ZNAK SAGITE — više od fantastike — edicija, časopis, knjižara...

Nešto za dušu

https://www.youtube.com/watch?v=PzPvhrh7gLM

Pogledao sam NORDVEST Michaela Noera, odličan danski odijarovski krimić o usponu i padu mladog delinkventa koji ulazi u svet kriminala ali ne gubi u potpunosti svoj moralni kompas. Glavni junak ove priče smeštene na sevrozapadu Kopenhagena koji je svojevrsno leglo delinkvencije, klinac koji se bavi sitnim krađama ima "džentlmenski sporazum" sa svojom samohranom majkom - mlađeg brata neće uvesti u taj svet. Kada jednom nehotice ipak uvede brata da mu asistira u jednoj akciji, ispostavlja se da obojicu počinju da tonu sve dublje u zavodljivi svet kriminala.

Noer uspeva da prenese vibrantnost kopenhaških ulica, klubova, tržišta seksa i kokaina, sve to smešteno u svakodnevne ambijente, sa dosta nervoznih pokreta kamere i istom takvom glumom. Noerovi junaci su neprekidno na ivici da ozbiljno naude jedni drugima a to je jedna od retkih preostalih prednosti evropskog realističkog filma, to odsustvo star-sistema u kome se svakom glumcu daju očekivani atributi i ponašanje.

NORDVEST se bavi arhetipskim pitanjima gangsterskog filma, na vrlo realističan način, i ne pokušava da ih produbi u pravcu nekih jačih psihoanalitičkih slojeva kao Audiard, međutim mislim da je uticaj francuskog maestra evidentan.

Iako nije potpisan rekao bih da se Slavko Labović pojavljuje u jednoj kameo pojavi ali ni posle nekoliko gledanja te scene nisam u stanju da verifikujem ovaj nalaz.

* * * 1/2 / * * * *

Pogledao sam THE FINAL GIRLS Todda Straussa-Schulsona, jedan od onih filmova o gubitku koji doduše pre svega ilustruju gubitak razuma. SCREAM je izašao sedamnaest godina posle HALLOWEENa a THE FINAL GIRLS izlazi dvadeset godina posle SCREAMa i čime se bavi? Pa uglavnom trideset godina starim promašajima koji su iznedreni HALLOWEENom i od kojih je SCREAM morao da oporavi omladinski visoko gledani horor film. Dakle, cela ideja da se starom slasheru pruži tolika pažnja je već sama po sebi ne muzejska već praktično arheološka. Otud priča u kojoj grupa mladih ljudi na volšeban i vrlo nemaštovit način ulazi u stari slasher film deluje potpuno deplasirano, a u pogledu dekonstrukcije žanra uspeva da učini daleko manje nego SCREAM pa i mnoge parodije.

Ovo je korak dalje u suštinskoj idiotizaciji žanra gde se namerno bira idiotski film, i to ne film koji je smatran idiotskim ali je zapravo klasik nego idiotski film koji jeste idiotski i onda se dekonstruiše pameću naduvanog morona koji je uzeo da se podsmeva glupom filmu. Nažalost, dekonstrukcija u ovom filmu funkcioniše doslovno, Strauss-Schulson ga kida na parčiće u pokušaju da iz vizure naduvanog morona prokomentariše pojedina filmska sredstva, neka vizuelna rešenja ili pripovedačke konvencije.

Međutim, za razliku od tih loših filmova koje valjda dekonstruiše, parodira, i prema kojima ima dosta nejasan odnos, Strauss-Schulson nekako zaboravlja da definiše svoj film tako da THE FINAL GIRLS na kraju nije ni stonerska komedija koja prerasta u horor, ni postmoderni horor, pa nije čak ni film esej, niti parodija, i ako bismo uzeli da izdvojim jednu konzistentnu liniju onda bi to morala biti sentimentalna priča o gubitku.

Nisam nažalost siguran da je ono čime se Strauss-Schulson bavi moglo uraditi bitno bolje, ne zato što je relacija glumac-uloga, tipski lik-karakter, odnos prolaznosti života i večnosti koju nudi film itd. nešto što je kao filmska odnosno metafilmska tema potrošeno, već zato što ne vidim pametniog čoveka koji se ovoga poduhvata na sličan način.

No, čim u startu barem nije postavio opoziciju tipski lik-karakter već je napravio odnos tipski lik užasno glupog filma iz prošlosti nasuprot tipskog lika iz savremenog filma (za kog autor ne zna da je takođe glup) onda mi se čini da ni drugo nije moglo proći mnogo bolje.

CABIN IN THE WOODS je slična vrsta promašaja ali barem je imao duhovit preokret.

* 1/2 / * * * *

http://sport.blic.rs/Ostali-sportovi/Odbojka/280984/NAS-TRENER-U-SEVERNOJ-KOREJI-Imam-podrsku-vrhovnog-vodje-Kima

Joss Whedon Says He Made More Money From 'Dr. Horrible' Than The First 'Avengers' Movie

Marvel's Jessica Jones episode one: first impressions

Quote
The first episode of Jessica Jones is very, very good. 
Like its counterpart Marvel's Daredevil, Jessica Jones begins with a single case. I won't go into the details: You should watch it for yourself when the entire series hits Netflix on Nov. 20. But here's what you should know:

If the rest of the series is anything like the first episode, screened tonight for the rapt audience in New York Comic Con's Main Stage panel room, it will be very, very good.

Writer/showrunner Melissa Rosenberg and director S.J. Clarkson craft a first episode that deftly introduces the audience to the majority of its cast, their lives and their relationships to each other as it throws its titular character headfirst into a very significant case. Fans of Alias, Jessica's comic of origin, will recognize a handful of scenes ripped straight from its pages, and Jessica's characteristic narration gives the whole show that familiar hardboiled noir feel. Moreover, Jessica Jones is full to the brim with women interacting with women: there's Jessica, of course, but also Carrie-Anne Moss as attorney Jeri Hogarth, Rachael Taylor as Jessica's best friend Patricia "Trish" Walker, and Erin Moriarty as Hope.
Of course, one of the problems of hanging a story around a female character with trauma in her past is that it can be difficult to escape the dominant themes of stories about women with trauma. Generally, they feature as people who need to get saved instead of doing the saving. In comics, Jessica Jones existed along a spectrum of female characters from the deeply wounded to the entirely-safe-for-children's-television. It would have been a real shame if the first female superhero to get top billing in a Marvel cinematic project were to have been consumed by her own narrative or metatextual baggage.

And indeed, Jessica panics. She runs, she breaks down crying and she retreats to calming techniques. But not even for one episode does Jessica Jones allow the audience to assume that Krysten Ritter is here to play the victim, the waif or the final girl of this psychological thriller.

No, Jessica used to be a hero, we're told, and although she herself doesn't make the connection, the link is clear. Nobody likes bad news, but you can either deny or do something

And Jessica Jones is doing something.

Quote from: Meho Krljic on 11-10-2015, 07:27:35
Joss Whedon Says He Made More Money From 'Dr. Horrible' Than The First 'Avengers' Movie

Vala, kako ga je snimio nije ni zaslužio više...


Sent from my iPhone using Tapatalk

Pan poginuo na blagajnama, samo 15 milijuna za prvi vikend.

A s druge strane Betmenovo borbeno odelo iz Dawn of Justice izgleda veoma verno Millerovom dizajnu!!!!!!! 

Su čim bi drugim izišao pred Supermena?

Pogledao sam GRANT THEFT PARSONS Davida Caffreya, umnogome romantizovanu istinitu priču o krađi posmrtnih ostataka Grama Parsonsa koje je po dogovoru uzeo njegov road manager Phil Kaufman i odneo da spali kod Joshua Treeja. Priča ima zanimljivu premisu i na momente uspeva da uhvati nešto od stonerske atmosfere rokenrol mita koji pokušava da iskaže, i da u određenom smislu progovori ako ne o Parsonsu a ono o ljudima koji su ga okruživali. Nažalost, u jednom trenutku brojni krajnje generički elementi road movieja i filma potere počinju da preuzimaju primat i filmu gubi tu svoju najzanimljiviju crtu.

Caffrey u pojedinim delovima filma pokazuje da rediteljski vlada temom i da zna šta radi ali postepeno klišei počinju da ga savladavaju. Johnny Knoxville je odličan kao Phil Kaufman, Michael Shannon iako antipatična njuška, "ima nešto" u ulozi njegovog hipi pomoćnika, međutim to su jedina dva lika koja su koncipirana izvan klišea. Ostali likovi su ukalupljeni i samim tim ni glumci koji ih igraju nisu uspeli da naprave ništa naročito od njih.

Ako imamo u vidu da je malo snimano o Gramu Parsonsu, nije loše da imamo barem ovaj film iako nije direktno o njemu. Međutim, pošteno govoreći, koliko god da je incident o kome se govori samo fusnota u istoriji rokenrola, sve ovo ipak ostaje propuštena prilika.

* * 1/2 / * * * *

Pogledao sam KNOCK KNOCK Eli Rotha, još jedan primer kako ne ume da snimi film. Iako formalno ovaj rimejk minornog britanskog dragulja na neki način predstavlja zaokret za Rotha, od ortodoksnih horor formi ka nečemu što je više "zonosumrakovski" triler, međutim na kraju krajeva on ne uspeva da ode iznad nivoa HOSTELa. U određenom smislu, KNOCK KNOCK je varijacija na HOSTEL, sa tom razlikom što se junak zaista žestoko opire iskušenju koje pred njega nameću dve "prljave klinke". Ovo je jedan od onih filmova koji su upola bolji dok autor još krije od nas šta su mu zapravo namere. A kada svoje namere pokaže, onda ta glupost u potpunosti degradira i trunku inicijalnih simpatija.

Film ima solidan produkcioni dizajn i uprkos tome što je smešten praktično na jednu lokaciju, i spada u Rothovu "južnoameričku" fazu kada se povezao sa lokalnim ekipama kako bi dobijao "kvalitet za manje para", verovatno stoji kao Rothov vizuelno najdoteraniji film. Keanu Reeves uprkos tome što je glumac koji mora biti okružen konceptom koji mu odgovara, ovde jako dobar i kako zalazi sve dublje u petu/šestu deceniju, i glumački postaje univerzalniji, otud bi se moglo reći da je ovo Rothov i najbolje glumljen film. Iako, malo koji reditelj mož reći da mu je film sa Keanuom najbolje glumljen.

Roth nažalost u drugom delu filma ulazi u infantili torture porn koji nažalost nema nikakvog smisla, pa ni preterano smislene torture i sve se zaključuje završnicom koja je u pogledu posledica po junake čak prilično ambivalentna, da ne kažem nelogična. No, činjenica da se ovaj film nekada ipak završi sama po sebi jeste razlog za radost.

* * / * * * *

Brazilski internacionalci u Holivudu ne spadaju u reditelje koji mi ulivaju veliko poverenje. Ipak, ne mogu reći da ne očekujem nešto od Fernanda Coimbre posle njegovog debitantskog filma O LOBO ATRAS DA PORTA. Reč je o melodrami sa jakim socijalnim tonovima i podosta pročišćenog antičkog zapleta (slično antičkoj drami, bazirano je na istinitom događaju koji je ušao u kolektivnu svest Brazilaca iako nije reč o rekonstrukciji) sa finom upotrebom matrice krimića i trilera.


Sve kreće od otmice male devojčice. Roditelji prijavljuju nestanak, policija počinje da istražuje i polako saznajemo šta je dovelo do tog događaja. Film se mahom odbija u flešbeku, a u pojedinim deonicama Coimbra koketira i sa nepouzdanim naratorom koji laže gledaoca ili ekonomiše istinom. Ceo film je vrlo kozistentno realizovan, odlično glumljen, ali su možda upravo ti strukturalni driblinzi ostali najsumnjivi i najproblematičniji. Ipak. Leandra Leal u glavnoj ulozi stoji kao stub filma i daje mu integritet čak i u tim situacijama kada stvari počnu strukturalno da se mute.


Coimbra je najširoj publici poznat kao jedan od Padilhinih štićenika koji su režirali NARCOS, ali ovaj film je zapravo bio njegova glavna ulaznica za holivudski angažman. Fotografija Lula Carvalha je izvanredna, a Coimbra ima dara da napravi pravi balans između estetizacije i realizma, fino zarobljavajući kontradiktornost savremenog Brazila.


O LOBO ATRAS LA PORTA je po načinu realizacije moderan film ali po štimungu i po filmskoj ideji vrlo staromodan, u najboljem smislu te reči. Ulazi na opusteo prostor melodrame koja je u stvari krimić sa jakom socijalnom dimenzijom.


* * * / * * * *

Pogledao sam ICH SEH, ICH SEH Severina Fiale i Veronike Franz. Može biti da sam puno očekivao od ovog filma kome je deo kredibiliteta dao i Ulrich Seidl pomažući svojoj vernoj saradnici da se ostvari kao rediteljka, ali nažalost film mi nije pružio dovoljno.


Ovaj film je sav u postupku kojim nagoveštava svoje namere ali nažalost nije u samoj suprtanci sposoban da ih iznese na videlo. Film kreće sporim i repretitivnim putem vrišteći da je reč o artu, ali plašim se da se neki pravi art tu ne desi, ni po znakovitosti, ni po atmosferi a o višeslojnosti da ne govorimo.


Film vrlo brzo dobija morbidnu dimenziju, i ona služi kao spona sa trećim činom koji odlazi u totalni schlock, ozbiljno kokeitranje sa torture pornom pa i William Castleom u nekim momentima.


Ako je jedna od osnovnih tema ovog filma identitet, autori su za početak mogli da se postaraju da se dva glavna dečaka razlikuju, naročito jer u izvesnim deonicama filma postaje vrlo značajno to da je reč o dve razlitičite osobe, jer ovako gledalac ima teškoće sa identitetom, i to ne likova, već samih glumaca i osoba koje gleda na ekranu.


Na nivou scenarija preveliki akcenat je stavljen na schlocky preokret u završnici, i shodno tome veći deo filma ostaje mučno apstraktan sa odnosima u kojima gledaocu zapravo nije ni važno ko je ko, a i da mu je važno teško da bi uspeo da razluči, niti može da investira svoju pažnju u bilo kog junaka i procenjuje bilo koji odnos koji film simulira ili nagoveštava.


Da li je reč o psihozi dece ili je majka stvarno zamenjena nekom drugom osobom, može biti samo ozbiljna dilema ako nam autor elementarno dozvoli da se identifikujemo sa nekom od dve sukobljene strane. To je ovde, valjda zbog art uvoda izostalo.


Međutim, art uvod je još i mila majka u odnosu na drugu polovinu u kojoj se stvar devalvira u torture porn i kada gledalac shvati da je prvu polovinu vežbao strpljenje a da u drugoj treba da vežba nadu da će se Fialova i Franzova ispostaviti kao novi De Palma. To se naravno do kraja ne desi. Novog De Palme nema, imamo samo ICH SEH, ICH SEH i njegovu sreću da je naišao u trenutku kada je i art house kritici i žanrovcima malo dovoljno da bi bili zadovoljni.


* * / * * * *

Posle Wireda, Conde Nast kupio i Pitchfork.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Švedski reditelj Levan Akin privukao mi je pažnju izuzetnim televizijskim serijama. Otud sam još razočaraniji njegovim bioskopskim prvencem KATINKAS KALAS koji nažaost ne deli ništa sa tim odličnim televizijskim zadacima osim elementarne vizuelne pismenosti. KATINKAS KALAS je statična, predvidiva, melodrama sa sutilnim uplivima komedije o grupi nezadovoljnih thirtysomethinga koji pokazuju svoje "pravo lice" i otkrivaju svoje frustracije na proslavi rođendana naslovne junakinje, podstaknuti dolaskom žene iz "nižih staleža" koja se pojavila kao pratilja slavljenicinog brata. I to je otprilike sve. Levan Akin nesigurno balansira između karakterne drame i karikature i film nažalost do kraja ostaje i prerečen i nedorečen. Sledeći Akinov film, ekranizacija popularnog fantasy romana CIRKELN nudi odmak od "autorizma" u koji je ovde zapao ali je i bliži tipičnom plaćeničkom poslu.

* 1/2 / * * * *

Almost a decade ago, and a good few years before "Arrow" was on the air, Warners was developing a project entitled "Super Max" which was co-written by "Batman Begins" scribe David S. Goyer and newcomer Justin Marks.

Described as a blending of Green Arrow and Suicide Squad, the story had Green Arrow getting framed for murder and sent to a prison filled with DC Comics villains. There he plans an escape, in the process coming across baddies ranging from Lex Luthor to The Joker and more.

It was hot stuff for a few months, and then in 2009 it just went away. Marks was then hired to pen a "Suicide Squad" film, but his version of that also vanished soon after it was commissioned. In a new interview with Den of Geek, Goyer has spoken a bit more about the project, why it was scrapped and how it would have differed from the upcoming "Suicide Squad":

"I think if that script had come over the transom a couple of years later... It was completely ahead of its time. By the way, everything I see about Suicide Squad looks fantastic and it's a different story. But it [Super Max] was absolutely ahead of its time.

You know, Marvel was considering doing the Sinister Six and at the time, God, I think this was eight or nine years ago that we wrote a couple of drafts, but it certainly was like this oddball project at Warner Bros at the time, they were like - even though the script was good - 'why would we make a movie about a bunch of villains? That makes no sense.'

The executive on it was really visionary, but the higher-ups, none of whom are at Warner Bros any more, just thought at the time, you know, we just want to make Batman and Superman movies. We don't want to make any other characters.

But this is before Marvel had really taken off, before more obscure projects like Guardians of the Galaxy or Ant-Man or things like that had huge success, before the current gold rush I guess, if you will. It's natural that eventually someone was going to make a villain movie, so that's just what happened!"

Goyer also confirms he has no plans to direct any of the upcoming DC Comics movies that are being developed at Warner Bros. Pictures. Goyer's lavish period fantasy series "Da Vinci's Demons" is scheduled to be released in full through Starz Play on October 24th.

Pogledao sam CURE Andree Štake, hrvatsko-švajcarske rediteljke koja radi na potezu ex-SFRJ - Švajcarska. Ovaj film je bio na festivalu u Lokarnu koji važi za meritorno selektiran festival ali izgleda kao jedan od onih vintage groznih regionalnih filmova, kao hrvatski ili bosanski film iz nekog košmara.

Štaki se ne može prebaciti da koketira sa bilo kojim trendom jer je njen film toliko diletantski postavljen da u njemu nema ni arta ni žanra, ni festivalskog podilaženja i plašim se da se u Lokarnu našao samo zato što su se Švajcarci obradovali da nekog njihovog državljanina uopšte zanima da snima film.

Mirjana Karanović je posebna poslastica u ovom filmu gde dubrovačku babu igra kao bosansku, a Leon Lučev je tu samo usputni pečat regonalne koprodukcije. Film inače govori o dve devojčice koje možda jesu a možda i nisu imale neku lezbijsku simpatiju ili su samo htele da malo eksperimentišu sa svojom seksualnošću koje se prilikom jednog izleta posvađaju i jedna gurne drugu sa litice. Onda ova koja je pala sa litice počne da se pojavljuje kao prikaza i nastavlja da prati glavnu junakinju koja nastavlja dalje sa svojim aktivnostima blago obeležena ovom traumom.

CURE je film koji bih preporučio samo onima kojima nedostaje ugođaj gledanja jednog istinski groznog ex-jugoslovenskog filma. Film je inače smešten u period godinu dana posle tzv. opsade Dubrovnika tako da ima nekoliko detalja za hroničare antisprskog filma ali daleko manje nego što bi se očekivalo. Štaka čak ni to ne ume da napravi kako treba.

Pogledao sam THE TRANSPORTER REFUELED Camille Delamarrea. To je pokušaj da se bez Jasona Stathama rebootuje serijal i da ga nasledi Ed Skrein doduše uz svesrdnu asistenciju Ray Stevensona koji očigledno više ne pretenduje da i sam bude leading man. Zamisao je dobra ali slaba tačka je Ed Skrein koji je kao neka čudna mešavina Stathama i Nicholasa Houlta ali bez harizme i fizičke ubedljivosti. S druge strane, Stevenson je nedovoljno iskorišćen u filmu i deluje umorno, zarobljen je u seriji pasažnih i statičnih scena i to je šteta.

Scene akcije su korektne, verovatno bolje nego u trećem delu, međutim sve ostalo je bitno slabije. Ipak, ako izuzmemo Stathama, i ako izuzmemo inspirisanu režiju kakva je dominirala drugim delom a umela je da bljesne i u prvom, rekao bih da REFUELED, isporučuje onaj minimum kompetencije koji se očekuje od Bessonove produkcije. Ipak, za razliku od prva dva filma koji su lansirali čitave holivudske karijere, pvaj će ostati prevashodno overseas fenomen.

Raša Bukvić igra glavnog negativca s tim što uloga tehnički nije toliko velika jer su protagonisti glavni nosioci događaja na ekranu i tek na kraju od dobija priliku za ozbiljniju konfrontaciju. Raša je apsolutno na nivou zadatka i bez problema bi mogao parirati i nekom harizmatičnijem akcionom staru.

Umerenost box office rezultata pokazuje da će TRANSPORTER ako uopšte bude opstao mahom da se bazira na prihodima van SAD, sa akcentom na Kinu.

* * / * * * *

Pogledao sam EXPERIMENTER Michaela Almereyde. U vreme kada su biografski filmovi o naučnicima ušli u modu, kada je čak i savremena tehnika počela da dobije filmove i svom nastanku, tzv, tech origin story, snimljen je zanimljiv biopic o Stanleyu Milgramu koji pokušava da svoju brainy temu ispriča na brainy način. Dakle, ovo nije priča o privatnom životu i naučnom radu, o tome kako su se u jednoj fazi prepleli itsl. Ovde se pravi jedna brehtovska, vrlo teatralna postavka u kojoj se Milgram obraća kameri, dekonstruišu se situacije, razbija se filmska iluzija, podvlače se simboli.

Almereydin film je zanimljiv ali ne mogu da kažem da je ovo ključ koji se može primenjivati na sve filmove ovog tipa, naročito u post-KINSEY eri jer naprosto umanjuje mogućnost popularizacije nauke. Otud, koliko god EXPERIMENTER delovao svežije od THE THEORY OF EVERYHING recimo, u svojoj pretenziji znatno sužava publiku kojoj može da ovo iskomunicira.

To sve dolazi kao naročit paradoks ako imamo u vidu da je Stanley Milgram bio jedan od prvih superstar naučnika, da je sjajno komunicirao sa medijima i privlačio njihovu pažnju, imao bestseler knjigu baziranu na svojim eksperimentima i doživeo da mu za života snime televizijski biopic u kome ga, doduše fikcionalizovano zbog pravnih razloga igra William Shatner.

Milgramova karijera štaviše ima u sebi jednu vrlo specifičnu dimenziju. Naime, njegovi eksperimenti su bili svojevrsni naučni blockbuster, skupi, sa dosta učesnika i medijske pažnje. U jednom trenutku u ovom filmu, Milgramu čak i kažu da je posle njegovog najpoznatigeg eksperimenta o poslušnosti krenula nizbrdica iako je kasnije imao takođe naučno relevantne uvidu.

Dakle, blockbuster naučnik dobija vrlo indie film o sebi koji se koristi raznim efektima "oneobičavanja".

Za ljubitelje stare televizije, naročito će biti zanimljiv deo kada MIlgram poseti snimanje filma o sebi gde Kellan Lutz igra Williama Shatnera a Dennis Heysbert Ossiea Davisa.

Peter Sarsgaard je sjajan u glavnoj ulozi i dobro se snalazi u svim tehnikama koje Almereyda koristi. Ipak, čak ni dobra glumačka ekipa ne može da nadomesti suštinski nedostatak drame u ovoj priči koji neumitno smanjuje kinetičku moć ove priče. EXPERIMENTER na kraju udara slabije nego što je mogao i to je šteta. Ipak, Almereydin pokušaj je koncept vredan poštovanja.

* * 1/2 / * * * *

Pogledao sam BEASTS OF NO NATION Caryja Fukunage, ekranizaciju romana Uzodinme Iweale, i nažalost moram konstatovati da je ovo prvi istinski promašaj u opusu ovog izvanrednog reditelja. Uprkos tome što se sličnim temama bavio u svom snažnom debiju SIN NOMBRE u BEASTS OF NO NATION Fukunaga više nije u ulozi predvodnika već prilično neinspirisanog sledbenika. Posle filmova kao što su JOHNNY MAD DOG i WAR WITCH Fukunaga ne uspeva da ponudi ništa novo, izuzev toga što njegov film ima ekstremno pretenciozno trajanje, tokog kog nažalost pre nailazimo na pleonazme nego na dublje razrade tema koje su JOHNNY MAD DOG i WAR WITCH, inače vrlo zapaženi filmovi već obradili.

Ako se tome doda krajnje krut rediteljski pristup koji donosi Fukunaga, sa dosta nekonzistentnosti, a rekao bih čak i jeftinih pokušaja da se "oživi" film, ukupan utisak je zaista slab.

Tome svemu doprinosi i Idris Elba koji okružen decom naturščicima izaziva disbalans i u određenom smislu pravi hammy karakter ortodoksnog filmskog negativca iako ovo nije ni vreme ni mesto za to. Ceo segment sa Idrisovim likom koji seksualno zlostavlja dečaka je lobovanje koje nasilno prebacuje ovu podsaharsku priču u domen nečega čime Zapadnjaci valjda dodatno treba da se šokiraju jer ako ne razumeju taj stepen bede u kome podsaharska Afrika živi ili ako ne razumeju brutalnost tamošnjih ratova, a ono barem razumeju seksualno zlostavljanje dece kao nešto strašno.

Određena nostalgija koja postoji u seriji TRUE DETECTIVE prema Fukunaginom izostanku, trebalo bi da postoji i kod samog Fukunage. Posle dva odlična filma i jedne serije, što se mene tiče, ovim filmom je sebi oborio cenu.

Netflix je nažalost u svojoj ponudi samo formalno dobio bioskopski film da streamuje. Po mnogo čemu BEASTS OF NO NATION je maloekranski rad, sa imenom reditelja bioskopskog kalibra, kog paradoksalno veći deo publike opet pa zna po seriji.

* * / * * * *

"Besnilo", Borislav Pekić

Jedan dvadesetčetvorogodišnji mladić preminuo je u avionu "Er Lingusa" nakon što je počeo "mahnito da juri" i ugrizao drugog putnika, prenosi "Raša tudej".
Izvor: B92 ponedeljak, 19.10.2015. | 14:05


Kako su opisali očevici, na letu iz Lisabona u Dablin mladić je počeo "mahnito da trči" po avionu, potom ugrizao jednog od putnika, a savladalo ga je osoblje aviona.

Kako se navodi, on je povredio jednog ili dva putnika.

Avion je prinudno sleteo na aerodromu u Korku u Irskoj.

Mladić je ubrzo izgubio svest, a potom i puls, te su prisutni doktori konstatovali smrt. Njegovo telo je poslato na obdukciju.

Shane Abbess je u filmu INFINI želeo da snimi film o ekspediciji na daleku svemirsku koloniju u kome će sabrati apsolutno sve što se junacima na takvom putovanju može desiti, dakle u rasponu od tehničko-fizičkih opsnosti, preko ludila, ostvarivanja strahova do novih oblika života, a rezultat je konfuzan, antiklimaktičan i predug akcioni SF koji nažalost ne uspeva da isprati čak ni uzuse žanra.

Abbess ima određeni nivo zanatske kompetencije kakav je krasio neke od B-reditelja osamdesetih ali nema njihov talenat u pogledu obrade materijala i vođenja priče. Ipak, kao reditelja čvrsto opredeljenog za SF akciju i to Australijanca, Abbessa ipak treba pratiti i nadalje.

* 1/2 / * * * *

Evo ga i novi:

http://youtu.be/sGbxmsDFVnE

Sudeći po plakatu i trejleru, Ridlijeva i Bojega su glavni likovi, što se uklapa u moderni Holivud u kome se gleda da se da više centralnih uloga ženama i POC-ovima. Pošteno. Takođe, koliko se da iz trejlera zaključiti, SILA je svedena na sujeverje a džedaji na mit u ovom 30-godina-kasnije kontekstu pa se otud sila i budi itd. Dobro, prilično sejf premisa, mislim.

Sta je bre tu posteno!?!
Gde Su Alienci!!!
Nijedan Twilek, Wookie, ma nijedan od tolko vanzemljaka!Ovo je bre Star Wars, ne star Trek, pobrkao se malko ovaj jesha!!!

Gledam od jutros u loop-u i povremeno placem od srece. Bas sam mator.

Hahah, da, mnogi po internetu vidim plaču od sreće. Meni se trejler dopada, ali nemam još uvek emotivni rispons. 

Quote from: Ugly MF on 20-10-2015, 09:08:41
Sta je bre tu posteno!?!
Gde Su Alienci!!!
Nijedan Twilek, Wookie, ma nijedan od tolko vanzemljaka!Ovo je bre Star Wars, ne star Trek, pobrkao se malko ovaj jesha!!!

Mislim da je ovde ideja da se uradi par koraka nazad od "muppet show" senzibiliteta koji se pomolio u ROTJ i prequel trilogiji. Mada po koji rankor ne bi škodio.

Gde su Toni Stark i Leks Lutor s inveaticijama? Pa nije Srbija valjda gora od Vakande?


Turska Halk banka, koja je preuzela većinsko vlasništvo Čačanske banke, otvorila je poslovnicu u Beogradu, prvu pod tim nazivom u Srbiji.

IZVOR: BETA UTORAK, 20.10.2015. | 08:22
   

Foto: Tanjug
POVEZANE VESTI

Hrvati ne staju, šire se u Nemačkoj
Profit SAD giganta gotovo prepolovljen
Drastični potezi Dojče banke zbog afera
Otvaranju poslovnice prisustvovao je ministar trgovine, turizma i telekomunikacija Srbije Rasim Ljajić koji je kazao da očekuje da u narednom periodu bude otvoreno bar 100 fililaja te banke u Srbiji koje će imati po 15 radnika.

"Očekujemo oko 1.500 zaposlenih u narednom periodu, na osnovu poslovanja Halk banke u Makedoniji", rekao je Ljajić.

Naglasio je da je dolazak Halk banke i najbolja preporuka ostalim turskim kompanijama da dođu i investiraju u Srbiji.

Ljajić je dodao i da će dolazak Halk banke pojačati konkurenciju na bankarskom tržištu Srbije.

Predsednik Upravnog odbora Hallk banke u Srbi Mustafa Ajdin kazao je da cilj te banke nije da bude najveća već da bude prijateljska banka i da ima što više filijala u Srbiji.


Foto: Tanjug
Halk banka je, po njegovim rečima, jedna od najvećih turskih banaka koja snažno doprinosi razvoju turske privrede i reputaciji te zemlje na međunarodnom tržištu.

On je istakao da očekuje da će početak poslovanja te banke u Srbiji usloviti i dolazak turskih investicija i razvoj srpske privrede.


Foto: Tanjug
Ajdin je podsetio da Halk banka u matičnoj zemlji ima poslovnu mrežu od 900 filijala i više od 17.000 zaposlenih i najavio da će njena centrala u Srbiji biti u Beogradu.

Halk banka je marta ove godine potpisala ugovor o kupovini 76,74 odsto akcija Čačanske banke za 10,1 milion evra.




Sent from my iPhone using Tapatalk

Quote from: crippled_avenger on 20-10-2015, 10:22:17
Pa nije Srbija valjda gora od Vakande?

Wakanda (po kanonu) zapravo spada u jednu od tehnološki najrazvijenijih nacija na svetu. Leže na najvećem nalazištu vibranijuma (metal od koga je napravljen štit Kapetana Amerike i koji, po kanonu, može gotovo bilo koju količinu kintetičke anergije da apsorbuje a da to ne naruši strukturalni integritet njegove kristalne rešetke) i decenijama koriste tu srećnu okolnost da, što kroz trgovinu što kroz sopstveni R&D kreiraju homegrown tehnologije koje su po kvalitetu ispred onoga što ima zapadna hemisfera. To što su monarhija i imaju zaostatke plemenskih običaja u uređenju ne treba da signalizira zaostalost već pre odanost tradiciji, precima, nacionalnoj religiji itd. Drugim rečima, Wakanda je ono kako Srbija sebe želi da vidi u recentnim romanima Gorana Skrobonje

Znaci ,Srbija ce opet biti monarhija cim iskopamo Adamantivibranijum!!!
Odoh u rudare!!!

Meho, stepen razvoja je visok ali je veliki stepen političke nestabilnosti zbog plemenskih sukoba i unutardinastičkih trvenja, dakle nije zemlja za ulaganja zapadnih korporacija.

Danas sam platio danak neiskustvu. Dao sam 150 dinara za Nedeljnik da bih pročitao tekst o Draganu Markoviću, autoru OTPISANIH. U tom tekstu, rad na seriji prikazan je potpuno paušalno, bez pominjanja nekih ključnih autora kao što je recimo Siniša Pavić koji je umnogome baš na polju scenarija pomogao da ta serija bude ono što jeste,to jest da može da se gleda, O tome svedoče svi ostali scenariji koje je Marković radio - KLOPKA ZA GENERALA, SB ZATVARA KRUG (pre OTPISANIH) odnosno NEKA DRUGA ŽENA i OPASNI TRAG (posle OTPISANIH) u kojima je prepoznatljiva policijsko-udbaška tematika ali bez tog šarma i smisla za humor koji je Pavić donosio, Markovićevi scenariji mimo OTPISANIH uopšte se ne pominju iako su vrlo zanimljivi - recimo jedan govori o hapšenju Draže Mihajovića što bi trebalo da je Nedeljnikova opsesivna tema, a poslednji o iredenti na Kosovu takođe gorućoj temi, i to na fatalistički način. O činjenici da je izuzev saradnje sa Acom Đorđevićem na OTPISANIMA, sve ostale filmove Marković radio sa Mikijem Stamenkovićem, što je zanimljiv primer ko-autorstva i tematske konzistentnosti, da i ne govorimo. Članak stvara sliku kao da beogradski ilegalci nisu dostojno prikazani na filmu i televiziji pre toga iako im je Vojislav Nanović, takođe ilegalac, već 1948. godine posvetio svoj debitantski film BESMRTNA MLADOST (i ukupno recimo treći ili četvri film u istoriji SFRJ kinematografije) a pre OTPISANIH je bilo još nekoliko antologijskih filmova o beogradskim ilegalcima kao što su OSMA VRATA, VETAR JE STAO PRED ZORU, OPERACIJA BEOGRAD.a tema je praktično već i dekonstruisana u IZDAJNIKU. Otpor na koji su naišli OTPISANI potpuno je pogrešno interpretiran i sa ciljem da stvori utisak kako je Marković provocirao režim iako su se borci zapravo bunili zbog toga što je njihov ratni angažman dobio stripovski predzak lagane komercijalne zabave koja nije svojstvena socijalizmu. Paradoksalno, scenarista koji se najkonzistentnije bavio prikazom službi javne i državne bezbednosti kod nas, predstavljen je kao nostalgični vragolan a veći deo radne biografije mu je prećutan.

http://nedeljnik.co.rs/.../vašar-ta.../četiri-decenije-otpisanih

THE GREEN INFERNO je prvi film u kome je Eli Roth uspeo da napravi dobar balans između onoga što mu dobro ide a to je postavljanje karaktera i njihovih relativno dinamičnih duhovitih odnosa, i horora koji kod njega uvek usledi u drugoj polovini priče. Ovog puta, praktićno nadovezujući se na Deodata, Eli Roth pravi svoj najbolji film koji kreće kao jednostavna priča o grupi mladih aktivista u džunglama Amazona a potom se pretvara u njihov košmarni susret sa masom kanibala iz drevnog plemena nedotaknutog civilizacijom. Nekim čudom, THE GREEN INFERNO je naprosto zadihtovao i više nema Rothovog karakterističnog disbalansa u kome film krene zanimljivo i neke stvari čak bivaju dobro rešene - kao što je recimo da se likovi unutar grupe koja je malo šira nego što treba, da bi imao ko da se žrtvuje, zaista zažive i diferenciraju se - i horora koji potom nastane. Mislim da Roth nije volšebno postao veštiji reditelj i bolji pripovedač već da je u THE GREEN INFERNOu izabrao vrstu horora koja mu leži i u kojoj njegov torture porn senzibilitet zaista ima smisla a sklonost ka goofy crnom humoru može da pruži neke zanimljive efekte. Kada se tome doda utisak da THE GREEN INFERNO ima svojevsrnu antiliberalsku, antiekologičarsku agendu što ga čini vrlo politički nekorektnim, rezultat je film koji nije nimalo inovativan, ali je vrlo solidan. A u okolnostima sveopšte političke korektnosti i vrlo nevaljao.

* * * / * * * *

 Batman v Superman: Dawn Of Justice's Rumoured Budget Is Huge

Quote
It costs quite a pretty penny to throw together a Hollywood blockbuster.


'Pirates Of The Caribbean: On Stranger Tides' is believed to have cost $410 million, while it was recently alleged that Marvel are prepared to spend $1 billion on the upcoming 'Avengers: Infinity War' films.
It was previously believed that 'Batman v Superman: Dawn Of Justice's' budget came in at around $200 million. But a source for Latino Review has now insisted that it was much higher.
In fact, you can double it. And then add $10 million more. That's right, the speculated budget for 'Batman v Superman: Dawn Of Justice' is believed to be $410 million.
If this rumour proves to be true then this means that 'Batman v Superman: Dawn Of Justice' could be the most expensive movie ever shot. This honour currently belongs to 'Pirates Of The Caribbean: On Stranger Tides'.
Meanwhile, Zack Snyder is going to have to reign in the costs a little bit when he directs the two 'Justice League' movies, with Latino Review insisting that the budget for both of these films will be $500 million in total.
'Justice League' is being shot in London over a 16-month period before they're released in 2017 and 2019, respectively.
But despite its escalated budget, the powers that be over at Warner Bros. will still be pretty confident that 'Batman v Superman: Dawn Of Justice' will be worth the money. We'll see if that's actually the case when the superhero hybrid hits cinemas on March 25, 2016.

What If The New Star Wars Sucks, Too?

Mehmete, evo šta propuštaš negledanjem GOTHAMa...

"The fifth episode of the second season of "Gotham" aired last night and introduced a female Firefly, this time giving us a villain character in full costume as well. But it was another revelation, one to do with that of season long antagonist Theo Galavan (James Frain), that has got tongues wagging.

SPOILERS AHEAD FOR LAST NIGHT'S "GOTHAM"

The episode revealed that the Galavan family is of the Dumas line, with the Order of St. Dumas itself involved in their scheme of revenge against Gotham and the Wayne family. The Order is famous for its chief warrior, Azrael, which begs the question of whether he will show up. ComicBook.com asked executive producer John Stephens about such a possibility:

    "We will be going deeper into the Order of St. Dumas over the next run of episodes, and it will continue to play an evolving role for the rest of the season... and yes, we wouldn't be telling an Order of St. Dumas story without also intending to tell an Azrael story. Just keep watching."

Several different characters have taken on the mantle of Azrael in the comics, not just Jean-Paul Valley who famously played the character who took over for Bruce Wayne as Batman when his back was broken. "Gotham" continues Monday night on FOX."

Znači, iz epizode u epizodu stvar postaje intrigantnija...

Najvažnije je da ću ja ovaj spojler već da zaboravim dok dobacim do pete epizode druge sezone 

ma Meho bi da gleda neku drusnu,zrelu,CatWoman, a ne neku prikvel klinku....
CatWoman, ya'dig?...Cats?,,,, & Meho?,,,,,aaaaah,nevrmajnd.....

Sve si u pravu 

Quote from: crippled_avenger on 06-10-2015, 13:51:24
Ridley Scott se od reditelja od kog se moglo očekivati nešto korektno, barem dobro snimljeno, pretvorio u senilnog starca za kog familija strepi da li će napraviti eksces kada dođu gosti. Kako demencija napreduje, tako su i ekscesi sve češći i češći a THE MARTIAN je nažalost jedan od njih.

* * / * * * *

Ma dobro, preoštar uvod. Budimo fer, fer se, u poslednje vreme, traži na ovom forumu i poštujmo starije i zaslužne, i napišimo da je Marsovac zabavan film, i, u tom smislu, ispunjava očekivanja.

Sa ocenom bih se složila. Met Dejmon je pogrešan kasting. Nedostatak psihološke krize vrišti sa ekrana, kao i tipično američko-patriotsko tupljenje. Sandra je to lepo odglumila u Gravitiju, zato taj film ima (bar neku) dubinu, iako ga ja ne bih svrstavala u prekretnice. No, tamo je trenutak kada Sandra dotiče zemaljsko tlo dirljiviji jer je tako jednostavan. Priča je realnija. Met letka po svemiru, ispaljuje se uz rizik, u naručje kapetanice koja ga, isto tako, herojski, hvata, sve uz sprdnju i zezanje. I onda ono maženje biljke na zemlji je tako patetično i fejk.

Metovi monolozi u kameru su grozomorni i to najblaže rečeno. Kakav loše napisan talk show i objašnjavanje (prepričavanje) radnje. Mislim, to je moglo da funkcioniše kao sprdnja i neophodni deo radnje u Trumanovom šouu, ovde je to za ozbiljno i, tim pre, vređanje inteligencije gledalaca, odnosno - lako rešenje za scenaristu i reditelja.

Tu i tamo ima uspešnih pokušaja humora, film je dinamičan, ponekad prozuji i koja emocija. No, film je stereotipan, nerealan, budalast i propagandni. Zaslužuje dva plus, a ako ga vrednujemo isključivo sa stanovišta zabave, i slabiju trojku. 

Pogledao sam THE SUBJECTS Roberta Monda, niskobudžetni australijski film o grupi ispitanika koji učestvuju u farmaceutskom eksprimentu kojom prilikog gutaju tablete od kojih stiču nadljudske moći. THE SUBJECTS ne govori o superherojstvu ali pokušava da se dotakne teme korišćenja (nadljudske) moći za pomoč drugima, solidarnosti i sl. Nažalost, Mond ne uspeva da prevazođe budžetska ograničenja u kojima je uradio i ne uspeva da prilagodi svoju ideju toj jednoj lokaciji na koju je smestio film a da očuva koliku toliku filmičnost. Na kraju svega, od filma jedino možemo izdvojiti Charlotte Nicdao koju možda može čekati nekakva pristojna karijera.

* 1/2 / * * * *

Isla Fisher je dobila svoj BlumHouse film čemu sam se jako radovao. Nažalost, nije imala sreće kao Jason Bateman ili Shyamalan, VISIONS Kevina Greuterta, horor reditelja sumnjivih dometa, neće ni dospeti do ozbiljne distribucije, nažalost sa razlogom.

Okružena slabim glumcima, Isla u ovom filmu predstavlja jedini skup detalj, to jest jedini high end element, a to znači da nema ni high concepta, kao tradicionalnog Blumovog sastojka. VISIONS je istovremeno predvidljiv i konfuzan, konvencionalan a snimljen za male pare - dakle, siromašan i sve smrdi po DTVu sa bioskopskom zvezdom.

Baš mi je krivo što Isla nije imala sreće da se osveži na blagajnama u Blumovoj produkciji. Ne mislim da će joj ovaj film ozbiljnije ugroziti karijeru ali svakako će imati puno razočaranih gledalaca.

* 1/2 / * * * *

Pogledao sam SUPERBOB Jona Drevera, proširenje uspešnog kratkog filma o pekamskom poštaru koji postaje superheroj posle pada meteora. Ovaj niskobudžetni pokušaj da se kombinacijom mock doca i romcoma snimi niskobudžetni HANCOCK ima nekoliko aduta, pre svega relativno solidnu inscenaciju na malom budžetu, i glumačku podelu koja je vrlo raspoložena, ali humora nažalost nema dovoljno a i struktura scenarija je krajnje sporna. Naime, SUPERBOB ima intenciju da se proširi u nešto šire ali to se naprosto ne dešava i to svođenje filma u jednu u svakom pogledu kamernu priču može da prođe samo sigurnijoj rediteljskoj ruci što Dreverova nije. Na kraju SUPERBOB uprkos film looku počinje da stiče obrise nekog ipak striktno televizijskog materijala.

* 1/2 / * * * *

http://youtu.be/nWHUjuJ8zxE

I Dejvid Tenant kao Purple man. Savrseno.

Pogledao sam BONE TOMAHAWK C. Craiga Zahlera, veoma hajpovan i nažalost potpuno diletantski hibrid i nekakvog horora, mada je taj horor više kao neka torture porn verzija klasičnog vesterna, iz vremena kada su Indijanci bili brutalni negativci. Ovde su Indijanci i njihovo nasilje prikazani kao mešavina nekog praiskonskog divljaštva i inscenacije koja je ranije bila nedostupna, zapravo više nedostojna klasicima vesterna. Mislim da kada pogledamo tu torture porn taktiku BONE TOMAHAWKa shvatimo kolika su gospoda bili vestern reditelji sa svojim understatementom koji se graničio sa moralisanjem.

Ono što je privuklo Kurta Russella da se blamira u ovom filmu, a verovatno i ostale, jeste ta tarantinovska hrpa mahom potpuno besmislenih dijaloga kojom Zahler spamuje publiku i gradi tih mučnih dva i kusur sata trajanja.

FIlm je dat mahom u širokim planovima, valjda da bi podsetio na klasični vestern koji nije mislio na televiziju i na kome su sve figure bile dovoljno velike jer se gledao na velikom ekranu. Međutim, ovaj film će se mahom gledati kući što ovom kadriranju već oduzima deo efekta, plus scenario ne prati koncept kadriranja, niti fotografija ima adekvatnu fakturu, pa se može reći da Zahlerov film smrdi po ozbiljnom diletantizmu.

Ideja da se Kurt Russell bori sa divljim kanibalima na Divljem Zapadu kao da je unapred zabavila i samu kritiku koja se prema ovom filmu ponela sa nezasluženom količinom samilosti.

Poneka preporuka za Sajam knjiga...

http://www.beforeafter.rs/kultura/kopanje-po-dnu-kace/

Veselin Đuretić, Ivica Dačić i -

- Stari

http://www.kurir.rs/vesti/politika/dacic-izgubio-zivce-biserko-prestani-da-radis-protiv-srbije-clanak-1991949

Sent from my iPhone using Tapatalk

Ja mislila Gul objavljuje gole cice, a ono kripl.

"U borbi protiv srpskog naroda i drzave"

A znas li ti da je Biserko osnivacica tog odbora u Srbiji? Kako i kome da ga prepusti kad je to njeno cedo? I idiot Dacic koji joj besom samo daje na znacaju (kao sto to i ovaj clanak cini).

Pazi, sta god mislila o Sonji i koliko god ponekad kontala njene stavove, fakat je da je ona za te stavove placena, sto joj vec oduzima integritet, a pismo je stvarno jadno. Mislim, naginjem ka tome da je Kosovo izgubljeno i da tu treba izvuci neki maksimum, benefit za ostatak drzave, ne pusta se toliki deo teritorije bez ucene (a u poziciji smo da ucenimo, nego ne umemo), ali pismo je stvarno odvratno sroceno.

I, kao, sad, niko nije iznenadjen? Pa kad je nanela toliku diplomatsku stetu, sto je niste prethodno zvali da se sa njom dogovorite? I vi ste mi neki politicari, analiticari, stratezi i diplomate.

Pogledao sam PRESSURE Rona Scalpelloa, britanski survival triler pod vodom, o grupi ronilaca-varilaca koji se spuštaju ronilačkim zvonom na dno mora, i tokom rada dožive da im brod sa kog su se spustili potone u oluji. Kreću pokušaji da se spasu, da prevaziđu razne prepreke, sukobi među unesrećenima ali i lagano gubljenje razuma od nedostatka kiseonika.

Scalpello je uspeo da u većem delu zadataka uradi sve što treba, ali na kraju ipak pravi nekoliko grešaka. Dok su halucinacije uzrokovane nedostatkom kiseonika dobro rešenje, flešbekovi koje ima lik Danny Hustona su potpuni višak i pokazuju nesigurnost reditelja u vlastiti koncept junaka na dnu mora, upućenih jedni na druge. Ti flešbekovi u eksterijeru nimalo ne osvežavaju film i umanjuju efekat dosta dobre tenzije koju je Scalpello stvorio sa vrlo malim ali dobro upotrebljenim sredstvima.

Matthew Goode a naročito Danny Huston daju svemu potrebni zvezdani napon, i gluma je u principu dobra, što ukupno uzev čini PRESSURE vrlo solidnim repertoarskim ostvarenjem koje danas teško može naći u bioskopima ali svakako ima odličnu budućnost na malim ekranima.

* * 1/2 / * * * *

Autor: Portal Jutarnji.hr
Objavljeno: prije 5 h i 2 min
Neočekivani obrat dogodio se u ponedjeljak na Prekršajnom sudu Osijek u 'slučaju Bećarac' gdje je umjesto najavljenog saslušanja šest svjedoka i donošenja presude rasprava prekinuta nakon što je tužitelj - Policijska postaja Belišće optužni prijedlog protiv Branimira Čolakovića (24) iz Valpova za pjevanje bećarca, odnosno zbog kršenja Zakona o ravnopravnosti spolova, proširila s novom optužbom za prekršaj vrijeđanja i omalovažavanja policijskog službenika prilikom vršenja službe, piše Glas Slavonije.

VEZANE VIJESTI

Vijesti
'MALA MOJA, TI U PLAVOJ BLUZI, DOĐI BLIŽE PA MI SE NA***I' Pjevao ove stihove u bećarcu, pa popio prijavu policajke!
KIĆO O AFERI BEĆARAC 'Pred 10-ak milicajaca jednom sam otpjevao 'E, da mi uspije milicajca povući za jajca'. I svi su se oni smijali, a neki i zvali da ih povučem'
Tako će valpovački bećar Branimir, koji je prvi u povijesti zaradio prekršajnu prijavu zbog pjevanja bećarca 'Mala moja ti u plavoj bluzi, dođi bliže pa mi se naguzi... što j' u pjesmi to se pjevat smije, lud bi bio ko bi zamjerio', a koji je otpjevao u folklornoj povorci Ljeta valpovačkog 28. lipnja, za pjevanje bećarca na teretu imati čak dva prekršaja, gdje mu za prvo prijeti novčana kazna do 5000 kuna, a za drugo - zatvorska kazna.

- Zbog ovakvog proširenja optužbe branitelj okrivljenika zatražio je prekid glavne rasprave kako bi se njegov branjenik pripremio za iznošenje obrane, što je sutkinja Dunja Bertok i prihvatila, pa je sljedeća glavna rasprava zakazana za 9. studenoga - priopćila je Snježana Marjanović, glasnogovornica Prekršajnog suda u Osijeku, i pojasnila kako u slučaju da se valpovačkog bećara osudi po novoj točki optužnice, Branimiru prijeti novčana kazna u iznosu od 187 do 750 kuna ili zatvorska kazna u trajanju do 30 dana.

Podsjetimo, Branimir Čolaković je kao član HKUD-a "Valpovo 1905.", bećarcem duboko povrijedio policajku iz Policijske postaje Belišće, koja je osiguravala manifestaciju, pa je nekoliko dana poslije policija protiv Branimira podigla optužni prijedlog.

- Kad pojedinac iskoristi takvu manifestaciju da se na omalovažavajući i ponižavajući način obrati policijskom službeniku riječima javne poruge, policija je dužna reagirati i temeljem toga išlo se na optužni prijedlog - ovim je rječima glasnogovornik PU osječko-baranjske Darijo Premec opravdao postupak belišćanske policije.

Ovaj neobični slučaj izazvao je lburne reakcije, posebice jer je bećarac napjev koji ima svojstvo hrvatskog kulturnog dobra prema odluci Ministarstva kulture od 2007. godine, a koji je od 2011. godine uvršten i na listu UNESCO-ove svjetske kulturne baštine, piše Glas Slavonije.