ZNAK SAGITE — više od fantastike — edicija, časopis, knjižara...

Aha, sad je sjasno zašto je Tim Miller tako lako digo ruke od Dedpula:

He's Back! James Cameron To Godfather 'Terminator' With 'Deadpool' Helmer Tim Miller

Quote

EXCLUSIVE: He'll be back! James Cameron, who regains certain rights to his prized creation The Terminator in 2019, is godfathering a new iteration of the film that might finally get it right in drawing a close in the battle between humans and Skynet. Sources said that Cameron, whose copyright reversion happens 35 years after the release of the 1984 classic, is in early talks with Deadpool director and VFX wiz Tim Miller to direct a reboot and conclusion of one of cinema's great science fiction tales.

David Ellison, whose Skydance co-financed Terminator Genisys, is bankrolling an exploratory effort that includes engaging some top-flight science fiction authors to find the movie creatively. Ellison still holds many Terminator rights, after his 2013 acquisition from sister and Annapurna principal Megan Ellison. She bought them in 2011 at Cannes for $20 million.

This is the latest development in an ongoing saga. Indeed, The Terminator might have endured the craziest road of any billion-dollar movie franchise, going back to when Cameron — who only had Piranha 2 under his belt as director — sold rights to his scripted project for $1 to producer Gale Anne Hurd, with the stipulation he could not be fired as director. The result was a 1984 sci-fi classic that launched his star and that of  Arnold Schwarzenegger. Cameron came back and topped himself to write and direct he blockbuster Terminator 2: Judgment Day, but he washed his hands of the property after that. He mentioned to producers Mario Kassar and Andy Vajna his plans to buy the rights back from Carolco bankruptcy. They beat him to the punch, figuring he would still participate, but Cameron responded by walking away. He didn't participate in the three films that followed, or the TV show The Sarah Connor Chronicles. The rights ended up with Pacificor, which paid $29.5 million, and Megan Ellison bought them after that company floundered.

Cameron has had zero involvement since then, and has largely been silent. The exception was on the last picture, Terminator Genisys. Perhaps because his old buddy and True Lies star Schwarzenegger had returned as the title character, Cameron was generous in his assessment, reportedly saying that the Alan Taylor-directed film had reinvigorated and created a renaissance for the franchise.

Audiences disagreed and the franchise seemed out of gas when the $155 million film grossed $440 million worldwide, but didn't do nearly well enough in the U.S. Perhaps Cameron was foreshadowing his own future return to the franchise. Much the way that Sony used to rush Spider-Man movies to stay ahead of a rights-reversion ticking clock, it was always known that Cameron would regain clout eventually. It didn't seem that Skydance or Paramount had much interest continuing the creative track of the last film, but real creative involvement by Cameron, even if he doesn't direct, changes the whole ballgame. One only has to look at Aliens, True Lies, Titanic or Avatar to see what he is capable of creatively when he puts his mind to something.

I don't know anything more than I've disclosed here, including whether they reboot the whole thing or pick up from where Cameron left off after the second film. I've heard the hope is for Miller to direct whatever they come up with. Cameron is booked for four Avatar sequels, to shoot two at a time. No comment from any of the involved parties.

T2: Trainspotting review: "Wiser, sadder, but very much alive and kicking"

Quote

On paper it looks like a scam. The sort of take-the-money-and-run job that Renton (Ewan McGregor) pulled before striding off into the freeze-framed future at the end of Danny Boyle's 1996 era-defining masterpiece.
Get the gang – director Boyle, novelist Irvine Welsh, under-sung screenwriter John Hodge, producer Andrew MacDonald and a cast now more used to Hollywood than Holyrood – back together; loosely adapt another of Irvine Welsh's scabrous junk epics (this time, Porno), and retire on the attendant millions to watch "mind-numbing, spirit-crushing game shows, stuffing fucking junk food into their mouths". Or maybe not.
For 20 years, T2 was the elephant in the room, the madman laughing in the corner; the gang perhaps mindful of Sick Boy's dictum: "You've got it, and then you lose it, and it's gone forever." But Boyle, for one, has never lost it, and every frame of this film means something to him, and those who were there the first time. Dizzyingly meta, maddeningly broad, then oddly moving, T2 takes some getting your head round, even for the faithful. Indeed, new viewers may wonder what's been slipped in their drinks.

It begins, of course, with Renton's sprinting feet. But they're pounding a treadmill, rather than the Princes Street tarmac, and he can't outrun the treachery of his past. A health scare – and worse – drags him back home to a Leith of steep decline and slow regeneration.
Here, Sick Boy (Jonny Lee Miller) pimps out his girlfriend Veronika (Anjela Nedyalkova) for blackmail cash; Francis "Franco" Begbie (Robert Carlyle) is taking the messy route out of Saughton Prison; and Spud (Ewen Bremner) is still a junkie with the soul of a poet.
"You're a tourist in your own youth," Sick Boy tells Renton, after a much-deserved beating. "What other moments will you be revisiting?" As Renton, Sick Boy and Veronika cook up a new get-rich-quick scheme, the short answer is, practically all of them.
Some are glorious – Spud freefalling into his old friend's arms. Some disappoint – the 'Choose Life' speech needs no dissection. Some – such as when one character quotes Welsh's original novel and another acts it out – are so postmodern, they pull you, thrillingly, down the wormhole to Malkovich-land.
Once more, Boyle's direction is the star here. Busy with verbs, spiky with life, the film fizzes along to a fantastic soundtrack of new friends (Young Fathers) and remixed favourites ('Born Slippy'). But it's also slightly diffuse: without Renton's acid voiceover, the narrative loses that monomaniacal focus, swapping the purity of the original high for a cocktail of different uppers and downers.
With Renton at the centre, everyone else was a (brilliantly realised) bit-part player in his story – the way we all feel when we're young. With all four leads jostling for that centre, Renton becomes a blank, a silhouette, the everyman he always threatened to be.
However, when he's singing with Sick Boy (no really) and sprinting with Spud – or from Begbie – the film crackles with the old black magic. And of its many surprises, it saves the best for last. The neon-drenched final reckoning is heart-stopping; the final shot, simply heart-melting.
Trainspotting, you see, was never about the drugs, or the money. It was about youth, about escape. Twenty years on, with middle age encroaching and all hopes of escape long evaporated, T2 isn't about the drugs, or the money either. It's about chasing the old highs, realising you can't reach them and then, if you're lucky, finding new ones.

Zanimljiv je Jimov izbor da mentoruje Tima Millera, zar ne?


Sent from my iPhone using Tapatalk

moram da pogledam Deadpool... Inače, nastavci Terminatora su mi najveća filmska razočarenja u životu, red bi bio da se to nekako opere

meni su treći i četvrti dobri...


Sent from my iPhone using Tapatalk

Dobar je u školi trojka!

Interakcija između likova je meni prilično unazađena i neplodna u nastavcima, a ni tehnološki i akcioni dio ne dobacuje do Kamerona.

do kamerona ne dobacuje niko ni inače, uopšte ne poredim


Sent from my iPhone using Tapatalk

Aliens je njegov neprevazidjeno evergrin ostvarenje.

Quote from: Pizzobatto on 21-01-2017, 12:45:15
Inače, nastavci Terminatora su mi najveća filmska razočarenja u životu, red bi bio da se to nekako opere

Meni je, recimo, T2 jedan od najboljih filmova svih vremena i u svakom pogledu superiorniji od prvog.

Quote from: crippled_avenger on 21-01-2017, 13:37:40
do kamerona ne dobacuje niko ni inače, uopšte ne poredim
Sent from my iPhone using Tapatalk

Amin.

Nisam mislio na T2 kad sam rekao "nastavci". Izraz jeste dvosmislen, ali nije se odnosio na Kameronove Terminatore.

T3 sam doživio kao neki intermeco za nešto veće, a to veće kasnije nikad nisam dobio.

T2 bre ima nevjerovatne stvari, eo jedne od omiljenih mi ispunjenih tehnoloških proročanstava

Watching John with the machine, it was suddenly so clear. The terminator, would never stop. It would never leave him, and it would never hurt him, never shout at him, or get drunk and hit him, or say it was too busy to spend time with him. It would always be there. And it would die, to protect him. Of all the would-be fathers who came and went over the years, this thing, this machine, was the only one who measured up. In an insane world, it was the sanest choice.

Nači, znaš koliko tehno autora, gurua sam čito, koji nisu uspjeli ovako jednostavno da kažu ovo, a Kameron to uradio još 1991. jbt

To jest, T2 je superioran ne samo kao sf akcijaš i dramaturški, no da pišem neki ozbiljan tekst o tehnodeterminizmu, citirao bih ga kao akademski rad.

I onda se pojavio T3 koji je nekako pokušao da mistifikuje stvari u franšizi koja tako nešto nikad nije radila, uvijek bila strejt, nije ukazivala no je pokazivala, a onda se Švarci pretvorio u Jodu.

Ali to je druga priča, niti čini T3 lošim filmom, sve u svemu.

Bato, zrelo je da pogledaš JESEN SAMURAJA


Sent from my iPhone using Tapatalk

Bato, da sam Truman, sad bih te metnuo na friend listu. [emoji122] [emoji122] [emoji122]

To su moje 2 patnje: da me Truman rehabilituje i da Mehu uvalim čru detektiva!

Reprizirao sam JUMPER Douga Limana, film koji me je užasnuo kada sam gledao u bioskopu, izazvao mi mučninu, tukao direktno u centralni nervni sistem. Međutim, sad na kućnom formatu, doduše i sedam-osam godina kasnije, ostavio mi je drugasčiji utisak.

Danas mi JUMPER izgleda kao CHRONICLE 1.0, u stvari prvi Foxov pokušaj da snimi comic book film koji nije baziran na stripu. Štaviše, JUMPER deli sa CHRONICLEom i radom Maxa Landisa jednu suštinsku sličnost. Oba polaze od pretpostavke da se obraćaju mladoj publici koja je malo prezupčila, i kojoj je klasična dramaturgija, a pod tim ne mislim samo na scenario već i na sve tehnike kreiranja drame, uključujući i vizuelne, postala dosadna. Ono što je CHRONICLE uradio savršeno jeste to što je izvršio pomak i u scenariju i u vizuelnosti, dočim je JUMPER pre svega na nivou tempa naracije i vizuelnih rešenja napravio odmak, ostavši zapravo vrlo konvencionalan u pogledu priče.

Međutim, Limanov film zbilja ima neverovatnu energiju. Sigurno da JUMPER nema one atribute koje treba da ima film od 85 miliona dolara, premda ne izgleda jeftino, ali nudi zanimljiv spoj indie vibrantnosti i bestidnog B-štimunga sa glazurom stripovske stilizacije u pogledu sugestivnog izgleda junaka i izbora ambijenata.

Za ovu vrstu populističke zabave, JUMPER nema neku osobinu harizme, ali tom blaog distancom u odnosu na glumce dobija iodređenu geeky auru. Isto važi i za strukturu u kojoj se neki bitni plotpointi dešavaju kasnije nego što smo navikli. Međutim, tu se vraćamo na onu priču o navikama publike i njenom predznanju. Ako analiziramo ta pomeranja plot pointa i priično kratko trajanje filma, možemo reći da u filmu nije bilo vremena za neke stvari. Ali, ako tumačimo utisak, rekao bih da smo u mešavini stimulusa koji nam daje film i našeg poznavanja konvencija dobili taman onoliko koliko nam je bilo potrebno.

Da li su Liman i scenaristi svesno pravili ta pomeranja ili je JUMPER trebalo da lansira franšizu pa da se posle neke stvari razrađuju, ne znam. Ipak, franšiza od Gouldovog romana nije nastala, a film kao standalone opet itekako funkcioniše. Štaviše, produženi završni obračun predstavlja nesvakidašnji nivo ludila čak i za standarde današnjeg comic book filma.

Plašim se ipak da bi mi JUMPER verovatno i danas bio naporan u bioskopu zbog jakog quick-cuttinga, ali isto tako ne mogu zbog te pretpostavke potceniti utisak ovog home video gledanja.

* * * / * * * *

David Ayer se obratio narodu:

Nema potrebe da se ovoliko posipa pepelom. Barem on je napravio film u svom stilu. Ipak, deluje mi da Warner pravi PR stunt kao bi preokrenuo već prepoznati talas preemtivnih napada na DCEU filmove...

Stari je pokušao da napravi neku anticipaciju koja je u međuvremenu gotovo potpuno ispala neostvariva...

http://www.ekspres.net/scena/vojnov-fest-kao-utakmica-na-santijago-bernabeu

Pogledao sam NE GLEDAJ MI U PIJAT Hane Jušić, veliki prošlogodišnji uspeh hrvatskog filma. Ova mlada rediteljka je uspela da debituje u jednoj od selekcija Venecijanskog festivala gde je dobila i FEDEORA nagradu. NE GLEDAJ MI U PIJAT je naslov koji zaslužuje pažnju i razlikuje se od drugih filmova mladih regionalnih debitanata pre svega po tome što je intelektualno i po odnosu prema junacima mnogo zreliji od sličnih priča koje se, naročito recimo u Srbiji, snimaju na temu beznađa mladih ljudi. Dok su TILVA ROŠ i KLIP filmovi koji imaju nezrele junake i generalno mladalački duh koji pokušava da iskomunicira njihovu izgubljenost kroz neposrednost iskustva, i sigurno bolje komuniciraju sa mlađom publikom, NE GLEDAJ MI U PIJAT je udržaniji prema svojim mlađim junacima, naročito glavnoj junakinji i u tom smislu je bliži VARVARIMA. Iako se film Hane Jušić ne može porediti ni sa jednim od ovih filmova per se jer za početak na ekranu ima neke relativno poznate glumce, i za razliku od ovih filmova čija je primarna snaga u radu sa naturščicima, oni bivaju izuzetno efektno iskorišćeni, svi oni govore o mladim ljudima koji se otuđuju od svoje porodice, ali u tom otuđenju nose itekako puno trauma iz porodičnog doma.

NE GLEDAJ MI U PIJAT je upravo u tim porodičnim scenama superioran, i otud uspeva da ponudi zreliju sliku sveta. Hana JUšić se bavi istočnoevropskim art houseom, ali se ne libi da vrlo pronicljivo posmatra porodičnu dinamiku i da iz nje izvlači karakteristične momente koji u sebi često nose zdravu dozu crnog humora i humanosti. Dakle, Hana Jušić ne beži od toga da se uhvati u koštac i glumački sa likovima roditelja. Ovo nije film o njima ali oni u njemu jesu aktivni protagonisti života glavne junakinje koja naravno dobija svoju očekivanu dozu snenih pogleda u daljinu, hodanja u širokom planu i grubog seksa, kako se uostalom i očekuje od filma ovog profila.

Uprkos tome što je devojka protagonistkinja seksa, glavno telo ufilmu je Zlatko Burić u ulozi strogog pater familiasa koji doživljava moždani udar, postaje oduzet, i gubeći moć govora i kretanja, pasivno svedoči situaciji u kojoj kćerka preuzima brigu o porodici. Burić je onaj sastojak debi filmova regionalnih arthouse omladinaca koji je nedostajao - glumac izuzetne harizme koji biva uklopljen u priču. Iako je Burić danas više deo danske kinematografije nego hrvatske, praktično ovo je prvi primer da su mladi regionalni arthouseaši efektno iskoristili adut naših filmova a to su harizmatični glumci starije generacije, a slično se može reći i za rolu Arijane Čuline koja igra majku.

NE GLEDAJ MI U PIJAT emituje snažne doze bezizlaza, beznađa i art housea ali čini mi se da je ovo film koji bi na duže staze mogao zaživeti i kod publike upravo zato što je prepoznao neke univerzalne porodične idiosinkrazije.

* * * / * * * *

Pogledao sam JACKIE Pabla Larraina. Ovo je jedan od onih filmova u kojima izgleda kao da su wsvi autori zajedno u kolektivnom ubeđenju kako snimaju "nešto posebno" i kako ostvaruju estetski proboj a zapravo nude jedan stagnantan, besmislen, skoro nepodnošljiv rad u kome je jedini spas upravo ono što je konvencionalno. Najveća žrtva ovog filma je Natalie Portman koja čak i ako osvoji oskara za ovu ulogu, sa ovim naslovom kreće jednom umetničkom stranputicom, na kojoj se rekao bih odavno nalazi. Njena uloga Jackie Kennedy je neurotična imitacija, zarobkljena u filmu koji je sam po sebi neurotična imitacija art housea.

U ovom filmu nažalost dakle sve deluje kao neuroza i imitacija, od centralne komponente a to je uloga Natalie Portman, preko Larrainovog rediteljskog koncepta čija je ideja da bazira na jako krupnim planovima, i na dugim kadar sekvencama bez bravura, osim onda kada mu to ne ide za rukom i kada osutaje od koncepta i snima konvencionalno čime sporadično razbija integritet filma. Na sve to dolazi scenario Noaha Oppenheima, čoveka koji je adaptirao ALLEGIANT i čiji scenario... pa, izgleda kao da ga je pisao adaptator ALLEGIANTa, dakle vrlo neinventivno, vrlo strejt. Ipak, Oppenheimov scenario ostaje jedina uzdanica ovog filma pošto sugeriše da će se ovo sve nekada završiti što po Larrainu i Natalie ne može da se prepozna.

Oppenheimov scenario je neverovatno konvencionalan, ima priču o Jackie u najdramatičnijem trenutku njenog života, kada je ubijen JFK, a sve to uokvireno je njenim čuvenim intervjuom, i ta struktura je gotovo parodično konvencionalno. Larrain pokupšava da razbije tu užasnu konvencionalnost oneobičenim krupnim planovima sagovornika koji sporadično deluju groteskno. Ipak, Oppenheim pored konvencionalne strukture ima i neka obeležja visokom kempa kao što je recimo monolog Jackie K. tokom razgovora sa sveštenikom o tome kakav je to bog mogao da uzme oca dvoje dece, i sličnim mudrolijama iz asortimana sapunskih opera.

JACKIE je tolika propast da ne čudi kako je morao da se afirmiše preko evropskih filmskih festivala. U Veneciji je privukao veliku pažnju i odatle krenuo put svog oskarovskog ishodišta popšto bi u bilo kojoj drugoj situaciji završio ismejan.

Ako je Jackie O žrtva ovog filma kao ličnost, ništa bolje nije prošao ni nesrećni Bobby koji ima svojm deo stupidnih monologa takođe.

Sve u svemu, JACKIE je odličan film za one koji ne misle dobro Natalie Portman.

* 1/2 / * * * *

Pogledao sam CARNAGE PARK Mickeya Keatinga, još jedan od savremenih žanrovskih filmova koji smeštanjem priče u epohu pokušavaj8u da evociraju atmosferu filmova tog perioda. CARNAGE PARK je smešten u 1978. i u grindhouse maniru tobože je inspirisan istinitim događajima, a po estetici podseća na filmove Wesa Cravena iz tog perioda, naslove poput HILLS HAVE EYES i sl. Nažalost, osim replike filmova iz tog vremena koja naravno iz mnogo razloga ne može biti potpuno autentična, CARNAGE PARK ne donosi apsolutno ništa drugo i ni na jednom nivou ne prevazilazi tu ideju o rekonstrukciji grindhouse ugođaja koga danas ima maltene i više nego što treba.

Keatingova egzekucija je vešta ali ni po čemu posebna. Po lokacijama i rekviziti se vidi da je radio vrlo pedantno i sa malim budžetom no u svemu tome nema ničeg dovoljno novog da bi se film mogao izdvojiti.

* 1/2 / * * * *

Pogledao sam TENEMOS LA CARNE Emiliana Roche Mintera, apokaliptičnu viziju ljudskog sunovrata smeštenu u ambijent ruinirane zgrade. Minterovi junaci vrlo brzo tonu u pazolinijevsko ponašanje, dakle incest i druge vidove izopačenosti, moram priznati dosta proizvoljno i bez neke jače dramske osnove a što se mene tiče i značenjskog sloja. Minterov film deluje za početak zakasnelo. Sve ovo čime on pokušava da šokira, jeste i dalje relativno gadno ali ni na jednom nivou više nije provokativno, i ovo je jedan od onih filmova koji upinju da šokiraju i što se više trude sve više liče na nešto krajnje muzejsko.

Minterov film u pojedinim deonicama nudi zanimljiv ali ni po čemu inovativan, vizuleni koncept, baziran na veštom korišćenju niskog budžeta.

* 1/2 / * * * *

Četvrti film Bena Afflecka LIVE BY NIGHT je ako imamo u vidu domete THE TOWNa a u nekoj meri i ARGOa, sasvim sigurno bio među najočekivanijim naslovima sezone. Nažalost, krajnji rezultat je razočarao na praktično svim nivoima i u zabrinjavajućoj meri. Pogrešno je misliti da je LIVE BY NIGHT vesnik nekakve Affleckove krize jer on ide postepeno ka Warnerovom cilju a to je da im bude novi Clint Eastwood, ali činjenica da je ovaj film slab čak i na nivoima na kojima u prethodna tri filma Affleck nije grešio poprilično iznenađuje.

Na nivou priče, Affleckova adaptacija Lehaneovog romana deluje kao da je prošla kroz ozbiljno rende u montaži, film ima jako problematičan ritam, uopšte nisu istesani akcenti i intervali, sve je interval, ne mogu da se prepoznaju glavne teme, glavni konflikti, nema odgovora na pitanje o čemu govori film. Daleko od toga da je LIVE BY NIGHT nerazumljiv, naprotiv, film je vrlo jasan, rekao bih čak i prejednostavan strukturalno, međutim unutar same celine ne postoje akcenti koji bi dali značaj pojedinim događajima koje film obrađuje. Po samom sklopu događaja, LIVE BY NIGHT deluje kao veliki gangsterski ep maltene scorseseovskog karaktera, ali po realizaciji više deluje kao <Warnerov gangsterski film iz tridesetih.

Film ima nekoliko ključnih motiva - osvetu, ljubavnu priču, culture clash, uspon i pad kriminalca, ali nijedna od tih tema nije izgrađena kao ključna što nas onda dovodi do niza problema. Za početak, ljubavna priča koja motiviše osvetu ima u sebi nekog neo noir štimunga ali ona koja je glavna okosnica filma data je potpuno površno, bez ikakve produbljenosti i snage da donese katarzu junaku. Isto važi i za niz manjih zapleta i prepreka koje junak doživljava u periodu bavljenja organizovanim kriminalom.

U pogledu priče, dakle LIVE BY NIGHT je film koji zaslužuje gledanje nekog drugog cuta jer je moguće da je ovog potpunog "poravnavanja" došlo baš usled pokušaja da se film uklopi u neki komercijalni format od oko dva sata i da je bio mnogo efektniji u dužoj verziji.

Voice-over koji deluje potpuno silom dodato, maltene bez ikakve jezgrovitosti ili verbalnog efekta, deluje kao poštapalica i što je još gore nimalo ne pomaže filmu jer elipse koje pokušava da prevaziđe nisu toliko zjapeće. Imprsivno je kako je voice-over loše iskorišćen i anemično realizovan.

Ono što je možda razlog pokušaja da se LIVE BY NIGHT skrati na trajanje THE ACCOUNTANTa jeste svest o tome da ni u dužoj varijanti ovaj film nije ništa naročito. Recimo, mnogo sam očekivao od saradnje Afflecka i Boba Richardona. Rezultat je film koji je vrlo neupečatljivo slikan i samo na početku positno gradi neku atmosferu, posle je uopšte i nema. Richardson je maestro koji je snimio neke od najekspresivnijih Stoneovih, Scorseseovih i Tarantinovih filmova ali ovo više liči na JAGODIĆE nego na njegove ranije radove.

Film je mizanscenski neinteresantan, postavke se ponavljaju, scene razgovora za stolom su do te mere monotone stilski da deluju skoro kao parodija. Isto važi i za obračune, uvodni u Bostonu ima snage ali završni u Tampi je vrlo slab.

Od glumaca jedina koja je napravila nekakav domet i jedini zanimljiv lik pružila je Elle Fanning. Nažalost, njen lik dobija nedovoljan prostor i prikazan je kroz nekoliko neobjašnjivo agresivnih elipsi u ključnim situacijama.

Da li ovo znači da je Affleck naprasno zaboravio da režira? Naravno da ne. Ali u ovom filmu nema onoga što je krasilo njegove ranije filmove - a to je pozicija glumca koji odlučuje da režira jer ima šta da kaže i usput ispada bolji reditelj nego glumac. LIVE BY NIGHT deluje kao film reditelja-veterana koje je snimio usput. LIVE BY NIGHT nije generic samo utoliko jer je smešten u epohu i u nekomercijalan žanr, ali za razliku od HACKSAW RIDGEa nije pokazao da tu epohu i nekomercijalnu formu može da plasira na nov i svež način.

Da li je LIVE BY NIGHT vaniuty project koji je Warner dopustio Afflecku u zamenu za njegovu ekspertizu u DCEU? Da li je on suviše rastretsen svojim komercijalnim obavezama da ozbiljnije radi svoj autorski projekat? Ne znam. Ali, ta pitanja se nameću.

Pre nekog vremena je Affleck zapazio kako ga svi pitaju kad će Batman a niko ga nije pitao za LIVE BY NIGHT. Na kraju ispada da su ovogodišnji filmovi u kojima je igrao Batmana daleko bolji od tog filma za koji ga niko nije pitao.

* * / * * * *

Pogledao sam MOONLIGHT Barry Jenkinsa, daleko najsupešniji naslov u ovogodišnjem velikom povratku ghetto filma u žižu interesovanja. Nažalost, MOONLIGHT nije i najbolji film u tom talasu. Po mnogo čemu je ispod KICKSa, pa i nekih drugih. Ipak, Jenkinsov spoj priče o mladom homoseksualcu koji odrasta u getima Majamija, sa majkom navučenom na krek i estetizacije koja povremeno koketira sa lirskim prelivima evropskog art housea ispostavio se kao lukrativan.

Nažalost, Jenkins se uzdržava da se "istči" sa bilo kojim elementom kog se dohvatio i na kraju MOONLIGHT deluje kao nedorečen, ziheraški film koji ne proizvodi nijedan snažan efekat. Otud izbacivanje Jenkinsa u prvu ligu reditelja sa ovim filmom deluje kao pogrešan potez na duže staze, naročito ako imamo u vidu da je odmah dobio i nominaciju za oskara. Ne kažem da Jenkins neće u perspektivi nešto značajno postići ali ovaj film definitivno nije na dovoljno visokom nivou.

* * / * * * *

Pogledao sam FLASKEPOST FRA P. Hans Pettera Molanda, norveškog veterana koji nas je pre koju godinu obradovao filmom KRAFTIDIOTEN u kome značajnu ulogu igra naše podzemlje i naši glumci. Jussi-Adler Olsen ovde dobija treću ekranizaciju svoje serije romana o odeljenju za cold cases u kojima detektive-partnere igraju Nikolaj Lie Kaas i Fares Fares.

Ja sam do sada gledao prvi i treći film u seriji, i Molandov film je svakako bolji od Norgaardovog KVINDEN I BURET, ali rekao bih da ovde zaista literarni predložak pokazuje svoje limite. Naprosto, Jussi-Adler Olsen ne nudi krimić koji suštinski može da se izdvoji od drugih. Nema tu ni specifične Scandi Noir atmosfere ili inovacija, niti nekih opštih žanrovskih oseveženja. Misterije tog nivoa su nažalost odavno u domenu interesovanja televizije a ne filma.

Tako i Molandov pokušaj da svemu doda filmski intenzitet na kraju ipak rezultira dometom nešto ambicioznijeg televizijskog filma, naročito ako se uzmu u obzir rešenja u pogledu scenografije i odnosa među likovima koja mu je u amanet ostavio Norgaard, ipak bitno manje ambiciozan reditelj.

Lie Kaas i Fares su ponovo šarmantni ali je depresija Lie Kaasovog junakia usiljena i neubedljiva, kao što ni njegov "povratak u sedlo" nema dovoljno ubedljivost ili opravdanost. Isto tako cela priča o verovanju i ateizmu deluje više kao posledica prva sezone TRUE DETECTIVEa i prigodan tematski ukras nego organski deo lika.

* * 1/2 / * * * *

Ben Affleck has decided to step down as director of "The Batman" and remain on as a producer and star of the project.

Affleck is still on board to play the superhero, but sources close to the talent said Affleck and Warner Bros., after discussing how to best make the film possible, came to the decision together.

"There are certain characters who hold a special place in the hearts of millions," Affleck said in a statement. "Performing this role demands focus, passion and the very best performance I can give. It has become clear that I cannot do both jobs to the level they require. Together with the studio, I have decided to find a partner in a director who will collaborate with me on this massive film. I am still in this, and we are making it, but we are currently looking for a director. I remain extremely committed to this project, and look forward to bringing this to life for fans around the world."

Sources say this decision was solely made based on what's best for the project and had nothing to do with the recent disappointment of Affleck's recent directing job "Live by Night."

Affleck and Warner Bros. will now begin searching for a new director. Sources say there is a shortlist and that "War for the Planet of the Apes" helmer Matt Reeves is among those on the list.

"Warner Bros. fully supports Ben Affleck's decision and remains committed to working with him to bring a standalone Batman picture to life," the studio said a statement.

Affleck has completed work as the Caped Crusader in "Justice League," which opens Nov. 17, and he was preparing to go into prep on the solo "Batman" movie this summer. Affleck co-wrote the script with Geoff Johns.

There had been rumblings that Affleck was considering not directing the film during the past month, but in recent weeks sources say the multi-hyphenate came to the decision it was best to let the directing job go and focus on playing the part.

He first appeared as the superhero in last year's "Batman v Superman: Dawn of Justice."


Sent from my iPhone using Tapatalk

Hmmm, dobro. Onda Ayer može ovo da režira, zar ne? 

Quote from: Meho Krljic on 31-01-2017, 10:10:39
Hmmm, dobro. Onda Ayer može ovo da režira, zar ne? 

Taman htedoh da ti odgovorim da nije Affleck te sreće da ga Ayer režira kao Batmana ali se onda setih da ga je Ayer režirao kao Batmana u SUICIDE SQUADu.

Ono što bih ja zaključio iz ove situacije je sledeće - Affleck je verovatno tražio još vremena za pripremu filma, a Warner želi Batman standalone što pre.

Ako je Matt Reeves reditelj u opticaju, to je više nego sjajna vest!

Ja se zapravo pitam da li ovo nije znak da Affleck pokušava da se malko distancira od projekta koji, reklo bi se, ima masivna uplitanja od strane studija u produkciju. Sa Snyderovim filmovima deluje kao da postoji dovoljan nivo artističke slobode, ali Warner je, čini se, dosta prtljao po Suicide Squadu i rekao bih da Affleck koji, suočimo se s tim, ipak ne režira filmove sa ovolikim budžetima, naprosto nema nerve da na plećima nosi četvrt milijarde investicija i celo Warnerovo marketinško odeljenje.

Quote from: Meho Krljic on 31-01-2017, 10:27:42
Ja se zapravo pitam da li ovo nije znak da Affleck pokušava da se malko distancira od projekta koji, reklo bi se, ima masivna uplitanja od strane studija u produkciju. Sa Snyderovim filmovima deluje kao da postoji dovoljan nivo artističke slobode, ali Warner je, čini se, dosta prtljao po Suicide Squadu i rekao bih da Affleck koji, suočimo se s tim, ipak ne režira filmove sa ovolikim budžetima, naprosto nema nerve da na plećima nosi četvrt milijarde investicija i celo Warnerovo marketinško odeljenje.

Batman je skupa igračka, i očekuje se ogromna pažnja i u pripremama i na snimanju i u postu. To nekome ko je glumac ne odgovara jer ne može u sred posta da ode i da glumi negde...

Da, pa i to. Doduše, kad se najavljivalo da će Aflleck da ga režira i piše, to kao da je bio signal da on kreće da sebe apgrejduje iz glumca koji povremeno režira u Warnerovog kućnog režisera a kasnije i producenta od poverenja. No, dobro, ima vremena, on je mlađi od mene 

Quote from: Meho Krljic on 31-01-2017, 10:40:42
Da, pa i to. Doduše, kad se najavljivalo da će Aflleck da ga režira i piše, to kao da je bio signal da on kreće da sebe apgrejduje iz glumca koji povremeno režira u Warnerovog kućnog režisera a kasnije i producenta od poverenja. No, dobro, ima vremena, on je mlađi od mene 

Affleck je ono što Warner traži već dve decenije, a nije dobio sa Melom i Clooneyem. To je novi Clint. Mislim da su ga sada našli...

A on se izvlači. 

Ne znam da li je iko od vas odgled'o par epizoda unazad Gothama serije,
ali u ovoj 3.14,
ponovo imamo Joker performans.
Svaka ćast svim dosadašnjim Džokcima, ali ovaj novi mali na televiziji šije Suisajdskuadovog za tri klase!
I po liku i delu
Obavezno pogledati 3.14 i pre toga 3.13. ko nije, sramgabilo!

Quote from: Meho Krljic on 31-01-2017, 10:44:13
A on se izvlači. 

Ne izvlači se on, nego su filmovi postali prekomplikovani. Dugo se snimaju i mnogo koštaju. Pogledaj Clintove filmove, on i dalje roka old school, vrlo jednostavne filmove ali da nisu njegovi, teško da bi ih studio greenlightovao.

To pokušava i Affleck, recimo THE TOWN ili ARGO ili THE ACCOUNTANT ali DCEU filmovi nisu to...

Pogledao sam PERICLE IL NERO Stefana Mordinija, ekranizaciju romana Giuseppea Ferrandina. Ovaj bizarni krimić počinje maltene takashimiikeovski da bi potom prešao u domen melodrame koja uvek zadržava izvesnu dimenziju bizarnosti ali isto tako odudara od onoga kako se otvara film. Možemo slobodno reći da su Ferrandinove vizije dosta snažne i da prelazak iz jedne u drugu umnogome liči na prelazak iz filma u film.

Mordinijev rediteljski koncept je dosta sveden, jednostavan i žanrovski dosta neutralan. Vrlo je zanimljivo da su među producentima filma Braća Dardenne iako ovaj naslov nema puno veze sa njihovim "suvim" realizmom. Faktor evropske koprodukcije je umnogome oslabio utisak filma jer kretanja između Italije, Belgije i Francuske nisu do kraja uverljiva.

Da je Mordinijev rediteljski koncept konkretniju u bilo kom smeru, film bi svakako bio efektniji i imao bi jasniji fokus. Ovako ostaje tek zanimljiv i blago ekscentričan ali i sa nekoliko deonica koje vuku u pravcu italijanskog televizijskog filma.

* * 1/2 / * * * *

Vele da je Denis Villeneuve konačno potvrđen kao čovek koji će režirati novu verziju filma Dune za Legendary. Dakle, isti čovek radi novog Blejdranera i Dinu 

A ljudi se žale na Trampa, dok ovom Kanađaninu ništa nije sveto!

Mehmete, evo odgovora zašto Rick Rubin novi vehabijsku bradu...

http://www.fokuspress.com/top-story/3616-u-njujorku-stvarao-muzicku-istoriju-bez-begana-cekica-hip-hop-disko-i-rep-ne-bi-bili-isti

Mel Gibson and Vince Vaughn are set to star in the crime thriller Dragged Across Concrete. Written and directed by Bone Tomahawk's S. Craig Zahler, this is a hot project for the upcoming European Film Market in Berlin, where Bloom is handling international sales.

RELATED
Mel Gibson, John Lithgow Circling 'Daddy's Home' Sequel
Mel Gibson - Hacksaw Ridge.jpeg
Mark Rogers
This marks a re-team for Gibson and Vaughn. Gibson recently directed Vaughn in Best Picture Oscar nominee Hacksaw Ridge. Gibson is nominated for directing while the film is also in four other races.

The pair play police partners, one from the old guard and the other younger and volatile. The duo is suspended when a video of them strong-arming a suspect leaks to the media. They are then thrust into the criminal underworld. Meanwhile, an ex-con and his childhood friend are introduced to a ruthless crime boss whose plans put the pair in direct conflict with the renegade cops.

Keith Kjarval of Unified Pictures is producing with Zahler's frequent collaborators, Dallas Sonnier under his new Cinestate banner, and Jack Heller of Assemble Media. WME Global is representing domestic.

Gibson recently signed with CAA and is being courted by Paramount to star in the sequel to Daddy's Home. Vaughn, who received some of his best notices for Hacksaw, is up next in Zahler's Brawl In Cell Block 99. He's repped by WME. Zahler is with UTA.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Quote from: crippled_avenger on 31-01-2017, 10:48:27

Quote from: Meho Krljic on 31-01-2017, 10:44:13
A on se izvlači. 

Ne izvlači se on, nego su filmovi postali prekomplikovani. Dugo se snimaju i mnogo koštaju. Pogledaj Clintove filmove, on i dalje roka old school, vrlo jednostavne filmove ali da nisu njegovi, teško da bi ih studio greenlightovao.

To pokušava i Affleck, recimo THE TOWN ili ARGO ili THE ACCOUNTANT ali DCEU filmovi nisu to...

A onda  preokret:

Wait, Ben Affleck Might Not Star As Batman, Either?

QuoteAnd the hits just keep on coming. The industry is reeling from the official news that Ben Affleck was departing DC's planned solo Batman movie, saying in a statement that he isn't prepared for the amount of work that comes with starring AND directing a project of this magnitude. To date, Affleck's appearances in the DCEU as the Dark Knight have come other someone else's watch, be it Zack Snyder or David Ayer. Well, now rumors are starting to swirl that Affleck might pull out of the project altogether, which would create a massive hole for DC and Warner Bros. to fill.
    While everyone was reporting on the news that Ben Affleck was exiting the director's chair for the still-untitled Batman solo movie, Forbes reported rumblings that they have been hearing saying that indicators are in place that Affleck would walk away from the role, completely.
   
  Now, Forbes goes on to say that they believe that this won't come to pass, that Ben Affleck will finish up the screenplay, then begin getting back into what they refer to as "Batman shape" so he can star in the planned solo DC movie, which was planning to film in the Spring. However, with no director in place, the movie seems to be facing a delay -- and the same thing can be said for The Flash movie, which currently has a star (in Ezra Miller), but no director.
    But I don't think that this idea is too far-fetched. And while I KNOW that you guys aren't in my office, I swear to you that I just told a co-worker that I felt in my bones this was the beginning of the end for Affleck, and that he'd depart the project entirely in time. Why? Because we ruined him. Fans and journalists (guilty as charged) pestered Ben Affleck for months for new Batman news. Even while promoting Batman v Superman: Dawn of Justice, Affleck was so bothered by the pressure of being Batman that it created a meme. Several memes.
   If I was Ben Affleck, I wouldn't want to deal with this type of pressure. If YOU were Ben Affleck, you wouldn't want to deal with this type of pressure. And on top of that, Ben Affleck isn't a player in this industry who needs a tentpole movie on his resume. Yes, Live By Night tanked... and it tanked hard. But Ben Affleck directed a Best Picture winner in Argo, and is a critically adored filmmaker. He should be able to do what he wants, when he wants.
    Right now, this is a rumor. It feels possible, but not probable. At the very least, we know that Ben Affleck plays Batman in November's Justice League movie. Beyond that, it's up in the air. We have several suggestions on who should replace Ben Affleck in the Batman chair. As for his acting, we'll see what happens.
 

Pogledao sam iBOY Adama Randalla, ekranizaciju romana Kevina Brooksa. Randalla sam nedavno gledao na delu u filmu LEVEL UP i taj film nije ništa obećavao sem da je reč o snalažljivom reditelju. iBOY to potvrđuje. Rekao bih da je ovog puta raspolagao ozbiljnijim budžetom i što je još važnije boljom idejom, i konačno, osmislio je efektan rediteljski koncept.

iBOY se nalazi na razmeđi rip-offa CHRONICLEa i Matthew Vaughnovog KICK-ASSa i kao njihov kreativno i tehnički skromniji derivat ima šta da kaže. Reč je o superherojskoj priči "u civilu", o klincu kome posle upucavanja deo iPhonea završi u mozgu i on dobija supermoć kontrolisanja telekomunikacija, što danas znači većine aparata.

Randall sve smešta u londonske tower blockove u kojima sirotinja živi u neposrednoj blizini bogataških poslovnih zgrada i u vizuelnom pogledu maksimalno estetizuje te lokacije, uspevajući da kroz mudru upotrebu ambijenata i solidnu glumačku podelu istinski prevaziđe limite svog budžeta. Iako na kraju priče, iBOY ni na jednom nivou nema šta da traži u poređenju sa CHRONICLEom, uspeva da izgradi neko mesto za sebe.

Ovaj film je dobio sudbinu Netflixovog originala i što se mene tiče, ako imamo na vidu da je na kraju krajeva to ipak DTV putanja, itekako je uspeo da pruži dovoljno. iBOY je film koji nije originalan ali na kraju uspeva da izgradi nešto svoje.

* * * / * * * *

Hmmm, to bi moglo da se pogleda onda...

Nego, Began Čekić... Impresivna diskografija:


https://www.discogs.com/artist/104744-Began-Cekic

Pogledao sam UNDER SANDET Martina Zandvlieta i moram priznati da sam posle gledanja otišao na IMDB da proverim da li je to taj film koji je nominovan za oskara ili neka TV drama koja se isto zove. Međutim, ne, to je taj film.

UNDER SANDET je šokantno isprazan, konvencionalan u najgorem zamislivom pogledu, okoštao i dosadan film čija je jedina novost to što "lije suze" nad neprijatnostima koje su podnosili mladi nacistički zarobljenici koje su danski oslobodioci sa britanskim saveznicima terali da razminiraju zapadnu obalu Danske. Ovaj film umnogome može da se svrsta u talas novih evropskih filmova koji prikazuje kako je Nemcima bilo teško za vreme Drugog svetskog rata.

Zarobljenici jesu golobradi, ali film propušta da nam pokaže šta su radili za vreme rata, a slutim da ih Danci i Englezi nisu baš otimali iz kolevke.

Elem, Nemci kreću da raščišćavaju mine. I eto, neki stradaju, neki prežive, neki puknu pod pritiskom, neki ne, neki pokažu da su ljudi, i sve u svemu to je sve.

Kako je ovaj film privukao bilo kakvu pažnju, kako je poslat za "oskara", kako je ušao među pet, ništa od toga ne umem da objasnim. Navodno, guraju ga Nemci kao koproducenti, i po kuloarima se priča da ima jaču nemačku podršku nego TONI ERDMANN. Ne znam koliko su ove kuloarske priče istinite, ali ako bude osvojio "oskara", onda će ovo biti jedan od onih neobjašnjivih slučajeva.

* 1/2 / * * * *

Pogledao sam debitantski dugometražni film Daneta Komljena SVI SEVERNI GRADOVI. Reč je o izazovnom artu, čak ne ni art houseu koji umnogome preispituje naše pretpostavke o tome šta je igrani film i kako bi trebalo da izgleda. Naime, SVI SEVERNI GRADOVI je film bez narativa u klasičnom smislu, mada u nekom najširem poimanju narativa ima nekakvu radnju, zatim, to je film koji izbegava estetizaciju, faktura slike je sirova, elektronska, i konačno u pogledu idejnosti, SVI SEVERNI GRADOVI imaju određene verbalne segmente u formi voiceovera koji su krajnje relativno povezani sa onim što se dešava na ekranu. Stoga, svaki pokušaj da se ovaj film definiše ostaje nedorečen iako se na neki način, on može i prepričati, a može se i značenjski definisati.

Komljenov postupak bi se mogao smatrati radikalnim, premda bih ja pre rekao da ovo čak nije ni slow cinema pristup već no cinema pristup u kome on istovremeno, neko će reći neizvbežno, gledaočevim potrebama da dobije nekakav logičan sklop, pa makar konfabulirao, a sa druge strane tera gledaoca da se prispituje zašto je u tolikoj meri kondicioniran na fabulaciju i estetizaciju. Konačno, srtrpljenje koje gledalac ulaže u pokušaj da se sebi "objasni" šta je video jednim delom proizilazi iz toga što je ovaj film "legitimisan" učešćem na festivalima a ne odbačen kao besmislica.

Međutim, za razliku od garažnog talasa koji uglavnom biva odbacivan kao besmislica, Komljenov film ima jednu specifičnu konzistentnost i autentičan odmak od filmskih tehnika na koje smo navikli, pa u tom pogledu dobijamo barem recept za film koji nije produkciono zahtevan a eto dobija pažnju, premda naravno uvek ostaje pitanje da li je legitimitet dobio samo zbog estetike ili bi recimo i neko od naših garažera bio prepoznat da ga je finansirao fond Hubert Bals ili neka slična kuća.

SVI SEVERNI GRADOVI je film za gledaoca koji je zaista spreman da ispred sale ostavi apsolutno sve pretpostavke o tome šta je film.

Marvelova dolazeća serija za Hulu po stripu Briana K. Vaughna, Runaways je korak bliže ovaploćenju:

'Marvel's Runaways' Finds Its Cast

Moglo bi da bude odlično, Loeba bi ovo moglo da energizuje i podseti na prvu sezonu Heroesa a Vaughn je konsultant...

POWERLESS je sladak sudeći po pilotu ali treba videti da li je ideja održiva na duže staze...


Sent from my iPhone using Tapatalk

Pogledao sam SUNTAN Argitisa Papadimitropulosa, jedan od uspešnijih houellebecqovskih filmova koji nisu snimljeni po njegovoj prozi. Ovog puta reč je o spoju nekoliko njegovih opsesivnih tema sa imaginarijumom koji je takođe vrlo često tretirao.

Glavni junak je lekar srednje dobi koji odlazi da radi na grčkom ostrvu, u stanju duboke životne neostvarenosti i svojevrsnog odustajanja od bilo kakva ambicije da zdravo postavi bilo koji aspekt svog života. Iz mrtvila ga budi letnja sezona i mlada devojka koja počinje da flertuje sa njim. Stidljiva simpatija povučenog lekara pretvara se u opsesiju koja postepeno postaje autodestruktivna.

Papadimitropulsov film je jednostavan i direktan, izuzetno atmosferičan, i naizgled houellebecqovski hladan ali sa jakom elegičnom notom u tom susretu mladih i sredovečnih gubitnika. Sličan efekat imao je i Seidlov film PARADIES: LIEBE smešten u afričko letovalište, s tim što SUNTAN nije u istoj meri opterećen društvenom kritikom.

Opis grčkih ostrvskih letovališta je vrlo autentičan, i dat je ovog puta "iznutra", a glavni junaci su ispraćeni ubedljivim sporednim likovima kao što je par lokalnih "galebova". Uprkos tome štio je reč o filmu koji je nesumnjivo deo art house ponude, smatram da može da komunicira i sa širom publikom.

* * * / * * * *

One day after it was announced that Ben Affleck would no longer be directing the upcoming solo "The Batman" film which he co-wrote and will star in, a rumored shortlist of replacements has already emerged.

Forbes published a lengthy report about how Affleck's departure could influence the project, and list the names that are apparently high on the studio's list of possible replacements. These include Matt Reeves ("Dawn of the Planet of the Apes"), Gavin O'Connor ("The Accountant"), Matt Ross ("Captain Fantastic"), and two very high profile names – Denis Villeneuve ("Arrival") and the one and only George Miller ("Mad Max Fury Road").

Timing is an issue here. Production is still targeting a shoot later this year, but several of those names are booked up – Reeves is still finishing up the third 'Apes' for this Summer, and Villeneuve is finishing "Blade Runner 2049" for the Fall, and O'Connor is moving fast on "The Green Hornet".

Affleck is also remaining on board as producer on the project which will also star Jeremy Irons reprising the role of Alfred Pennyworth, and Joe Manganiello as the villain Deathstroke.

Negde na internetu sam naleteo na opis da je THE AGE OF SHADOWS film koji treba da nadoknadi gledaocima ono što nisu dobili od ALLIEDa. Voleo bih da je tako, premda sam bio izuzetno zadovoljan ALLIEDom ali THE AGE OF SHADOWS nažalost ne da nije ni blizu Zemeckisovog filma već pokazuje da bi Kim Ji Woon imao mnogo šta da nauči od njega.

Poznato je da nisam neki osobiti fan Kim Ji Woona, premda svaki njegov film očekujem sa nestrpljenjem jer svaki bi potencijalno mogao biti THE GOOD, THE BAD AND THE WEIRD, ali i dalje ga vidim kao kariku koja spaja korejsku copywood fazom sa vremenom kada su Bong i Chan Wook preuzeli stvar. Iako se sam Kim Ji Woon vrlo brzo chanwookizovao, a potom otišao i u Holivud, ostao je za mene ako ne druga a ono prva B liga korejskih reditelja. Međutim, njegov pomenuti narodnooslobodilački vestern u Mandžuriji ostaje kao primer filma u kome on pokazuje da zna svašta. Imajući u vidu budžet filma THE AGE OF SHADOWS i podršku studija Warner Brothers, očekivao sam da bi ovo mogao biti njegov povratak u tu formu, ako ne čak i u tu estetiku.

Nažalost, rezultat je prilično bled, iako istovremeno i dosta solidan. THE AGE OF SHADOWS je bio ovogodišnji južnokorejski kandidat za "oskara" i što se mene tiče, njegovo slanje vidim kao odluku poput one da Srbija pošalje MONTEVIDEO (kome je na raznim nivoima zapravo iznenađujuće sličan). Naime, reč je o komemorativnom filmu koji prikazuje delimično istinite a znatnim delom i domaštane zgode iz borbe korejskog naroda protiv japanske okupacije. Nažalost, osim imena Kim Ji Woona i par prepoznatljivih južnokorejskih zvezda, ovaj film nema ništa naročito internacionalno u sebi. Naravno, ako imamo u vidu da je danski UNDER SANDET nmominovan za "oskara", svakako da je nepravda što nije ušao u među pet, ali Danac je toliko užasan da je verovatno nepravda za većinu filmova što nisu ušli u poređenju sa njim. Uprkos finom odjeku koji je THE AGE OF SHADOWS imao posle premijere u Veneciji, ovaj film nema neku "organsku" perspektivu za uspeh na Zapadu, izuzev kao promocija korejske slavne istorije.

THE AGE OF SHADOWS je zamršena priča o korejskom kvislingu koji počinje da uigra dvostruku igru sa članovima pokreta otpora i svojim japanskim gazdama, koja iole filmski pismenom gledaocu postaje jasnija nego što Kim Ji Woon može da zamisli. Uključuje se u intrigu planiranja bombaškog napada na japanske funkcionere, u kome pomažu kao plaćenici i mađarski anarhisti, a sve pod budnim okom japanskih okupatora.

Kada u drugoj polovini filma zaplet krene da se slaže kao domine u padu, Kim Ji Woon nažalost ne uspeva da tome pruži opersku grandioznost kakva je svojstvena južnokorejskom filmu i koju on pokušava da dostigne, pre svega zatp jer film odlikuje neverovatno staromodan rediteljski pristup. U dijalošlim scenama povremeno THE AGE OF SHADOWS deluje kao da je na ničijoj zemlji između Šotre i MONTEVIDEA a retro štimung kome je Kim Ji Woon stremio očigledno nije uspeo da se ostvari.

Ono što je Kim Ji Woon verovatno želeo da postigne jeste i prilika da napravi omaž klasicima kao što je recimo Alfred Hitchcock, ali kako smo već konstatovali u filmu THE LAST STAND, korejski reditelji u suštini nedovoljno poznaju tradiciju američkog filma da bi mogli da sa njom sofisticirano polemišu. Ključna stvar kod Hitchcocka jesu karakteri zbog kojih se zabopravlja osnovni zaplet. U NOTORIOUS, ključni su Cary Grant i Ingrid Bergman, ne nacistički zaplet sa pravljenjem atomske bombe. Kod Kim Ji Woona je sve obrnuto. Jedina stvar koja funkcioniše, jedini mehanizam koji u filmu neprekidno radi jeste zaplet i obnda kada krenu hitchcockovske mahinacije, one nemaju nikakvu težinu jer karakteri nisu zaživoeli u dovoljnoj meri.

Kim Ji Woon pritom želi da stvori tenziju ali nikada ne gradi konzistentnu pretnju, nikada nam nije do kraja jasno u kojoj meri Japanci i na koji način nadziru petljanja glavnog junaka. U opštoj komemorativnosti filma, povremeni izleti u bruitalnost korejskog revenge flicka deluje manipulativno i nisu ni blizu onog pravog efekta.

U strukturalnom pogledu, film načelno funkcioniše ali je montažni koncept sa povremenim poentiranjima kroz unutrašnje "flešbekove" junaka u kojima podsećaju publiku pred kakvim se dilemama nalaze, krajnje prevaziđen i naivan.

Kad se pobiju i zapucaju, Kim malo daje gas ali takvih scena nema puno i nisu čak ni u okvirima njegovog opusa naročito efektne.

Ono što je možda najtragičnije od svega, za razliku od visokobudžetnih produkata južnokorejske kinematografije, ovaj pre svega odaje utisak da je nastao u jednoj ipak inferiornoj kinematografiji u odnosu na američku, a to sam retko sretao čak i u filmovima koji mi se nisu dopadali.

Moguće je da mi deo sa intrigom pri početku filma nije lako pao zbog teškoća u razlikovanju glumaca, i moguće je da mi je deo harizme likova izmakao jer prosto glumačka podela nije prenela meni kao oksidentalnom gledaocu ono što prenosi azijskoj publici, premda većinu ovih glumaca znam, i zato ću svoj utisak koji je u rangu * * ili * * 1/2 ipak gurnuti u pravcu više ocene jer ostavljam mogućnost da pred lokalnom publikom ovaj film ima jači efekat.

* * 1/2 / * * * *