripovedanje samo može svesti na rediteljsku tehniku. Ipak, i pored veštine, on pada na fundamentalnim pripovedačkim rešenjima.

* * / * * * *

сноупирсер још увек у клинчу са вајнштајнима

Quote
Weinsteins refuse to release Snowpiercer without cuts AND voiceovers


Apparently negotiations between Snowpiercer director Bong Joon-Ho and producer Harvey Weinstein have broken down, because Playlist is reporting that Weinstein refuses to release the movie in North America at all unless he gets to give it what many in the industry call "the full Blade Runner."


The irony that Weinstein would be cutting 25 minutes (out of an 126-minute movie) of what pure character development (according to BFI's Tony Rayns), and then demand to awkwardly spell out that character development via these new voiceovers seems to be lost on him. He even wanted Neil Gaiman to write the voiceovers, as if that would class up this infinitely classless move in the slightest. 


Harvey Weinstein doesn't just think you're too stupid to see Snowpiercer, he thinks you're too stupid to understand any movie where actors try to convey their thoughts and emotions through mere acting. Obviously you need to have it told directly to you, lest your brain explode trying to process the crazy "moving pictures" on screen without some kind of storytelling hand-holding.

znači zato nema filma, glupi Amerikanac zajebava

Pogledao sam TERROR LIVE Byeong-woo Kima, južnokorejski triler o novinaru koga progoni terorista sa pretnjama da će podmetnuti bombe. Novinar isprva  pokušava da napravi gledanost od te priče, međutim ispostavlja se da terorista ima još nekoliko aduta i plan koji seže do samog vrha države.

TERROR LIVE je kamerni triler koji svoju radnju smeštenu na jednoj lokacji pokušava da začini nekim spektakulranim kadrovima, specijalnim efektima u drugom planu, međutim nažalost nije dovoljno kreativan da bi se izborio sa kamernom formom niti je dovoljno originalan da bi se nametnuo kao autentični high concept.

* * / * * * *

Pogledao sam SNOWPIERCER Bong Joon Hoa, film za koji se slobodno može reći da je najočekivaniji naslov prošle 2013. godine. Stigao je kasnije nego što smo želeli ali pre nego što mu se iko nadao, i srećom ne samo da je bio vredan čekanja već je u svakom pogledu pružio ono što se od Bonga očekivalo.

Za razliku od svojih južnokorejskih savremenika, Bong je napravio beskompromisni debi na engleskom jeziku u kome je uneo sve ono što su bile karakteristike njegovih južnokorejskih uspeha i sve to formulisao u jednoj globalno nametnutoj formi kojoj robuje i sam Holivud. Naime, Holivud je već sam počeo da zavisi od globalnog tržišta i formi koje ekskluzivno može da nameće, a to su spektakli sa elementima SFa ili fantasyja. Vremenom, Holivud je čak počeo da sve manje pravi filmovi koji bi se smatrali karakterističnim za njih, kako u žanrovskom tako i u tematskom smislu.

Bongov film je SF i može se slobodno reći spektakl, a globalne pretenzije pokazuje time što je snimljen na engleskom jer valjda anglosaksonski milje predstavlja svojevrsnu komunikacionu prečicu do svakog gledaoca na planeti. Paradoksalno, posle sukoba oko verzije filma koja će biti prikazana u SAD, Bong ponajmanje može da računa na to ključno tržište za engleski jezik.

No, isto tako mislim da je SNOWPIERCER koji bi mogao "raditi" jako dobro na neameričkim tržištima, što je uostalom i pokazao primer Francuske i to iz najmanje tri razloga. Prvi razlog je ta holivudska ekskluzivnost SF spektakla i utisak da je reč o američkom filmu, drugi razlog je politička poruka filma i stilska zahtevnost koja dobro uspeva van-SAD i treće je svojevrsna carpenterovska arhaiziranost određenih postavki koja nedostaje publici van-SAD i ona to stalno pokazuje podržavajući filmove ostarelih zvezda i jednostavne žanrovske radove.

U stilskom pogledu, Bong je snimio verovatno najuspešnije čitanje francuskog stripa, pa i stripa uopšte. Simboliku francuskog stripa, njegov sugestivni dizajn i atmosferu uspeo je da bolje privoli na film od mnogih reditelja koji su ga se dohvatali, od Bessona pa sve do Wachowskih koji su sa njim koketirali.

Jedan od razloga za to je i njegovo iskustvo u žanru horora koje mu je dalo slobodu da artikuliše često mučnu telesnost koju takvi filmovi moraju da imaju a najbolji primer je svakako proteinska tabla kojom se junaci u filmu hrane. Ova želatinozna ploča koju sisaju i grizu u sebi nosi uznemirujuću privlačnu i odbojnost kao i sve ostalo u ovom filmu.

Na nivou same priče i toga kako je film dramaturški i rediteljski postavljen, Bong nudi svojevrsnu mešavinu Kusturičnog PODZEMLJA i Carpenterovog ESCAPE FROM NEW YORK. Ovaj film se može definisati kao svojevrsni art-house akcijaš u kome su i jedan i drugi element visokooktanski i vrlo su prepleteni. Još od RUNNING SACRED Wayne Kramera nisam video, u osnovi akcioni film, sa ovakvom atmsoferom košmara, s tim što je korozivnost Bongovog sveta dignuta na još viši nivo.

Kada su Weinsteini poželeli da premontiraju film, pretpostavljao sam da su im neke scene vezane za razvoj karaktera delovale kao višak koji smeta funkcionisanju filma, međutim, ono što njih muči u filmu ne može se rešiti izbacivanjem viškova. Bong je svoj film ozbiljno "decentrirao" u samom pripovedanju jer nema toliko slojeva akcije, zanimljivih karaktera i napetih situacija koje mogu da prikriju činjenicu da je SNOWPIERCER jedna jasna politička alegorija.

U jednoj analizi scenarija, a strip je sa Bongom adaptirao Kelly Masterson, scenarista odličnog Lumetovog filma BEFORE THE DEVIL KNOWS YOU'RE DEAD, osnovna premisa recenzenta bila je to da ovde imamo posla sa nelogičnom postavkom. I da, zbilja, gledano iz vizure holivudskog mejnstrima, ono što je u samom korenu ove priče zbilja jeste na neki način nelogično - zašto bi se ljudi u toku apokaliptične zime ukrcali u voz koji se neprekidno kreće?

Međutim, Bong ubedljivo prodaje tu premisu time što je nameće na samom početku. Ali njena snaga nije u high conceptu već u tome što je voz i vizuelno i tehnički i istorijski simbol ideološko-ekonomskog zatvora u kome se čovečanstvo nalazi od momenta kada je železnica izmišljena i iz kog mora da se spase. Ili abrem da unutar njega interveniše. Dakle, Bong se ne stidi da nacrta kao Kusta kada se otcepi parče zemlje na kraju PODZEMLJA, ali isto tako Weinsteini od ovog filma nikada neće dobiti svoju besomučnu SF akciju koju su očekivali jer on uprkos obilju maestralnih akcionih scena to ipak nikada neće biti.

No, upravo koliko ovaj film može delovati uznemirujuće američkoj publici, toliko bi mogao delovati vrlo prihvatljivo evropskoj publici koja ima znatno relaksiraniji pogled na film, bez tako striktnih podela na zabavu i umetnost. U trenutku kada je Christopher Nolan postao standard za "thinking man's blockbuster" u okvirima holivudskog mejnstrima zbog svoje sposobnosti da publici stvori utisak kako su pametniji nego što jesu, Bong u više navrata i u više domena čini da se gledalac njegovog filma zamisli, i što je najvažnije na kraju jedini način da u potpunosti uživa jeste da prihvati ono što je ideja filma.

Ukoliko ne prihvati, neće u potpunosti uživati i to čini SNOWPIERCER filmom koji je u određenom smislu čak i konfliktan, uprkos svojoj naizgled internacionalnoj i komercijalnoj ambiciji.

Chris Evans nije Kurt Russell ali funkcioniše u sinergiji sa ostatkom podele i mislim da će se jednog dana izuzetno ponositi zbog svoje odluke da igra u SNOWPIERCERu, za sada svakako najznačajnijem ostvarenju u karijeri. Ipak, emocionalni centri filma su Bongovi zemljaci i mudro se odlučio da glavni teret filma u značajnim sporednim ulogama podnesu glumci čiji mu je senziblizitet blizak. Otud, iako su anglosaksonski glumci glavni, Bong određuje ritam preko južnokorejskih kolega.

Inscenacija, scenografija i uopšte svi tehnički aspekti filma su izvanredni i funkcionalni. Uprkos izrazitom steampunk opredeljenju unutar futurističkog konteksta, Bong uspeva da pokaže koliko razni detalji mogu da zanimljivo i sveže zaigraju u savremenom kontekstu, iako spolja deluje da je voz, još od Fordovog "gvozdenog konja" do danas najpotrošenije filmsko prevozno sredstvo.

Film blizanac SNOWPIERCERu u suštini je Blomkampov ELYSIUM, ponovo politički SF akcijaš koji se više obraća publici van Amerike nego Amerikancima. Razlika je međutim u tome što se Blomkamp formalno mnogo više držao onih holivudskih "globalizacijskih" ograničenja nego Bong, i to što Bong ipak ima iskustvo života u represivnom južnokorejskom režimu koje je mnogo pesimističnije od Blomkampovog (prilično malog) iskustva aparthejda.

SNOWPIERCER se istorijski pojavio u pravom trenutku. Ipak, njegov status će trajati mnogo duže od bilo koje krize koja ga je inspirisala.

* * * * / * * * *


Sent from my iPhone using Tapatalk

Pogledao sam HWAYI: GWIMULEUL SAMKIN AHYI, novi film Jang Joon-Hwana koji je pre desetak godina napravio internacionalnu senzaciju sa filmom SAVE THE GREEN PLANET. HWAYI je potpuno drugačiji film, mnogo je konvencionalniji i moram priznati da me je iznenadila Jangova odluka da se baš sa njim vrati u igru. Čini mi se da HWAYI apsolutno nije ono što bi, pre svega internacionalna, publika očekivala od njega, i da će biti doživljen kao stagnacija u njegovoj karijeri. Naime, SAVE THE GREEN PLANET je bio prilično svež film, u svojoj razbarušenoj postavci, ali je i južnokorejski film tada još uvek bio u povoju i pun svežine. Danas, HWAYI izlazi u fazi kada je južnokorejski film nadomak da postane deo internacionalnog mejnstrima i bavi se najokoštalijom formom tamošnje produkcije a to je osvetnički triler.

Međutim, za razliku od velikog dela osvetničkih trilera iz Južne Koreje koji su se pretvorili u bezlične kopije Chan Wook Parka i Kim Ji Woona, Jangov film istovremeno i jeste deo te konfekcije ali je i prilično ubedljiv u tome što pokušava da ispriča. Jangov rukopis je ipak specifičan i on donosi neka osveženja u taj žanr, pre svega kroz uvođenje oniričkih elemenata i snažnijih ekspresionističkih impulsa, ipak bez izlaženja van okvira akcionog trilera.

Isto tako, rekao bih da je Jang u ovom filmu okrenutiji akciji nego što je to tipično za osetničke trilere ovog tipa tako da HWAYI ima i jednu dodatnu blokbastersku dimenziju. Teško je reći šta ovakav zahvat predstavlja u Jangovoj karijeri, da li je ovo znak njegovog povratka u dinamičnije bavljenje filme i frekventniji rad, da li ovo pokazuje ulazak u viši budžetski rang posle verifikacije u inostranstvu ali HWAYI u svakom pogledu otvara prilike i potvrđuje ga kao reditelja spremnog za prvu korejsku ligu.

HWAYI je dobar primer adaptacije reditelja sa izrazitim autorskim aspiracijama na zakonitosti visokokodifikovanog repoertoarskog filma, sa umerenim zadržavanjem vlastitih obeležja.

* * * / * * * *

The.Attorney.2013.HDRip.H264.720-YUKINOMATI [MovietaM] Size: 2.83 GB

The Attorney 2013 KOR HDRip x264 AC3-ADiOS Size: 1.46 GB





http://www.imdb.com/title/tt3404140/

ako je neko propustio...


Miracle In Cell No. 7 2013 Blu-Ray 720p x264 AAC Dolby FLiCKSiCK






http://www.imdb.com/title/tt2659414/

Ima li neko linkove ili još bolje živ torent za UNITED RED ARMY sa engleskim (ili srpskim) titlovima?

probaj ovo, mada ništa ti ne garantujem, 2CD depositfiles

imaš i engleske titlove da skineš na istoj stranici

http://www.asia-team.net/foros/showthread.php?t=24432

Danas sam natrčao na Tv Nova, Memories of murder (2003), nisam gledao od početka ali baš mi se svideo, triler sa puno crnog humora.

Вриједе ли ови филмови да се за комплет да који динар?

Black Coal,Thin Ice 2014 1080P WEB-DL X264 AC3-SmY


http://www.imdb.com/title/tt3469910/


https://www.youtube.com/watch?v=jFdyGkvXxs4

super je to, baš ozbiljno obećava - samo još kad bi negde bilo engleskog titla!