ZNAK SAGITE — više od fantastike — edicija, časopis, knjižara...

Espinosa doktor Daniel

https://m.youtube.com/watch?v=cuA-xqBw4jE&ebc=ANyPxKpYTkqnW7pHzHzNVbWUhbG2Y8TdZ6eyMvPlPUFCFoB6fKS9_vjfoc4Go_bilsqR0YzEuKWi

JUSTE LA FIN DE MONDE Xaviera Dolana je adaptacija pozorišnog komada Jean-Luc Lagarcea o mladom književniku koji dolazi u posetu svojoj disfunkcionalnoj porodici ne bi li im saopštio da umire, međutim ubrzo tone u njihove dugogodišnje sporove i neuroze koje su se taložile i ponovo izašle na videlo prilikom njegove iznenadne posete. Dolan je snimio film krupnih planova, visokoestetizovan i uronjen u zvučnu sliku kojom dominiraju poznate pop pesme. Podelu čine najpoznatiji francuski glumci od kojih su Vincent Cassel, Marion Cottilard i Lea Seydoux već i globalne zvezde, i prava je šteta što je Lagarceov komad nažalost previše tanak predložak da se JUSTE LA FIN DE MONDE ne svede na izuzutne "preopterećen", "prenatrpan" i nažalost vrlo tropey pokušaj da se spoji evropski art house i američki indie senzibilitet.

Dijalozi su neurotični, tako su i glumljeni a Dolanovo oslanjanje na krupne planove ponekad biva dovedeno do paroksizma. Njegov postupak je nažalost samo u tom aspektu dosledan, ostatak vremena imamo neke proizvoljne reminiscencije, premda se sećanja najčešće izgovaraju u dijalozima. Sve u svemu, uprkos velikom broju zvezda, koji je po definiciji neponovljiv, pa i fotografiji koja pokazuje određene pretenzije, JUSTE LA FIN DE MONDE ponajviše liči na neki usputni film kakvi snimaju reditelji fassbinderovskog profila.

* 1/2 / * * * *

Pogledao sam TRESPASS AGAINST US Adama Smitha. Ovaj film je podelio kritiku, od onih kojima je efektan i zanimljiv do onih koji smatraju dan ništa gore nikada nije snimljeno. Istina je verovatno negde na sredini, ali moj utisak je među onima koji smatraju da je film dobar ali da se ne uklapa u ono što bi se očekivalo od socijalne melodrame sa ovako prestižnom podelom.

Naime, TRESPASS AGAINST US je priča o porodici engleskih čergara koji se bave sitnim lokalnim kriminalom, mahom provalama i krađama, dok ostatak vremena provode u haotičnom životu ljudi sa margine, sa dilemama slati decu u školu ili ne, seliti se negde za stalno ili ne, i dokle više sa tako nepouzdanim prihodima...

Rečju, sve su to dosta uobičajene situacije za lopove čergare, ali sa izuzetnom glumačkom podelom koju predvode Michael Fassbender i Brendan Gleeson, izuzetnom rediteljskom artikulacijom, naročito u vizuelnom pogledu koju nudi dokazani televizijski majstor Adam Smith u svom bioskopskom debiju i izvanredno napetim scenama provala i bekstava od policije, ovo prerasta u prvoklasni folky krimić o odmetnicima, ono što ljudi tvrde da su videli u filmu HELL OR HIGH WATER iako toga u njemu nema...

E sad, moguće je da kritika od ovakvog projekta očekuje nekakvog Loacha, ali TRESPASS AGAINST US je jedan od onih filmova koji ne samo da govori o nekoj marginalnoj grupi već i ta ista marginalna grupa može da ga sa zadovoljstvom pogleda. To svakako vidim kao adut ovog filma koji je ostao nepravedno potcenjen.

* * * / * * * *

Pogledao sam TORIL Laurenta Teyssiera, jedan od naslova u specifičnom podžanru poljoprivrednog krimića. Nažalost, Teyssierov film nije ni blizu izvanrednog Roskamovog RUNDSKOPa ali moramo iskreno priznati da ni ne stremi toj vrsti visokoestetizovanog hardkora. Ovo je film koji spava agro-krimić sa trenutnim socijalnim tenzijama, prikazuje ljude koji gube svoje zemljište i zato se okreću kriminalu.

TORIL je zanimljiv, ali je u pogledu postupka nekonzistentan. S jedne strane, želi da se bavi realizmom, makar i "povišenim" a onda se u podeli pojavljuju glumci koji ne deluje kao deo inače ubedljivog reliastičkog ansambla. Tu pre svega mislim na žrnski deo podele koje deluju kao dive u odnosu na "težake" u muškim rolama.

Isto važi i za žanrovsku mešavinu. Kriminalistički zaplet je sveden, mišićav, ubedljiv, dočim je paradoksalno socijalni deo prenaglašen, neubedljiv. Ti disbalansi sprečavaju film da postane zaista efektan i da konvertuje mnoge kvalitete u konzistentnu celinu. Teyssier je recimo reditelj koji nesumnjivo ima i mašte i tehničke kompetencije pa je samim tim šteta što taj delikatni balans nije uspeo da iznese.

Ipak, ako imamo u vidu talas filmova u kojima je najviše postigao HELL OR HIGH WATER, TORIL ima svoje mesto.

* * 1/2 / * * * *

Matt Reeves režira Batmana. To!


Sent from my iPhone using Tapatalk

Krosover između Betmena i Planete majmuna o kome smo toliko sanjali sada je korak bliže stvarnosti!!!!!!!!!

Mehmete, danas sam pogledao dva vrlo zanimljiva fundamentalna preispitivanja superherojskog stripa i filma THE LEGO BATMAN MOVIE i LEGION. Oba zavređuju tvoju pažnju!


Sent from my iPhone using Tapatalk

Znam, držim oba na radaru. 

LEGION moraš da gledaš dva puta. Prvi put pratiš zaplet. Drugi put samo šiljiš.

Pogledao sam THE WHITE KING Alex Helfrecht i Joerga Tittela. Reć je o adaptaciji romana Gyorgy Dragomana, rumunskog književnika koji je opisao period pod Čaušeskuom. U ovoj filmskoj adaptaciji, priča nije smeštena u Rumuniju već u neku izmišljenu zemlju u kojoj vlada tiranija i policijska država. Imena su anglosaksonska ali kako je film sniman u Istočnoj Evropi, ne može se prikriti taj istočnoevropski vajb, premda zaista autori nisu pretendovali da sugerišu tako nešto. No, kad se spoje lokacije i predznanje, teško je ne povezati.

Nažalost, ovaj film je prilično tanak. Niti se dubinski bavi pitanjem represije, niti je studija karaktera nego u svemu ostaje na pola puta. Koliko god trajanje od nekih 89 minuta obećava dinamičan sadržaj, ono što dobijamo je nažalost psre svega jedan krajnje nedorečen film koji je narativno previše oskudan da bi se smestio u svet koji ne postoji.

Film bi kudikamo možda bolje funkcionisao da je ostao skica iz života pod Čaušeskuom jer bi nam istorija nadoknadila tu prazninu koju ostavlja sam film.

Tehnička realizacija je solidna ali se film ni po čemu ne izdvaja osim po tome što na papiru deluje bitno atraktivnije nego kad se zaista pogleda.

* 1/2 / * * * *

THE LEGO BATMAN MOVIE Chrisa McKaya je film u kome verovatno mogu da uživaju deca, ali sam sasvim siguran da iozgleda kao da je pravljen za odrasle. U ovom filmu Batman dobija dubinsku dekonstrukciju kakvu bi retko ko očekivao od Warnera, DCa i Lega. Dakle, Batman i DC univerzum, a u određenom smislu i Warnerovi propertyji ne samo da su ovde predmet parodije, već slobodno možemo reći da su ozbiljno preispitani na nivoima na kojima se to ne radi.

THE LEGO BATMAN MOVIE se razlikuje od prvog Lego bioskopskog filma po tome što je izostala meta-dimenzija i priča o igranju kao takvom, a ona je konceptualno bila veliko bogatstvo tog filma. Ovaj film je bez ikakve sumnje postavljen kao priča u kojoj kockice i likovi preuzimaju protagonizam što ne znači da sve nije meta na jednom drugom nivou.

Batman je parodiran i preispitan na svakom nivou - od aspekata karaktera, preko njegovih filmskih do stripskih inkarnacija a išlo se toliko duboko da se u igru uvodi čak i ono što je prećutano u svakoj inetrperatciji stripa a to je kako ti likovi postoje decenijama i niti stare niti nešto uspevaju da nauče.

Ono što je zanimljivo u ovom filmu jeste da ima akcije, ima humora, ali je ogroman deo humora baš kako ga opisujem upravo fokusiran na reinterpretaciju lika, i što se mene tiče to je nešto što je apsolutno namenjeno onima koji nisu deca i koji su već višegodišnji fanovi DCa i superherojskog mitosa uopšte. Međutim, tajna je verovatno u tome da u ovako višeslojnoj priči, autori računaju na to da decu zabavljaju kockice, dinamika, obračuni, potere, i da posle tog maltene fiziološkog land graba mogu da se posvete nadogradnji, analizama homoerotizma i ostalim tipično odraslim temama.

Ono što je zapravo najneverovatnije jeste da je THE LEGO BATMAN MOVIE, iako mi je prvi Lego film bio genijalan, smrdeo na neku nepodnošljivu korporativnu sinergiju dovedenu do paroksizma jer na istom mestu imamo ekranizaciju stripa i ekranizaciju igračke. Dakle, sve najveće probleme savremenog filma na jednom mestu. A rezultat je obrnut jer film izgleda kao vrlo skupa prilika pružena nekim inteligentnim ortacima da snime svoju potpuno underground parodiju na Batmana koja je rađen Lego kockicama jer se underground tako radi.

* * * * / * * * *

Pogledao sam CORKI DANCINGU Agnieszke Smoczynske. Lako mi je da zamislim ovakav film u srpskoj produkciji pre nekoh desetak godina jer je ova poetika u kojoj se mešaju žanrovi kako bi se u prvi plan istakla ljubavna priča sa pevanjem i plakanjem nešto što je recimo gajio Uroš Stojanović i neki od njegovih potencijalnih anslednika poput beokonskih favorita Vladimira Mančića i Jelene Tvrdišić.

CORKI DANCINGU ima jako atraktivan sinopsis. Na odmoru u Bugarskoj, poljski kabare-orkestar iz osamdesetih upoznaje dve morske sirene. Dovode ih u Varšavu da nastupaju u noćnom klubu i tu nastupaju problemi jer su one sirene - jedna bi da povremeno jede ljude, druga bi da postane žena.

U određenom smislu, postavka sa dve "sestre" podseća pomalo na ČARLSTON ZA OGNJENKU iako CORKI DANCINGU ima kudikamo kamerniju i radikalniju ideju. Međutim, u toj radikalnosti, Smoczynska ne razrađuje nijedan motiv u potpunosti, ali svakako da je CORKI DANCINGU najuspešniji u domenu mjuzikla, velikim delom i zato što ima dobre songove u maniru 80s popa. Doduše, nema obrada jugoslovenskih hitova koji su tada postizali velike uspehe u Poljskoj ali numere su jako dobre i pevački stilovi sirena su vrlo specifični i zanimljivi.

Drugi segment koji dosta solidno funkcioniše je melodrama. Dočim, horor aspekt ove "savremene" bajke, smeštene u blisku prošlost, ostaje ponajmanje jasan. Tom segmentu pripada i domen body horrora u kome se kreće sama transformacija junakinja i neke specifičnosti njihovih ribljih tela koje su potpuno suvišne i zapravo nikada ni ne uspevaju da zaigraju a zauzimaju i trajanje u filmu i pažnju gledalaca.

Na svu sreću, CORKI DANCINGU nema nameru da bude veliki spektakularni mjuzikl, i uprkos tome što ne znam šta je namera autora, ja ga percipiram kao jedan u osnovi "mali" film koji se samo koristi stilemama i žanrovskim rešenjima "velikih" filmova.

Otud, kao "mali" film sa zanimljivim žanrovskim ukrštanjem, ovo ostvarenje zaslužuje podršku. Ipak, mnoge nedoslednosti koje se javljaju, sumnjivo razdvajanje važnog od nevažnog itd. koja praštam ovom "malom" filmu ne bih praštao nekom "velikom".

* * * / * * * *

Mehmete, kako sad posle Ayera, Reevesa i svega da dokažem kako me Warner ne konsultuje -

Warner Bros. has begun the search for the director who will take over the reins for the sequel to box office hit "Suicide Squad." Mel Gibson is perhaps the most surprising of the handful of possibilities.


Sources tell Variety that in addition to Gibson, Warners has met with — or is planning to meet with — Ruben Fleischer ("Zombieland"), Daniel Espinosa ("Safe House"), and Jonathan Levine ("Warm Bodies").

Warner Bros. had no comment.

RELATED
'Suicide Squad' Extended Cut Trailer Spotlights New Joker, Harley Quinn Footage (Watch)

Insiders say the list could grow and that there is no front-runner at the moment.

David Ayer wrote and directed the original pic that starred Will Smith, Margot Robbie and Jared Leto. The pic followed a group of villains and antiheroes — including Deadshot, Harley Quinn, the Joker, Captain Boomerang, and Killer Croc — who are forced into the service of the government in exchange for lighter sentences.

Though the original was met with a mixed reaction from fans and critics, it nevertheless grossed more than $700 million at the box office, making a sequel inevitable .

Gibson's successful "Hacksaw Ridge" was his first film as a director in ten years, and if it takes on "Suicide Squad," it would be his directing assignment more a major studio since helming "Braveheart" at Paramount.

Deadline Hollywood first reported WB's interest in Gibson.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Pogledao sam UNDER THE SHADOW Babaka Anvarija, britanski film koji "želi da se predstavi" kao iranski horor film. Sniman u Jordanu, na persijskom jeziku, debitantstki film Babaka Anvarija pravi jednu inovativnu estetsku odluku - bazira se na postulatima vrlo konkretne nacionalne kinematografije sa osobenim stilom i unutar te filmske fakture integriše horor elemente. U određenom smislu, ovo je zaista revolucionarno ostvarenje jer donosi obeležja jedne nacionalne kinematografije kao specifičan stil. U tom pogledu, UNDER THE SHADOW u analima žanra ali i kinematografije uopšte treba postaviti u ravan lažnog dokumentarca i sličnih svojevremeno radikalnih zahvata u kojima se direktno dekonstruiše određena forma.

Anvarijev film liči na iranski film po kadriranju, pa delimično i po načinu izlaganja teme. Međutim, u jednom trenutku prikaz žena (a one su u glavnoj ulozi) postaje preslobodan. U iranskom filmu ipak nikada žensko telo ne bi bila tako slobodno u prostoru niti bi junakinja mogla nositi odeću takvog kroja (čednu po svim standardima izuzev iranskih). Isto važi i za nedostatak ketmana u komunikaciji među junacima. Oni naprosto preotvoreno komuniciraju o svojim problemima, i to mnogo pre nego što se pojavi "đin" koji ovaploćuje njihovu unutrašnju borbu, kako iz pozicije žene, tako i iz pozicije naroda uvučenog u dug i beznadežan rat.

Kada horor element postane eksplicitan, a UNDER THE SHADOW u tom pogledu ide negde do tačke PARANORMAL ACTIVITYja, dakle slow burner je a kad stvari počnu da se dešavaju to je više namah i na kratko, onda i gubi svako svoje "iransko stilsko obeležje".

UNDER THE SHADOW nije prvi film pa čak ni prvi horor koji se oslanja na ideju rekonstrukcije filmova iz neke konkretne kinematografije, pogledajmo neo giallo naslove recimo, ili zapadne prerade J-horrora. Međutim, ovo je prvi put da se nečiji vrlo specifičan nacionalni stil koji praktično isključivo egzistira izvan žanrovskog rukopisa, aproprira. Imali smo već film A GIRL WALKS HOME ALONE AT NIGHT, u kome se govori na persijskom i aludira na Iran, ali stileme njihove kinematografije nisu ovako direktno preuzete.

Šta su motivi Babaka Anvarija teško je objasniti. Doduše, čak je i bivša Jugoslavija doživela da se izvan SRJ snimaju filmovi koji se dešavaju u njoj i pokušavaju da izgledaju kao da su u njoj snimljeni, setimo se URENEBESNE TRAGEDIJE Gorana Markovića. Tu je doduše politička namera bila potpuno jasna i čitljiva. U slučaju UNDER THE SHADOW političku nameru ne bih isključio ali ne bih na njoj ni insistirao. Otud UNDER THE SHADOW pre svega vidim kao jedan žanrovski eksces i kao stilski eksperiment koji se poigrava karakterističnim izrazom jedne nacionalne kinematografije kao stilom.

* * * / * * * *

In another setback for the highly-anticipated superhero tentpole, talks have broken down between Warner Bros. and Matt Reeves about becoming the director of "The Batman," Variety has confirmed.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Auh, a mi mislili to je to...

Dobro, možda je vreme da konačno Majkl Bej dođe uWarner i spase DCMU. 

Pogledao sam BISER BOJANE Milana Karadžića, krimi komediju u kojoj na bioskopskom platnu debituje jedan od najproduktivnijih televizijskih scenarista i pozorišnih pisaca mlađe generacije Vladimir Đurđević. Koliko god Karadžići bili poistovećivani sa Stevanom Koprivicom, u suštini oni su poslednjih nekoliko godina radili i sa nekoliko novih scenarista kao što su Danica Pajović i Vladimir Đurđević kao i sa jednim od klasika crnogorskog narodnog humora Mijom Karadžićem. Isto tako u pogledu svog bioskopskog outputa bili su dosta raznovrsni - prvi film PROMENI ME bio je urbana komedija o krizi srednjih godina, GORČILO je bio retro narodna komedija a BISER BOJANE je kombinacija romantične i krimi komedije.

Pojedini kritičari vide filmove koje Karadžići u poslednje vreme rade kao odjek MALOG BUDA pre svega čiji je uspeh umnogome napravio revival humora sa Crnogorcima a BISER BOJANE je zbilja u mnogim detaljima sličan u pogledu postavke situacija. Ono što je suštinska razlika jeste opšta rasplinutost BISERA BOJANE u dramaturškom, rediteljskom i glumačkom pogledu. Sve traje više nego što treba, ima zapleta više nego što treba, istopvremeno je i komplikovanije i jednostavnije nego što treba.

Glavni problem ostaje filmski jezik kojim se Milan Karadžić koristi i koji je rudimentaran čak i u aspektima poput glume i mizanscena kojim bi on kao pozorišni reditelj trebalo da vlada. Uprkos tome što kombinuje urbano i ruralno, BISER BOJANE nimalo ne uspeva da dostigne tehnički nivo vrhunskog srpskog ili regionalnog mejnstrima. pa onda i one situacije u kojima Karadžić sa svojom ekipom uspeva da "napipa" nerv publike i proda ono zbopg čega su uspešni, ostaju udavljeni u masi viškova i neveština.

Međutim, moraću da verujem svedocima koji su imali prilike da piogledaju ZONU ZAMFIROVU 2 i SANTA MARIA DELLA SALUTE, da je BISER BOJANE u ovoj "žetvi" lokalnih blokbastera daleko najkompletniji film. Meni s druge strane, deluje ubedljivije od STADA, uprkos nedostacima.

Činjenica da BISER BOJANE može da ima sve te nedostatke i opet bude jači film od drugih na repertoaru dovoljno govori o tome kako se srpski komercijalni film sporo reformiše i približava standardima.

Pogledao sam SPLIT M. Night Shymalana, novi film u kome on uspeva da sumira sve ono što je bilo dobro u njegovom opusu - po mom mišljenju, a ja sam među onima kojima su se dopali samo UNBREAKABLE i VISIT.

Shymalan je našao profil projekta u kome se snalazi. To je Blumhouse kamerni triler, sa high conceptom i vrlo estetizovanim pristupom kadriranju, sa dosta statičnih ili dekomponovanih kadrova, kroz koje Shyamalan konačno uspeva da prevaziđe ograničenja svog vizuelnog pripovedanja. Međutim, na svu sreću ovo je kamerni high concept triler i to je pravi profil projekta kojim on treba da se bavi jer u skupim blockbusterima nema šta da traži. Ali u oviim okolnostima on čak pruža i izvesnu vizuelnu atraktivnost, i dobija dimenziju koju njegovi filmovi do sada nisu imali.

High concept u ovom filmu je priča o tri devojke koje je oteo poremećeni čovek sa 23 različite ličnosti u sebi. S jedne strane to je glumački showcase za James McAvoya a sa druge strane je vrlo uredan mali suspenser sa dobro vođenim paralelnim radnjama.

Shyamalan strukturalno u priličnoj meri razbija kanon, ali sasvim sigurno pruža ono što je potrebno i u pogledu kvaliteta i u pogledu kvantiteta napetosdti, preokreta itd. Nešto grandioznije finale pati od pada tonusa kad je reč o humoru, kog u finim dozama i u finoj formi dotle itekako ima. U određenom smislu, mogu reći da je Shyamalanova karijera sa VISITom i uspela da se vrati rezultatima baš zahvaljujući smislu za humor.

Završni detalj u svemu ovome kao da sugeriše da je Shymalan i sam priznao šta mu je najbolje u opusu. I to je možda najlepše obećanje koje je doneo film SPLIT. Da li će ovo biti geneza nekog novog Blumhouse superherojskog univerzuma tek treba da vidimo...

* * * / * * * *

The third 'Wolverine' film brings the saga to a satisfying finish, as Hugh Jackman's mutant slasher finds his powers on the wane.

"Logan," the third and final chapter in the "Wolverine" series (though it's the 10th — count 'em — "X-Men" film, and not necessarily the last), opens in 2029 on the outskirts of El Paso, where Logan (Hugh Jackman) steps out of the beat-up limo he now drives for a living to confront the goons who are trying to strip the car. To say that Logan looks the worse for wear would be putting it mildly. He's a drunk, with mottled skin and his trademark sci-fi muttonchops grown into a scraggly beard. (The beard looks like a virus that's going around, as if Jackman were warming up to play Mel Gibson.)

Optics aside, it's Logan's mutant prowess that's really been tamped down. In any previous installment, a skirmish with mere mortals wouldn't have been much of a contest, but Logan's razory knuckle-blades no longer pop with the same alacrity, and though bullets don't kill him, he doesn't quite bounce back from them either. (Later that night, he has to force them out of his chest.) Is Wolverine growing old? Yes, but it's worse than that. After all these years, his admantium enhancements are poisoning him, a process that can be delayed with the right serum but not reversed. Then again, it would be understandable if he were also feeling a touch of "X-Men" fatigue.

As a movie, "Logan" takes a cue from its hero's slowed-down metabolism of invincibility. Directed by James Mangold, whose last feature was "The Wolverine" (2013) — one of the most dynamic entries in the "X-Men" cosmos — the new film doesn't try to be a shoot-the-works, how-crazy-are-his-powers grand finale. It's a scruffy dystopian road Western that takes its time in a way that most slam-bang superhero movies don't. And the analog pace and elemental story work for it. Each time the violence explodes, it's slashingly satisfying, because it's earned, and also because Mangold knows just how to stage it.

"Logan" doesn't get lost in CGI overkill or annoyingly messy Tinker-Toy franchise plotting. It's a wholehearted drama made with a shot language that looks nearly classical. It must be said, however, that the story often feels stitched together from other films, a quality made explicit when the characters watch an extended scene from "Shane" on TV. "Logan" isn't as darkly exciting as "The Wolverine" was. With its hero suggesting a broken-down cousin to Mad Max, it's like "The Road Warrior" meets "Shane" meets "Terminator 2: Judgment Day" (yes, there's a "bad" Wolverine). But that turns out to be a recipe that brings the saga to a satisfying close. Just about every fan of the "Wolverine" series is likely to feel well-served, and you can do the box office math from there.

The best thing about "Logan" is that it's one of those movies about a grown-up killer who becomes the mentor and protector of a child, yet it manages not to be cloying. The kid, in this case, is 11-year-old Laura (Dafne Keen), a dark-eyed urchin of silent ferocity who comes under Logan's wing (or maybe I should say his blade-claw). Wolverine, we're told, is one of the only mutants left. In "Logan," they've faded away and become cultural relics, and that's one of the sources of Logan's weariness. He keeps Charles Xavier (Patrick Stewart), now 90, hidden on a rusted-out farm below the Mexican border, where Professor X is subject to brain seizures that paralyze everyone around him by making the air molecules pulsate with menace. But then Laura shows up, dumped into Logan's life by a Mexican nurse (Elizabeth Rodriguez) from a local clinic. She's a mysterious girl, who says nothing but carries herself with a confidence that's unearthly. She's like a version of the Feral Kid from "The Road Warrior." You could also say that she's a chip off the old blade.

Keen, in her movie debut, has the orbs of a staring bird and an air of preternatural awareness. She could be the junior sister of Rooney and Kate Mara, and that's because she holds the screen with her solemnity. Logan agrees to drive her to Eden, a utopian refuge for mutants in North Dakota — though, as he discovers (in one of the film's few funny gambits), Eden originated in the "X-Men" comics, which in Logan's mind means that it has to be a made-up place. For most of the movie, he, Laura, and Professor X are on the run from Dr. Zander Rice (Richard E. Grant) and his goons. That's the whole plot, but Mangold strikes a nice balance between road-movie ambling and eruptions of feral suspense.

It's Jackman who holds "Logan" together and gives the film its glimmer of soul. He has been playing this role, more or less nonstop, for 18 years, but he seems startlingly not bored by it. Better still, he's a more refined actor now than when he started, and in "Logan," he gets to play something rare in comic-book cinema: a powerhouse of animal rage who is slowly, agonizingly slipping away. By the end of the movie, he gets his muttonchops back and reminds you, once more, of what's great about this character — his hellbent quality, embodied in those flesh-ripping kills that are his way of making good on a mutant destiny he never asked for. No "X-Men" movie will ever be great (the material is too derivative), but Jackman, though he's the Superman of the bunch, has gone deeper into the alienation than any other mutant in the series. The end of "Logan" is genuinely touching, as Jackman lets you feel the character's strength and pain, and — finally — his release.
Berlin Film Review: 'Logan'
Reviewed at Berlin Film Festival (noncompeting), Feb. 16, 2017. MPAA Rating: R. Running time: 135 MIN.
Production
A 20th Century Fox release of a Marvel Entertainment, Kinberg Genre, Hutch Parker Entertainment, The Donners' Co. production. Producers: Hutch Parker, Simon Kinberg, Lauren Shuler Donner. Executive producers: Joseph M. Caracciolo Jr., Stan Lee, Josh McLaglen.
Crew
Director: James Mangold. Screenplay: Mangold, Michael Green, Scott Frank. Camera (color, widescreen): John Mathieson. Editors: Michael McCusker, Dirk Westervelt.
With
Hugh Jackman, Patrick Stewart, Dafne Keen, Richard E. Grant, Doris Morgado, Boyd Holbrook, Stephan Merchant, Eriq La Salle, Mary Peyton Stewart.

Nastavak TRAINSPOTTINGa, nastao po romanima Welshovim PORNO i TRAINSPOTTING, godinama je bio najavljivan kao projekat koji Danny Boyle želi da realizuje ali ne može jer su mu glumci iz prvog filma suviše mladoliki za likove koji su vodili onakav život. Dakle, oko ovog filma je dugo vremena građena anticipacija i kada je konačno došao do realizacije bilo je logično pretpostaviti da su Welsh i Boyle imali šta da kažu.

Međutim, drugi TRAINSPOTTING deluje kao film koji nije snimljen jer je iko imao šta da kaže. Deluje čak manje sadržajno od prosečnog holivudskog nastavka. Štaviše deluje kao da je snimljen silom, bez ikakve ideje. Ovo je film nikako da počne a kada negde oko polovine konačno krene, sveden je na neki generic neo noir zaplet. Da zlo bude veće, veliki deo filma je pokušaj da se snime neke scene koje su rimejk ili polemika sa kultnim scenama iz originala, a kada se tome dodaju direktna podsećanja na prvi film kroz inkorporiranje inserata iz prvog dela, onda stvari postaju baš bolne jer nas dodatno podsećaju koliko je to bio bolji film na svim nivoima.

Najgore od svega nije to što drugi TRAINSPOTTING nije na nivou prvog. Nije čak ni to što je drugačiji. Problem je u tome što je zapravo na nivou neke od onih generičkih britanskih krimi komedija koje su nastajale kao eho rada Danny Boylea, Guy Ritchieja ili Matthewa Vaughna.

Ovde se dakle nije desio fenomen JAGODA U GRLU gde se jedna serija specifične strukture bookenduje delom koj je za početak na nivou strukture bitno različito. Ovo je film u kome je osnovna razlika i promena u odnosu na prvi to što je loš i što o svemu ovome nema ništa da kaže.

* 1/2 / * * * *

Hmmm... to je šteta... Porno je imao solidnih elemenata za pravljenje inteligentnog filma, mada, naravno Welsha nije lako ekranizovati a da se sve ne pretvori u grotesku (kao što je dobar deo Acid Housea ispao...)...

Bar su uklopili glavnu temu filma - nostalgiju likova koji su vecno zarobljeni u proslosti i koji nikad nece da se promene - s nostalgijom prema prethodnom filmu. Ali da, autori nemaju nista posebno da kazu, i film deluje nepotrebno. Ipak, bio mi je zabavan, tako da nisam protracio vreme, iako film nije posebno dobar (mada bi mi verovatno bio znatno manje zabavan da sam ga gledao kod kuce).

Pogledao sam PERFETTI SCONOSCIUTI Paula Genovesea. Reč je o polemičkoj drami starog kova prebačenoj u filmsku formu bez prevelikih intervencija i osavremenjenoj kroz temu mobilnih telefona. U svemu ostalom, ovaj film škripi od pozorišnog karaktera teksta.

Premisa je jednostavna. Grupa prijatelja se okuplja na večeri i odlučuje da naglas pročita svaku poruku koju dobije na mobilni telefon, odnosno da svaki razgovor vodi na speakerphoneu. I onda naravno usledi razotkrivanje raznoraznih mahom intimnih tajni koje nažalost vrlo retko iskoračuju iz domena seksa, preljube i sličnih senzacija. One tajne koje se odnose na nešto drugo, nažalost ne bivaju toliko razrađene kao ove prve.

PERFETTI SCONOSCIUTI je postigao veliki uspeh u Italiji, verovatno popunjavajući prostor dramedije namenjene upmarket publici. Nažalost, ovaj film ipak nema šta da pruži gledaocu koji mu se posvetio u bioskopu, i mislim da najveću budućnost može imati na televiziji.

Uživanje u ovom filmu direktno je proporcionalno gledaočevoj spremnosti da snizi svoja očekivanja od filma, ne samo u domenu sadržaja već i u domenu forme.

* * / * * * *

Quote from: crippled_avenger on 20-02-2017, 13:11:43
Pogledao sam PERFETTI SCONOSCIUTI Paula Genovesea.
Uživanje u ovom filmu direktno je proporcionalno gledaočevoj spremnosti da snizi svoja očekivanja od filma, ne samo u domenu sadržaja već i u domenu forme.

* * / * * * *

PERFETTI SCONOSCIUTI je veoma dobar film sa zanimljivim scenarijom, sjajnim dijalozima i  dobrom glumom.

Inače pogledala se prva epizoda sedmodelne nove miniserije Dejvida I. Kelija, Big Little Lies i kako je Kelley jedan od konzistentnije dobrih proizvođača američke televizije, prilično sam zadovoljan. Ovo je manje-više Desperate Housweives sa mračnijom crtom ali sa glumcima - pre svega glumicama - koje ipak predstavljaju krem onoga što HBO može da izvede na teren. Pripovedanje je vrlo sigurno i dinamično i za pedesetak minuta prve epizode se desilo mnogo, likovi su dobili odlične karakterizacije, a sve organski i prirodno, a da je gledalac ostavljen samo sa udicama za sledeću epizodu i bez mnogo odgovora... Tko voli Viderspunovu, Kidmenovu, Dernovu i ne gadi se na malog Skarsgarda imaće čemu da se raduje.

Mehmete, obavezno da pogledas T2!!!!!!!!!!!!!!

Pa, hoću, jednom, na televiziji 

ja se glede T2 slažem sa usputnim boemom, nije dosadan film i može se pogledati, ali ne vidim mu svrhu i isto tako mi ne bi bilo žao da ga nisam pogledao.

Quote from: Meho Krljic on 20-02-2017, 22:08:29
Inače pogledala se prva epizoda sedmodelne nove miniserije Dejvida I. Kelija, Big Little Lies i kako je Kelley jedan od konzistentnije dobrih proizvođača američke televizije, prilično sam zadovoljan. Ovo je manje-više Desperate Housweives sa mračnijom crtom ali sa glumcima - pre svega glumicama - koje ipak predstavljaju krem onoga što HBO može da izvede na teren. Pripovedanje je vrlo sigurno i dinamično i za pedesetak minuta prve epizode se desilo mnogo, likovi su dobili odlične karakterizacije, a sve organski i prirodno, a da je gledalac ostavljen samo sa udicama za sledeću epizodu i bez mnogo odgovora... Tko voli Viderspunovu, Kidmenovu, Dernovu i ne gadi se na malog Skarsgarda imaće čemu da se raduje.

da, kelley je veliki car i ovo mu je drugi put da izuva u sezoni. obavezno pogledaj GOLIATH ako nisi!


Sent from my iPhone using Tapatalk

Nisam, dobro si me podsetio!!!!!!!!!

Quote from: Meho Krljic on 20-02-2017, 22:32:50
Pa, hoću, jednom, na televiziji 

Zato se Jesen samuraja gleda u kinu...jer to je prava stvar!!!!!!!!!!!!!!

Quote from: tomat on 20-02-2017, 22:34:30
ja se glede T2 slažem sa usputnim boemom, nije dosadan film i može se pogledati, ali ne vidim mu svrhu i isto tako mi ne bi bilo žao da ga nisam pogledao.

Kraj je predobar!

Quote from: Agota on 20-02-2017, 22:37:34

Quote from: Meho Krljic on 20-02-2017, 22:32:50
Pa, hoću, jednom, na televiziji 

Zato se Jesen samuraja gleda u kinu...jer to je prava stvar!!!!!!!!!!!!!!

Deni Bojl mi nije lični prijatelj...

Razumem...

Quote from: Meho Krljic on 20-02-2017, 22:45:47

Quote from: Agota on 20-02-2017, 22:37:34

Quote from: Meho Krljic on 20-02-2017, 22:32:50
Pa, hoću, jednom, na televiziji 

Zato se Jesen samuraja gleda u kinu...jer to je prava stvar!!!!!!!!!!!!!!

Deni Bojl mi nije lični prijatelj...

Sudeći po ovom novom filmu, imaš sreće što nije


Sent from my iPhone using Tapatalk

http://youtu.be/xoO0SrxxFKE

ima jedan deo koji je uzasan, negledljiv, u pabu kada pevaju, stvrno je hororican, na nivou imbecilnosti  i mislim da je bugarka dobila previse prostora.
falilo je radnje nije da nije  ali glumci su sjajni. mislila sam da je ewan mcgregor zaboravio mark rentona, ali nije!

Počelo je snimanje Predatora Šejna Bleka.

Pogledao sam GIRLFRIEND'S DAY Michael Paul Stephensona, novi Netflixov film u produkciji Boba Odenkirka. Odenkirk poslednjih godina kapitalizuje kultni status koji je stekao igrajući Saula u BREAKING BADu i spin-off seriji. Ova komedija je umnogome njegovo autorsko čedo jer on igra glavnu ulogu, producira i sarađivao je na scenariju.

Odenkrik je pored sebe okupio zanimljivu glumačku ekipu u kojoj su još i Amber Tamblyn, Stacy Keach, Alex Karpovsky i još neke dobre TV face. Ipak, sam film ne uspeva da prevaziđe relativno limitirane kapacitete throwbacka na poetiku Braće Coen.

Priča o piscu koji radi kao autor tekstova za čestitke postepeno tone u neki pynchonovski stoner noir sa dosta humora ali humor nije preterano svež, dočim pinčonovština nije ni dovoljno zamršena, ni dovoljno inteligentna.

GIRFRIEND'S DAY je film pravljen za stream pa mu se u tom smislu ne može previše ni spočitavati zaista televizijski vajb koji gradi sve vreme uprkos oslanjanju na stileme indie filma.

S trajanjem od sedamdesetak minuta, GIRLFRIEND'S DAY na neki način i pokazuje svest autora o tome da nisu imali materijal za punokrvni film, pa je i rezultat na kraju ekonomičan i objektivan prema samome sebi.

* * / * * * *

Quote from: crippled_avenger on 18-02-2017, 17:46:31
Završni detalj u svemu ovome kao da sugeriše da je Shymalan i sam priznao šta mu je najbolje u opusu. I to je možda najlepše obećanje koje je doneo film SPLIT. Da li će ovo biti geneza nekog novog Blumhouse superherojskog univerzuma tek treba da vidimo...

Dobro receno (i dobra kritika). Meni je Shyamalnov univerzum vec drazi od Marvelovog.

Inace, iako mi se neke stvari u scenariju Splita nisu toliko svidele, kupili su me estetika i James McAvoy, njegov lik i humor oko njega . Dobar filmcic.

Quote from: Agota on 21-02-2017, 01:40:40
ima jedan deo koji je uzasan, negledljiv, u pabu kada pevaju, stvrno je hororican, na nivou imbecilnosti

Meni je to bila najsmesnija scena, ne zbog pevanja nego zbog sviranja 

Pogledao sam ДАМА ПИК Pavela Lungina, film koji je napisao sa oskraovcem Davidom Seidlerom, dobitnikom statue za KING'S SPEECH. Siedlerov predložak u ovom filmu ne nosi obeležja onoga zbog čega je bio nagrađen. ovo je sve osim precizna, strukturirana dramatizacija značajnog događaja.

Lungin je reditelj u osetljivim godinama i svoje srednje doba polako privodi kraju, a sada je snimio neo-barokni film kakve su snimali njegovi savremenici pre četvrt veka i više, bilo da je reč o Lucu Bessonu, Beineixu ili pak Darku Bajiću.

Beineix mi pada na um sa svojim filmom DIVA jer je ovde reč o rediteljima sličnih generacija koji se bave temom operske dive, a svakako da interne mahinacije unutar teatra evociraju uspomenu i na BLACK SWAN Darrena Aronofskog.

U određenom smislu upravo DIVA i BLACK SWAN mogu da se postave kao međaši između kojih se kreće ovaj film. S jedne strane tu je neobarokni rediteljski rukopis koji Lungin donosi generacijski, a sa druge tu je melodramski eksces, trilerska persiflaža i pretenzija oličena kroz odabir miljea iz skorašnjeg američkog ostvarenja.

Sam Lungin se oseća kao kod kuće u operi, on je aktivan kao reditelj i libretista, ali u samom filmu, bez namere da stavim neki predznak, ovo deluje kao izbor nekog autora kome je opera setting u koji ulazi spolja.

Sam sadržaj PIKOVE DAME, kako Puškinove kratke priče, tako i opere koju je pisao Čajkovski i koju postavljaju junaci filma, umnogome određuje sadržaj i tom priče. U tom poigravanju Lungin nije previše originalan ali njegov neobrarokni eksces u pojedinim sitacijama zbilja jeste neodoljiv.

Lungin je fasciniran operskim kućama ali i savremenom Moskvom koju želi da nam otkrije sa istim onim žarom kojim su neobaroknu reditelji prilazili Parizu osamdesetih. Konačno, sama operska predstava koju junaci postavljaju je izuzetno zanimljiva i sugestivna. Stoga i finale u kome se naravno prepliću rasplet među junacima i klimaks opere deluje vrlo efektno u svom suštinski klasicističkom konceptu.

Lunginov film ne treba otpisati zbog toga što je trashy jer upravo u tome mu je najveći adut.

Fjodor Bondarčuk je bio jedan od producenata ove prilično ambiciozne i solidno realizovane produkcije. Film nije imao veliku festivalsku karijeru do sada, ali smatram da će biti zanimljiv našoj publici koja generalno voli Lungina. Ipak, imajući u vidu eklektičnost njegovog opusa, ovo je jedan od onih filmova kojima se neće radovati kojima je OCTPOB isto što i Lungin.

* * 1/2 / * * * *

Pogledao sam VETAR Tamare Drakulić, novi film ove autorke koja se možda ne identifikuje sa garažnim filmom per se ali operiše izvan naših mejnstrim produkcionih okvira i snima zanimljive dugometražne radove bez sredstava. U tom pogledu, VETAR je njen najkompletniji rad. Reč je o atmosferičnom niskobudžetnom filmu baziranom na zanimljivom scenariju književnice Ane Rodić.

Film se dešava na Adi Bojani i to je u proteklih godinu dana drugi film koji se zbiva baš na tom lokalitetu, uz BISER BOJANE, a ako tome dodamo i film SVI SEVERNI GRADOVI koji je sniman u tim predelima, onda se to mesto nameće kao dosta kurentna lokacija za snimanje.

VETAR nije skup film ali vizuelno je intrigantan baš zbog dobre upotrebe lokacija. Sasvim sigurno je da bi bio znatno efektniji da tumač glavne muške uloge oca zna da govori srpski nešto bolje pošto nema zanemarljiv obim dijaloga.

Šteta je kada eveidentan trud i dobre ideje bivaju kompromitovani na nekoliko krupnih nedostataka koje uvek možemo opravdati malim budžetom i alternativnom pozicijom ali baš oni na kraju sprečavaju film da prevaziđe svoja ograničenja.

Tamara Drakulić je ovim filmom pokazala da je sposobna da ih pevaziđe i nadam se da će njen sledeći film biti još zaokruženiji i bez takvih ispada.

* * / * * * *

Mehmete, jedna zanimljivost za sve ljubitelje stripa

http://www.beforeafter.rs/kultura/stambol-milano-pancevo-ili-kako-je-boneli-stigao-sa-polica-u-bioskope/


Sent from my iPhone using Tapatalk

Ja sam proverbijalna crna ovca koja nikada nije volela Bonelija, a i sada ga volim samo preko proksija, tj. DušMana. 

Videste li najnoviji promo za Alien:Covenant!?!?
Četri minuta zatrovana pederajom!
Kolonisti, eeeeej!!!
Kolonizuješ, naseljavaš i šalješ tu dva pedera! Baš sajfaj debilizam!
I što se tiče kastinga, ona Katrin Vaterston je nešto najpromašenije na svetu u svetu glume!!!
Ali Fasbenderu skidati kapu, vadi situaciju de se pojavi.Majstor!

Matt Reeves has closed a deal to direct "The Batman."

Reeves comes in after Ben Affleck stepped aside to focus on the role of the Caped Crusader.

News broke last week that negotiations broke down, but that there was a possibility that they could resume.

WB offered Reeves the job to replace Affleck as director two weeks ago after Affleck exited the film to focus on the role of the Caped Crusader.

Sources had always said it was a priority for the studio to get a director on the project to move the pre-production forward and there was always optimism a deal would get done.

Ovo je PREJAKO:

Warner Bros. is developing a live-action "Nightwing" movie, based on the DC character, with "The Lego Batman Movie" director Chris McKay in negotiations to helm.


The Nightwing character first appeared in a 1963 DC comic book as an alias used by Superman in stories set in Kandor, a Kryptonian city that was preserved in a bottle. Nightwing was later re-imagined as a vigilante character, taken on by Dick Grayson when he left behind his Robin identity. Michael Cera voiced the Dick Grayson/Robin role in "Lego Batman."

Bill Dubuque, who wrote "The Accountant," is writing the "Nightwing" script. The project is part of Warner Bros.' DC Extended Universe, which launched with 2013's "Man of Steel," followed by last year's "Batman v. Superman: Dawn of Justice" and "Suicide Squad." Upcoming films that have been dated include "Wonder Woman," starring Gal Gadot and opening June 2; "Justice League," opening Nov. 17; and "Aquaman," starring Jason Momoa and opening Oct. 5.


Sent from my iPhone using Tapatalk

Pa, lepo. Mada bi čovek očekivao da će im prvo pasti na pamet da naprave standalone film za Deadshota, ali ne.

 UČITELKA Jana Hrebejka je mogao biti vrlo zanimljiv film o jednom vrlo rasprostranjenom fenomenu u socijalističkim zemljama a to je sistem razmene usluga koji je omogućavao građanima da žive mnogo bolje nego što im nude prihodi. Nažalost, UČITELKA svemu prilazi kao moralitet i od te životne navike pravi traumu i kritičnu stvar. Daleko od toga da sam zastupnik relaksiranog odnosa prema korupciji, ali UČITELKA deluje vrlo neuautentično upravo zato što toliko moralizira. 

U centru priče je Učiteljica, naslovna junakinja koja se raspituje čime se bave roditelji njenih učenika i potom gradi mrežu ljudi koji joj čine usluge. Neke od tih usluga su obezbeđivanje neophodnih roba i usluga a neke su ipak i preterivanje koje i dovodi do konflikta.

Učiteljica upada u nevolje u trenutku kada krene da vrši pritisak na roditelje tako što im daje loše ocene.

Film je za početak pogrešno formatiran i koristi saslušanje na roditeljskom sastanku kao pripovedački okvir. Za tim nema potrebe i to baziranje na retrospekcijama samo razbija narativni zamajac.

Zatim, narativ u kome ni junaci a ni autori nemaju razumevanja za ovu praksu a žive osamdesetih u Čehoslovačkoj deluje potpuno apsurdno, rekao bih čak i krajnje neuverljivo. Korozija školskog sistema koja razobličuje sve njegove paradokse i idisinkrazije i podiže ih na nivo metafore krize celokupnog društva maestralno je ostvarena u filmu MAJSTORI MAJSTORI Gorana Markovića, praškog đaka. Paradoksalno, danas bi sami Česi i Slovaci imali šta da nauče baš od njega kako se pravi socijalna kritika ovog tipa.

U vizuelnom pogledu film je vešto realizovan, rekonstrukcija epohe je brižljivo ostvarena, sa izvesnom dozom fetišizma i UČITELKA ima sve predispozicije da se nametne kao zaokružen mejnstrim proizvod. Šteta što zbog navedenih nedostataka ovaj film nikada ne postaje ono što su autori nameravali da postignu, i kako nam se danas kao gotova stvar nudi.

* * 1/2 / * * * *

Pogledao sam film EWA Haima Tabakmana. Reč je o izraelskom art house filmu koji izgleda kao parodija na art house i to verovatno nije. Sve je na jednom mestu, i realizam i brehtovština i suštinski nevešta realizacija, i velike teme i male teme. Izgleda da sam malo izašao iz forme oko širokog zahvatanja art housea pa me je pomalo iznenadilo koliko je ovo loše...